با سلام خدمت دوستان عزیز همین حالا خبری درج شده در برخی خبرگزاری ها از جمله پرس تی وی خودمون که حزب الله و متحدانش می خوان طی روز های آینده نامزد نخست وزیری معرفی کنن؛ این بسیار خوشحال کننده است و نشون میده که بزودی اسرائیل با یه لبنان جدید روبرو میشه تا حالا اگر فقط جنوب لبنان بازوی مقاومت بود حالا: همه لبنان میشه یه مشت محکم؛ حالا فقط یه گزینه وجود داره برای صهیونیست ها: خفه خون گرفتن و زجر کشیدن و یا تن دادن به جنون تجاوزگری و البته تارو مار شدن.

با سلام خدمت دوستان و سروران ارجمند خواهش می کنم به این خبر توجه کنید: گابي اشک‌نازي رئيس ستاد ارتش اسرائيل اعتراف کرد: "حمله نظامي راه درستي براي توقف برنامه‌هاي هسته‌اي ايران نيست و آغاز جنگ عليه اين کشور به جز بدبختي و مصيبت براي اسرائيل چيز ديگري در پي ندارد." بر اساس مقاله‌اي که چهارشنبه ( 22 دي ) در روزنامه هاآرتص به چاپ رسيده بود، در رژيم تل‌آويو دو گروه با ديدگاه‌هاي مخالف در مورد حمله نظامي به ايران ديده مي‌شود. در ميان گروه اول که درواقع جنگ‌طلب هستند، بنيامين نتانياهو نخست وزير تندروي اسرائيل و ايهود باراک وزير دفاع اين کشور ديده مي‌شوند؛ و در گروه دوم که نگران پيامدهاي اين جنگ هستند نيز گابي اشک‌نازي، مير داگان رئيس سازمان جاسوسي اسرائيل ( موساد )، آموس يادلين رئيس سرويس اطلاعات نظامي و يوال ديسکين رئيس سازمان اطلاعات داخلي شين‌بت، به چشم مي‌خورند. بر اساس اين مقاله، نتانياهو در بهار گذشته به اشک‌نازي اطمينان خاطر داد که نظرات وي را درمورد حمله نظامي به ايران مورد بررسي قرار دهد. با اين وجود وزير دفاع اسرائيل سرلشکر يواف گالانت را به عنوان جانشين اشک‌نازي انتخاب کرد. اشک‌نازي ماه آينده بازنشسته خواهد شد. در اين ميان، تامير پاردو که موافق حمله نظامي به ايران است نيز به عنوان رئيس جديد سازمان موساد و جانشين مير داگان انتخاب شده است. نتانياهو روز سه‌شنبه ( 21 دي ) خواهان يک گزينه جديد نظامي عليه ايران شده بود مبني بر اينکه اقدام نظامي عليه ايران بايد با مشارکت جامعه بين‌الملل و به رهبري امريکا انجام شود.

با سلام خدمت سروران گرانقدر ظاهرا بعضی از دوستان ما تصور میکنن که نسبت توازن قوای میان یانکی ها و ایران مشابه نسبت توان نظامی میان آلمان نازی و لهستان در آغاز جنگ جهانی دوم (1939) هستش

دوستان عزیز واقعا ما خودمون ایران و ایرانی رو باور نداریم؟ واقعا تصور می کنید که یانکی ها و دوستانشون اگر می تونستن دست به همچین کاری بزنن تا حالا همچین غلطی نمی کردن!؟ از دوستان بعیده که اینطور فکر کنن! می بخشید اینو می گم اما دست دست کردن اونا بنا به هر دلیلی باشه بخش مهمی از اونو توانمندسازی بدنه و بازوی دفاعی کشور تشکیل میده! شما صدای دندون قروچه کردنشون نمی شنوید یا از مخرج جهود بیرون میاد یا از مخرج فاکس نیوز و سی ان ان و بی بی سی و ووآ و امثالهم!؟ شما فکر می کنید شهامت خلبان اف 18 یانکی در شکستن حریم هوایی بر فرض مثال ایران عمیق تر و معنی دار تر از گستاخی و حس ایثار و خلسه ایمانی که یه سرباز وطن در درون مثل یه گوهر ارزشمند با خودش حمل می کنه!؟؟؟ باشه اگه اینطوره بنده یادم باشه اگر گذارم افتاد به فطعه قهرمانان جنگی ویتنام و کره در گورستان آرلینگتون واشنگتن!؟؟!؟ حتما به یه عده جانی و متجاوز و قاتل صدها بچه و زن ویتنامی و کره ای بی گناه ادای احترام کنم!؟؟!؟!؟ دوستان من، اگه کارشناسای دفاعی کشور ما می خواست اینجوری به قضایا نگاه کنه که ما الان صد بار کشورو دو دستی تقدیم یانکی های آشغال کرده بودیم!!!! واقعا مسخره و عمیقا جاهلانه است اگر کسی فکر کنه یانکی ها در حال لطف کردن به کشورهایی با قواره و قامت ایران هستن!؟!؟! که باهاشون درگیری نظامی پیدا نمی کنن!!!

دوست عزیزم آقا میثم و تمامی دوستان گرامی و خوب که نسبت به این بنده لطف و محبت داشتن و ایده خام و خطای بنده رو تصحیح و ویرایش کردن الان واقعا احساس شادی بیشتری می کنم از اینکه می بینم اگرچه کار دفاع برای کشور ما چندان آسون و راحت نیست اما برای یانکی ها هم به همون اندازه و بلکه قدری بیشتر مساله ساز و نگران کننده است، همین که من جوون ایرونی این حس و هوای عزتمندی و حفظ حریم و کیان میهنی رو با همه وجود پیدا و لمس کنم و همین که تفاوت واقعی و جدی رو میان نگرانی کودک جنگ 1364 و اطمینان جوون 1389 نسبت به هیبت و هیمنه دفاعی و بازدارندگی کشور ببینم؛ این یعنی خیلی چیزا و شاید همه چیز... وقتی مدرسه دوستان منو توی انتهای خیابون نادری اهواز که معروفه به چهار راه آبادان بمبارون کردن من جسد دو سه تا از دوستامو با چشمام دیدم در حالی که فقط 7 سالم بود من نمی تونم اون صحنه رو فراموش کنم، به انتقام و جنگ افروزی فکر نکردم و نمی کنم اما خیلی انتظار کشیدم تا روزی رو ببینم که یانکی ها فقط با دیدن هیبت و شاکله سربازان ما پاچه شونو ور می کشن و سرشونو خم می کنن؛ من ایمان دارم رمز صلح در این منطقه و شاید بخش مهمی از جهان در توان دفاعی و بازدارندگی کشورمون ایران نهفته است؛ باید قدرتمند می شدیم و باید این پیام رو به گوش همه کوتوله های سیاسی میرسوندیم؛ آقا میثم منم فرنگ بودم؛ سرزمین یانکی ها هم بودم؛ اما واقعا متعجب میشم از رفتار و حرفای آدمایی که درباره کشورشون و مردمشون اینجوری فکر می کنن و نظر میدن؛ اتفاقا این خیلی مهمه که بگم تو فرنگی که من تجربه کردم این خیلی خیلی اهمیت داره که شما تا چه میهن و مردمتونو دوست داشته باشین و به این دو عنصر اساسی هویتی احترام ویژه ای بگذارید.

استاد و برادر عزیزم جناب worior قبل از هر کلامی از شما برای تصحیح و راهنمایی کامنت خودم تشکر می کنم چند نکته را عرض می کنم خدمت شما 1- اگر واقعا اونچه ذهنیت بنده بعنوان یه فرد فاقد سواد نظامی و صرفا یه علاقمند به پیگیری اخبار نظامی تحت عنوان یه سناریو برای حمله یانکی ساخته و پرداخته [b][u]در دنیای واقعی از توان یانکی ها خارجه[/u][/b]؛ خوب، این جای بسی خوشحالی داره؛ چون میشه به نوعی برقراری سریع توازن به سود بازوی دفاعی ما اطمینان پیدا کرد 2- با این حال و برغم بند 1 که عرض شد، شخصا تصور می کنم در یک برخورد و اصطکاک نظامی جدی و همه جانبه میان ایران و یانکی ها، هم اونا و هم ما، چاره ای جز استفاده از کل قابلیت های تهاجمی و تدافعی نداریم و ندارن چرا که من هم مثل بعضی از دوستان صریحا اعتقاد دارم که چنین نبردی حتی سرنوشت جهان رو می تونه تحت تاثیر خودش قرار بده و اینو مطمئن باشید که کشورهای دیگه ای هم هستن که دارن به همین نقطه برخورد فکر می کنن بنابراین من اینو بعید هم نمی دونم که شاید اونا با توان و پتانسیلی چشمگیر تر از داستان و ماجرای عراق و افغانستان وارد قضیه بشن؛ خواهش می کنم بیاد بیاریم که عراق و افغانستان در حقیقت دو تا بیابون برهوت بودن که مفت و مسلم و یا بدلیل سرسپردگی و دست نشاندگی حکام بدست یانکی ها افتادن و بخشی از موضوع وجه نظامی داره؛ اما در ایران، داستان از زمین تا آسمون تفاوت داره 3-من ایده شما رو در خصوص خسارت و تلفات اسکادران های هوایی قابل تامل و محل بحث می دونم؛ به گمان شما اگر یه اسکادران شامل 100هواپیمای اف 18 و اف 16 فقط 10 درصد خسارت پدافندی بده یعنی 10 تا هواپیمای جنگی، ما واقعا می تونیم بگیم که خسارت قابل توجهی دیده؟ هر چند من تصویر شما از درباره هلی برد کماندوهای بانکی در خاک ایران برای جستجو و نابودی اهداف ویژه پدافندی بسیار دشوار و بعید می بینم و فکر نمی کنم که تلفات جانی چنین عملیاتی عرق سرد روی پیشونی هر طراح نظامی و فرمانده ای مینشونه اما تصور خودم اینه که 25 تا 30 درصد خسارت به اسکادران هوایی منطقی تر بنظر میاد. 4- حجم آتش موشکی خوب بله یک بحثه و البته اهمیت و کارکرد اهداف هم یه بحث دیگه خوبه به این موضوع هم توجه بشه باز هم از شما متشکرم [hr] می بخشید من باید یه جمله رو تصحیح می کردم که فراموش کردم و فکر نمی کنم که تلفات جانی چنین عملیاتی عرق سرد روی پیشونی هر طراح نظامی و فرمانده ای مینشونه درستش اینه: [b]و فکر می کنم که تلفات جانی چنین عملیاتی عرق سرد روی پیشونی هر طراح نظامی و فرمانده ای مینشونه [/b]

با تشکر از آقا میثم عزیز خوب من طرح خودمو اینجوری ارائه می کنم: 1- مرحله اول: ساعت 1 بامداد 10 اسفند 1389 در آسمان نیمه ابری تا تمام ابری و وزش باد ملایم، شلیک موشک های کروز مجهز به کلاهک های هسته ای کوچک مقیاس با قدرت تخریبی قابل ملاحظه یا کلاهک های احتمالی ECM از ناوها، پایگاه ها، و زیردریایی های آمریکایی مستقر در منطقه در خاک کشورهای امارات، افغانستان، عراق، عربستان و ترکیه و خلیج فارس به استعداد 200 تا 300 موشک در ساعت بمدت 4ساعت بسوی اهداف راهبردی شامل: تاسیسات آب سنگین اراک، راکتور تحقیقاتی تهران، مجموعه های وابسته سازمان انرژی اتمی در کرج، تاسیسات غنی سازی و فرآوری نطنز و اصفهان، پایگاه های هوایی در دزفول، اصفهان، تبریز، تهران، مشهد و شیراز، نیروگاه های برق در تهران، خوزستان، اصفهان، مرکزی و فارس؛ پایگاه های سپاه در استان های محدوده مرکز و شمال ایران و پایگاه های فرماندهی ارتش در جنوب و ناحیه غربی ایران و از همه مهم تر پایگاه های ساحلی ایران در خلیج فارس و دریای عمان 2- مرحله دوم: ساعت 2 بامداد 10 اسفند ماه 1389 در آسمان نیمه ابری، سه اسکادران پیشاهنگ اف 18 هر یک به استعداد 100 فروند بترتیب وارد حریم هوایی بخش اعظم خوزستان و بوشهر و هرمزگان می شوند؛ همزمان یک اسکادران اف 18 نیز به استعداد 200 فروند از ناحیه شمال غرب وارد حریم هوایی استان های آذربایجان غربی، آذربایجان شرقی، زنجان، قزوین و تهران خواهد شد؛ ماموریت این اسکادران ها مکان یابی و نابودی کلیه خطوط دفاعی پدافندی در نوار شمال غربی کشور تا محدوده پایتخت است. مهم ترین اهداف سایت های پدافند موشکی است. همچنین، بعنوان بخشی جنبی، فرو ریختن بمب های هوشمند ECM برای قطع خطوط برق و از کار انداختن تاسیسات زیربنایی و مختل ساختن روند عادی فعالیت های روتین در دستور کار این گروه قرار دارد. 3- مرحله سوم: ساعت 4 بامداد شلیک سیتماتیک موشک های کروز با قدرت تخریبی محدود به سوی پایتخت به استعداد 50 فروند در هر ساعت به مدت 2 ساعت آغاز می شود که احتمالا بجز مجموعه های وابسته صنایع دفاعی و مراکز حساس سیاسی و انتظامی فاقد هدف زمینی مشخص است. مبدا موشکباران پایگاه هایی در افغانستان است. 4- مرحله چهارم: ساعت 6 صبح شلیک موشک های کروز با قدرت تخریبی بسیار شدید به استعداد 100 موشک در هر ساعت بمدت بسوی مراکز حساس صنعتی و نفتی کشور آغاز می شود: استان های خوزستان، بوشهر، اصفهان و مرکزی و لرستان محدوه های هدف را تشکیل می دهند. انبارها، مخازن، پالایشگاه ها و مراکز توزیع مهم ترین اهداف مرحله چهارم را تشکیل می دهند. خوب این مدل منه حالا دوستان بنده رو از نظرات و جواب هاشون بی نصیب نذارن

راستی من یه پیش فرض شروع حمله رو برای دوستان نوشتم، کسی نمی خواد چیزی اضافه کنه، نقد کنه، بحث کنه؟ یا جواب بده

دوست عزیزم آقا حسین در اینکه همه ایرانیان به احدی اجازه پا گذاشتن در وجبی از این خاک و حریم میهنی نخواهند داد هیچ شک و شبهه ای نیست؛ حتی دیوانه ترین و سیاه اندیش ترین آدمک های سیاسی یانکی و دوستانشون اینو بخوبی می دونن؛ اما بحث بر سر اینه که همیشه تاریخ به ما نشون داده که اگر ما خوهان آرامش و آسایش ملی و سرزمینی هستیم باید اول: چشمان همیشه بازی داشته باشیم و دوم: خودمونو برای رویارویی با بیمارترین کوتوله های سیاسی و نظامی سلطه طلب آماده نگه داریم؛ این شبیه سازی هم همین هدف رو دنبال می کنه؛ قطع به یقین هیچ کدوم از جوونایی که اینجا دارن در این مورد اظهارنظر می کنن نه جنگ طلب هستن و نه از دشمن و بوق دشمن ترسی دارن؛ همه ما می خوایم کشورمون برای همیشه تاریخ قدرتمند و مستقل و سرفراز باشه. بهرحال، هستند آدم های مجنونی که همیشه دنبال راهی برای کسب درآمد از طریق جنگ افروزی و آدمکشی هستن. آقا حسین عزیزم، آدم های شرافتمند باید بدونن آدم فاقد شرافت انسانی به چه طریقی ممکنه به اونها آسیب بزنن نه برای اینکه مثل اونها عمل کنن بلکه برای اینکه در برابر یه گاومیش فاقد شعور که شاخ های تیزی هم داره از خودشون بخوبی دفاع کنن و چه بسا این گاومیش وحشی رو رام یا برای همیشه زمین گیر کنن.

با سلام به دوستان عزیز فرض شروع حمله رو می تونیم موشک باران شدید و طولانی مدت مراکز حساس نظامی و زیربنایی با استفاده از کروزهای برخوردار از قدرت تخریبی معنی دار احتمالا مجهز به کلاهک های هسته ای کوچک مقیاس (یا حتی بمب های هوشمند ECM) بگذاریم (استان های خوزستان، اصفهان، مرکزی، تهران و فارس شاید محدوده های تمرکز این حملات باشن)؛ همزمان، نوار ساحلی جنوبی ایران هم با هدف نابودی یگان های موشکی و پدافندی مورد حمله شدید هوایی بویژه اسکادران های اف 18 و اف 16 و حملات موشکی فشرده و هدفمند قرار می گیره تا بخش مهمی از نوک پیکان دفاعی کشور نابود یا زمین گیر بشه. مبدا تهاجم رو در چهار کشور همسایه: افغانستان، عربستان، ترکیه و عراق در نظر بگیریم.

با این حساب ایران از صد کیلومتری ورودی دهنه دریای عمان رو تحت پوشش کامل موشک های دریایی خودش داره؛ این یعنی یه پوشش کامل روی خلیج فارس و دریای عمان؛ بنابراین ما هنوز هم باید نگران حضور یانکی ها باشیم؟ واقعا یانکی اصولا می تونن دربرابر همچین پوشش موشکی کار خاصی انجام بدن!؟ آیا ریسکی برای اقدام اونها برای نابودسازی این یگان های ساحلی در یه برخورد نظامی وجود داره؟

دوست و برادر عزیزم جناب چه گوآرا شما فکر می کنین ما لولو خوخوره نیستیم برای دفاع از خودمون چون یانکی ها لولوخورخوره هستن برای هتک حرمت و تجاوز به سرزمین پدری ما؟ بحث بمباران ایران رو لطفا جوری مطرح نکنیم که گویا اینجا یه زمین تمرین بمب افکن های یانکیه و شبکه رادار ملی ما هم داره تخمه میشکونه و اونا رو تشویق می کنه؟!

آقا میثم عزیز من قبل از هر چیز عذرخواهی می کنم بابت آخرین متنی که نوشتم و سعی می کنم دیگه تکرار نشه یه سوال برام پیش اومده اغلب ما درباره تنگه هرمز و مرزهای جنوبی و جنوب غربی حرف می زنیم بعنوان نقاط کانونی درگیری و برخورد نظامی با یانکی ها حالا چه درگیری های هوایی و چه دریایی اما مرزهای شرقی و جنوب شرقی ما چی؟ آیا درباره این نقاط که به اندازه خودشون حساس و راهبردی هستن فکر کردیم؟ می خوام خیلی صریح سوال کنم آیا واقعا ممکنه نقطه ای باشه که خیلی بهش توجه نکرده باشیم و یانکی ها به زعم خودشون تصور کنن که ما اونجا از سطح هشیاری پدافندی کمتری برخورداریم؟ در ضمن، من ایده تهاجم زمینی یانکی ها رو چندان جدی نمی گیرم و بعید می دونم اونا خودشونو درگیر همچین فاجعه ای بکنن اگر قرار باشه چنین اصطکاک نظامی رخ بده یا در هواست و یا در دریا

دوست عزیزم، جناب سفیر (embassador) با بخش آغازین گفته های شما در جنبه های خاصی موافق ام و بنده هم اعتقاد ندارم که یانکی ها یک بار دیگه مایل باشن تجربه بی قواره و دردسرسازی برای خودشون بتراشن؛ هر چند باندهای جنگ طلب و سیاه اندیش رو در دنیای سیاسی غرب نمی تونیم در نظر نگیریم، اما درباره بخش دیگه ای از حرف های شما: برادر عزیزم، مسائل و پدیده های هویتی و فرهنگی رو لزوما به پای حکومت ها نمی بندن؛ هر جماعتی برای خودش عناصر هویتی و تاریخی داره؛ ما همیشه از هویت دینی و ملی خودمون حرف می زنیم و بعضی از مردم جوری حرف می زنن که انگار جمهوری اسلامی ایران مسئول خطاهایی که مردم بخاطر سنت های غلط، کژفهمی و کج سلیقی خودشون و عدم تمایل خودشون برای فکر کردن درباره خودشون و نقد کردن خودشون و تاریخ خودشون مرتکب میشن؛ پیران و بزرگان ما تصور می کنن همچنان در حال سیر کردن در اعصار زندیه و قجر و پهلوی هستن و اینکه دانای کل تشریف دارن؛ جوان تر های ما هم تصورشون رو از حوزه حقوق خصوصی و شهروندی با التهابات و هیجانات نوجوانی و کودکی خودشون عوضی گرفتن و دچار این توهم شدن که بودن اونها در گرو نفی و انکار بزرگ تر های اونهاست! نه تلاشی برای شناختن خودشون و حافظه تاریخی خودشون انجام می دن و نه حتی می خوان بفهمن کجا هستن! و تصور می کنن با بیان اینکه: من یک جوان هستم پس ... ؟!؟!؟ چی هستم! همه مشکلاتشون حل و فصل شده! و این در حالی که هیچ دیالوگ منطقی و مودبانه دو سویه ای میان جوان تر ها و بزرگ تر ها در جریان نیست و این ارتباط مدام قطع و وصل میشه؛ بخشی از مردم هم که گرفتار سیاست زدگی مضحکی شدن اگر از طلوع و غروب آفتاب هم باهاشون حرف بزنید حتما موضوع رو بنحوی به سیاست روز مرتبط می کنن! و در واقع می چسبونن! از داخل یه توده جوان عظیم داریم که نیازمند گفتگو و در واقع تشنه گفتگو با آدم بزرگ ترهای عاقل و در عین حال دلسوز و مشفق برای مردمه و از بیرون گرگ ها مدام چنگ و دندون نشون میدن و بدترین آرزوها رو برای ما دارن و در جهت آسیب زدن به ما تقریبا 30 ساله که خیلی جدی تر از قبل دارن تلاش می کنن؛ خوبه این نکته رو فراموش نکنیم که کشور ما سه دهه است که بطور جدی و عمیقا تحت تهدیدهای داخلی و خارجیه و این بر خلاف نظر بعضی ها اصلا یه توهم نیست بلکه دقیقا جلوی چشممون داره اتفاق میوفته؛ برادران خوبم، بیایم قبول کنیم که ما نباید از کشورمون بخوایم که کاری برای ما انجام بده و برعکس این ما هستیم که باید ببینیم که برای این کشوری که تازه 3 دهه است از زیر یوغ دو هزار و اندی سال سیاهی استبداد و جفا بیرون اومده و ساختنش واقعا مسیر دشوار و پیچیده ای داره چی کار می تونیم بکنیم من از مدیران وب سایت بخاطر این نوشته عذرخواهی می کنم چون به بنده تذکر داده شده بود که چیزی جز امور مربوط به مسائل نظامی مطرح نکنم؛ امیدوارم این بار عذرخواهی منو بپذیرید.

دوست و برادر عزیزم جناب مارشال مقصود شما اینه که هدف قراردادن ناوهای هواپیمابر یانکی ها از توان نیروی دریایی یا هوایی ما کاملا خارجه؟ یک موضوع رو هم بد نیست در نظر بگیرید، یک سامانه جنگی هر چند پیچیده ممکنه نابود بشه و یا ممکنه از کاربری موثر و مفید خارج بشه و نتونه در صحنه نبرد عمل کنه؛ یک ناو هواپیمابر هم نقاط ضعفی داره چه به لحاظ ساختاری و چه به لحاظ کارکردی، همونطور که یکی از دوستان عزیزمون هم گفته بودن: این ناوها با سرعت محدودی می تونن تحرک داشته باشن، یا اینکه باید از شرایط منطقی و خاصی برای پرواز و فرود هواپیماهای جنگنده برخوردار باشن، تصور شخصی بنده اینه که قطع به یقین ما در این محیط مجازی قصد خیالبافی و قصه پردازی نداریم و برعکس همه ما در حال ارائه یک بحث کاملا منطقی هستیم؛ بله این درسته توان جنگال یانکی ها رو هیچ کس حتی روس ها کتمان نمی کنن اما این بازوی جنگ الکترونیک یه سد نفوذناپذیر نیست وگرنه برای مثال یانکی ها اینقدر به سامانه موشکی پدافند هوایی اس 400 و نسل های فوق مدرن اون طی یک تا دو دهه آتی چپ چپ نگاه نمی کردن. اما درباره هواپیمای جنگی یانکی ها؛ من اعتقاد دارم همه چیز بطور جدی در میدان نبرد رقم می خوره و در واقع بنده حقیر هم با شما موافق ام باید به میدان نبرد نگاه کرد بنابراین ما نمی تونیم [u]هیچ یک از احتمالات براحتی رد کنیم:[/u] توان اونها و توان ما؛ من می تونم بپرسم نظرتون درباره هدف قرار گرفتن هواپیمای رادارگریز شناسایی بدون سرنشین که چند روز پیش خبر ساقط کردنشون رو از وزیر دفاع شنیدیم چیه؟ در کل، فکر می کنم درگیری نظامی حتی محدود با ایران کار راحتی برای یانکی ها نیست؛ من واقعا نمی دونم چرا ممکنه یک عده فکر کنن که ما هستیم که خیلی خیلی بیشتر ضرر می کنیم!؟ برای اونها که با هزینه سرسام آور و 20000 نفر آدمو روی ناوگانشون در دل خلیج فارس کاشتن این قبیل هزینه ها خیلی بیشتر معنی میده در حالی که ما از خودمون دفاع می کنیم؛ در ضمن، ما یادمون رفته از ابزارهایی مثل حوت برخوردار ایم که طبق گفته یانکی ها یه ناوهواپیمابر بسختی می تونه از دستش قصر در بره و قدرت تخریبی واقعا آزاردهنده ای داره؟ سرعتش یا سر جنگی اونو فراموش کردیم؟ یعنی ما واقعا تصور می کنیم که ما شدیم سربازای ساخلوی آبادان و اونا هم شدن بریتانیایی های سال 1944 و همون مقاومت 48 ساعته؟؟؟ فکر نمی کنم یانکی ها شک داشته باشن که ایرانی ها هرگز تردیدی در نابود کردن هر رقم متجاوزی ندارن.

با سلام خدمت دوستان عزیز تنگه هرمز به مفهوم مهم ترین گذرگاه نفتی جهان در واقع یک کانال به عرض 6 کیلومتر است که برای عبور و مرور نفتکش های غول پیکر مناسب است؛ در واقع انسداد این تنگه ممکن است نیازی به سطح بالایی از فناوری نظامی هم نداشته باشد و گاهی کافی است تا برای مثال ترافیکی از نفتکش های آسیب دیده یا لاشه آنها در بخشی از این آبراهه انباشت شود؛ مین و زیردریایی های غدیر که جای خود دارد. قطع به یقین، یانکی ها هم از این واقعیت بخوبی مطلع اند و نمی توانند این قابلیت خطرناک را نادیده انگارند. واقعیت این است که ایران می تواند و همیشه خواهد توانست تنگه هرمز را بسادگی برای طولانی مدت مسدود کند بدون آنکه نیازی به درگیری نزدیک و مرگبار نظامی داشته باشد. در خصوص عقب نشینی ناوهای هواپیمابر یانکی ها از خلیج فارس بد نیست یادآوری شود که دایره عقب نشستن این مجموعه ناوگان دریایی اکنون اهمیت حیاتی برای کشور ما ندارد؛ کسی چه می داند که ایران در حال حاضر زیردریایی هایی را برای پایش و پاسخگویی به چنین شرایطی در اختیار نداشته باشد؟ از سوی دیگر، چندان منطقی هم بنظر نمی آید که بر فرض مثال، این ناوگان دریایی قصد داشته باشد 2000 کیلومتر از این ناحیه فاصله بگیرد!؟ شخصا تصور می کنم که ایران در این نقطه ویژه و حساس جهان دست برتر را دارد و یانکی ها احتمالا با صرف انرژی نظامی فراوان با این موضوع روبرو می شوند.

بله بنده هم موافق ام برای این صهیونیست های جانی ارزش و هنجار و قاعده ای پشیزی اهمیت نداره، در ضمن اون دوست عزیزی که گفته بود هیچ کشور دیگه مایل نیست دخالتی داشته باشه، خیر من اینطور فکر نمی کنم بوقتش که بشه همه این کشورها می تونن اگه آّبش باشه شناگرای خوبی بشن یا ماهیگیرای خوبی باشن از آب گل آلود؛ ما باید همیشه در نهایت آمادگی برای رویارویی با بدبینانه ترین سناریوهای تهاجمی باشیم؛ در ضمن مدام از گوشه و کنار خبر میاد که شاه فلان کشور عربی قول همکاری داده و بعدش ناگهان همه چی تکذیب میشه! پس اینطور نیست که دوستان منطقه ای هم همچین بی نظر و بی غرض باشن؛ بله این درسته کشورهای حوزه خلیج فارس بشدت از توان و بازوی سیاسی و نظامی ما حساب بردن و می برن اما این مانع از همکاری احتمالی مخفیانه نظامی اونا با یانکی ها و صهیونیست ها نمیشه؛ این ما هستیم که باید برای نقاط حاد چنین جنگی آماده باشیم؛ اصل بر اینه که اونا نتونن از این پایگاه ها براحتی استفاده کنن و یا اساسا استفاده کنن؛ جنگ ایران و رژیم اشغالگر قدس اصولا نمی تونه یه جنگ محدود و کوچیک مقیاس باشه و بطور قطع پای کشورهای دیگه منطقه رو به این درگیری باز می کنه

با سلام خدمت دوستان عزیز رژیم اشغالگر قدس حدود 60 ساله که در حال تهدید کشورهای همسایه و گروه های مقاومت به ویرانی و نابودیه، این باند مافیایی صهیونیستی ک بخش مهمی از بدنه اونو جهود اسلاوتبار تشکیل میدن و دستشون تو همه جور تجارت سیاه و زیرزمینی هست، تا بحال روزی نبوده که از قدرت نابودکنندگی باورنکردنی این رژیم در برابر همسایگان و در این 30 سال اخیر در برابر ایران صحبت نکنن، حتی اگر باور کنیم که این رژیمی که هنوز بحران مشروعیت منطقه ای داره و هزار جور معضل داخلی، به سطح خطرناکی از فناوری نظامی رسیده، باید این نکته رو هم توضیح بدیم که چطور می خواد با کشوری رو در رو بشه که دو تا گارد حمله رو درست بغل گوشش کاشته، چطور می خواد با ایران روبرو بشه در حالی که ایران امکان بهره گیری ازحریم هوایی و مرز زمینی سوریه رو داره یا لبنان رو و شاید ترکیه رو ... خوب، بله اونا ممکنه موشک هایی رو در ایتوپی کاشته باشن اما مگر ایران ممکن نیست جایی بغل گوش اونا کاری مثل همین رو انجام داده باشه (مثلا در سوریه یا حتی ترکیه)؟ خوب ممکنه دوستان بگن که اسراییل هم میاد از حریم هوایی عربستان یا عراق بر فرض مثال استفاده می کنه اما بد نیست اینو هم قبول کنیم که اشراف اطلاعاتی ونظامی ایران هم نسبت به این دو محدوده کم نیست و باز هم اعتقاد دارم که اونا امکان استفاده از اصل غافلگیری علیه ایران رو ندارن. در ضمن، قدرت حزب الله رو نباید دست کم گرفت، این گروه مقاومت در حال حاضر بمراتب آماده تر از زمان جنگ 33 روزه است و تجهیزات و ابزارهای برنده تری داره، فرض کنید که حزب الله تصمیم به نابودی زیرساخت های نیروی هوایی جهود ها بگیره و شما خودتون می تونید تصور کنید که شل کردن بازوی هوایی اسراییل چه مشکل مرگباری رو برای اونا ایجاد می کنه؛ همین اتفاق ممکنه از سوی ایران در عربستان برای زیرساخت های پشتیبانی هوایی اونها بیوفته (اگر عربستان عاقل باشه همچین اشتباهی البته نمی کنه)؛ مورد جالب دیگه ای که اینجا نباید فراموش بشه مراکزی مثل دیموناست؛ در محدوده ای با مساحت فلسطین اشغالی اگر چنین مکانی نابود بشه ممکنه ناحیه وسیعی اصولا غیرقابل سکونت بشه و اصولا از حیز هر گونه فعالیتی بیوفته؛ خوب حالا دوستان بگن چطور اونا می خوان به همچین ضربه ای جواب بدن!؟ من شخصا فکر نمی کنم دو تا زیردریایی دلفین اونها بتونه مزاحمت اساسی برای ضربات جدی و مهلک ایران ایجاد بکنه، همین هفته پیش بود که اعلام کردن ایران بزودی نسل جدیدی از زیردریایی های خودشو وارد آب های بین المللی می کنه و شاید اونوقت زیردریایی های دلفین بیشتر باید به فکر حفاظت از خودشون باشن ... خوشحال میشم دوستان بنده رو تصحیح بفرمایند

مساله زیربنای حیاتی برای پشتیبانی از حمله همه جانبه یانکی ها به ایران رو نباید در نظر بگیریم؟ فرودگاه ها، ناوهای هواپیمابر، پایگاه ها و ... به گمان شما یانکی ها می تونن هم به ایران هجوم بیارن و هم از این زیربنا بطور کامل حفاظت کنن؟ فرض کنید ایران با حمله موشکی گسترده به پایگاه های منطقه ای و مهم ترین فرودگاه های بدنه هوایی یانکی ها در منطقه به حمله اونها پاسخ بده، و در این شرایط پاسخ یا تمهید اونها چیه؟! (بقول دوست عزیزمون، ما که توی مریخ نیستیم و با این حساب اونها هم مجبور به تبعیت از قواعد زمینی هستن! پس به پایگاه ها و فرودگاه و ناوهاشون بشدت نیاز دارن و ایران هم که به اندازه یه سکه 50 تومنی نیست! این احتمال می تونه قوی باشه که تا اونا بخودشون بجنبن این اتفاقات افتاده باشه؛ ببینید همین تهدید برای همون نیروی هوایی که صهیونیستا مدعیش هستن وجود داره و اگه بر فرض مثال حتی در یه درگیری با حزب الله فرودگاهاشون آسیب جدی ببینه خوب! اونا تا حدود زیادی پس میوفتن و با مشکل مواجه میشن) تصور می کنم ایران در نابودسازی ساختار پشتیبانی اونها توانا باشه؛ اگر اونا از ما مطلع هستن خوب ما هم از آدرس نظامی اونا در اطرافمون مطلع ایم. این مساله صرفنظر از ابتکارات جنگی ایران در صحنه نبرد مطرح میشه که فرماندهان نظامی ما بارها درباره اون هشدار دادن و گفتن که ما واقعا می تونیم دشمن رو با شرایط پیش بینی نشده ای روبرو کنیم.

با سلام به دوستان عزیز با توجه به توضیحات و بحث های مفصلی که بیان شد: اول: آمریکا از قدرت تهاجمی و ویرانگری انکارناپذیری برخورداره که خواه ناخواه مزاحمت بزرگی برای کشورهایی مثل ایران محسوب میشه؛ دوم: مساله برخورد نظامی در سطح کلان برای ایرانیان که در جایگاه دفاع از تمامیت ارضی و کیان ملی قرار دارند، معنا و بارقه رویارویی مکاتب عقیدتی و سیاسی رو داره اما در صحنه نبرد و از منظر عینیت نظامی خوب شاید تنها و تنها فاکتور تعیین کننده برای عبور از آستانه پیروزی نباشه؛ سوم: در حال حاضر، گویا کشور ما در حال یک گذار نظامی از وضعیتی متوسط به دستیابی به فناوری برتر و در حقیقت رسیدن به نقطه اشراف و تسلط نسبی در کل منطقه است و با این حساب ظاهرا نمی تونیم تنها دلیل عدم تمایل یا اصولا عدم دخالت نظامی مستقیم یانکی ها رو بحساب توانمندی نظامی/دفاعی خودمون بگذاریم و برای مثال دلایل سیاسی و اقتصادی داشته باشه (هر چند با نگاهی به درگیری های دریایی میان قایق های تندرو ما و ناوهای جنگی ایالات متحده میشه اوج تهور و شهامت نیروهای خودمون رو در برابر ماشین جنگی پیشرفته و درنده یانکی ها درک کرد). چهارم: قاعدتا یانکی ها هم باید از نقاط ضعفی در رویارویی با نیروهای نظامی ما و در کل پهنه جغرافیای نظامی ما رنج ببرن؛ و اگر برای مثال اونها طرح هایی برای کشف و نابودی شبکه راداری ایران دارن حتما کارشناسان نظامی ما می دونن که اونها برای این کار با چه موانع کوچیک و بزرگی روبرو خواهند بود؛ و این به گمان شخص بنده می تونه نقطه شروع خوبی باشه برای ما؛ البته اتکای صرف به نقاط ضعف دشمن تا بن دندان مسلح هرگز گزینه عقلایی نیست اما به افزایش معنادار هزینه انسانی و اقتصادی برای طرف متجاوز و روبرو کردنش با معضل داخلی کمک می کنه. پنجم: همچنان، من از مباحث دوستان اینطور درک می کنم که نقطه آغاز هر برخورد احتمالی یانکی ها با ایران یک حمله هوایی یا موشکی (که دوستان تاکید میکنن بر کروزها) خواهد بود؛ در چنین سناریویی میشه تصوری از یک پدافند قابل قبول موشکی رو در نظر آورد؛ در حال حاضر، نگاه کارشناسان غربی اغلب اونطور که گفته میشه عدم اطلاع و برآورد دقیق طرف آمریکایی از توان و استطاعت حقیقی پدافند هوایی ایرانه، خوب تحت همچین شرایطی ممکنه سوپرایزهایی برای بازوی هوایی اونها وجود داشته باشه؛ مضاف بر اینکه بنظر نمیرسه که اونها در برابر ما بتونن از اصل غافلگیری استفاده بکنن. خوشحال میشم دوستان بنده رو تصحیح بفرمایند.

میثم عزیز اعتراف می کنم قدری خارج از چارچوب کامنت گذاشتم، شما حق داشتید. اینجا بحث از جنونیه که بهرحال یانکی ها سابقه تاریکش رو یدک میکشن و تضمینی هم برای دست کشیدن این افراد گرفتار توهم سلطه بر دیگران از این سیاق و روش وجود نداره باز هم به مثابه یک مخاطب عام و عادی در یک بحث نظامی، سوالی رو با یک مقدمه مطرح می کنم؛ اونطور که یادم میاد ظاهرا اغلب این آمریکایی ها بودن که برای حدود 2 ماه و اندی یوگسلاوی سابق رو در جریان تجاوز صرب ها به بوسنی هرزگوین و کرواسی مورد حمله هوایی شدید قرار دادن و باز هم در منابع مختلفی موارد متعددی رو از هدف قرار گرفتن هواپیماهای جنگی مطرح غربی توسط پدافند موشکی یوگسلاوها مطالعه کردم نکته مهم برای شخص بنده اینه که آیا شباهتی میان موازنه (نسبت) قوای دفاعی و تهاجمی هوایی بترتیب یوگسلاوی- ایالات متحده از یک طرف و ایران-ایالات متحده از طرف دیگه وجود داره؟ بعبارت ساده تر آیا مزیت های پیدا و پنهان بیشتری در دست ایران (بعنوان کارت های برنده) برای حل چالشی مثل یک تهاجم هوایی محدود یا کمی گسترده تر وجود داره تا تهاجم هوایی به ایران رو بی معنی کنه؟ پیشاپیش از شما متشکرم

این حقیر هیچ بهره ای از سواد نظامی ندارد، اما صرفا در مقام یک مخاطب عام، به گمانم قدری غیرمنطقی بنظر می رسد که یانکی ها تا این حد دچار جنون شده باشند که به کشوری که با تمام توان و بشکل سیستماتیک، بازوی نظامی و توان بازدارندگی خود را تقویت می کند و از نفوذ سیاسی و نقش و جایگاه منطقه ای و جهانی قابل توجه و انکارناپذیری برخوردار است، براحتی حمله نظامی کنند؛ اگر اساتید و سروران گرامی اینجانب را تصحیح بفرمایند قدردان خواهم بود