امید وارم دیگه کسی اسم خودش رو جای نویسنده ننویسه. خیلی ممنون از اطلاعاتتون.

مقدمه موشک کروز که اسم خود را از تعریف پرواز کروز برای هواپیما گرفته است به موشکی گفته می‌شود که بیشتر مسیر خود را در حالت پایدار و نزدیک به زمین طی می‌کند. چنین موشکی توانایی بالایی در حمل سرجنگی‌های سنگین برای حمله به اهداف زمینی داشته و یکی از تسلیحات مهم و راهبردی بسیاری از ارتش‌های جهان است. موشک کروز یک موشک بلندبرد با توانایی پرواز در ارتفاع پایین است. این گونه موشک‌ها معمولا از پیشرانش جت برای پرواز استفاده می‌کنند که به موشک اجازه می‌دهد به صورت ممتد و در مدت زمان طولانی پرواز کند. از نقطه نظر پیشرانه و تولید نیروی برآ این موشک شباهت بسیار زیادی با هواپیما داشته و میتوان آن را هواپیمای بدون خلبانی نامید که هدف اصلی از طراحی و ساخت آن حمل سرجنگی‌های معمولی یا حتی هسته‌ای با قدرت نابودی بالا در فاصله طولانی است. موشک‌های کروز جدید معمولا با سرعت مافوق‌صوت مشابه هواپیماهای بدون خلبان و در ارتفاع پایین پرواز می‌کنند. همین امر شناسایی و نابودی آنها با سامانه‌های شناسایی عادی چون رادار و پدافندی عادی را مشکل می‌سازد. به همین دلیل بسیاری از کشورها برای ساختن ابزارهایی که توانایی مقابله با این موشک‌ها را داشته باشد، تلاش می‌کنند . با توجه به توانایی این موشک‌ها در شناسایی و نابودی اهداف خاص و تعیین‌کننده نظامی، جلوگیری از کارکرد حتی یک موشک کروز می‌تواند در نتیجه نبرد تاثیر فراوانی ایجاد کند. در بسیاری موارد برای مقابله با یک سلاح می‌توان از نقاط قوت آن استفاده کرد. در واقع نقطه‌ی قوت سلاح در عین حال نقطه‌ی ضعف آن سلاح نیز دانسته می‌شود. موشک کروز نیز از این قاعده مستثنی نیست. با شناخت کامل روش‌هایی که موشک کروز برای ناوبری و هدایت استفاده می‌کند، می‌توان روش‌هایی برای مقابله با آن جستجو کرد. روش‌های شناسایی و ره‌گیری موشک کروز موشک‌های کروز همانند هر وسیله پرنده توسط رادارهای معمولی قابل ره‌گیری است. البته به دلیل جثه‌ی کوچک این موشک و اینکه در ارتفاع کم و با سرعت زیاد پرواز می‌کند، ردیابی آن اندکی سخت‌تر به نظر می‌رسد. موشک‌های کروزی که در طول جنگ جهانی اول و بعد از آن ساخته شده‌اند نسل اولیه این موشک‌ها را تشکیل می‌دادند و تا حدود 70 درصد تلفات داشته‌اند. آسیب‌پذیری بالای آنها در درجه اول به خاطر مسیر مستقیم آنها بود که باعث می‌شد که این موشک‌ها به راحتی توسط رادارها شناسایی و توسط پدافند هوایی مورد هدف قرار گیرند. در آن زمان سرعت این موشک‌ها از هواپیماهای جنگنده به مراتب کمتر بود و یک هواپیمای جنگنده می‌توانست آنها را به راحتی نابود سازد. اما در حال حاضر با پیشرفت‌هایی که در طراحی و تولید این گونه موشک‌ها صورت گرفته می‌توانیم موشک کروز را پرنده‌ای در نظر بگیریم که در ارتفاعی در حدود یک دهم ارتفاع پروازی موشک V-1 (نخستین موشک کروز) پرواز می‌کند و مسیر مستقیم خود را به تغییر ارتفاع به یک خط شکسته در صفحه تبدیل می‌کند. در طراحی‌های جدید برای کم شدن احتمال ردیابی توسط رادار سعی شده است که در این موشک‌ها کم شدن سطح مقطع راداری مورد توجه قرار بگیرد. همچنین از مواد جاذب امواج رادار در بدنه‌ی موشک نیز استفاده شده است که امواج راداری را منعکس نکنند. در موشک‌های کروز امروزی سطح مقطع راداری در حد یک صدم متر مربع است که مقدار بسیار کمی برای ردیابی می‌باشد. همین باعث شده که ردیابی موشک‌های کروز جدید توسط رادارها به سختی صورت گیرد. در کشورهای پیشرفته که جلودار صنعت موشکی در هوافضای جهانی می‌باشند، نابود کردن موشک کروز توسط یک سامانه‌ی پدافندی سه مرحله‌ای صورت می‌گیرد. در ادامه به دنبال آنیم که مختصری در مورد این سامانه شرح دهیم. سامانه‌ی پدافند سه مرحله‌ای این سامانه از سه مرحله به شرح زیر تشکیل یافته است: - مرحله اول : آشکارسازی و شناسایی هدف - مرحله دوم :ره‌گیری و قفل بر روی موشک کروز - مرحله سوم : نابودسازی با آتش کردن بر روی موشک در مورد موشک کروز، مهمترین مرحله آشکارسازی است. زیرا افزون بر یک سطح مقطع کم راداری بیشتر موشک‌های کروزی که ساخته می‌شوند برای نیروی محرکه خود از موتورهای جت توربوفن معمولی استفاده می‌کنند که گرمای کمی تولید می‌کنند. در نتیجه امکان آشکارسازی آنها با استفاده از حسگرهای حرارتی بسیار کم است. حتی اگر در فواصل کوتاه بتوان حرارت منتشر شده از موتور را با کمک حسگرهای فروسرخ تشخیص داد به دلیل سرعت موشک کروز در برد و ارتفاع کم امکان نشان دادن واکنش برای بسیاری از پایگاههای پدافندی وجود ندارد. برای آشکارسازی یک موشک کروز باید از راداری در ارتفاع بالا و یا راداری که در ماورای افق در حال پرواز باشد (همچون هواپیمای آواکس)، استفاده کرد. چنین راداری باید برد زیادی داشته باشد و بتواند موشک کروزی را که در ارتفاع کم پرواز می‌کند و در خط دید رادار زمینی نیست شناسایی کرده و اطلاعات آن را به ایستگاه پدافند زمینی ارسال کند تا آمادگی لازم برای اقدامات پدافندی صورت گیرد. چنین راداری می‌تواند موشک‌های کروزی که سطح مقطع راداری پایینی دارد را به راحتی شناسایی کند. راداری که برای شناسایی موشک کروز مورد استفاده قرار می‌گیرد باید یک رادار رزونانس باند فرکانس بالا باشد (مانند رادار وی اچ اف) که فرکانس آن بین 30 تا 300 مگاهرتز باشد. روش های مقابله در سال‌های اخیر موشک‌های کروز از مهمترین تسلیحات مورد استفاده توسط ارتش امریکا و دیگر ارتش‌های بزرگ دنیا بوده است. مقابله با موشک کروز و بررسی روش‌هایی که بتوان با استفاده از آن موشک کروز مهاجم را نابود کرده و یا از کار انداخت برای ایجاد یک سامانه‌ی پدافندی، حیاتی است. به‌طور کلی روش‌هایی که با استفاده از آن می‌توان با موشک کروز مقابله کرد به دو دسته کلی تقسیم می شوند: - روش اول: در این روش موشک تحت عنوان پرنده‌ی مهاجم مورد حمله قرار می‌گیرد(روش سخت). - روش دوم: در این روش موشک تحت عنوان یک سامانه‌ی الکترونیکی هدف اختلالات راداری قرار می‌گیرد(روش نرم). روشهای سخت نخستین راهی که برای مقابله با موشک کروز به نظر می‌رسد نابودسازی آن با استفاده از تسلیحات معمولی چون توپخانه‌ی ضدهوایی و یا مسلسل‌هایی با کالیبر زیاد است. چنین تسلیحاتی باید بتوانند به طور خودکار هدف را جستجو و شناسایی و تعقیب کنند و در موقعیت مناسب با گشودن آتش به سمت آن موشک را به صورت کامل منهدم کنند. در عین حال باید بتوانند پرنده مهاجم را از پرنده خودی تشخیص دهند. سلاح 20 میلیمتری خودکار MK-15 فالاکس، سلاحی از این دسته است که برای مقابله با اجسام پرنده‌ی مهاجمی که به سمت کشتی می‌آیند، طراحی و ساخته شده است. چند قبضه از این سلاح می‌تواند در نقاط مختلف و حساس یک ناو جنگی نصب شود و در صورت نزدیک شدن موشک کروز و یا هواپیما رادار جستجوگر اطمینان ‌یابد که هواپیما و یا موشک نزدیک‌شونده مهاجم است؛ سپس رادار ره‌گیری مسیر اصلی آن را تشخیص داده و با رسیدن موشک به یک فاصله معین شلیک به سوی آن آغاز می‌شود. با شروع مرحله نابودسازی پرنده‌ی مهاجم، مسلسل چرخان این اسلحه در هر دقیقه بین 3000 تا 4500 گلوله 20 میلیمتری حاوی تنگستن و یا اورانیوم ضعیف شده به سمت هدف پرنده شلیک کرده و تا نابودی کامل هدف شلیک را ادامه می‌دهد. برای مقابله با موشک‌های کروز همچنین میتوان از موشک‌های پدافندی نیز استفاده کرد. تفنگ 20 میلیمتری MK-15 فالاکس و اجزای آن در سال 1996یک موشک کروز را با استفاده از سامانه‌ی موشکی زمین به هوای پاتریوت متصل به آن مورد اصابت قرار داد که حاکی از امکان استفاده از موشکهای زمین به هوای تاکتیکی بر علیه موشک‌های کروز مهاجم بود. موشک پاتریوت یک موشک زمین به هوای قدرتمند ساخت امریکاست که تا کنون در سه نسخه مختلف ساخته شده است. آخرین نسخه‌ی آن با سه ماخ سرعت دارای 15 کیلومتر برد است و می‌تواند با استفاده از فیوزهای مجاورتی و یا ضربه‌ای هدف را نابود کند. در آخرین ویرایش این موشک با توانایی‌های پیشرفته از فناوری جدیدی همانند سرراداری پیشرفته و بدنه کامپوزیتی جدید استفاده شده است. افزون بر پاتریوت به طور مشخص میتوان به سامانه‌ی موشکی تور-ام-1 اشاره کرد که توانایی درگیری با موشک‌های کروز را دارد. روشهاي نرم روش دیگری که برای مقابله با موشک‌های کروز مورد استفاده قرار می‌گیرد و بیشتر مبتنی بر عدم درگیری فیزیکی با موشک کروز و گمراه کردن و یا اختلال در نحوه کارکرد آن است. این روش‌ها را می‌توان تحت عنوان روش‌های‌نرم طبقه‌بندی کرد. یکی از مهم‌ترین روش‌هایی که به عنوان روش نرم شناخته می‌شود، به جنگ الکترونیک معروف است. جنگ الکترونیک بیشتر موشک‌های کروز از سامانه‌ی موقعیت‌یابی جهانی (GPS) برای ناوبری استفاده می‌کنند. می‌توان از همین مشخصه برای گمراه کردن موشک کروز استفاده کرد و با ایجاد اختلال در امواجی که از طریق ماهواره‌ها صادر می‌شود، موشک را گمراه کرد و یا به آن آدرس غلط داد. ماهواره‌های GPS سیگنال‌های خود را در دو باند ماکروویو و یا فرکانس‌های باند ال ارسال می‌کنند. به دو طریق می‌توان در این سیگنال‌ها ایجاد اختلال کرد. یکی از طریق اخلالگرهای باند پهن که بدون توجه به محتوای اطلاعات بر روی اطلاعات ارسالی، پارازیت ایجاد می‌کنند و به آنها اخلالگرهای غیرهوشمند می‌گویند؛ و دیگری آن دسته که با توجه به سیگنالی که به گیرنده ارسال می‌شود موقعیت نادرستی را به گیرنده ارسال می‌کنند. در این روش گیرنده اطلاعات خطادار و یا پارازیت در سامانه تشخیص خود را مشاهده نمی کند، ولی موقعیتی که به آن داده شده غلط بوده و باعث عدم موفقیت آن می‌گردد. این منابع ارسال سیگنال می‌توانند به صورت پایگاه زمینی، شناور و یا هوایی از طریق کشتی و هواپیما و یا بالن سیگنال ارسال کنند. افزودن بر مقدار خطای ایجاد شده در سامانه‌ی ناوبری موشک در مراحل نهایی نیز میتواند موشک را گمراه‌تر کند. با ایجاد شرایطی چون گرد و خاک و یا طوفان‌های مغناطیسی مصنوعی نیز می‌توان در سامانه‌ی هدف‌یابی نهایی موشک اختلال ایجاد کرد. البته در مقابل موشک‌های بسیار پیشرفته این روش‌ها عملی نیست، چون ممکن است در این موشک‌ها هدف توسط یک نقطه مرجع زمینی برای سامانه تعریف شده باشد. منبع: تبیان نوشته شده توسط هادی اکبری موضوع مطلب :‌ تسليحات دوربرد

دمشون گرم خدایی!!!زدن لهشون کردن!!! روحشان شاد یادشان گرامی

یعنی مانند بمب اتم زنجیره ای هست؟؟؟ یا مثل یک جرقه در انبار بنزین؟؟

اقا یکی ضد ماده رو کاملا توضیح بده لظفا

مقدمه یکی از قدیمی ترین هنرهای رزمی بدون هیچ شکی وشو می باشد. محل تولد وشو کشور چین است و می توان گفت که وشو از تلفیق همه ی هنرهای رزمی سنتی و باستانی چین بوجود آمده است. وشو از دو کاراکتر چینی تشکیل شده است؛ wu که معنی نظامی یا رزمی وی دهد و shu که به معنی هنر یا مهارت می باشد. پس هنر مبارزه ترجمه ی مناسبی برای وشو می باشد. پیدایش وشو همانند بسیاری دیگر از هنرهای رزمی به دلایل دفاعی بوده است، هدف افراد از یادگیری وشو دفاع از خود، خانواده و یا کشور در برابر مهاجمین و دشمنان بوده استو در این راستا طیف گسترده ای از حرکات ابداع شد. اما نکته قابل توجه این است که بسیاری از هنرهای رزمی در همان محدوده حرکات رزمی باقی مانده و پیشرفتی نکرده اند، اما وشو جزو معدود هنرهای رزمی است که علاوه بر پیشرفت در حرکات جسمی در زمینه ی کسب توانایی های روحی و فکری نیز موثر و مفید می باشد. امروزه وشو بصورت جهانی درآمده و فقط منحصر به کشور چین نیست و مردم کشورهای مختلف برای سلامتی و قهرمانی این رشته ی ورزشی را تمرین می کنند. در وشو به دو شکل کار می شود: 1. زمینه ی تالو (اجرای فرم های سنتی چینی بصورت زیبا به همراه حرکات ژیمناستیکی) 2. زمینه ی سانشو (مبارزه آزاد بر روی رینگ با استفاده از دستان، پاها و زیرگیری) زمینه ی تالو دارای چهار سبک معروف جهانی است که معمولا در مسابقات بین المللی دارای رده های قهرمانی است: 1) سبک چانگ چوآن: به این سبک در چین مشت بلند می گویند که در مناطق شمالی چین ابداع شد. حرکاتی با سرعت و انعطاف بالا در این سبک وجود دارند که معمولا به همراه دویدن های کوتاه و بلند انجام می شود. 2) سبک نان چوآن: یا مشت کوتاه که در مناطق جنوبی چین ابداع شد و بخاطر داشتن مشت های سریع و انجام حرکات فرم درجا این لقب را گرفته است. 3) سبک تای چی چوآن: مشت تنفسی نام این سبک است که تنفس ریتمیک همراه و هماهنگ با حرکات فرم از ویژگی های این سبک می باشد. هنر رزمی تای چی چوآن از سبک های درونی است که بر خلاف دو سبک گفته شده در بالا بر روی روح و روان کار می کند که در روند تمرین این سبک جسم نیز ساخته شده و هنرجو را به سطح بالایی از سلامتی و آمادگی جسمانی می رساند. امروزه این هنر رزمی را در سراسر جهان به خاطر سلامتی جسمانی و روانی و برای رسیدن به آرامش روحی انجام می دهند. به طور کلی حرکات سبک تای چی آرام و نرم و یکنواخت بدون وقفه بوده که به قول چینی ها مانند ابرهای شناور و آبهای روان است. تای چی دارای پنج سبک درونی است که همگی از استیلهای تای چی به حساب می آیند: 1- استیل یانگ 2- استیل چن 3- استیل وو 4- استیل سان 5- استیل هائو زانگ. همچنین دارای سبک معروف و منحصر بفرد در زمینه ی دفاع شخصی و مبارزه می باشد که علاوه بر این انجام این تمرینات کمک شایانی به بیداری نیروی درونی و جاودانی در انسان می کند. به این سبک "تویی شو" یا رد و بدل کردن دست ها می گویند که در زبان انگلیسی به آن Push hands می گویند. 4) سبک شائولین: سبک معروف و کهن وشو است که یک سبک درونی بیرونی است. یعنی سختی و خشونت دو سبک "چانگ چوآن" و "نان چوآن" و نرمی و پرداختن به درون سبک تای چی را دارد. زیر مجموعه های این سبک بسیار زیاد می باشند که پرداختن به آنها مقوله ای گسترده است که در زیر فقط اشاره ای به تعدادی از سبک های زیر مجموعه شائولین چوآن می شود: 1- تانگ لانگ (مشت ملخ) 2- لوهان (سبک معروف و اولیه ی شائولین) 3- زائو زوی (سبک آدمک مست) 4- فنزی چوآن (مشت لغزشی) و... همانند بسایری از سبک ها، وشو نیز از سلاح های سرد غافل نبوده و از طیف گسترده ای از سلاح های مرگبار به صورت تخصصی بهره می برد. سلاح های مورد استفاده در وشو سلاح های مورد استفاده در وشو را می توان در چهار گروه مورد بررسی قرار داد: - سلاح های بلند (LONG WEAPONS) - سلاح های کوتاه (SHORT WEAPONS) - سلاح های نرم (SOFT WEAPONS) - سلاح های دوقلو (TWIN WEAPONS) سلاح های بلند، سلاحی می باشند که طول آنها از قد یک انسان بلندتر می باشند، برای حرکت و استفاده از این سلاح ها بایستی هر دو دست مورد استفاده قرار گیرد. از جمله سلاح های بلند وشو می توان به "کواندئو"، نیزه دوسر و... اشاره کرد. سلاحی که کوتاه تر از قد یک انسان بوده و معمولا توسط یک دست مورد استفاده قرار می گیرد را در گروه سلاح های کوتاه قرار می دهند. شمشیرهای مورد استفاده در وشو در زمره این سلاح ها قرار می گیرند. منظور از سلاح های نرم معمولا معمولا طنابی است که یک یا دو سر آن به وزنه ای وصل شده است و برای مبارزه در فواصل نزدیک و یا دور توسط یک یا دو دست مورد استفاده قرار می گیرند. زوبین طنابی چینی نمونه ای از این گونه سلاح ها می باشد. سلاح های دوقلو نیز معمولا به صورت جفت مورد استفاده قرار می گیرند. گرزهای دوقلو، شمشیرهای پروانه ای و... نیز نمونه ای از سلاح های دوقلو هستند. در ادامه ی این مقاله بعضی از سلاح های سرد مورد استفاده در وشو را مشاهده خواهید نمود. مجله ی جنگ افزار

لباس نا مرئی که ساخته شد هواپیما و ... هم ساخته می شه. یه جا من شنیدم که یک گروه ایرانی لیزری ساختن که می تونه انسان رو نامرئی کنه؟1 درسته؟؟ icon_biggrin

یک عمل رو رد ارمی گفت.... طوفان سرخ!! می شه یه مقاله کامل ازش بزارین؟؟

منبعش مجله جنگ افزار هست همانطور که دوست عزیز گفت چه خوب شد ما یک نویسنده ی مجله نظامی داریم!! یک مقاله از تو سایت بردارین بفرستین جنگ افزار تا مشهور شیم icon_biggrin

بعد از جنگ جهانی دوم از مشتقات فرعی مواد سمی کلین – تیوکولین فسفون (Cholin – Thiocholinphosphon) و فلورفسفن زوره استرن، یک گروه جدید سموم عصبی با اثرات عمیق برای آماج های نظامی ساخته شده است که با علامت V مواد جنگی مشخص می گردد. معروفترین نوع این گروه در آمریکا با نام رمزی VX قابل شناسایی است. توسعه ی جنگ افزارهای شیمیایی دوترکیبی در آمریکا در 1954 آغاز شد. نخست بر وری توسعه ی بمب هایی با کالیبر بزرگ از نوع «بیگ آی» و گلوله ی توپخانه 155 mm تأکید شد. این بمب ها قادر بودند آماج هایی را در عمق و رده عقب نیروی دشمن در فاصله ی 500 کیلومتری مورد اصابت قرار دهند. در ضمن، عوامل مزبور مقاوم و پایدارند، به طوری که متجاوز از شش ماه در منطقه باقی می مانند. VX که در طول سال های 1960 تا 1961 شناسایی شد، دارای اثر کشندگی در فاصله ی یک دقیقه با تراکمی برابر با 36 درصد میلی گرم در متر مکعب هواست. در دهه ی 1960، بیش از 500 تن VX در آمریکا تهیه شد. در 27 ژوئن 1980، در مجلس نمایندگان آمریکا تولید جنگ افزارهای شیمیایی دوترکیبی را در زرادخانه ی پیت بلوف(Pine Bluff) در ایالت آرکانزاس تصویب کرد. نیروهای نظامی آمریکا و پاره ای از کشورها از جمله عراق، جنگ افزارهای شیمیایی از نوع سموم دوترکیبی اعصاب سارین و VX در اختیار دارند. علائه بر دو نوع جنگ افزار مزبور که در گلوله های توپخانه ی کاتیوشا و کلاهک های جنگی برای موشک های زمین به زمین و نارنجکهای دستی برای رزم نزدیک به کار می رفت، از ترکیبات شیمیایی جنگی فسفری نیز در موشک های کروز برای فواصل دور استفاده شده است. مشخصات جنگ افزارهای شیمیایی دوترکیبی جنگ افزارهای شیمیایی دوترکیبی یک نوع جنگ افزار جدید می باشد که ساختمان آن از دو نوع مواد شیمیایی تشکیل شده است. این مواد که هر یک از آنها به تنهایی سمی نیستند، در دو محفظه ی جداگانه قرار می گیرند و فقط موقعی مرگ بار می شوند که این مواد با هم ترکیب گردند و این زمانی است که موشک یا گلوله ی توپخانه و یا بمب به طرف آماج حرکت کند. در این موقع است که هر دو ماده در مدت چند ثانیه با یکدیگر ترکیب می شوند و سپس در اثر فعل و انفعالات شیمیایی به یک ماده ی سمی جنگی از نوع عصبی بسیار قوی تبدیل می گردند، به ویژه آنهایی که از گروه ترکیبات فسفری و از موادی مانند سارین یا V و VX باشند. در اثر مسمومیت های حاد بر اثر جنگ افزارهای شیمیایی دوترکیبی، به علت اثرات بیوشیمیایی دو نوع علامت کامل ظاهر می شوند: 1. اثرات بدنی و عضلانی در اینجا علائمی مانند ارتعاش چشم ها، انقباض نای، دل درد و تهوع، رنگ پریدگی، جاری شدن ادرار و مدفوع و گرفتگی عضلات ظاهر می شود. 2. تأثیر بر روی سیستم مرکزی اعصاب لرزش، سرگیجه و سردرد از جمله علائم اصلی به شمار می روند و تا حدی افزایش می یابند که برای فرد غیر قابل تحمل می شوند. همراه با بیهوشی، احساس ترس، ناراحتی در صحبت و عدم تعادل و در نهایت انسداد مرکز تنفس مرگ فرا می رسد. اثرات این مواد به حدی زیاد است که حتی در صورت هرگونه اقدام پزشکی و نجات بیمار، اثرات دراز مدت آن پس از سالها ظاهر می شود. به طور خلاصه، جنگ افزارهای شیمیایی که در اوایل از ترکیبات ساده ی سمی تشکیل شده بودند، هم اکنون به علت پیشرفت علمی و صنعتی و درخواست های جدید نظامی، متحول و دگرگون گردیده اند. مواد جنگی جدید که دارای کیفیت بالایی هستند، همراه با وسایل پرتاپ کننده ی پیشرفته ضمن آنکه مکمل یکدیگرند، سبب می شوند تا کارایی و یا تأثیر مواد شیمیایی در آماج های دور دست افزایش یابد. نوشته شده توسط هادی اکبری موضوع مطلب :‌ تسليحات شيميايی

به نظر شما حقیقت داره؟؟و ما با هاشون چی کار کنیم؟؟؟ مهندسی معکوس هدف گیری روی اسرائیل

سلمان فارسی یادتون رفت!!!

این سلاح توسط نیرو های امریکایی ساخته شده. طرز عملکرد این سلاح این است که با موج انفجاری خاص بر روی سیستم عصبی تاثیر وحشتناکی می گزارد که بعظی از سربازان بر اثر این حادثه سکته می کنند!! این سلاح اولین بار بر روی زندانیان عراقی و افغانی امتحان شد که گزارش ان این بود که وقتی نارنجک منفجر شد همه ی ان ها فریاد می کشیدند و بعضی از ان ها سکته و بیشتر ان ها دوچار تشنج و زدن خود به این ور و ان ور شدند.نمی توانستند حرکت کنند. هنوز کاربرد این سلاح معلوم نیست و یا این که به تولید انبوه برسد.ولی خدا کند که استفاده از این سلاح منع شود وگرنه..... موج این سلاح یک موج عادی نیست بلکه موجی خاص تولید می کند که پیام های عصبی را حسابی بر هم میزند.

این طوفا سرخ دربرابر نانو هم مقاوم هست؟؟؟

تاکنون میگو یک غذای مقوی سر میز غذاها بود. اما از این پس میگو را می توان در جعبه کمک های اولیه هم پیدا کرد. البته نه خود میگو را بلکه پودری را که محققان از این غذای دریایی ساخته اند. در زمان جنگ خونریزی به معنی مرگ است و با متوقف کردن خونریزی می توان جان سربازان آسیب دیده را نجات داد. بر اساس همین ایده، محققان با استفاده از پانسمانی از نوع میگو پودری ساخته اند که خونریزی های شدید را به سرعت متوقف می کند آنان به تازگی پانسمانی از نوع پودری به نام سلوکس (Celox) تولید کرده اند. این پانسمان توسط شرکت محصولات پزشکی SAM در نزدیکی پورتلند ایالت ارگون، ساخته شده است. این محصول ترکیبی دانه دانه است که از پوست میگو تهیه شده است و بنابر گفته آدریان پلیاک (Adrian Poliak) رییس بخش تحقیق و توسعه شرکت SAM، بیشتر شبیه به شن می باشد. زمانی که این ماده به طور مستقیم روی محل خونریزی پاشیده و بر آن فشرده شود، با سلول های قرمز خون مخلوط می شود و ماده ای بتونه شکل ایجاد می کند که جلوی خونریزی را می گیرد. پس از استفاده از این دارو باید از جعبه کمک های اولیه استفاده کرد. میگو در جبهه ی جنگ این فرایند تنها در مدت پنج دقیقه روی می دهد. هم اکنون شرکت HemCon بر روی پانسمانی از پوست میگو کار می کند که برای درمان صدمات سطحی است، اما سلوکس را می توان بر روی زخم های عمیق نیز پاشید. Quick-clot نیز پودری است که از مواد معدنی ساخته شده است و کاربردی مشابه دارد. اما گرمای زیادی تولید می کند که می تواند باعث سوختگی شدید شود. وقتی دانه ها بر روی زخم پاشیده می شود، با استفاده از الکتریسیته ساکن گلبولهای قرمز خون را جذب می کند. سپس آب آنها را می گیرد و بر فاکتورهای لخته کننده متمرکز می شود. فشار به سلوکس کمک می کند تا راه زخم بسته شود. نوشته شده توسط هادی اکبری موضوع مطلب :‌ اخبار جنگ افزار

به نظر من زنان بیشتر در بخش تاکتیک های جنگی و ساختن بمب(جنگ جهانی دوم) و از این قبیل کار ها باید مورد استفاده گردند

هواپيماي جنگنده اف 15 كه براي كشور عربستان ساخته شده با لقب خورشيد صلح شناخته مي شوند كه تعدادشان به 72 فروند مي رسد قبل از آن نيز عربستان62 فروند از هواپيماهاي اف 15 مدل ای و اف در اختيار داشته است كشور پادشاهي عربستان از دهه 1950 به بعد همواره در زمينه نظامي وابسته به كشور ايالات متحده آمريكا بوده است. سربازان، خلبانان و اكثر نظاميان كشور عربستان در آمريكا آموزش مي بينند يا زير نظر مربيان آمريكايي دوره هاي نظامي را در عربستان مي گذرانند و اين امر از دهه 1950 به بعد آنچنان دنبال مي شود كه اگر روزي آمريكا حمايتش را از عربستان قطع كند، نيروهاي نظامي عربستان شايد ديگر قادر به ادامه فعاليت نباشند. اين داستان (وابستگي عربستان به آمريكا) از دهه 1970 به بعد پررنگ تر شد. هنگامي كه نيروهاي هوايي سلطنتي عربستان اقدام به خريد صد فروند هواپيماي تایگراف 5 كرد در حالي كه هم اكنون عربستان به دنبال جايگزيني براي اف-5ها مي گردد. بهترين جايگزيني كه اعراب توانستند انتخاب كنند هواپيماي جنگنده اف 16 بوده است كه قرار بوده 80 تا 100 فروند از آن خريداري شود. در اين راستا عربستان چندين فروند هواپيماي جنگنده اف 15 نيز خريداري كرد و قراردادي مجزا به مبلغ 6/1 ميليارد دلار 3 ساله با آمريكا مبتني بر شبيه سازي هاي پروازي، سرويس هاي تكنيكي جنگنده هاي اف 15آموزش خلبانان و يك سري تجهيزات اضافي براي هواپيماهاي جنگنده بست. در ماه مارس سال 1999 دولت بيل كلينتون با فروش 64 عدد موشك پيشرفته هوابه هواي ميان برد به عربستان براي تجهيز هواپيماهاي اف ای 15 موافقت كرد كه ارزش اين قرارداد 28 ميليون دلار برآورد شد.البته عربستان به غير از آمريكا از كشورهاي ديگر نيز خريد مي كند به عنوان مثال نيروي هوايي سلطنتي عربستان درخواست خريد 110 فروند هواپيماي تورنادو نيز كرده است .هواپيماي جنگنده اف 15كه براي كشور عربستان ساخته شده با لقب خورشيد صلح شناخته مي شوند كه تعدادشان به 72 فروند مي رسد قبل از آن نيز عربستان 62 فروند از هواپيماهاي اف 15مدل ای و اف در اختيار داشته است اما هواپيماي ديگر عربستان، تورنادوست. اين جنگنده پيشرفته كه 290 فروند آن در دست نيروي هوايي آلمان، 90 فروند آن در اختيار نيروي هوايي ايتاليا، 186 فروند آن نزد نيروي هوايي سلطنتي انگلستان است و 96 فروند ديگر آن نيز در اختيار نيروي هوايي عربستان است. اين هواپيماي جنگنده كه قادر به انجام عمليات در روز و شب و انواع مختلف آب و هواست جزو جنگنده هاي پيشرفته حال حاضر دنيا به حساب مي آيد.تورنادوها براساس قراردادي به نام اليمامه (9 فوريه سال 1986) كه بين انگلستان و عربستان بسته شد به اعراب فروخته شد. هم اكنون در كل 72 فروند آنها آماده پرواز هستند كه 24 فروند آنها رهگير - شكاري و 48 فروند ديگر نيز ضربتي اند. طبق قرارداد تجهيزات سخت افزاري آنها توسط انگلستان تامين خواهد شد. بعد از آن در تاريخ 5 جولاي سال 1988 پادشاه بن عبدالعزيز قراردادي به نام اليمامه 2 با انگلستان براي خريد 40 تا 50 فروند ديگر به امضا رساند ولي در كل 90 فروند تورنادو مي توانند بر فراز آسمان عربستان پرواز كنند.همان گونه كه گفتيم عربستان هواپيماي اف 5 آ -21 كه با مشخصه 15-اف ای شناخته مي شود نيز از آمريكا خريداري كرده است (كشورمان ايران نيز چندين فروند اف 5 در اختيار دارد). عربستان در رده هواپيماهاي جنگنده چندين فروند ام ک 65 نيز دارد.اعراب به فكر حمل و نقل نيز بوده اند و در اين زمينه داراي هواپيماهايي چون سی ان 235 هستند. اين هواپيماي دوموتوره (توربوپراپ) مي تواند 60000 كيلوگرم بار حمل كند و بردش حدود 2250 مايل دريايي است. سی ان 235 بيشتر براي حمل و نقل هاي نظامي مورد استفاده قرار مي گيرد. اين هواپيما ساخت شركت كاسا از كشور اندونزي است. سی ان 235 از پركارترين هواپيماهاي نيروي هوايي عربستان بوده است زيرا تاكنون 500 هزار ساعت پرواز بر فراز آسمان عربستان داشته است. البته عربستان 220 فروند سی ان 235 دارد كه به نسبت تعداد زيادي به نظر مي رسد.هواپيماهاي سی ای 130 سی اف 130 و نيز جزو هواپيماهاي ترابري كشور عربستان هستند. 9 فروند سی ای 130 بين سال هاي 1965 تا 1968 تحويل عربستان شد و 24 فروند سی اچ 130 نيز در سال هاي 1970 تا 1977 به واگذار شد. مدل هاي ای و اچ هواپيماهاي C-130 تفاوت هاي زيادي با هم ندارند. در مدل اچ موتورها و ايونيك (الكترونيك هواپيما) پيشرفته تر از مدل ای است. چندين سال پيش نيز عربستان قراردادي مبني بر بهينه سازي هواپيماهاي سی 130 با بخش خدمات خاورميانه شركت لاكهيد مارتين به امضا رساند در زمينه پشتيباني و حمايت هوايي عربستان از دو نوع هواپيماي ک سی 130(آواكس) بهره مي برد. ک سی 130 يك هواپيماي چندمنظوره سوخت رسان است كه هدف اصلي آن سوخت رساني هوايي است كه در مواقع ضروري به عنوان هواپيماي باربري نيز استفاده مي شود. اين هواپيما سرعت بسيار زيادي در سوخت رساني دارد و مي تواند عمليات سوخت رساني اش را به سرعت سوخت رسان هاي زميني و حتي سريع تر انجام دهد. در هر پرواز مي تواند 3600 گالن سوخت با خود حمل كند. دستگاه هاي تزريق سوخت به هواپيماهاي ديگر با سرعت 300 گالن در دقيقه مي توانند هواپيماهاي ديگر را تغذيه كنند. ک سی 130 مي تواند در يك زمان حداكثر به 4 فروند هواپيما يا هلي كوپتر سوخت برساند. عربستان از اين نوع هواپيماي سوخت رسان 6 فروند دارد.هواپيماي شناخته شده ديگري به نام آواكس نيز از آمريكا گرفته است كه جزو دارايي هاي منحصربه فرد هوايي كشور عربستان به حساب مي آيد.اين بخش از دارايي هاي هوايي كشور عربستان بدون حساب وسايلي چون هلي كوپترها و ... بود.كشور عزيز ما ايران نيز در چندين سال گذشته جزو مقتدران اين عرصه بوده است ولي به دليل تحريم ها و مشكلات متعدد افت واضحي داشته است و هم اكنون ما بايد خودمان بدون تكيه بر ديگران اين عقب ماندگي را جبران كنيم و از طرف ديگر بدانيم كه كشور همسايه و مسلمان ما يعني عربستان سعودي داراي نيروي هوايي قدرتمندي است. با اين كه تمامي آن تقليدي است، اما احتياط واجب است. اما برنامه هاي پيش روي نيروي هوايي عربستان اين نيرو قصد سفرش تعداد زياد تايفون براي جايگزيني تورنادو و تايگر هاي خود است همچنين بشکلي گسترده دست به بازسازي سيستم دفاع هوايي و پوشش راداري خود نموده که تقريبا کاملترين پوشش راداري را در خاور ميانه دارد. منبع: air-university.blogspot.com نوشته شده توسط هادی اکبری موضوع مطلب :‌ ارتش ها و نيروهای مسلح

خواهش می کنم.امیدوارم دوستان هم نظرشون رو بگن.

یکی از عمده‌ترین کمک‌های ایالات متحده به اسرائیل کمک‌های تسلیحاتی می‌باشد به‌گونه‌ای که رژیم صهیونیستی همواره از جدیدترین جنگ‌افزارهای آمریکایی سود برده است. از مجموع ۴۰۹۵ تانک ارتش اسرائیل ۱۵۲۵ دستگاه آن و از ۱۵۵۰ عراده توپ ثابت نیروی زمینی این کشور ۹۰۶ عراده آن آمریکایی است. این وضعیت در توپ‌‌های متحرک، موشک‌اندازها، موشک‌های هدایت‌شونده، ضدهوایی‌ها، هواپیماها، هلی‌کوپترها و ... نیز به چشم می‌خورد و ایالات‌متحده به‌عنوان بزرگترین تامین‌ کننده تسلیحاتی اسرائیل خودنمایی می‌کند. یکی از عمده‌ترین کمک‌های آمریکا به رژیم صهیونیستی کمک‌های تسلیحاتی است که همواره این رژیم از جدیدترین جنگ‌افزارهای آمریکایی سود می‌برد. واشنگتن از بدو تشکیل رژیم صهیونیستی راهبرد برتری نظامی رژیم صهیونیستی را به‌عنوان یکی از مهم‌ترین راهکارهای حفظ این رژیم غیرمتجانس تلقی کرده و در این راه کمک‌های نظامی خود را به سوی این رژیم سرازیر کرده است. سرتیپ ستاد «ابراهیم کاخا» یکی از افسران بازنشسته ارتش لبنان در پژوهشی در این رابطه که در شماره نوامبر ۲۰۰۰ مجله «الدفاع العربی» به چاپ رسید به تفصیل انواع سلاح‌های آمریکایی مورد استفاده در ارتش رژیم صهیونیستی را شرح داده است، به دلیل اهمیت این مقاله بخش‌هایی از آن در پی می‌آید: 1. تسلیحات آمریکایی در نیروی زمینی رژیم صهیونیستی سیستم‌های تسلیحاتی و جنگ‌افزارهای آمریکایی به شکل گسترده‌ای توسط نیروی زمینی ارتش رژیم صهیونیستی به‌کار می‌رود به‌نحوی که نیمی از تسلیحات نیروی زمینی ارتش صهیونیستی آمریکایی هستند. به‌طور مثال [تا تاریخ انتشار این مقاله] ۳۸ درصد از تانک‌ها، ۶۵ درصد از نفربرها، ۲۸ درصد از توپ‌های ثابت (منظور تمامی توپ‌هایی است که خود حرکت نبوده و برای نقل و انتقال آن‌ها باید یدک شوند) و ۷۲ درصد از توپ‌های متحرک ساخت آمریکا هستند. علاوه بر آن سایت‌های موشک‌های تاکتیکی و سیستم موشک‌های هدایت شونده ضدتانک و هواپیما و دستگاه‌های مراقبت بسیار پیشرفته را باید نام برد. در زمینه سلاح‌های سبک و مسلسل‌های ساخت آمریکا مهم‌ترین آن‌ها عبارت‌اند از: سلاح‌های سبک و مسلسل‌ها: تفنگ خودکار آمریکایی ۵۶‌/‌۵ میلی‌متری از نوع (A M 16) تفنگ نیمه خودکار آمریکای ۶۲‌/‌۷ میلی‌متری از نوع (M 14) موشک‌انداز آمریکایی (M D) از نوع «لو» ۶۶ میلی‌متری. مسلسل متوسط آمریکایی «برونینگ» نوع (HB.M.Z). مسلسل سنگین آمریکایی ۷‌/‌۱۲ از نوع (M 85) میلی‌متری که بر روی تانک‌ها و نفربرهای آمریکایی نصب می‌شوند. تانک و نفربرهای زرهی اصلی و اساسی: نیروی زرهی ارتش رژیم صهیونیستی از مجموع ۴۰۹۵ دستگاه تانکی که در اختیار دارد حدود ۱۵۲۵ دستگاه تانک اصلی آن ساخت آمریکاست نوع تانک‌ها و نفربرهای آمریکایی مورد استفاده در ارتش رژیم صهیونیستی به ترتیب زیرند: ۳۲۵ دستگاه تانک از نوع (A.5.M 4 پاتون. ۴۰۰ دستگاه تانک از نوع (M 60) که مشابه تانک‌های آمریکایی «پاتون» است. ۶۰۰ دستگاه تانک از نوع (A.1 M60) که نسخه تعدیل شده و پیشرفته‌تر تانک‌های «پاتون» است. ۲۰۰ دستگاه تانک از نوع (A.3 M 60) این تانک نیز نسخه‌ای پیشرفته از تانک‌های قبلی بوده که سیستم فرماندهی آتش پیشرفته‌تر و دستگاهی برای اندازه‌گیری مسافت به‌وسیله لیزر تا ۵۰۰۰ متر به‌علاوه رایانه‌ای اتوماتیک و تجهیزات فنی دیگر است. توپ‌های معمولی: از ۱۵۵۰ عراده توپ ثابت و متحرکی که ارتش نیروی زمینی ارتش رژیم صهیونیستی در اختیار دارد ۹۰۶ عراده آن ساخت آمریکاست.در این راستا بیش از نیمی از مهمات توپخانه‌های متحرک رژیم صهیونیستی به نحوی، ساخت آمریکا بوده و ۲۸ درصد از توپخانه‌های ثابت نیز همین وضعیت را دارند.تعداد و نوع توپ‌های آمریکایی ارتش صهیونیستی به شرح زیر است: توپ‌های متحرک: به طور کلی ۷۹۶ عراده. ۵۳۰ توپ ۱۵۵ میلی‌متری از نوع A.1/A.2 M109 ۲۳۰ توپ ۱۷۵ میلی‌متری از نوع M110 ۳۶ توپ ۲۰۳ میلی‌متری از نوع M110 توپ‌های ثابت (یدک شده کلا ۱۱۰ عراده ۳۰۰ توپ ۱۰۵ میلی‌متری از نوع (M 101) از سری توپ‌های ثابت هارودز است. ۵۰ توپ ۱۵۵ میلی‌متری از نوع (A1 M114) از سری توپ‌های ثابت هارودز است. موشک ‌اندازها: ۹ سایت موشکی از نوع MILRS ۲۲۷ میلی‌متری که یک توپ‌های موشک‌انداز ساخت آمریکا است و قادر به پرتاب موشک‌های (گلوله‌های) دوربرد غیرهدایت شونده هستند و برای تامین پشتیبانی آتش نیروهایی در حجم یک تیپ یا یک لشکر مورد استفاده قرار می‌گیرند. ۲۰ سایت موشکی از نوع «لانس» (C Lance MGM 52) که قادر به پرتاب موشک‌های زمین به زمین است و از سال ۱۹۸۶ به ارتش صهیونیستی تحویل داده شده است، هم‌اکنون تیپ موشک‌های زمین به زمین «لانس» در ارتش رژیم صهیونیستی موجود است. تسلیحات موشکی هدایت شونده و ضد زره: نیروی زمینی ارتش رژیم صهیونیستی از دو نوع سیستم موشکی موسوم به «تاو» و «دراگون» که از جمله سیستم‌های موشکی ساخت آمریکا بوده و ضدتانک است، استفاده می‌کنند.از مشخصات این سیستم می‌توان به موارد زیر اشاره کرد: ۲۰۰ سایت موشک‌انداز از نوع TOW BGM 71 که نوعی موشک سنگین ضدتانک است و برای پرتاب نیازمند ۷۸۰ موشک هدایت شونده Dragon FGM 77، این سلاح بر روی شانه نفر حمل شده و با تکیه بر یک پایه جلویی کوتاه آماده استفاده می‌شود. پرتاب کننده‌های غیرارتجاعی: فقط یک شکل از این‌گونه تسلیحات در اختیار نیروی زمینی ارتش رژیم صهیونیستی است که توپ‌های ۱۰۶ میلی‌متری M40 است.ارتش رژیم صهیونیستی از نوع A1 توپ‌های ۱۰۶ میلی‌متری M40 به میزان ۲۵۰ عراده در اختیار دارد، این توپ‌ها آمریکایی‌الاصل بوده اما با اجازه شرکت سازنده در فلسطین اشغالی تولید شده‌اند. توپ‌های ضد هوایی: نیروی زمینی رژیم صهیونیستی از دو نوع توپ‌های ضد هوایی ساخت آمریکا استفاده می‌کند این دو نوع توپ به ترتیب از نوع (M-163) و توپ‌های فالکون (M-167) است که مهم‌ترین مشخصات آن به ترتیب زیر است: ۳۵ عراده توپ فالکون از نوع ۱۶۳ Vulcan M ۲۰ میلی‌متری: این نوع توپ ضد هوایی قدرت تحرک و جابه‌جایی را دارد. ۴۰ عراده توپ فالکون 167 Vulcan ۲۰ میلی‌متری: این نوع توپ نمونه پیشرفته از سیستم سابق (M-163) می‌باشد و از تمامی توانایی‌های فنی نمونه قبلی به جز قدرت تحرک بهرمند می‌باشد. موشک‌های ضدهوایی: نیروی زمینی ارتش رژیم صهیونیستی از سیستم (MT1) ساخت آمریکا که یکی از سیستم‌های آمریکایی زمین به هوا از نوع (چاربال) است استفاده می‌کند. ۴۵ سامانه موشکی (MT) هدایت شونده از نوع Chapparal.M 48 A1 در اختیار دارد، سیستم چاربال آمریکایی از دو بخش اصلی تشکیل شده است: اول بخش متحرک آن که یک زره پوش با محور حرکتی زنجیری از نوع M730 بوده و دوم سایت موشکی از نوع M54 است. موشک‌های هدایت شونده (MT) فردی از نوع (زمین به هوا: واحدهای زمینی ارتش رژیم صهیونیستی از موشک‌های زمین به هوی MT هدایت شونده ساخت هواپیماهایی که با ارتفاع پایین در حال پروازاند شلیک می‌شود، این موشک‌ها بر روی شانه حمل و مورد استفاده قرار می‌گیرد.صهیونیست‌ها از دو نوع این سلاح موشکی استفاده می‌کنند: ۹۰۰ موشک هدایت شونده از نوع (Eye red) (MT) است که از روی شانه پرتاب می‌شود. موشک هدایت شونده (MT) از نوع (Stinger) که موشکی سبک و هدایت شونده است و از روی شانع پرتاب می‌شود. تسلیحات آمریکايی در نيروی دريايی رژيم صهيونيستی نظر به خودکفایی ارتش رژیم صهیونیستی در ساخت جنگ افزارهای دریایی، ملاحظه می‌شود نیروی دریایی رژیم صهیونیستی کمترین بهره را از جنگ‌افزارهای آمریکایی برده است.در این راستا تنها دو نوع جنگ افزار خارجی در نیروی دریایی رژیم صهیونیستی وجود دارند، یکی موشک‌های «هارپون» است و دیگری هلی‌کوپترهای «دووین» است. ۱۰۰موشک‌انداز آمریکایی از نوع «هارپون» (Harpoon) دریا به دریا: رژیم صهیونیستی این نوع موشک‌ها را طی دو مرحله در سال‌های ۱۹۸۰ و ۱۹۸۱ دریافت کرد. ۵ فروند هلی‌کوپتر از نوع «دووین» (G.SA 366) برای هدف‌گیری بالاتر از سطح افق: سه فروند از آن‌ها به همراه ناوشکن‌های (ساگرـ۵) فعالیت کرده و به‌طور میانگین به همراه هر ناوشکن یک هلی‌کوپتر از این نوع به همراه دو قایق توپدار مجهز به دو موشک‌انداز (ALIYA) یعنی برای هر ناوچه یک قایق فعالیت می‌کنند.اولین نوع از این هلی‌کوپترها در شرکت صنعتی فرانسوی «ایروسباسیال» ساخته شد و رژیم صهیونیستی ۲ فروند از آن را در اواسط سال ۱۹۸۶ دریافت کرد تا ۲۰ فروند دیگر را مدتی بعد تحویل بگیرد. تسلیحات آمریکایی در نیروی هوایی رژیم صهیونیستی: نیروی هوایی اهرم عمل کننده و هجومی ارتش رژیم صهیونیستی را تشکیل می‌دهد.این نیرو نقش سرنوشت‌سازی را در جنگ با اعراب ایفا کرد.نیروی هوایی رژیم صیهونیستی حدود نیمی از بودجه نظامی این رژیم را به خود اختصاص داده است و مسولان صهیونیست همواره به دنبال تقویت و تجهیز هرچه بیشتر آنند.به همین خاطر بیشترین بهره را از تسلیحات ساخت آمریکا می‌برد، در این راستا می‌توان به موارد زیر اشاره کرد: هواپیماهای جنگی، وجنگنده بمب افکن‌ها: ۱۸۰ فروند هواپیما از نوع اسکای هاک (A-4. N. SKYHAWK) به میزان ۵۰ فروند از آن‌ها در واحدهای عمل کننده (چهار اسکادران) مشغول انجام ماموریت هستند و ۱۳۰ فروند هم در آشیانه نگهداری می‌شوند. ۷۵ فروند هواپیما از نوع فانتوم اف ۴ ای (F4 E Phantom) به میزان ۲۵ فروند از آن‌ها از نوع اصلی و ۵۰ فروند نیز از نوع (2000-R4E) هستند که توسط صهیونیست‌ها تولید شده‌اند. تمامی این هواپیماها (۵ اسکادران) در ماموریت‌های روزمره ارتش رژیم صهیونیستی به‌کار می‌روند و تنها یک اسکادران از نوع فانتوم ۲۰۰۰ به‌عنوان اسکادران احتیاط است. ۶۳ فروند از نوع (F15) ساخت آمریکاست که از انواع (D,C,B,A) است از آن میان جنگنده‌های (EAGLE F-15 C) که از کاربرد فراوانی در کسب برتری هوایی علیه هواپیماهای مهاجم در حمله و دفاع برخوردار است. ۲۰۵ فروند هواپیمای (F16) از انواع (A,B,C,D) البته اکثر این هواپیماها از نوع (A) است و ۷ اسکادران از نیروهای عمل کننده نیروی هوایی رژیم صهیونیستی را تشکیل می‌دهند. هواپیماهای شناسایی: رژیم صهیونیستی ۲۲ فروند هواپیمای شناسایی جدید در اختیار دارد که ۱۴ فروند از آن‌ها از نوع (RF-4E) فانتوم و دو فروند از نوع (D F-15) است که همگی ساخت آمریکا هستند، اما دستگاه‌های ردیابی و تصویربرداری آن توسط رژیم صهیونیستی ساخته شده است. ۴ هواپیما از نوع (Hawakeye. E-Z.C) این نوع هواپیما توسط شرکت صنایع فضایی «گرومان» ساخته شده‌اند.هواپیماهای جنگ الکترونیکی: شناسایی الکترونیکی و پاتک‌های الکترونیکی ۶ فروند هواپیمای بوئینگ ۷۰۷ که اصولا یک هواپیمای غیرنظامی چندمنظوره است که صنایع هوایی رژیم صهیونیستی تجهیزات و دستگاه‌های جاسوسی الکترونیکی و تدابیر الکترونیکی معاکس (پاتک‌های الکترونیکی) را بر روی آن‌ها تعبیه کرده‌اند. هواپیماهای سوخت‌رسان: ۳ فروند هواپیمای بوئینگ ۷۰۷ توسط سازمان صنایع هوایی رژیم صهیونیستی به تانکرهای سوخت تبدیل شدند تا به هواپیماهای جنگی در حین پرواز سوخت رسانی کرده، برد فعالیت‌های جنگنده‌ها را افزایش دهد. ۵ فروند هواپیما از نوع (KC-130H) به همین منظور در نیروی هوایی ارتش رژیم صهیونیستی در حال فعالیت هستند. هواپیما‌های ترابری ۴ فروند هواپیمای بوئینگ ۷۰۷ از ۱۳ فروندی که در اختیار ارتش رژیم صهیونیستی است به هواپیمای ترابری سنگین نظامی تبدیل شده است همان‌گونه که پیش‌تر اشاره کردیم ۶ فروند هواپیمای ۷۰۷ برای جنگ‌های الکترونیکی و ۳ فروند هم به هواپیماهای سوخت‌رسان تبدیل شده‌اند، با تغییراتی که در درون آن‌ها ایجاد شده هم‌اکنون این هواپیماها قادر به حمل مقادیر زیادی بار هستند. ۱۲ فروند هواپیمای ترابری (C-130H) از نوع Hercules که علاوه بر توانایی در ترابری لجستیکی و استراتژیک قادر به انجام برخی ماموریت‌های دیگر است. هواپیماهای ارتباطی: نیروی هوایی رژیم صهیونیستی از ۳۰ هواپیما جهت نقل و انتقالات و ارتباطات استفاده می‌کند که دو فروند از آن‌ها از نوع (ایلاندر)، ۲۰ فروند از نوع (سیسنا) و ۸ فروند هم از نوع (کوین ایر) ۸۰ است، اما به‌طور کلی نیروی هوایی رژیم صهیونیستی اکثرا از هواپیماهای سیسنا برای نقل و انتقال استفاده می‌کند. Skywagon. CESSNA یک هواپیمای سبک یک موتوره با قدرت ۲۳۰ اسب بخار است، این هواپیما برای فعالیت‌های ترابری سبک، امور نظارت و ایجاد ارتباطات تاکتیکی به‌‌کار می‌رود. چرخبال‌های هجومی توپدار: نیروی هوایی رژیم صهیونیستی ۱۱۶ چرخبال هجومی ساخته آمریکا در اختیار دارد ۳۹ چرخبال از نوع (AH-1 F) کبرا که دو خدمه دارد. ۴۲ چرخبال هجومی آمریکایی از نوع (AH-6.A) آپاچی که دو خدمه دارد. ۳۵ چرخبال هجومی از نوع هیوز ۵۰۰ که یک چرخبال هجومی ضدتانک است و می‌تواند برای پشتیبانی‌های تاکتیک کوتاه برد مورد استفاده قرار گیرد. از مشخصه‌های این چرخبال انجام ماموریت‌های هجومی مختلف زمینی و پشتیبانی مستقیم از نیروی دریایی است. چرخبال‌های ترابری نظامی: ارتش رژیم صهیونیستی حدودا ۱۰۶ فروند چرخبال ترابری نظامی مختلف در اختیار دارد که باید دو چرخبال امدادرسان را هم به آن‌ها افزود، مشخصات این چرخبال‌ها به ترتیب زیر است: ۴۲ فروند چرخبال از نوع (CH-53.D Sikorsky) که قادر به حمل ۳۸ سرباز با تمامی تسلیحات یا حداکثر ۳۸ سرباز با تمامی تسلیحات یا حداکثر ۶۴ سرباز است. همچنین باری به وزن ۹۵۰۰ کیلوگرم را از بیرون در مسافتی کوتاه حمل کند. ۱۰ فروند چرخبال از نوع (UH-60) بالک‌ هاک، که رژیم صهیونیستی آن را پس از جنگ خلیج‌ فارس از آمریکا تحویل گرفت. ۵۴ فروند چرخبال از نوع (Bell-206) برای ترابری سبک و چند منظوره ۲ چرخبال از نوع (HH-65.A) از نوع Sikorsky یکی از چرخبال‌های قدیمی ارتش آمریکاست که در ارتش رژیم صهیونیستی برای امور بازرسی و نجات مورد استفاده قرار می‌گیرد. موشک‌های هدایت شونده (هوا به زمین( موشک‌های «ماوریک» (Maverick. AGM-65) یکی از موشک‌های دوربرد هوا به زمین است موشک‌های «هارپون» (A Harpoon. AGM-84) که موشکی هوا به زمین ضدکشتی است و در تمامی اوضاع جوی قابلیت کاربرد دارد. موشک‌های آمریکایی «شرایک» (AGM-45.Shrike) که ضدرادار است، این موشک (هوا ـ زمین ـ سطح) ردیاب فرکانس‌های رادار است. موشک‌های استاندارد (AGM-78.Standard) ضدرادار است، این موشک هوا به زمین بوده و ردیاب فراکنس‌های رادار است، این موشک در واقع نسخه تعدیل شده موشک‌های شرایک است که پس از رفع نقایص موشک قبلی با این نام تولید شده است. موشک‌های «هل فایر» (Hellfire.AGM-114) نام این موشک هوا به زمین ضدتانک با نام چرخبال‌های آپاچی عجین شده است، چرخبال‌های مذکور قادر به حمل ۱۶ فروند از این موشک‌ها هستند که با لیزر هدایت می‌شوند. موشک‌های هدایت‌ شونده (هوا به هوا) موشک‌های «ماوریک» (Marerick.AGM-65) یکی از موشک‌های دوربرد هوا به زمین است موشک‌های «هارپون» (A Harpoon.AGM-84) که موشکی هوا به زمین ضد کشتی است و در تمامی اوضاع جوی قابلیت کاربرد دارد. موشک‌های آمریکایی «شرایک» (AGM-45.Shrike) که ضد رادار است، این موشک (هوا ـ زمین ـ سطح) ردیاب فرکانس‌های رادار است. موشک‌های «استاندارد» (AGM-78 Standard) ضد رادار است، این موشک هوا به زمین بوده و ردیاب فراکنس‌های رادار است، این موشک‌های شرایک است که پس از رفع نقایص موشک قبلی با این نام تولید شده است. موشک‌های «هل فایر» (Hellfire.AGM-114) نام این موشک هوا به زمین ضدتانک به نام چرخبال‌های مذکور قادر به حمل ۱۶ فروند از این موشک‌ها هستند که با لیزر هدایت می‌شوند. موشک‌های هدایت ‌شونده (هوا به هوا) موشک‌های آمریکایی اسپارو (Sparrow.AIM-7) موشک‌های هوا به هوایی هستند که توسط رادار به شکلی نیمه فعال هدایت می‌شوند، این موشک‌های کلاهکی با انفجار شدید دارند و می‌توان آن را در هر شرایط جوی علیه هر نوع هواپیما و در هر ارتفاعی و سرعت مانوری استفاده کرد. منبع: rasad.ir نوشته شده توسط هادی اکبری موضوع مطلب :‌ ارتش ها و نيروهای مسلح

فکر بدی هم نیست ها؟!از همین الان باید حریم خودمون رو مین های هوشمند یا اژدرهای هوشمند بگذاریم!! نظرتون چیه؟؟

اگر قطعنامه ای مبنی بر این که هیج کشوری حق خرید نفت از ایران رو نداشته باشه ... بد بخت می شیم!!!امید وارم روزی ما این قطعنامه رو برای عربستان صادر کنیم :mrgreen:

همانطور که لیچ گفت موشک بالستیک صرفه $ نداره.وما باید بیشتر نگران حملات هوایی باشیم که اون ها هم با سامانه های اس-200و اس-300 تکمیل :mrgreen:

همیشه برای من سوال بودکه سوخت مایع(اکسیژن و هیدروژن مایع)بهتره یا سوخت جامد(سلولز هگزا نیترات)؟؟؟ و کار برد های این ها چیه؟؟

من در چنین موقعیتی چپی و راستی رو کنار می زارم و می رم می جنگم!! ولی این جنگ یکی از بد ترین جنگ هاست.به خاطر این که در همین لبنان 30 سال طول کشیده و ایران با این موقعیت استراتژِیک و چنین مردم غیوری عمرا دشمن بتونه توش دووم بیاره! ولی امید وارم این جنگ به هیچ وجه رخ نده.........

چه خوب شد که می بینم بالاخره سعید و پرویز با هم گفت و گوی دوستانه دارن!! به نظر من احتمال این جنگ خیلی پایین.یه لحظه فکر کنید نظر دنیا درباره ی کشوری که یک کشور دیگه رو با خاک یکسان کرده چیه؟؟ اگر ما هم کلاهک هسته ای داشته باشیم با دست کاری شهاب 3 که غیر قابل رهگیری هست می تونیم بدون نگرانی خاک اسرائیل رو هدف قرار بدیم.تازه اگر بتو نیم کلاهک هسته ای بسازیم. این جنگ باعث جنگ جهانی خواهد شد چون اعراب منطقه به ما حمله می کنند وروسیه به ما کمک و ناتو به اسرائیل و وقتی از این موضوع با خبر بشن جنگ جهانی شروع می شه.