[quote]این عکسو چند وقت پیش همون آقای Tal Inbar به سایت http://armscontrolwonk.com/ فرستاده بود اون زمان گفتند شاید دو مرحله ای باشه البته با توجه به کیفیت عکس نمی شه گفت اون قسمت پایین دو قسمت یا یک قسمته یک چیزی که در این عکس اگه توجه کنید جالبه تغییر راستا نیروی موتوره[/quote] تغییر راستای نیروی موتور چیزی نیست که خیلی عجیب باشه. تنها راهیه که میشه باهاش یه همچین موشکیو هدایت کرد. ولی من با قطعیت میگم این موشک چیزی نیست که ما توی رژه دیدیم. حداقل این نسخه. از روش نسبت طول قسمت های مختلف اینو میگم. توی این عکس مرحله ی دوم و کلاهک 1/3 کل طول موشک رو تشکیل میدن. ولی تو موشکی که تو رژه بود این مقدار 1/4.4 بود. اما نکته اینه که نسبت قطر مرحله ی اول به دوم توی موشکی که توی این عکسه تقریبا برابر 1.33 هست که با همین نسبت توی موشک رژه میخونه. به نظر من کره ی شمالی دو نسخه از این ساخته. یکی دو مرحله ای و یکی سه مرحله ای با برد بیشتر.

[quote]این عکس از ویدئو مال کره شمالی استخراج شده اون زمان دو مرحله ای گفته شده بود . فکر کنم قطر این موشک از 2 متر کمتره تا نظر دوستان چه باشه. http://gallery.military.ir/albums/userpics/vaf3tfvulpxgtp1oa8w~0.jpg مدیران لطف کنند به عکس رو به سایت منتقل کنند. جناب M-ATF فکر نکنم اون تصویری که گذاشتین مال (ِdf-41)باشه اگه سوخت جامد باشه اون همه ماشین و لوازم نمیخواد بیشتر موشک سوخت مایع به نظر می رسه.[/quote] دو مرحله؟ اگه باشه خیلی عجیبه. چون لوله های انتقال سوخت قطع شدن. در مورد عکس زیاد مطمئن نیستم همین موشک باشه. نسبت طول مرحله های بزرگ به مرحله ی کوچیک توی دو موشک یکسان نیست. توی این عکس ها مرحله ی کوچیک تر یک سوم طول موشکو تشکیل میده ولی توی موشکی که تو رژه بود این مقدار حدود یک چهارمه. شاید این موشک یه موشک دو مرحله ای سوخت مایع باشه ولی هر چی هست با موشکی که توی رژه هست تفاوت داره. شایدم چیزی که توی رژه بود نسخه ی سه مرحله ای این موشکیه که شما عکسشو گذاشتین.

[quote]M-ATFعزيز از عكس ها ممنون ولي حفره هاي دايره اي روي بدنه دليل قاطعي مبني بر سوخت مايع بودن موشك نمي شوند . به گمان حفره هاي مشابهي روي فاتح 110 بود كه مربوط به ورود و خروج هوا مي شد . در ضمن اگر اين حفره ها براي ورود سوخت مايع باشند نبايد فاصله بيشتري نسبت به سطح زمين داشته باشند ؟ *************** عكسي از كشنده مشابه http://image.tuku.china.com/tuku.military.china.com/military//pic/2012-04-16/be6d754e-4d2f-416e-92ff-62429a837460.jpg و علي الظاهر كشنده چيني هست[/quote] حرفی که شما میزنید درسته. ولی مجموعه ی وجود حفره های سوختگیری، وجود لوله های انتقال سوخت، یکسان بودن قطر مرحله ی سوم با قطر موشک سوخت مایع موسادان و توانایی کم کره ی شمالی در زمینه ی موشک های سوخت جامده که باعث میشه بگیم این موشک سوخت مایعه.

به نظرتون یه "چیزی" نذاشتن پشت در موتور؟

[quote]اگه این موشک واقعا سوخت جامد باشه، شبیه ترین موشک به این موشک، موشک DF-41 سه مرحله ای سوخت جامد با قطر 2 متر و طول حدودا ~15 (؟) متر هست که 10000 تا 120000 کیلومتر برد داره. اگه اشتباه نکرده باشم (آخه اغلب تصاویر تیوب لانچرش فقط معلومه) این باید DF-41 باشه ( و DF-31 نباشه) [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/df312006pv4.jpg[/img][/quote] این که موشک سوخت جامد باشه تا حد زیادی به نظرم منتفیه. چون تنها موشک جامدی که لوله ی سوخت داشته تست اولیه ی سجیل بوده که احتمالا از بدنه ی پیش ساخته ی موشک های شهاب استفاده شده بوده.

[quote][url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/AqgA8u_CIAAT9Vc_%282%29.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_AqgA8u_CIAAT9Vc_%282%29.jpg[/img][/url][/quote] اینا پهپادن یا موشک کروز؟

[quote][quote][quote]چند نکته: -دو موشک در رژه شرکت داشته -موشک دارای بالک نیست(احتمالا دارای سیستم تی وی سی) -به نظر سر جنگی کوچکی دارد -به نظر می رسد در قسمت کلاهک باز هم سوخت هست(بعد از خط سفید سومی) -در این سایت طول موشک 18 متر و قطر اون 2 متر تخمین زده شده است http://pollack.armscontrolwonk.com/archive/3932/north-koreas-icbm-unveiled[/quote] آقا سعید اسکاد هم از سیستم تی وی سی استفاده میکنه ولی چیزی که اینجا مهمه یه سیستم هدایت پیشرفته هست که بتونه جلوی انحراف ها رو بگیره. [quote]ضمن اینکه گفته میشه این TEL از نمونه های صاداراتی چینی هست.[/quote] چیزی از اسم TEL نگفتن؟ من برای محاسبه فقط قطر چرخ ها رو میخوام. [hr] الان یه تخمین زدم اگه قطر چرخ ها رو با توجه به اون سربازی که توی کشنده نشسته 1.5 متر در نظر بگیریم قطر موشک 2 متر به دست میاد. ولی من طول موشک رو با همین روش 16-17.5 متر به دست میارم. اگه قطر چرخ مشخص بشه تخمین دقیق تری میشه زد.[/quote] دوباره باز هم بحث تی وی سی منظور من اینه که موشک ممکنه سیستمی داشته باشه که نازل موشک متحرکه و توسط موتوهای هیدولیکی حرکت می کنه. چند عکس از موشکهایی که متخصصان خارجی خواستند بر مبنای سجیل طراحی کنند امیدوارم مفید باشه راستی فکر می کنید وزن این موشک چقدره http://up98.org/upload/server1/02/i/pbkyi01g5bro5af9hcg9.jpg http://up98.org/upload/server1/02/i/6x9bs6wwm38n5tr5kkh.jpg[/quote] به اون موتور های متحرکی که شما منظورتونه میگن ورنیر که البته جزو سیستم های تی وی سی محسوب میشن. تا زمانی که ته این موشک دیده نشه نمیشه در این مورد نظر قطعی داد. من هم فکر نمیکنم کره ای ها همچین موتوری ساخته باشن. وزن خود سجیل طبق اون پوستر های بهارستان 21 تنه. این تصاویر خیلی جالبن. البته تا زمانی که بدنه ی سجیل رو از آلومینیوم نسازیم خیلی نمیتونیم در این زمینه پیشرفت کنیم. ولی جالب بود. اسرائیلی ها برای جلب افکار عمومی چه کارها که نمیکنن. در مورد این موشک: مرحله ی سوم به نظرم از نوع موسادان یا مرحله 2 اونها 2 هست.قطرش رو من 1.5 متر به دست میارم. به نظر هم منطقی میاد چون برای کنترل موشک در فاز پایانی هم خوب میتونه عمل کنه مرحله ی دوم و اول احتمالا از یه موتور استفاده میکنن ولی ابعاد تانک های سوختشون فرق میکنه. هر سه مرحله به احتمال زیاد سوخت مایع هستن. این شکل ابعادیو نشون میده که من تخمین زدم: [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/KN-08.PNG][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_KN-08.PNG[/img][/url] [quote]ویرایش: ابتدا فکر کردم 1.5 متری که گفتید منظورتون قطر موشک هست . بعد متوجه شدم قطر چرخ منظورتونه [/quote] بله قطر چرخ منظورمه. ولی قطر مرحله ی دوم به نظرم همون 1.5 متره.

[quote]طبق ویکی پدیا ایران از کابران است اما آیا ایران سازنده است؟ آرپی جی ها فکر کنم شامل مدل های آر پی جی 2 آر پی جی 4 آر پی جی 7 آر پی جی 9 آر پی جی 11 آر پی جی 16 آر پی جی 18 آر پی جی 22 آر پی جی 26 آر پی جی 27 آر پی جی 28 آر پی جی 29 آر پی جی 30 آر پی جی 32 آر پی جی 2 : اولین نمونه آرپی‌جی که در جنگ جهانی دوم ساخته شد و با الگو گیری از سلاح‌های ضد تانک آمریکایی بازوکا و آلمانی پانزرفاوست ساخته شد. آر پی جی 7 : موفق ترین مدل در زمان خود و پرکاربرد ترین مدل می باشد و شامل مدل های S ،V و D می شود http://en.wikipedia.org/wiki/RPG-7 http://en.wikipedia.org/wiki/RPG-16 http://en.wikipedia.org/wiki/RPG-18 http://en.wikipedia.org/wiki/RPG-26 http://en.wikipedia.org/wiki/RPG-29 http://en.wikipedia.org/wiki/RPG-30 http://en.wikipedia.org/wiki/RPG-32[/quote] [quote]سلاحی که امروزه توسط صنایع دفاعی کشورمان و با نام غدیر در مراحل تولید قرار دارد. [/quote]

[quote] شما چیزی در حد MAZ-79921 در نظر بگیر[/quote] پس حدودا همون 1.5 متر میشه. برام جالبه که بدونم موتور این موجود از کجا اومده. میتونیم ازش به عنوان یه موتور خوب برای ماهواره بر ها استفاده کنیم.

[quote]چند نکته: -دو موشک در رژه شرکت داشته -موشک دارای بالک نیست(احتمالا دارای سیستم تی وی سی) -به نظر سر جنگی کوچکی دارد -به نظر می رسد در قسمت کلاهک باز هم سوخت هست(بعد از خط سفید سومی) -در این سایت طول موشک 18 متر و قطر اون 2 متر تخمین زده شده است http://pollack.armscontrolwonk.com/archive/3932/north-koreas-icbm-unveiled[/quote] آقا سعید اسکاد هم از سیستم تی وی سی استفاده میکنه ولی چیزی که اینجا مهمه یه سیستم هدایت پیشرفته هست که بتونه جلوی انحراف ها رو بگیره. [quote]ضمن اینکه گفته میشه این TEL از نمونه های صاداراتی چینی هست.[/quote] چیزی از اسم TEL نگفتن؟ من برای محاسبه فقط قطر چرخ ها رو میخوام. [hr] الان یه تخمین زدم اگه قطر چرخ ها رو با توجه به اون سربازی که توی کشنده نشسته 1.5 متر در نظر بگیریم قطر موشک 2 متر به دست میاد. ولی من طول موشک رو با همین روش 16-17.5 متر به دست میارم. اگه قطر چرخ مشخص بشه تخمین دقیق تری میشه زد.

[quote][quote] جهاد خودکفایی ارتش چهار پروژه تولید تانک مبارز(چیفتین)-ذوالفقار-سفیر(تی-55 ارتقا یافته)-توسن(اسکورپیون) رو ورداشته ولی به موازات هم داره پیش می بره ولی هیچکدوم هم به نتیجه نرسیده [/quote] اگه میتونیم t-72 تولید کنیم دیگه چه نیازی به چیفتن و... است[/quote] موافقم. به علاوه سفیر هم قرار نیست به تولید انبوه برسه چون تانک جالبی نیست. فقط یه برنامه ی بهینه سازیه تا تانکامونو مجبور نشیم بندازیم دور. مبارز هم فقط پروژه ی بهینه سازیه. تی 72 هایی که ما تولید میکنیم (با مخلفات اضافی مثل زره واکنشگر و جدیدا KAT-72) خیلی بهترن. در مورد ذوالفقار هم من نظر مساعدی ندارم. احساسم بر اینه که این تانک فقط یه چیز تبلیغاتیه.

فکر کنم این موشک سوخت مایع باشه. به لوله های انتقال سوخت نگاه کنید: [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/web-PYG10-KOREA_1395844cl-8.jpg[/img] مرحله ی اول و دوم سوخت مایع به نظر میان. من الان نمیتونم دقیق حساب کنم ولی به نظرم قطر مرحله ها با Unha-2 میخونه. اصلاح میکنم: شاید قطر مرحله ی اول با Unha 2 بخونه. ولی مرحله ی دوم بدون شک نسبت به مرحله ی دوم اونها 2 قطور تره.

خوب من مثل همیشه تسلیحات عجیب غریبی که خیلی کم شناخته شده هستن رو پیدا کردم. امیدوارم خوشتون بیاد: فیات جی 91 یک جنگنده بمب افکن سبک ایتالیایی بود که در سال 1958 توسط شرکت فیات در ایتالیا رونمایی شد. این جنگنده به غیر از ایتالیا در آلمان و پرتغال نیز به کار گرفته شد و زمانی که به طور کامل بازنشسته شد، 35 سال خدمت کرده بود. در سال 1953، فرماندهی ناتو نیاز کشور های عضو به یک جنگنده-بمب افکن سبک را حس کرد و برای همین لیستی از قابلیت ها را برای آن ارئه داد. از شرکت های اروپایی برای توسعه ی این پروژه که جنگنده ی سبک تهاجمی نام گرفته بود دعوت به عمل آمد. جی 91 با این مشخصات توسط مهندس ایتالیایی گیوسپ گابریلی طراحی شد. هدف از پروژه ساخت جنگنده ای بود که سبک، کوچک، با تسلیحات و ایویونیک ساده و بدون نیاز به پشتیبانی زیاد در روی زمین بود. دو دلیل برای این وجود داشت. اگر جنگ اتمی پیش می آمد فرودگاه های بزرگ نابود می شدند و جنگنده های کوچک راحت تر میتوانستند در فرودگاه ها کوچک فعالیت کنند. همچنین این پروژه برای جلوگیری از انحراف مسیر توسعه ی جنگنده ها به سمت هواپیماهای بزرگ و هزینه بر بود. مشخصات مورد نیاز از این قرار بود: حداکثر مسیر برخاست:1100 متر قابلیت عملیات در چمنزار ها و خیابان ها حداکثر سرعت 0.95 ماخ برد 280 کیلومتر با 10 دقیقه پرواز بالای هدف زره کافی برای محافظت از خلبان و مخزن سوخت 4 مسلسل 12.7 میلیمتری یا 2 توپ 20 یا 30 میلیمتری حداکثر وزن 2200 کیلوگرم در حالت خالی و 4700 کیلوگرم در حالت فول لود یکی از اولین مشکلات بر سر راه این جنگنده موتور مناسب بود که پس از تحقیقات لازم موتور توربوجت اورفئوس ساخت انگلستان برای این کار انتخاب شد. طرح هواپیما باید در طی دو ماه مسابقه ارائه میشد. به غیر از جی 91 ، 7 پروژه ی دیگر نیز در مسابقه شرکت کردند که بعضی از آنها به ترتیب نوتروپ ان 156 (که بعدا به اف 5 تایگر منجر شد)، داسو میستره XXVI (اتاندارد 4 در آینده)، اسنامسه بارادور، آرفر ساگیتاریو و بروت تاون (که این سه مورد آخر به نتیجه نرسیدند) بودند. طرح ها از مارس 1953 توسط کمیته ای به رهبری فون کارمان بررسی شدند. پس از 18 ماه بروت تاون، فیات جی 91 و داسو میستره XXVI به عنوان برندگان اولیه شناخته شدند و قرار شد 3 نمونه ی آزمایشی از هرکدام ساخته شود. جی 91 برای اولین بار در سال 1956 در تورین پرواز کرد در حالی که 7 ماه از پروژه ی داسو و یک سال از بروت جلوتر بود. البته تست ها بدون مشکل پیش نرفتند. یکی از اساسی ترین آنها از بین برد تکان های بدنه بود که در سال 1957 منجر به نابودی اولین نمونه ی آزمایشی شد. پس از آن تغییرات عمده ای در طراحی بدنه اعمال شد که میتوان از انتهال بلندتر، افزایش حجم جایگاه خلبان (کانوپی) و اضافه کردن سکان های افقی اشاره کرد. در آخر 4 نمونه ی آزمایشی برای آزمایش های نهایی به فرانسه فرستاده شدند. آزمایش های نهایی در سال 1957 در سنتر د اسیاس فرانسه صورت گرفت و جنگنده ی ایتالیایی ها بسیار خوب عمل کرد. یک سال بعد فیات برنده ی مسابقه اعلام شد. در همان سال وزرای دفاع ناتو گرد هم آمدند و قرار شد جی 91 اولین جنگنده ی سبک ناتو باشد. قرار بود 3 سال بعد جنگنده ی بروت نیز به این جمع بپیوندد. قرار شد آمریکا به کشور های فرانسه، ایتالیا و آلمان برای خرید و ساخت این جنگنده ها کمک مالی کند و هزینه ی جنگنده های ترکیه را خود بپردازد. توافق بر این شد که هر کشور 50 جنگنده داشته باشد. با توجه به موارد اقتصادی و نابودی اولین نمونه ی فیات در تست ها، دلت فرانسه تصمیم گرفت توسعه ی جنگنده ی بومی داسو اتاندارد را دنبال کند. انگلستان نیز اهمیتی به مسابقه نداد و به ساخت هاوکر هانتر برای همان هدف تکیه کرد. جالب این که خود دولت ایتالیا قبل از مشخص شدن نتیجه ی مسابقه سفارش این هواپیما را برای نیروی هوایی خود داده بود. فیات 171 جنگنده برای ایتالیا و 144 فروند برای آلمان غربی ساخت (این عدد 50 فروندی که قرار بود به یونان بروند را نیز شامل میشود که البته قرارداد فسخ شد). طرف آلمانی همچنین 294 جنگنده را در داخل کشور خود در کمپانی فلوگزود یونیو زود که از به هم پیوستن مستراشمیت، هینکل و دورنیر تشکیل شده بود، ساخت. به غیر از این آلمان 44 نمونه ی دو سرنشینه ی آموزشی نیز خرید و 22 فروند را در خاک خود تولید کرد. در سال 1972 تولید متوقف شد. قرار بود تعداد بیشتری جی 91 در آلمان به خدمت گرفته شود اما به دلیل قابلیت های نه چندان زیاد این جنگنده سفارش های بیشتر متوقف شد. نیروی هوایی آلمان روی بعضی از این جنگنده ها آرم یک خوک را میکشید که نشانه ی قابلیت های کم این هواپیما بود. جی 91 تا سال 1982 در آلمان خدمت کرد. در این سال آخرین هواپیما با آلفا جت تعویض شد. وضعیت در پرتغال بهتر بود. پرتغال از سال 1961 با انقلاب های آزادی خواهانه در مستعمرات آفریقایی خود رو به رو بود. در سال 1965 تحریم های تسلیحاتی آمریکا مانع این میشد که پرتغالی ها بتوانند جنگنده های مورد نیاز خود را از آمریکا تهیه کنند. آن ها سعی کردند 100 جنگنده ی اضافه ی سابر را از آلمان غربی بخرند. آلمانی ها این درخواست را نپذیرفتند. اما پیشنهاد فروش 40 جی 91 که پیش از فسخ قرارداد برای ترکیه در نظر گرفته شده بودند را به پرتغال دادند. در جنگ استقلال ملل آفریقایی 5 جی 91 توسط دوشپرتاب هایی که روسیه به گروه های مسلح داده بود سقوط کردند. یک جنگنده ی دیگر نیز به خاطر منفجر شدن تسلیحات خود نابود شد. پرتغال تلاش کرد با راه های دیگر تعداد بیشتری جی 91 از آلمان بخرد که البته موفق نشد. فیات جی 91 تا پایان جنگ مستعمراتی پرتغال حضور فعال داشت. پس از جنگ تعداد بیشتری هواپیما از آلمان خریده شد. جی 91 تا سال 1992 در پرتغال خدمت کرد. سه سال بعد ایتالیا نیز از این جنگنده ی ساخت خود دست کشید تا فیات جی 91 به موزه ها برود. یک نمونه ی دیگر از این جنگنده به نام G.91Y با دو موتور جی-85 ساخت آمریکا نیز ساخته شد که عملکرد بهتری نسبت به نمونه های پیشین داشت. هواپیما های ایتالیایی با جنگنده ی ای ام ایکس تعویض شدند. مشخصات: خدمه:1 نفر طول:10.3 متر عرض با احتساب بال ها:8.56 متر ارتفاع:4 متر مساحت بال ها:16.4 متر بربع وزن خالی:3100 کیلوگرم وزن فول لود:5440 کیلوگرم حداکثر وزن برخاستی:5500 کیلوگرم موتور: 1 عدد توبوجت بیرستول سیدلی اورفئوس با 22.2 کیلونیوتن تراست حداکثر سرعت:1075 کیلومتر بر ساعت برد:1150 کیلومتر ارتفاع پروازی:13100 متر (41000 پا) سرعت برخاست:30 متر بر ثانیه وزن ویژه ی بال(وینگ لود):331 کیلوگرم بر مترمربع نسبت تراست به وزن:0.42 تسلیحات: 4 مسلسل 12.7 میلیمتری ام 2 براونینگ یا 2 توپ 30 میلیمتری دفا 4 جایگاه برای انواع بمب و راکت با حداکثر توان 4000 پوند (1800 کیلوگرم) منبع:ویکیپدیا استفاده از این مقاله برای عموم آزاد است

[quote]انفجار تسلیحات خودش!!این دیگه چیه؟![/quote] بمبی که بهش بسته بودن بندازه رو سر چریک ها در حین پرواز منفجر شده.

[quote]سلام در مقایسه با اف 5 که یک سال بعدش وارد خدمت شد ، هیچ حرفی برای گفتن نداره ... شاید اگه دو موتوره طراحیش می کردن بهتر می شد!!![/quote] دقیقا. من موندم اصلا چرا این برنده ی مسابقه شد؟ البته فکر کنم خیلی ارزون بوده که 700 تا ازش تولید کردن.

KAT-72 نمونه ی مهندسی معکوس EFCS-3 اسلوونیایی هست که توی ایران تولید میشه. اسلوونی وقتی تن به تحریم ها داد مجبور شدیم این سیستمو کپی کنیم. قابلیتش بد نیست. ولی به پای سیستم هایی که روی تانک های مدرن گذاشته میشه نمی رسه. الان فی*لتر شکن ندارم نمیتونم مشخصات دقیقشو بنویسم.

واقعا نمیدونم چرا این دفعه هم شکست خوردن؟ بیچاره ها این چهارمین بارشونه که دارن سعی می کنن ماهواره پرتاب کنن. دفعه ی اول قدرت موشک برای چنین کاری کافی نبود. دفعه ی دوم وسط کار منفجر شد. دفعه ی سوم مرحله ی دوم و سوم از هم جدا نشدن حالا هم که این. من اگه جای اینا بودم این جوری میشدم: at_wits'_end_new!

[quote]جناب اسپهبد پس کره شمالی هنوز موشکی سوخت جامد در حد سجیل نداره؟ ایا موشک کوتاه برد سوخت جامد در اختیار دارد ؟ [/quote] کره موشک های توچکا و نمونه ی بومی خودش از اون یعنی KN-02 رو در اختیار داره. شایعاتی مبنی بر فروش (یا دادن لیسانس تولید) فاتح به کره هم شنیده شده. ولی در کل اونا "هنوز" موشک سوخت جامد برد متوسط به بالا ندارن.

میدونستین این تاپیک برای دو سال پیشه؟ مدیران لطفا قفلش کنن.

[quote]دوستان تو سپاه دوشکا رو کالیبر 50 می دونن یعنی همون 12.7 م م، یعنی لوله اش به احتمال زیاد در حد دوشکا هست. سابقا سامانه کنترل آتش ذولفقار ساخت کشور اسلوونی بود حالا شاید مشکل داشته عوضش کردن با نمونه بومی سازی شده کپی احتمالا روسی یا چینی این سلاح سه لول هم شاید چندتایی بدستشون رسیده گفتن ساختیم ولی بعیده چون تو کپی کاری دوشکا موندن حالا بیان اینو بسازن[/quote] سامانه ی کنترل آتش ذوالفقار قبلا ساخت اسلوونی بود ولی الان تونستن کپیش کنن. اسمش هم شده KAT-72.

[quote]دوستان من لازمه موضعم رو مشخص کنم ، من منکر بهینه سازی های خوبی که ایران روی تکنولوژی ها کرده نیستم ولی میگم بیس کار موشکی ایران تکنولوژی کره ی شمالی بوده و متاسفانه هنوز هست ، یعنی ما هنوز در مرحله ی ارتقا تکنولوژی هستیم (البته در این کار هم به گواه شواهد دوستان متبحر هستیم) اما از صفر تا صد بعضی از این موشکها رو (بنا بر اطلاعات موجود) هنوز نمیتونیم بسازیم ...[/quote] من میگم کلیپ ساخته شدن موتور رو توی مستند ثریا نشون داد شما هنوزم میگید همشو خودمون نمیتونیم بسازیم؟

[quote][quote][quote] ما چطور میتونیم ادعای برتری کنیم وقتی موتور موشکهامون رو داریم از کره ی شمالی میگیریم ؟! البته ایران سابقه ی زیادی در بومی سازی و بهسازی داره و این در مقایسه ای که مهدی جان بین مشخصات ماهواره بر سیمرغ و Unha-2 هم انجام دادن قابل مشاهده است . اما این ارتقاها دلیل نمیشه برتری ما نمیشه ![/quote]متوجه منظورتان نشدم! اگر منظورتان این است که [b]یک زمانی [/b](سالها پیش) موشکهایی[b] صرفا برای آشنایی با فناوری موشک [/b](مثلا از کره شمالی) وارد شده باشد، حرف قابل تاملی است. در غیر اینصورت، خیر. [/quote] مهدی جان من فکر نمیکنم این یک زمانی سالهای چندان دوری هم باشه ! شباهت های بین ماهواره بر سیمرغ و موشک ماهواره بر کره ی شمالی (با اسم رمز Unha-2) نشون میده که ما هنوز هم (خصوصا در عرصه ی موشکهای قاره پیما) در حال مهندسی معکوس تکنولوژی کره ای هستیم ... البته "صرفا جهت آشنایی با فناوری موشک" یک تعبیر دیگه هم داره به اسم مهندسی معکوس و بومی سازی که اونهم ثابت کننده ی اینه که تکنولوژی موشکی ما شاید ارتقاهایی نسبت به موشکهای کره ی شمالی داشته باشه ، اما مستقل از کره نیست . جناب رابین هود دلیل حرف من همین موشک ماهواره بر سیمرغ هست که طبق اطلاعات موجود ، موتور کلاستر مرحله ی اول اون از چهار راکت موشک نودونگ کره ی شمالی و موتور مرحله ی دوم اون از نوع R-27 (موتوری که در ماهواره بر Unha-2 کره ی شمالی استفاده شده) میباشد که نشون میده ما هنوز هم در موتورهای تراست بالا مشکل داریم و توانایی ساختش رو خودمون نداریم . منبع فعلی من برای این حرف تحلیل سایت زیر هست (یکی از دوستان قبلا این سایت رو لینک داده بود تو میلیتاری) : http://www.b14643.de/Spacerockets_1/Rest_World/Simorgh-IRILV/Description/Frame.htm البته این لینک تاجایی پیش رفته که گفته ما سیمرغ رو اصلا تحت لیسانس کره تولید کرده ایم ! من تو این مورد شک دارم ، اما از عکسهایی که از محفظه ی احتراق موشک سیمرغ و بررسی ابعادی بخش بوستر دو موشک Unha-2 و سیمرغ به عمل اومده ، میشه گفت از آخرین تکنولوژی کره ای (خصوصا در بخش موتورها) برای ساخت سیمرغ استفاده شده[/quote] جناب چکا فکر کنم شما هم مثل خیلیای دیگه فکر میکنید برنامه ی موشکی و فضایی ایران و کره ی شمالی جداست. اتفاقا این طور نیست. من از دو نفر شنیدم که اتفاقا برنامه ی موشکی دو طرف به هم کاملا پیوسته هست. هر دوتاشون هم افرادی هستن که اطلاع کافی دارن و همچنین خالی نمیبندن. شاید این حرف منو باور نکنین ولی کره ی شمالی در تلاشه نمونه ی خودش رو از سجیل بسازه. سیمرغ طرحی از ایرانه برای تولید چیزی مشابه اونها 2 که البته با همکاری خود کره داره انجام میشه. اتفاقا توی برنامه ی ثریا فیلم تولید موتور کوچکتر از نوع موتور R-27 رو (با قطر 1.25 متر) نشون داد. موتوری هم که قراره توی سیمرغ استفاده بشه توی ایران تولید خواهد شد و اتفاقا توش از ارتقا هایی که روی موتور مرحله 2 سفیر انجام شده استفاده میشه.

[quote]به نظرم آپ گرید شاهد285 باشه/چند سال پیش که در اصفهان رونمایی شد تا الان دیگه خبری ازش نشد و این قضیه هم مثل همون قضیه ی توپ ضد هوایی 100 میلی متری که چند سال پیش رونمایی شد و دوباره با تغییر اسم مجددا به عنوان یه دستاورد جدید رونمایی کردند میشه.[/quote] اسمش رو عوض نکردن. روش اسم گذاشتن. به هر حال از صحبت ها بوی این میاد که بالگرده ترابریه نه جنگی.

در کل خیلی تعجب نکردم (البته خوشحال شدم). به نظرم موتور رو هنوز خودمون نساختیم و از چین یا اوکراین خریدیم. ولی توانایی ما در ساخت بالگرد بیشتر از تواناییمون تو ساخت انواع هواپیماست. امیدوارم یه طرح جدید باشه.

[quote]چی شد پس قرار بود پاییز رونمایی شود اما 4-5 ماه گذشته است.........[/quote] نه خیر. 7-8 ماه مونده.