خب سرعت کم هم یکی از ضعف های این موشک هست که احتمالا دارن برطرفش میکنن دیگه. میگن ظفر سریعترین موشک کروز دنیاست. این موضوع 99.9999% بزرگنماییه (از نوع غیر قابل باور) . ولی نشون میده سرعت ظفر (اگه یه ورژن دیگه ی نور باشه) از سرعت نور بیشتره.

[quote]الان خبر 19 شبکه 1 نشونش داد لانچر2تایی رو اول به سه تایی تبدیل می کنن بعد دوباره به لانچر 2 تایی ،خدا سایه نور یا قادر یا همون سی-802 از سرما کم نکنه الان که فکرکنم شاید ظفر همین قادر بهینه شده است [/quote] مگه چه مشکلی داره؟ خود چین هنوزم از همین سری C-80X استفاده میکنه. مرتب هم ارتقاشون میده. چرا ما باید موشک کاملا جدید بسازیم؟ اتفاقا اگه موشک جدید باشه احتمال این که در زمینه هایی ضعف داشته باشه هست. ولی این که موشکی مثل نور رو مرتب ارتقا میدن نشون میده ضعف ها دارن یکی یکی برطرف میشن.

دوستان بهتر نیست یه کم آروم تر و مودبانه تر با هم بحث کنیم؟ به خدا با کل کل کردن به هیچ جایی نمیرسیم. مورد دیگه این که این روش جواب داده. عراقی ها با سام 2 و 6 های عادی کار خاصی نتونستن بکنن. ولی چند تایی هواپیما رو با همین موشک ها که سیکر مادون قرمز موشک هوا به هوای آفید روشون نصب شده بود سرنگون کردن. دلیل این که این نوع هدایت در حالت عادی استفاده نمیشه اینه که برد این جور سیکر ها کمه و احتمال پیدا کردن هدف زیاد نیست. ولی در عوض جمر های الکترونی روش تاثیری ندارن و معمولا خلبان ها برای موشک های زمین به هوا فلیر استفاده نمیکنن. نکته ی دیگه اینه که کشوری مثل روسیه اس 300 و ... رو برای نیاز های خودش میسازه و کشور های دیگه فقط اونو می خرن چون نیاز های اونا رو هم برطرف میکنه. روسیه دارای نیروی هوایی نسبتا قدرتمندیه و سیستم هایی مثل اس 300 و اس 400 قراره نقش مکمل دفاع هوایی رو بازی کنن و بخش اصلی بر عهده ی نیروی هواییه. سیکر مادون قرمز رو کشوری روی موشک هاش نصب میکنه که راه دیگه ای برای نابودی هدفش نداشته باشه.

[quote][quote]هدایتش هم احتمالا با یه ژیروسکوپ لیزری فوق دقیق[/quote] ژيروسکوپش مکانيکي هست! [img]http://azkojatakoja.persiangig.com/fateh.jpg[/img][/quote] [quote][quote]ژیروسکوپ لیزری فوق دقیق[/quote] چرا وقتی در مورد چیزی مطمئن نیستید ، انقدر با اطمینان و با آب و تاب تعریف میکنید ؟![/quote] پس احتمالا ایران از ژیروسکوپ های لیزری که از چین میخرید توی ساخت کاتیوشا استفاده می کنه. چندین بار کشتی های ایرانی حاوی چنین اجناسی توی سنگاپور بلوک شدن. به علاوه، ما که توی این جعبه رو نمیتونیم ببینیم. ژیروسکوپ مکانیکی یه چیزی شبیه اینه: [img]http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/0/08/Foucault%27s_gyroscope.jpg/405px-Foucault%27s_gyroscope.jpg[/img] و اگه حتی این یه ژیروسکوپ مکانیکی باشه توی جعبه هست. از روی شکل جعبه هم نمیشه تشخیص داد چی توشه. و همچنین ژیروسکوپ های لیزری توی کشور هم ساخته میشن (نه با دقتی که چینی ها میسازن). بنابراین احتمال این که این ژیروسکوپ لیزری باشه کم نیست. [quote] Aspahbod نوشته: mjb نوشته: نقل قول: یا اینکه تغییراتی برای هدف قرار دادن اشیا شناور در موشک داده شده؟فکر کنم برای هدف قرار دادن کشتی موشک در فاز نهایی باید هدایت الکترو اپتیکی داشته باشه که سجیل نداره! دوست عزیز اتفاقا تنها دلیلش همینه چون دلایل دیگه این کار را بی معنی می کنه شما سرجنگی فاتح110 رو نگاه کن اثری از هدایت الکترواپتیکی می بینی پس چرا دقت فاتح با وجود انکار دوستان تقریبا مثل خلیج فارس زیاد هست؟البته هنوزم هدایت فاتح مجهول هست یه نکته هرطوری حساب کنی برای عبور نکردن موشک از روی کشور های همسایه باید بیش تر از2000کیلومتر مسافت طی شده باشه اونم از سمنان؟؟چطوری1900 کیلومتر حساب کردن؟؟ راستی الان که فیلم با کیفیت رو نگاه کردم پرتابگر موشک به نظرم خود کششی نبود(یعنی کشیده می شد و همین طور در دوردست گویا دریا بود!! شایدم سرابه؟؟ البته دوست عزیز فاتح تنها یه موشک با دقت بالا هست. نه یک موشک هدایت شونده ی تمام عیار. شما مختصات هدفو به فاتح میدین و ... . هدف اگه حرکت کنه هیچ راهی برای تغییر مسیر وجود نداره. هدایتش هم احتمالا با یه ژیروسکوپ لیزری فوق دقیق و احتمالا همراه با جی پی اس در فاز آخره. عزیزم یه نگاه به لینک زیر بنداز نقل قول: شليك موفق موشك هوشمند فاتح 110 با قابليت شناسايي اهداف زميني در رزمايش پيامبر اعظم 6 صورت گرفت؛شليك موفق موشك هوشمند فاتح 110 خبرگزاري فارس: موشك هوشمند و جستجوگر فاتح 110 در مرحله اول رزمايش پيامبر اعظم(ص) 6 شليك شد. به گزارش خبرنگار اعزامي خبرگزاري فارس، در اولين مرحله از رزمايش بزرگ موشكي پيامبر اعظم(ص) 6 كه روز گذشته برگزار شد، موشك جستجوگر فاتح 110 با موفقيت شليك و به هدف اصابت كرد. اين موشك هوشمند بوده و توانايي رديابي اهداف زميني را دارد. جديدترين نسل موشك هوشمند فاتح شهريورماه سال گذشته از سوي وزارت دفاع و پشتيباني نيروهاي مسلح به نيروي هوافضاي سپاه پاسداران انقلاب اسلامي تحويل داده شده بود. http://www.farsnews.com/newstext.php?nn=9004070058 به نظرت چطوری با ژیروسکوپ میشه این کار رو کرد ؟حالا نمیشه رو سجیل این کارو کرد ؟اگه بله یا خیر چرا؟ عسلم قبلا تحلیل هایت بیشتر براساس منطق بود نه براساس حرف های فروم های خارجی یا بعضا داخلی(یه وقت بد برداشت نکنی ) مرادم از آوردن این مثال نامشخص بودن اصل ماجراست(یعنی نوع هدایت) ضمنا به نظرم تصویر لحظه برخورد رو یک جسم ثابت تو آب گرفته وتصویر دوم که محل برخورد رو نشون میده یه پهپاد. دلیل نبودن یه هدف واقعی هم شاید همون سکرت بودنش باشه [/quote] دوست عزیز. توی خبرگزاری های ایران از این جور اغراق ها زیاده. نمونه اش برد 150 کیلومتری موشک شاهین. میشه بپرسم فاتح 110 که برخلاف خلیج فارس حتی سیکر مادون قرمز هم نداره چه جوری قراره هدفو شناسایی کنه؟ اگه همچین خاصیتی داره چرا روی خلیج فارس همچین سیکری نصب کردن؟ اگه فاتح انقدر هوشمند بود که میتونست اهداف متحرک زمینی رو بزنه دیگه ساخت نمونه ی ضد کشتی اون معنی نداشت. احتمالا به خبرنگاره گفتن دقتش زیاده، اینم برای این که متن کم نیاره یه مقدار شاخ و برگ بهش اضافه کرده.

احتمالا ماکتن. شایدم میگ 29 هایی هستن که قابلیت پروازی ندارن (که البته روسیه معمولا نمیذاره هواپیماها به همچین جایی برسن ولی بی سابقه هم نیست. میگن از جنگ افغانستان سوخوی های 25 رو اورهال نکرده بودن).

[quote][quote]یا اینکه تغییراتی برای هدف قرار دادن اشیا شناور در موشک داده شده؟فکر کنم برای هدف قرار دادن کشتی موشک در فاز نهایی باید هدایت الکترو اپتیکی داشته باشه که سجیل نداره! [/quote] دوست عزیز اتفاقا تنها دلیلش همینه چون دلایل دیگه این کار را بی معنی می کنه شما سرجنگی فاتح110 رو نگاه کن اثری از هدایت الکترواپتیکی می بینی پس چرا دقت فاتح با وجود انکار دوستان تقریبا مثل خلیج فارس زیاد هست؟البته هنوزم هدایت فاتح مجهول هست یه نکته هرطوری حساب کنی برای عبور نکردن موشک از روی کشور های همسایه باید بیش تر از2000کیلومتر مسافت طی شده باشه اونم از سمنان؟؟چطوری1900 کیلومتر حساب کردن؟؟ راستی الان که فیلم با کیفیت رو نگاه کردم پرتابگر موشک به نظرم خود کششی نبود(یعنی کشیده می شد و همین طور در دوردست گویا دریا بود!! شایدم سرابه؟؟[/quote] البته دوست عزیز فاتح تنها یه موشک با دقت بالا هست. نه یک موشک هدایت شونده ی تمام عیار. شما مختصات هدفو به فاتح میدین و ... . هدف اگه حرکت کنه هیچ راهی برای تغییر مسیر وجود نداره. هدایتش هم احتمالا با یه ژیروسکوپ لیزری فوق دقیق و احتمالا همراه با جی پی اس در فاز آخره.

البته جناب فتح چین به علت تغییری که زمان دنگ شیائوپینگ کرد تونست از چند تا کشور غربی (خصوصا از فرانسه) اسلحه بخره. نمونه اش موشک کرواتل و بالگرد های غزال و آلوت و حتی بالگرد آمریکایی بلک هاوک. به علاوه چین میتونه اگزوسه رو از عراق یا کشورای دیگه خریده باشه. چین در زمینه ی خرید اسلحه به طور غیر مستقیم مشکلی نداره. به احتمال زیاد یکی از نمونه های جنگنده های لاوی، یه سیستم پاتریوت، چند تا اورلیکن و ... هم خریدن. خرید موشکی مثل اگزوسه که دیگه کاری نداره برای چین.

نمیدونم ولی همین مشکل برد رادار هم میتونه دلیل این باشه که موشک قائم با موتور توربوجت توی فاز تحقیقاتی مونده. هر چی باشه موتور های سوخت جامد ارزون ترن و ما هم نمیتونیم از تمام برد موشک های سوخت مایع استفاده کنیم. البته اگه بتونن رادار های فانتوم ها رو با رادار های ساحلی لینک کنن شاید بشه مشکلو حل کرد. ولی زیاد به این برد توجه نکنین. چون به احتمال 99.99% فانتوم خودش میتونه حرکت کنه. از لب ساحل که قرار نیست موشکو شلیک کنه. برد فانتوم همچین کم هم نیست. میتونه به سمت کشتی دشمن توی 400 کیلومتری ساحل بره و وقتی به فاصله ی مناسب رسید... .

خبرایی بود مبنی بر این که ایران از انبار های اسلحه ی قذافی دوشپرتاب هاب مدرن روسی دزدیده (سام 24). ولی من خودم زیاد نمیتونم این خبرو باور کنم چون تا جایی که یادمه لیبی تا به حال اصلا سام 24 نخریده. شایدم بلاخره QW-2 خریده یا ساخته شده. احتمال این که ایران میثاق ها رو ارتقا داده باشه هم هست. ولی زیاد روی این جور خبرا حساب نکنیم بهتره. شاید قبلا به دیده بان ها سام 7 میدادن حالا تازه دارن میثاق 2 میدن.

در جواب دوستی که در مورد کپی بودن سی 801 و ... گفت: البته شباهت هایی بین این دو موشک هست. ولی به احتمال خیلی زیاد موشک سی 801 و بقیه ی موشک هایی که بعدا از روش ساخته شد طرح خود چینیا همراه با کمی ایده برداری از اگزوسه هست.خیلی از موشک های ضد کشتی چینی (تقریبا همه شون) دارای این طراحی بدنه و بالچه ها هستن. چون این طراحی یه جورایی به علت ساده و کار آمد بودن شایعه. توی دنیا موشک های زیادی به این شکلن که خیلیاشون حتی ضد کشتی نیستن. به علاوه مشخصات C-80X ها و اگزوسه ها در بیشتر موارد متفاوته. احتمالا چینی ها از اگزوسه ایده گرفتن و سی 801 رو خودشون طراحی کردن. ولی سی 801 به هیچ وجه نمیتونه کپی "مستقیم" اگزوسه (اون طور که شما نوشتین) باشه.

البته دوستان برد این موشک حدود 50-60 کیلومتره. چون از موتور سوخت جامد استفاده میکنه. نه موتور توربوجت. فکر کنم به دلایلی نشده موشک های دارای موتور توربوجت رو روی هواپیما ببندن. شایدم پروژه قبل از ساخته شدن نور با موتور جت در جریان بوده و این فقط فاز اول اون هست. البته یک بار موشک قائم با ورودی هوای مخصوص موتور جت توی رژه ها دیده شد. به رنگ نارنجی (یعنی در دست توسعه. عملیاتی نیست). اگر عملیاتی بشه دیگه ... . فکر کنم بردش تو ورژن های آخر به 300 کیلومتر هم برسه.

[quote]من هنوز اندر خم جانمايى اين سامانه روى كبرى ها موندم! آخه زير بدنه چرا؟![/quote] فکر کنم می خواستن قابلیت چرخش و دید 360 درجه رو داشته باشه. البته اگه اسکید ها بشکنن دوربین هم صدمه میبینه.

یکی از عجیبترین نکاتی که در مورد کاتافراکت ها مطرحه اینه که چه جوری دمای زره رو تحمل می کردن. اسب ها هم باید مجودات پر طاقتی می بودن. بیشتر خاور میانه بیابونیه و قسمت هایی که بیابون نیست هم معمولا گرمه. البته من چیزی در مورد کاتافراکت های هخامنشی نشنیده بودم. هرودوت سوار های هخامنشی رو خیلی سنگین توصیف نمی کنه. البته ایران اون زمان هم خیلی به قدرتمند بودن نیرو ها اهمیتی نمیداده.

اول فکر کردم تاریخ خبر مال چند ماه گذشته اس. ولی مثل این که این طور نیست. چه خبره؟ چند بار یه سامانه رونمایی میشه؟

ممنون از دوستان. یکی در مورد راکت کاوشگر بحث کرد. این راکت از موتور نازعات 10 استفاده میکرد. سرعتش رو هم خودتون دیدین. با سرعت هاوک مقایسه اش کنین تفاوتو میبینید (البته هاوک موقع لانچ بایر سرعتش کم باشه). یکی دیگه از دوستان هم گفت پس چرا بقیه نمیسازن. دوست عزیز. بقیه حتی همین قدر توان موشکی سوخت جامدو ندارن که ما داریم. برای مثال همین ترکیه برای ساخت موشک ییلدیریمش از چین کمک گرفت (موتور موشکش موتور چینی بود). کلا چند تا کشور توی دنیا این توانو دارن؟ عراق یه زمانی این توانو داشت و جالب این که برنامه ی مشابهی هم داشت (موشک العبور). در کل توان موشکی ما نسبت به خیلی از کشورا بسیار بالاست.

میگم از روش پاکستانی ها استفاده کنیم سنگین تر نیست؟ هم کم هزینه اس هم ساده. نیازی هم به کولد لانچ پیدا نمیشه.

[quote]مقاله کاملي بود اسپهبد جان . من فکر ميکنم گزينه ايران براي چنين پدافندي شايد همان موشک هاوک باشه که با افزايش طول و بردش بيشتر شده يا ممکنه موشک ديگري, منتها رادار اصلي s-200 باشه . منتها براي افزايش برد يک راه ديگه هم هست. موشک ميتونه دو مرحله اي باشه, مرحله اول موشک يک بوستر سوخت جامد هست که ميتونه سرعت موشک رو در اوايل شليک به يک ماخ براحتي برسونه البته اين بوستر ميتونه کوچيک باشه مثل اکثر موشک هاي روسي. مرحله دوم رو ميشه از Ramjet جاي سوخت جامد استفاده کرد, ساخت موتور Ramjet بسيار سادست و فناوري خاصي نداره, چون هيچ قطعه متحرکي هم نداره ! مزيت استفاده از Ramjet بجاي سوخت جامد اين هست که برد بيشتري به موشک ميده , حتي ساختن اون هم ساده تر هست.در ضمن باعث کوچکتر شدن و سبکتر شدن موشک هم ميشه. موشک SA-6 از اين فناوري استفاده ميکنه . سرعت مناسبي هم داره در حدود 2.8 ماخ . بنظرم ترکيبي از يک بوستر سوخت جامد اوليه و يک موتور Ramjet بهترين گزينه براي ماست .[/quote] البته برد موشک سام 6 از برد هاوک (که تقریبا هم اندازه ی اونه) 16 کیلومتر کمتره (برد سام6 تنها حدود 60% برد هاوکه). البته این درسته که رمجت ها سرعت خوبی به موشک میدن. ولی من نمیدونم میتونن برد خوبی به موشک بدن یا نه. این مقاله یک بار یازنویسی شده و نمونه ی موشک بزرگ شده ی هاوک حذف شده. چون حداقل طبق جدول های من هاوک قدرت کمتری نسبت به موتور نازعات داره. سرعتش رو هم که همه دیدن. البته ممکنه جدول هام کلا چرت باشن (که 99.999% هستن). ولی بدون عدد و رقم حرف زدن در مورد هاوک بزرگتر خیلی سخته. [quote]عالی بود ولی این ترکیب موشکها یه ذره روش کهنه ای نیست؟ و این روش باعث نمیشه که مقدار جی قابل تحمل و در نتیجه مانور پذیری موشک کاهش پیدا کنه؟ این موشک باور 8 هم واسه خودش یه شهابی شده ها [/quote] نمیدونم منظورتون از کهنه چیه. ولی خیلی از موشک های جدید هم از دو مرحله استفاده می کنن. مرحله ی 1 قرار نیست خیلی مانور پذیر باشه. بلکه قراره مرحله ی دومو تا حد مورد نیاز بالا ببره. مرحله ی دوم میتونه مانور پذیر تر باشه. [quote]سلام. مقاله خیلی خوبی بود جناب اسپهبد. معلومه روش زیاد کار کردی. من هم با نظر شما موافقم،بهتره حداقل ها رو در نظر بگیریم تا وقتی که رونمایی شد کسی ناامید نشه. فکر نمیکنم با توانی که در بعد راداری داریم همانطور که شما اشاره کردید نیازی به استفاده از رادار سیستم های قدیمی باشه. یک سوال.جناب اسپهبد به نظر شما میشه از اون رادار ارایه فازی که تو نمایشگاه بود به عنوان پیش اخطار در سامانه باور استفاده کرد؟[/quote] ممنون از لطفتون. راداری که توی نمایشگاه بود به احتمال زیاد رادار آرایه ی فازیه (حتی شاید همون راداری باشه که قراره روی موج 2 نصب بشه). این رادار اگه همین طور بدون لینک شدن به سامانه کنار اون مستقر بشه میتونه اطرافو جست و جو کنه و دشمنو ببینه. اگه منظورتون از پیش اختار این باشه، معلومه که میتونه. مهم اینه که بتونه به رادار های دیگه ی سامانه لینک بشه یا اصلا خودش به عنوان رادار اصلی استفاده بشه که در این مورد نظری ندارم. ولی همین که دارن سعی می کنن رادار خوب بسازن خودش جای شکر داره. به نظر من رادار اصلی باور قراره از نو طراحی و از تمام تجربیاتمون توی این بخش استفاده بشه. خدا رو چه دیدین، شاید اصلا از اول رادار آرایه ی فازی براش ساختن. [quote]اولا موشک نمی تواند چند مرحله ای باشد چون در موشک های بالستیک هر مرحله بعد از اتمام سوخت جدا میشود اما در موشک های دفاع هوایی گاهی شما در بردی کمتر از برد نهایی مجبور هستین که کلاهک رو جدا کنین تا مرحله اخر با مانور بالا درگیر بشه جستجو گر و هدایت راداری هر دو در موشک اددر وجود دارند مشکلی در استفاده هر دو نیست بنده هنوز نصفشو خوندم اینا باشه تا باقیشو بخونم ضمنا نسبت بندی بین برد زمینی و برد هوایی صحیح نیست این نسبت ها هرگز خطی نیستند اگر اینطوری بود مشکل افزایش و کاهش برد در تمام کشور های جهان به سرعت حل میشد(می فهمین که؟! )[/quote] بزارین بخش به بخش بریم جلو: 1:همون طور که گفتم چینی ها هم می خواستن اول اچ کیو 9 رو دو مرحله ای بسازن. خیلی از سیستم های پدافندی جهان هم دو مرحله ای هستن. به علاوه، هیچ وقت یک نفر نمیاد به هدفی که 70 کیلومتر باهاش فاصله داره موشک با برد 200 کیلومتر شلیک کنه. خود مسئولین هم گفتن که می خوان روی باور از چند موشک مختلف استفاده کنن. یعنی چند موشک مختلف برای تحدید های مختلف در برد ها وارتفاع های مختلف داریم. موشک دو مرحله ای برد بلند قراره وقتی شلیک بشه که هدف به اندازه ی کافی دور هست. 2:تمام موشک های هوا به هوای روسی به جز آفید در دو "نوع" تولید میشن. یکی به هدایت حرارتی و یکی دیگه با هدایت راداری. هر دو نوع هدایت در آن واحد روی یک موشک وجود ندارن. 3:من خودم چند جا نوشتم که این عددا دقیق نیستن. ولی چه کنیم. تراست و زمان سوختن موشک ها رو نداریم. خیلی اطلاعات دیگه رو هم می خوایم تا بتونیم دقیق محاسبه کنیم. اگه شما راه بهتری بلدین ما رو هم در جریان بزارین. چون من خودم هم روی این 0.4 برد عادی خیلی حساب نمیکنم و بیشتر برای تخمین از این نسبت استفاده کردم. نه چیز دیگه ای. [quote]با تشکر از زخمتتون فقط اینکه اولا شما در کل خیلی مقاله رو هیجانی کردید مثلا لیست کردن موشکهی باور اونهم با عکس [/quote] ممنون از لطف شما. قرار بود هر موشکی که معرفی میکنم عکسشو کنار موشک هایی که قبلش معرفی کردم بزارم. اما این طوری 8 تا موشک میشد و من اگه میخواستم این کارو بکنم باید 3 دور توی گالری عکس آپلود میکردم. به علاوه دیدم تو دو تا مقاله ی قبلیم هم عکس تمام موشک های مورد بحث رو اول گذاشتم. گفتم این دفعه سنت شکنی نکنم. [quote]دست شما درد نکنه جناب اسپهبد . خیلی جامع و کامل بود . موشک فاتح 110 را نمیشه به زمین به هوا تبدیل کرد ؟؟ درباره هدایت موشک هم فقط از بالچه باید استفاده کرد ؟ نمیشه از تراست برای هدایت موشک زمین به هوا استفاده کرد ؟ ( اصلا تو جهان از تراست برای هدایت موشک زمین به هوا استفاده شده است ؟ )[/quote] خواهش میکنم. ما که فعلا عددی نیستیم. موتور موشک فاتح همون موتور زلزال 3 با یه مقدار ارتقا هست. یه موتور کاملا جدید نیست. من سعی کردم بحث ارتقا رو توی این مقاله مطرح نکنم. ولی چرا. موشک فاتح رو هم میشه به زمین به هوا تبدیل کرد. من خودم جدیدا دارم باور میکنم که ایران توانایی ساخت جت وین رو داره. ولی به این خاطر که منبع خیلی معتبری در این مورد ندارم فرضو بر این گرتم که ایران از جت وین توی موشک باور استفاده نخواهد کرد. فرضی که ممکنه بعد از رونمایی از سامانه نادرستیش معلوم یا رد بشه. بله. همون موشک اچ کیو 9 چینی از جت وین استفاده میکنه. کلا این قطعات کارایی موشک رو نسبت به انواع هدایت بالچه ای خیلی بالا میبرن. [quote]سلام از مقاله مفصلتون که نشان از تلاش و علاقه زیاد شماست لذت بردم - کمترکسی بیشتر از نصف این مقدار نوشته ها رو حال داره مطلب بنویسه بهر حال خسته نباشید ایده های جالبی بود اما تبدیل موشک زمین به زمین به زمین به هوا نیاز به تغییرات وسیعی دربدنه و سیستمهای هدایت داره من پیشنهاد میکنم از نمونه های بهتری استفاده بشه اگه ما موشک s200 رو مبنا قرار بدیم به دو طرح میرسیم 1- با دو سوم scale این طرح به موشک چابک تر و برد 200 کیلومتر (بجای برد 300 کیلومتر استاندارد ) میرسیم- اینم بگم که نمونه های صادراتی این موشک در برد کاهش یافته که خود ایران تونسته اون رو ارتقاء بده مزیت این موشک کوچکتر شده اینه که دارای موتور رم جت هست و میتونه در نزدیک هدف برای مانور سرعتش رو کم کنه- با کاهش ابعاد و وزن مشکل مانورش هم حل میشه و اگر سیستم کنترل رانش هم اضافه بشه که عالی میشه 2- همین موشک اصلی رو استفاده کنیم و کلاهک 300 کیلوگرمیش رو با سه موشک آدر یا pl12 عوض کنیم (فرض کنید این موشکها دردسترسه)- دراین حالت برد نهائی به حدود 350 کیلومتر تا 400 کیلومتر با مانور عالی میرسه یا درکلاهک موشکهای آرچر بذاریم و برد به 330 کیلومتر برسه سیستم فعال شدن و جداشدن کلاهک هم با نزدیک شدن به هدف در هرفاصله ای میتونه فعال بشه - دراین حالت تو برد مثلا 150 کیلومتری یا 300 کیلومتری ما اهداف بسیار مانور پذیر رو میزنیم این هم یک ایده - لطفا نظر بدهید (قطعا کار سختیه اما به نظر من شدنیه)[/quote] از لطفتون ممنونم. تغییر موشک به زمنی به هوا درسته که به تغییرات وسیعی نیاز داره. ولی ممکنه. به نظر من توانایی طراحی موشک توی ایران هست. نرم افزار های مورد نیازش (مثل کتیا یا انسیس) هم به صورت قفل شکسته و ارزون موجوده. تونل باد هم داریم. طرح هایی که من مدلسازی کردم الکی هستن. ایرانیه ا میتونن به طرح های موشک های موجود در دنیا نگاه کنن و ازشون ایده بگیرن. موشک اس 200 یه موشک قدیمی و منسوخه که از سوخت مایع استفاده میکنه. یکی از دلایل تنبلیش هم همین استفاده از سوخت مایعه. اگه هاوک رو بکشیم بهتره. چون حداقل تکنولوژیش پیشرفته تره، از سوخت جامد استفاده میکنه و حتی میشه بدنه ی بزرگ شده رو نگه داشت و موتو رو با موتور نازعات یا زلزال یا هر چیز دیگه ای عوض کرد. روشی که شما فرمودین روش خیلی جالبیه. ولی من تا به حال چیزی شبیه به اینو نشنیدم. در تئوری احتمالا امکانپذیره (به جای 1 موشک نازعات توی مرحله ی آخر از 3 تا موشک آرچر استفاده کنیم) ولی باز هم گفتم. بهتره خیلی دست بالا فکر نکنیم تا یه وقت مثل جریانات اخیر کنف نشیم. [quote]از زحمتی که کشیدین تشکر می کنماگه ناراحت نمی شین چند نکته بگم! البته بحث اصلی شما در این مقاله درمورد موشک این سامانه فرضی برد اون وهمین طور جدید بودن وبر اساس یک موشک بالستیک بودحال آنکه دراین جور موارد از طرح هایی استفاده می شود که قبلا آزمایش خود را پس داده باشند(منظورم ایده گیری هست نه مهندسی معکوس!!!) که به نظرم کار روی موشک استاندارد(همون کاری که آمریکا کرد) که ذاتا زمین به هواست بهتر از موشک بالستیک است(هرچند سری های بعدی موشک استاندارد معمولا برضد اهداف بالستیک استفاده میشه اما می شود با تغییراتی یک موشک دوربرد قوی به وجود آورد) درمورد سایر ویژگی های موشک مثالا مانور وغیره چیزی نگفتید که البته به دلیل عدم وجود اطلاعات حق با شما بود[/quote] موشک استاندارد 1 زمان خودش موشک خیلی خوبی بود. نسل جدید این موشک یکی از بهترین موشک های جهانه. ولی من سعی کردم در مورد ارتقا حرف نزنم. به نظر خود من ایران میتونه برد هر کدوم از موشکایی که تو مقاله گفته شد رو حداقل حدود 20% افزایش بده. ولی چون آمار مستندی در این زمینه نمیشه پیدا کرد (کلا پیدا کردن عدد از تجهیزات ایران خیلی کار سختیه) نمیتونیم چیزی بگیم. در مورد مانورپذیری، این جا باید به این دقت کنیم که این مورد مربوط به ساختار موشکه و تا زمانی که باور 373 ساخته نشه اصلا نمیشه روش نظر داد. میشه با همین موشکایی که من گفتم، باوری ساخت که 20 جی مانور بده ولی موشکی که 4 جی مانور بده هم میشه ساخت. در این زمینه واقعا هیچ نظری نمیتونیم بدیم. ولی طرحی که من اون جا پیاده کردم روی موشک KS-1 چینی پیاده شده و اون موشک قدرت مانوردهی 20 جی رو داره. این طرح روی موشک سام 2 هم اجرا شده که 12 جی مانور میده. اختلافو میبینین؟ مرحله ی دوم سام 2 بسیار شبیه KS-1 هست ولی قدرت مانوردهی یکی فقط 60% اون یکیه. [quote]سلام دوستان اینجور که به نطر میاد ما برای ساختن موشک این سیستم مشکلی چندانی نداریم بر خلاف تحلیل شما انچه که فعلا ذهن طراحان می گذرد و مورد تاکید سردار هم قرار گرفت مباحث الکترونیکی می باشد در رابطه با شناسایی ، هدف گیری ، و اصابت فاکتورهایی که به سرعت در حال تغییرو رشد است من از این اعلام اینگونه برداشت می کنم که طراحی و مراحل تولید ازمایشی در اواخر کار است یکبار دیگه هم تاکید می کنم حتی در مورد پرتاب هم مشکلی نداریم هر چه هست مربوط به هدف یابی و مسائل مربوط به خود موشک است مثل اولویت هدف تعداد اهداف در گیر و مواردی از این قبیل[/quote] من که توی مقاله گفتم 100% ایران میتونه این موتور ها رو ارتقا بده. من فقط ازش صحبت نکردم. همین. وگرنه همین الانش توی مقاله گفتم که موشک هایی با برد 250 کیلومتر هم "میتونیم بسازیم". در مورد قسمت دوم حرفتون، باهاتون موافقم. معمولا مشکلات نمونه های اولیه ی چنین موشک هایی همین هدف یابی و ... هست. [quote]شما هم بعضي وقتا يه حرفايي ميزنيد ها!!!!! قراره سامانه باور پيشرفته تر از اس-300 باشه اونوقت شما ميگيد موشك با گرانش 15جي؟ موشك سامانه باور بايد حدود 30 جي مانور پذيري داشته باشه( با توجه به توان 25 جي مربوط به اس سيصد). كاملا مشخصه كه هيچ موشك بالك داري نميتونه اينقدر شتاب داشته باشه. به نظر من موشك باور از خانواده موشك بدون بالك قيام خواهد بود.[/quote] البته اعلام نشده این سامانه قراره از کدوم ورژن اس 300 پیشرفته تر باشه. البته به نظر من در بدترین حالت موشک باور از موشک دومین ورژن اس 300 پیشرفته تره. ولی قبول کنین که فعلا ساخت یه موشک در حد اس 300 های جدید کار میبره. سیر تکاملی خیلی از سیستم های اینچنینی مثل ارو، اس 300، پاتریوت و... رو که نگاه میکنی میبینی که این سیستم ها از اول انقدر پر توان نبودن. رفته رفته توانشون بالا رفته و انقدر اسم و رسم دار شدن. ممنون از بقیه ی دوستان.

چند نکته: 1:مطالب زیر تنها حاصل حدسیات نویسنده بر اساس اطلاعات کنونی وی است و هیچ دلیلی بر درست بودن قطعی آنها وجود ندارد. 2:بخشی از مطالب زیر بر اساس محاسبات نویسنده نوشته شده است. این محاسبات دقیق نیستند و فقط قرار است دیدی کلی نسبت به موضوع مورد نظر به خواننده بدهند. از کسانی که توانایی انجام دقیق چنین محاسباتی را دارند تقاضا میشود در صورت امکان در همین مقاله نظرات خود را در این مورد بنویسند. 3:در این مقاله سعی شده توانایی ایران در ساخت چنین سامانه ای بر اساس اطلاعات نسبتا قطعی بحث شود. برای مثال ممکن است ایران برد موشک هاوک را با تغییر سوخت دو برابر کرده باشد. در درستی این موضوع جای شک و تردید بسیاری است و بنابراین نویسنده این احتمال را بررسی نمیکند که ممکن است ایران موشک جدید را با استفاده از همین سوخت بسازد. 4:نویسنده در این مقاله سعی داشته که طوری احتمالات را بررسی کند که احتمال دست کم گرفته شدن توان ایران باشد. ولی احتمال دست بالا گرفته شدن آن نباشد. بنابر این احتمال آن که توان سامانه ی باور کمتر از توان سامانه های احتمالی که قرار است در این جا در مورد آن ها بحث شود، بسیار کم باشد. [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/Bavar.png[/img] [size=18][color=red][b]بررسی توان ایران در ساخت سیستم دفاع هوایی موشکی مانند اس 300[/b][/color][/size] به قول مسئولان ایرانی از زمانی که ایرانی ها داشتند در روسیه آمورش کار با اس 300 را میدیدند و روس ها شروع به سر باز زدن از تحویل سامانه ها به ایران کردند، دستور ساخت سامانه ی مشابهی توسط مقام معظم رهبری صادر شد. این سامانه که به تازگی نام آن ،باور 373، منتشر شده قرار است جای اس 300 را که روسیه از دادن آن به ایان خودداری کرد بگیرد. بررسی توان ایران در ساخت چنین سیستمی می تواند دیدی کلی نسبت به آن چیزی که قرار است در چند سال آینده رونمایی شود را به خوانندگان این مطلب بدهد. البته ممکن است سامانه ی جدید به طور کلی با آن چه ای جا انتظار می رود فرق داشته باشد. برای شروع بهتر است در مورد خود سامانه ی اس 300 توضیح کوتاهی بدهیم. این سامانه ی ساخت روسیه قادر به مقابله با هواپیما ها و موشک های بالستیک دشمن است و در مدل های مختلف با توانایی های مختلف عرضه می شود. با وجود این که تا کنون از اس 300 در جنگ واقعی استفاده نشده، کارشناسان غربی آن را یکی از خطرناک ترین سیستم های پدافند هوایی جهان به شمار می آورند. ایران نیز به علت ضعف نیروی هوایی نیاز به داشتن چنین سامانه ی پدافندی را احساس می کند تا بتواند در مقابل حملات احتمالی از خود محافظت کند. [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/119951844.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_119951844.jpg[/img][/url] به طور کلی خلاصه ای از خصوصیاتی که یک سامانه باید داشته باشد تا بتواند کاری که اس 300 انجام میدهد را انجام دهد به شرح زیر است: 1:برد بلند:موشک ها و رادار ها باید بیش از 100 کیلومتر (برد موشک ضد رادار هارم) باشد تا بتوانند قبل از شلیک هارم، با جنگنده ی متخاصم مقابله کنند. 2:سیستم های الکترونیکی پیشرفته: سیستم های الکترونیکی این سامانه باید به حدی مدرن باشند که در مقابل جنگ الکترونی دشمن مقاومت کنند. 3:موشک مانور پذیر:موشک های این سامانه باید مانور پذیری قابل قبولی داشته باشند تا بتوانند پا په پای هدف مانور بدهند. مانور پذیری بیشتر از 15 جی برای چنین سامانه ی مورد نیاز است. 4:موشک سریع:سرعت موشک باید به حدی باشد که بتواند به هواپیما برسد و همچنین به آن فرصت رسیدن به برد مطمئن برای شلیک موشک های ضد رادار (مانند هارم) را ندهد. 5:متحرک بودن:قابلت تحرک یکی از مهمترین قابلیت هایی است که در سیستم های پدافندی مدرن دیده می شود. سامانه های ثابت نه تنها نمیتوانند با موشک های ضد رادار مقابله کنند، بلکه موشک های کروز هم می توانند به راحتی سایت پرتاب را نابود کنند. ما در این جا ابتدا به بحث توانایی ایران در ساخت موشکی برای این سامانه را بررسی میکنیم. [b]ساخت موشک[/b] الحمدلله کشور ما در زمینه ی ساخت موشک یکی از برترین های دنیاست. کشور های کمی هستند که توان ایران را در این زمینه داشته باشند. به دلیل ساده تر بودن کار با موشک های سوخت جامد برای استفاده در پدافند هوایی، و منسوخ شدن موشک های سوخت مایع در این زمینه، به احتمال زیاد موشک سامانه ی باور از نوع سوخت جامد خواهد بود. در ایران از قدیم چندین موشک سوخت جامد ساخته می شده. از جمله ی آنها سری نازعات و زلزال است. یکی از مهمترین دستاورد های ساخت این موشک ها نه خود آنها (که بسیار نادقیق اند)، بلکه موتور آنهاست. ایران می تواند از موتور این سری از موشک ها عینا برای ساخت سامانه ی باور استفاده کند و با این کار هزینه ی تحقیقات و تولید را کم نماید. البته شکی نیست که ایران می تواند با ارتقای این موتور ها و افزایش تکنولوژی آنها با استفاده از دانشی که بعد از ساخت آنها به دست آورده (برای مثال زلزال و نازعات احتمالا در اواخر سال های جنگ ساخته شده اند و ایران از آن زمان تا کنون پیشرفت زیادی کرده) توان آنها را افزایش دهد. ولی به علت نامشخص بودن میزان توان ایران در این زمینه ترجیح می دهم در این مورد بحثی نکنم. بنابراین فعلا تنها در مورد استفاده ی مستقیم از موتور موشک های قبلی بحث می کنیم. اما مسئله ی مهم این است که اگر ایران یکی از موشک های زمین به زمین خود مانند زالزال را به موشک ضد هوایی تبدیل کند، چه تغییراتی باید روی آن اعمال کند و قابلیت های موشک چه می شود؟ 1:برد موشک پس از تبدیل کمتر از نصف برد موشک قبل از آن خواهد بود. چرا که در حالت عادی موشک های زمین به زمین تا نصفه ی زمین تمام سوخت خود را مصرف میکنند و پس از آن فقط مرحله ی سقوط آزاد را داریم. قابلیت های موشک های ضد هوایی پس از اتمام سوخت بسیار کم است. پس برد موثر موشک در این حالت تقریبا نصف برد قبلی می باشد که تا زمانی است که موشک هنوز دارای سوخت است و موتور کار میکند. بحث تغییر مسیر های هنگام پرواز نیز مطرح است. چون هواپیمای دشمن قاعدتا یک جا ثابت نیست. این تغییر مسیر ها نیز باعث تلف شدن انرژی و در نتیجه کاهش برد می شوند. از این دو نتیجه گیری می شود که برد موشک زمین به هوا کمتر از نصف برد همان موشک از نوع زمین به زمین است. این مطلب به طور شماتیک در شکل مقابل به نمایش در آمده. [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/Diagram1.PNG][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_Diagram1.PNG[/img][/url] :برای این که موشک بتواند به سمت هدف حرکت کند مطمئنا نیاز به راهی برای تغییر مسیر خودش دارد. این کار میتواند به وسیله ی تغییر مسیر گاز های خروجی به وسیله ی جت وین صورت بگیرد. اما این روش بسیار هزینه بر است و توانایی ایران در ساخت جت وین ها قطعی نیست. اما راه دوم که مختص موشک های زمین به هوا است استفاده از بالچه های متحرک است. این روش که در اکثر موشک های ضد هوایی استفاده میشود به نسبت ارزان است و ایران نیز تجربه ی کار با آنها را به علت کار با موشک هاوک داراست. برای همین در تصاویری که من از موشک های مورد بحث این جا ایجاد می کنم از بال هایی شبیه بال های موشک شاهین (هاوک) روی آن ها استفاده می کنم. خوشبختانه راهی نسبتا دقیق برای محاسبه ی تغییر برد موشک های زمین به زمین در صورتی که به موشک زمین به هوا تبدیل شوند وجود دارد. من سعی کردم مطلبی در این زمینه در اینترنت پیدا کنم که متاسفانه به نتیجه ای نرسیدم. ولی نکته ای که به ذهنم آمد این بود که به دنبال موشک هایی بگردم که در دو نمونه ی زمین به زمین و زمین به هوا وجود دارند. تنها موشک هایی که با این خاصیت پیدا کردم موشک استاندارد (که میتواند به عنوان موشک ضد کشتی هم استفاده شود) و موشک سام 2 روسی بود. برد موشک استاندارد زمانی که برای عملیات ضد کشتی مورد استفاده قرار میگیرد در دسترس من نبود. ولی مشخصات موشک سام 2 و نمونه های زمین به زمین آن در اینترنت موجود است. برد نهایی موشک صیاد (نمونه ی ایرانی سام 2) در نمونه ی زمین هوا 60 کیلومتر و برد نمونه ی زمین به زمین آن یعنی تندر 69، 150 کیلومتر است. گرچه ممکن است این روش درست نباشد (که احتمالا نیست)، مجبوریم به علت نبود اطلاعات دیگر هنگام محاسبه از همین نسبت ها استفاده کنیم و برد موشک زمین به هوای تولید شده از موشک زمین به زمین را 60/150 یعنی 0.4 برد اولیه ی آن در نظر بگیریم. حال به سراغ حدس زدن در مورد خود موشک ها میرویم. در این جا من برای سهولت موشک ها را به ترتیب باور 1، باور 2 و ... مینامم. این نامگذاری هیچ ارتباطی با نام موشک های سامانه ی باور ندارد. [b]باور 1[/b] باور 1 را بر پایه ی موشک نازعات 6 در نظر میگیریم. میخ واهیم بدانیم در صورتی که ایران با استفاده از موتور موشک نازعات 6 اقدام به ساخت موشک پدافند هوایی کند، نتیجه ی حاصل چه خصوصاتی خواهد داشت؟ خوشبختانه مشخصات موشک نازعات در سایت صادرات تسلیحات ایران (مدلکس) موجود است. با هم نگاهی به آنهایی که برای ما مهم اند می اندازیم. نام موشک:نازعات 6 طول: 6290 میلیمتر قطر:354 میلیمتر وزن کلاهک:130 کیلوگرم وزن موشک:960 کیلوگرم *(نکته: معلوم نیست منظور از وزن موشک وزن آن با احتساب کلاهک باشد یا بدون آن. به نظر میرسد مورد اول درست تر است. اما ممکن است مورد دوم نیز درست باشد) حداکثر برد:100 کیلومتر موشکی که بر پایه ی موشک نازعات 6 ساخته شود از موشک اس 300 کوچکتر است(طول اس 300 حدود 7 متر و قطرش 453 میلیمتر است) و با این وضعیت احتمالا 0.4*100 کیلومتر برد خواهد داشت که می شود 40 کیلومتر. این میزان برد تقریبا هم اندازه ی برد موشک هاوک است که از موشک نازعات قدری کوتاه تر و قدرتی قطور تر است. بنابراین به هیچ وجه نیازی به ساخت چنین موشکی نیست. البته با توجه به فیلم های برخاست موشک نازعات و هاوک باید گفت که موشک نازعات بسیار سریع تر است و میتواند جایگزینی برای هاوک باشد (که سرعت کمتری دارد). اما به نظر نویسنده ارتقای موشک هاوک به صرفه تر از ساخت موشکی کاملا جدید از روی نازعات 6 است. تصویر زیر موشک باور 1 را کنار موشک اس 300 نشان میدهد. [b]باور 2[/b] مانند باور 1، باور 2 نیز بر پایه ی موشک نازعات است. اما این دفعه نازعات 10. خصوصیات این موشک را در زیر میبینیم: نام موشک:نازعات 10 طول: 8020 میلیمتر قطر: 457 میلیمتر وزن کلاهک:230 کیلوگرم وزن موشک:1830 کیلوگرم حداکثر برد:130 کیلومتر موشکی بر پایه ی نازعات 10 از نظر قطر تقریبا هم اندازه ی اس 300 و ازنظر ارتفاع حدود 1 متر بزرگتر خواهد بود. برد باور 2 را حساب می کنیم: 130*0.4 که میشود 52 کیلومتر. خوب. برد باور 2 تنها از برد اولین نسخه ی اس 300 که 48 کیلومتر بود بیشتر است. از آن جایی که باور 2 کمی از اس 300 بزرگتر است آن 4 کیلومتر هم توجیه می شود. البته باید در نظر داشت که کلاهک نازعات 10 100 کیلوگرم از کلاهک اس 300 سنگین تر است. برای نابودی یک هواپیما نیازی به کلاهک های خیلی سنگین نیست (چون همان طور که همه میدانیم هواپیما بسیار آسیب پذیر است) به علت کمبود اطلاعات نمیتوان نظر قطعی در مورد افزایش برد داد. ولی به نظر من شاید بتوان برد موشک را با کاهش وزن کلاهک حدود 8-10 کیلومتر افزایش داد (البته این نظر شخصی من است و جنبه ی علمی ندارد) . به هر حال این موشک با وجود آن که از باور 1 قابلیت بیشتری دارد باز هم نمیتواند حتی نزدیک به اس 300 های جدید عمل کند. این موضوع تفاوت کشوری که 60 سال است موشک می سازد را با کشوری که تنها 24 سال است که به این کار پرداخته نشان می دهد. البته هیچ شکی نیست که ایران میتواند با ارتقای موتور موشک نازعات، برد آن را افزایش دهد. اما احتمالا باز هم نمی تواند برد باور 2 را به 100 کیلومتر برساند. دقت کنید که موشک نازعات تقریبا هم اندازه ی موشک اس 300 است. با این وضعیت اگر می خواهیم به برد های بیشتر دست پیدا کنیم باید به روش چینی ها عمل کنیم. چینی ها ابتدا برای سامانه ی HQ-9 خود موشکی با ابعاد به مراتب بیشتر از موشک های اس 300 ساختند. تکنولوژی موشکی آنها در آن زمان تقریبا مانند تکنولوژی موشکی سوخت جامد ایران در زمان حال بود. این به این معنیست که ایران می تواند به فکر موشک های بزرگتری باشد که بردی معادل موشک های جدید اس 300 دارند. پس بهتر است نازعات را رها کرده و به بررسی موشک زلزال بپردازیم. متاسفانه اطلاعات دقیقی در مورد موشک های زلزال 1 و 2 وجود ندارد. سایت گلوبال اعداد و ارقامی ارائه میکند ولی این سایت اصلا قابل اطمینان نیست و همچنین اعداد و ارقام گلوبال در مورد موشک های نازعات، زلزال 3، زلزال 3 بی و فاتح 110 با مشخصات آن ها در سایت مدلکس به طور کلی متفاوت اند. برای مثال موشک نازعات 10 موشکی با برد 150 کیلومتر معرفی ولی برد موشک زلزال 1 120 کیلومتر اعلام شده است. بنابراین من مانند مقاله ی "نگاهی بر توانایی موشکی سوخت جامد ایران" این موشک ها را بررسی نمی کنم. پس ما از موشک زلزال 3 شروع می کنیم: [b]باور 3[/b] اگر زلزال 3 را به یک موشک زمین به هوا تبدیل کنیم چه می شود؟ پاسخ احتمالا این جاست. ولی اول بهتر است مشخصات زلزال 3 را بررسی کنیم: نام موشک:زلزال 3 طول: 9600 میلیمتر قطر: 616 میلیمتر وزن کلاهک:900 کیلوگرم وزن موشک: 3870 کیلوگرم حداکثر برد:200 کیلومتر اگر 0.4 برد را حساب کنیم به عدد 80 کیلومتر می رسیم. خوب این خیلی امید وار کننده است. مخصوصا این که میدانیم ایران می تواند موشک را ارتقا دهد. ولی به دلیلی در مورد وزن کلاهک زلزال 3 بحث نمیکنم و یکراست به سراغ موشک زلزال 3 بی میروم. [b]باور 4[/b] تا این جا هر بار ما با موشکی با موتوری متفاوت با موتور موشک های قبلی طرف بودیم. وقتش است که با موشکی آشنا شویم که موتور آن موتور موشک زلزال 3 است. ولی خصوصیات آن نه. مشخصات زلزال 3 بی را می خوانیم: نام موشک:زلزال 3 بی طول: 9000 میلیمتر قطر: 616 میلیمتر وزن کلاهک:600 کیلوگرم وزن موشک: 3600 کیلوگرم حداکثر برد:250 کیلومتر فکر کنم همه متوجه تفاوت اصلی این موشک با موشک زلزال 3 شدند. بله. وزن کلاهک به جای 900 کیلوگرم، 600 کیلوگرم است و برد آن 250 کیلومتر شده. اگر حساب کنیم میبینیم که برد موشک باور 4 ،100 کیلومتر است. به نظر می رسد بلاخره به نتیجه رسیده ایم. محاسبه ی اسن که اگر کلاهک 200 کیلوگرم باشد برد چه تغییری میکند کار ساده ای نیست. ولی با یک تقریب مطمئن میتوان گفت شاید حدود 20 کیلومتر به برد موشک زمین به هوای حاصل اضافه شود. یعنی 120 کیلومتر. خدا را شکر بلاخره به یک موشک رسیدیم که حداقل برد خوبی داشته باشد. این را هم مد نظر داشته باشید که ایران توانایی ارتقای برد را دارد. ولی باز هم 120 کیلومتر برای مقابله با تحدیدی که با آن مواجهیم کافی نیست. وقتی کاری که چینی ها برای ساخت اچ کیو 9 انجام میدادند را بررسی میکردم به مطلب جالبی رسیدم. آن ها ابتدا موشکی دو مرحله ای که قطر مرحله ی اول 700 میلیمتر و قطر مرحله ی دوم 450 میلیمتر بود ساخته بودند. ایران با ساخت موشک های صیاد، سجیل و سفیر نشان داده که می تواند موشک های چند مرحله ای بسازد. به این نتیجه رسیدم که شاید بهتر باشد این احتمال که ایران چنین کاری برای ساخت باور 375 انجام دهد را در نظر بگیرم. از این جا به بعد بیشتر از حدس و گمان استفاده شده. بنابراین ممکن است اعداد و ارقامی که ارائه میکنم بسیار دور از واقعیت باشند. [b]باور 5[/b] اگر بخواهیم موشکی دو مرحله ای مانند آن چه که گفته شد بسازید چه کار می کنید؟ اولین ایده ای که به ذهن من یکی رسید سوار کردن نازعات 10 روی زلزال 3 بود. برای این که تاثیر افزایش وزن را روی برد موشک ببینم از جدول و نمودار زیر استفاده کردم. [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/Chart.PNG][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_Chart.PNG[/img][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/Chart2.PNG][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_Chart2.PNG[/img][/url] طرز محاسبه ی من به این صورت بود که ابتدا تفاوت وزن زلزال 3 و زلزال 3 بی را کلا بر اثر تفاوت وزن کلاهک ها در نظر گرفتم. طول * قطر * قطر را ضریبی از انرژی ذخیره شده در موشک در نظر گرفتم. برد * وزن موشک را هم انرژی مصرفی. باید طوری بین انرژی مصرفی و انرژی موشک رابطه برقرار می کردم. برای همین دومین مقدار را بر اولی تقسیم کردم. این میزان برای موشک زلزال 3 بی که کلاهک سبکتری داشت بیشتر از موشک زلزال 3 عادی بود. پس اگر ما کلاهک موشک زلزال 3 عادی را با خود موشک نازعات 10 (به عبارتی دیگر، موشک باور 3) عوض کنیم، عدد به دست آمده باید کمتر از ااین عدد برای زلزال 3 باشد. (ستون دوم از سمت راست را در جدول ببینید). بعد از چند باز سعی و خطا به عدد 115 کیلومتر برد (در حالت زمین به زمین) رسیدم. این عدد برابر 46 کیلومتر زمین به هواست. باید این را در نظر داشت که روش من برای محاسبه ی 115 کیلومتر بسیار نادقیق بود و من سعی کردم حداقل برد را محاسبه کنم. برد در مرحله ی آخر می تواند تا 140 کیلومتر هم پیش برود که مقادل 56 کیلومتر زمنی به هواست. اما در این زمان مرحله ی اول موشک نازعات 10 را به ارتفاع خوبی رسانده است. بنابراین دیگر برد موشک نازعات 10 48 کیلومتر نخواهد بود. بلکه مقدار کمی کمتر از 130 کیلومتر اولیه ی خود خواهد بود. برای این که به قولی کار از محکم کاری عیب نکند این برد را بین 100 تا 120 کیلومتر در نظر میگیریم. نتیجه این که برد موشک حاصل در بدترین حالت 100+46 کیلومتر و در بهترین حالت 120+56 کیلومتر می شود. یعنی برد موشک ما بین 146 تا 176 کیلومر خواهد بود. در صورتی که کلاهک نازعات 10 (مرحله ی دوم) را به 130 کیلوگرم کاهش دهیم و آن 10 کیلومرت را نیز به برد اضافه کنیم، این بازه به 146 تا 186 کیلومتر تغییر می کند.نکته ی مهم این که 10 کیلومتر در حالت زمین به هوا بود. نه زمین به زمین. یعنی در حالت ها به هوا احتمالا حدود 20-25 کیلومتر اضافه می شود. بنابر این بازه ی نهایی را می توان به این صورت در نظر گرفت: 146-201 کیلومتر رسیدن به این برد با موشکی به طول تقریبا 16 متر (کلاهک زلزال رو 1 متر در نظر گرفتم و نازعات هم 8 متره) امکانپذیر است. خوب شد. نه؟ البته من بعد از محاسبه ی این برد به این فکر افتادم که برد موشکی را حساب کنم که از نازعات 6 برای مرحله ی دوم استفاده میکند. چرا؟ برای این که وزن نازعات 6 تقریبا همون 900 کیلوگرم وزن کلاهک زلزال است. به این معنی که عددی که به دست می آوریم دقیق تر خواهد بود. [b]باور 6[/b] ببینیم بعد از استفاده از نازعات 6 به چه بردی میرسیم. وزن نازعات 6، 960 کیلوگرم است و فقط کمی از وزن کلاهک زلزال 3 سنگین تر است. من برای اطمینان برد نهایی زمین به زمین چنین موشکی رو 180 کیلومتر در نظر گرفتم. که میشود 72 کیلومتر زمین به هوا. حالا 80-90 کیلومتر نازعات 6 حرکت میکنه. بنابراین برد آخر بین این دو عدد خواهد بود: 152-170 دقت کنید که بازه ی ما کوچک تر است. طول موشک این دفعه 14 متر است که خود یک نقطه ی قوت محسوب می شود. فعلا که به نظر میرسد مشکل موشک حل شده باشد. ولی من نظر دیگری دارم. طول 16 متر خیلی زیاد است. بهتر است که فکری به حال آن شود. موشک قدر 110 احتمالا همین قدر طول دارد و حمل آن سخت است. وقتی به تلاش چینی ها برای ساخت اچ کیو 9 فکر میکردم به یک نکته ای دقیق شدم. مرحله ی اول 700 میلیمتر قطر دارد. چرا که نه؟ چرا مثل قبل که موشک نازعات و زلزال را مرتب بزرگ میکردیم، باز هم این کار را نکنیم؟ قطر موشک را به 700 میلیمتر میرسانیم. مشکل دو مرحله ای بودن هم حل می شود. باور 7[b] [/b]اول من مشخصات موشک خیالی زلزال 4 را که مثلا نسل بعدی خانوده ی زلزال است می نویسم. بیشتر مشخصات با استفاده از دنباله ها به دست آمده اند. نام: زلزال 4 طول:11280 میلیمتر قطر:700 میلیمتر وزن کلاهک:1500 کیلوگرم وزن کل: 5300 کیلوگرم برد:طبق جدول و نمودار محاسبه شده. 300 کیلومتر برد زمین به هوای این موشک میشود 120 کیلومتر. با کاهش وزن کلاهک به 200-300 کیلوگرم شاید به 160 کیلومتر هم برسد. این موشک به علت یک مرحله ای بودن ارزان است، طولش هم نسبتا خوب می باشد. تنها مشکلش این است که باید موتور آن طراحی مجدد و تولید بشود که زمان میبرد. اما حالا که در مورد چنین موشکی بحث کردیم، چرا مانند قبل نمونه ی دو مرحله ای آن را نسازیم؟ [b]باور 8[/b] اگر موشک نازعات 10 را به عنوان مرحله ی دوم زلزال 4 در نظر بگیریم به چه چیزی میرسیم؟ من مانند روش قبل از طریق جدول و نمودار عمل کردم. برد نهایی مرحله ی اول 200 کیلومتر محاسبه شده که در حالت زمین به هوا می شود 80 کیلومتر. مانند قبل برد میتواند تا 90 کیلومتر هم افزایش داشته باشد. اگر مانند قبل برد موشک نازعات را حساب کنبم برد موشک باور 8 چیزی بین این دو عدد میشود. 180-250 کیلومتر. موشکی با چنین بردی نه تنها میتواند با هواپیما های دشمن مقابله کند، بلکه می تواند تا حدی جلوی موشک های بالستیک را هم بگیرد. لازم به ذکر است که سرعت موشک های نازعات و زلزال بالاست. بنابراین موشک هایی که در بالا گفته شدند از نظر سرعت مشکلی ندارند. این که قدرت مانورپذیریشان بالا باشد بستگی به طراحی آن ها دارد. به نظر من ایران توانایی طراحی موشکی با قدرت مانور پذیری بالا را دارد. حال میخواهم در مورد موشکی با کاربری متفاوت بحث کنم. همه ی ما احتمالا ناوچه جماران را می شناسیم. یکی از نقاظ ضعف این ناو، پدافند هوایی آن است. گر چه ایران توان ساخت موشک اچ کیو 7 چینی (که خود کپی کرواتل فرانسوی است) را با نام شهاب ثاقب دارد، ولی منابعی خبر از مشکل در تولید پرتابگر آن می دهند (البته صحت این مطلب هنوز معلوم نیست). به علاوه، برد این سامانه بسیار کم است (حدود 15 کیلومتر در جدید ترین مدل چینی. مدل ایرانی شاید تنها 10 کیلومتر برد داشته باشد). سرعت آن نیز برای انهدام موشک های ضد کشتی جدید کافی نیست. شاید بهتر است ایران یک موشک کوچک نیز برای دفاع از ناوچه ی ولایت (موج 2) و حتی مقابله با موشک های کروز سطح به سطح زمینی بسازد. برای همین با وجود این که این مقاله در باره ی ساخت موشکی هماند اس 300 است، استثنائا در باره ی ساخت موشکی کوچک مانند شهاب ثاقب نیز بحث می کنیم. [b]باور 9[/b] برای حدس قابلیت های باور 9 از مشخصات موشک های دیگر موجود در دنیا نیز کمک میگیریم. من برای این موشک 3 حالت مختلف در نظر گرفتم. مشخصات آنها در جدول زیر مشاهده می شود. [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/Chart3.PNG][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_Chart3.PNG[/img][/url] این موشک ها به اندازه ی کافی کوچک هستند تا بتوانند روی کشتی ها نصب شوند. به غیر از این برد آن ها به ترتیب 24، 14 و 20 کیلومتر است. البته نکته ی مهم این است که معلوم نیست موشک نازعات بیش از این قابلیت کوچک شدن را داشته باشد یا نه. اما با این وضعیت اگر موشک باور 9 ساخته شود نه تنها می تواند به عنوان موشک دفاع نقطه ای کشتی ها مورد استفاده قرار گیرد، بلکه می تواند محافظ سایت های پدافند زمینی ایران نیز باشد. اگر برای ساخت این موشک از روش مهندسی معکوس روی موشک تور ام 1 استفاده شود و تکنولوژی قسمت های حساس مانند رادار و سیستم های الکترونیکی به دست ایران بیفتد، باور 9 میتواند به عنوان جایگزینی برای تور ام 1 در نظر گرفته شود. البته باید دید ایران واقعا می خواهد چنین موشکی بسازد یا نه. حال که بحث موشک ها به اتمام رسید، به بحث لانچر و متحرک سازی میپردازیم. [b]لانچر متحرک[/b] تفاوت سامانه های پدافندی قدیمی مانند سام 2، سام 5، هاوک و ... با سامانه های پیشرفته مانند اس 300، اچ کیو 9، تور ام 1 و ... تنها در سیستم های الکترونیکی یا قدرت موشک آنها نیست. قابلیت تحرک به علت افزایش بقاپذیری یک سامانه ی پدافندی بسیار موثر است. امروزه موشک های ضد رادار از برد زیاد و با استفاده از حافظه ی رایانه ای خود به راحتی یک رادار پدافندی ثابت را منهدم میکنند و موشک های کروز عادی مانند توماهاوک می توانند هر لانچر ثابتی را نابود کنند. دلیل این که صرب ها توانستند نیروهای زمینیشان را تا حد زیادی از گزند جنگنده های ناتو در امان نگاه دارند فقط استفاده ی درست از هدف های دیکوی نبود و خاصیت تحرک سامانه های پدافندی آنها در این زمینه بسیار موثر عمل کرد. همچنین دلیل شکست پدافند های عراق و لیبی از امریکا و ناتو، لانچر های ثابت موشک و استفاده نکردن از خاصیت تحرک بقیه ی سامانه های ضد هوایی آن ها بود. در این که ایران توانایی ساخت یک لانچر متحرک موشک های ضد هوایی را دارد هیچ شکی نیست. همان طور که در ادامه به بررسی این توانایی خواهیم پرداخت. اما متاسفانه تا به حال شاهد انجام تغییرات گسترده در این زمینه نبوده ایم و تنها وعده های مسئولان در این زمینه شنیده شده است. گرچه ساخت لانچر متحرک به راحتی نصب لانچر ثابت موشک روی یک کامیون نیست، اما این کار دیگر به اندازه ی ساخت لانچر موشک های بالستیک میان برد مانند شهاب 3 سخت نیست. مهمترین قسمت یک لانچر متحرک، کامیون کشنده ی آن است که نیروی لازم را برای حرکت تامین می کند. کشنده های خوب موجود در ایران که می توانند برای این کار مورد استفاده قرار بگیرند عبارت اند از: 1:کشنده ی بنز 1843 LS/3600 با قدرت موتور 428 اسب بخار. ساخت شرکت ایرانخودرو دیزل. از این کشنده در لانچر شهاب 3 نیز استفاده شده. 2:کشنده ی ولوو FH440 شش چرخه. با قدرت موتور 440 اسب بخار. این کشنده در شرکت سایپا دیزل تولید می شود. 3:ساخت یک کشنده بر پایه ی یکی از این دو در وزارت دفاع. این کار دو نقطه ی قوت دارد. یکی این که باعث ناکامی کشور های دیگر از شناخت کلی کشنده ی لانچر و کاهش حساسیت آنها نسبت به فروش کامیون به ایران می شود. دوم این که وزارت دفاع می تواند با باز کردن یکی از کشنده های بالا و استفاده از اجزای مهم آن مثل موتور و سیستم تعلیق، با تغییر یا تقویت تعدادی از قطعات مانند شاسی باعث شود کشنده برای ماموریت خود کاملا آماده شود. نقطه ی ضعف این مورد هزینه ی بیشتری است که صرف انجام تغییرات می شود. 4:ساخت یک کشنده ی سر هم مانند کشنده ی موشک اسکاد یا اس 300. این کار سبب می شود کشنده قابلیت حرکت در خارج جاده را نیز پیدا کند. در این صورت به بقاپذیری کل سیستم کمک شایانی می شود. وزارت دفاع می تواند از اجزای کامیون ها و کشنده های موجود در داخل کشور برای کم کردن هزینه استفاده کند (برای مثال با استفاده از موتور کامیون ولوو). این روش گران ترین ولی بهترین انتخاب ممکن است. عرض کشنده های یاد شده در بالا بیشتر از 2.3 متر است. بنابراین حتی در صورت این که وزارت دفاع گزینه های یک یا 2 را انتخاب کند ما می توانیم حداقل عرض کشنده و در نتیجه لانچر را داشه باشیم. مسئله ی دیگر در این زمینه استفاده از تیوب یا جعبه برای موشک هاست. استفاده از تیوب و جعبه از دو نظر بهتر است. یکی این که از موشک در مقابل عوامل بیرونی محافظت می کنند. دوم این که زمان لود موشک کمتر می شود. چون میتوان موشک ها را ا قبل درون تیوب یا جعبه داشت و پس از شلیک تنها آن را با تیوب پر تعویض کرد. جعبه ها اگر خوب ساخته شوند میتوانند جای کمتری را نیز اشغال کنند. در عوض تیوب ها را می توان به اشکال مختلف روی هم سوار کرد و تعویض آنها نیز راحت تر است. ایران به طور قطع می تواند جعبه ها را بسازد. چرا که از آن ها در لانچر موشک نور استفاده می کند. می توانیم تصور کنیم قابلیت ساخت تیوب را هم دارد. البته ممکن است برای کم کردن هزینه ها از هیچ یک از این ها استفاده نشود. موردی که در موقع استفاده از لانچر های تیوبی یا جعبه ای پیش می آید بحث گاز های خروجی موشک است. اگر موشک پیش از خروج از محفظه روشن شود گاز های خروجی میتوانند مدت زیادی در آن بمانند و آن را خراب یا حتی ذوب کنند. در دنیا برای جلوگیری از این اتفاق یا محفظه را به قدری قوی میسازند که برای آن مشکلی پیش نیاید و همچنین با قرار دادن راه های خروجی اضافی جلوی انباشته شدن بیش از حد گاز ها در آن را میگرند (لانچ گرم) یا این که قبل از روشن شدن موتور موشک آن را به بیرون پرتاب می کنند. به این مورد در اصطلاح لانچ سرد (کولد لانچ) میگویند. در این که ایران توان انجام هر کدام از این دو را دارد جای بحث است. تنها موشک کولد لانچی که در ایران یافت میشود تور ام 1 است. دمای گاز های خروجی موتور های موشک های یاد شده در بالا معلوم نیست و بنابر این نمیتوان در مورد توان ایران در ساخت سامانه ی لانچ گرم نیز نظر داد. اما به نظر من میتوان از روشی که پاکستانی ها در لانچر موشک کروز بابر خود استفاده کردند، بهره برد. دیواره های کناری محفظه ی جعبه ای آن ها برداشته شده و تنها اسکلت آن باقی مانده. در این صورت گاز های خروجی به سرعت پخش میشوند. [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/800px-Babar_Cruise_Missle_at_Ideas_2008.JPG][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_800px-Babar_Cruise_Missle_at_Ideas_2008.JPG[/img][/url] حال به بررسی لانچر تک تک موشک های ذکر شده طبق شکل زیر در بالا میپردازیم. برای هر موشک 2 حالت در نظر گرفته شده است. یکی حالتی که موشک ها روی هم سوار شده باشند و دیگری حالتی که چنین نباشد. شکل زیر بسیار تقریبی کشیده شده و دقیق نیست. محفظه ها در شکل مقابل تیوب در نظر گرفته شده اند. لازم به ذکر است که محفظه های جعبه ای می توانند حالت 2 باور 1 را به 4 محفظه، حالت 1 آن را به 7 محفظه، حالت 2 باور 2 را به 3 محفظه، حالت 1 آن را به 5، و حالت 1 باور های 4و5و6و7و8 را به 4 محفظه افزایش دهد که به علت حجیم شدن مقاله از رسم آن ها خودداری کردم. [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/Tube.PNG][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_Tube.PNG[/img][/url] البته با توجه به این که موشک نور و انواع مختلفش دارای بالک های جمع شونده هستند، می توان امیدوار بود ایران نیز از این روش برای کم کردن حجم موشک درون محفظه استفاده کند. یک مورد دیگر در این زمینه لانچر عمودی است. این روش مزیت مهمی دارد و آن عدم نیزا لانچر به چرخش هنگام شلیک موشک است. گر چه این روش برد موشک را تا حدی کم میکند، ولی توانایی واکنش سریع پدافند را افزایش میدهد. تنها موشک عمود پرتاب ضد هوایی که وجودش در ایران اثبات شده تور ام 1 است. با این وضعیت تلاش برای به دست آوردن تکنولوژی تور ام 1 از طریق مهندسی معکوس باید در یکی از اولویت های کار وزارت دفاع قرار بگیرد. چرا که این سامانه ی مدرن می تواند تجربیاتی ارزشمند را به مهندسان ایرانی هدیه بدهد. یک سامانه ی پدافند هوایی تا زمانی که رادار و تجهیزات الکترونیکی آن نباشند، هیچ چیزی جز یک موشک بی مصرف نیست. این قسمت چالش برانگیزترین موردی است که در این مقاله در مورد آن صحبت میشود. [b]الکترونیک و رادار[/b] موشک ضد هوایی پس از شلیک با استفاده از رادار خود یا رادار اصلی پدافند به سمت هدف میرود. سامانه های الکترونیکی در هدایت، پایدار ماندن و خیلی عملیات های دیگر حیاتی اند. وقتش است که در مورد توانایی ایران در این زمینه صحبت کنیم. مشکل اینجاست که در این زمینه ایران تنها به تازگی پیشرفت کرده و متاسفانه یا خوشبختانه اطلاعات ما در مورد دستاورد های جدید ایران به مراتب کمتر از دستاورد های قدیمیست. اما با اطلاعات پراکنده و مقایسه ی تصویری میتوان حدس هایی در این زمینه زد. نکته ی اول الکترونیکی بودن این سامانه است. توانایی ایران در این زمینه روشن و واضح است. ایران می تواند این سیستم را الکترونی بسازد. چرا که سامانه ی مرصاد طبق گفته ی مسئولین تمام الکترونیکی است و عکس ها هم این را تایید میکنند. پس بحث در این مورد همین جا خاتمه میابد. نکته ی دوم توانایی راداری ایران است. ابتدا ما در مورد رادار خود موشک بحث میکنیم. این طور که به نظر می رسد ایران توانایی ساخت راداری کوچک برای موشکهای شاهین و شلمچه را دارد. طبق گفته ی خود مسئولین این موشک های هدایت نیمه اکتیو دارند و رادار سامانه ی پدافندی باید هواپیمای دشمن را "روشن" کند تا موشک بتواند آن را پیدا کند. این روش قدیمیست و باعث میشود در صورت قطع امواج رادار (مثلا به علت شناسایی موشک ضد رادار) موشک پدافندی ما منحرف شود. راه حل این است که رادار خود موشک توانایی فرستادن امواج را داشته باشد و از امواج رادار پدافندی و دستور های آن تنها جنبه ی کمکی داشته باشند. به نظر من ایران میتواند با هزینه کردن در این بخش، رادار مورد نظر را بسازد. چرا که توانایی الکترونیک ایران در کل بی نظیر است و تنها مشکل درست استفاده نکردن از استعداد ها در این زمینه است. ایران در زمینه ی ساخت رادار های آرایه ی فازی پیشرفت خوبی داشته و یک نمونه از آن در نمایشگاه دستاورد های نیرو های مسلح دیده شده. به علاوه رادار ناوچه ی موج 2 قرار است از نوع آرایه ی فازی باشد. ابران می تواند از کمک های مخفی چین نیز در این زمینه بهره گیرد. مشکلی که رادار های روی موشک ها خواهند داشت، برد کم آنهاست. رادار این موشک ها به علت کوچکی قدرت چندانی ندارد و در برد ها زیاد کارساز نیست. اما موشک فقط با رادار هدایت نمیشود. می توان موشک را به جستجوگر حرارتی مجهز کرد. گرچه استفاده ی همزمان از این دو به نظر من ممکن نیست (جستجوگر مجبور است جلوی رادار را بگیرد یا در مکانی دیگر در کناره ها قرار بگیرد که هم آیرودینامیک موشک به هم می خورد هم دامنه ی دید آن کم میشود). ولی شاید بتوان تعدادی موشک با جستجوگر حرارتی تولید کرد تا در صورت جم شدن رادار موشک های هدایت راداری، از این نوع موشک استفاده کرد. در کل موشک باور بهتر است قسمتی از مسیر را به صورت مستقیم با تغییر مسیر هایی به فرمان رادار اصلی پدافند طی کند و سپس رادار خودش فعال شود و به سمت هدف برود. حال در مورد رادار پدافند بحث میکنیم. پدافند می تواند از چندین رادار مجزا برای انجام اهداف گوناگون (پیدا کردن هدف، قفل روی آن، رادار ارتفاع پایین و ...) استفاده کند مانند سامانه ی مرصاد. یا این که میتواند از یک رادار آرایه ی فازی برای تمام آن اعمال استفاده کند. همچنین وجود راداری با باند VHF میتواند به سامانه قابلیت دیدن اهداف پنهان کار را بدهد. مهمترین راداری که در مورد آن بحث میکنیم رادار همه کاره ی آرایه ی فازی است. با توجه به شواهد به نظر می رسد ایران توانایی ساخت این گونه رادارها را داشته باشد. چرا که یک نمونه از این رادار ها در نمایشگاه دستاورد های نیرو های مسلح دیده شد و همچنین به تازگی خبر از نصب راداری جدید که مشخصا توانایی های آن به رادار های آرایه ی فازی شبیه است (چرخش امواج و نیاز نداشتن به چرخش خود رادار) بر روی ناوچه ی موج 2 به گوش میرسد. اگر این نوع رادار بر روی سامانه ی باور استفاده شود نه تنها قابلیت کشف هدف و مقاومت در برابر جنگ الکترونیک آن بسیار افزایش خواهد یافت، بلکه نیاز سامانه به چنیدین رادار مختلف تک کاره کمتر خواهد شد و حجم آن را کاهش خواهد داد. [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/21600_837%7E1.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_21600_837%7E1.jpg[/img][/url] اما اگر به هر دلیلی باور از این گونه رادار ها استفاده نکند چه اتفاقی می افتد؟ خوب مجبور می شود از مجموعه رادار های مختلفی برای این کار استفاده کند. در کل توانایی ساخت رادار های ایران را از طریق رادار هایی که اکنون در ایران ساخته می شود میسنجیم. جالب ترین رادار ایرانی که تا به حال دیده شده رادار مصباح 1 بوده. این رادار به گفته ی کارشناسان آرایه ی فازی نیست. ولی به علت شکل آنتنش از نوع 3 بعدی و مقاوم در برابر جنگ الکترونی است. چینی ها از راداری بزرگتر و شبیه به رادا مصباح در سامانه ی اچ کیو 9 خود استفاده می کنند. این رادار برای جست و جوی نواحی کم ارتفاع است. [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/Type-120-Low-Alt-Search-Radar-1S.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_Type-120-Low-Alt-Search-Radar-1S.jpg[/img][/url] احتمالا ایران نیز می تواند با ساخت نمونه ی بزرگتر رادار مصباح، یکی از حلقه های رادار پدافند باور را تولید کند. راداری که در شکل مقابل دیده می شود نیز در خور توجه است. [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/8hlupkf8gwa1a32lca4%7E0.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_8hlupkf8gwa1a32lca4%7E0.jpg[/img][/url] این رادار به احتمال زیاد نمونه ی ایرانی رادار آمریکایی AN-TPS-43 است. به این رادار نگاه کنید: [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/AN-TPS-43.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_AN-TPS-43.jpg[/img][/url] به خاطر رنگ و نوشته ی روی رادار ایرانی به نظر میرسد که ایران اقدام به ساخت نمونه ای مشابه رادار تمام متحرک سه بعدی آمریکایی کرده. این رادار که در سال 1963 ساخته شد یکی از بهترین رادار های زمان خود با برد 450 کیلومتر و قدرت مقاومت در جنگال نسبتا بالایی بود. با توجه به این که ایران می تواند با استفاده از قطعات مدرن الکترونیکی توان این رادار را افزایش دهد. این رادار بعدا با انجام تغییراتی به یک آواکس زمینی تبدیل شد که هنوز هم توسط آمریکا استفاده می شود. تجربه ی مهندسی معکوس این رادار میتواند باعث ارتقای سطح دانش مهندسان ایرانی شود و ممکن است زمینه ساز ساخت رادار های پر قدرت با کاربری های متفاوت برای سامانه ی باور شود. رادار زیر نیز جدیدا مورد توجه بسیاری قرار گرفته است: [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/File_26502_75274.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_File_26502_75274.jpg[/img][/url] این رادار به گفته ی بعضی افراد نمونه ی ایرانی رادار چینی YLC-6 است. این رادار که در باند اس کار میکند دارای بردی 150 کیلومتری و قدرت مقابله با جنگال خوبیست. عکس زیر نمونه های جدید تر این رادار را نشان میدهد. [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/YLC-6M-Radar-2S.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_YLC-6M-Radar-2S.jpg[/img][/url] کار بر روی این رادار هم می تواند باعث افزایش توانایی های ایران و منجر به ساخت رادار هایی مدرن برای سامانه ی باور شود. رادار زیر یک رادار نامشخص است که در یکی از فیلم های یوتیوب ضبط شده از تلویزیون ایران دیده شد. توانایی های این رادار مشخص نیست. [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/Unknown_1.JPG][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_Unknown_1.JPG[/img][/url] رادار های باند VHF به خاطر قابلیت پنهان کاری خود در روسیه و چین مورد توجه قرار گرفته اند. این رادارها دقت پایینی دارند. ولی مواد جاذب رادار که در بدنه ی جنگنده های رادارگریز ازآنها استفاده می شود. شاید معروف ترین رادار از این نوع رادار نبو باشد. در ایران رادار های باند VHF تولید می شوند. نسل قدیمی آن ها با برد 100 کیلومتر در سایت صاایران برای صادرات قرار داده شده است. نسل جدید آن هم در نمایشگاه دستاورد ها نشان داده شد که از قابلیت های آن بی اطلاعیم. اخبار حاکی از آن است که ایران دارای رادار پر قدرت نبو نیز میباشد. [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/VHF-Radar-Containerised-Iran-1S.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_VHF-Radar-Containerised-Iran-1S.jpg[/img][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/21597_408.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_21597_408.jpg[/img][/url] دقت این رادار ها بسیار پایین است (دقت رادار صاایران 150 متر است) این رادار ها میتوانند به عنوان راداری کمکی در کنار رادار های دیگر سامانه ی باور قرار بگیرند و در صورت لزوم با لینک شدن به رادار هدایت اصلی موشک هایی با جستجو گر حرارتی یا حتی اپتیکی را به نزدیکی هدف راهنمایی کنند تا موشک بقیه ی مسیر را با استفاده از جستجوگر خود بپیماید. رادار های پسیو نیز به علت خواص ویژه ی خود میتوانند در این سامانه به کار روند. این رادار ها از خود موجی منتشر نمیکنند و از بازتاب امواج دیگر وسایل الکترونیکی مانند موبایل ها هدف را پیدا میکنند. جدید ترین رادار پسیو ایرانی رادار علیم است که در رژه ها به نمایش در آمده. البته ممکن است این رادار فعلا عملیاتی نباشد. رادار کالچوگای اوکراینی که بنا بر اخبار در اختیار ایران است نیز از این دسته است. یکی از رادار های ایرانی که قابلیت های آن تا حدی مشخص است، رادار کاشف می باشد. در این رادار فرستنده و گیرنده جدا هستند. این رادار دو گیرنده دارد که در زاویه های مختلف قرار میگیرند و توانایی محدودی در کشف اهداف پنهان کار به آن می دهند. چرا که 70% امواجی که به بدنه ی این اهداف برخورد میکند به خاطر شکل عجیبشان به اطراف پراکنده می شود و گیرنده های این رادار می توانند میزان بیشتری از این امواج را دریافت کنند. همچنین این رادار می تواند با استفاده از امواج ساطع شده از جمر ها، آن ها را پیدا کند و به سیستم پدافندی دستور آتش دهد. برد این رادار باند اس 150 کیلومتر است. نمونه های بزرگتر این رادار میتوانند در سیستم باور استفاده شوند. رادار مطلع الفجر آخرین راداری است که ما در این جا بررسی میکنیم. این رادار 3 بعدی توانایی به دست آوردن سرعت و جهت حرکت هدف را داراست. این رادار می تواند تا 100 هدف را همزمان رهگیری کند و اطلاعات آنها را به حافظه بسپارد. همچنین برای جلو گیری از جم شدن این رادار میتواند فرکانس و کد های خود را تا 100 مورد عوض کند. توانایی های این رادار شبیه توانایی های رادار JY-14 چینی است. این رادار که بردی معادل 580 کیلومتر دارد می تواند اطلاعات بالا را به دست آورده و آن را به موشک ها برای هدایت آنها بدهد. خاصیت تغییر فرکانس نیز در این رادار موجود است. جالب این که آمریکا ادعا میکند این رادار به ایران صادر شده است. این مورد امکان دارد که رادار مطلع الفجر حاصل تلاش ایران برای ساخت راداری مشابه یا حتی نمونه ی مهندسی معکوس آن باشد با توجه به توانایی ایران در زمینه ی ساخت رادار می توان به این نتیجه رسید که کشور ما توانایی ساخت رادار های مورد نیاز برای سامانه ی باور را داشته باشد. به نظر میرسد ایران واقعا توان ساخت سامانه ی جایگزین اس 300 را داشته باشد. [b]اس 300؟[/b] در دبیرستان معلم تاریخمان با آب و تاب درس میداد. یک جا از قول یکی از مقامات دربار گفت: "ایرانی ها حتی یک آفتابه هم نمیتوانند بسازند". این جمله برای من که در آن زمان هنوز به سایت های نظامی پا هم نگذاشته بودم جالب بود. به خودم گفتم، الان ما چی میسازیم؟ از این جا بود که من به سایت های نظامی وارد شدم تا جواب سوالم را پیدا کنم. جالب این است که وقتی ایران را با عربستان سعودی، کشوری که در نظرم نمونه ی ایران امروزی بدون انقلاب است مقایسه میکنم، مفهوم حرف آن مقام درباری را می فهمم. چه کسی فکرش را میکرد که ایران امروز کرار، موج، خلیج فارس، قیام 1، سجیل یا خیلی چیز های دیگر بسازد؟ حالا دارم به این فکر می کنم که همان طور که ما اوایل فکر می کردیم تصمیم ایران برای ساخت اس 300 بلوف و تبلیغات است، به این هم فکر کرده ایم که زمانی تصمیم ایران برای ساخت ناوچه های موج و پهپاد کرار و موشک سجیل، بلوف و تبلیغات به نظر می رسید؟ ایران نشان داده که اگر واقعا به چیزی نیاز داشته باشد با تمام وجود برای ساخت آن اقدام میکند. پروژه ی باور توسط خود مقام معظم رهبری تعریف شده. همان طور که پروژه ی موج توسط ایشان تعریف شده بود. به نظرم الان همانند موج، از تمام توان داخلی اعم از خصوصی و دولتی برای ساخت سامانه ی باور استفاده می شود. حتی اگر نمونه ی اول ضعف های داشته باشد (که احتمالا خواهد داشت)، این ضعف ها در نمونه های بعدی برطرف می شوند. همان طور که در موشک فاتح و نور و نفربر براق و ... شاهد ارتقای تدریجی سامانه ها بودیم و انشاءالله در موج 2 نیز شاهد رفع بسیاری از ایرادات و ضعف های ناوچه ی جماران باشیم. حتی خود اس 300 هم یک شبه اس 300 نشد. بلکه در طی سالیان دراز از سیستمی که حتی به پای پاتریوت نمیرسید، به سامانه ای ارتقا یافت که زبانزد جهانیان بشود. باور هم از این قاعده مستثنی نیست. باید توجه داشت که قدم اول سخت است. ولی بعد از آن قدم های دیگر راحت تر برداشته می شوند. بنابراین نباید از ابتدا منتظر سامانه ای باشیم که با اس 400، نسخه های جدید اس 300، پاتریوت، اچ کیو 9 و ... همتراز باشد. نباید منتظر اس 300 باشیم. باید منتظر باور 373 باشیم. من سعی کردم توانایی ساخت باور رو در بد ترین شرایط حدس بزنم.خیلی از جاها از اینکه ایران میتواند با ارتقای جزء مورد بحث توان باور را بالا ببرد حرفی نزدم تا ضعیف ترین باور 373 ممکن را در این مقاله به تصویر بکشم تا وقتی این سامانه رونمایی شد، حد اقل انتظارات ما برآورده شود. حرف دیگه ای ندارم. امیدوارم استفاده کرده باشین. امید.د (اسپهبد) استفاده از مطالب بدون ذکر [b]نام نویسنده[/b] و [b]سایت[/b] مجاز [b]نیست[/b].

خوبه. خوراک خنده ی سایت های خارجی فراهم شد. صاعقه شد نسل 4. صاعقه ای که سیستم کنترل با سیم نداره شد نسل 4. صاعقه ای که ... ولش کن. به تو چه اصلا؟

تذکر: مطالب نوشته شده در این مقاله صرفا نظر نویسنده بر طبق شواهد و تحلیل های خود اوست. نویسنده هیچ تاکیدی بر درست بودن مطالب زیر ندارد. [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/Missiles.png[/img] [size=18][color=red] [b]نگاهی بر برنامه ی موشکی سوخت جامد ایران[/b][/color][/size] از موقعی که اولین موشک عراقی در خاک ایران فرود آمد، نیاز به موشکی که بتواند پاسخ عراق را بدهد در کشور حس شد. کار تا جایی پیش رفت که ایران در بحبوحه ی جنگ اقدام به خرید موشک های اسکاد از لیبی نمود تا بتواند پاسخ حملات موشکی عراق را بدهد. پس از پایان جنگ و هنگامی که جهاد خودکفایی در صنایع نظامی شروع شد، برنامه ی موشکی از پیشروان آن بود. این برنامه در دوبخش جداگانه ی سوخت مایع (بر پایه ی موشک اسکاد) و سوخت جامد (بر اساس موشک فراگ) پیگیری شد تا این که امروز به این جا رسید. موشک های سوخت جامد به دلیل این که زمان مورد نیاز برای شلیک آنها بسیار کوتاه تر از موشک های سوخت مایع است، همیشه نقش تاکتیکی بهتری را ایفا می کنند. مشکل این موشک ها فناوری بالای ساخت آلیاژ ها مقاوم به دمای زیاد موتور آنها، زمان سوختن سریع و قدرت کمتر نسبت به موشک های سوخت مایع مشابه است. بنابراین ساخت موشک های سوخت جامد ، نیاز به تکنولوژی برتری نسبت به نوع سوخت جامد دارد. در این مقاله به بررسی نتایج تلاش های ایران در این زمینه می پردازیم. اولین سری موشک های سوخت جامد ایران همگی با نام موشک شناخته میشدند و تنها یک پسوند که برد آنها را نشان میداد به کلمه ی موشک اضافه میشد. مثلا موشک 90. معلوم نیست اولین موشک سوخت جامد ایران نازعات بوده یا زلزال. هیچ منبعی در مورد تاریخ ساخت نازعات وجود ندارد و گلوبال سکیوریتی تاریخ ساخت زلزال 1 را سال 1990 میلادی (سال 68) می داند یعنی دوسال بعد از پایان جنگ. ولی به چند دلیل احتمال این که نازعات زود تر ساخته شده باشد بیشتر است. اول این که این موشک کوچک تر از زلزال و بزرگتر از فراگ است (در بخش بعدی در این مورد بیشتر توضیح داده خواهد شد). دوم این که احتمال دارد ایران ساخت نازعات را به دلایلی هیچ وقت اعلام نکرده باشد و این موشک اول در رژه ها دیده شده باشد. سوم این که گلوبال سکیوریتی هیچ وقت منبع مطمئنی نبوده است. ما اینجا ابتدا به معرفی موشک نازعات می پردازیم. [b]نازعات[/b] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/Naze-6_5.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_Naze-6_5.jpg[/img][/url] [i](موشک نازعات 6)[/i] نازعات احتمالا اولین سری موشک های سوخت جامد ایران است. دو مدل از این موشک تا به حال دیده شده. نازعات 6 و 10. گلوبال ادعا می کند نازعات 4،5،7 و 8 هم وجود دارند و برد آنها را نیز به ترتیب اعلام می کند. ولی این موشک ها تا به حال دیده نشده اند. گلوبال ادعا می کند نازعات 4 90-110 کیلومتر برد دارد. در حالی که این مشخصات تقریبا مانند موشک نازعات 6 است. موشک نازعات 6 بنا به گفته ی گلوبال 130 کیلومتر برد دارد که این مقدار برابر برد نازعات 10 در سایت صادرات است. البته این موشک ها میتوانند واقعا وجود داشته باشند ولی از مرحله ی طراحی یا نمونه سازی فراتر نرفته باشند. چون مجله ی صف در یکی از مقاله های خود از چنین موشک هایی نام برده. نکته ی جالب این است که مجله ی صف موشک نازعات 6 H و نازعات 10 H که در سایت صادرات وزارت دفاع تبلیغ میشوند را با نازعات 10 و 6 یکی نمیداند. شاید این دو نمونه های صادراتی موشک نازعات باشند. [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/missile_1.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_missile_1.jpg[/img][/url] [i] (نوعی موشک فراگ. خروجی موتور را با نازعات مقایسه کنید)[/i] در جنگ تحمیلی عراق از موشک های فراگ برای حمله به دزفول استفاده کرد. تعدادی از این موشک ها به دست ایران افتاد و کار بر روی ساخت یک نمونه از آن احتمالا از همان موقع آغاز شده است و شاید حتی نازعات 4 کپی فراگ باشد. کشور های غربی معتقدند ایران در این هنگام از چین کمک می گرفته. این ادعا ممکن است درست باشد. چرا که ایران در آن زمان تجربه ی زیادی در زمینه ی موشک ها نداشت و نمیتوانست آلیاژهای مقاوم به حرارت را تولید کند. موشک نازعات را می توان یک نمونه ی بزرگتر موشک فراگ دانست. هر دو موشک های سوخت جامد یک مرحله ای با رنگ دود یکسان اند و خروجی های موتورهای هر دو موشک به شدت شبیه به هم است. به نظر می رسد ایران موشک نازعات را با بزرگ کردن موتور فراگ ساخته است. با این کار برد و میزان مواد منفجره ی درون کلاهک افزایش پیدا می کند. این موشک در هیچ یک از مراحی پرواز هدایت نمیشود. برای همین دقت آن بسیار پایین می باشد و تنها در یک بازه ی برد مشخص (مثلا 130 تا 160 کیومتری) می توانند شلیک شوند. به احتمال زیاد دیگر ایران از این موشک تولید نمیکند. [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/preview_105_IranMilitaryForum_NET_ArmyDay2010.JPG][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_preview_105_IranMilitaryForum_NET_ArmyDay2010.JPG[/img][/url] [i](نازعات 10)[/i] [b]مشخصات نازعات 6:[/b] وزن:960 کیلوگرم طول:6.29 متر قطر:356 میلیمتر حداکثر برد: 100 کیلومتر حداقل برد: 80 کیلومتر وزن کلاهک جنگی:130 کیلوگرم دقت:حدود 5000 متر *(در این جا دقت به معنای این است که نیمی از موشک های شلیک شده در دایره ای به این شعاع فرود می آیند) [b]مشخصات نازعات 10[/b] وزن:1830 کیلوگرم طول:8.02 متر قطر:455 میلیمتر حداکثر برد:130 کیلومتر حداقل برد:110 کیلومتر وزن کلاهک:230 کیلوگرم دقت:6500 متر [b]زلزال[/b] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/Zelzal-1_4.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_Zelzal-1_4.jpg[/img][/url] [i](زلزال 1)[/i] زلزال را می توان یک نمونه ی بزرگ شده ی نازعات دانست. شکل خروجی موتور، طریقه ی هدایت، تک مرحله ای بودن و کلا شکل موشک ها یکسان است. به نظر می رسد ایران با توجه به برد کم نازعات استفاده ی این موشک را بسیار محدود میدانست.برای همین کار بر روی موشکی بزرگتر را آغاز کرد. همان طور که گفته شد با افزایش ابعاد، برد و میزان قدرت تخریب موشک بیشتر می شود. ولی مشکل این کار این است که دمای گاز های خروجی موتور نیز زیاد می شود و بنابراین نیاز به آلیاژ هایی با مقاومت بالاتر نسبت به حرارت دارد. غربی ها باز هم معتقدند چینی ها در ساخت نمونه های اولیه ی زلزال به ایران کمک می کردند. شاید این موضوع به دلیل کم بودن تجربه ی ایران در زمینه ی ساخت مواد مقاوم به حرارت درست باشد ولی مطمئنا دامنه ی کمک ها بسیار محدود تر بوده. [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/Zelzal-1_1.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_Zelzal-1_1.jpg[/img][/url] کلا 5 نوع موشک با نام زلزال ساخته شده اند. زلزال 1، زلزال 1آ ، زلزال 2، زلزال 3 و زلزال 3 بی. برد و ابعاد زلزال 1 و 2 تنها در گلوبال سکیوریتی یافت می شود. از آنجا که گلوبال سکیوریتی منبع مطمئنی نیست، احتمال دارد این اعداد درست نباشند. خصوصا وقتی که با اعداد مستند مقایسه می شوند. بنابر این اینجا فقط از سه پارامتر قطر (601 میلیمتر)، طول(8.3 متر) و وزن کلاهک (500 کلوگرم برای زالزال 1آ و 600 کیلوگرم برای زلزال 1 و 2) یاد می کنیم. زلزال 3 دارای دو تفاوت اساسی با تمام سری "موشک" است. یکی این که دارای سری مخروطی شکل (به جای گنبدی شکل) می باشد و دیگری این که موقع پرتاب، 4 موتور بسیار کوچک در کناره های کلاهک اقدام به تثبیت نمودن موقعیت موشک می کنند. گرچه این ها تاثیر اندکی در دقت موشک دارند. [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/Zelzal-2_5.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_Zelzal-2_5.jpg[/img][/url] در زلزال 3 بی کلاهک موشک کوچکتر و سبک تر شده (به شکل گنبدی) تا برد آن افزایش یابد. جدیدا این موشک از پرتابگر های 3 تایی شلیک می شود. نکته ی عجیب این است که این پرتاگر ها ثابت هستند. البته این ممکن است فقط برای آزمایش باشد همان طور که در آزمایش موشک فاتح 110 و تندر 69 نیز ما شاهد پرتاب از پرتابگر های ثابت بودیم. موشک زلزال نیز هدایت نمی شود و بنابر این فقط با آن می توان اهداف بسیار بزرگ (شهر ها و فرودگاه ها) را هدف قرار داد. این موشک احتمالا به این دلیل دیگر تولید نمیشود. در رزمایش موشکی ضربت ذوالفقار 3 چند موشک زلزال نیز شلیک شد. یکی از این موشک ها دیرتر شلیک شده بود و بنابراین در عکس طوری به نظر می رسید که موشک اصلا شلیک نشده است. خبر گزاری های ایرانی تصویر را با فتوشاپ تغییر دادند و روی شلیک دیرتر را با تصویر شلیک دیگری پوشاندند. وقتی خبر گزاری های غربی متوجه این موضوع شدند با ضعیف جلوده دادن قدرت موشکی ایران ادعا کردند که این موشک شهاب 3 است و کلا عمل نکرده ! البته بعدا با نمایش فیلم اصلی (که در آن موشک زلزال کمی دیرتر شلیک شد) این مساله به پایان رسید. [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/Iranian%2Bmissile%2Blaunch%2B-%2BZelzal%2B2%2B.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_Iranian%2Bmissile%2Blaunch%2B-%2BZelzal%2B2%2B.jpg[/img][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/iranmissile.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_iranmissile.jpg[/img][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/iran-missile-test.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_iran-missile-test.jpg[/img][/url] [i] (تصاویر مختلف از مراحل مختلف شلیک موشک در رزمایش پیامبر اعظم 3. دقت کنید که در تصویر آخر موشک مذکور شلیک شده. عکس فتوشاپی عکس سوم و عکس واقعی عکس دوم است.)[/i] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/Pana_Content_0000490599_9.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_Pana_Content_0000490599_9.jpg[/img][/url] [i](زلزال 3)[/i] [b]مشخصات زلزال 3 (از سایت مدلکس)[/b] وزن:4000 کیلوگرم طول:9.58 متر قطر:616 میلیمتر حداکثر برد:200 کیلومتر حداقل برد:180 کیلومتر وزن کلاهک:900 تا 950 کیلوگرم دقت:10000 متر [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/1254123604.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_1254123604.jpg[/img][/url][i](لانچر های 3 تایی زلزال)[/i] [b]مشخصات زلزال 3 بی[/b] وزن : 3600 کلوگرم طول: 9 متر قطر:616 میلیمتر حداکثر برد:260 کیلومتر حداقل برد:230 کیلومتر وزن کلاهک: 600 کیلوگرم دقت:13000 متر [b]فاتح 110[/b] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/fateh110-2.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_fateh110-2.jpg[/img][/url] دقت موشک های غیر هدایت شونده برابر 5% برد شلیک آنهاست. در موشک فراگ با برد 70 کیلومتر این موضوع مشکل زیادی ایجاد نمیکرد. ولی وقتی ایران موشک زلزال 3 را ساخت، به این نتیجه رسید که دقت موشک بسیار پایین تر از آن است که بتوان با کلاهک های عادی تی ان تی از آن استفاده کرد. بنابراین پروژه ی فاتح 110 که بالا بردن دقت زلزال 3 با استفاده از یک ژیروسکوپ بود کلید خورد. طراحان ایرانی برای هدایت موشک در مسیر درست در صورتی که منحرف شد 4 بالچه ی متحرک کوچک به پایین کلاهک اضافه کردند. 4 بالچه ی مثلثی شکل هم به دم موشک متصل شد که مانند بالچه های اولیه ی زلزال ثابت بودند. شکل کلاهک کلا تغییر کرد و در آن یک سیستم هدایت با استفاده از ژیروسکوپ کار گذاشته شد. پرتابگر موشک هم از پرتابگر موشک زمین به هوای صیاد گرفته شد. تنیجه موشکی با دقت 750 متر (%0.3 برد) و برد 250 کیلومتر بود. طی چند سال نمونه های جدید تر موشک فاتح 110 که بیشتر از آنها به عنوان "نسل" های جدید تر فاتح 110 یاد میشود نیز ساخته شدند. افزایش دقت باز هم در اولویت قرار داشت. نسل سوم فاتح 110 دارای برد 300 کیلومتر و دقت بسیار بالایی است. به طوری که خبر گزاری ها توانستند از لحظه ی برخورد موشک به زمین فیلم بگیرند (باید گفته شود چنین کاری با موشک های با دقت 150 متر هم ممکن نیست) . در فیلم خبر تولید انبوه این موشک به نظر می رسید که فاتح نسل 3 از یک ژیروسکوپ لیزری بسیار دقیق استفاده می کند. فاتح 110 در اصل یک موشک بالستیک نیست. بلکه یک موشک کوابالستیک است که هدف آن با دادن زاویه به موشک هنگام پرتاب مشخص می شود و در حال پرواز، موشک فقط به جلو حرکت می کند. تمام رسانه های غربی موشک فاتح 110 را بر پایه ی کمک های چینی ها به ایران در مورد موشک ام 11 دانسته اند و حتی بعضی (مانند گلوبال سکیوریتی و سایت جینز) تا جایی پیش رفته اند که آن را کپی ام 11 بدانند و ادعا کنند که موشک از پرتابگر اسکاد شلیک می شود. در حالی که با توجه به قطر، خروجی موتور و ابعاد و حتی نوع خود موشک (ام 11 یک موشک بالستیک است و با فاتح 110 کلا متفاوت است) موشک های فاتح، زلزال 3 و ام 11 می توان به راحتی فهمید که فاتح بر پایه ی زلزال ساخته شده و تنها شباهتش به ام 11 همان 4 بالچه ی کوچک جلویی است. [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/_DSC0171.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb__DSC0171.jpg[/img][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/Fateh_3.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_Fateh_3.jpg[/img][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/Fateh_1.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_Fateh_1.jpg[/img][/url] [i] (به ترتیب سر موشک فاتح، قسمت هدایت و موشک خلیج فارس)[/i] در مورد فاتح یک مساله ی بزرگ مطرح است و آن جدا شدن کلاهک موشک در مرحله ی آخر پرواز است. بعضی افراد با توجه به خطوط کنار کلاهک حدس می زدند که کلاهک جدا شونده باشد. اما در فیلمی که از موشک خلیج فارس (که فاتح 110 نسل 3 تبدیل شده به موشک ضد کشتی است) به نمایش در آمد کل موشک یک جا به کشتی برخورد کرد. شاید واقعا کلاهک فاتح 110 جدا شونده نباشد. همان طور که دیده شده قسمت های مختلف موشک (بدنه، قسمت هدایت کلاهک و نوک کلاهک) جداگانه ساخته می شوند و در آخر به هم متصل می شوند. شاید خطوطی که به نظر می رسد محل جدا شدن کلاهک از بدنه باشند فقط محل جوش خوردن قسمت های مختلف موشک به هم باشند. این احتمال هم مطرح است که موشک خلیج فارس به دلایلی (از جمله افزایش جرم موشک و در نتیجه انرژی جنبشی برخورد با کشتی) دارای کلاهک سر هم باشد ولی موشک فاتح 110 دارای کلاهک جدا شونده باشد. تا زمانی که اطلاعات بیشتری در مورد موشک منتشر نشود نمیتوان نظر قطعی داد. [b]مشخصات[/b] وزن:1620 کیلوگرم طول:8.76 متر قطر:616 میلیمتر حداکثر برد:250 کیلومتر برای نسل 1. نسل 3 : 300 کیلومتر حداقل برد:نسل 1:150 کیلومتر. وزن کلاهک:450 کبلوگرم دقت:750 متر نسل 1. دقت بیشتر نسل 2، دقت بالا ولی نامعلوم نسل 3. [b]سجیل[/b] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/Sejil_19.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_Sejil_19.jpg[/img][/url] مهم ترین و پیشرفته ترین موشک سوخت جامد ایران سجیل است.سجیل یک موشک بالستیک سوخت جامد دو مرحل ای است که اولین بار در سال 87 رسما آزمایش شد. گرچه فیلمی از آزمایش به ظاهر ناموفق یک موشک سجیل سفید رنگ از صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران پخش شده است. این فیلم که در آن یک سجیل سفید رنگ شلیک می شود از آن جهت مهم است که یک دوربین به خود موشک متصل است تا احتمالا فیلم جدا شدن مرحله ی اول موشک را بگیرد. از آن جهت به نظر می رسد تست ناموفق بوده که پس از پایان سوخت مرحله ی دوم موشک شروع به چرخش های غیر عادی می کند. گرچه ممکن است در این تست فقط قرار بوده قدرت آلیاژ ها موتور و کارکرد درست قسمت جدا ساز مراحل موشک آزمایش شوند. [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/68kv7u0glp3f6eyp2bjs.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_68kv7u0glp3f6eyp2bjs.jpg[/img][/url] [i](عکس هایی از فیلم یاد شده)[/i] موشک سجیل پس از تست موفقیت آمیز نتایج جالبی را در کشور های غربی در بر داشت. سایت گلوبال آن را کپی موشک شاهین 2 پاکستان و بر پایه ی ام 11 دانست. جالب این است که شاهین و سجیل تفاوت های فاحشی در اندازه و شکل دارند که نویسندگان گلوبال نتوانستند یا نخواستند آن را ببینند. چند سایت دیگر ادعا کردند که موشک کپی موشک جریکو 2 اسرائیلی است! گفته می شود موتور این موشک در آفریقای جنوبی توسعه پیدا کرده ولی ابعادش با سجیل یکی نیست. به نظر می رسد غربی ها نمی خواهند باور کنند ایران به تنهایی توانسته یک موشک پیشرفته بسازد. به طوری که Norbert Brügge که یک محقق آلمانی است ادعا می کند که موشک سجیل از موتور یک موشک ضد بالستیک روسی کنسل شده به نام 5Ya27 استفاده میکند و می گوید: "من نمیتوانم باور کنم ایران بدون انتقال تکنولوژی توانسته باشد چنین موشکی را بسازد. تنها موشک های سوخت جامد دنیا با قطر 1.25 متر موشک جریکو 2 اسرائیلی و موشک 5Ya27 روسی است. در تمام موشک های بالستیک ایران ردپای آشکار تکنولوژی خارجی مشاهده شده است". او توضیح نداد که ایران چگونه توانسته طرح ساخت این موشک کنسل شده ی قدیمی را از روسیه به دست اورد و چرا خروجی موتور سجیل اصلا مثل خروجی موتور موشک مد نظر او نیست یا شاید هم توضیحی برای ادعای خنده دار خودش نداشت. [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/Jet-vanes_1.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_Jet-vanes_1.jpg[/img][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/ABM.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_ABM.jpg[/img][/url] [i](ضد موشک روسی یاد شده و خروجی موتور سجیل)[/i] نکته ی دیگر بحث بر سر برد این موشک است. موشک سجیل با توجه به ابعادش باید بسیار بیش از 2000 کیلومتر برد داشته باشد. به نظر می رسد ایران برای این که بهانه ای به دست کشور های غربی ندهد برد واقعی این موشک را اعلام نکرده است. عده ای ادعا کرده اند که چون ایران نمیتواند آلیاژ های پیشرفته ی مقاوم به حرارت را بسازد این موشک از هدایت تی وی سی یا هدایت با تغییر مسیر گاز های خروجی بهره مند نیست. مشکل این جاست که این موشک راه دیگری برای تغییر مسیر ندارد و هیچ کشوری موشکی نمیسازد که نتواند مسیر خود را عوض کند و به طور عمودی پرتاب می شود. از عکس های خروجی موتور سجیل نمیتوان به طور قطع سخنی در این باره گفت. ولی به نظر می رسد ایران توانسته به شکلی به آن آلیاژ ها دست پیدا کند. نسخه ی اولیه ی این موشک دارای مسیر های عبور سوخت بود. این شیار ها که روی موشک های اسکاد و خانواده ی شهاب نیز یافت می شوند برای عبور سوخت مایع یا اکسید کننده ی آن هستند. این باعث شد که به نظر برسد سجیل از دو نوع سوخت استفاده می کند که یکی جامد و دیگری مایع است. ولی این شیار ها دیگر روی سجیل 2 دیده نشدند. پرتابگر این موشک برخلاف تصور عموم با پرتابگر شهاب 3 یکی نیست و تفاوت هایی دارد. تا به حال 6 سجیل در رژه ها به نمایش در آمده است و همگی دارای پرتابگر مخصوص خود بوده اند و در نتیجه واقعی اند. بنابراین احتمال دارد که این موشک حداقل در حال تولید به میزان اندک باشد. موشک عاشورا نیز یکی از موشک های سوخت جامد ایران است که به نظر می رسد دارای برد 2000 کیلومتر باشد و خبر آن قبل از سجیل اعلام شده. به نظر می رسد این موشک همان موشک سجیل است و حتی ممکن است نام آن در زمان توسعه ی موشک باشد. در سال 89 موشک سجیل 2 با دقت و سرعت بالاتر و قابلیت های مخفی کاری آزمایش شد. معلوم نیست که آیا این موشک نیز به مرحله ی تولید رسیده یا نه. [b]مشخصات[/b] طول:16.5 متر قطر:12.5 متر تعداد مراحل:2 برد:2000 کیلومتر اعلام شده نویسنده: اسپهبد منابع:سایت مدلکس، گلوبال سکیوریتی، www.b14643.com ، جینز، مجله ی صف. استفاده برای عموم با ذکر نام نویسنده مجاز است. ----------------------------------------------------------------------------------------------------- دوستان بیاید بحث کنیم درباره شون. من اینو برای ماهنامه ی شماره ی 3 درست کرده بودم ولی با اون وضعیتی که پیش اومد ... . بگذریم. لطفا نظر بدین. ممنون.

[quote]اسپهبد عزیز بسیار ممنون از مقاله خوبتون، زودتر از این می بایست بیام و نظر بدم ولی چون نمی خواستم سر سری بخونم و ازش رد بشم گذاشتم در فراغ بال! به هر حال عذر خواهی من را از بابت تأخیر بپذیرید. [quote]هیچ منبعی در مورد تاریخ ساخت نازعات وجود ندارد و گلوبال سکیوریتی تاریخ ساخت زلزال 1 را سال 1990 میلادی (سال 68) می داند یعنی دوسال بعد از پایان جنگ. ولی به چند دلیل احتمال این که نازعات زود تر ساخته شده باشد بیشتر است.[/quote] بنظر جایی خوندم که گویا نازعات در سالهای اواخر جنگ هم استفاده شده، کسی نظری در این مورد داره؟[/quote] منم چند جا خونده بودم که نازعات توی جنگ استفاده شده. ولی نتونستم این منابعو دوباره پیدا کنم. هر چی باشه هیچ آدم (و کشور) عاقلی نمیاد اول موشکی مثل زلزال رو بسازه بعد نمونه ی کوچیکترشو با برد 100 کیلومتر تولید کنه.

البته دوست عزیز پاتریوت چندین جا نتونست جلوی اسکاد رو بگیره. به علاوه موشک نودونگ با وجود شباهتش به اسکاد به احتمال زیاد از تکنولوژی برتری استفاده میکنه که به اون اجازه ی مانور در مرحله ی پایانی رو میده (اشاره به دیده شدن کلاهک های جدید روی موشک های کره ای). به علاوه، موشک نودونگ با سرعتی به مراتب بیشتر از اسکاد روی سر هدف فرود میاد. به غیر از این باید بگم که کره ی شمالی موشک هایی غیر از اسکاد (مثل توچکا) هم داره. یه سری میگن فاتح 110 هم داره. در کل اگه اون طور که شما میگین بود همین الان آمریکا و کره ی جنوبی به کره ی شمالی حمله میکردن.

[quote]نيروي زميني ارتش جمهوري اسلامي ايران در اين مراسم رژه تانك بومي ذوالفقار را كه به [b]سامانه هاي نوين ازجمله سامانه هاي موشكي [/b]مجهز شده، به نمايش گذاشت. خودروي سفير، موشك اندازي طوفان، نفربر براق با كاربردهاي مختلف، تانك تي 55 و تانك تي 72 بهينه سازي شده، نفربرهاي پي ان پي 2 ، نفر بر پست فرماندهي ام 113 ، مين كوب تفتان، خودروهاي [b]رنجر و سمندر، [/b][b]تانك صمصام، [/b]توپ 23 ميلي متري اتوماسيون، هواپيماهاي بدون سرنشين شاهين، مهاجر و سپهر از جمله ديگر ادوات و تجهيزات نيروي زميني ارتش هستند كه در اين رژيم به نمايش گذاشته شدند. موشك انداز [b]ميثاق[/b]، موشك انداز كاتيوشا،[b] موشك انداز سهند 3 [/b]و موشك انداز [b]استرلا 3[/b]، موشك نازعات ام 6، سكوي پرتاب خودكششي ان 10 و زلزال و رادار بصير 110 از ديگر تجهيزاتي است كه از سوي نيروي زميني ارتش در اين رژه به نمايش گذاشته شد. نيروي هوايي ارتش جمهوري اسلامي ايران نيز در اين مراسم انواع موشك سجيل، قائم، 801 ، ياسر، عصر 67، موشك لانچر 99 ، قاصدك و قاصد 3 و بمب هاي قدر، ريتارد و پهبادهاي سحاب، شاهين ، سفره ماهي و مهاجر ،موشك فونيكس و [b]ايكس 58 [/b]، آر 27 ، ايكس 29ال، بمب 500 پوندي را به نمايش گذاشت. ـــــــــــــــــــــــــــــــــــ ميشه عكس قسمت هايي كه پر رنگ شدن رو بزارين مثلا موشكل سهند3 استرلا و ميثاق[/quote] تنها عکس هایی که دیدم اینا هستن: سمندر اینه: http://gallery.military.ir/albums/userpics/95924_130.jpg تانک صمصام نمونه ی بهینه سازی شده ی تانم ام 60 هست. اینم عکسش: http://gallery.military.ir/albums/userpics/Z3B.JPG اینم میثاق http://gallery.military.ir/albums/userpics/PIC_0083.JPG استرلا رو پیدا نکردم. هنوزم نمیدونم موشک انداز سهند چیه. ایکس 58 و ایکس 29 هم نمیدونم چی هستن. البته ما سفره ماهی رو هم ندیدیم.

[quote]سلام.جناب اسپهبد . خواستم نکته ای رو بگم البته بنده در حدی نیستم که به شما چیزی بگم.اینطور که مشخصه شما اهل مطالعه هستید ولی گاهی اوقات ساده با مسایل برخورد میکنید و همچنین (جسارت نباشه) بهتره وقتی در مورد چیزی صحبت یا بحث میکنید اول جملتون بنویسید (به نظر من) بهتر هست.( برای مثال بنویسید به نظر من کلاهک سبکتر شده بهتره و قضاوت رو به خواننده واگذار کنید.) امیدوارم ناراحت نشید. در مورد اول اینطور نیست که هر ازمایش موتور موشک که انجام میشه امریکا یا کشورهای غربی بیان اعلام کنن به صورت عمومی در مجلات و غیره .خیلی چیزها رو با توجه به ماهواره هایی که دارن ممکنه بدونن ولی مطمعنا به صورت عمومی نمیگن .البته اینکه چیز مشخصی هست. در مورد دوم تا اونجا در عکس ها مشخص هست و بنده در فیلم ازمایش دیدم اندازه کلاهک فرقی نکرده. به نظر من اون مقدار بسیار اندک کاهش طول میتونه دلیل دیگه ای داشته. البته نمیشه با دقت از روی عکس نظر داد.( برای نمونه شما سرجنگی به طور مثال نسل 1 که تو سایت وزارت دفاع هست یا نسل 2 فاتح 110 که عکسش هست و تا 2 سال پیش تو رژه ها بود رو با کلاهک خلیج فارس مقایسه میکردید با ذکر این نکته که مقداری از فضای سر خلیج فارس صرف تجهیزات هدایتی(اپتیکی) و متعلقات شده چه نتیجه ای میگرفتید؟ واقعا از روی عکس میتونستید حتی جدس بزنید که سر جنگی بیش از 45 درصد درصد یعنی 200 کیلو افزایش یافته؟ ) .پس به همین راحتی نمیشه گفت وزن کلاهک تغییر کرده یا نه. اگه توجه کرده باشید مسوولین میگن تجربه بیش از 20 سال در این موشک اومده. این جمله خیلی روشنه. و جمله وزیر دفاع رو در مورد موتور پرقدرت تر و ... میتونه دلیل خوبی باشه. هر وقت منبع رسمی در مورد مقدار کلاهک قیام مقداری بیان کرد میشه مقایسه درستی انجام داد . به نظر من اگه سعی کنید در مورد چیزهایی که اطمینان ندارید فرضیه های موجود رو بنویسید بهتره. مانند یک موردی که نوشتید . و قضاوت رو بر عهده دیگران بگذارید. امیدوارم ناراحت نشید. با تشکر از شما بابت مقاله.[/quote] سلام دوست عزیز. اولا که همه ی ما اشتباه می کنیم. پس اصلا جملاتی مثل "من اصلا در حدی نیستم که به شما چیزی بگم" از بیخ غلطن. نگران نباشید من ناراحت نشدم. خدا را شکر که افرادی مثل شما رو اینجا داریم که هر چیزی رو راحت قبول نمیکنن. اگه دقت کنین این مقاله با مقاله ی موشک های سوخت جامد من خیلی فرق میکنه. چون همین الان دارم روی توانایی ایران در ساخت موشکی مثل اس 300 فکر میکنم و این مقاله یه مقدار زیادی محاسبه می خواد که با اطلاعات کمی که ما از تجهیزات داریم کار خیلی سختیه. برای همین من مجبور شدم خیلی از دلایلمو توی این مقاله نیارم. این که کلاهک کوچیکتر شده رو من از روی هوا نگفتم. حالا که سوال شد بهتره کامل جواب بدم. لطفا به این عکس دقت کنید: http://gallery.military.ir/albums/userpics/8_8508110198_L600.jpg حالا عکس شهاب 3 بی رو توی این جا ببینید: http://gallery.military.ir/albums/userpics/lujk4chhngxzsqxh7o3n.jpg حالا به لوله های انتقال دهنده ی سوخت نگاه کنید. این لوله ها همون برجستگی های کنار موشک هستن. اگه دقت کنید میبینید که لوله ها در مورشک شهاب 3 بی تا لبه ی خود کلاهک بالا اومدن. حالا به عکس شهاب 3 عادی نگاه کنید. لوله ها به کلاهک نمیرسن و فاصله هست. حالا کاری که میگم رو خودتون انجام بدین:توی برنامه ی پینت موشک شهاب 3 بی از عکس دوم و موشک شهاب 3 عادی از عکس اول رو ببرین و کنار هم بچسبونید. قطر و ارتفاع موشک ها رو طبق پیکسل حساب کنید. ارتفاع هر موشکو به قطرش توی ماشین حساب تقسیم کنید. عددتون برای شهاب 3 عادی بیشتره. یعنی شهاب 3 عادی طول بیشتری نسبت به طول شهاب 3 بی داره. به غیر از روشی که گفتم میتونید با مقایسه ی طول موشک هایی که گفتم با لانچر هاشون توی عکس های رژه ها به کمتر شدن طول شهاب 3 بی پی ببرید. از اونجا که انتهای لوله ی سوخترسانی باید به یک جا برسه حدس اولیه اینه که قسمت بالای لوله ی سوخت قسمتی از کلاهک حساب میشه (که به نظر من نیست. ادامه ی مخزن سوخته. به نظر من این قسمت از مخزن سوخت توی قسمت پایینی کلاهک شهاب 3 بی در پایین کلاهک جایی که در حال باریک شدنه قرار داره). در هر دو حالت کلاهک کوچیکتر شده. بر عکس اون چیزی که تصور میشه شکل کلاهک تاثیر خیلی زیادی در کم شدن حجم نداره. تا این جا قبول دارین که شهاب 3 بی کلاهک کوچیکتر (و در نتیجه سبک تری) نسبت به شهاب 3 عادی داره؟ خب میریم سراغ قیام. این که موشک قیام کوتاه تر از اسکاده فقط حرف من نیست. گرچه نتیجه ی اندازه گیری خود من عددی حدود 10.8 متر رو داد اما افرادی خبره تر از من طول موشک را به روش اصولی و با در نظر گرفتن شرایط اپتیکی با مقایسه ی اون با قطر لاستیک ها (نه با طول بدن آدم ها که متغیره) اندازه گیری کردن و به عدد 10.5 متر رسیدن. قطر موشک رو هم به همون روش دقیق اندازه ی قطر اسکاد به دست آوردن. به علاوه شما میتونید با استفاده از روشی که گفتم (البته با استفاده از عکس هایی با زاویه ی یکسان) تفاوت طول رو متوجه بشین. موشک قیام دارای اون قسمت عجیبیه که به موشک قدر 1 اضافه شده. میتونید اون قسمتو درست بعد از تموم شدن لوله ی سوخت رسانی توی عکس پایینی دست چب ببینید. http://up.iranblog.com/Files2/b336b6b1b2e54735846a.jpg هنوز واقعا معلوم نیست اون قسمت قراره چی کار بکنه. ولی نظر منو بخواید شاید این همون سیستمیه که قراره کلاهک موشک رو در صورت جدا شدن کنترل کنه. شاید مثل فاتح ازش بالک در بیاد (مثل موشک تاو که بالک ها ابتدا توی موشکن). شایدم قراره مثل موشک زلزال دارای موتور توی اون قسمت باشه. شایدم واقعا قسمتی از کلاهکه که توش مواد منفجره اس. ولی مشکل اینه که چرا به نظر میرسه این قسمت با بقیه ی قسمت های موشک فرق داره. به نظر من این قسمت اضافی حاوی مواد منفجره نیست. بلکه حاوی یه سیستم هدایته. البته ممکنه من اشتباه کنم ولی طبق شواهدی که دارم این طور به نظرم میرسه. اگه این طور باشه این قسمت وزن زیادی نخواهد داشت (نسبت به مواد منفجره). این میتونه خودش دلیلی برای کم شدن وزن کلاهک باشه. حالا میریم سراغ اون قسمتی که در مورد موتور صحبت شد. ببینید. آمریکا الان دنبال بهانه اس که به هر شکلی ما رو خطرناک جلوه بده. به نظرتون حداقل برای جنگ رسانه ای هم که شده این موضوعو (البته با بزرگنمایی) اعلام نمیکنه که تونسته تشعشعات حرارتی جدیدو بگیره؟ به علاوه این میتونه باعث بشه به نظر بیاد اشراف کامل بر برنامه ی موشکی ما داره. همون طور که موقع آزمایش موتور دفعه ی قبل کلی سر و صدا راه انداخت. یه موضوع دیگه رو هم باید بررسی کنیم. این که ایران میخواد قیام تا حد امکان ارزون تموم بشه چون قراره این موشک تولید انبوه بشه. پس از سوخت های گرون ولی پرقدرت مثل UDMH توی موشکی مثل قیام استفاده نمیکنه. پس افزایش برد در اثر تغییر سوخت هم کمتر محتمله. استفاده از بدنه ی آلومینیومی هم همین مشکلو داره. چون آلومینیوم گرونه و صد البته آلمینیوم خوب بهمون نمیدن (به خاطر تحریم ها) کم کردن وزن کلاهک توی دنیا یه روش مرسوم برای افزایش برد موشک هاست. قاعدتا ایران هم میتونه از این روش برای افزایش برد موشکاش استفاده کنه و کرده (موشک زلزال بی و زالزال و نتیجتا فاتح 110 نمونه اش هستن). پس دلیلی نداره که این کارو با موشک هایی مثل شهاب 3 و قیام نکنه. حرف فاتحو زدین. میدونستین کلاهک فاتح برای افزایش برد نسبت به کلاهک زلزال 3 چه قدر سبک شده؟ 450 کیلوگرم. میشه به وزن خود کلاهک فاتح. پس کلاهک فاتح جای خالی زیاد داشته فقط پر نشده بوده که برد موشک زیاد بشه. برد زلزال 3 عادی با کلاهک 900 کیلوگرمی 200 کیلومتر و برد زلزال 3 بی با کلاهک 600 کیلوگرمی 250 کیلومتره. برد فاتح به علت تغییر مسیرهاش توی هوا کمتر میشه که باز با کم کردن وزن کلاهک جبران شده و برد همون 250 کیلومتر مونده. من دلایلی که به ذهنم میرسید رو گفتم. شاید اشتباه کنم همون طوری که اول مقاله نوشتم. ولی با توجه به شواهدی که میبینم به نظرم این موضوع درست میاد که مثلا کلاهک قیام سبک تره. امیدوارم موفق باشید. اگه مشکلی با تحلیل ها و یا نظراتم داشتین ادامه بدین. این تاپیک جای این جور بحثاس. شاید شما یه دلیلی آوردین ثابت شد نظر من کلا غلطه. حتی اگه ثابت شد نظر من درسته هم به هر حال بهتره از این که هیچ بحثی نکنیم. نه؟ موفق باشید.

[quote][quote]تیتر اصلاح شد. __________________________________ در مورد موتور قیام و شهاب 2، باید حواسمون باشه وزن کلاهک و موشک (به علت کم شدن طول) هم کم شده و این توی برد خیلی موثره. خیلی ها برد شهاب 2 رو 500 کیلومتر تخمین زده بودن و اعلام کرده بودن در صورت کم شدن وزن کلاهک میشه برد رو تا 700 کیلومتر زیاد کرد. ما نه تنها وزن کلاهکو کم کردیم، بلکه وزن خود بدنه (با کاهش طول) و مقداری از مقاومت هوای ایجاد شده بر اثر بالک ها رو هم کم کردیم. فکر میکنم مشکلی در طول به وجود نیاد. به هر حال تولید انبوه موشکی مثل قیام به این سرعت نیازمند اینه که مقدار زیادی از اجزا (مثل موتور) از قبل تولید شده باشن. خصوصا این که آمریکا این روزا خبری از تست موتور موشکی توسط ماهوار هاش رو اعلام نکرده (بر خلاف موتور سجیل بود فکر کنم که ماهواره ها تشعشعات حرارتی رو دیدن). این میتونه دلیل دیگه ای باشه. البته این که تغییرات جزئی روی موتور انجام شده خیلی هم بعید نیست ولی این تغییرات به حدی جزئی بودن که شده خیلی راحت روی تمام موتور های جدید اعمالشون کرد. این که گفتن ما تمام موار مورد نیازو میسازیم یه کم مشکل داره. چون معمولا از این جور ادعاها زیاد می کنیم. گرچه این به این معنا نیست که الان نسبت اون سال های اول پیشرفت نکردیم. به نظر من الان دیگه به غیر از گرافیت بقیه ی مواردو میتونیم بسازیم. _______________________________ وای واقعا عذر میخوام. از گیجیمه. از بس توی فکر موشک های زمین به هوا بودم اینجا تاپیکو ساختم. کسی میتونه اینو به جای مناسب منتقل کنه؟ [/quote] گرافیت در ایران تولید میشه بنده فیلمشو دیدم کسایی که داشتن میساختنش رو نشون داد[/quote] فیلمشو کجا دیدین؟ الان دارینش؟ میتونید یه توضیح مختصر در مورد خود فیلم بدین؟