پارابلوم-لوگر (اگر طالب صلح هستی خود را برای جنگ آماده کن) این ضرب المثل که به زبان لاتین (Si vis Pacem, Para bellum) میباشد منشاء نام گذاری سلاح کمری پارابلوم لوگر قرار گرفته است. این سلاح کمری ممتاز و کارآمد در سال 1898 توسط جرج لوگر آلمانی طراحی شد.زمانیکه بسیاری از نیروهای نظامی دنیا حتی خواب چنین سلاحی را نمی دیدند آلمانها توانستند با برخورداری از نبوغ بی همتای خود و قدرت بی بدیل صنایع نظامی آلمان جهان را غرق در شگفتی نمایند. سلاح کمری پارابلوم لوگر بعنوان یک انقلاب در دنیای سلاحهای کمری پا به این جهان گذاشت و الگویی شد برای پیدایش نسل جدید سلاح های کمری گلنگدنی. تولید کنندگان پارابلوم حتی پا را از این نیز فراتر گذاشته و با الصاق بسیاری از قطعات دیگر توانستند کارآیی های این سلاح اعجاب انگیز را افزایش دهند.قطعاتی که در بسته بندی پارابلوم به کاربران عرضه می شد و میتوانست آنرا تاحد یک تفنگ سبک و کوچک ارتقاء دهد.مجموعه ای شامل لوله های بلندتر-قنداق چوبی-خشاب بشقابی و سایت های نشانه روی که حتی در حال حاضر نیز بعنوان یک مجموعه منحصر بفرد محسوب می گردد. کارخانه دی دابلیو ام آلمانی امتیاز تولید این سلاح را به کشورهای متعددی ارائه نمود.اولین کشوری که امتیاز تولید این سلاح تحت لیسانس کارخانه سازنده را گرفت کشور سوییس بود و بتدریج کشورهای دیگر نیز به جمع تولید کنندگان آن پیوستند و هرکدام بنا به سلیقه و نیاز خود تغییراتی نیز در پارابلوم ایجاد کردند. مدل اولیه پارابلوم از کالیبر 7/65 بهره میبرد ولی پس از سال 1904 با روی کارآمدن کالیبر 9 میلی متری بعنوان کالیبر پایه بسیاری از سلاحهای کمری و مسلسل در ارتشهای جهان، این کالیبر جایگزین کالیبر 7/65 قبلی گردید. در مجموع پارابلوم بعنوان یک سلاح کمری منعطف و پرقدرت با قابلیت های بسیار زیاد که آنرا مناسب کار در کلیه نقاط آب و هوایی مختلف نموده است یک سلاح ایده آل برای نیروهای نظامی و همچنین پلیس کشورها محسوب می شد که در حدود یک قرن در خدمت نیروهای نظامی از جمله نیروهای نظامی و انتظامی کشور ما بود و بندریج بازنشسته شده و در موزه های نظامی یادآور دوران پر افتخار یکه تازی خود میباشد. مشخصات کلی پارابلوم لوگر تیپ: سلاح کمری تهاجمی-تدافعی و پلیسی کالیبر: مدل اولیه 7/65 و از سال 1904 9 میلی متر طول سلاح: 230 میلی متر با لوله استاندارد 102 میلی متری طول لوله های مختلف قابل نصب بر روی پارابلوم: 98 م.م-102 م.م-152 م.م-203 م.م- و لوله های بلندتر ظرفیت خشاب: خشاب استاندارد 8 تیری و خشاب بشقابی 35 تیری

تیربار ام ژ 3 یک تیربار فوق العاده قوی و کارآمد در تیپ تیربارهای سبک سال 1939 طرح اولیه تیرباری که امروزه آنرا با نام تیربار ام ژ 3 می شناسیم توسط جرج اشتاینمن المانی ارائه شد. سالهای بعد که آلمانها به فکر احاطه بر تمام جهان افتادند توانستند با اصلاحاتی که در طرح اولیه اشتاینمن ایجاد کردند به یک تیربار قوی دست پیدا کنند که می توانست نیاز نیروهای پیاده نظام آلمان در شلیک به اهداف متحرک و ایجاد حجم وسیعی از آتش را بر طرف نماید. تیربار ام ژ 3 پس از جنگ جهانی دوم توسط برخی از کشورها مورد بهینه سازی قرار گرفت و بصورت یک تیربار بسیار کارآمد در خدمت بسیاری از نیروهای نظامی جهان قرار گرفت. این تیربار که در ایران با سریال ام ژ 1 آ 3 تولید می شود از سال 1349 توسط ستاد نیروهای مسلح آن زمان بعنوان تیربار سازمانی نیروهای نظامی ایران انتخاب و خریداری شد.2 سال بعد کارخانه تسلیحات ایران توانست با کسب امتیاز تولید ام ژ 3 از کارخانه سازنده اقدام به تولید انبوه این سلاح در ایران نماید و از آن زمان تاکنون هزاران قبضه از این سلاح در ایران تولید شده و در اختیار نیروهای نظامی قرار گرفته است. این تیربار در دوران جنگ تحمیلی توانست بعنوان یک تیربار کارآمد خدمات قابل توجهی به یگانهای استفاده کننده ارائه نماید. نیروی پلیس ایران نیز از سالهای قبل از انقلاب اسلامی این سلاح را در اختیار داشته و تا کنون نیز در کلیه واحدهای مرزی و یگانهای ویژه بعنوان یکی از تیربارهای عملیاتی از آن استفاده می شود. یکی از اشکالات عمده در این تیربار دفعات زیاد گیر کردن و توقف شلیک میباشد که استفاده کنندگان را دچار دردسر می نماید.ولی چنانچه چند لوله یدکی در اختیار داشته باشیم تا حدود زیادی این اشکال برطرف خواهد شد. مشخصات کلی سلاح: کالیبر 7/62 وزن: 10/5 کیلوگرم طول سلاح:1225 میلی متر طول لوله: 565 میلی متر نواخت تیر: 1200 گلوله در دقیقه

karkasعزيز با استفاده صحيح و مناسب از شوكر در گاهي اوقات ميتوانيم نتايج بسيار بهتري به نسبت استفاده از سلاح گرم بدست آوريم.در گاهي اوقات همان به فرموده شما گيج شدن يا فلج شدن موقتي ميتواند ما را به نتيجه اي كه مورد نظرمان است نايل آورد.تصور كنيد طرف مقابل يك نيروي پليس كه قصد ايجاد امنيت در يك محيط مثلا ورزشي را دارد چندين جوان يا نوجوان باشند كه اساسا بزهكار يا جاني نيستند.ولي اين اجتماع جوانان كه به دلايل احساسي اقدام به اغتشاش نموده اند بايد به گونه اي تحت كنترل درآيند و اصلا صحيح نيست كه ابتدا به ساكن اقدام به شليك به سوي آنان نماييم و من فكر نمي كنم كه شما نيز صلاح بدانيد كه به اين جماعت جوان ولي آشفته شليك گردد. خب بايد چه كرد.نمي توان چشم را بر روي اغتشاش بست و همچنين نمي توان با استفاده از روشهايي كه با سارقين مسلح يا جانيان برخورد مي شود با آنان برخورد نمود.پس بايد وسيله اي مانند شوكر وجود داشته باشد تا با استفاده از زماني كه در اختيار ما قرار مي گيرد اقدام به كنترل آنان نماييم. موفق باشيد

reichmarshal عزيز ضمن تشكر از شما كه هميشه به مطالب نوشته شده توسط بنده توجه فرموده و من را از الطاف خود بي نصيب نگذاشته ايد بايد عرض كنم هنوز با شوكرهاي ساخت ايران مواجه نشده ام ولي شنيده ام كه انواع ساخت ايران نيز در برخي از نيروها استفاده مي شود. در خصوص اينكه اين شوكرهادر چه صورت ميتوانند خطر مرگ ايجاد نمايند نيز بايد بگويم بهرحال استفاده ناآگاهانه و خارج از دستورالعمل در مورد اينگونه تجهيزات ميتواند خطر آفرين باشد. برخي از انواع شوكرها كه براي ايجاد نتيجه مطلوب بايد زمان كوتاهي با بدن قرباني تماس داشته باشند اگر زمان اصابت از يك بازه زماني كوتاه و معين فراتر رود يعني ولتاژ بيشتري را وارد بدن قرباني نمايد ميتواند با ايجاد اختلال شديد در سيستم فرماندهي بدن موجب صدمات جبران ناپذير يا حتي مرگ گردد. همانطور كه در مورد اسپري هاي فلفل و گاز اشك آور نيز اين موضوع صادق است.يعني در دستورالعمل اسپري هاي فلفل مي خوانيم كه بايد از فاصله حداقل 2 متر و با يك فشار چندثانيه اي به سمت انسان اسپري شود و اگر فاصله را كمتر و زمان اسپري نمودن را بيشتر كنيم قرباني را در معرض كوري يا حساسيت هاي شديد كه منجر به مرگ ميگردد قرار داده ايم.

mph1عزيز بحضورتان عرض كنم همونطور كه در تاپيك هاي قبلي ام توضيح داده ام چون اساس كار در نيروي انتظامي مبتني بر عطوفت اسلامي ميباشد نيروهاي پليس ميبايست تا آنجايي كه آسيبي به امنيت جامعه نرسد سعي نمايند با استفاده از روشها و شيوه هاي مسالمت آميز خلافكاران را توقيف و متوقف نمايند ولي چنانچه خلافكاران با سوء استفاده از اين روشها در صدد برآيند كه به اعمال خلاف خود ادامه دهند ميبايست با انتخاب مدرن ترين تجهيزات و اعمال روشهاي قهر آميز از شهروندان محافظت بعمل آيد.لذا همانطور كه فرموديد در مقابله با خلافكاراني كه حتي در مواجهه با پليس به روشهاي هجومي متوسل مي شوند بايد به شيوه خودشان با آنان رفتار نمود. ولي بهرحال نيروي پليس ميبايست مجهز به تجهيزات مدرن كه آسيب كمتري وارد مي آورد نيز باشد.

شوكر- پاياني بر شليك هاي غير ضروري زماني بود كه نيروهاي پليس براي متوقف كردن جنايتكاران و تبهكاران هيچ راهي بجز شليك به سوي آنها نداشتند. از ساليان قبل نوع نگرش به روشهاي بازدارندگي در اغلب نيروهاي پليس دنيا تغيير كرده و هرچه بيشتر به سمت بازدارندگي بدون استفاده از سلاحهاي كشنده سوق پيدا كرده است. زماني بود كه اگر مجرمين در هنگام دستگيري مقاومت ميكردند يا يسوي نيروهاي پليس حمله ور مي شدند هيچ راهي بجز شليك هاي اخطاري يا شليك به نقاط كم خطر بدن وجود نداشت.حتي در گاهي اوقات مجرمين از سلاح گرم يا سرد استفاده نمي كردند ولي نيروهاي پليس ناچار بودند براي جلوگيري از ضرر وزيان هاي ناشي از تعارض تبهكاران، به سلاح گرم متوسل شده كه در بسياري از اوقات استفاده از سلاح گرم حتي عليرغم ميل شليك كننده منجر به كشته شدن مجرمين مي شد ولي چه مي شد كرد و چنانچه يك مامور پليس كليه قوانين استفاده از سلاح را رعايت كرده بود هيچگونه ايرادي به وي وارد نبود.اما چيزي كه مطرح بود اين بود كه آيا جرمي كه آن مجرم مرتكب شده بود واقعا مستحق چنين مجازاتي بود يا نه؟ اما در سالهاي اخير طراحان سلاح در دنيا بفكر ايمن تر نمودن روشهاي بازدارندگي افتادند و اين تفكر منجر به اختراع سلاحهاي شوك دهنده - ابزارهاي پرتاب تور يا سلاحهايي كه ماده چسبناك شليك مي كنند گرديد. بسياري از جوانهاي دوره انقلاب شايد استفاده گسترده نيروهاي نظامي و انتظامي رژيم شاه از باتوم هاي برقي را بخاطر داشته باشند.باتوم هايي كه از ولتاژ نسبتا بالابرخوردار بوده ودرصورت اصابت به نقاط برهنه بدن ميتوانستند براي مدتي آن قسمت از بدن كه مورد اصابت قرار گرفته بود را از كار بياندازند. درواقع آن باتوم ها از نسل قبلي و پدربزرگ شوكرهاي فعلي بودند.طراحان شوكرهاي جديد توانسته اند بعد از گذشت حدودا 4 دهه كه از عمر اين شوكرها مي گذرد چنان قدرتي را وارد بدن انسان نمايند كه گويي آن قسمت از بدن اصلا وجود نداشته است.!!!!!! سلاحهاي شوك دهنده فعلي با استفاده از يك مكانيزم ساده كه در واقع از بدن فرد اصابت شونده كمك مي گيرند ميتوانند چرخة الكتريكي موجود در بدن را بمنظور از كار انداختن قرباني بر عليه خودش استفاده نمايند. جالب است كه بدانيد وجود جريان الكتريكي با ولتاژ پايين در بدن تمام موجودات زنده وجود دارد و اين جريان در واقع يكي از مهمترين عوامل براي فعاليت بسياري از اعضاي بدن ميباشد.مغز انسان با استفاده از اين جريان الكتريكي ولتاژ پايين ميتواند فرمانهاي خود را به كليه اعضاي بدن منتقل و موجب حركت آنها شود. طپش هاي قلب انسان نيز با استفاده از همين جريان الكتريكي صورت مي گيرد و شايد بسياري از شما ديده باشيد كه كادر درماني براي راه اندازي قلب يك بيمار كه مبتلا به ايست كامل شده از دستگاهي به نام الكتروشوك استفاده مي كنند.بنابراين ميبينيم كه اين ولتاژ يا جريان الكتريكي يكي از عوامل حياتي براي بدن موجودات زنده است. طراحان سلاحهاي با آگاهي از اين مكانيسم توانسته اند شوك دهنده ها را اختراع نمايند.به اين صورت كه شوك دهنده با مختل كردن جريانهاي ولتاژ پايين بدن وضعيتي را ايجاد مي نمايد كه قرباني قادر به كنترل عضو اصابت شونده نخواهد بود. حال به صورت كوتاه به توضيح مكانيسم عمل اين سلاحها مي پردازيم. شوكرها يك جريان الكتريكي با ولتاژ بالا و آمپر پايين توليد مي كنند.وقتي شوك دهنده به سمت قرباني شليك مي شود اين جريان الكتريكي با آمپر پايين وارد بدن مي شود كه در حالت معمولي اين جريان آنقدر قوي نيست كه منجر به مرگ شود و تنها كاري كه انجام مي دهد اين است كه با تداخل امواج ارسالي با امواج الكتريكي بدن موجب پيدايش مقدار زيادي اطلاعات گيج كننده در مسير مغز به اعضاي بدن مي شود. اين جريان پس از اصابت به اعضاي بدن موجب مي گردد پيغامهاي غير واقعي از عضو به سمت مغز ارسال شده و در نتيجه سيگنالهاي بازگشتي از مغز نيز تخريب شده يا مختل مي گردد.درواقع مثل اين است كه با ارائه اطلاعات دروغين به مغز اخطارهاي متعدد و شديد را وارد سيستم فرماندهي بدن نموده و مغز نيز قدرت تجزيه و تحليل اين اطلاعات كه با حجم بالا و غير واقعي ارسال گرديده است را ندارد و به ناچار اقدام به ارسال سيگنالهاي شديدتر از حد نياز و توان آن عضو مي نمايد و اين چرخه باعث مي شود كه سيكل ارتباطي مغز با عضو آسيب ديده پس از چندين رفت و بازگشت ، شكل واقعي خود را از دست داده و فرد مورد اصابت بدليل از دست دادن دخاير انرژي از كنترل عضو مورد نظر عاجز باشد. شوك دهنده ها بسته به ماموريت خود در ابعاد كوچك و بزرگ توليد شده اند.برخي از آنان به اندازه يك سلاح كمري كوچك و برخي ديگر به اندازه يك مسلسل سبك طراحي شده اند كه طبعا شوكرهاي بزرگ تر قدرت شليك هاي شديدتر با برد بيشتر دارند..برخي از شوكرها براي ايجاد ارتباط الكتريكي بين دو قطب خود بايد مستقيما به بدن قرباني چسبانده شوند و برخي ديگر قادر هستند الكترودهاي كوچكي را به سمت قرباني شليك نمايند كه البته جمع كردن الكترودها و شارژ مجدد كمي سخت ميباشد..مدل و زمان شارژ هركدام از آنان نيز متفاوت است.همچنين شوكرهايي نيز از جريان آب براي پرتاب جريان الكتريكي استفاده مي كنند .به اينصورت كه آب بعنوان حامل جريان الكتريكي از سلاح شوكر به سمت قرباني شليك شده و به همين علت برد اين شوكرها نيز بيشتر از انواع ديگر ميباشد. نيروي انتظامي كشورمان نيز در زمان برخورد با آشوب گران و اغتشاش كنندگان، از انواع مختلف اين شوكرها استفاده مي نمايد.چرا كه سلاحهاي شوك دهنده وسليه اي بسيار مناسب براي جلوگيري از اعتشاش ميباشد.فرض كنيد در يك مسابقه فوتبال تعداد زيادي از هواداران يك تيم دست به آشوب و اغتشاش بزنند و بخواهند با ايجاد درگيري، امنيت ورزشگاه را به خطر بياندازند.در اين زمان بهترين وسيله براي ممانعت از اين اقدامات آشوبگرانه، شوكرها هستند چون بدون وارد آوردن صدمات شديد و جبران ناپذير ميتوانند فرد آشوبگر را تا زمان لازم از حركت بياندازند. همچنين نگهبانان واحدهاي حراست در پاركها-مجتمع هاي تجاري-سينماها و مكانهاي پر تردد كه امكان درگيري بين تعدادي از جوانها زياد است نيز به اين شوكر مسلح شده و به نحو عالي از آن استفاده مينمايند.

ابتدا بعد از مدتها به سعيد خان و تمام دوستان و كاربران عزيز و گرامي سايت ميليتاري سلام و تبريك عرض مي كنم. من هم مثل همه دوستان خيلي منتظر بودم تا مشكل سايت رفع بشه و دوباره مثل گذشته بتونيم دور هم جمع شده و گفتگو كنيم. اميدوارم بعد از اين با رعايت قوانين سايت و همچنين قوانين مورد احترام كشورمان بتوانيم از مشكلان مشابه جلوگيري نماييم. من هم به سهم خود از تمام كاربران مي خواهم كه قوانين جديد سايت را مطالعه و اجرا نمايند تا به لطف خدا بتوانيم از فرصت دوباره اي كه در اختيارمان گذاشته شده به نحو احسن استفاده نماييم. خب بعد از مدتها كه سلسله مقالات مربوط به سلاحهاي مورد استفاده نيروي انتظامي را ننوشتم مي خواهم با يك سلاح جديد كه اتفاقا در حالت عادي كشنده هم نيست شروع كنم

در خصوص حياتي بودن يا نبودن اينگونه مهمات بايد بگم شايد اينطوري كه فرموديد نباشه و دليل عدم موفقيت من در كسب اطلاعات اينه كه اصطلاح لاتين فشنگ هاي دوزمانه را نمي دانم.در مراجع فارسي هم چيزي پيدا نكردم.در خصوص جلوگيري از انفجار مرمي قبل از نفوذ به زره هم بايد بگم معمولا نوك مرمي اينگونه فشنگها از يك پوشش فولادي ساخته شده كه از انفجار آن قبل از رسيدن به عمق مناسب جلوگيري ميكنه. 1-نوك فولادي 2-بدنه مرمي 3-خرج انفجاري

با تشكر از همه دوستان خدمت سعيدخان عزيز عرض كنم راستشو بخواهي تقريبا 2 روز وقت گذاشتم تا در خصوص فشنگ هاي دوزمانه اطلاعات علمي گير بيارم و در پاسخ شما عرض كنم. ولي بايد بگم هيچ چيز بدرد بخور نه در منابع خارجي و نه در منابع ايراني گير نياوردم.راستش خودم هم اطلاعات علمي و درست درموني در خصوص اين فشنگها ندارم فقط اطلاعات عملي دارم.يعني بارها و بارها ديده ام كه گلوله هاي دوزمانه پس از اصابت با هدف با يك انفجار كوچك منهدم شده و قابليت نفوذپذيري بيشتري داشته اند. حتي اينگونه فشنگها را در كاليبر هاي پايين تر نيز ديده ام. سعي مي كنم در آينده بيشتر راجع به اينگونه فشنگها بنويسم.

سعيد جان من هم ارادت دارم كه ده با تشكر كردم بخاطر ده بار تشكر شما(البته تعداد تاپيك هام بيشتره و شما هم زحمت كشيدين بيشتر تشكر كردين!!!) در مورد سوالتون عرض كنم كه برد مفيد اين سلاح در مقابله با هواگردها با برد مفيد زميني خيلي تفاوت نداره .مهمترين مزيت اون اينه كه قدرت چرخش 360 درجه داره و تقريبا 78 درجه نسبت به افق به سمت بالا ميچرخه.اين مزيت باعث ميشه كه تيرانداز اين امكان را داشته باشه كه با اختيارات بيشتري با پرنده ها درگير بشه. در خصوص گلوله هاي ضد زره هم عرض كنم كه گلوله هاي اين سلاح اين قدرت را دارن كه از فاصله 500 متري يك زره با ضخامت 15 ميليمتر را سوراخ كنن.پس نتيجه ميگيريم كه با توجه به ضخامت پوشش ضد گلوله اكثر بالگردها اين سلاح قدرت داره كه با استفاده از فشنگ هاي دوزمانه بسياري از اونا رو بندازه.البته به دقت-مهارت و تجربه تيرانداز هم بستگي داره.

تيربار سنگين DSHK پرقدرت و چندكاره در دوران جنگ جهاني دوم بسياري از ارتشهاي درگير جنگ ، خلاء ناشي از عدم برخورداري از يك تيربار سنگين براي حمايت از ستونهاي پياده ارتش در مقابل حملات هوايي دشمن و همچنين ايجاد آتش وسيع و قوي را در جبه هاي جنگ احساس نموده بودند.آنان پي برده بودند كه ستونهاي نظامي و رسته هاي پياده با برخورداري از يك سلاح پرقدرت خواهند توانست بصورت مستقل و بي نياز از يك آتشبار پدافند هوايي سنگين وزن و كششي ، در مقابل حملات هواپيماهاي ملخي آن زمان مقاومت نموده و اينگونه حملات را دفع نمايند. همچنين پي بردند در صورت برخورداري از سلاح مذكور ميتوانند از فواصل دور و با ايجاد يك آتش تهيه پرقدرت نيروهاي پياده دشمن را زمين گير كرده و ضمن جلوگيري از پيشروي دشمن اقدام به آماده سازي نيروهاي خودي براي دفع مكانيزه حملات توسط واحد ادوات خود نمايند. به همين علت بسياري از كارخانه هاي اسلحه سازي در پاسخ به اين نياز اقدام به طراحي و توليد تيربارهاي سنگين نمودند كه با استفاده از آن بتوانند كمبودهاي ناشي از عدم وجود اينگونه سلاحها در جنگهاي زميني را پر نمايند. يكي از كشورهاي پيشرو در زمينه توليد اينگونه سلاحها اتحاد جماهير شوروي بود كه در ابتدا با طراحي يك تيربار قابل حمل كاليبر 12/7 بنام DK (دكتياروف)توانست انقلاب جديدي در توليد تيربارهاي سنگين ايجاد نمايد.سلاح DK از سيستم تغذيه خشابي بهره ميبرد و داراي معايب بسيار از جمله وزن زياد بود. بعدها يك طراح سلاح روسي بنام شاپگين توانست با تغييراتي كه در سلاح DK داد آنرا با سيستم تغذيه نوار فشنگ روانه نبرد نمايد.سلاح جديد با تلفيق نام دكتياروف و شاپگين DSHK نامگذاري و بعنوان سلاح ضدهوايي و پشتيباني پياده نظام مورد استفاده قرار گرفت. DSHK در سالهاي پس از جنگ جهاني دوم مورد اصلاحات اساسي قرار گرفت و توانست بعنوان تيربار سازماني نيروهاي پياده ارتش شوروي خدمت نمايد. همچنين با توجه به دقت مناسب و وزن كمتر جايگزين تيربار برجك بسياري از تانكهاي اتحاد جماهير شوروي گرديد. از اين سلاح بعلت برخورداري از قدرت مانور خوب در ماموريتهاي متفاوتي استفاده مي شود. بطور مثال بعنوان تيربار ضدهوايي-تيربار ناوچه ها و قايقهاي گشتي-تيربار پشتيباني و ....... DSHK در اوايل جنگ تحميلي وارد خدمت نيروهاي مسلح كشور ما شد و با توجه به نياز رسته هاي مختلف در اختيار بسياري از نيروها قرار گرفت.البته DSHK در بين نيروهاي مسلح به تيربار دوشكا معروف است. بيشترين استفاده از اين تيربار در خدمت نيروي انتظامي با نصب آن بر پشت وانت هاي نيسان پاترول يا لندكروز و در مناطق عملياتي شرق كشور صورت گرفته است.بدون اغراق ميتوان گفت كه تمام گشتيهاي رزمي و عملياتي و ستون هاي پاكسازي در شرق كشور در تمام ماموريتهاي خود از اين وانت هاي مجهز به تيربار DSHK استفاده مي نمايند. همچنين پاسگاهها و پايگاههاي مرزداري نيز با نصب اين تيربار در برجها و برجكهاي خود توانسته اند از حجم آتش بسيار قوي اين سلاح استفاده نمايند. برد نهايي اين تيربار 7000 متر و برد موثر 3300 متر است. لازم بذكر است معرفي اين سلاح در سلسله مطالب سلاحهاي مورد استفاده نيروي انتظامي بدليل آشنايي عزيزان با اين سلاحها صورت گرفته است.هرچند كه شايد قبلا دوستان خوب من در تاپيك ها و پستهاي ديگر نيز اقدام به معرفي تيربار سنگين DSHK نموده اند.

hosseingmnعزيز و گرانقدر از شما سپاسگزارم.باور بفرماييد با تمام علاقه و ميل شخصي اقدام به تهيه اين مطالب مي كنم و خيلي خيلي خوشحال مي شوم اگر بتوانم اطلاعاتم را به شما دوستان عزيز منتقل نمايم.هرچند كه همه شما عزيزان بسيار بسيار بيشتر از من مسلط و مطلع به امورات مربوط به سلاح و مهمات هستيد و در محضر شما بزرگان شايد كم بياورم!!!! همينقدر كه با شما گفتگو مي كنم خوشحالم icon_cheesygrin

سعيد جان من شما عزيز ما هستي و خيلي خيلي پوزش مي طلبم كه سوال شما را بي پاسخ گذاشتم.اين را به حساب بي توجهي من نگذار.فقط يادم رفت!!! :| به حضور شما عرض مي كنم كه شخصا با فشنگ هاي آغشته به سيانور كه فرموديد روبرو نشده ام و اصولا اطلاع ندارم كه آيا اين امكان وجود دارد كه مرمي فشنگها را به سيانور آغشته كرد يا نه.اين تكنيك را در خصوص سرنيزه هاي سلاح ها ديده ام كه با آغشته كردن آنها به نوعي ماده كه البته نمي دانم سيانور است يا چيز ديگر باعث مي شوند زخم ايجاد شده توسط اين نوع سرنيزه شديد تر بوده و ديرتر بهبود يابد.يعني زمان درمان زخم را به تعويق بياندازد.ولي در خصوص مرمي فشنگ خير .تاكنون مواجه نشده ام.البته يك نكته را ذكر كنم و آن اين است كه در سالها قبل با فشنگهايي مواجه شدم كه در نيروي انتظامي اصطلاحا به آنها فشنگ سوپر مي گفتند.اين فشنگها از كاليبر متفاوت برخوردار بودند ولي نوعا در كاليبر 44 مگنوم يا 38 و همچنين 9م.م نيز ديده ام .شكل ظاهري اين فشنگها تقريبا شبيه فشنگهاي معمولي بود و تنها تفاوت آن در شكل مرمي بود كه نوك مرمي با يك برش عرضي بصورت تخت شده و از آن حالت آيروديناميك معمول خارج شده است.ضمن اينكه يك حفره كوچك نيز در نوك مرمي تعبيه شده كه معمولا كساني كه از آن استفاده مي كردند بصورت غير علمي اصطلاح هوا كش را به آن اطلاق مي نمودند.شايد اين اصطلاح به اين خاطر بود كه امكان دارد از طريق اين سلاح مقداري هواي بيشتر و با فشار مضاعف وارد بدن شود.مضافا اينكه تخت بودن سر مرمي موجب مي گردد كه جراحت ناشي از برخورد گلوله در محل اصابت شديدتر باشد و در واقع به غير از سوراخ كردن محل اصابت يك حالت خرد شدن نيز به استخوانها بدهد و با ضربه شديدتر وارد بدن شود.اين فشنگها از ضريب مرگ آوري بيشتر برخوردار بودند و همانطور كه در مباحث قبل نيز عرض كردم به همين علت جمع آوري شده و مگر در موارد خاص توسط واحدهاي اسلحه مهمات در اختيار پرسنل قرار نخواهد گرفت چون همانطور كه قبلا هم عرض كردم وظيفه اصلي نيروي انتظامي كه كشتن نيست. از دوستان ديگر نيز خواهش مي كنم اگر اطلاعات بخصوصي در مورد فشنگهايي كه سعيد جان فرمودند دارند در تاپيك جداگانه اي به اطلاع همه كاربران برسانند. اميدوارم سعيد عزيز از من دلگير نشده باشند. :|

به متخصصين محترم اين بخش سلام عرض مي كنم. اگه براتون زحمتي نيست خيلي برام جالبه كه بدونم اگر در سال 1359 با تواناييها و امكاناتي كه الآن در اختيار داريم وارد جنگ با عراق با همان تواناييهاي زمان ابتداي جنگ مي شديم چه نتيجه اي حاصل مي شد.جنگ چقدر طول مي كشيد؟ و در كل چه اتفاقي مي افتاد؟ لطفا دوستاني كه وقتشون اجازه ميده به اين پرسش من پاسخ بدهند.

دوست عزيز و گرانقدرhosseingmn جان سپاس از شما بخاطر بذل توجهي كه به اين سري مطالب داريد. پيشنهاد شما بسيار جالب و مفيد ميباشد.حتما اين كار را خواهم كرد و پس از پايان اين سلسله مطالب(سلاحهاي مورد استفاده نيروي انتظامي) و تا آنجا كه اطلاعات ناقصم اجازه دهد حتما به مقايسه تعدادي از سلاحهاي موجود در ايران با سلاحهاي مشابه يا نسل بعد خواهم پرداخت اما اگر اشكالي ندارد اين فرصت را به من بدهيد كه پس از پايان اين مطالب اين كار را انجام دهم چون باور بفرماييد براي درج همين مقدار مطالب هم بايد از زير بسياري از كارهايم (در ارتباط با شغلي كه دارم) فرار كنم.پس پوزش مرا قبول كرده و اگر پروردگار عمري به من بدهد قول ميدهم كه در آينده اوامر شما را اجرا نمايم.درود بر شما

hosseingmnجان باتشكر از توضيحاتت با نظرت موافقم.سپاس از شما

لطفا صبر كنين و اينقدر در نامهربانانه صحبت كردن از همديگر سبقت نگيرين!!! من خيلي پوزش ميخواهم كه سوال من منجر به جدل و بحث بين دوستان شد. هرچند كه ماهيت شركت در اينگونه انجمنها همين بحث و جدل ميباشد ولي همانطور كه در ابتداي تاپيك هم عرض كردم ميخواستم بدون در نظر گرفتن پشت پرده هاي سياست و فقط بعنوان كسي كه ساليان سال سابقه حضور در مناطق جنگي كشور را دارم يه خورده دلم خنك بشه و بدونم اگر آنزمان قدرت فعليمونو داشتيم چه بلايي سر دشمنانمون(چه عراق-چه امريكا- چه شوروي و يا هر كشور ديگه) مي آورديم.واقعا از اينكه اين تاپيك كه ميتونست كلي دل خنك كن باشه تبديل به يك بحث و جدل سياسي و محلي شد براي واگشايي حرفهاي نگفتني معذرت ميخواهم. البته قرار نيست كه همه ما در موضوعات مختلف با هم هم عقيده باشيم ولي بياييد بيشتر با هم مهربان باشيم و حتي مخالفتهامونو منطقي تر و دوستانه تر بيان كنيم.ناسلامتي همه ما هموطنيم و به قول قديميا اگه گوشت همو بخوريم استخونشو دور نمي ريزيم. از همه دوستاني كه در اين تاپيك زحمت كشيدن و به نوعي پاسخ مرا دادند سپاسگزارم.پاسخم را هم گرفتم. مرا ببخشيد.

مسلسل اتوماتيك و سبك وزن يوزي ( چابك و سخت جان) در سال 1965 سرگرد يوزي ئل كه يكي از افسران مبتكر و خلاق ارتش رژيم صهيونيستي محسوب مي شد تصميم گرفت با خلق يك سلاح كوچك-چالاك-جان سخت و كارآمد به نيروهاي كماندويي و چتربازان ارتش توانايي بيشتري بدهد. ارتش رژيم صهيونيستي پس از فراغت از جنگ با مصر تقويت گروههاي كماندويي و جنگ نامنظم خود را در سرلوحه اصلاحات قرار داده و به همين علت با اشتياق تمام از طرح سرگرد يوزي ئل استقبال نموده و كليه امكانات لازم براي عملياتي شدن اين طرح را در اختيار وي قرار داد. پس از تكميل طرح و انجام اصلاحات لازم و بدليل اينكه صنايع نظامي اسراييل قابليت هاي بالفعل كنوني را نداشت تصميم گرفته شد كه با بهره گيري از تكنولوژي كشورهاي ديگر مانند فرانسه و بلژيك اقدام به توليد اين سلاح نمايند. اين سلاح خيلي زود به توليد انبوه رسيد و در اختيار ارتش اسراييل قرار گرفت و در پي آن و با موفقيت هاي بي نظيري كه اين سلاح در عرصه رقابت با همتايان خود بدست آورد بسياري از كشورها اظهار تمايل نمودند كه با خريداري تكنولوژي مربوطه اقدام به توليد اين سلاح در كشور خود نمايند. يكي از اين كشورها ايران بود كه در آنزمان با توجه به ارتباط بسيار نزديك حكومت وقت با رژيم اشغالگر قدس توانست با انتقال تكنولوژي توليد اين سلاح به كشور آنرا به توليد انبوه رسانده و در اختيار واحدهاي ويژه نيروهاي مسلح خود قرار دهد. يكي از اولين سازمانهايي كه از اين سلاح بعنوان سلاح سازماني بهره برد ژاندارمري كل كشور بود كه با توجه به نوع ماموريتهاي محوله توانست بهترين استفاده را از اين سلاح ببرد. در كنار ژاندارمري نيروهاي ديگر نيز بسرعت درخواست استفاده از اين سلاح را ارائه نموده و اسلحه يوزي در سال 1353 بعنوان اصلي ترين سلاح كميته مشترك ضد خرابكاري ساواك و شهرباني و همچنين واحدهاي ويژه هوابرد و ديگر واحدهاي كماندويي قواي مسلح ايران جاي خود را پيدا نمود. از آن زمان تاكنون صدها هزار قبضه از اين سلاح در دنيا توليد شده و عليرغم گذشت سالهاي طولاني از توليد آن و عليرغم توليد سلاحهاي پيشرفته و كوچك كه بسيار كارآمد تر از يوزي هستند هنوز بعنوان يك سلاح عملياتي و كارآمد توسط نيروهاي امنيتي بسياري از كشورها استفاده مي شود. هرچند كه پس از اين سالها تغييرات عمده اي در شكل-وزن-طول و كارآيي اين سلاح ايجاد شده اگر كسي با مدل اوليه اين سلاح آشنايي داشته باشد هنوز هم با ديدن انواع كوچكتر يا سبك تر يوزي به ياد همان يوزي اوليه خواهد افتاد. يكي از مزيتهاي اين سلاح قرار گرفتن قبضه و خشاب در نقطه ثغل سلاح ميباشد كه به تيرانداز اين امكان را ميدهد كه با كمترين تكان حتي در شليكهاي ممتد دقت هدف گيري را اصلاح نمايد. سيستم تغذيه اين سلاح با استفاده از گلنگدن باز و بوسيله گاز مستقيم باروت ميباشد.دسته گلنگدن در زمان شليك در جاي خود ثابت مانده و خطري نخواهد داشت. اين اسلحه در مقابل عوامل خارجي مانند گرد وغبار-گل و لاي-رطوبت و آب بسيار مقاوم بوده و با استفاده از تجهيزات جانبي مانند پروژكتور-صدا خفه كن و دوربين كارآيي بيشتري خواهد داشت. لوله سلاح نيز در زمان نياز بسرعت با يك لوله بلندتر تعويض شده و به همين علت برد مفيد آن نيز افزايش مي يابد. طول اين سلاح با قنداق بسته470م.م و با قنداق باز650م.م ميباشد وزن آن بدون خشاب در حدود 3500 گرم است و از فشنگ هاي كاليبر 9 م.م بهره ميبرد برد موثر اين سلاح با استفاده از لوله معمولي 200 متر و نواخت تير آن 600 گلوله در دقيقه است در حال حاضر بسياري از يگانهاي نيروي انتظامي مانند اسكورت هاي موتوري يگان حفاظت و تشريفات (بدليل سهولت استفاده از سلاح توسط يك دست) دركنار سلاح MP5 از سلاح يوزي نيز استفاده مينمايند.

با توجه به نوع کلمه و آواشناسی آن من فکر می کنم که این کلمه یونانی باشد و از زبان یونانی وارد شده باشد. البته با نظر شما مخالف نيستم ولي تقريبا در هيچ مرجعي نديده ام كه يونانيان به اداره پليس خود سازمان پوليس اطلاق نمايند.هرچند كه با توجه به انتساب اشكانيان به يونان اين موضوع بعيد نمي نمايد. نظر شما چيه؟

بله سعيد جان عنوان سرهنگ مربوط به دوره افشاريه است. البته نكته جالب تر اينكه اطلاق واژه پليس نيز به دوره اشكانيان مربوط مي شود.

CanadianForcesعزيز با عرض پوزش از شما اگر منظورت از اطاري همون عطاريه بايد بگم اينا از هيچ عطاري اي بيرون نيامده و سند افتخار يك ملتيه كه ميتونه ادعا كنه سابقه تمدن چندين هزار ساله داره و در دوراني كه بسياري از اقوام و ملل بصورت وحشي و دور از تمدن بسر مي بردند ما ايرانيان از سازماني برخوردار بوديم كه وظيفه حفظ و حراست از جان و ناموس اين ملت را داشت و حق اين است كه از اين سربازان جان بركف از ابتداي تاريخ تشكيل نيروي پليس تا كنون قدرداني شايسته اي بعمل آيد.

دوست عزيزم مصطفي جان بسيار سپاسگزارم كه به اين روشني و بصورت واقع بينانه تحليل خودت از جنگ تحميلي را ارائه كردي.قطعا همين طوري كه گفتي قرار نبود جنگ عراق با ايران برنده قطعي داشته باشه.همونطور كه نداشت!!! من عمليات بيت المقدس را از نزديك ديده ام و با تحليل شما در مورد اون كاملا موافقم. پاسخ سوالم رو هم گرفتم. ولي ميشه بدون در نظر گرفتن پشت پرده هاي سياست (كه البته در جنگها تعيين كننده تر از سلاح و سرباز ميباشد) به من بفرماييد كه اگر تواناييهاي امروز را داشتيم ميتونستيم در مدت كوتاهي تكليف جنگ 8 ساله را يكسره كنيم يا نه؟ البته قصد اطاله مطلب را ندارم ولي ميخوام بدونم الآن بعنوان يك قدرت نظامي در كجاي اين جهان قرار داريم!

با توجه به تمدن كهن اين سرزمين هميشه يك نيروي منسجم در قالب نيرويي امنيتي كه وظيفه حفظ امنيت و حراست از شهروندان را بعهده داشته است در شهرها و مجامع حضور داشته و در زمانيكه اقوام و ملل ديگر در توحش بسر مي برده اند مردم ايران با خيالي آسوده و به پشتوانه اين نيروهاي امنيتي سر بر بالين مي گذاشته اند. اين نيروها بر اساس زبان رايج هر دوره با عناوين مختلف ناميده مي شده اند كه با برخي از اين عناوين در زير آشنا مي شويم. دوره آريايى‌ها: شهريار ريش سفيدان و پيران دوره مادها: واسطه دوره هخامنشيان: خشترپاون، شهربان، نگهبان، كاراون، ارك پات، اركبند، بازرسان شاهي دوره سلوكى‌ها: به سبك دوره هخامنشيان دوره اشكانيان: سازمان پوليس دوره ساسانيان: شهريك، ديهيك، كوئپان، ديوان حراس، نيزه‌داران دوره اسلام: محتسب، شرطه، شحنه، معاون، متواليالشرطه، صاحب‌الجسر، امرالجسر(امرالجسرين)، درابون، عامله الشرطه، والى الحرب، عسس، عسش‌باشي، حاكم، حافظ، صاحب‌المدينه، صاحب‌الليل، طواف‌الليل، احداث دوره افشاريه: داروغه، كدخدا، سرهنگ، خليفه، نواب، پاسبان دوره زنديه: داروغه،‌كلانتر، محتسب، نقيب، ميرشب، گزمه دوره صفوي: ديوان بيگى داروغه، ميرشب گزمه، شبگرد، پاكار، كشيكچيان دربندها، محتسب‌الممالك، كلانتر، اداره‌احداث دوره قاجاريه: نسقچي، فراشباشي، ده‌باشي، پنجاه‌باشي، يوزباشي، ميرغضب (ماموراعدام)، گزمه، ميرشب ‌شبگرد، داروغه، كلانتر

پس اگه شرايط فعلي رو داشتيم آيا لازم بود كه اينهمه نيرو از طريق زمين رودروي عراق بجنگند؟ يا مي تونستيم مثل جنگ اول امريكا با عراق ابتدا از طريق هوايي تمام نقاط استراتژيك شونو هدف قرار بديم و ا زنظر راداري و راديويي كور و كرشون كنيم بعد خدمت نيروي زميني شون برسيم؟ البته اگه ممكنه اين موضوع را هم در نظر داشته باشين كه آيا ارتش عراق امكان مقابله به مثل را داشت يا نه؟ يعني با امكانات فعلي مون مي تونستيم كاري كنيم كه تمام قواي عراقي در زماني بسيار كوتاه مثلا چند روز زمين گير بشن و نتونن پاسخ بدن يا اونا هم ميتونستن همين بلا رو سر ما بيارن؟ توجه بفرماييد كه در آن زمان عراق از بمب افكن هاي استراتژيكي همچون بمب افكن توپولوف نيز برخوردار بود كه قابليت واكنش سريع داشتند و ميتونستن در زمان كوتاهي حجم وسيعي از خاك ما و نقاط موثر را هدف قرار بدن.آيا با توجه به اينكه عراق آغازگر جنگ بود با پدافند فعليمون ميتونستيم واكنشهاي سريع انجام بديم و همزمان تاكتيكهاي موثر براي انهدام نقاط استراتژيك را انتخاب كنيم.تكليف نيروهاي مرزدار و امكان مقابله آنان با هجوم وسيع و سريع لشكرهاي زرهي و واحدهاي گارد رياست جمهوري عراق چه بود؟

mostafa_by عزيز از توجه شما سپاسگزارم و از اينكه لطف كردي و يك خاطره از مشاهده اين سلاح براي دوستان تعريف كردي متشكرم. همانطور كه عرض كردم عليرغم حضور اين سلاح در واحدهاي اسلحه و مهمات ناجا ولي چون اين سلاح در سالهاي گذشته منطبق با تاكتيك هاي مورد استفاده نيروي انتظامي نبوده و سلاحي مفيد و كارآمد تشخيص داده نشده بود لذا به ندرت مورد استفاده قرار مي گرفت.و در كل بعنوان سلاح سازماني شناخته نشد. چه قبل از ادغام در نيروهاي مستقل شهرباني-كميته انقلاب اسلامي يا ژاندارمري كل كشور و چه بعد از ادغام در ناجا. فقط تعدادي از اين سلاح پس از پيروزي انقلاب اسلامي از مكانهاي مختلف مانند پادگانهاي گارد جاويدان -پايگاههاي شهرباني يا مقرهاي حفاظت كاخها و ساواك بدست آمد كه بعدها در اختيار يگانهاي آموزشي و موزه هاي نظامي قرار گرفت. و همانطور كه گفتم اين سلاح اخيرا با تغيير تاكتيك هاي پليسي مورد توجه بيشتر قرار گرفته و تحت شرايط خاص توسط يگانهاي مربوطه استفاده مي شود. در خصوص موارد استفاده نيز بايد عرض كنم چيز بخصوصي بخاطر ندارم و مضافا اينكه اگر هم بخاطر داشته باشم به لحاظ رعايت برخي مسايل از ذكر آن معذورم. پوزش مي طلبم همچنينreichmarshal عزيز از اينكه زحمت كشيديد و معرفي Shotgun مدل Remington870 را تكميل كردي سپاسگزارم.البته چندين مدل از Shotgun هاي موجود در دنيا با سايز هاي متنوع لوله و فشنگهاي متفاوت فعلا توسط نيروي انتظامي بخدمت گرفته شده تا پس از تست توسط يگانهاي مربوطه و با ماموريتهاي متفاوت، اقدام به انتخاب بهترين مدل گردد. در خصوص استفاده از ژ-3 براي مقابله با عوامل ناامني اجتماعي نيز بايد بگويم كه چون ما مسلمانان بر اساس تعاليم ديني خود ابتدا بايد از طريق مهر و عطوفت اسلامي كه بارزترين مشخصه مسلمانان در جهان ميباشد با گمراهان برخورد كنيم قادر نيستيم كه ابتدا به ساكن دست به هر عمل خشونت آميزي بزنيم ولي چنانچه با اقدامات عطوفت آميز ما برخي از دشمنان گستاخ تر شوند ملزم هستيم با حداكثر توان خود با آنان برخورد نماييم. به همين علت نيروي انتظامي نيز از اين قاعده مستثني نبوده و همانطور كه در مبحث معرفي كلت 38 نيز عرض كردم پرسنل نيروي انتظامي در شرايط عادي حتي مجاز به استفاده از فشنگهاي سوپر با كاليبر بالا و قدرت مرگ آفريني بسيار زياد نيستند ولي اگر با جنايتكاراني مواجه شدند كه از هيچ اقدامي براي اخلال در امنيت جامعه اسلامي رويگردان نيستند ميبايست از مدرن ترين سلاحها و مهمات پرقدرت در جهت حفظ امنيت كشورمان كه به سادگي بدست نيامده است استفاده گردد. ضمنا چند مدل ديگر از اسلحه هاي Shotgun شامل (Wnichester 1300 & Mossberg590) را نيز براي مشاهده دوستان آپ كرده ام.اميدوارم مورد توجه قرار گيرد.