Remington 870 يك ShotGun معتبر و كارآمد رمينگتون 870 توسط كارخانه رمينگتون امريكا در سال 1950 معرفي گرديد و بسرعت به يكي از محبوب ترين ShotGun هاي زمان خود مبدل شد. اين سلاح در سال 1960 عملياتي شده و اولين بار توسط پليس ايالات متحده بعنوان سلاح نيروهاي مخصوص و پليس ضد شورش برگزيده شد. خوش دست بودن اين اسلحه موجب گرديد كه از همتايان قبلي خود(Winchester1200&Mossberg590) سبقت گرفته و در سال 1970توسط ارتش ايالات متحده خريداري شده و هزار قبضه از آن در اختيار نيروي دريايي امريكا قرار گيرد. همانطور كه ميدانيد سلاحهاي ShotGun داراي يك مخزن براي ذخيره گلوله هستند.اين مخزن به موازات لوله اصلي و در زير سلاح قرار گرفته و گنجايش 7 يا 8 گلوله به بالا (بسته به مدل و طول سلاح) را دارد. روش كار در اين سلاح به اين صورت است كه ابتدا گلنگدن اسلحه كه با روكش چوبي يا پلاستيكي پوشيده شده است را از زير لوله با فشار دست به سمت خود كشيده و در اين حالت گلنگدن بصورت باز و ثابت مي ماند.سپس تعدادي فشنگ ( بسته به گنجايش مخزن) را از محل پوكه پران يكي يكي درون مخزن قرار مي دهيم و پس از پر شدن ظرفيت سلاح گلنگدن را با فشار دست به جلو هول داده و با تكرار اين وضعيت سلاح را مسلح مي كنيم. گلوله هاي اين سلاح از انواع مختلف ميباشد.معروف ترين آنها در كشور ما اصطلاحا چارپاره ناميده مي شوند ولي گلوله هاي متنوعي كه محتوي تعداد زيادي ساچمه يا محتوي يك تكه فلز با اشكال نامنظم و همچنين گلوله هاي مخصوص ميباشند نيز در اين سلاح استفاده مي شوند. البته گلوله هاي محتوي ساچمه هاي كئوچويي يا پلاستيكي كه نوعا غير كشنده هستند نيز توسط پليس ضد شورش استفاده مي شود. نسل جديد رمينگتون با عنوان M870 نيز در سالهاي اخير توليد شده كه يك اسلحه ShotGun مخصوص نبردهاي كلاسيك بوده و در اختيار بسياري از ارتشهاي دنيا قرار دارد. مدل هاي جديد اين سلاح قابليت هاي مختلفي دارد كه از جمله اين قابليت ها ميتوان به تعويض مخزن گلوله ها-نصب درجه نشانه روي-نصب لايتر-حذف قنداق و امكان نصب مدل كوچكتر اين سلاح در زير تفنگهاي كارابينM4 و M16 نام برد و مدلهاي حرفه اي اين سلاح گنجايش 18 فشنگ را نيز دارا هستند. البته همانطور كه ميدانيد تعويض مخزن اين سلاح به دو منظور انجام مي شود1-كاهش وزن سلاح-2-امكان حمل گلوله هاي بيشتر. عمل نشانه روي در اين سلاح تقريبا بي معني است چرا كه معمولا گلوله هاي اين سلاح محتوي تعداد زيادي ساچمه- چارپاره يا تكه هاي نامنظم فلزي است و بصورت دسته اي به سمت هدف حركت مي كنند ولي به رحال در برخي از مدلهاي اين سلاح يك مگسك كوچك در جلو و يك سايت چشمي ابتدايي نيز در انتهاي لوله نصب شده است. سابقه خدمت اين سلاح در نيروي پليس ايران به سالهاي 1356 باز مي گردد كه در آنزمان كميته مشترك شهرباني وقت بدنبال سلاحي پرقدرت براي سركوب انقلابيون بود و به همين علت اقدام به خريداري اين سلاح نمودند. در سالهاي پس از انقلاب استقبال چنداني از اين سلاح در قبل و بعد از ادغام نيروي انتظامي نشد و مدلهاي موجود اين سلاح بيشتر براي آموزش و در نمايشگاهها استفاده و به ندرت عملياتي شد. در سالهاي اخير و با توجه به استفاده از آخرين تكنيكهاي پليسي اين سلاح مورد توجه يگانهاي ويژه نيروي انتظامي قرار گرفته و در برخي از رژه ها و رزمايشها در دستان پرتوان پرسنل زحمت كش نيروي انتظامي ديده شده است.

reichmarshalعزيز ضمن تشكر از شما در خصوص معرفي مدل چيني M-16 بايد عرض كنم ShotGun هاي فعلي كه در نيروي انتظامي(البته در واحدهاي ويژه و به تعداد اندك) استفاده مي شوند اغلب نسل قبلي اين سلاحها هستند كه همانطور كه فرموديد غالبا ساخت رمينگتون مي باشند. در مورد پيشنهاد شما در خصوص معرفي كامل اين مدل از سلاحها نيز به روي چشم.حتما در بخش نيروهاي پليسي و امنيتي و در سلسله مطالب با عنوان سلاحهاي مورد استفاده نيروي انتظامي به معرفي و توضيح كامل (البته در حد اطلاعات ناقصي كه دارم!!!) خواهم پرداخت.سپاسگزارم

reichmarshal saman_777 ahmad6644 mostafa_by

reichmarshalعزيز مي شه خواهش كنم اگر اطلاعات بيشتري از توليد M16 ساخت چين در ايران داري در اين تاپيك درج بفرماييد.سپاسگزار مي شم.

panzer-grouppenعزيز همانطور كه ميدانيد يكي از ماموريتهاي نيروي انتظامي حفاظت از مرزهاي جغرافيايي كشور عزيز ما ميباشد.البته در زمان قبل از ادغام 3 نيروي شهرباني-ژاندارمري و كميته انقلاب اسلامي اين ماموريت بصورت مشترك توسط هنگ هاي ژاندارمري و واحدهاي كميته انقلاب اسلامي انجام مي شد به اين صورت كه مرزهاي شرقي و برخي از مرزهاي آبي جنوب كشور كه محل مبارزه با قاچاقچيان مواد مخدر و قاچاقچيان كالا بود توسط كميته انقلاب اسلامي و مرزهاي جنوبي و غربي توسط ژاندارمري كل كشور اداره مي شد و همانطور كه سعيد عزيز گفت يگانهاي مرزباني نيروي انتظامي در حال حاضر با تمام قوا و استفاده از تكنولوژي و تجهيزات مدرن اقدام به حفاظت از كليه مرزهاي كشور مي نمايند.البته در برخي مناطق كه امكان درگيري با اشرار و دشمناني كه از كشورهاي همسايه قصد نفوذ به كشورمان را دارند از توان كليه نيروهاي مسلح استفاده مي شود.مانند برخي قسمتهاي مرزهاي مشترك ايران با تركيه كه در حال حاضر صحنه نبرد نيروهاي ايران با گروهك تروريستي پژاك است. نيروي انتظامي بمنظور آمادگي مقابله با هرگونه تهديد داخلي و خارجي از بهترين تجهيزات موجود استفاده مي نمايد و در اختيار داشتن اين تجهيزات به معني امكان درگيري حتمي نيست و بسياري از اين تجهيزات براي روز مبادا در اختيار نيروي انتظامي قرار مي گيرد.

موشك دوش پرتاب استينگر موشك استينگر يكي از موشكهاي دوش پرتاب هدايت شونده است كه توسط ايالات متحده امريكا براي درگير شدن با اهداف پرنده كه در ارتفاع پايين پرواز كرده و نيروهاي پياده را تهديد مي كنند توليد شده است . اين موشك انداز با استفاده از جستجوگرهاي مادون قرمز بر روي گرماي ناشي خروجي هاي اگزوز اهداف پرنده قفل شده و مي تواند هر شيء پرنده را در فاصله كمتر از 11000 پا مورد هدف قرار دهد. كارآيي فوق العاده اين موشك انداز موجب گرديده كه واحدهاي زميني ارتش ايالات متحده در تمام درگيري هاي خود از آن بهره ببرند. همچنين تعدادي از گروههاي تروريستي نيز براي هدف قرار دادن هواپيماهاي مسافربري از آن استفاده كرده اند. اين موشك انداز كه نام كارخانه اي آن FIM-92A ميباشد بمنظور دفاع از نيروهاي زميني در برابر حملات هواپيماها و هلي كوپتر هاي پرواز كننده در ارتفاع پايين طراحي شده است.و توانسته نگراني نيروهاي زميني را از بمباران هواپيماها و هلي كوپترها كه معمولا موجب وقفه در حركت ستونهاي نظامي مي شوند را بر طرف نمايد. كارآمدي اين موشك انداز به خاطر وزن سبك آن(15 كيلو گرم) و وزن سبك موشك (10 كيلوگرم) و برد مفيد نسبتا زياد آن (در ارتفاع 3500 متري تا مسافت 8 كيلومتر) ميباشد. يك تيرانداز به تنهايي بطور كامل ميتواند از اين جنگ افزار استفاده نمايد. هرچند كه تيم استاندارد براي استفاده از اين موشك انداز 2 نفر تعيين گرديده است. اين موشك انداز با بهره گيري از تكنيك جستجوگر مادون قرمز از روش شليك كن و فراموش كن(Fire and Forget) استفاده مي كند و به همين علت و همچنين به علت استفاده از يك سامانه رد گيري غير فعال كه برخلاف موشكهاي هدايت شونده ديگر از تشعشعات امواج راداري براي ديدن اهداف خود استفاده نمي كند توانسته است امنيت قابل قبولي را براي كادر شليك كننده ايجاد نمايد. روش شليك با اين سامانه به اين شكل است كه ابتدا موشك را به سوي هدف نشانه گرفته و زمانيكه جستجوگر بر روي هدف قفل شد با شنيدن يك علامت صوتي كه نشان از اتمام هدف گيري دارد ماشه را كشيده و بقيه كارها را به موشك واگذار مي كنيم. موشك استينگر پس از رها شدن از سامانه 2 كار انجام مي دهد: 1- در ابتدا با استفاده از يك موتور كوچك از لوله و سامانه پرتاب فاصله گرفته تا شليك كننده را در معرض خطر قرار ندهد. 2- سپس با رها كردن موتور پرتاب اوليه و روشن شدن موتور اصلي كه از سوخت جامد استفاده مي كند به سمت هدف حركت مي كند. موتور اصلي مي تواند سرعت 2400 كيلومتر بر ساعت كه معادل 2 ماخ ميباشد را به موشك بدهد. اين سرعت به موشك استينگر اجازه مي دهد كه اهداف پرنده را در ارتفاع 3500 متري و در برد 8 كيلومتر به پايين مورد اصابت قرار دهد به اين معني كه اگر هلي كوپتري در فاصله 2 مايلي باشد و به شكل كامل ديده شود ( نه به شكل نقطه) براحتي مورد اصابت موشكها يپرقدرت استينگر قرار خواهد گرفت. روش رد گيري موشكهاي استينگر به اين شكل است كه با استفاده از سنسورهاي مادون قرمز و ماوراء بنفش بدنبال نور ساطع شده از موتور پرنده ها مي گردند و پس از كشف آنها بدنبال گرماي ساطع شده مي روند.اين موشكها همچنين از سايه ماوراء بنفش هدف استفاده كرده تا بتوانند هدف را از مابقي اشياء توليد كننده گرماي اطراف آن تميز دهند. موشك استينگر يك موشك هوشمند با تواناييهاي بسيار بالا ميباشد كه قادر است انحرافات ايجاد شده در طي مسير كه از جانب هدف پرنده يا حتي از جانب خود موشك صورت ميگيرد را بدقت اصلاح نموده و مجددا خود را در مسير دقيق هدف قرار دهد. و اين تصحيح از طريق يك دوربين ديجيتالي مادون قرمز كه بر روي دماغه موشك استينگر نصب گرديده است انجام خواهد شد. مختصات موشك استينگر قطر: 7 سانتي متر وزن:10 كيلوگرم مواد انفجاري:2/2 پاوند با فيوز برخوردي(پس از برخورد منفجر مي شود) سرعت:2400 كيلومتر بر ساعت برد ارتفاعي: حدود 3 كيلومتر(11000 پا) برد طولي: حدود 8 كيلومتر(5 مايل) بطور كلي اين سامانه بسيار قابل اطمينان بوده و در حال حاضر بعنوان يك موشك انداز استاندارد با كارآيي بالا در ارتش بسياري از كشورهاي همپيمان با آمريكا از آن استفاده مي شود. مبتكرين نظامي كشور عزيز ما ايران نيز با توليد يك سامانه موشك انداز تقريبا مشابه استينگر اين امكان را در اختيار نيروهاي مسلح جمهوري اسلامي ايران قرارداده اند كه از اين تكنولوژي بسيار مدرن و كارآمد استفاده نماييم. البته ادعاي توليد كنندگان ايراني اين است كه سامانه ابتكاري موجود در ايران به هيچ وجه از مدل امريكايي آن الهام نگرفته و بسيار متفاوت از استينگر ميباشد . يگانهاي زميني و مرزداري و همچنين يگان پدافند هوايي نيروي انتظامي نيز از نمونه ايراني اين موشك انداز برخوردار ميباشد كه از آن در مناطق مرزي كشور استفاده مينمايد.

در خصوص تيربار ژ3 در يك تاپيك جداگانه توضيح خواهم داد

اسامه بن لادن عزيز!!!!!!! سپاس از شما بخاطر آپلود نمونه وطني لانچر M304.اما ميشه بفرماييد اين عكسها مربوط به چه زمان و چه نمايشگاهي است؟ و اينكه آيا مسئ.لين نمايشگاه مدعي بودند كه اين نمونه در ايران توليد شده يا نه؟ ضمنا در عكس يك قبضه سلاح M16-2 ديده مي شود.آيا اين سلاح هم نمونه وطني است يا همان ام 16 خودمونه؟؟

سعيد عزيز اگه تا كنون با يك تيربار شليك كرده باشي ميداني كه هيچكدام از تيربارهاي موجود در كشور ما كم لگد نمي زنند.بطور مثال همين تيربار MG1A3 موسوم به MG3 كه به وفور در اختيار نيروهاي مسلح ميباشد آنچنان لگد مي زند كه پس از يك عمليان و به فرض شليك بيش از 1000 فشنگ با آن قاعدتا بايد روز بعد را به ماساژ و پماد مالي كتف خود سپري كني!!! به اضافه اينكه لگد آن سلاح آنقدر زياد است كه نمي تواني بطور پيوسته دست خود را روي ماشه نگه داشته و حداقل 100 تير را بدون وقفه شليك كني و مجبور هستي بعد از شليك حداكثر 20 تا 30 گلوله يكبار دست خود را از روي ماشه برداشته و مجددا به شليك ادامه دهي.ميبيني كه تا دلت بخواد تيربار وحشي و لگد زن داريم!!!!!؟؟؟؟ خدا نصيبت نكنه!!

همانطور كه در پستم ذكر كردم طراحي اين سلاح به سالها قبل مربوط ميشه ولي با تصحيحاتي كه روي آن انجام شده توانسته اند بسياري از معايب را برطرف كنند. از جمله اينكه در حال حاضر اين سلاح به يك مدل قنداق پيشرفته مجهز شده كه توانسته لگد ناشي از شليك را تا حد بسيار زيادي مهار نمايد.البته شايد اين تكنولوژي هنوز در ايران مورد استفاده قرار نگرفته ولي بايد بگويم هستند بسياري از سلاحهاي قديمي كه در حال حاضر استفاده مي شوند ولي جز اسم مدل اوليه هيچگونه شباهتي به اجداد خود ندارند.ضمنا منظور من از اين سلسله مقالات معرفي بهترين سلاحها نيست بلكه قصد دارم سلاحهايي را كه فعلا در ايران استفاده مي شود معرفي كنم.در مورد خوب يا بد يا كارآمدي آن نظر خاصي ندارم و مسئولين پشتيباني نيروها بايد به نسبت نوع ماموريتهاي واحد هاي خود در خصوص دراختيارگيري انواع پيشرفته تر سلاحها اقدام نمايند..بهرحال از توجه شما سپاسگزارم.

تيربار چند منظوره PKT طراحان شوروي با الهام گيري از تجارب آلمان ها در ساخت تيربارهاي MG34 و MG42 در جنگ جهاني دوم طراحي يك نمونه قابل حمل و تغذيه شونده با قطار فشنگ را آغاز نمودند. اين طرح در زماني انجام شد كه تيربارهاي قديمي "ماكسيم" كه از دهه 1930 در خدمت ارتش شوروي بود بارها نا كارآمدي خود را به اثبات رسانده و در برابر مشكلاتي همچون سرما يا گرد و غبار بسيار آسيب پذير بودند. بعد از اينكه مخترعين نام آشناي شوروي "گريگوري نيكيستن" و "يوري ساكالف" طرح خود در خصوص يك تيربار تغذيه شونده با قطار فشنگ 7/62 م.م. را نتوانستند تكميل نمايند "ميخاييل كلاشينكوف " معروف وارد كار شده و با ارائه يك تيربار مسلح شونده با گاز باروت كه از گلنگدن چرخشي بهره مي برد توانست يكبار ديگر قدرت بلامنازع خود در توليد سلاحهاي كارآمد را به همگان ثابت نمايد. او توانست با توليد تيربار پ.ك.ت تحول جديدي در تيربارهاي سبك تغذيه شونده با قطار فشنگ ايجاد نموده و نيروهاي پياده ارتش سرخ را با قدرت و توان بيشتر بدرقه صحنه هاي رزم نمايد. اين نسل از تيربارها مانند بسياري از تيربارهاي ديگر داراي گلنگدن باز بوده و به همين دليل از نواخت تير مناسب نيز برخوردار است وعليرغم استفاده از الگوي تيربارهاي غربي از اصول كلي كلاشينكوف تبعيت مي كند.گلنگدن بزرگ و توانمند اين تيربار توانايي پذيرش گلوله هاي 7/62 م.م و داراي فشنگ كش شبيه به تفنگهاي هجومي كلاشينكوف ميباشد.از آنجا كه اين تيربار از گلنگدن باز بهره مي برد پين شليك را ميتوان از روي گلنگدن برداشت البته وقتي كه گلنگدن در مسير حمال خود مي چرخد پين شليك روي حمال گلنگدن در حالت قفل شده باقي مي ماند. اين تيربار يك اسلحه عمل كننده با فشار گاز و داراي يك پيستون با كورس بلند است و پيستون گاز به طور موقت بر روي حمال گلنگدن نصب شده و همراه آن حركت مي كند.پيستون گاز و رابط آن داراي صفحاتي از جنس كروم هستند تا مقاومت بيشتري در برابر خوردگي داشته باشند.ضمنا اين نكته قابل توجه است كه تمام تيربارهاي اين گروه داراي دافعه گلنگدن نيستند اما نمونه هاي ساخت مجارستان و يوگوسلاوي مجهز به آن ميباشند. در جريان جنگ سرد اين تيربارها شهرت زيادي در جهان داشتند و در درگيري هاي مختلفي نيز مورد استفاده قرار مي گرفتند.اين تيربارها هنوز هم در روسيه-بلغارستان-مجارستان-روماني-چين-يوگوسلاوي و احتمالا در لهستان نيز توليد مي شوند. خانواده تيربارهاي اين گروه از طرح قطار فشنگ با جعبه بسته شبيه به طرح مورد استفاده در تيربارهاي ماكسيم استفاده ميكنند.اين قطار فشنگ ها داراي 3 طول مختلف هستند كه شامل 200-100 و250 گلوله ميباشند.قطار فشنگ 100 تيري در جعبه هاي كوچكتر جا گرفته و ميتوان در نبردهاي هجومي آنرا در زير سلاح به بدنه متصل كرد. جعبه هاي قطار فشنگ 200 و 250 گلوله اي بزرگتر بوده و در رزمهاي پدافندي مورد استفاده قرار ميگيرند.معمولا جعبه هاي 250 فشنگي براي نصب بر روي سه پايه استفاده مي شوند. وزن 8/99 كيلوگرم طول 1173م.م كاليبر 7/62*50 ظرفيت مهمات شامل نوار فشنگ 100-200-250 تايي نواخت تير علمي 650 تير در دقيقه در آخر اينكه اگرچه تيربار PKT چند منظوره ميخاييل كلاشينكوف نتوانست به شهرتي همچون تفنگ تهاجمي طراحي شده توسط وي(مسلسل كلاشينكوف يا AK47) دست يابد ولي اطمينان پذيري بالا سادگي حمل و نقل و كاركرد ساده و روان توانسته است آنرا در رديف برترين تيربارهاي چند منظوره دنيا قرار دهد و بعيد نيست در آينده با روي كار آمدن گلوله ها و تجهيزات جديدتر شاهد افزايش كارايي اين تيربار كارآمد نيز باشيم. نيروي انتظامي كشور ما نيز در حال حاضر در واحدهاي عملياتي خود در مناطق مرزي و درگيري با اشرار و قاچاقچيان بعنوان يك تيربار سبك و كارآمد از اين سلاح بهره ميبرد. همانطور كه ميدانيد بسياري از سلاحهاي موجود در ايران بين نيروهاي مسلح مشترك بوده و همزمان چندين نيرو از اينگونه سلاحها استفاده مي كنند.اين تيربار در زمان جنگ تحميلي و بعلت كاهش كارآيي تيربار قدرتمند MG1A3 (بعلت سنگيني و دفعات گير كردن ) وارد خدمت نيروهاي مسلح گرديد و در عمليات مختلف كلاسيك و چريكي توانست كارآيي خود را ثابت نموده و موجب دلگرمي و اطمينان تيربارچي هاي واحدهاي رزمي باشد. شخصا نيز در زمان جنگ شاهد نفاوت قابل ملاحظه اين تيربار با تيربار MG1A3 بوده ام به اين شكل كه در زمان استفاده از تيربار MG1A3 بدليل اينكه به عملكرد آن مطمئن نبودم مجبور بودم يك قبضه سلاح سبك نيز با خود حمل نمايم كه اگر تيربار MG1A3 در هنگام درگيري متوقف شد بدون سلاح نمانم ولي هربار كه گرينوف يا PKT همراه داشتم با خيالي آسوده از آن استفاده مي كردم.مضافا اينكه تيربار MG1A3 از جعبه قطار فشنگ بهر نمي برد ولي PKT مزيت حمل آسان قطار فشنگ را نيز داشت. البته گير كردن تيربار MG1A3 نيز علت دارد كه انشالله در مبحث بعدي توضيحات لازم را خواهم داد. (برخي از اطلاعات مربوط به تيربار PKT از ماهنامه جنگ افزار استخراج شده است)

reichmarshal عزيز بازهم از توجه شما سپاسگزارم.بايد بگويم به غير از 2 تصوير اول كه لانچر نارنجك انداز M79 مورد استفاده نيروهاي مسلح ايران را نشان مي دهد مابقي تصاوير مربوط به M79 نيست و همانطور كه فرموديد به لانچرهاي 40م.م. ديگر تعلق دارد و اين تصاوير را با توجه به توضيحات قسمت آخر پستم آپ كردم كه دوستان بدانند كشورهاي ديگر با تغييرات خوبي كه در لانچرهاي قديمي كه M79 پدر آنها محسوب مي گرديده است داده اند توانسته اند هنوز نيز در نيروهاي پليس و كوماندويي از اين سلاح بهره ببرند. البته تقصير با من است كه توضيحات لازم در خصوص عدم تعلق اين تصاوير به M79 را در پستم ننوشتم.مرا عفو بفرماييد. در خصوص حمل مهمات اين سلاح نيز بايد بگويم عليرغم اينكه از حساسيت زيادي برخوردار هستند از كاور بخصوصي براي حمل آنان استفاده نمي شود.(لااقل اينكه من در ايران نديده ام كاور محكم و ضد ضربه اي استفاده شود)اما شخصا نيز نشنيده ام كه اين نارنجك ها در زمان حمل و نقل منفجر شوند. اگر شما اطلاعي از طريقه حمل اين نارنجكها بدست آورديد خوشحال ميشم من و دوستان ديگر را نيز مطلع فرماييد. باسپاس

درسته . البته 20 تا 30 ساله ديگه رو نمي دونم ولي چنانچه در سلاحهاي آينده كاليبرها تغيير نكنه اين سلاح حالا حالاها امكان داره كه بازنشسته نشه.

لانچر M79 كاليبر 40 م.م يك اسلحه تك گلوله و كمرشكن با لوله خان دار Thumpr (مشت زن) يا Blooper (پرتاب گر آهسته توپ در بازي رگبي) نامهاي مستعار و غير رسمي اي هستند كه سربازان ارتش امريكا به لانچر نارنجك انداز M79 اطلاق مي كردند. در سالهاي 1951 كه ارتش امريكا بدنبال اختراع وسيله اي بود كه بتوان از آن بعنوان يك پرتاب كننده سبك و انفرادي استفاده نمايد M79 طراحي شد. منظور ارتش امريكا اين بود كه بتواند قدرت پرتاب نارنجك كه تا آن زمان توسط دست پرتاب مي شد را به مسافتهاي بيش از 50 متر ارتقاء دهد.در آن زمان سبك ترين اسلحه اي كه قدرت پرتاب يك گلوله انفجاري را تا مسافت حدودا 400 متر داشت خمپاره انداز 60 ميلي متري بود كه همانطور كه ميدانيد حمل و نقل و استقرار آن داراي مشكلات خاص خود ميباشد و از آن نميتوان بعنوان يك سلاح انفرادي استفاده نمود.به همين علت پس از بررسي طرحهاي مختلف بالاخره در سال 1961 لانچر نارنجك انداز 40 م. م M79 توليد و در ارتش ايالات متحده بخدمت گرفته شد. اين سلاح با استفاده از انواع مهمات منفجره وتاخيري توانست به سرعت جاي خود را در واحدهاي مختلف ارتش امريكا باز نموده و علاقه مندان بسياري در بين پرسنل ارتش پيدا نمايد. امكان استفاده از انواع نارنجك منور-دودزا-ضد نفر-ضد سنگر هاي بتوني-ضد زره و همچنين نارنجك هاي گاز اشك آور و نارنجك هاي بازدارنده و ضد شورش اين اسلحه را به يكي از بهترين تجهيزات همراه نيروهاي پياده و پليس تبديل كرده است. يكي از مشكلات طراحان M79 اين بود كه مكانيزم داخلي سلاح و گلوله آن بايد به شكلي طراحي مي شد كه مرمي منفجره قبل از خروج از لوله منفجر نشود كه در آنصورت لطمات و صدمات شديدي را به تيرانداز وارد خواهد آورد. به همين علت توانستند با طراحي دقيق شيوه اي را انتخاب كنند كه با استفاده از پوكه برنجي ضخيم و باروت بدون دود و ايجاد تعدادي سوراخ در روي پوكه براي تبادل هوا از سيستم كم فشار براي پرتاب استفاده كنند كه در نتيجه مرمي منفجره كه اتفاقا بسيار حساس و نازك نارنجي نيز هست در لوله منفجر نشده و راه خود را به سمت هدف طي نمايد.علت سرعت كم اوليه در شليك هاي اين سلاح نيز همين موضوع است كه منجر به ناميدن اين سلاح بعنوان Blooper شد. همچنين اين طراحي و رضايت طراحان اين سلاح به سرعت اوليه كم موجب گرديد كه سايز پوكه ها از اندازه دلخواه تجاوز ننمايد و از گلوله هاي كوچك كه حمل و نقل آن آسان تر است استفاده كند. برد اين سلاح بستگي به وضعيت نشانه گيري آن دارد به اين شكل كه اگر سلاح را در وضعيت پرتاب بالستيك(منحني) بگيريم برد آن بيشتر و اگر وضعيت آنرا بصورت مستقيم گرفته باشيم برد كمتري را عايد خواهد نمود.كه با توجه به الزام تيرانداز به رعايت فاصله حداقل با انفجار ميتوانيم برد مفيد را از 75 متر تا 375 متر بدست بياوريم. طريقه آماده سازي اين سلاح براي شليك به اين شكل است كه ابتدا بايد با استفاده از ضامن مخصوص كه در انتهاي لوله قرار دارد قفل لوله را باز و آنرا در وضعيت كمر شكن قرار داده و يك نارنجك را در جان لوله بگذاريم .سپس لوله را به حالت اوليه بازگردانده و مطمئن شويم كه ضامن قفل لوله عمل كرده است.و با هدف گيري بالستيك يا مستقيم ماشه را بچكانيم.پس از شليك ضامن لوله بصورت اتوماتيك باز شده و اسلحه را در وضعيت بارگذاري مجدد Reload قرار ميدهد كه البته ميتوانيم وضعيت اتوماتيك را از قفل لوله حذف و آنرا دستي نماييم. تجهيزات اين سلاح براي دقت در هدف گيري بسيار ساده بوده و از يك درجه نشانه روي نردباني شكل كه بر روي لوله تعبيه شده تشكيل مي شود كه با قرار دادن اهرم آن در متراژهاي مختلف ميتوانيم مسير شليك را تصحيح نماييم. بسياري از كشورهاي دنيا از سال 1961 تاكنون از اين سلاح در واحدهاي مختلف نيروهاي مسلح و پليس خود استفاده نموده اند ولي بيشترين استفاده را ارتش امريكا در زمان جنگ ويتنام از آن كرده است و پس از آن بالغ بر 300هزار قبضه از اين سلاح توليد و بخدمت گرفته شده است. از جمله كشورهايي كه از اين سلاح استفاده مي نمايند ميتوان از كره جنوبي-افريقاي شمالي-استراليا-رژيم اشغال گر قدس-مالزي-عربستان سعودي و تركيه نام برد. اين سلاح از سال 1346 توسط ارتش ايران خريداري و در ژاندارمري كشور نيز بخدمت گرفته شد و پس از آن نيز در جنگ تحميلي بسيار از آن استفاده شده و در حال حاضر نيز توسط نيروي انتظامي در مناطق مرزي از آن استفاده مي شود. نكته جالب توجه اينكه عليرغم سابقه خدمت طولاني اين سلاح در ايران هم اكنون نيز بعنوان يك پرتاب كننده مطمئن از آن استفاده مي شود و قديمي بودن آن موجب بازنشسته شدنش نگرديده است. در حال حاضر بسياري از كشور ها با توليد انواع مدرن تر اين سلاح توانسته اند معايب اسلاف قديمي آن را جبران و از آن بعنوان يك سلاح ضد شورش و يك پرتاب كننده سبك توسط نيروهاي ويژه پليس و ارتش كشور خود استفاده نمايند.

ضمنا همين جا بگم كه چندين مطلب مفيد و جالب توجه در مورد سلاحهاي تك تيرانداز پيدا كردم كه دارم براي ترجمه مطالب روشون كار مي كنم.با عرض معذرت از دوستان چون مشغله كاري زيادي دارم نمي تونم بيش از اين وقت بزارم.همين قدر هم كه در خدمت هستم بايد خيلي كارهامو فشرده كنم تا بتونم از هر فرصتي استفاده كرده و بيام توي انجمن كه البته با كمال ميل و افتخار اين كارو ميكنم چون علاقه مندي و توجه دوستان باعث شده كه من هم پس از سالها بتونم بيشتر به اين مسايل بپردازم.پس منتظر مطالب جالب باشيد.ارادتمندم

خدمت سعيد جان عزيز عرض كنم در كاتالوگ ها در مورد برد مفيد دراگونف اينطور نوشته اند: نشانه روي از طريق روزنه ديد و مگسك در روز بدون ابزار پيشرفته: 1000 متر نشانه روي توسط دوربين در روشنايي روز: 1300 متر نشانه روي در شب با سايت مخصوص ديد در شب: 300 متر پس توجه ميفرماييد كه برد آن بسيار بيش از 600 متر است و منظور بنده از ذكر مسافت 600 متر اين بود كه معمولا از اين تفنگ براي پشتيباني در فواصل دور استفاده مي شود و يك تك تيرانداز ماهر ميتواند با هدف قرار دادن پرسنل دشمن در فواصل دور كه در حال نزديك شدن به نيروهاي خودي هستند نيروهاي پياده خودي را حمايت نمايد و در واقع مانند اجل معلق بر سر دشمن فرود آيد.مثلا مجسم كنيد يك ستون از نيروهاي مكانيزه دشمن با خودروهاي مجهز به مسلسلهاي سنگين مانند تيربار كاليبر 50 يا دوشكا و همچنين سلاحهايي مانند ميني كاتيوشا به سرعت در حال نزديك شدن به نيروهاي خودي است و يك تك تيرانداز ماهر ميتواند از فاصله بيش از 600 متر با هدف قراردادن افرادي كه پشت مسلسلهاي سنگين يا سلاحهاي ديگر قراردارند هم توان رزمي دشمن را در يك چشم برهم زدن كاهش دهد و هم تاثير زيادي در روحيه دشمن بگذارد چون نمي توانند براحتي مبداء شليك را مشخص و با آن به مقابله بپردازند پس دچار سردرگمي شديد شده و بطور كل آرايش رزمي خود را از دست مي دهند.اين صحنه را شخصا بارها به چشم ديده و تاثيرات مفيد آن براي نيروهاي خودي را تجربه كرده ام.البته بازهم آرزو مي كنم هيچكس هيچوقت در شرايط رزم قرار نگرفته و دنيا هميشه در صلح و آرامش باشد.دراگونف چي ها هم كنار زن و بچه هاشون زندگي آرامي را سپري كرده و مجبور به هدف قرار دادن دشمن نباشند.

reichmarshal عزيز ضمن سپاس از توجه شما بايد عرض كنم كارخانهIZHMASH روسيه همان "كارخانه سلاحهاي تهاجمي كلاشينكوف " است كه در روسيه با نامIZHMASH شناخته مي شود. و كارخانه مذكور توليدات مختلفي دارد كه ميتوان از توليد موتور سيكلت-خودرو-تجهيزات امنيتي و سلاح نام برد و بخش اسلحه و مهمات سازي كارخانه IZHMASH با نام "كارخانه سلاحهاي تهاجمي كلاشينكوف" معرفي گرديده و بخشهاي توليدي ديگر نامهاي متفاوت دارند . البته قاعدتا جنابعالي با توجه به دقت نظري كه داريد بهتر از من از اين موضوع اطلاع داريد. در خصوص مقايسه دراگونف با تك تيراندازهاي ديگر همانطور كه قبلا بحضورتان عرض كردم چون فعلا در اين سلسله مباحث قصد معرفي سلاحهاي مورد استفاده نيروي انتظامي را دارم به مقايسه اين سلاحها با سلاحهاي مشابه نمي پردازم ولي قطعا قول مي دهم اگر عمري باقي باشد در آينده سلسله مباحثي براي مقايسه سلاحهاي پليسي ايران با كشورهاي ديگر را بنويسم.بهرحال از راهنمايي شما سپاسگزارم. در خصوص دوربين دراگونف نيز بايد عرض كنم شخصا با دوربين ديد در شب اين سلاح مواجه نشده ام ولي همين قدر بگويم كه همين دوربين معمولي مورد استفاده اين سلاح نيز از انواع بسيار پيشرفته دوربينهاي موجود در دنيا ميباشد.به نحوي كه قابليت تصحيح قوس زمين و اثراتي كه سرعت و جهت باد بر روي حركت مرمي مي گذارد را دارد.البته تيرانداز دراگونف ميبايست از قبل در مورد استفاده از اين دوربين آموزش هاي ويژه اي ديده باشد. البته اين سلاح از يك نوع دوربين معمولي نيز استفاده مي كند كه براي استفاده تيراندازان آماتور طراحي شده است.

ضمن سپاس از توجه شما من هم خوشحال مي شم كه در مباحث با شما گفتگو كنم

ايشالا يه روز يه دراگونف خوشگل گيرت مي افته و اونوقت متوجه ميشي كه لذت تيراندازي از فاصله بيش از 600م تر و زدن توي وسط خال سياه يعني چي.ضمن اينكه دعا مي كنم هيچوقت مجبور نشي با دراگونوف به سمت يه موجود زنده(انسان يا حيوان) شليك كني!!!!!

Mr_Foxعزيز وظيفه هر ايراني است كه قدردان حافظان اين مرز و بوم باشد و من شخصا از اين اظهار لطف شما سپاسگزارم. ولي در مورد تعريف شما از من بعنوان نگارش كننده و نويسنده ضمن سپاس بسيار فراوان بايد بگويم اولا قضيه به اين شدت كه شما تعريف فرموديد نيست!!! دوما اينكه از قديم گفته اند سخني كز دل برآيد لاجرم بر دل نشيند. يا ضرب المثل ديگر كه مي گويد مستمع صاحب سخن را بر سر ذوق آورد. بنده چون افتخار آشنايي با تعداد زيادي از اين جان بركفان را دارم خب قطعا تحت تاثير خاطرات ايشان نيز ميباشم و به همين علت يه خورده به اين احساسات نزديكم.بعد اينكه توجه عزيزاني چون شما به اين نوشته ها باعث مي شه كه احساس خوبي در هنگام نگارش داشته باشم و به همين علت تمام سعي خودم را براي نوشتن يك مطلب بنمايم. بهر حال باز هم سپاس از شما بخاطر تعريف خوبي كه از نوشته هاي من فرموديد. تا اونجايي كه بتونم در خدمتم.

بله واقعا سلاح جالبي است مخصوصا اگه يكبار با آن شليك كرده باشيد!! الان در خيلي از كشورها مدل شكاري شخصي آن كه همانطور كه گفتم با نام خرس معرفي شده بعنوان يك تفنگ شكاري عالي استفاده مي شود.

تك تير انداز مدرن و تاكتيكي دراگونف Deragonov تقريبا تمام كساني كه به تفنگهاي ويژه تك تيراندازي علاقه مند هستند اسلحه نيمه اتوماتيك دراگونف كه در كشور ما با نام سيمينوف يا قناصه شناخته شده است را ميشناسند. اين اسلحه كه از توليدات پرافتخار "كارخانه سلاحهاي تهاجمي كلاشينكوف" است يكي از برگهاي برنده در جنگهاي سبك و مكانيزه محسوب مي گردد و سلاحي است كه در كليه نبردها و شرايط مختلف ميتوان بشدت به آن اطمينان نمود. اين درست است كه اين سلاح در ارتشهاي غربي بعنوان يك تفنگ استاندارد دورزن قبول نشده ولي يكي از برترين تفنگهاي دورزن در ارتشهاي شرقي و ارتش بسياري از كشورها ميباشد كه ميتوان بعنوان يك سلاح پشتيباني و حمايت از نيروهاي پياده با اطمينان كامل در فواصل بيش از 600 متر بر روي آن حساب كرد. حتي در جنگهاي تن به تن نيز با استفاده از سرنيزه استاندارد كلاشينكوف ميتواند مورد استفاده قرار گيرد. جالب است بدانيد كه هر جوخه پياده نظام در روسيه مجهز به حداقل يك تك تيرانداز با استفاده از سلاح دراگونف ميباشد. با تغييراتي كه روي مدلهاي جديد و پيشرفته اين سلاح صورت گرفته حمل و نقل آن آسان تر شده و از وزن آن نيز كاسته شده است.اين تغييرات با استفاده از يك نوع آلياژ مخصوص براي پوشش قسمتهاي فلزي كه قبلا با چوب پوشيده مي شد و همچنين استفاده از يك مدل قنداق پيشرفته تاشو به جاي قنداق چوبي ثابت صورت گرفته است. دراگونف با گاز غير مستقيم باروت و توسط يك پيستون كوچك كه وجه مشترك سلاحهاي توليد شده در كارخانه كلاشينكوف ميباشد مسلح مي شود. اين سلاح از فشنگهاي استاندارد 7/62 ناتو استفاده مي كند حال آنكه در گذشته عليرغم برخورداري از كاليبر 7/62 نمي توانست از فشنگهاي استاندارد ناتو استفاده كند ولي بعدها با توجه به حضور نيروهاي روسيه در گروههاي پاسدار صلح و همكاري با كشورهاي غربي اين سايز تصحيح شده و به فشنگهاي استاندارد ناتو تبديل شد. وزن اين اسلحه بدون خشاب معادل 4/31 كيلوگرم و طول آن 1225 ميلي متر است. گنجايش خشاب آن نيز 10 فشنگ است. در حال حاضر اين سلاح در بسياري از ارتشهاي دنيا مورد علاقه واقع شده و در كشورهاي عراق با نام القادصيه-كشور چين با نام تفنگ تيپ 85-روماني با نام روماك و در يوگوسلاوي با نام زاستاوا توليد مي شود. البته ظاهر اين سلاح در كشورهاي فوق متفاوت است ولي هيچ تفاوتي در مكانيزم داخلي آنها وجود ندارد و همگي از يك وجه مشترك استفاده مي كنند. ورژن هاي قديمي تر اين سلاح كه بعنوان مدل شخصي معروف هستند در كشور روسيه ساخته مي شوند كه داراي لوله كوتاه تر و وزن سبك تر هستند و از آن با نام روسي Medved به معناي خرس ياد مي گردد. حضور اين سلاح و خدمت آن در نيروهاي مختلف كشور ما به زمان جنگ باز مي گردد و در حال حاضر نيز بعنوان يك سلاح تاكتيكي و كارآمد در دست توانمندان نيروي انتظامي در مناطق مرزي كشور و محلهاي درگيري با اشرار و قاچاقچيان استفاده مي گردد كه بايد اذعان نمود در حال حاضر يكي از بهترين تفنگهاي دورزن در نيروهاي مسلح ايران ميباشد.

ارادتمندم

mostafa_by عزيز ضمن سپاس از شما بخاطر ارائه نكات مفيد بايد عرض كنم بهرحال با توجه به سال ساخت اين سلاح قاعدتا پيشرفتهاي تكنولوژيكي كه در سالهاي بعد ايجاد شد مشمول اين سلاح نگرديده و بايد اذعان كنيم كه در آن زمان يكي از كارآمدترين سلاحهاي دوره خود بوده است ولي در مورد انحراف لوله بايد عرض كنم كه قاعدتا سلاحهاي مدرن ايرادهاي موجود در سلاحهاي گذشته را رفع نموده و تكنولوژي رايانه اي در حال حاضر موجب گرديده كه بسياري از خطاهاي ناشي از انحراف لوله سلاح به حداقل كاهش يابد اما بهر حال اين هنر يك تيرانداز است كه حتي در اولين استفاده از يك سلاح بتواند عادات و قلقهاي سلاح را كشف نموده و در جهت تصحيح شليك از آن استفاده نمايد .گو اينكه عليرغم شليك هاي زياد با اين سلاح شخصا با اين مشكلي كه فرموديد روبرو نشده ام! در مورد شليك كند هم سخن شما را قبول دارم و بايد بگويم اين يك خصيصه ذاتي در سلاحهاي توپي دار است كه قرار گرفتن فشنگ بعدي در مسير شليك را به توان تيرانداز وابسته كرده است.در خصوص تخليه توپي و فشنگ گذاري مجدد نيز اگر از شانه هاي مخصوص فشنگ گذاري سريع استفاده كنيم قطعا تاثير محسوسي در سرعت بارگذاري خواهد داشت اما بهر حال قبول كنيد كه مهارت تيرانداز و تجربه ناشي از دفعات استفاده از سلاح تاثير زيادي حتي در خشاب گذاري در سلاحهاي خشاب دار خواهد داشت چه رسد به سلاحهاي توپي دار كه مهارت بيشتري در فشنگ گذاري لازم دارد.ضمنا قبول مي كنم كه جاگيري تعداد كم فشنگ نيز از معايب اين سلاح است ولي توجه بفرماييد سلاحهاي كمري پرقدرتي مانند اسلحه كاليبر 45 نيز عليرغم برخورداري از سيستم خشاب از 7 تير فشنگ استفاده مي كنند كه اين بسته به سليقه تيرانداز است كه از قدرت و مانور يك سلاح استفاده كند يا از امكان حمل فشنگ بيشتر. كه شخصا ترجيح ميدهم از مزيت گير نكردن فشنگ استفاده كنم.(فشنگ كمتر يا توقف تيراندازي به علت گير كردن سلاح؟؟؟؟)ضمن اينكه سلاحهاي مخرب تري نيز از سيستم توپي استفاده مي كنند مانند مگنوم 44 يا مگنوم 357 كه البته هر دوي اين سلاحها در نيروهاي مسلح ايران يافت مي شود ولي بدليل توليد نشدن مهمات آن كمتر مورد توجه قرار گرفته است.ضمن اينكه اين دو سلاح اخير آنقدر مخرب و كشنده است كه توصيه شده توسط گشتهاي شهري پليس استفاده نشود چون نيروهاي پليس در ابتدا ميبايست جنايتكاران را بااخطار و شليك هوايي متوقف كنند و چنانچه هيچ راه ديگري وجود نداشت قسمت كمر به پايين را مورد هدف قرار دهند و قصد كشتن ندارند(در مورد قوانين استفاده از سلاح بعدا توضيح ميدهم).اما سلاحهايي كه از مهمات پرقدرت استفاده مي كند حتي در صورت هدف گيري قسمتهاي غير حساس بدن ميتواند منجر به مرگ شخصي كه مورد اصابت قرار گرفته بشوند.به همين علت نيروهاي عادي پليس از اين سلاحها بعنوان سلاح سازماني استفاده نمي كنند.مگر در مواردي كه جنايتكاران بصورت مسلحانه و با سلاحهاي پرقدرت در مقابل پليس موضع گيري نمايند. در مورد گير كردن ماشه نيز بايد بگويم يكي از اولين وظايف يك تيرانداز حرفه اي تنظيف و مراقبت از سلاح خود ميباشد.سلاحها عليرغم وظيفه خشني كه دارند بسيار نازنازي و لوس هستند و بايد هميشه تميز و مرتب باشند.كه اگر هر سلاحي را بدون پيرايش با خود حمل كنيم و نسبت به تنظيف آن بي توجه باشيم قاعدتا اولين كسي خواهيم بود كه از اين اهمال لطمه مي خوريم!!!!!پس نظافت سلاح جزو معايب آن محسوب نمي شود!!! بازهم براي گفتگو با شما آماده ام.ارادتمندم

خواهش ميكنم!!! اصلا شكسته نفسي نيست چون اطلاعات من در حد يك مطلع معمولي هست.ضمنا سعي خودم رو ميكنم كه مطالب بهتر و غني تر باشه.