جناب میسالو اول خوشحالم که بحثمون در مورد ویتنام به نتیجه ای رسید ، دوم در مورد ارتباطات لینک 16 ناتو و احتمال هک پذیری اون فرمودید . بنده دانشجوی ترم 6 کارشناسی کنترل هستم ، هرچند گرایش بنده مخابرات نیست اما تا جایی که بنده یادم میاد ، در پستم حرفی از "هک" ارتباطات آمریکا نزدم ! گفتم اختلال و جمینگ در شبکه ی مخابراتی آواکسها که البته آنهم با توجه به مشخصات شبکه Link 16 ، کار چندان آسانی نیست اما آنقدرها هم کار سختی نیست (البته عرض کردم که ایران هنوز به اون مرحله نرسیده که ارتباطات Link 16 رو اخلال کنه چراکه ما در فرستنده های باند L زیاد کار نکرده ایم) در مورد سنتینل ، بنظر میاد شما در مورد نحوه ی نشاندن هواپیما اطلاعاتی ندارید ، به تاپیکی که دوست عزیز Antiwar گذاشتند مراجعه کنید . ما با ماهواره ارتباطی نداشتیم ، اختلال در ارتباط ماهواره ای RQ-170 با مرکز نوادا باعث میشه هواپیما به حالتی بره که در اون طبق نقشه ای که در حافظه هست ، پهپاد بطور اتوماتیک در نزدیک ترین فرودگاه ناتو (که در نقشه مارک شده) فرود بیاد . اینجا بود که ایرانی ها با استفاده از نفوذ در سیستم سنتینل ، فرودگاه ایرانی رو در مختصات نقشه به عنوان نزدیک ترین پایگاه ناتو جا زدند . در بحث عراق بنده متاسفانه زیاد هم تحقیق نداشتم راجع به جنگ خلیج فارس ، اما بخاطر دارم عملیات های جنگ الکترونیک عراقی ها در جنگ ایران و عراق احتمالا بیشتر توسط پرسنل های روسی انجام میشد تا خود عراقی ها . اما در جنگ خلیج فارس روسها یا پرسنل کشورهای دیگه حضور نداشتند یا بسیار کم بودند . لذا تمام عملیات بر عهده ی خود عراقی ها بود . اما فارغ از اینها بپردازیم به بحث اصلی شما میفرمایید موج اول حمله آمریکا 400 هواپیمای جنگی وارد آسمان ایران میشن بنظر من چنین چیزی نه معقوله و نه تابحال شده ! تاکتیک SEAD آمریکا در جنگ سال پیش لیبی رو نگاه کنید ، موج اول حملات موشک های کروز به رادارهای اخطار زودهنگام دوربرد و مراکز اصلی هست که از زیردریایی ها و ناوهای آمریکا پرتاب میشه ، امریکا هیچوقت جنگنده های خودش رو گوشت دم توپ برای پایین آوردن پدافند نمیکنه (چراکه در این صورت تلفاتی همانند ویتنام گریبانش رو میگیره) بعد از موج اول موشک های کروز ، هواپیماهای F-16 (که وظیفه ی SEAD در حال حاضر بر عهده ی اونهاست) با پشتیبانی الکترونیکی جمرهای Prowler و E-3 sentry (شاید بجای Sentry ، از آواکس های ناو نشین E-2 Hawkeye استفاده بشه) و هواپیماهای برتری هوایی F-18 / F-15 و در تعداد محدود جنگنده F-22 (نه 100 فروند ! توجه داشته باشید رپتورها باید مواظب آسمان ایالات متحده باشند) وارد میشن ، احتمال استفاده از بمب افکن های B-52 مجهز به موشکهای کروز یا حتی B-2 Spirit هم هست . با تفاسیر بالا ، اولین نبرد در دریا اتفاق میافته ، باید با استفاده از موشکهای ساحل به دریا ، زیردریایی ها و ... تا میتونیم ناوها و زیردریایی های حامل موشکهای کروز رو هدف بگیریم ، آخرین آماری که بنده از ناوهای آمریکایی مستقر در خلیج فارس داشتم ، حضور بالغ بر 450 موشک کروز Tomahawk در خلیج فارس بود!

بله OPS جان شرکت Rockwell پیمانکار اصلی این پروژه بود و خفاش های ایران با همون اهدافی که شما فرمودید (شنود امواج مخابراتی واحدهای ارتش سرخ و نظارت داشتن بر فعالیت های موشکی شوروی در آسیای میانه) فعالیت میکرد . به غیر از خفاش ها ، همونطور که اشاره کردید یک هواپیمای ELINT دیگه موسوم به Boeing 707-3J9C با شماره رجیستر 20834 که ظاهرا با اسم رمز "صدف" شناخته میشه ماموریت کشف و دسته بندی فرستنده های راداری و رادیویی شوروی ، شناسایی بصری و کشف نقاط کور رادارهای پدافند شوروی برای پیدا کردن . گفته میشه این هواپیما که توسط E-systems از نقش تانکر به هواپیمای جمع آوری اطلاعات ارتقا پیدا کرد ، تنها بازمانده ی عملیاتی پروژه ی IBEX در نیروی هوایی جمهوری اسلامی ایران هست که در پایگاه شکاری اول مهرآباد مستقر هست . [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10210/13389715B15D.jpg [/img] [i]هواپیمای جمع آوری اطلاعات "صدف"[/i]

[quote name='komando59' timestamp='1345754614' post='266705'] چکا عزیز دستت درد نکنه ولی همه اورانیوم و پلوتنیوم تولید شده ما مگه نمیره روسیه ؟ این سنتینل از شرق وارد شده و ما اونجا نیروگاو اتمی نداریم پس هدفش از حمل سنسور مربوط به کارهای اتمی فکر نکنم این نوع دوربین حرارتی باشه. ......! [/quote] نه دوست عزیز ! این مورد یکی از پیشنهادهای مذاکره بود که ایران اورانیومش رو به یک کشور ثالث بده (مثل روسیه یا ترکیه) و اورانیوم غنی شده 3 درصد تحویل بگیره که موافقت نشد و الان خود ایران داره اورانیوم تولید میکنه ، البته فکر نکنم بوشهر هنوز ذخایر اورانیومی که روسیه به ما داد رو تموم کرده باشه تا از سوخت غنی شده ی داخلی استفاده کنیم . بله از شرق وارد شده و بنده هم فکر نکنم اگر ماموریت شناسایی نزدیک داشته به تاسیسات هسته ای کار داشته باشه ، اگرچه این احتمال هم هست که یه مسیر شناسایی درون آسمان ایران برای سنتینل طراحی کرده بودند که از شرق وارد شه ، از معدن اورانیوم ساغند و مرکز تولید کیک زرد اردکان عبور و از جنوب غربی (نزدیک بوشهر) به سمت پایگاه آمریکا در کشورهای حاشیه خلیج فارس پرواز کنه (مشابه مسیرهای شناسایی که برای هواپیماهای U-2 و SR-71 طراحی میشد)

[right][quote name='bandeh' timestamp='1345729512' post='266633'][/right] [right][font="Times New Roman"]هواپیمای خفاش یعنی چی ؟[/font][/right] [right][/quote][/right] در طی پروژه ی IBEX (پروژه ای بین سازمان های اطلاعاتی آمریکا و ایران برای عملیات جمع آوری اطلاعات در مرزهای ایران و شوروی) 4 فروند هواپیمای ترابری C-130E/H توسط نیروی هوایی ایران خریداری شد که توسط شرکت الکترونیکی E-systems به آخرین سیستمهای جمع آوری اطلاعات الکترونیک (ELINT) مجهز شد که با پرواز در مرزهای ایران و شوروی ، اطلاعات مربوط به رادارهای شوروی (موقعیت ، نوع و فرکانس سیگنال و ...) رو برای آمریکایی ها جمع اوری میکردن. این هواپیما که در نیروی هوایی ایران با اسم رمز "خفاش" شناخته میشد ، از روی پادهای تجهیزات الکترونیکی در زیر بالها و ارایه ی آنتن های DF در زیر بدنه قابل تشخیص هست . [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10210/iran_ibex5B15D.jpg[/img]

[quote name='komando59' timestamp='1345740942' post='266658'] یکی از اون چیزا همون دم و دستگاهی بود که این پهپاد واسه سنجش تشعشعات حاصل از آزمایش های اتمی ما ( درست یادم نیست واسه سنجش چی بود ، بخار اتمی یا ... !!!) و کارهای دیگه با خودش حمل میکرد ! [/quote] هواپیماهای جاسوسی به سنسورها و دوربین های حرارتی مجهز هستند که هدف اصلیشون از راکتورهای هسته ای ، برج های خنک کننده ی نیروگاههاست . با گرفتن عکس و نمونه برداری از گرمایی که توسط تاسیسات خنک کننده ی راکتور پس زده میشه ، میشه تخمینی از گرمای پس زده شده توسط راکتور در طول زمان مشخصی بدست آورد . با انجام محاسبات روی این تخمین ، توان تقریبی نیروگاه و از روی آن ، میزان اورانیوم و پلوتونیوم تولید شده توسط مراکز غنی سازی کشور بدست میاد (برای هر مگاوات حرارت روز ، حدود 0.9 تا 1 گرم پلوتونیوم باید مصرف شود) [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10210/dimona-715B15D.jpg [/img] [i]عکس های شناسایی از برج های خنک کننده تاسیسات دیمونا[/i]

جناب میسالو کمک های شوروی به عراق بخصوص در پدافند بر هیچکس پوشیده نیست اما صرف طراحی پدافند تمام کار نیست ، توجه بفرمایید بنده چی گفتم : عدم سازماندهی ! پدافند عراق رو روسها هدایت نمیکردند ، تاکتیک و فرماندهی در هر دو سطح استراتژیک و تاکتیکی عملیات دست عراقی ها بود (برخلاف ویتنام که پرسنل پدافند موشکی هم روس بودند) که این ربطی به نوآوری تکنولوژیکی نداره ، تاکید بنده هم همین بود که عراقی ها به دلیل همین ناسازماندهی در مقابل آمریکا بیشتر در حال عقب نشینی بودند تا مقابله و تاکتیک هایی هم که استفاده میکردند صرفا برای تاخیر و ایجاد پوشش برای عقب نشینی بود (آتش زدن چاههای نفت ، جمرهای هدایت ماهواره ای و ...) اما در مورد ویتنام ، لازم هست بنده باز به آمار تلفات آمریکا در کنار آمار کل هواپیماهای آمریکا در جنگ اشاره کنم که بقول شما تحلیل نسبی داشته باشیم ! بنظرم آوردن یک عملیات خاص برای اثبات برتری هوایی آمریکا کافی نیست ! بنده برای مشخص شدن وضعیت تعداد کل هواپیماهای درگیر آمریکا مستقر در ویتنام جنوبی و تایلند رو در هر سال به همراه تلفاتشون در همون سال (در جنگ ویتنام) براتون میذارم : سال تعداد کل هواپیماها تلفات کل هواگردها نرخ تلفات نسبت به کل 1967 1429 فروند 457 فروند 31 درصد 1968 1768 فروند 401 فروند 22 درصد 1969 1840 فروند 462 فروند 25 درصد 1970 1602 فروند 326 فروند 20 درصد 1971 1132 فروند 257 فروند 22 درصد 1972 989 فروند 103 فروند 10 درصد 1973 675 فروند 132 فروند 19.5 درصد همونطور که از آمار بالا مشاهده میکنید ، در طول جنگ ویتنام بطور متوسط از هر پنج هواپیما یک هواپیما ساقط شده ! که امار مربوط به علل این تلفات رو هم در پست قبلی عرض کردم ، این آمار نشون میده تلفات نسبی به کل هواپیماهای جنگی آمریکا هم بطور متوسط بسیار بالا بوده و عملیات SEAD با تلفات بالا ، موفقیت چندانی هم نداشته . برای نمونه همون B-52 ها که فرمودید جالبه بدونید تعداد بمب افکن ها و تانکرهای آمریکایی درگیر در ویتنام برای مثال در سالی مثل 1968 ، تنها 66 فروند بود در حالیکه تعداد بمب افکن های ساقط شده آمریکایی از سال 1963 تا 1972 تعداد 86 فروند بوده (مشخصا تلفات 30 فروندی برای B-52 ها) ، غرضم از ارایه ی این اعداد این بود که بمب افکن های B-52 درگیر در ویتنام در هر زمان اونقدری کم بودند که حتی تلفات 86 فروندی برای اونها نشون دهنده موفقیت پایین SEAD در حفاظت از بمب افکن های سنگین بوده . (توجه داشته باشید در دست داشتن آسمان به معنای سرکوب پدافند زمینی نیست !) اطلاعات و امار جنگ ویتنام از لینک زیر بود که مطمئنم با مطالعه ی اون بهتر میتونید به ابعاد شکست نیروی هوایی آمریکا در سرکوب پدافند هوایی پی ببرید : [url="http://www.afa.org/mitchell/reports/1204vietnam.pdf"]http://www.afa.org/m...1204vietnam.pdf[/url] در بحث سنتینل باید این نکته رو بدونید ، آمریکایی ها با وجود قطع ارتباط با پهپاد (فرض میکنیم اصلا در اثر نقص فنی) مطمئنا بوسیله ی رادارهای هوایی و سامانه های مراقبتی از موقعیتش در هر لحظه که اطلاع داشتند ، بنظر شما اگر هواپیما نه در فرودگاه ایرانی بلکه به صخره یا هرجا برخورد کرده بودند ، آمریکایی ها نمیتونستند برای نقض ادعای ایران با افشای اطلاعات تله متری پهپاد ، سقوطش رو اعلام کنند؟! واکنش و سکوت آمریکا نسبت به ادعای ایران خودش از همه چی گویاتر هست ، همونطور که در بقیه موارد هم سکوت آمریکا رو دیدیم ! اما در مورد کار ایران باید خدمتتون عرض کنم که ایران باید همونکاری رو میکرد که انجام داد ! بحث سر به زنگاه نیست ، چون اصلا دلیلی نداره وقتی یک پرواز شناسایی توسط دشمن در حال انجام است (ولو در زمان صلح) وقتی تواناییش رو در اختیار داری نسبت به انهدام اون تهدید اقدام نکنی . همونطور که شوروی و کوبا در زمان جنگ سرد (با وجود صلح) که امکانات سرنگون کردن هواپیماهای شناسایی آمریکا رو داشتند بدون درنگ نسبت به سرنگون کردن پرنده شناسایی اقدام میکردند . زدن یک هواپیمای شناسایی پنهانکار نه تنها ضرری برای ایران نداره بلکه جنگ روانی رو اونهم در این شرایط بشدت به نفع ایران تغییر میده (همونطوری که الان مشاهده میکنیم تغییر داده) ضمن اینکه توانایی سرنگون کردن سنتینل در زمان جنگ هم هنوز در ایران وجود خواهد داشت

دوست عزیز جناب میسالو -عملیات SEAD اصولا در افغانستان که شبکه ی راداری و پدافندی چندان منسجمی نداشت و عمدتا متشکل از توپ های پدافندی هدایت چشمی (یا نهایتا سیستمهای هدایت حرارتی) بود معنای چندانی نداره و فکر هم نکنم خیلی عملیاتی در این مورد انجام شده باشه (اگر اطلاعات دقیقتری در این مورد دارید بفرمایید) - عملیات سرکوب پدافند در عراق و یوگوسلاوی با نرخ موفقیت بالایی اجرا شد اما نه بدلیل برتری تکنولوژیکی آمریکا ، بلکه بدلیل بی نظمی و ناسازماندهی بین واحدهای پدافندی در سطح استراتژیک ، کما اینکه در سطح تاکتیکی میبینیم در مثال هایی هم عراق و هم یوگوسلاوی تونستند سیستمهای هوشمند و تکنولوژی های پیشرفته آمریکایی رو در بمباران ها به چالش بکشند . - اما در ویتنام ما یه سیستم پدافندی منسجم و پیشرفته رو سراغ داریم که عملا نیروی هوایی آمریکا رو به خاک سیاه نشوند ، جهت اطلاع شما بحث چندتا تلفات نیست ! نیروی هوایی آمریکا در جنگ ویتنام 2225 فروند هواپیمای نظامی از دست داد ! میتونید با این آمار ، پیروزی در سرکوب پدافند زمینی برای آمریکا در این جنگ متصور بشید ؟! جالب اینجاست که از این تلفات تعداد 1443 فروند توسط آتش توپخانه ی پدافندی ، 110 فروند توسط سامانه های موشکی و 67 فروند در نبردهای هوایی با جت های ویتنام شمالی از دست رفتند (قابل توجه شما که میفرمایید آمریکا هوا رو کامل کنترل میکرد!) . جالبتر اینکه [b]بیشترین تعداد تلفات نیروی هوایی آمریکا متعلق به جنگنده های SEAD از جمله جنگنده های F-4G و F-105 هست[/b] . هواپیماهای SEAD بعنوان جنگنده متخصص جمینگ سامانه های پدافندی مثلا باید پدافند رو خنثی کنند که راه برای بمب افکنها باز بشه ، اما خودشون از همه بیشتر تلفات داشتند ! نکنه تمام این ها رو هم ویتنامی ها روی زمین زدند ؟!! با آمار بالا حتی خوشبین ترین کارشناسان هم نمیتونند عملیات SEAD و سرکوب پدافند ویتنام توسط آمریکا رو موفق بدونند ! در زمینه ی اخلال ظاهرا شما اخلالگرهای راداری که بنده اشاره کردم رو ندیدید ! بله تکنولوژی اخلال در GPS چندان پیچیده نیست اما ما در حال حاضر سامانه های اخلال در رادارهای آواکس های ناتو رو هم در اختیار داریم . بزرگترین منبع بنده درباره ی به زمین نشوندن سنتینل : 1- تصاویر پهپاد سالم فرود اومده توسط صدا و سیمای جمهوری اسلامی که حتی کارشناسان غربی هم به اصل بودن پهپاد اذعان داشتند -2- عدم هیچگونه تکذیب ادعای ایران مبنی بر تحت کنترل گرفتن پهپاد توسط آمریکا

[quote name='misalu2001' timestamp='1345668032' post='266478'] [quote name='komando59' timestamp='1345666402' post='266467'] جناب میسالو عزیز یه سوال : آمریکا با این قدرت جنگالی که شما میفرمایید ، چرا سنتینلش مثل یک پیشی ملوس در دستان بچه های این آب خاکه ؟![img]http://www.military.ir/forums/public/style_emoticons/default/icon_mrgreen.gif[/img] [/quote] البته بنده دسترسی به اطلاعاتی فراتر از حد منتشر شده ندارم، اما نظر شخصی من این است که به مانند هر سیستم تازه و پیشرفته ای، سنتینل هم احتمال نقص فنی دارد. احتمالا دچار نقص فنی در سیستم مخابراتی شده است و در راه بازگشت به خانه بوده که به عوارض طبیعی برخورد کرده. این نظر من اصلا هیچ پایه مشخصی هم ندارد. این چه ربطی دارد به تاکتیک همیشگی آمریکا؟ آمریکا همیشه انطور حمله کرده و نتیجه خیلی موفقی هم داشته ( البته در اشغال کردن، وگرنه بعد از اشغال کردن دیگه کار به آواکس ضدن و ... نمیرسه و بمب کنار جاده ای از همه چی موثر تره!) [/quote] دوست عزیز الان دیگه تقریبا همه ی دنیا فهمیدن RQ-170 رو ما کشیدیم پایین بعد این نظر شخصی شما چطور میتونه به وجود اومده باشه ؟ فکر نکردید اگر واقعا نقص فنی بود آمریکا میتونست یه تکذیبیه نسبت به تحت کنترل گرفته شدن این پهپاد توسط ایران صادر کنه ؟ چطوری ناشی از این سقوط به عوارض طبیعی انقدر هواپیما (بنابر عکسها) سالم مونده بود ؟ نظر شخصی هم بلاخره باید دلیل داشته باشه دیگه ! ... در مورد تاکتیک همیشگی آمریکا هم مثال نقض از شکست و مقابله به مثل نسبت به عملیات های SEAD آمریکا خدمتتون فرمودم ، حتی در همین عراق هم شاهد بودیم اخلالگرهای کوچک صدام چطور سیستم هدایت ماهواره ای بمبهای هوشمند آمریکا رو مختل کردند ، مشکل اون کشورهایی که عملیات های آمریکا توش موفقیت بالا داشته این بود که انسجام و هماهنگی بین عملیات های ضد ECM و ECM وجود نداشت (مثل عراق ، مثل یوگوسلاوی) وگرنه دیدیم که در موارد جزیی چه عملکرد خوبی از خودشون نشون دادند . اما همونطور که در ویتنام قضیه فرق میکرد ، در ایران هم بحث متفاوت خواهد بود ... ....................................................................................................................... در مورد اخلالگر که همونطور که بنده عرض کردم و شما هم تاکید فرمودید ، اخلالگرها اصولا آسیب پذیر هستند چه Wild Weasel ، چه Pelena I ، اما اگر بخش بعدی عرایض بنده رو میخوندید اخلالگرهای زمینی دستشون به مراتب بازتر هست ، میتونن از سامانه های جمینگ ضد هارم (مثل RWE-1) برای در امان ماندن از حملات SEAD استفاده کنند . (همونطور که این سامانه ها برای حفاظت از رادارها بکار میرن) در کل عرضم این بود که توانایی اخلال در رادار آواکس (اصلی ترین المان یک واحد هوابرد اخطار و مدیریت) برای ایران شدنی هست ، ناوبری ماهواره ای آواکس با استفاده از GPS هم که توسط ایران قابل اختلال هست . سامانه ی Link 16 در صورت توسعه ی رادارها و جمرهای توان بالای باند L شدنی هست که البته بنا بر اخبار ایران فعلا در دست طراحی داره اینها رو ...

بنظر بنده سوریه خواسته با این حرف وجهه ی صلح طلبی و مذاکره پذیریش رو اونهم از تریبون مسکو ، فعالترین حامیش در عرصه ی بین المللی به رخ جهان بکشه . تا جایی که بخاطر دارم و جناب Antiwar هم فرمودند ، حکومت سوریه از همان ابتدای جدی شدن تحرکات مخالفان برای حفظ وجهه حرف از مذاکره ی ملی و قابل مذاکره بودن استعفای بشار اسد حرف میزد و چیز تازه ای نیست ، حتی آمریکا هم که احتمالا از نیت اصلی این بیانیه باخبر هست نسبت به امکان پذیریش ابراز تردید کرده

[quote name='misalu2001' timestamp='1345647046' post='266420'] آمریکا بیشترین عملیات سید را در جهان انجام داده و ثابت کرده به شدت در این عملیات موفق است. همانطور که جنگ تحمیلی به ما تجربیات بسیار ارزشمندی آموخت، عملیات سید در کشورهای مختلف در زمانها و مکانهای متنوع به آمریکا کمک کرده متخصص این گونه عملیات باشد. پس از انجام سید، مواضع لخت در برابر بمب 500 پوندی جی-دم در حجمهای باور نکردنی قرار می گیرند. آمریکا مثل ساعت حمله میکند: 0. جمینگ حجیم 1. سید توسط هارم، آلارم و دیگر موشکهای ضد تشعشع 2. شناسایی و علامت گذاری لیزری اهداف توسط پهباد و .... 3. ورود استراتو فورترس و جی-دم مثل ساعت. [/quote] درسته که عملیات SEAD و جمینگ در حجم سنگین در عملیات های مختلف درسهای خوبی به آمریکایی ها داده اما طرف مقابل هم تجربیات زیادی از مقابله با تاکتیک های جنگ الکترونیک بدست اوردن که میتونیم از این تجربیات نهایت استفاده رو ببریم ، برای مثال در جنگ ویتنام و برای مقابله با هواپیماهای جمر Wild Weasel ، سرجستجوگر موشک های S-75 (سامانه ای که در ایران با نام صیاد-1 شناخته میشه) با سیستم راداری پسیو راداری جایگزین شد که بدون نیاز به رادار درگیری ، به دنبال منبع امواج (اختلال) میرفت و با این تکنیک هواپیماهای جنگ الکترونیک به اهداف آسیب پذیری تبدیل شدند . در مورد آواکسها هم این نکته لازم به ذکره که اواکسها اونقدر ها هم نمیتونن از صحنه نبرد دور باشن ، برای مقاصد اخطار هوایی و مدیریت نبرد ، حداکثر فاصله ی آواکس های E-3 Sentry ناتو با توجه به برد رادار AN/APY-1/2 از صحنه حداکثر میتونه 400 کیلومتر دور باشه ، گرچه منهدم کردن آواکسها با توجه به لایه های جنگنده اسکورت و سامانه های ECM تدافعی سخت هست اما اختلال در کار آواکس های E-3 با توجه به سامانه های اخلالگری که ایران خریداری کرده و ساخته کار چندان سختی بنظر نمیاد !

تو این قضیه آواکسها بسیار مهم هستند ، توجه داشته باشید استراتژی عملیات های نیروی هوایی آمریکا (از بمباران تا رهگیری و ...) برخلاف استراتژی شرقی (مبتنی بر رادارهای زمینی) بر پایه ی حمایت راداری هوابرد (آواکس ها) هست ، یعنی اهمییت از میدان به در کردن آواکسها در مقابله با نیروی هوایی آمریکا چند برابر هست و تاکید بر حفظ و عملیاتی نگه داشتن سامانه های موشکی دوربرد مانند S-200 در پدافند ایران و خرید سامانه ی Pelena به همین دلیل هست . از بین بردن قابلیت های آواکس با هر وسیله ای (از انهدام تا اخلال در سامانه های الکترونیکی) عملا دید از بالای فرماندهان و واحدهای هوایی (و حتی زمینی) آمریکا رو از منطقه نبرد از بین میبره . برای موشک های ضدرادار پیشنهاد صرفا امواج قدرتمند مایکروویو برای پوشش موج راداری اصلی هم هزینه بر هست چراکه تولید امواج راداری با توان بالا نیاز به منبع تغذیه ای در حد یک رادار یا حتی بیشتر میخواد ! اما ارسال هماهنگ امواج با رادار اصلی و بصورت یک دویی تاکتیک موثری هست . سامانه ای مثل سامانه ی Gaztech یا RWE-1 که به رادار اصلی وصل میشه میتونه بخوبی سر جستجوگر موشک رو با Interrupt در امواج رادار اصلی و همزمان تولید Burst های کوتاه امواج راداری فریبنده از فرستنده ی جمر و استفاده از Chaff ، موشک رو منهدم کنه ، احتمال منحرف کردن موشکهای هارم توسط این سیستمها حداقل 85 درصد عنوان شده .

تابناک چطور از اظهارات معاون نماینده این خبر رو در آورده من نمیدونم ! استاد جو دادن هستند مترجماشون ! معاون نخست وزیر فقط گفته استعفای بشار اسد میتونه موضوع مذاکرات قرار بگیره ، یعنی حاضرن در این مورد "حرف بزنند" اما این به هیچ عنوان نمیتونه پیش شرطی برای مذاکرات آینده باشه : "تا جایی که بنظر من میرسه ، تعیین استعفای بشار اسد بعنوان پیش شرط برای مذاکرات به این معنیه که شما هیچ وقت به این گفتگو دست پیدا نخواهید کرد" "هر مشکلی میتونه در قالب مذاکرات حل و فصل بشه و ما آماده ایم در مورد این موضوع گفتگو کنیم" [url="http://www.aljazeera.com/news/americas/2012/08/2012821153541872310.html"]http://www.aljazeera.com/news/americas/2012/08/2012821153541872310.html[/url]

رویه ای که در مقاله ی شما برای مقابله با تسلیحات دشمن پیش گرفته شده تاکید بر Hard kill برای رفع خطر تسلیحات حتی بمب ها و موشکهای کوچکی مثل GBU-39 یا موشکهای ضد رادار هست در حالیکه بندرت (در دکترین بقیه کشورها) وجود داره که برای یک بمب 250 پوندی استفاده از سامانه ی هوشمند و گران قیمت تور پیشنهاد بشه ! واقعیت اینه که بدلیل محدودیت در سامانه های پدافندی پیشرفته مثل Tor ، Hawk و احتمالا S-300 و البته جنگنده ها ، هزینه کردن اینها برای هدف گرفتن بمب های رها شده یا موشکهای ضدرادار کاری بسیار دور از منطق و هزینه بر هست . بنظر بنده ایران باید وظیفه ی انهدام حامل تسلیحات (مثل جنگنده و بمب افکن های دشمن) و تسلیحات با تخریب بالا (مثل موشکهای کروز و بمب های سنگین) رو بر عهده ی سامانه های پدافندی و جت ها قرار بده و مقابله با بمب های هوشمند ، موشکهای کروز متوسط (تا حدودی) و موشکهای ضد رادار با شیوه ی Soft kill و با استفاده از روشهای فریب و جنگ الکترونیک و بعنوان حلقه ی دفاعی آخر با توپ های هدایت راداری و ... انجام بشه ، چراکه هم از سامانه های دفاع مستقیم موشکی ارزانتر تموم میشه ، هم کارایی و پوشش بالایی داره .

[quote name='BattleMaster' timestamp='1345554016' post='266234'] آباده دقیقا در کجای نقشست ؟ [/quote] در 160 کیلومتری شمال شیراز ، طرفهای مرز استان فارس و اصفهان و در موقعیت 46.02-08-31 شمالی و 48.15-38-52 شرقی در Google Earth ، اگر با قطار تهران-شیراز سفر کرده باشید به ایستگاه آباده حتما برخوردید . [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10210/abdh.jpg[/img]

جنگ سال 2008 اوستیای جنوبی بیش از هر چیز نیاز به چشمانی کوچک در آسمان برای مقاصد هدایت و شناسایی را در نیروهای زمینی روسیه آشکار کرد ، بغیر از پهپادهای بزرگ شناسایی با مداومت بالا ، هواپیماهای بدون سرنشین بسیار کوچک قابل حمل توسط نفر یا به عبارتی Micro UAV بیش از پیش اهمییت نقش جمع آوری اطلاعات تاکتیکی خود را چه در میان سربازان و نیروهای ویژه و چه در مانیتورینگ خیابان های یک شهر به رخ میکشید . به دنبال این قضیه ، شرکت های هوایی روسی طرح های مختلفی جهت رفع نیاز ارتش ، وزارت کشور و نهادهای امدادی را ارایه کردند که تاکنون هواپیمای بدون سرنشین خانواده ی Zala 421 موسوم به Lastochka (پرستو) توانسته با قابلیت های بالا ، خود را در رقابت به خدمت گرفته شدن در نهادهای امنیتی نظامی از رقبا پیش بیاندازد . مینی پهپاد Zala 421 جهت مانیتورینگ و شناسایی اهداف زمینی کوتاه برد ساخته شده است که دارای چند مدل بر حسب ارتقا میباشد. این پهپادها دارای قابلیت ارسال و دریافت اطلاعات ، عکسبرداری و فیلم برداری Real time در حالت تلویزیونی کیفیت بالا یا حرارتی (Thermal) میباشد و بنا بر مدل دارای برد و قابلیت های ارتقا یافته هستند : پهپاد Zala 421-04M اولین بار وزارت کشور روسیه در جریان نشست G8 برای کنترل و نظارت تظاهرات ها در سنت پطرزبورگ از این مدل پهپاد استفاده کرد . این پهپاد که اولین مدل خانواده ی پهپادهای بدون سرنشین بال ثابت با ارتفاع پروازی 100 تا 700 متر (3600 متر بالای سطح دریا) دارای برد حداکثری 40 کیلومتر از ایستگاه هدایت زمینی (GCS) و برد استاندارد 25 کیلومتر است . طول بال 1.6 ، سازه ای نسبتا بزرگ برای حمل سوخت در اختیار هواپیما قرار داده که قابلیت مداومت پروازی تا 1.5 ساعت را به پهپاد میدهد . این پهپاد بنابر نیاز مشتری میتواند تا مداومت 3.5 ساعت و برد 150 کیلومتر افزایش دهد ، سرعت این پهپاد بین 65 تا 120 کیلومتر بر ساعت در حالت پرواز اتوماتیک و سرعت حداکثر 160 کیلومتر بر ساعت میباشد و با ظرفیت حمل 1 کیلوگرم بار تثبیت شده ی ژیروسکوپی میتواند دوربین و تجهیزات نظارتی سبک حمل کند که نسبت به وزن 4.8 کیلوگرمی کل پهپاد ، ظرفیت قابل توجهی است . پهپاد همچنین به سیستم هدایت ماهواره ای (منطبق با GPS/GLONASS) مجهز است . ایستگاه زمینی این پهپاد میتواند با برق 12/220 ولت کار کند و موتور خود پهپاد نیز الکتریکی است، خود پهپاد نیز دارای دو دوربین تلویزیونی و حرارتی است که دوربین حرارتی دارای کیفیت حداقل 160 در 120 میباشد . پهپاد همانند دیگر مدلهای خانواده ی Zala 421 دارای قابلیت ارسال و دریافت Real Time تصاویر است و با Catapault پرتاب و با چتر فرود میاید . پهپاد Zala 421-08 این پهپاد مدل کوچکتر و ارتقا یافته ی Zala 421-04M است که میتوان آنرا یک Mini UAV برای کاربردهای شناسایی نزدیک نامید . این پهپاد در حال حاضر عملا مورد علاقه ترین پهپاد تاکتیکی در روسیه به حساب میاید بطوریکه هم وزارت کشور و هم ارتش روسیه در حال استفاده از تعداد زیادی از این پهپادها هستند . طول بال به 0.8 متر کاهش یافته که در نتیجه ی آن ، برد استاندارد پهپاد 10 کیلومتر ، مداومت 90 دقیقه و ظرفیت حمل آن 0.25 کیلوگرم میباشد (وزن کلی پهپاد 2.3 کیلوگرم است) واضح است که با این ابعاد و وزن ، Zala 421-08M یک پهپاد قابل حمل توسط نفر است ، بهمین دلیل برای پرواز به Catapault نیاز ندارد و با دست قابل پرتاب است . پهپاد به دوربین عکسبرداری و فیلمبرداری مجهز است که رزولوشن آن برای تشخیص شماره پلاک خودروها کافی است . وزارت کشور روسیه تاکنون تعداد قابل توجهی از این پهپادها را در هنگ های هوایی شاخه های وزارت کشور در ایالات روسیه از جمله Tomsk ، آستراخان و ... را بکار گرفته و ارتش روسیه نیز در حال گذراندن تست های میدانی این پهپاد و نمونه ی پیشرفته تر آن ، Zala 421-16 هستند . نکته ی قابل توجه ، سهولت هدایت پهپاد به جهت یکپارچه سازی سامانه ی هدایت پهپاد ها با گوشی های عامل iOS و Android است . به این معنی که حتی میتوان با یک گوشی مجهز به سیستم عامل آندروید یا مک و کامپیوتری با سیستم عامل ویندوز یا لینوکس کنترل پهپاد را بدست گرفت ، عکسها را در فرمت JPEG یا SXF و ویدئوها را با فرمت Mpeg یا غیره ذخیره کرده و در هر زمان کنترل پهپاد را از یک مرکز زمینی به یک مرکز دیگر سویچ کرد . لینک رادیویی بین پهپاد تا ایستگاه هدایت زمینی دارای برد حداکثر 15 کیلومتر است . پهپاد Zala 421-16 پهپاد مدل 421-16 یکی از جدیدترین مدلهای خانواده ی پهپادهای Zala است که طول بال آن به 1.65 متر افزایش یافته و هدف ساخت آن "تصویر برداری گسترده" (Large Scale monitoring) است . برد پهپاد به 50 کیلومتر افزایش یافته و در هر بار پرواز میتواند مساحتی معادل 1000 کیلومتر مربع را پوشش دهد که این مدیون ارتقا موتور به یک موتور احتراق داخلی است. پهپاد به دو دوربین کیفیت بالا با قابلیت عکس برداری 3 بعدی مجهز شده است . سرعت این پهپاد 130 تا 200 کیلومتر بر ساعت ، مداومت پروازی چهار ساعت (رکورد مداومت پروازی آن 12 ساعت و 21 دقیقه) و قابلیت تبادل و ارسال رادیویی اطلاعات تا برد 70 کیلومتر بین ایستگاه هدایت زمینی است . پهپاد به گستره ای از تجهیزات نظارتی از جمله دو دوربین کیفیت بالا با قابلیت عکسبرداری سه بعدی و دوربین حرارتی مجهز است . ظرفیت حمل این پهپاد 3 کیلوگرم و وزن کلی آن 16 کیلوگرم است که نیاز به Catapault برای پرتاب را دوباره برقرار میکند . در ژوئن 2011 ، این پهپاد در جریان عملیات امدادی برای مهار آتش سوزی ناشی از انفجار انبار تسلیحات ارتش روسیه در ایالت Udmurt روسیه نقش نظارت و ارزیابی را بر عهده داشت . این پهپاد در کنار مدل Zala 421-08 محافظان آسمان وزارت کشور در المپیک زمستانی سوچی 2014 خواهند بود . منبع : http://www.shephardmedia.com/news/uv-online/zala-aero-unveils-zala-421-16-uas-upgrade/ http://zala.aero/en/UAVs/zala421-16.htm http://www.wired.com/dangerroom/2012/07/russia-2/ http://en.ruvsa.com/news/unmanned_systems_development/zalau/ http://zala.aero/en/UAVs/1205400722.htm http://zala.aero/en/news/1307110056.htm http://zala.aero/en/UAVs/uavzala04m.htm مترجم و گردآورنده : Cheka کپی از این مطلب با ذکر نام میلیتاری و نویسنده بلامانع است

[quote name='razmayesh' timestamp='1345492311' post='266051'] دستتون درد نکنه و خسته نباشید در مورد دوربین های استفاده شده در پهباد های روسی و این پهیاد اطلاعاتی هست؟ از جمله مارک و خصوصیات فنی [/quote] خواهش میکنم دوست عزیز دوربین های استانداردی که روی این پهپادها هستند ظاهرا توسط خود شرکت Zala Aero ساخته شدن هرچند قابلیت نصب هر نوع دوربینی وجود داره دوربین های ویدئویی تثبیت شده ی ژیروسکوپی که روی مدل Zala 421-04M نصب شده اند با وزن 480 گرم دارای زاویه دید 180 درجه در افق را داراست . دمای کاری این دوربین بین منفی 30 تا 50 درجه سانتیگراد و رزولوشن آن 500 TVL است . [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10210/1283418525-f115B15D.jpg[/img] دورببن تثبیت شده ی عکسبرداری با قابلیت تثبیت عکس ، قابل نصب روی پهپادهای Zala 421-04M/16 با رزولوشن 10 مگاپیکسل و وزن 450 گرم ، مناسب برای نظارت با مداومت بالا بر لوله ها ، جنگل ها و محیط های بزرگ . [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10210/1283418783-f815B15D.jpg [/img] دوربین دو کاناله ی ویدئویی / حرارتی با وزن 500 گرم و تثبیت کننده ی دو محوره با قابلیت نظارت در روز و شب ، پوشش 180 درجه در راستای افق و 110 درجه در راستای عمود ، رزولوشن 640 در 480 و 320 در 280 برای عکس و 500 TVL برای فیلمبرداری ، قابل نصب روی پهپاد های Zala 421-04M/16 [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10210/1283423685-f615B15D.jpg [/img] اطلاعات فنی بیشتر از مدلهای مختلف دوربین ساخت Zala Aero در لینک زیر [url="http://zala.aero/en/payloads/1283424078.htm"]http://zala.aero/en/payloads/1283424078.htm[/url]

نمیشه با قطعیت گفت ایران تونسته باشه دقیقا روش مقابله با جمینگ پاد Smalta-V رو پیدا کنه (چون برای مثال سایت کوثر 3 یک سایت موشکی خط مقدم بود ، در حالیکه اخلال سنگین معمولا در عملیات های بمباران عمقی بکار میره) اما روشهای متداولی برای کاهش اثر جمینگ مثل تغییر مداوم فرکانس کاری رادار (یجور Hopping دستی) یا دستکاری محدود (تا جایی که سامانه کشش داشته باشه) در توان سیگنال خروجی وجود داره که با توجه به تایید شده بودن ارتقا سامانه های هاگ در طول جنگ ، امکان چنین تنظیماتی وجود داره . هرچند اطلاعاتی در مورد تایید سرنگون شدن بمب افکنها در زمان اخلال توسط پادهای smalta-V وجود نداره ... اما بنظر میاد موضوع رادار F-14 وخیمتر بوده و پاد اخلالگر Smalta-V حتی تا از کار افتادن رادار و پاک شدن صفحه رادار پیش رفته که مقاوم کردن رادار در مقابل این شدت از اخلال احتمالا ناممکن هست ، ضمن اینکه فکر نکنم اصلا ارتقا خاصی روی رادار APG-72 در زمان جنگ صورت گرفته باشه

[quote name='arminheidari' timestamp='1345419889' post='265903'] ممنون زیبا و جالب بود اما ناراحت کننده از شکست و خوشحال بابت تجربه ای خوب برای نیروی هوایی ایران و دیدن ضعف خود من برایم چند سوال پیش امد برای این موارد کوری و از کار افتادن موشک ها امکان استفاده از راکت و دید بصری بهتر نیست ؟ در انتهای جنگ روشی برای مقابله با این جمینگ در نظر گرفته نشد؟ [/quote] جناب حیدری عزیز ، اگر منظورتون استفاده از راکت های غیر هدایت شونده مثل S-5 و ... هست این روش دارای دقت بسیار پایینی هست و در مقابل اهداف مانور پذیر و سرعت بالایی مثل بلایندر کارایی چندانی نخواهد داشت ، اما در هنگام کوری راداری استفاده از موشک حرارتی (مثل سایدوایندر که کاپیتان محمدی هم پس از اخلال در سیستمهای راداری روی اون سویچ کرد) راه حل موثرتری هست . پاد های اخلال Smalta-V با وجود قدرت بالا بخصوص در مقابل رادارهای جنگنده های فانتوم ، همچنان قابلیت اخلال موثر در رادارهای AWG-9 تامکت ها را نداشت و هنگامی که F-14 ها وظیفه ی رهگیری رو به عهده داشتند کار برای بلایندرها سختتر میشد . همچنین تغییراتی در سامانه ی راداری سیستم هاگ اثر جمینگ رو کاهش میداد که از جمله سایت های موشکی موفق ما در رهگیری Tu-22 ها ، سایت هاگ "کوثر-3" بود

[quote name='MOHAMMAD' timestamp='1345405772' post='265857'] یه مقاله خوبی سایت ACIG.ORG در مورد بلایندرها داره، اگه کسی از دوستان زحمت بکشن و ترجمه کنن خوب هست و اطلاعات خوبی داره. [/quote] بله استناد حرفهای پست قبلی بنده در مورد بلایندرها هم به همین لینک بود و بنظر میاد منبع اصلی مقاله ی جناب F-14 هم همین بود (از روی مشابهت های بسیار در نگارش مطلب) ، البته مقاله بسیار کامل هست و تنها بخشیش مربوط به سابقه ی عملیاتی Tu-22 ها در جنگ ایران عراق هست ، در ادامه برای تکمیل بیشتر بحث ، خاطره ی بمباران توسط بمب افکن های Tu-22 Blinder و Tu-16 Badger های عراق در 15 مارس 1984 توسط کاپیتان محمدی ، خلبان جنگنده ی F-14 Phantom II از اسکادران 12ام در بیان پیچیدگی مقابله با Tu-22 ها و تاکتیک های جدید عراقی ها - خصوصا اهمییت اقدامات جنگ الکترونیک در نقش آفندی - رو برای دوستان قرار میدم : "در 15 مارس 1984 (به فاصله ی کم از تصرف جزایر مجنون عراق در طی عملیات آفندی ایران) ، آرایشی از 5 هواپیمای سریع عراقی توسط یک رهگیر F-14 جمهوری اسلامی ایران ، که مسلح نبود و به عنوان رادار اخطار در حال گشت بود ، کشف شد . در پایگاهی در 44 کیلومتری شرق قزوین (در غرب تهران) ، این F-14 - به همراه دو تامکت دیگر - در حال تست تسلیحات و سیستمها ، خصوصا تعمیرات جدید روی رادار و همچنین اموزش خلبانان در فرودگاه مهراباد بودند ، بنابراین این رهگیر درست در زمان خوب در جای مناسب قرار داشت ... پنج هواپیمای سریع عراقی توسط رادار AWG-9 تامکت ، چهار بمب افکن مافوق صوت Tu-22 در حال حرکت در ارتفاع 40 هزار پایی و یک بمب افکن Tu-16 که در ارتفاع 45 هزار پایی درست در پشت آرایش بلایندرها با سرعت بالا در حال حرکت بودند ، شناسایی شد . پایگاه شکاری اول بسرعت جفت جنگنده ی فانتوم ما را اسکرامبل کرد و آماده ی پرواز 4 فانتوم دیگر میشد . همچنین واحدهای پدافندی اطراف تهران جهت مقابله با حمله ی هوایی در آماده باش قرار گرفتند . اما در همین حال بمب افکن های عراقی سیگنال های منتشر شده از رادار AWG-9 تامکت را کشف کردند و قصد نداشتند صاف در آغوش نیروی هوایی ایران فرو بروند ، بجای آن ، بمب افکن ها و خلبانان عراقی شان (اگر واقعا عراقی بوده باشند) تکنیکی متفاوت از قبل را به اجرا گذاشتند که ما از ابتدا درست متوجه آن نمیشدیم . من رهبری دو جفت فانتوم در بردار رهگیری بسمت بمب افکن ها را داشتم ، در ابتدا و کمی پس از تیک آف من احساس خوبی داشتم که بمب افکن های عراقی خیلی زود نقشه ی خود را به ما لو داده اند و اینکه حالا آنها برای این اشتباهشان بهای سنگینی پرداخت خواهند کرد . از لحظه ای که ما سوار فانتوم هایمان میشدیم اطلاعات کاملی از اهداف داشتیم ، تعداد اهداف ، نوع هواپیماها و موقعیتشان ، همچنین اینکه نیروی هوایی جنگنده هایی برای رهگیری آنها مستقر کرده است . اما من هنوز نگرانی نسبت به این هواپیماها در لحظه ی اوج گیری برای رهگیری شان بود که این نگرانی دو دلیل داشت : علت اول تعداد زیاد بمب افکن های گروه و دلیل دوم آرایش عجیب بمب افکنها (یک Tu-16 تنها در پشت سر بلایندر های خیلی چابکتر) بود . بمب افکن های عراقی بندرت در این تعداد زیاد عملیات میکردند و معمولا با یک بمب افکن یا حداکثر با دو یا سه بمب افکن بمباران انجام میدادند . من در ابتدا فکر میکردم بمب افکن Tu-16 Badger نقش "مسیریاب" را برای Tu-22 ها ایفا میکند اما این بار ، مشخصا بلایندرها بودند که در حال هدایت Tu-16 بودند . سپس این فکر به ذهنم رسید که بمب افکن Tu-16 احتمالا در نقش تانکر برای افزایش برد بلایندرها عملیات کرده اند ، خلبان جناحی (Wingman) من ، ستوان اول ملکی نیز با من موافق بود . اما زیاد طول نکشید که متوجه شویم هر دو در اشتباهیم . آنطور که من و ملکی هماهنگ کردیم ، قرار بود حمله ای با موشکهای AIM-7 Sparrow به بمب افکن ها ترتیب دهیم . اما در همان لحظه ی مختصری که سعی کردم روی Tu-22 نوک آرایش قفل کنم هرگونه امیدی برای هدفگیری از بین رفت . هر دو بلایندر پیش قراول شروع به حرکات با سرعت بالا کردند بطوریکه من در آن لحظه احساس کردم قصد قفل کردن و هدفگیری ما را دارند . اما پس از آن مشاهده کردم دو بمب افکن افزایش ارتفاع داده و دور زدند ، یک بمب افکن به سمت چپ و دیگری به سمت راست پیچید . بنظرم رسید عراقی ها تصمیم گرفته اند به خانه برگردند ، خلبان جناحی من هم با من هم عقیده بود . اما همچنان که من و خلبان فانتوم دیگر در حال حرف زدن بودیم کمک خلبان اعلام کرد سه بمب افکن دیگری عراقی بدون تغییر مسیر در حال ادامه به حرکت خود هستند . این بد بود و تصور میکردم عراقی ها در حال پخش کردن آرایش خود برای سختتر شدن رهگیری هستند . میتونم بهتون اطمینان بدم در چند لحظه ی بعد اوضاع از بد به بدتر تبدیل شد ، چنانکه تمام هواپیماهای عراقی همانند شبح از صفحه ی رادارهای فانتوم های ما محو شدند ... چه اتفاقی افتاد ؟ آنها رادارهای ما را با استفاده از پاد های جمر Smalta-V مختل کرده بودند . آنها همچنین ارتباط رادیویی من و خلبان فانتوم دیگر و همچنین ایستگاه زمینی را مختل کرده بودند . میتونستم صدای جمرهای pelena II ساخت شوروی رو تو گوشی تشخیص بدم (قبلا این صدا رو شنیده بودم و میدونستم از جمرهای Pelena II هست) . بعدا و هنگام بازسازی عملیات عراقی ها در Debrief ماموریت ، متوجه شدیم که دو Tu-22 پیش قراول در واقع برای رها کردن محموله ی زیادی از چف ارتفاع گرفته بودند که باعث ایجاد دیوار ابر چف بزرگی در جلوی آرایش بمب افکن های باقی مانده شده بود ، سپس به سمت عراق حرکت کردند . حدس میزدیم تمام محفظه ی بمب این دو بلایندر با چف پر شده بود که تونستند ابر به اندازه ی کافی بزرگ از چف برای مخفی کردن بمب افکن ها از رادارهای ما ایجاد کنند . اما حالا ما نه تنها باید با ابری از چف دست و پنجه نرم میکردیم ، بلکه نمیدونستیم حداقل یکی از سه بمب افکن باقی مانده به سیستم اخلالگر قدرتمندی مجهز بودند که توسط یک اپراتور توانا ، کسی که میدونست از این وسایل چجوری علیه ما استفاده کنه ، تصدی میشد . عراقی ها قبلا چف پخش میکردند و در سیستمهای ما اخلال ایجاد میکردند اما نه مثل این بار . (بلایندرهای عراقی معمولا در پشت ارابه ی اصلی فرودشون و در کنار دوربین های سامانه ی بمباران ، چف و Flare تعبیه میکردند) در حالیکه هیچ نقشه ی دیگه ای به ذهنم نمیرسید ، با اشاره ی دست به خلبان جناحیم گفتم به موشکهای سایدوایندر سویچ کنه پشت سر من داخل ابر Chaff بیاد . ما هنوز سوخت کافی و تعداد کلی 8 موشک AIM-9 داشتیم که قابل اخلال با Chaff نبودند . علاوه بر این ما چهار جفت چشم خوب ایرانی داشتیم که در اون لحظه تنها امید ما برای رهگیری بمب افکن های عراقی بود . همونطور که ما وارد این منطقه ی کور ساخت دست انسان شده بودیم و در حال گشتن آسمان برای بمب افکن ها بودیم ، نمیدونستیم که از سه بمب افکن باقی مانده ، دو بمب افکن Tu-22 Blinder به ارتفاع پایین و سرعت پایین رفته اند و همزمان ، بمب افکن Tu-16 Badger به ارتفاع بالاتر و سرعت بالاتر رفته است . بزودی برایمان واضح شد که سیستمهای اخلال الکترونیکی قدرتمند بهمراه متخصصان اپراتورشان در بمب افکن Tu-16 Badger هستند . دو بلایندر که حالا در ارتفاع تنها 600 فوتی قرار داشتند هر کدام یک موشک کروز AS-4 به سمت تهران شلیک کردند . موشکها بخوبی استارت زدند و شروع به ارتفاع گیری برای طی مسیر کروز با حداکثر راندمان کردند . دو بمب افکن بلایندر پس از شلیک موشک به طرف عراق بازگشتند . [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10210/800px-Tu-16badger_25B15D.jpg[/img] [i]بمب افکن TU-16 Badger [/i] بمب افکن Tu-16 Badger تنها ، حرکت خود به سمت تهران را ادامه داد و به فاصله ی 30 کیلومتری از شهر تهران رسید و به دو موشک کروز که حالا در ارتفاع بالا قرار داشتند ، هدایت Mid course میداد تا زمانی که به برد مناسب برای فعال کردن سیستم ردیابی هدف و هدایت فاز ترمینال برسند ، هدف پایگاه اول شکاری مهرآباد بود . آسمان ناگهان از اخلال عراقی ها پاک شد و بمب افکن Tu-16 به سمت عراق بازگشت که منجر به به کار افتادن دوباره ی رادارهای ما و کشف دو موشک کروز بود که در حال شیرجه ی فاز ترمینال خود به سمت هدف از ارتفاع و سرعت بالا بودند. اخلال ، سورپریز و تعجب ناشی از این حمله صدمه ی بسیار بیشتری نسبت به دو کلاهک 1 تنی موشکهای کروز به مردم تهران زد . در این هنگام ما تصویر را روی رادارهایمان داشتیم اما برای رهگیری بمب افکن ها خیلی دیر شده بود ، ما در حال اتمام سوخت بودیم و باید در پایگاه مهرآباد فرود میامدیم . حتی با اینکه برج مراقبت اعلام کرد پایگاه مورد اصابت قرار گرفته . آن روز روز خوشایندی برای ایران و نیروی هوایی ایران نبود ." [url="http://www.acig.info/CMS/index.php?option=com_content&task=view&id=249&Itemid=47"]http://www.acig.info...d=249&Itemid=47[/url]

با تشکر از شما [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10210/tu-22-blind_p45B15D.jpg[/img] بمب افکن های Tu-22 Blinder عراقی با استفاده از موتورهای قدرتمند ، سیستمهای جنگ الکترونیک سنگین و تکنیک های بمباران با مانور بالا مانند Toss bombing همواره یکی چابک ترین اهداف برای جنگنده های ما بوده اند که هدفگیریشون حتی در برخی شرایط بسیار سخت و غیرممکن بوده (مثل بمباران تهران در 15 مارس 1984) . تسلیحات مورد علاقه ی این بمب افکن ها بمب های فوق سنگین آهنی FAB-9000 هست که با وزن 20 هزار پوند تنه به تنه ی بمب های زلزله ای چون Grand Slam میزنه قدرت تخریب این بمب معادل 1 تن TNT هست و با شعاع تخریب 75 و برد موج انفجار 200 متر سنگین ترین و مخرب ترین بمب سقوط آزاد استفاده شده در جنگ ایران و عراق هست . [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10210/day04_0415B15D.jpg[/img] از سال 1983 و با تجهیز شدن بمب افکن های Tu-22 عراقی به پاد های جنگ الکترونیک قدرتمند SMALTA-5 ، بمب افکن های عراقی براحتی میتونستند با اخلال در رادار سامانه های Hawk در فاصله ی 10 تا 15 کیلومتری و از کار انداختن رادارهای جنگنده F-4 Phantom ، یک منطقه ی امن برای خودشون در آسمان ایجاد کنند .

جناب علی آقا مشکل این بحث و لوث شدنش اینجاست که شما بدون ذره ای عقب نشینی از پیش فرض های قبلیتون که معلوم نیست از کجا اومده میخواین به هر نحوی که شده بحث رو جلو ببرید ! هیچ منبعی نمیتونه ثابت کنه تکنولوژی غربی چندین سال از شوروی جلو بوده ، مثل اینکه باید حرف خود شما رو یادآوری کنم که بارها اذعان کردید [b]هیچ یک بطور مطلق از طرف دیگه برتر نبوده و هر کدام در زمینه ای نسبت به دیگری برتری ندارد [/b]! جاسوسی هر دو طرف از یکدیگر بیشتر جنبه ی سیاسی و آمادگی نظامی داشته تا تکنولوژیک ! برای هر دو طرف مواردی وجود داشته که از تکنولوژی یکدیگر هم جاسوسی کنند اما اصل موضوع برای آمادگی جهت جنگ بوده . در زمینه ی چین هم بنده فقط چند مثال زدم و اتفاقا مثال ها هم سیاسی نبودند و موارد تکنولوژیکی توش بود خصوصا گزارش Cox که در مورد دزدیدن طرح های کلاهک های ترموباریک بود ! وقتی چین با قدرت اطلاعاتی به زعم شما محدودش تونسته تا لابراتورهای هسته ای آمریکا نفوذ کنه مسلما طرح یک توپ 120 میلیمتری براش بسیار ساده هست ! غرض از نام بردن جاسوسان چینی در دستگاههای اطلاعاتی و نظامی آمریکا اثبات توانایی اطلاعاتی چین نیست ، ولی مسلما با این سابقه ی اطلاعاتی جاسوسان چینی در غرب (که رسما به تایید کنگره ی آمریکا هم رسیده) مطمئنا چینی ها توان انتقال تکنولوژی نه چندان مهمی مثل توپ 120 میلیمتری رو هم داشته اند ! در مورد تاریخ ورود M1A1 بحثی نیست و حق با شماست اما موردی که باید توجه کنیم اینه که تمامی این کشورها عضو یک بلوک نظامی بودند و بطور مرتب تبادل اطلاعات تکنولوژیک نظامی و سیاسی دارند (مانند قضیه ی Kim phibly جاسوس انگلیسی) توجه به رهبری آمریکا در این بلوک نظامی هم نشون میده داشتن کانال در سازمانهای جاسوسی آمریکا خود به خود باعث جمع آوری اطلاعات از تمام کشورهای عضو ناتو خواهد بود . چین لازم نیست از آلمان غربی جاسوسی کنه تا تکنولوژیش رو بدست بیاره بلکه شبکه ی اطلاعاتی در آمریکا برای این کار کافیه همونطور که تمرکز اصلی سرویس های جاسوسی غرب هم همواره خود شوروی ، رهبری اتحاد ورشو بود .

خوبه حالا F-14 رو خودمون نساختیم و دوستان از بیان ضعف هاش برآشفته میشن ! دوست عزیز اینکه F-14 در جنگ استفاده شده توسط ما و الان هم در نیروی هوایی هست دلیل بر پوشوندن ضعف هاش نیست ، البته همونطور که قبلا عرض کردم این موارد برای یک رهگیر چون F-14 ضعف به حساب نخواهد اومد و بحث کردن راجع به این مساله در درجه ی دوم اهمییت قرار داره در مورد منبع هم حرف بنده کاملا مشخص هست ، شما شاید با ایشون ارتباط نزدیک داشته باشید و اطمینان داشته باشید ایشون خلبان F-14 هستند اما برای بنده ی نوعی چنین اطمینانی از هویت یک کاربر در فروم قابل تشخیص نیست لذا حرفهای هر شخص هم نمیشه بنابه کسی که اون حرف رو میزنه اعتبار داد . بنده از هر منبع دیگه ای که ارایه بدین که این حرفها رو تصدیق کنه استقبال میکنم

علی آقا راستش بنده اصلا از این استدلال شما در رابطه با جاسوسی و تعمیم هایی که میدین سر در نمیارم ! بنده در پست قبلیم هم عرض کردم که هر دو جبهه از یکدیگر جاسوسی تکنولوژیک نظامی و صنعتی میکردند ، بحث سرهنگ پنکوفسکی ، ترغیب خلبانان روسی و کشورهای بلوک شرق جهت پناهنده شدن به غرب در ازای پناهندگی و پاداش (که پناهنده شدن خلبان روسی با Mig-25 و خلبان سوری با Mig-21 از جمله نمونه هاش هست) تماما تلاش های غرب برای بدست آوردن و بررسی تکنولوژی شرقی هست اما این جاسوسی صنعتی در دو طرف برای آگاهی از توان یکدیگر و تنظیم کردن استراتژی مقابل هست نه خود تکنولوژی برای مهندسی معکوس کردن ! (هرچند که هر دو طرف سابقه ی مهندسی معکوس از همدیگه رو دارند) اما چین قضیه اش با شوروی و آمریکا متفاوته و دستور کار جاسوسیش از همون ابتدا جاسوسی صنعتی با هدف بدست آوردن خود تکنولوژی های برتر جهت مهندسی معکوس بوده و برخلاف ادعای شما بسیار هم در این کارشون موفق بوده اند و جاسوسان خبره ای که تا چند دهه در آمریکا مشغول جاسوسی بوده اند گواه این ادعا هست . نمیخوام بحث توانایی های اطلاعاتی چین رو در اینجا باز کنم چون واقعا تاپیک منحرف میشه (و برای این بررسی مسلما یک تاپیک جداگانه لازم هست) اما برای اینکه متوجه بشید دستگاههای اطلاعاتی غرب انقدرها هم نفوذ ناپذیر نیستند (حتی توسط چینی ها) درباره ی این چند مورد برای نمونه مطالعه بفرمایید : Larry Wu-Tai Chin جاسوس چین در CIA در سالهای دهه ی 60 تا 80 میلادی - Katrina Leung ، جاسوس چین در FBI - گزارش معروف Cox سال 1999 کنگره ی آمریکا از جاسوسی هسته ای چین از تکنولوژی ساخت کلاهک های Thermobaric آمریکا ! همونطور که میبینید چینی ها حتی نیاز به نفوذ در خود آلمان غربی هم نداشتند و اونقدر جاسوس در محافل اطلاعاتی آمریکا داشته اند که به این اطلاعات دست پیدا کنند . ضمن اینکه استفاده ی گسترده از توپ 120 میلیمتری Rheimetall در کشورهای بلوک غرب (آمریکا ، ایتالیا ، اسراییل و ...) کار رو برای شبکه های اطلاعاتی بسیار راحت میکنه و نفوذ در یکی از این کشورها کار رو تمام میکنه . جناب گوبلز ! میشه فرق تشویق کننده و قابل قبول رو در این مورد خاص برای بنده توضیح بدید !؟ چون من واقعا فرقی بین این دو نمیبینم در این موضوع ! بدست نیاوردن تکنولوژی استابیلایزر میتونه به هر مشکلی در ساختار اطلاعاتی و طبقه بندی اون کشورها مربوط باشه و با این استدلال نمیشه چیزی رو به قطعیت ثابت کرد (مثل اینه که بگین چون چین طرح های کلاهک ترموباریک آمریکا رو دزدید پس چرا نتونست فرمول سوخت های موشکهای قاره پیما رو بدزده و باهاش یه ICBM طراحی کنه و بسازه!) در مورد توپ خان دار L50 حق با شماست اما به عرض بنده در مورد کشورها پاسخی ندادید .

جناب آرش خان جدا تصور میکنید یک فروم یک منبع مستندی برای این ادعاها محسوب میشه ؟! حتی متن سوالات هم کاملا جهت دار هست و باید برای دونه دونه اش (از اینکه F-14 مانورپذیر ترین جنگنده آمریکاست الی آخر) منبع آورده شه ! بنظر بنده بهتر هست برای بحث (حداقل در میلیتاری) از منابع معتبری نسبت به یک فروم که هویت هیچ کدوم از کاربرانش هم (مثل هر فرومی) قابل تشخیص نیست . استفاده کنید

علی آقای عزیز منم نگفتم کیفیت توپ چینی ها با توپ ناتو یکی هست ، بلکه در پست اولیه ام عرض کردم نمونه ی داخلی توپ 125 میلیمتری نسبت به نمونه ی داخلی توپ 120 میلیمتری Rheimetal ، یعنی هر دو رو با در نظر گرفتن افت کیفیت در پروسه ی بومی سازی در نظر گرفتم . جناب گوبلز ، اولا همه ی توپهای 120 میلیمتری چنین مشابهتی ندارند برای مثال توپ L30 ساخت انگلستان (تانک Challenger 2) دارای سرعت دهانه ی 1534 متر بر ثانیه برای گلوله های ثاقب هست که بسیار متفاوت میباشد ضمن اینکه دو توپ مورد مقایسه ی چینی و آلمانی در فاکتورهای دیگه از جمله برد حداکثری هم به هم نزدیک هستند . دوما صرفا در نظر گرفتن شباهت های فنی بین دو سیستم اشتباه هست ، باید سابقه ی کشور مورد نظر و سطح تکنولوژی اون کشور در آن زمان رو ببینیم ! توجه کنیم ما داریم در مورد کشور چین حرف میزنیم ، کشوری که تا همین الانش برای جدیدترین نسل تانکهاش هم هنوز توپ مهندسی معکوس شده ی روسی استفاده میکنه چطور در اون زمان میتونسته یک توپ 120 میلیمتری با اون عملکرد قابل قبول بسازه ؟! اتفاقا اینکه چینی ها نتونسته اند به تکنولوژی استابیلایزر برسن خیلی عجیبه و احتمال اینکه اطلاعات چین به تکنولوژی و Blue Print های اون بخش رو بدست نیاوردن چون اگر تکنولوژی کاملا بومی بود قاعدتا چینی هایی که تونستن توپ بسازن میتونستند استابیلازیرش رو هم بسازند (توجه داشته باشید چین با مهندسی معکوس توپ 2A46M-1 برای تانکهای Type 99 ، تثبیت کننده اش رو هم ساختند و نصب کردن)