ظاهرا این پروژه به علت هزینه ی بالا و عدم سرمایه گذاری دولت آلمان کنسل شده ، در وبسایت شرکت سازنده ، Diehl BGT هم اثری از این موشک به چشم نمیخوره : [url="http://www.diehl.com/en/diehl-defence/products/guided-missiles.html"]http://www.diehl.com/en/diehl-defence/products/guided-missiles.html[/url] [url="http://www.deagel.com/Anti-Radiation-Missiles/ARMIGER_a001102001.aspx"]http://www.deagel.com/Anti-Radiation-Missiles/ARMIGER_a001102001.aspx[/url] هرچند در عملی شدن قابلیت های پیش بینی شده برای این موشک هم جای بحث زیادی هست (بخصوص توانایی کشف جابجایی توسط جستجوگر مادون قرمز)

[quote name='fath' timestamp='1343553705' post='262422'] دوستان این پهپاد تنها در حد یک ماکت هست. توجه کنید به جثه پهپاد و ملخ های 4 تایی اون بالطبع مصرف سوخت بالایی خواهد داشت .خوب اگر هدف استفاده از آن در امور نظامی و مراقبتی و....باشد باید میزان سوخت آن را افزایش داد و در عین حال امکانات مخابراتی اون رو گسترش داد تا توان انتقال داده ها به فاصله حداقل 100 ک م رو داشته باشه و در عین حال مداومت پروازی اون حداقل باید چند ساعت باشه. به تصاویر پهپاد نگاه کنید نویز و ...درش می بینید. در عین حال تمام محدوده ای که پهپاد داره ارسال اطلاعات انجام میده چند ده متر بیشتر نیست. سلاح اون هم باید سلاحی موثر باشه با دقت بالا که قابل مقایسه با این نمونه نباید باشه چراکه این پهپاد باید در ارتفاع حداقل 100 متری روی هدف اجرای آتش کنه نه بچسبه به طرف که با یک دستمال گردن روترش رو از کار بندازه. بااین تفاسیر می بنید که این پهاد فقط یک نمونه ماکت هست که توان سازنده اون رو نشون میده و نمی تونه یک نمونه واقعی برای استفاده نظامی و پلیسی باشه. [/quote] جناب فتح عزیز فکر کنم شما هدف ساخت هواپیماهای بدون سرنشین در چنین ابعادی رو درست متوجه نشدید . این کلاس از هواپیماهای بدون سرنشین که اصطلاحا Micro Air vehicle یا MAV نامیده میشن ، در حقیقت UAV های قابل حمل توسط نفر هستند که برای استفاده جهت مقاصد تاکتیکی و چریکی طراحی شده اند . مسلما برد 100 کیلومتر برای چنین هواپیماهایی نه لازم هست و نه به صرفه . پهپادهایی مانند چیزی که در این کلیپ نشان داده شد یا Aeryon Scout نه برای نقش مراقبتی مداومت بالا و نه برای شناسایی در بردهای 100 کیلومتر طراحی میشن ، بلکه برای افزایش situational Awarness تاکتیکی در شرایط جنگ شهری و نامتقارن (که شعاع درگیری ها شاید به چند کیلومتر هم نرسد) استفاده میشه . چنانکه برای نمونه پهپاد Aeryon Scout برای افزایش آگاهی نبرد شورشیان لیبیایی در جریان جنگ داخلی سال گذشته به این نیروها تحویل داده شد (!) در حالیکه وزن این پهپاد 3 پوند ، سقف پروازی آن 330 متر و برد آن تنها دو کیلومتر میباشد . [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10210/800px-Aeryon_Scout_With_Camera5B15D.jpg[/img] [i]پهپاد [/i][i]Aeyron Scout[/i] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10210/libya_training15B15D~0.jpg[/img] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10210/libya_flir25B15D.jpg [/img] [i]تصاویر گرفته شده از دوربین پهپاد Aeyron Scout در جریان جنگ داخلی لیبی / تصویر اول : شهر میسوراتا در جریان آموزش پرسنل لیبیایی برای کار با پهپاد ، تصویر دوم : توپخانه ی ارتش قذافی که توسط دوربین حرارتی Ayeron Scout شناسایی شده است .[/i] همونطور که واضحه این پهپادها کارایی خاص خودشون رو دارند هرچند برای مقاصد شناسایی و تاکتیکی دوربرد هم میشه همین طراحی رو در مقیاس بزرگتر ساخت . در مورد نویز تصاویر هم تا جایی که بنده دیدم برای چنین پهپادی تصاویر بسیار با کیفیت بود (شاید قابل مقایسه نباشه ولی با تصاویر پهپاد ابابیل یا Hermes 450 که مقایسه کنید چندان تفاوت کیفیت نداره) بنظر من این پهپاد حتی اگر غیرمسلح هم باشه در وظیفه ی شناسایی تاکتیکی بسیار موثر و قابل توجه هست . از دیگر نمونه های این پهپادهای تاکتیکی که در ارتش هم عملیاتی هستند ، پهپاد RQ-11 Raven با برد 10 کیلومتر ، عملیاتی در ارتش آمریکا و پهپاد EMT Aladin ارتش آلمان با برد 15 کیلومتر میباشد .

با تشکر از علی آقا بخاطر مقایسه ی جالبشون در این باره ، فقط چند نکته در مورد فرمایشات شما با اطلاعات بنده به نظر رسید: 1- سرعت دهانه ی دو توپ به گلوله های مورد استفاده در اونها بستگی داره که در مورد این دو توپ و با در نظر گرفتن 2 نوع مهمات متداول ، مشاهده میکنیم گلوله ی انفجاری شدید PGU-13/B توپ Bushmaster با سرعت دهانه ی 1021 متر بر ثانیه در مقایسه با گلوله ی 3UOF8 توپ روسی با سرعت دهانه ی 960 متر بر ثانیه در جایگاه بالاتری قرار میگیره ، اما در کلاس گلوله های ثاقب ، گلوله ی 3URB8 با سرعت 1120 متر بر ثانیه رقیب آمریکایی خود ، PGU-14/B اورانیومی با سرعت دهانه ی 990 متر بر ثانیه برتری دارد . 2- مرمی گلوله ی انفجاری شدید روسی از نوع A-IX-2 است اما مشخص نیست گلوله ی PGU-13/B از چه نوع ماده ی منفجره ای استفاده کرده (بنده هرچی گشتم پیدا نکردم) ، لذا قدرت انفجار این دو گلوله تا مشخص شدن قدرت انفجار ترکیب گلوله ی آمریکایی قابل تشخیص نیست ! در ضمن اگر میشه درباره ی نفوذ گلوله های توپ برادلی در زره تانکهای T-72 و همچنین عدم استفاده از قابلیت Dual Feed توپ های 2A42 در زره پوش های روسی منبعی ارایه کنید (تو سایت سازنده BMP-2 برای مثال استفاده از توپ 2A42 با قابلیت دوال فید صریحا ذکر شده است) با تشکر

عالی بود ! مانورپذیری بالا ، دقت و هدایت پذیری خوب ، تنها چیزی که شاید مشکل ایجاد کنه وزن پایین این پهپاد در مقایسه با لگد ناشی از تیربار هست (در فیلم هم مشخص بود که در اثر لگد اسلحه ، پهپاد کمی عقب میره) که میتونه باعث کاهش دقت و شکنندگی ثبات پهپاد بشه . Quad Rotor ها یکی از بهترین طرح های پهپاد تاکتیکی به حساب میان ... با تشکر فراوان از جناب Battle master

[quote name='kaftar' timestamp='1343429815' post='262246'] کدوم الیاژ خاصیت جذب امواج رادارو داره؟ بیشتر جاها فقط میگن کامپوزیت ولی هیچ توضیحی نمیدن. [/quote] مواد دارای خاصیت جذب امواج الکترومغناطیسی مانند آلیاژهای آلومینیوم ، کامپوزیت های لاستیکی مخصوص مثل پلی کلروپرین (PolychloroPrene) که بدنه ی در نسل اول جنگنده های رادارگریز F-117A نیز مورد استفاده قرار گرفت ، همچنین آلیاژ مگنت ها (مواد دارای خاصیت الکترومغناطیسی) مثل کامپوزیت آهن اکسید و سرامیک (که به اختصار Ferrite نامیده میشه) و آهن کربونیل (آهن با خلوص بالای 97.5 درصد) دارای خاصیت جذب امواج راداری بالایی هستند .

به دنبال برنامه های گسترده ی مدرنیزاسیون ارتش خلق چین ، نیاز به هلیکوپتر جدیدی با نقش چند منظوره همانند Mi-8 روسی در نیروی نظامی این کشور ، طراحان چینی را بر آن داشت که از یک پلتفرم هلیکوپتر تثبیت شده ی اروپایی ، هلیکوپتر چند منظوره ای قدرتمند برای اجرای نقش انتقال محدود نیرو و تهاجمی بیرون آورند . طرح پایه ی این پروژه هلیکوپتر مدلAS365 Daulphin ساخت شرکت نامدار Eurocopter فرانسه انتخاب گردید و شرکت Harbin مسئول پروژه ی بیرون آوردن خفاشی مخوف از دل دلفین اروپایی گردید . هلیکوپتر Z-9 ، محصول این پروژه در سال 1981 اولین پرواز خود را به عنوان یک هلیکوپتر ترابری تاکتیکی با 70% قطعات ساخته ی چین و حتی برخی قطعات جایگزین شده مانند ملخ ها ، بجای نمونه ی اروپایی بود . این ارتقاها در طرح Z-9W که هدف آن ساخت یک هلیکوپتر تهاجمی/ترابری با وظیفه ی اولیه ی مقابله با تهدیدات زرهی بیشتر هم شد بطوریکه کامپوزیت های بکار رفته در بدنه برای افزایش استحکام بدنه و کاهش سطح مقطع راداری نیز تغییر کرده اند . هرچند تحلیلگران نظامی ، Z-9W را به جهت پر کردن خلا تا تولید هلیکوپترهای تهاجمی Z-10 میدانند . اما توانایی های مدل Z-9W آنرا امروزه به یکی از قدرتمندترین هلیکوپترهای چند منظوره در هنگ هشتم هوانیروز ارتش چین تبدیل کرده است . آخرین نمونه ی ارتقا یافته ی این هلیکوپتر ها ، مدل Z-9WA است که در سال 2005 معرفی شده و مجهز به تجهیزات الکترواپتیکی برای قابلیت انجام عملیات در شب گردیده . هلیکوپتر سری Z-9 نسبت به مدل پایه ی اروپایی دارای دو بالچه برای حمل تسلیحات ، تجهیزات راداری و الکترواپتیکی در قسمت بالای سقف و زیر دماغه برای شناسایی و هدفگیری اهداف میباشد . هلیکوپتر Z-9 دارای قابلیت حمل گستره ای از تسلیحات از جمله موشکهای ضدتانک هدایت سیمی HJ-8 و یا پاد های موشک غیر هدایت شونده 57 یا 90 میلیمتری و پادهای تیربار سنگین 12.7 میلیمتری برای نقش پشتیبانی نزدیک و در آخر ، موشکهای هوا به هوای حرارت یاب TY-90 با برد 6 کیلومتر را داراست . موشک سوخت جامد HJ-8 که اصلی ترین سلاح این هلیکوپتر در نقش ضد زره به حساب میاید دارای برد 5.3 کیلومتر بوده و قابل مقایسه با موشکهای TOW و MILAN میباشد . ظرفیت حمل تسلیحات این هلیکوپتر 2 تن میباشد . هلیکوپتر Z-9 در حال شلیک موشکهای غیرهدایت شونده موشک HJ-8 علاوه بر این ، گزارشات از نصب موشک جدید و محرمانه ی کد AKD-10 (مدل هوا به زمین موشک جدید HJ-10) روی هلیکوپترهای مدل Z-9WA حکایت دارد . اگرچه در اصل ، توسعه داده شده برای هلیکوپتر تمام تهاجمی Z-10 است اما خبرگزاری های چین از استفاده از این سلاح پیشرفته روی هلیکوپتر Z-9WA خبر میدهند . بنظر میرسد نقش درنظر گرفته شده برای این موشک که آنرا همتای چینی AGM-114 Hellfire میدانند ، استفاده در مقابل اهداف نرم همچون ساختمان ها و استحکامات که معمولا 70% اهداف در شرایط جنگی را تشکیل میدهند ، میباشد. عکس خبرگزاری شینهوا از شلیک یک AKD-10 از هلیکوپتر Z-9WA تجهیزات متمایز کننده ی هلیکوپتر Z-9WA نسبت به مدل سلف خود ، Z-9 ، سیستمهای ردیابی و شناسایی نصب شده در زیر دماغه ، متشکل از یک سیستم نظارت تلویزیونی Low Light و سیستم جستجو و ردیابی حرارتی (IRST) است که به هلیکوپتر امکان عملیات در شرایط مختلف آب و هوایی و امکان عملیات در شب را میدهد . بالچه های حمل تسلیحات این مدل بازطراحی و شبیه به بالچه های هلیکوپتر تهاجمی فرانسوی AS 565 Panther (مدل تهاجمی فرانسوی هلیکوپتر دلفین) طراحی شده اند . همچنین یک سیستم جنگ الکترونیک تدافعی متشکل از سیستم هشدار حرارتی کشف موشک و واکنش دهنده ی خودکار به تهدید (پخش کردن Chaff/Flare) و نمایشگرهای MFD به سامانه ی الکترونیکی هلیکوپتر اضافه گردیده است . بدنه ی Z-9WA همانند مدل ترابری Z-9B از آلیاژ آلومینیوم سبک و پلاستیک تقویت شده با فایبرگلاس و Nomex برای افزایش استحکام ساختار هلیکوپتر و کاهش وزن استفاده شده است . هلیکوپتر دارای زره سبکی بوده و تدابیری برای کاهش اثرات حرارتی هلیکوپتر دیده نمیشود . این مدل دارای ملخ دم 11 پره ای طراحی فنسترونی بجای ملخ 13 پره ای مدل پایه ی اروپایی است . ارابه ی فرود هلیکوپتر با سیستم هیدرولیکی حرکت میکند و مجهز به ضربه گیر های پنیوماتیکی است . موتورهای استفاده شده در مدل Z-9WA از نوع توربوشافت و مدل Turbomeca Arriel 2C با قدرت 718 کیلووات است ، ظرفیت حمل سوخت این هلیکوپتر 1140 لیتر با گزینه ی مخزن خارجی با ظرفیت 400 لیتر میباشد . از دیگر تجهیزات الکترونیکی نصب شده روی این هلیکوپتر میتوان به ارتفاع سنج رادیویی مدل BG-06 ، سامانه ارتباط رادیویی تک بانده Type 150 ، سیستم خلبان خودکار KJ-13 اشاره کرد . سیستم کنترل آتش در مدلهای اولیه ی Z-9W از یک واحد اپتیکی X12 در سقف کاکپیت تشکیل شده بود که وظیفه ی هدایت موشکهای HJ-8 به سمت هدف به روش SACLOS را داشت . اما در مدل Z-9WA ، سیستم کنترل آتش قدیمی با یک واحد ردیابی و شناسایی جدید ساخت مرکز توسعه تکنولوژی الکترواپتیکی Luoyang جایگزین شده که از سامانه تلویزیونی و IRST برای هدایت موشک در هر شرایط آب و هوایی استفاده میکند . در حال حاضر بجز هنگ هشتم هوانیروز ارتش چین ، دو فروند از این هلیکوپتر نیز به کنیا صادر شده اند . منبع : http://www.sinodefence.com/airforce/helicopter/z9w.asp http://en.wikipedia.org/wiki/Harbin_Z-9 http://airforceworld.com/pla/z9-helicopter-china-2.htm#z9wa مترجم و گردآورنده : Cheka کپی مطلب با ذکر نام میلیتاری و گردآورنده بلامانع است

با تشکر از علی آقا بابت مقاله ی خوبشون در مقایسه با توپ 2A42 ، این توپ با نرخ 200 گلوله بر دقیقه در مقابل نرخ آتش قابل انتخاب توپ زره پوشهای BMP-2 که نرخ آتش 200-300 گلوله در دقیقه در حالت Low و نرخ 550 گلوله در دقیقه در حالت High دارای نرخ آتش بسیار کمتری هست هرچند بنظر میرسه برای افزایش دقت ، نرخ آتش فدا شده (در توپ L21A1 RARDEN این کاهش نرخ بیشتر هم هست) در مقوله ی گلوله ها خصوصا گلوله های ثاقب، گلوله های 30 در 170 میلیمتری اورانیومی PGU 14 / B در 1000 متر قابلیت نفوذ در 40 میلیمتر زره رو دارند که رقیب 30 در 165 میلیمتری آن ، گلوله ی 3UBR8 با سرعت دهانه ی 1120 متر بر ثانیه ، وزن پرتابه ی 304 گرم ، قابلیت نفوذ در 25 میلیمتر زره شیبدار با زاویه ی 60 درجه از فاصله ی 1500 متری را داراست . بنظر مقایسه ی این دو توپ جالب میشه .... [font="StoneSansITC-Medium"][size="1"][font="StoneSansITC-Medium"][size="1"] [/size][/font][/size][/font] [font="StoneSansITC-Medium"][size="1"][font="StoneSansITC-Medium"][size="1"] [/size][/font][/size][/font] [font="StoneSansITC-Medium"][size="1"][font="StoneSansITC-Medium"][size="1"] [/size][/font][/size][/font] [font="StoneSansITC-Medium"][size="1"][font="StoneSansITC-Medium"][size="1"] [/size][/font][/size][/font]

حق با شماست باید بررسی کرد موقعیت نصب JFS در جنگنده های F-14 و Su-27 تفاوت دارند یا خیر ، اما بنظر نمیرسه انقدر مشکل حادی باشه که مانع جایگزینی موتور ها بشه . میشه حتی یه JFS جدید برای موتورهای AL-31 ساخت که با آیرودینامیک و موقعیت JSF در تامکت ها همخوانی داشته باشه . (هزینه اش کمتر از ساخت یه موتور جدیده)

لطف دارید بهنام عزیز KA-52 در حقیقت مدل فرماندهی و شناسایی Ka-50 هست که به سامانه های نظارتی دوربرد و فرماندهی نبرد پیشرفته هست که برای هدایت و مدیریت دسته ای از هلیکوپترها (مخصوصا هلیکوپترهای فول تهاجمی Ka-50) طراحی شده . در تاپیک زیر در مورد Ka-52 بحث شده ، با این حال ابهامی داشتید بازهم بفرمایید . [url="http://www.military.ir/forums/topic/15463-%d9%85%d8%b9%d8%b1%d9%81%d9%8a-%d9%87%d9%84%d9%8a%d9%83%d9%88%d9%be%d8%aa%d8%b1-%d8%aa%d9%87%d8%a7%d8%ac%d9%85%d9%8a-%d9%83%d8%a7-52-%d9%83%d8%a7%d9%85%d9%88%d9%81%d9%83%d9%88%d8%b3%d9%87-%d8%b3%d9%8a%d8%a7%d9%87-%d8%a8%d8%a7%d8%b1-%d8%af%d9%8a/"]http://www.military.ir/forums/topic/15463-%d9%85%d8%b9%d8%b1%d9%81%d9%8a-%d9%87%d9%84%d9%8a%d9%83%d9%88%d9%be%d8%aa%d8%b1-%d8%aa%d9%87%d8%a7%d8%ac%d9%85%d9%8a-%d9%83%d8%a7-52-%d9%83%d8%a7%d9%85%d9%88%d9%81%d9%83%d9%88%d8%b3%d9%87-%d8%b3%d9%8a%d8%a7%d9%87-%d8%a8%d8%a7%d8%b1-%d8%af%d9%8a/[/url] جناب Kaftar بله در نمایشگاه هوایی سال 2008 در ایران ، خبری تایید به نقل از مجید هدایت ، مدیر سازمان صنایع هوایی ایران (IAIO) منتشر شد مبنی بر قصد ایران برای امضای قراردادی با کپمانی کاموف روسیه برای تولید تحت لیسانس 50 فروند هلیکوپتر Ka-32 (مدل غیرنظامی هلیکوپتر Ka-27) در ایران منتشر شد . اما تا الان خبری مبنی بر تولید شدن این هلیکوپترها و عملیاتی شدنشون منتشر نشده [url="http://rianovosti.com/world/20081029/118018355.html"]http://rianovosti.com/world/20081029/118018355.html[/url]

موتورهای روسی واحد APU رو میتونند بصورت Optional نصب کنند یا نکنند . برای مثال موتور AL-31 قابلیت نصب APU های استارتر GTDE-117 ، VK-100 ، VK-150 ساخت شرکت کلیموف را داراست . میشه هم موتور و هم APU آمریکایی رو با APU های شرقی جایگزین کرد . http://en.klimov.ru/production/aircraft/apu/

با تشکر از دوستان عزیز [quote name='arminheidari' timestamp='1343236422' post='261899'] فکر کنم بیشترین نقش و کاربرد این هلیکوپتر انتقال نیرو باشد تا تهاجم بر اهداف ولی امکان نصب سلاح این امکان را می دهد که در هنگام پیاده یا سوار کردن نیرو یک منطقه امن برای مدت کوتاهی برای خود یا همراهانش ایجاد کند چیزی شبیه عملکرد هلیکوپترهای مسلح حمل نفرات در ویتنام اگر با هلیکوپترهای بل UH-1N که ایران هم دارد مقایسه کنیم هلیکوپترهای بل خیلی بهتر و قابلیت بار بهتری دارند و بار قابل حمل حدود دو برابر دارند [url="http://en.wikipedia.org/wiki/UH-1N_Twin_Huey"]http://en.wikipedia....UH-1N_Twin_Huey[/url] [url="http://en.wikipedia.org/wiki/Harbin_Z-9"]http://en.wikipedia....wiki/Harbin_Z-9[/url] البته مزیت این هلیکوپتر نسبت به بل کوچک و داشتن ابعاد و وزنی به مراتب کمتر است که با این وزن توان حمل نزدیک به ظرفیت بل را دارد اما با اضافه کردن سلاح و موشک این توان حرکتی و برد کاهش می یابد [/quote] البته مدل مخصوص ترابری این هلیکوپتر با کد Z-9B دارای ظرفیت حمل 10 سرباز مسلح است که 2 سرباز بیشتر از ظرفیت حمل نفرات UH-1N میباشد . ظرفیت حمل بار این دو هلیکوپتر تقریبا مساوی و معادل 2 تن میباشد که توجه به این مورد در عین در نظر داشتن وزن حداکثری 4100 کیلوگرمی Z-9B نسبت به وزن حداکثری 4700 کیلوگرمی UH-1N نشان دهنده ی چالاکی بالاتر Z-9 نسبت به UH-1N در عین توان حمل بار بیشتر است . [url="http://www.sinodefence.com/airforce/helicopter/z9w.asp"][color="#0f72da"]http://www.sinodefen...icopter/z9w.asp[/color][/url] [url="http://en.wikipedia.org/wiki/Bell_UH-1N_Twin_Huey"]http://en.wikipedia.org/wiki/Bell_UH-1N_Twin_Huey[/url] Behnam Sniper عزیز چینی ها از اواخر دهه ی 80 و با تشدید تنشها میان اتحاد جماهیر شوروی و چین ، نیاز به هلیکوپتری با نقش مخصوص ضد زره رو در دکترین مقابله با موج زرهی شوروی به خوبی احساس کردند . در ابتدا ، بعلت نیاز به هزینه و سرمایه گذاری سنگین روی چنین طرحی ، چینی ها تصمیم گرفتند بصورت مقطعی از هلیکوپترهای ضد زره غربی برای اینکار استفاده کنند . لذا در ابتدا 8 هلیکوپتر Gazelle مجهز به موشکهای Euromissile HOT برای ارزیابی خریداری شد . سپس توجه پکن به هلیکوپترهای Agusta A129 Mangusta معطوف شد و دست آخر در سال 1988 ، پکن قراردادی برای خریداری هلیکوپترهای AH-1 Cobra و لیسانس تولید موشکهای ضد تانک TOW را خریداری کرد . اما به دنبال اعتراضات مشهور میدان Tiananmen در سال 1989 که منجر به تحریم تسلیحاتی چین توسط اتحادیه ی اروپا و امریکا گردید ، قرار داد کبراها لغو شد . در جبهه ی شرق نیز فروپاشی شوروی و پس از آن ، بی میلی روسیه و بلغارستان در فروش هلیکوپترهای تهاجمی Mi-24 ، چینی ها را بیش از پیش به ساخت یک هلیکوپتر تهاجمی داخلی سوق داد . بطوریکه کار روی طرح هلیکوپتر تهاجمی چینی از اواسط دهه ی 90 آغاز گردید . از طرفی خلا موجود در توان ضد زره هوانیروز تا ساخت نمونه ی داخلی باید به سرعت با راه حلی مقطعی رفع میشد . رزمایش های ارتش چین نیز نشان میداد هلیکوپترهای تهاجمی باید برای هماهنگی بیشتر تحت کنترل ارتش باشند نه نیروی هوایی ، از این رو هلیکوپترهای Z-9 بر پایه ی هلیکوپتر غیرنظامی دلفین به عنوان جایگزین مقطعی ضدزره در ارتش چین برگزیده شد و واحد مخصوص موسوم به نیروی هوابرد زمینی ارتش چین (PLAGFAF) با استعداد 9 هلیکوپتر Z-9 بوجود آمد . هلیکوپتر Z-9 از آن زمان تا کنون که کار ساخت هلیکوپتر مدرن Z-10 به پایان رسیده و طبق گزارشات ، از سال 2008-2009 به تدریج در حال تزریق به ارتش چین است ، نقش هلیکوپتر ضد زره در ارتش چین را برعهده داشته است . (انشاالله به زودی در باره ی هلیکوپتر Z-10 نیز اگر تاپیکی وجود نداشته باشه ، مفصلا توضیح خواهم داد) [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10210/z105B15D.jpg [/img]

[quote name='Lord-Soldier' timestamp='1343138046' post='261674'] جناب چکای عزیز، این میزان نفوذ یک گلوله منفرد است. ا[b]ما اگر 10 یا 20 گلوله به یک نقطه یا یک دایره با شعاع 15 سانتیمتر اصابت کنند [/b]به نظر من می رسد که بتوانند به بیش از 1000 میلیمتر RHA هم نفوذ کنند. اما بیایم محاسبه کنیم که حداکثر چه تعداد گلوله در یک دایره به شعاع 10 سانتیمتر قابل اصابت هستند. [/quote] دوست عزیز متاسفانه با وجود اینکه سعی کردید در محاسباتتون بد بینانه ترین حالت رو در نظر بگیرید ، اما نتیجه ی شما با چیزی که در واقعیت اتفاق میافته بسیار متفاوته و دلیلش در نظر نگرفتن بسیاری از فاکتورها از جمله خطای توپ ، پراکنده شدن گلوله (Ammo dispersion) ، خطای سیستم کنترل آتش ، مانور هدف ، شدت آتش توپخانه در منطقه و ... برای اینکه معیاری دستتون بیاد به آزمایش خود نیروی هوایی آمریکا در سال های 1978-1979 بر روی توپ GAU-8/A استناد میکنم . در این تست میدانی ، جنگنده ی A-10 با ارتفاع 60 متر ، زاویه ی حمله ی 1.8 تا 4.4 درجه و از فاصله ی 800 تا 1300 متر از یک دسته هدف زرهی (تانکهای T-62 و M-47) اقدام به هدف قرار دادن این اهداف صرفا با استفاده از توپش میکنه . نتیجه ی این آزمایش جالب بود : از گلوله های شلیک شده تنها 10 تا 28 درصد به اهداف برخورد کردند (Hit) و بین 1.7 تا 3.8 درصد گلوله ها باعث صدمه ی جدی (Kill) شده ! توجه داشته باشید این تست در شرایط ایده آلی مانند ارتفاع تنها 60 متر و زاویه ی حمله ی 1.8 تا 4.4 درجه انجام شده ، هرچه ارتفاع ، زاویه ی حمله و فاصله ی شلیک گلوله بیشتر باشه ، پراکندگی گلوله های شلیک شده بیشتر هست . (به موارد بالا در این تست ، مانور هدف و شدت آتش پدافند رو هم اضافه کنید) با این تفاسیر مشاهده میکنید که اگرچه از 1979 تاکنون ، سیستمهای نرم افزاری و سخت افزاری توپ A-10 مسلما ارتقا یافته اند ، اما با این حال اصابت 10 تا 20 گلوله به خود خودرو هم احتمال پایینی داره ، اینکه این تعداد گلوله به دایره ای به شعاع 15 سانت برخورد کنند بیشتر شبیه رویاست . تست مورد استناد بالا در مقاله ی لینک زیر هست که اصل لینک مربوط به تست و محاسبه میزان پراکندگی گلوله های توپ GAU-8/A هست . [url="http://www.dtd.ba/portal/index2.php?option=com_docman&task=doc_view&gid=176&Itemid=42"]http://www.dtd.ba/portal/index2.php?option=com_docman&task=doc_view&gid=176&Itemid=42[/url]

خیر محدوده ی اقتصادی انحصاری یک کشور که برد آن از سواحل کشور بیشتر از مرزهای سیاسی کشور و به فاصله ی 200 مایل از ساحل کشور میباشد و بنابر ماده ی 58 و 87 قوانین سازمان ملل ، عبور ناو ، هواپیما و ... کشورهای دیگر از این منطقه آزاد است . هرچند کشور میزبان (در این مورد فدراسیون روسیه) حق ماموریت های جستجو و اکتشافی برای تحقیق را خواهد داشت که این موضوع ظاهرا درباره ی سوانح نیز صدق میکند . *به نقل از خبرگزاری RT، ناو گشت دریایی Antias گارد ساحلی فدراسیون روسیه با حضور در محل ، از رویت نشدن هیچگونه اثر سوخت هواپیما روی سطح آب و غرق شدن جنگنده تقریبا بلافاصله پس از سقوط خبر داده است . علاوه بر ناو Antias ، یک هواپیمای گشت دریایی An-72 نیز به منطقه اعزام گردیده . **آخرین اخبار رسمی به نقل از ایتارتاس از تایید شدن تحویل داده شدن خلبان آمریکایی از ناو ژاپنی به ناو آمریکایی توسط وزارت امورخارجه ی روسیه حکایت دارد . طبق بررسی های واحد اعزامی گارد مرزی روسیه ، لاشه ی جنگنده ی F-16 در عمق 5 کیلومتری دریا قرار گرفته است . وزارت امور خارجه روسیه همچنین اطمینان داد هرگونه خطر اکولوژیکی بدلیل سقوط جنگنده امریکایی بررسی شده و احتمال آلودگی زیست محیطی وجود ندارد .

ساعتی پیش سخنگوی گارد مرزی فدراسیون روسیه از سقوط یک جنگنده ی F-16 آمریکایی در داخل مرزهای اقتصادی دریایی (EEZ) این کشور و در حوالی جزایر کوریل خبر داد . به گزارش خبرگزاری ریانوستی به نقل از مقامات روسی، "مرکز امداد دریایی کامچاتسکی فدراسیون روسیه در ساعت 8:30 بعد از ظهر به وقت محلی (8:30 صبح به وقت گرینویچ) امروز از سقوط یک هواپیما در اقیانوس آرام و در حوالی منطقه شمالی جزایر کوریل خبر داد" طبق اطلاعات بدست آمده ، هواپیمای مذکور یک F-16 شاخه 35ام جنگنده ارتش آمریکا بوده که از پایگاه Misawa در ژاپن عازم آلاسکا بوده است . به گزارش این خبرگزاری ، خلبان این هواپیما موفق به اجکت شده و توسط ناو ژاپنی Hokko maru متعلق به وزارت کشاورزی ژاپن نجات یافته است . اما لاشه ی این هواپیما که محل سقوط آن در 200 مایلی شمال شرقی ژاپن و 186 مایلی جزایر کوریل روسیه بوده هنوز بیرون کشیده نشده . علت این سانحه هنوز مشخص نیست . * طبق اعلام خبرگزاری رسمی ایتارتاس ، جنگنده ی آمریکایی در منطقه اقتصادی دریایی انحصاری روسیه که تحت کنترل گارد مرزی این کشور است ، سقوط کرده . همچنین اخبار تایید شده از اعزام یک ناو گشت گارد ساحلی فدراسیون روسیه به دستور فرماندهی سرویس FSB برای جستجو به منطقه سانحه حکایت دارد . http://www.itar-tass.com/en/c32/478456.html http://rianovosti.co.../174731501.html

[quote name='ilusmc' timestamp='1342941139' post='261301'] [quote name='MOHAMMAD' timestamp='1342599173' post='261189'] توپ آ 10 از پس زره هيچ يك از تانكهاي مدرن بر نمياد و حتي از پس آپگريد هاي اوليه تي 55 هم بر نمياد و آ 10 با نزديك شدن بيش از حد به كاروانهاي زرهي فقط خودشو در معرض خطر خودروهاي اسپاگ و موشكهاي دوشپرتاب همراه كاروان زرهي قرار ميده. توپ آ 10 بيشتر به درد حمله به خودروهاي فاقد زره يا نهايتا نفربرها مي خوره. [/quote]توپ آ 10با گلوله های اورانیوم ضعیف شده مقابل همه زره پوش های دنیا برتری داره. [/quote] دوست عزیز گلوله های مد نظر شما گلوله های PGU-14/B API هست که دارای سرجنگی مجهز با 4.6 گرم اورانیوم ضعیف شده هست که نفوذ کننده ترین گلوله ی توپ GAU-8 به شمار میاد . بررسی های میدانی و شبیه سازی ها نشون میده نفوذ این گلوله ها با انرژی جنبشی پرتابه ارتباط مستقیم داره . آزمایش انجام شده در مقاله ی زیر نشون میده میزان نفوذ گلوله های اورانیومی PGU-14/B API رو بر اساس سرعت پرتابه و فاصله ی هواپیما از هدف در هنگام شلیک سنجیده است . در این ازمایش ، سرعت هواپیما 128 متر بر ثانیه (250 نات) ، زاویه ی حمله ی هواپیما 30 درجه و میزان مقاومت ماده بکار رفته در زره بر اساس واحد BHN معادل عدد 300 در نظر گرفته شده . نمودار آزمایش نشون میده در فاصله ی 1220 متر از هدف و سرعت گلوله ی 800 متر بر ثانیه ، نفوذ گلوله در زره تنها 55 میلیمتر است . میزان نفوذ این گلوله در فاصله ی 300 متری از هدف و سرعت گلوله ی 1000 متر بر ثانیه عدد 76 میلیمتر و میزان نفوذ در فاصله ی صفر از هدف و سرعت گلوله ی 1070 متر بر ثانیه (که از نظر عملی این حالت غیرممکن هست) معادل 83 میلیمتر هست . با توجه به اینکه زره های نصب شده روی تانک های کنونی بطور معمول از نوع RHA (فولاد مسلح) هستند که BHN این زره ها بین 270 تا 300 میباشد . نتیجتا گلوله های اورانیومی توپ GAU-8 میتونند تنها در 76 میلیمتر از زره تانکهای کنونی نفوذ کنند ، در حالیکه بیشتر تانکهای حال حاضر بین 700 تا 900 میلیمتر RHA روی بدنه شون نصب میکنند . این وضع توی تانکهای سنگینی مثل لکرک و Leopard 1A3 بدتر هم هست ، بطوریکه زره RHA این تانکها از فولاد فوق تقویت شده (High hardness Steel) تشکیل شده که دارای BHN بین 500 تا 600 هست ، یعنی نفوذ گلوله های توپ هواپیمای A-10 در زره این تانکها تنها 38 میلیمتر خواهد بود . منبع : [url="http://www.dtd.ba/portal/index2.php?option=com_docman&task=doc_view&gid=176&Itemid=42"]http://www.dtd.ba/po...d=176&Itemid=42[/url] [url="http://www.scribd.com/doc/6032093/Armor-Basics"]http://www.scribd.co...93/Armor-Basics[/url]

[quote name='behnamsniper' timestamp='1342358247' post='260754'] [color=#0000FF]این تانک چند تا دوربین برای مراقبت از خود و مشاهده فضای ب یرون خودش داره؟[/color] [color=#0000FF]یه مطلبی بود خوندم که تانک ذوالفقار در چهار طرف خودش برای محافظت به دوربین مجهز [/color] [color=#0000FF]حالا از این دوربین ها هم داره یا نه؟[/color] [color=#0000FF]اگه داشته باشه توان رزمیش افزایش پیدا نمی کنه؟[/color] [/quote] با اجازه ی علی آقا BMP-T علاوه بر سامانه های دید که برای هریک از خدمه تانک تعبیه شده ، برای افزایش Situational Awareness و پوشش 360 درجه ای میدان نبرد ، بجای استفاده از دوربین های مدار بسته (که معمولا میان MBT ها استفاده میشه) از یک سامانه دید وسیع مدل 7119 که دوربین آن در سمت راست بالای برجک زره پوش قرار گرفته و محور تثبیت شده استفاده میکنه که فید تلویزیونی دید در روز/شب آن به فرمانده تانک منتقل میشود و علاوه بر آن از مسافت یاب لیزری نیز استفاده میکند. مزیت این سامانه نسبت به سیستم CCTV (دوربین مدار بسته) انعطاف پذیری بالاتر ، خصوصا در حرکت نسبت به راستای افقی و عمودی است که در شرایط جنگ شهری برای شناسایی تهدید در طبقات بالای ساختمان ها و بناها اهمییت زیادی دارد . [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10210/bmpt_dgsjh55B15D.jpg [/img] علاوه بر ویدئوهایی که علی آقا قرار دادند ، دو لینک ویدئو نیز در سایت شرکت سازنده این زره پوش مخوف ، یعنی شرکت uralvagonzavod قرار داده شده که دیدنشون خالی از لطف نیست . [url="http://uralvagonzavod.com/products/special_products/30/"]http://uralvagonzavod.com/products/special_products/30/[/url]

[quote name='ALI' timestamp='1342268825' post='260534'] [quote]موشک ضد تانک واشرار چقدر خشن[/quote] [color=#0000FF]اتفاقا برای مقابله با اشرار شرق کشور خودروی بسیار عالی و ایدئالیه. البته نه با موشک های ضد تانک ، بلکه با دو توپ 30 میلیمتری و دو نارنجک انداز 30 میلیمتری اش.[/color] [/quote] توجه داشته باشید سیستم موشکی نصب شده روی خودروی زرهی BMP-T سیستم موشکی 9M120 Ataka-V هست . موشک های 130 میلیمتری این سیستم قابلیت استفاده از دو نوع کلاهک رو دارند که نوع اول ضد تانک بوده و کلاهک دوم که با کد 9M120F شناخته میشه ، یک کلاهک انفجاری شدید Thermobaric هست که قدرت انفجارش برابر 9.5 کیلوگرم TNT هست . این کلاهک به منظور پاکسازی استحکامات از پیاده نظام ساخته شده و بدون شک ، استفاده از مواد ترموباریک ، اون رو تبدیل به یکی از موثرترین سلاح های جنگ شهری میکنه . [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10210/9M120_700x5005B15D.png[/img] [url="http://zid.ru/eng/products/90/detail/212"]http://zid.ru/eng/pr...s/90/detail/212[/url]

[quote name='m_h8807' timestamp='1342034025' post='260067'] [right]ببخشید اسم از بالا سومین عکس چه راداریه[/right] [right]خیلی شبیه رادارهای روسی هستش[/right] [right][/quote] [/right] [right]عکس سوم متعلق به رادار دو بعدی IL13-3 NEBO-SV است که البته بنظر میرسه تغییراتی داشته ، آنتنها روی یک صفحه نصب شده اند و چند آنتن VHF هم در ستون پایه ی رادار نصب شده . اما رادار همان رادار نبو هست .[/right]

[quote name='ALI' timestamp='1342095446' post='260188'] [color=#0000FF]در سالهای پایانی جنگ نیز تعدادی از این خودروها مورد تغییر قرار گرفتند و چهار توپ 20 میلیمتری آن با یک توپ 37 میلیمتری تعویض شد. علت این کار مقابله با بمب افکن های سنگین آمریکا بود. چرا که بمب افکن های آمریکایی در ارتفاع بالاتری نسبت به بمب افکن های سبک پرواز می کردند[/color] [/quote] با تشکر از علی آقای عزیز بخاطر مقاله ی زیبا در مورد این سیستم قدرتمند ، مدل تک لول این سیستم هم که اشاره فرمودید با استفاده از یک توپ 37 میلیمتری Flak 43 برای مقابله با اهداف ارتفاع بالا (تا ارتفاع 4200 متر) هست که با نام Ostwind (باد شرقی) شناخته میشه . توپ نصب شده روی این سیستم فول اتوماتیک هست و در مقایسه با رقیب غربیش ، بوفورز 40 میلیمتری دارای نرخ آتش دو برابر و حجم و وزن کمتر است . [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10210/ostwind_015B15D.jpg[/img]

این تقریبا بزرگترین تمرکز نیرو و نمایش قدرت رسمی نیروی دریایی روسیه از آغاز شورش ها در سوریه و در حمایت از این کشور در مقابل غرب به حساب میاد . طبق اطلاعات رسانه های روسی ، ناوگروهی متشکل از 7 ناو جنگی روسی که شامل 1 ناوشکن ، 4 ناو پیاده کردن نیرو و دو ناو پشتیبانی است هم اکنون پایگاه خود در دریای شمال (بندر Severomorsk) را ترک کرده اند و در حال حرکت به سمت آتلانتیک شمالی هستند که در آنجا به دو ناو دیگر از ناوگان دریای سیاه روسیه (یک Corvette و یک ناو پشتیبانی) ملحق میشوند . در ادامه ، این گروه به سمت دریای سیاه و مدیترانه رفته و با دو ناو پیاده کردن نیرو و یک Corvette دیگر از ناوگان دریای بالتیک ، تشکیل ناوگروه رزمایش مدیترانه ی نیروی دریایی روسیه را میدهند . تمام این ناوها در بندر طرطوس سوریه پهلو خواهند گرفت . و پس از سوخت گیری ، بنابر متن رسمی بیانیه ی وزارت دفاع روسیه ، "تمریناتی جهت کسب آمادگی رزمی زیر فرماندهی واحد" را انجام خواهند داد . چیزی که خیلی تعجب آوره استفاده ی گسترده از کشتی های پیاده کردن نیرو در این ناوگروه هست که شک و تردیدی درباره ی قضیه ی پشت صحنه ی این رزمایش بوجود میاره ، از 11 ناو جنگی اعزام شده 6 ناو برای حمل نیرو و تجهیزات هست (ناوهای Alexander Otrakovsky, Georgy Pobedonosets, Kondopoga ، [u][color=#0066CC]Caesar Kunikov and the Nikolai Filchenkov ) [/color][/u]با توجه به اعزام همه ی این ناوها به بندر طرطوس و این موضوع واضح که روسیه در مدیترانه دشمن خاصی نداره که بخواد پیاده شدن در ساحل اون کشور رو تمرین کنه ، دو دلیل برای این موضوع بنظرم میرسه: 1- روسها در پوشش رزمایش در حال ارسال اضطراری تجهیزات و نیرو به سوریه هستند که چندی هست ارسال اون توسط ناوهای ترابری غیرنظامی با اختلالات گاه و بیگاه از طرف غرب مواجه شده -2- نیروی دریایی روسیه با هدف تخلیه ی فوری شهروندان ، پرسنل و دیپلمات های روسیه به طرطوس اعزام شده . (به یاد بیارید چینی ها هم سال گذشته و در جریان درگیری های لیبی با اعزام یک ناوچه جنگی Type 054 و یک ناو حمل نیرو ، 30 هزار نفر از شهروندانش رو از لیبی جنگ زده خارج کرد) در هر دو صورت ، این نشون دهنده ی وخیمتر شدن اوضاع سوریه تا حد نزدیک شدن مداخله ی احتمالی ناتو در سوریه هست که روسها رو به درگیر شدن تا این حد (حتی صرفا با هدف رویارویی با افزایش تجمع نیروی ناتو در دریای مدیترانه) واداشته.

شاید سوالی که هر ذهنی را به خود مشغول کند آنست که چگونه در جنگ جهانی دوم مسکو با ساختمان ها و مکان های قدیمی و زیبای خود ، از جمله بنای کرملین که مرکز سیاسی شوروی نیز محسوب میشد ، همانند دیگر پایتخت های در شعاع عملیاتی لوفت وافه و موشکهای بالستیک نازی ها ، متحمل خسارات شدیدی همچون دیگر شهرها (لندن و ...) نشد ؟ در حالیکه در اواسط جنگ ، آلمانها حتی به دروازه های شهر مسکو نیز رسیدند . پاسخ این سوال در یکی از سری ترین اسناد اتحاد جماهیر شوروی که به تازگی (تنها سال پیش) منتشر و Declassify شده است باید جستجو کرد . عملیات استتار کردن مسکو ! در مدت کوتاهی پس از شروع جنگ ، ژنرال نیکولای اسپیریدونوف ، فرمانده نیروهای محافظ کرملین (که امروزه به نام هنگ کرملین شناخته میشود) در نامه ای محرمانه به رییس وقت سازمان اطلاعات شوروی ، لاورنتی بریا ، از لزوم استتار کرملین و دیگر مناطق مسکو برای مقابله با حملات هوایی لوفت وافه سخن گفت . به دنبال این ، گروهی از معماران و مهندسان ساختمانی روسی به رهبری بوریس لوفان شروع به طرح ریزی "نامریی کردن" کرملین از دید بمب افکن های آلمانی کرد . با نزدیک شدن آلمانها به مسکو ، حلقه ی دفاع هوایی پرحجم اطراف مسکو تقویت شد و نیروی هوایی در وضعیت آماده باش قرار گرفت . اما هیچ کس نمیدانست برای حفظ مکان های تاریخی و ارزشمند مسکو و بالاتر از همه ، کرملین ، نماد رهبری شوروی چه تدبیری باید اندیشیده شود. در این هنگام گروه بوریس دو پیشنهاد برای استتار کردن اماکن مسکو پیشنهاد کرد . پیشنهاد اول باز رنگ آمیزی نمای بیرونی ساختمانها بود . در عرض چند هفته سقف و نمای بیرون بناهای مهم مسکو همانند ساختمان های مسکونی معمولی رنگ آمیزی شد . سقف و گنبدها رنگ سبز خود را با رنگ سیاه جایگزین کردند . صلیب ها و ستاره های سرخ بر فراز ساختمان های اداری مهم برچیده شد و سقف مکان ها با کاور چوبی پوشانده گردید . حتی در دیوار کرملین نیز نقش پنجره ها و در طراحی شد . گروه بوریس شروع به جذب افراد بیشتری همانند نقاش ها و طراحان ساختمان های بلند مانند طراح برج ایوان کرد . پیشنهاد دوم ، طراحی ساختمان ها و جاده های جعلی بود . طرح و نقاشی ساختمان های قلابی در سراسر خیابان های مسکو (بخصوص محل هایی که از نظر معماری همانند کرملین بود) شروع شد . خیابان ها از هر طرف از مسکو گسترش یافتند ، نیمرخ ساختمان ها با رنگ های مخصوصی رنگ آمیزی گردید . [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10210/LE282L315B15D.jpg [/img] [i]تصویری از کرملین استتار شده توسط هواپیماهای شناسایی آلمانی[/i] یاکوف چرنیکوف ، هنرمند Avant-garde عکس ها و طراحی های مخصوصی را ابداع کرد که اثری بصری موسوم به "اثر حومه شهری" (Suburb Effect) تولید میکرد . این اثر باعث میشد خلبان آلمانی در ارتفاع بالا ، بدلیل خطای دید شهر را بزرگتر و مناطق جعلی را همانند ساختمان ها و اماکن مسکونی واقعی ببیند . در واقع خلبان برای انتخاب هدف چند ثانیه بیشتر فرصت نداشت و طرح یاکوف ، انحراف دید او در این چند ثانیه را مسجل میکرد . خبرنگار مجله ی Life ، مارگارت بورک وایت در هنگام شروع جنگ در مسکو بود و عکسهایی از اولین حملات هوایی علیه مسکو و مردمی که در حال کشیدن "سقف" بودند ، گرفت . بصورت ماهیتی هیچکس انتظار نداشت بتوان کل شهر را از دید خلبانان لوفت وافه پنهان کرد . این استتار ها حتی در روز قابل تشخیص بود ، اما در شب (که بیشتر حملات لوفت وافه علیه مسکو نیز در شب انجام میشد) استتارها باعث از بین رفتن قدرت تشخیص و خطای دید خلبانان میشد . پدافند هوایی مسکو با آتش شدید و دیواری از سرب و آتش توانست میزان قابل توجهی از هواپیماهای آلمانی را منهدم کند . اما با این وجود 234 بمب افکن آلمانی توانستند از حلقه ی آتش گذشته و بمبهای خود را که بالغ بر 1610 بمب انفجاری و 100000 بمب آتش زا بود روی مسکو بریزند . در این میان ، استتار خدمتی بهتر از این نمیتوانست انجام دهد : حدود یک سوم بمبهای ریخته شده توسط آلمانها روی اماکن جعلی ریخته شد . تنها 19 مرکز اداری اقتصادی و 227 ساختمان در مسکو متحمل خسارت شدند . مسکو تا مارس 1942 زیر بمباران آلمانی ها بود ، پس از آن معماران شروع به جمع آوری استتارها و اماکن ساخته شده ی جعلی کردند . اما رنگ آمیزی و استتار کرملین تا یک سال پس از پیروزی شوروی در جنگ جهانی دوم پابرجا ماند و پس از آن بود که نقاب از چهره ی گنبدهای رنگارنگ کاخ رهبران شوروی برداشته شد . [url="http://english.ruvr.ru/radio_broadcast/2249159/76349461.html"]http://english.ruvr....9/76349461.html[/url] مترجم : Cheka

فکر کنم قبلا ایده ی این سیستم رو شنیده بودم . سیگنال پایه ی این سیستم یکم زیادی عمومی نیست ؟ قطعی برق یا اختلال در شبکه (مشکلات معمول در سرویس های مخابراتی و ...) که البته در شرایط جنگی و اضطراری هم معمول هست ! میتونه باعث مشکل در عملکرد این سیستم بشه ، البته دقت این نوع Triangulation به دلیل نزدیکی 3 فرستنده ی امواج به یکدیگه (نسبت به 3 ماهواره ی GPS به هم) مسلما بالاتره اما بهترین و مطمئن ترین استفاده ی این سیستم به عنوان مکمل GPS در شرایط معمولی هست نه یه سیستم موقعیت یابی مستقل .

هواپیمایی که ما قراره بخریم مدل صرفا مسافربری Tu-204-100 یا Tu-204SM هست که هیچگونه تجهیزات الکترونیکی جمع آوری اطلاعات و تجهیزات نظامی ندارند . البته میتونیم ماهم از این هواپیما به عنوان پلتفرم برای آواکس یا الینت استفاده کنیم (مثل آنتونوف-140 که تبدیل به هواپیمای گشت دریایی کردیم) . اما تولید و نصب دستگاههای الکترونیکی مشکل اصلی هست و مسلما روسها تا 40-50 سال آینده هواپیمای نظامی دسته اولشون (Tu-204R) رو به ایران نخواهند فروخت

[quote name='MOHAMMAD' timestamp='1341143760' post='258155'] [quote]سوری ها باید بسرعت کدینگ فرستنده های SRO-2 رو عوض کنند.e][/quote] قطعا این اتفاق افتاده جناب چکا، دور از عقله اگه چنین کاری رو نکرده باشند. حتی شاید در زمان همون حمله هم هواپیماهای آلرت سوری دارای کد جدید بوده اند. ------------------ [color=#FF8C00]یه نکته هم در مورد فیلم اینکه صداهای متفرقه ای که شنیده میشه مال کلاش هست، صدای توپ ضد هوایی همون صدای نواخت بالایی هست که کوتاه شنیده میشه.[/color] [/quote] باید کل دستگاه فرستنده رو با یک IFF transponder جدید عوض کنند . چون کل دستگاه رو غربی ها در اختیار گرفته اند ، هر الگوریتم رمزگذاری که بسازه رو میتونن پیدا کنند

[quote name='ghermez' timestamp='1341120518' post='258112'] از دوستان و به خصوص جناب چکا یک سوال دارم کد IFF هر هواپیمایی از اون داره ، اگر داره در مورد این کدها به خصوص روی هواپیما های خودمون بیشتر توضیح بدید [/quote] بله دوست عزیز ، هر هواپیمای نظامی که در حال حاضر عملیاتی هست برای شناسایی شدن توسط سیستم به دستگاه IFF نیازمنده . در مورد کدهای این دستگاهها باید خدمتتون عرض کنم که کدهای عملیاتی IFF و خود اون دستگاه جز سری ترین اطلاعات نظامی یک نیروی نظامی هوایی بشمار میاد که دستیابی به این کدها به معنی امکان عبور از پدافند هوایی کشور بدون هیچگونه تردید و همانند یک هواپیمای خودی هست . بهمین دلیل بجز مواردی مثل فرستنده SRO-2 که در 1967 به دست غرب افتاد یا SO-1R (فرستنده ی جنگنده ی Mig-27 Flogger) ، این قضیه حتی تا اونجایی پیشرفته که در مورد جنگنده های کنونی اطلاعات مربوط به IFF ها بشدت حفاظت میشه و در بیشتر جنگنده های جدید (مثل Su-27) دستگاه IFF نصب شده برنامه ریزی شده که در صورت سانحه یا سقوط هواپیما ، منفجر میشه (Self Destruct) در جنگنده های ما هم بحث IFF به همین شکل هست . جنگنده های Su-25 و Mig-21 Fishbed نیروهای ما بصورت پیشفرض (استاندارد صادراتی) به دستگاه فرستنده/بازجو کننده SRO-2/SRZO-2 مجهز هستند که البته به احتمال زیاد بعلت لو رفتن کدهای این فرستنده ، دستگاه جدیدی در داخل ساخته و جایگزین شده . اگر بحث شما در مورد نحوه ی عملکرد کلی این دستگاهها هست هم توضیح مفصل یک تاپیک جداگانه میطلبه ، تقریبا تنها چیزی که بین IFF های کشورها فرق میکنه الگوریتم رمزگذاری سیگنال و فرکانس کاری هست و طرز عملکرد کلی یکیه . [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10210/Erstling-geber5B15D.jpg [/img] دستگاه رمزگذار IFF مدل Erslting آلمان ، سال تولید 1941