همونطور که در متن مقاله هم اشاره شد ، سری ماهواره های اخطار زودهنگام Oko-2 از سال 1975 آغاز به کار کردند و از اون زمان 86 پرتاب این ماهواره انجام شده . ماهواره ی Oko-2 از یک سیستم تلسکوپ نسل اول متشکل از یک تلسکوپ اصلی با قطر 50 سانتی متر ، سنسورهای حالت جامد کشف تشعشعات حرارتی (Infrared) و چند تلسکوپ کوچکتر برای دید گسترده تشکیل شده . سیستم اخطار زودهنگام در حال عملیاتی از 4 تا 9 ماهواره ی Oko-2 تشکیل میشود . اما تکنولوژی قدیمی این سیستم ، روسها رو به ساخت یک سیستم اخطار زودهنگام ماهواره ای جدید موسوم به EKS سوق داده که جایگزین سیستم کنونی خواهد شد .

[b][/b] [color=red][size=24]جنگ [/size][/color] از ماه جولای سال 2008 به بعد ، شرایط منطقه به طور غیرقابل کنترلی به سمت یک جنگ خانمان سوز پیش رفت ، هم روسیه و هم گرجستان بطور متوالی یکدیگر را به تمرکز نیروهای نظامی در مرز اوستیای جنوبی و آبخازیا متهم میکردند و در ماه جولای ، دو رزمایش موازی توسط روسیه و گرجستان (با همراهی نیروهای آمریکایی) انجام شد که کارشناسان آنرا گرم شدن دو طرف برای جنگ میدانستند . رزمایش اول با اسم رمز [b]Caucasus Frontier 2008 [/b]("جبهه ی قفقاز") از تاریخ 5 جولای آغاز و فاز فعال آن از 15 جولای با شرکت 8000 سرباز ، 700 خودروی جنگی و 30 جنگنده از جمله عناصر ارتش 58ام ، ارتش هوابرد 4ام ، نیروهای وزارت کشور و گارد مرزی در منطقه ی فدرال جنوبی ، متشکل از ایالت های چچن ، اوستیای شمالی ، اینگوشتیا آغاز گردید . هدف از این رزمایش مشخص بود [b]"پاسخ سریع و حمایت نظامی از صلح بانان روسی در مناطق اوستیای جنوبی و آبخازیا در صورت مورد حمله قرار گرفتن"[/b] این رزمایش مورد انتقاد شدید تفلیس قرار گرفت . [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/161877387.jpg[/img] [i]نمایی از رزمایش Caucasus Frontier 2008 توسط واحد های زرهی ارتش روسیه[/i] در آنطرف مرزها ، یک رزمایش عظیم دیگر در حال برگزاری بود . رزمایش مشترک موسوم به Immediate Response 2008 ("پاسخ فوری") از 15 تا 31 جولای و با شرکت 1650 سرباز نیروهای مسلح گرجستان متشکل از عناصر تیپ 4ام ، گردان های 41 و 42 ام نیروی زمینی و گردان مهندسی ارتش گرجستان و 1000 سرباز آمریکایی از هنگ 121ام پیاده نظام ، گردان اول و گردان سوم لشگر 25 تفنگداران ارتش آمریکا در پایگاه نظامی Vaziani در نزدیکی تفلیس انجام شد . [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/mURI_temp_853792bb.jpg[/img] [i]مراسم آغاز رزمایش Immediate Response 2008[/i] [b]تشدید تنشها با آغاز رزمایش در دو سوی مرز[/b] رزمایشها به خودی خود باعث تمرکز قوا روی مرزهای اوستیا و آبخازیا گردید ، هر یک منتظر یک حرکت از طرف مقابل برای صدور اعلان جنگ بود . در این میان حملات پراکنده در منطقه باعث تحریک و افزایش حساسیت ها شد . [b]در 3 جولای [/b]، افراد مسلح اوستیایی اقدام به حمله و تیراندازی به یک کاروان حامل دیمیتری ساناکویف ، از اعضا دولت در تبعید اوستیای جنوبی (که تحت حمایت تفلیس قرار دارد) کردند . سوقصد ناکام ماند ، اما 3 تن از محافظان ساناکویف در اثر حمله زخمی شدند . [b]در همان روز [/b] یک پلیس اوستیای جنوبی در اثر انفجار یک بمب در ایالت جدایی طلب کشته شد . [b]9 جولای 2008 ، [/b] چهار جنگنده ی ارتش روسیه با پرواز بر فراز حریم اوستیای جنوبی ، ارتش گرجستان را وادار به توقف پروازهای شناسایی هواپیماهای بدون سرنشین خود کردند . بمب های کنار جاده ای پلیس گرجستان را نیز در چندین مورد هدف قرار داد . [b]اول آگوست 2008[/b] در بدترین درگیری مرزی میان نیروهای گرجستان و اوستیای جنوبی در چندین سال گذشته که در شب اول اگوست تا صبح روز بعد ادامه داشت ، 6 نفر کشته و 22 نفر زخمی شدند . هر دو طرف یکدیگر را به آغاز تبادل آتش متهم کردند و مقامات اوستیایی ، گرجستان را به بمباران توپخانه ای تسخینوالی ، پایتخت ایالت جدایی طلبی اوستیای جنوبی متهم کردند . سرفرماندهی نیروهای صلح بان مستقر در منطقه نیز از قرار گرفتن تسخینوالی زیر آتش خمپاره از طرف نیروهای گرجی مستقر در روستاهای Ergneti و Zemo Nikozi و نیز هدف قرار گرفتن اوستیایی ها توسط تک تیراندازان که در ایست بازرسی های مرزی گرجستان مستقر شده اند ، خبر داد . در سوی دیگر ، فرمانده نیروهای صلح بان گرجی اعلام کرد ارتش گرجستان در پاسخ به بمباران توپخانه ای روستاهای ergneti ، Nuli ، Zemo Nikozi و Kvemo Nikozi که منجر به زخمی شدن 7 گرجی شده ، حمله ی تلافی جویانه انجام داده است . رهبر جدایی طلب اوستیای جنوبی ، ادوارد کوکویتی اعلام کرد "گرجستان در حال اقدام به "جنگ تک تیراندازها" در منطقه است است و اوکراین و ایالات متحده در این باره مسئولند چراکه اوکراین 40 و ایالات متحده 120 قبضه اسلحه ی تک تیرانداز به گرجستان تحویل داده اند . او این اقدام را "تحریک" گرجستان برای ورود به یک جنگ همه جانبه دانست و افزود :"تاکنون اوستیا از دادن هرگونه پاسخی خویشتنداری کرده ، اما این خویشتنداری دیگر ادامه نخواهد داشت" در [b]3 آگوست 2008[/b] ، وزارت امور خارجه ی روسیه رسما درباره ی رخداد یک درگیری نظامی قریب الوقوع و گسترده در منطقه ی اوستیا هشدار داد . 3 روز پس از این هشدار ، در 6 آگوست عملیات تخلیه ی 35000 اوستیایی به خاک روسیه با موفقیت انجام شد . از ساعات پایانی روز 6 آگوست ، درگیری مداوم و تبادل اتش توپخانه بین دو طرف آغاز شد که در نتیجه ی آن یک نفربر گرجستانی در Avnevi منهدم شد . در ساعت دو بعد از ظهر 7 آگوست ، ایستگاه صلح بانان گرجستانی در Avnevi مورد حمله ی توپخانه ای قرار گرفت و دو صلح بان گرجی کشته شدند . در 2:30 بعد از ظهر همان روز ، گزارشات از تحرک واحد های زرهی ارتش گرجستان متشکل از تانکها و هویتزرهای 155 میلیمتری به سمت اوستیای جنوبی خبر میداد . بطوریکه ناظران OSCE نیز تجمع واحد های توپخانه ای ارتش گرجستان در جاده ی شمالی شهر گوری را تایید کردند . در 2:42 بعد از ظهر ، گرجستان تمامی پرسنل خود را از فرماندهی صلحبانی تسخینوالی و سراسر ایستگاه های صلح بان اوستیا خارج کرد . در ساعت 7 بعد از ظهر ، رییس جمهور گرجستان اعلان آتش بس یک طرفه کرد که این اتش بس تا ساعت 10 شب دوام یافت و پس از آن حملات توپخانه ای از سر گرفته شد . حرکت تانکهای گرجی به سمت مرز آغاز شد و تفلیس ، اوستیای جنوبی را به شعله ور کردن آتش جنگ متهم کرد . روسیه وضعیت منطقه را "بشدت خطرناک" توصیف کرد . [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/Zahesi-2008-08-07.jpg[/img] [i]حرکت یک خودروی زرهی Cobra ارتش گرجستان به سمت اوستیای جنوبی ، 7 آگوست[/i] ادامه دارد ... منبع : http://rianovosti.com/world/20080715/114038236.html http://www.jamestown.org/programs/edm/single/?tx_ttnews%5Btt_news%5D=33872&tx_ttnews%5BbackPid%5D=166&no_cache=1 http://www.civil.ge/eng/article.php?id=18871 http://www.rusi.org/analysis/commentary/ref:C48A08074B93E4/ http://en.wikipedia.org/wiki/2008_South_Ossetia_war مترجم : Cheka

[quote] طبق اخبار رسیده ، هواپیمای مسافربری ساخت [b]فرانسه[/b] بوده که تا حالا 14 تا ازش سقوط کرده [/quote] بله هواپیمای سقوط کرده از نوع ATR-72 هست که یک هواپیمای مسافربری توربوپراپ دو موتوره محصول مشترک شرکت ایتالیایی-فرانسوی ATR هست . آخرین سقوط این هواپیما به سال 2010 ، پرواز 883 کوبا برمیگرده . متاسفانه مشخصه ی بارز این هواپیما ، تلفات بسیار بالا در سوانح مختلف هست که احتمالا ناشی از لحاظ ضعیف موارد ایمنی در طراحی هواپیماست . شاهدان عینی میگویند موتورهای هواپیما درست قبل از سقوط در آتش میسوخته اند ، موردی که انگشت کارشناسان را بیش از پیش به "نقص فنی" به عنوان علت اصلی این حادثه میچرخاند . [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/800px-Aer_Arann_ATR-72_EI-REE_Bristol.jpg[/img]

با تبریک سال جدید شمسی و آرزوی سالی پر از موفقیت برای دوستان عزیز ، ضمن پوزش به دلیل وقفه در در روند بررسی نبرد 5 روزه ی اوستیای جنوبی به دلیل تعطیلات نوروزی ( ) بحث رو از وقایع سال 2008 ادامه میدیم . [b][size=18]قسمت چهارم[/size][/b] [b]2008 ، ناقوس ها برای که به صدا در میایند ؟[/b] سال 2008 از همان ابتدا سالی پرتنش در موضوع اوستیا و آبخازیا بود ، بطوریکه نه تنها تعداد درگیری ها میان طرفین افزایش یافته بود بلکه نوع تنشها در حال گذار از درگیری های دیپلماتیک ، سیاسی و اقتصادی به برخوردهای نظامی بود که یک نمونه از آن را در پست قبلی اشاره نمودیم ، در این پست نیز به حوادث و وقایع سال 2008 از ابتدا تا 7 آگوست 2008 میلادی ، یعنی یک روز به آغاز جنگ اوستیای جنوبی نگاهی میندازیم : [b]20 آوریل 2008 [/b] بحران در منطقه زمانی شدت گرفت که یک هواپیمای بدون سرنشین شناسایی ارتش گرجستان بر فراز منطقه ی جدایی طلب آبخازیا سرنگون شد . دولت آبخازیا بلافاصله طی بیانیه ای ضمن محکوم کردن پرواز هواپیمای شناسایی گرجستان بر فراز این ایالت ، آنرا نقض صریح مفاد قرارداد آتش بس دانست و اعلام کرد پهپاد گرجی متجاوز که از نوع Hermes-450 ساخت رژیم صهیونیستی بوده است ، توسط یک جنگنده ی L-39 ارتش جمهوری خود مختار آبخازیا سرنگون شده است . وزارت کشور روسیه نیز در همان روز ، ورود هواپیمای شناسایی گرجی به منطقه ی امنیتی میان ایالات جدایی طلب و خاک اصلی گرجستان را نقض صریح قرارداد صلح 1994 مسکو دانست . تفلیس در آنروز با سکوت مطبوعاتی ، اعزام هرگونه هواپیمای شناسایی به منطقه ی آبخازیا را تکذیب کرد . اما یک روز بعد ، وزارت دفاع گرجستان ویدئویی از دوربین پهپاد هدف قرار گرفته درست لحظاتی قبل از اصابت موشک منتشر کرد که نشان میداد جنگنده ای که گفته میشد از نوع Mig-29 و متعلق به ارتش فدراسیون روسیه است ، با شلیک یک موشک هوا به هوا ، پهپاد گرجستانی را بر فراز دریای سیاه هدف قرار داده است . تفلیس ادعا کرد جنگنده ی میگ روسی از پایگاه هوایی Bombora واقع در شهر Gudauta آبخازیا پرواز کرده ، پهپاد را مورد هدف قرار داده و به خاک روسیه بازگشته است . [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/539w.jpg[/img] [i]تصاویری از ویدئو منتشر شده از لحظاتی قبل از اصابت موشک توسط یک جنگنده Mig-29 به پهپاد گرجستانی[/i] اما این ادعای تفلیس دو روز بعد با پاتک مسکو مواجه شد ، کرملین و شخص ولادیمیر پوتین ، نخست وزیر وقت روسیه ، در تماس تلفنی با ساکاشویلی ، با رد اتهام وارد از طرف مقامات گرجستانی ، با محکوم کردن پرواز هواپیمای بدون سرنشین شناسایی گرجستان بر فراز آبخازیا ، آنرا تشدید کننده ی تنشها در منطقه دانستند . در همین حال ، کرملین حضور هر گونه جت جنگنده ی ارتش روسیه در محل را تکذیب کرد و دیمیتری راگوزین ، سفیر روسیه در ناتو اظهار داشت جنگنده ی Mig-29 میتوانسته متعلق به یکی از اعضای ناتو باشد . گزارش سازمان ملل که در 26 مه 2008 منتشر شد ، ضمن تایید اطلاعات راداری و ویدئو منتشر شده ، جت روسی را مسئول سرنگون شدن پهپاد گرجی دانست و هر دو کشور روسیه و گرجستان را ناقض قرارداد صلح آبخازیا معرفی کرد . گرجستان به دلیل اعزام هواپیماهای شناسایی به منطقه و روسیه به دلیل سرنگون کردن آن . گرجستان با وجود محکوم شدن در این گزارش ، از آن استقبال کرد ، اما مسکو آنرا نادیده گرفت . وزارت دفاع روسیه در واکنش به گزارش سازمان ملل ، بار دیگر اتهامات را رد کرد و دولت آبخازیا نیز بار دیگر تاکید کرد نیروهای این ایالت خود مختار هواپیما را ساقط کرده اند . میراب کیشماریا ، وزیر دفاع آبخازیا در واکنش گفت :"[i]من بار دیگر اعلام میکنم که شخص خود من بودم که به نیروهای آبخاز دستور سرنگون کردن این هواپیما را صادر کردم"[/i] تفلیس در ماه جولای رسما اعلام کرد پرواز های شناسایی خود در مرز با ایالات جدایی طلب را متوقف کرده ، اما آبخازیا همچنان گرجستان را به انجام پروازهای شناسایی متهم میکرد. سرنگون شدن هواپیمای شناسایی گرجی باعث ایجاد موج جدیدی از تقویت قوا در دو طرف مرز گرجستان و ایالات جدایی طلب گردید ، بطوریکه روسیه نیروهای صلحبان خود در آبخازیا را به عدد 2542 سرباز رسانید و تهدید کرد هر گونه اقدام نظامی توسط تفلیس ، واکنش نظامی روسیه را در پی خواهد داشت . در 21 مه 2008 ، دو روز پس از انتشار گزارشی در روزنامه ی گازتای روسیه مبنی بر اعطای اختیار تام به سربازان صلح بان روسی برای انجام عملیات های مسلحانه به صلاحدید خود ، دو اتوبوس حامل گرجی هایی که برای شرکت در انتخابات پای صندوق های رای میرفتند منفجر و یک اتوبوس دیگر نیز زیر آتش قرار گرفت . مقامات آبخاز اعلام کردند این اتفاقات در خاک اصلی گرجستان رخ داده نه در منطقه ی جدایی طلب . تفلیس همچنین در متنی اعتراضی به دبیر کل سازمان کشورهای مستقل مشترک المنافع ، استقرار 50 دستگاه نفربر هوابرد BMD-2 و دو تیپ توپخانه ی روسی در آبخازیا را غیرقانونی و خلاف مفاد عهدنامه ی 1995 رییس جمهوران این سازمان دانست . گزارشات تایید نشده ی دیگری مبنی احداث یک پایگاه نظامی روسی در آبخازیا نیز به گوش میرسید ... [b]31 مه 2008 [/b] اعزام واحد های مهندسی ارتش روسیه برای تعمیر راه آهن آبخازیا موج جدیدی از تنشها را به همراه داشت . مسکو هدف از استقرار مهندسان راه آهن ارتش روسیه در آبخازیا را ماموریتی انسان دوستانه برای ارتقا زیرساخت حمل و نقلی آبخازیا عنوان کرد و تاکید کرد این واحدها که قرار بود حدود دو ماه در آبخازیا مستقر باشند ، غیرمسلح هستند . اما گرجستان در واکنش به این استقرار ، آنرا اشغال همه جانبه ی آبخازیا توسط نیروهای روسی دانست . واکنش اروپا نسبت به این استقرار نیز منفی بود . در 14 ژوئن همان سال ، کشف یک مین ضد تانک TM-62-M کار گذاشته شده در زیر ریل راه آهن در بخشی که واحد های مهندسی ارتش روسیه در آن کار میکردند ، واکنش شدید مسکو را بر انگیخت . کرملین ضمن توصیف این عمل بعنوان یک "اقدام تروریستی" ، از افزایش تدابیر امنیتی برای نیروهای مهندسی خود در آبخازیا خبر داد . [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/RIAN_319144.jpg[/img] [i]واحد مهندسی ارتش روسیه در حال تعمیر راه آهن در آبخازیا[/i] [b]9 جولای 2008[/b] همزمان با سفر کاندولیزا رایس ، وزیر امور خارجه ی وقت ایالات متحده ی آمریکا به گرجستان برای مذاکره در رابطه با عضویت گرجستان در ناتو ، جنگنده های ارتش روسیه از طریق حریم هوایی اوستیای جنوبی برفراز خاک اصلی گرجستان سورتی انجام دادند . روز بعد ، کرملین ضمن تایید این خبر ، اعلام کرد روسیه دلایلی در دست دارد که نشان میداد گرجستان آماده ی انجام یک عملیات نظامی برای آزاد کردن 4 سرباز این کشور که به تازگی توسط نیروهای اوستیایی دستگیر شده بودند ، است . به همین دلیل جنگنده های روسی جهت پیشگیری از انجام هر گونه عملیات توسط ارتش گرجستان ، بر فراز خاک این کشور به پرواز در آمدند . هنوز مشخص نیست چگونه جت های روسی توانستند بدون مقاومتی از طرف پدافند گرجستان ، برفراز خاک این کشور سورتی انجام دهند . تایید جسورانه ی خبر توسط روسیه نشان میداد این حرکت ارتش روسیه یک نمایش قدرت برای تفلیس و مهمان تفلیس بود ... ادامه دارد منبع : http://rt.com/news/un-russia-shot-down-georgian-spy-plane/ http://www.msnbc.msn.com/id/24827527/ns/world_news-europe/t/un-russian-plane-shot-down-georgian-drone/ http://en.wikipedia.org/wiki/2008_Georgia%E2%80%93Russia_crisis http://www.eurasianet.org/departments/insight/articles/eav060208a.shtml http://www.civil.ge/eng/article.php?id=18547 http://www.messenger.com.ge/issues/1646_july_11_2008/1646_russia_overflights.html

برخلاف تصور عمومی که توپهای گتلینگ را سلاح مختص آمریکایی و تنها با برچسب Made in USA میشناسند ، یکی از مرگبار ترین و مخوفترین توپهای گتلینگ جهان نه در آمریکا و نه در اروپای غربی ، بلکه در اتحاد جماهیر شوروی ساخته شد . [img]http://kbptula.ru/eng/str/cannons/images/gsh623.jpg[/img] توپ بالا که توسط کارخانه ی معروف Izmash ساخته شده ، به Gryazev-Shipunov GSh-6-23M معروف است و در ارتش روسیه با کد 9-A-768 شناخته میشود یکی از سریعترین و مرگبارترین توپهاست که در بسیاری از فاکتورها رقبای غربی خود را پشت سر گذاشته است . تفاوت اصلی GSh-6-23 با رقبای غربی اش ، بخصوص توپ M61 Vulcan آمریکایی ، در نحوه ی عملکرد آنهاست . توپ GSh-6-23 از سیستم فشار گاز برای شلیک گلوله و Reloading استفاده میکند ، در حالیکه M61 از سیستمهای وابسته به منابع خارجی (هیدرولیک ، نئوماتیک و...) استفاده میکند . در واقع سیستم گازی نقطه ی قوت اصلی GSh-6-23 است ، توپ گتلینگ Gsh-6-23 با استفاده از سیستم فشار گاز قادر به شلیک گلوله با نرخ آتش باورنکردنی[b] 10000 گلوله در دقیقه [/b]است که در نوع خود بینظیر میباشد ، بطوریکه در مقایسه با نزدیکترین رقیب خود ، یعنی توپ M61 ، نرخ آتش آن حدود یک سوم بیشتر است . این در حالیست که وزن توپ Gsh-6-23 نصف توپ M61 است (76 کیلوگرم) علاوه بر این ، سیستم فشار گاز در مقابل مکانیزمهای دیگر مزایای دیگری نیز به توپ GSh-6-23 اضافه کرده که از جمله ی آن میتوان به کاهش بار اضافی روی شبکه ی الکتریکی و قدرت هواپیما ، شتاب بالاتر در رسیدن به حداکثر نرخ آتش ، زمان Spin Up کمتر (Spin up به دور گرفتن لوله های توپ گتلینگ جهت رسیدن به دور مناسب برای گلوله گذاری و شلیک گفته میشود) لوله های توپ که نتیجتا منجر به کاهش زمان واکنش (Reaction time) توپ میشود ، اشاره کرد . توپ GSh-6-23 از گلوله های 23 میلیمتری AM-23 استفاده میکند که 3 میلیمتر بزرگتر از گلوله های M61 هستند و از سرجنگی انفجاری شدید ، نفوذ کننده در زره یا اشتعال زا استفاده میکنند ، اما سرعت گلوله ها نسبت به مدل آمریکایی کمتر است ، سیستم کنترل آتش از نوع الکتریکی بوده و از ولتاژ 27 ولت جریان مستقیم (DC) و 10 کارتریج پلیتکنیک استفاده میکند . بسته به مدل توپ ، نحوه ی تغذیه ی (Feeding) توپ از نوع زنجیرهای گلوله یا بدون اتصال است . [img]http://members.home.nl/p.geltink/pics/23-28.jpg[/img] [i]مقایسه ی ابعاد گلوله های کالیبر مختلف ، از سمت چپ اولین گلوله : گلوله ی 23 میلیمتری توپ GSh-6-23 است ، وزن این گلوله ها 174 گرم است[/i] این توپ در حال حاضر روی جنگنده های Su-24M Fencer و Mig-31 FoxHound نصب شده ، در صورت لزوم ، این توپ میتواند در قالب پاد SPPU-6 با 45 درجه زاویه گردش ، در زیر بدنه یا بال هواپیما بسته شود . این پاد مجهز به منبع ذخیره با 500 گلوله است . بدنه ی پاد از نوع آلومینیومی است و برای نصب روی ریلهای استاندارد 250 میلیمتری ساخته شده است. [img]http://militaryforces.ru/photo/rusarms_2026.jpg[/img] [img]http://militaryforces.ru/photo/rusarms_2030.jpg[/img] [i]پاد توپ گتلینگ SPPU-6[/i] منابع : http://www.nazarian.no/wep.asp?id=401&group_id=25&country_id=183&lang=0 http://militaryforces.ru/weapon-1-24-150.html http://articles.janes.com/articles/Janes-Air-Launched-Weapons/SPPU-6-Gun-Pod-Russian-Federation.html

[size=18][b]قسمت سوم جنگ پشت پرده / آرامش قبل از طوفان[/b][/size] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/800px-040_South_Ossetia_war.JPG[/img] [i]سال 2004 ، سربازان تیپ 113ام ویژه ارتش گرجستان در درگیری با نیروهای اوستیای جنوبی[/i] اگر دوره ی چند ساله ی 2004 تا 2006 را دوران درگیری مستقیم اما خاموش گرجستان و ایالات جدایی طلب بدانیم ، از 2007 تا آگوست 2008 را میتوان دوران درگیری پشت پرده و با تردید نامید ، دورانی که هر دو طرف با انجام اقدامات تحریک آمیز ، یک دیگر را به ایجاد تنش متهم میکنند ... دورانی که شاید در آستانه ی هر جنگی وجود دارد . [b]7 آگوست 2007 حمله ی هوایی به روستای Tsitelubani[/b] در 7 آگوست 2007 ، مقامات وزارت کشور گرجستان اعلام کردند که دو جنگنده ی سوخو-24 روسی در ساعت 6:30 بعد از ظهر به وقت محلی با نقض حریم هوایی گرجستان از طرف "شمال" ، اقدام به شلیک یک موشک هوا به زمین به روستای Tsitelubani کردند که موشک هدف خود را گم کرده و بصورت عمل نکرده در نزدیک روستا (در 65 کیلومتری تفلیس) فرود آمده . [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/mURI_temp_4aa5864a.jpg[/img] [i]تصویری از محل اصابت موشک[/i] بلافاصله پس از این ادعا ، روسیه رسما اظهارات وزارت کشور گرجستان را رد کرد و این عمل را "یک خودزنی توسط گرجستان برای متهم کردن روسیه" دانست . کمی بعد مقامات اوستیای جنوبی نیز موضعی مشابه مسکو اتخاذ کردند .پس از این حادثه تیم هایی از OSCE برای تحقیقات به محل فرود بمب که یک گودال 16 فوتی (5 متری) ایجاد کرده بود اعزام شدند . در همان زمان ، فرمانده نیروهای صلح بان روسی ، مولات کولاخمتوف در مصاحبه با روزنامه ی کمرسانت روسیه اظهار داشت "ایستگاه های نیروهای صلح بان در گوری و گرومی ، پرواز یک هواپیما بر فراز گرجستان و جدا شدن یک شی (بمب) از هواپیما را ثبت کرده اند" اما درباره ی نوع هواپیما و تعلق آن به گرجستان یا روسیه از اظهار نظر خودداری کرد . وزیر مطبوعات اوستیای جنوبی نیز در مصاحبه ی خود با کمرسانت از ثبت پرواز دو هواپیما در ایالت Leningorsky خبر داد و افزود "هر دو هواپیما متعلق به گرجستان بوده اند که برای هدف قرار دادن روستای Tsinagara اوستیای جنوبی اقدام به شلیک موشک کردند اما موشک کمی دورتر ، در نزدیکی روستای Tsitelubani فرود آمده است". تلویزیون دولتی گرجستان با نشان دادن تصاویر محل اصابت موشک و تکه های جمع آوری شده از آن ، عبارت OTK که به روسی روی یک قسمت جدا شده از موشک نوشته شده بود را نشان داد . مقامات گرجستانی همچنین اعلام کردند شماره سریال موشک از تکه های بجای مانده پیدا شده و در اختیار گذاشتن این شماره سریال به هیات بررسی ، مشخص خواهد کرد که موشک برای کدام کشور بوده است . [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/mURI_temp_1330e3f4.jpg[/img] OSCE پس از تحقیقات اعلام کرد که یک جنگنده با پرواز از "شمال شرقی" اقدام به حمله ی هوایی نموده ، سخنگوی این دفتر اما تاکید کرد این یک گزارش داخلی بوده و اعلام موضع رسمی این سازمان نمیباشد . که در پاسخ به این گزارش ، وزیر کشور گرجستان گفت :"در شمال شرق هیچ کشوری جز روسیه وجود ندارد!" . OSCE در موضع گیری های بعدی نشان داد قصد ندارد در دعوای دو همسایه ی قدیمی دخالت مستقیم کند ، چنانچه که در جلسه ی پارلمانی کشورهای عضو OSCE ، سخنگوی این سازمان گفت "این وظیفه ی OSCE نیست که قضاوت کند یا انگشت اتهام به سوی کسی بگیرد ، OSCE فقط یک ناظر است" در همین هنگام ،سرویس مطبوعاتی وزارت دفاع گرجستان نیز طی بیانیه ای اعلام کرد "بر اساس اطلاعات راداری بدست آمده ، دو هواپیمای جنگنده از پایگاه هوایی در Mozdok اوستیای شمالی (متعلق به کشور فدراسیون روسیه) پرواز کرده و بمبی به وزن تقریبی بین 800 کیلوگرم تا 1 تن رها کرده اند" در اظهارات بعدی وزارت کشور ، این بمب "به طول 3 متر و با کلاهک انفجاری 80 کیلویی" ذکر شده . متخصصان گرجستانی ، موشک شلیک شده را از نوع موشک ضدرادار KH-58 شناسایی کردند . تحلیلگران گرجستانی 3 هدف احتمالی را برای این حمله ی هوایی از جانب روسها در نظر گرفته اند ، 1- ایستگاه رادار هوایی سیار در 12 کیلومتری روستای Tsitelubani که قابلیت کشف اهداف هوایی در 360 درجه خود را داراست -2- شورای موقت اوستیای جنوبی که تحت حمایت حکومت گرجستان و به رهبری Sanakoev که در روستای Kurta (در نزدیکی محل حمله ی هوایی) مستقر بود -3- تحریک گرجستان در آستانه ی مذاکرات که قرار بود دو روز بعد ، در 9 آگوست در تفلیس انجام شود . [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/130212_Russian-Air-Force_Sukhoi-Su-24M-Fencer.jpg[/img] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/300px-H-58U_AS-11_Kilter_2008_G1.jpg[/img] [i]عکس اول : جنگنده ی Su-24 / عکس دوم : موشک ضدرادار KH-58 (کد ناتو AS-11 Kilter)[/i] فرمانده نیروهای صلح بان روسی اما با رد تمامی ادعاهای تفلیس ، اعلام کرد "اگر موشک (ما) به قصد انهدام هدفی شلیک شده باشد ، آن هدف حتما منهدم میشد ! چنین عملیات هایی با درجه ی بالایی از عملکرد انجام میشود و با قضاوت از روی ابعاد داده شده از موشک ، در صورت انفجار ، خسارات جدی به روستا وارد میشد . اگر منفجر نشده ، یعنی قرار نبوده که منفجر شود . حال سوال اینجاست که چه کسی میتواند قصد یک حمله ی ناقص را داشته باشد تا با کمترین خسارت ، طرف مقابل را متهم کند؟" در همان روز ، سفیر روسیه در گرجستان به وزارت خارجه احضار شد تا مراتب اعتراض تفلیس به "نقض حریم هوایی گرجستان توسط جت های روسی" به اطلاع مسکو برسد . ویاچسلاو ، سفیر روسیه در گرجستان هنگام خروج از وزارت خارجه ی گرجستان به خبرنگاران گفت :"اطلاعات راداری و و عکسها چیزی را ثابت نمیکند و ارتش گرجستان هم جنگنده های سوخو در اختیار دارد" او اما از پاسخ به موضعگیری در قبال این حادثه خودداری کرد و گفت:"شما واکنش روسیه را زمانی که مسکو بطور رسمی موضع خود را اعلام کرد ، متوجه میشوید !" کمی بعد و در ساعات پایانی روز 7 آگوست ، نیروی هوایی روسیه با انتشار بیانیه ای هرگونه سورتی پروازی توسط جت های روسیه در منطقه ی Tsitelubani را رد و نقض حریم هوایی گرجستان را تکذیب کرد . هیات تحقیق روسی نیز از عدم وجود بسیاری از تکه های موشک "که معمولا در هنگام انفجار از آن باقی میماند" خبر داد [b]21 آگوست 2007 ، سقوط هواپیما در گرجستان[/b] در روز 21 آگوست 2007 ، اطلاعیه ای در وبسایت رسمی وزارت امور خارجه ی گرجستان منتشر شد مبنی بر اینکه در پی دو بار نقض حریم هوایی گرجستان توسط یک جت جنگنده که از روسیه پرواز کرده بود . پدافند ضدهوایی ارتش گرجستان این هواپیمای مهاجم را هدف قرار داده است . در اطلاعیه ی گرجستان چیزی درباره ی اینکه جت مذکور سقوط کرد یا نه منتشر نشد ، اما در طرف دیگر ماجرا ، دولت آبخازیا سقوط یک فروند هواپیما را تایید کرد اما "سرنگون شدن" آنرا رد نمود . بر اساس اعلام گرجستان ، جت مذکور با سرعت بین 450 تا 490 کیلومتر بر ساعت در حال عبور از حریم هوایی گرجستان بود که توسط پدافند گرجستان مورد حمله قرار گرفت . مقامات ارشد گرجی اظهار داشتند نتوانسته اند سرنگون شدن هواپیما را تایید کنند ، اما تصاویر شناسایی از دود و آتش در منطقه ی جنگلی Kodori Gorge ایالت آبخازیا حکایت داشت . اما روسها با تکذیب ادعای تفلیس ، اطلاعات منتشر شده درباره ی حادثه را غیرواقعی خواندند ، ژنرال Yury Nikolayevich Baluyevsky که در آن زمان رییس ستاد مشترک ارتش روسیه بود ، در واکنش به اظهارات مقامات گرجستانی گفت "هواپیماهای جنگی در سرعتی که گرجی ها اعلام کرده ، پرواز نمیکنند و حتی سرعت هلیکوپترها هم کمی کمتر از این رقم است" . آبخازیا نیز با تایید سقوط یک هواپیما در خاک خود ، روسی بودن آنرا تکذیب کرد و آنرا احتمالا یک جنگنده ی گرجی یا هواپیمای جاسوسی آمریکایی دانست . منبع : http://www.kommersant.com/page.asp?id=793706 http://www.canada.com/story_print.html?id=e59461f0-2808-4f6c-8511-3a34390cc42d&sponsor= http://www.dailytimes.com.pk/default.asp?page=2007%5C08%5C08%5Cstory_8-8-2007_pg4_7 http://en.wikipedia.org/wiki/2007_Georgia_plane_downing_incident [color=red] مترجم و گردآورنده : Cheka اختصاصی میلیتاری[/color]

[quote]من متعجبم از اين كه چرا آمريكايي ها مستقيما مداخله نظامي كردند و پنجاه هزار كشته دادند آيا اين امكان نبود كه آنها هم مانند شوروي جنوبي ها را تجهيز كنند؟[/quote] البته عملا پرسنل ارتش سرخ شوروی هم در جنگ ویتنام حضور داشتند (تقریبا تمام شبکه ی پدافند هوایی موشکی ویتنام شمالی ، بخصوص پدافند پایتخت کره ی شمالی ، "هانوی" مستقیما توسط زبده ترین پرسنل PVO (نیروی پدافند هوایی شوروی) که تعدادشون بنابر برخی منابع 3000 نفر ذکر شده ، کنترل میشد) اما مداخله ی مستقیم یا غیر مستقیم در یک Proxy war ، بخصوص در دوران جنگ سرد به استراتژی و دکترین کلی هر کشور برمیگشت ، آمریکا میخواست با استقرار نیروهاش در ویتنام و شکست دادن ویتنام جنوبی ، جای پایی در مقابل گسترش نفوذ چین پیدا کنه . در مقابل کرملین هم با دکترین مخصوص خودش ، یعنی گسترش قلمرو شوروی به سواحل خلیج فارس و نفوذ در خاورمیانه ، بطور مستقیم (بوسیله ی استقرار نیرو) از دولت کمونیست افغانستان در مقابل طالبان حمایت کرد .

msta عزیز ، اگر منظور شما ناوچه های Frigate ماست ، طبق منابع مختلف بعنوان مثال ناوچه ی جماران مجهز به سیستم پدافند هوایی موشکی فجر (بومی شده ی سیستم RIM-66/SM-1 ) هست که برد این سیستم (فکر کنم) در حدود 74 کیلومتر هست که حتی اگر نصف این مقدار هم باشه بسیار بیشتر از برد 12 کیلومتری HQ-7 این ناوچه میشه

[quote][quote]از مدیران محترم وب سایت استدعای عاجزانه دارم نسبت به ادغام این تاپیک با تاپیک غنی جناب Cheka عزیزم با محوریت همین موضوع اقدام عاجل بفرمایند.[/quote] مشکل اینجاست که در صورت ادغام، پستها به تاریخ قرار میگیرند. و پست cheka که مقاله هست، در ابتدا قرار نمیگیره.[/quote] آقا رضا مشکلی نیست ، باعث افتخارم هم هست که مقاله ام مکمل پست جناب Patriot عزیز باشه

بسیار ممنون بابت مقاله ی خوبتون ، ناوچه ی خوبی به نظر میرسه ، تنها چیزیش که بنظرم چندان کافی نیست ، سیستم پدافند هواییش (HQ-7) هست که برای یه ناوچه Frigate کمه . البته در مدل ارتقا یافته اش این سیستم با HQ-18 (مدل دریایی سامانه ی Buk) تعویض شده .

[quote][b]تست مقاومت بتن اونهم در ابعاد آزمایشگاهی و دانشگاهی و مقایسه اون با بتن تولید شده در ابعاد صنعتی بی معنیه[/b]... استفاده از موادی نظیر پودرهای کوارتز ، فلزات و فیبرهای تقویت کننده مانند فولاد در بتن ها نمیتونه مقاومت اونها رو در ابعاد صنعتی تا حدی که بتونه در مقابل بمب های سنگین مقاومت کنه برسونه! ...[/quote] دوست عزیز ، با تشکر از توجه تون به این تاپیک ، میشه بپرسم دلیل شما برای بی معنی بودن تست مقاومت بتن ها در ابعاد کوچک (آزمایشگاهی) چیه ؟! بیشتر بتونهایی که بتازگی تولید میشن تست صنعتیشون هم در ابعاد آزمایشگاهی جواب میده و سری تستهای مشخصی برای تعیین مقاومت بتون وجود داره که نیازی به انجام اونها در ابعاد صنعتی نیست ! (مگر در حالتی که ساختار بنای مورد نظر غیرمتعارف باشه و واقعا نیاز به تست مقاومت در شرایط صنعتی هم باشه) برخی مهمترین تستهای مقاومت که روی بتون های UHPC انجام میشه عبارتند از: [b]تست جریان (Flow Test)[/b] : کیفیت بتون های خود تحکیم کننده (Self consolidating) معمولا توسط آزمایش جریان مخروطی انجام میشه ، تست جریان معمول برای بتونهای UHPC تست ASTM C1437 هست . [b]تست کمپرس (فشار) [/b]: این تست برای تعیین مقاومت بتون در مقابل فشار انجام میشه و بدون شک مهمترین تست هست . تحقیقات نشون میده که روش های تست مقاومت ASTM C39, ASTM C109 که برای تعیین سطح مقاومت بتون های معمولی بکار میره ، برای تعیین مقاومت بتون های UHPC نیز قابل بکارگیری است . نرخ بارگذاری قابل قبول در تست فشار بتون های UHPC حدود 1MPa هست . تحقیقات بیشتر اما نشون میده برای سطوح مقاومت بالاتر (که توسط UHPC ها قابل تحمل هست) تست کمپرس مکعبی (Cube Compression) جایگزینی خوبی برای تست کمپرس سیلندری میباشد . [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/fig4.jpg[/img] [i]مدل مکعبی و سیلندری بتون برای تست فشار ، همانطور که مشاهده میشود ، در تستهای مقاومت بتون ، از نمونه های کوچک در سطح آزمایشگاهی استفاده میشود ، نه صنعتی[/i] [b]تست کششی (Tensile Testing)[/b] : بتون های تقویت شده با فیبر ، خصوصا UHPC ها چالش های زیادی در رابطه با میزان کمی رفتار کششی دارند . در این تست نیز روشهای تست کششی بتون های متعارف ، تحت شرایط ویژه ای برای تعیین سطح کشش UHPC ها نیز جوابگو است . تست خم منشوری و تست سیلندری از روشهای مناسب برای آزمایش اولین ترک ها در بتون است . اما ویژگی نامتعارف بتون های UHPC نسبت به بتون های معمولی ، رفتار پس از ترک خوردن (Postcracking Behaivour) آنهاست . بتون های UHPC به لطف استفاده از بازوهای فیبری تقویت شده در ساختار بتون ، دارای قدرت پس از ترک خوردن بسیار بیشتری نسبت به بتون های معمول (با ماتریکس سیمانی) هستند . [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/fig5.jpg[/img] [i]تست کششی منشوری بتون[/i] از دیگر تستهای لازم برای تعیین مقاوم بتون های UHPC میتوان به تست نفوذ کلراید و ... اشاره کرد که اطلاعات بیشتر درباره ی این تستها در لینک منبع (وبسایت بخش فدرال حمل و نقل ایالات متحده) موجود است. http://www.fhwa.dot.gov/publications/research/infrastructure/structures/11038/ در ادامه همونطور که در متن اصلی مقاله اشاره شد ،[color=red] بتون های تقویت شده کاربرد موفق خودشون در مقابل بمبهای یک تنی سنگرشکن آمریکا در جنگ اول خلیج فارس نشون داده اند ![/color] و در حال حاضر نیز بتون های UHPC دارای قدرت تحمل بین 3 تا 5 برابری فشار (150 تا 250 MPa در مقابل 50 MPa بتون های معمولی با ساختار سیمانی) و افزایش مقاومت چندین برابری در مقابل موج انرژی نسبت به بتون های متعارف هستند .

[quote]پس از افتضاح ناوچه های کلاس اوزای شوروی [b]در جنگ ایران وعراق( عملیات مروارید)[/b] شوروی ها بفکر بکار گیری شناوری با رادار برد بلند تر و تسلیحات کار آمد تر افتادند.حاصل این بروز رسانی و پیشرفت شناور های کلاس (Tarantul I) بودند که از تسلیحات کار آمد تر بهمراه مجموعه ای کامل از جنگ الکترونیک مجهز بوده و در نمونه های گشت دریایی و ضد زیر دریایی ساخته شدند.یا[/quote] البته تا جایی که بنده دیدم در هیچکدوم از دو منبع شما ، دلیل جایگزینی قایق های موشک انداز کلاس Osa با ناوهای پروژه 1241 موسوم به کلاس Tarantul مشخصا عملکرد ضعیف در عملیات مروارید ذکر نشده ، اما دلیل این جایگزینی به درستی اشاره شده : شناورهای کلاس Osa در مقابل تهدیدات هوایی بسیار ضعیف بودند و بهمین دلیل هم در عملیات مروارید و هم در جنگ اول خلیج فارس بشدت از نیروی هوایی ضربه خوردند . چراکه اصلا هلیکوپترها رو روی رادارشون نمیدیدند ! (هلیکوپتر ها زیر خط دید راداریشون بود) بهمین دلیل در شناورهای کلاس Tarantul به تمهیدات ضدهوایی توجه شده و 1 قبضه توپ 76.2 میلیمتری AK-176 و 2 قبضه توپ دفاع ضدهوایی گتلینگ AK-630 (با نرخ آتش 6000 گلوله در دقیقه برای هر توپ) در این ناو نصب شد . در ادامه 3 عکس از این ناو ، بترتیب از بالا به پایین : توپ AK-176 ، توپ گتلینگ AK-630 ، ناو Tarantul-I [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/tarantul1-DNSC9305852.JPG[/img] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/tarantul1-DNSC9305853.JPG[/img] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/tarantul1-DNSC9305847.JPG[/img]

[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/3573751.jpg[/img] یک تکنولوژی دوگانه تکنولوژی است که هم کاربرد غیرنظامی و هم کاربرد نظامی داشته باشد . برای مثال تکنولوژی غنی سازی اورانیوم یک تکنولوژی دوگانه است که هم برای مصارف غیرنظامی و هم برای ساخت تسلیحات اتمی کاربرد دارد ، اما کسانی هستند که ساخت بتون را نیز یک تکنولوژی دوگانه میدانند ... این مورد بخصوص برای کشوری که به غنی سازی اورانیوم علاقه دارد صدق میکند : تولید بتون های فوق مقاوم یا Ultra high performance Concrete . ایران منطقه ای زلزله خیز است و چالش مهندسان ایرانی ، ساخت بناهایی است که در مقابل دو چیز مقاوم باشند : زلزله و بمب . به همین منظور مهندسان ایرانی اقدام به ساخت بهترین و مقاوم ترین بتون های جهان کرده اند ، این بتونها بجز مقاومت در برابر زلزله برای حفاظت از تاسیسات زیرزمینی در مقابل نمونه ی مصنوعی زلزله ها ، یعنی Bunker buster ها نیز استفاده میشود . در جریان جنگ سال 1991 بین آمریکا و عراق ، هنگامی که آمریکایی ها سرمستانه تصور میکردند تکنولوژی هیچ کشوری قابل مقایسه با سلاح های پیشرفته ی آنها نیست مشاهده کردند که بمب های 2000 پوندی سنگرشکن آنها ، قادر به نفوذ در برخی سنگرهای عراقی که گفته میشود توسط صربها و بلژیکی ها ساخته شده بود نیست . در دهه ی 80 و 90 ، شرکت مهندسی نظامی Aeroinzenjering اقدام به ساخت شبکه های گسترده ی سنگرهای تقویت شده برای سربازان نیروی زمینی در عراق کرد ، شرکت Six Construct بلژیکی مسئول ساخت سنگرهای تقویت شده برای جنگنده های عراقی بود (در گزارش روز 18 ژانویه ی 1991 کنگره ی آمریکا ، عنوان شده بود که در پی 2 روز "بمباران ماموت وار" نیروهای ائتلاف ، تنها 11 جنگنده از 600 جنگنده ی عراقی بصورت قطعی منهدم شدند) و شرکت مهندسی صرب Yugoimport مامور ساخت مرکز فرماندهی حزب بعث عراق و حداقل 5 سنگر بتونی دیگر برای صدام حسین شده بود که گفته میشود مقاوم ترین سنگرهای کشور عراق بوده اند. [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/smartconcrete.jpg[/img] پس از جنگ اول خلیج فارس ، آمریکایی ها به میز طراحی بازگشتند و پس از دو نسل طراحی ، بمب سنگرشکن جدیدی برای نفوذ به تاسیسات بتونی تقویت شده طراحی کردند که نام آن MOP یا Massive Ordance Penetrator نهادند ، این بمب 13 تنی که گفته میشود توانایی نفوذ در 60 متر بتون معمولی را داراست ، آنقدر سنگین است که محفظه ی حمل تسلیحات بمب افکن B-2 برای حمل آن باید تقویت میشد ! اما اکنون بنظر میرسد ایالات متحده ی آمریکا از تکرار تجربه ی 1991 میترسد . لئون پانتا ، وزیر دفاع آمریکا اخیرا اذعان داشت که بمبهای سنگرشکن MOP ، برای نفوذ به عمیق ترین تاسیسات زیرزمینی ایران نیاز به ارتقا دارند . اما با در اختیار داشتن تکنولوژی تولید بتون های مقاوم توسط مهندسان ایرانی ، شاید حتی این ارتقا نیز کافی نباشد . [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/20120303_STP001_0.jpg[/img] [i]بمب MOB در حال پرتاب از یک بمب افکن B-52 [/i] ماده ی اصلی بتون فوق مقاوم (UHPC) همانند پسردایی اش که در مصالح و ساختمان های معمول به کار میرود ، سیمان و ماسه است . اما در ترکیب UHPC ها از مواد دوپینگ کننده (Doping) برای افزایش مقاومت ماده استفاده میشود که از جمله افزودنی های متعارف میتوان به پودرهای کوارتز ، فلزات و فیبرهای تقویت کننده مانند فولاد اشاره کرد . ترکیب این افزودنی ها با ماده ی اصلی بتون ، باعث ایجاد نوع تقویت شده ی آن میگردد که قدرت آن گاه به 150MPa ، یعنی چندین برابر بتون های معمولی که در ساختمان ها به کار میرود ، میرسد . مزیت دیگر این بتونها ، انعطاف پذیری و خرد نشدن آنها در مقابل فشار است . تحقیقات دولت استرالیا بین سالهای 2004 تا 2006 ، نشان میدهد که بتون های UHPC در مقابل موج مستقیم انفجار 6 تن TNT ، خرد نشده اند . اما مهندسان ایرانی به ترکیبات تثبیت شده ی UHPC اکتفا نکرده اند و گزارشات نشان میدهد در مراکز تحقیقاتی در اقصی نقاط کشور ، کار روی ساخت بتون با ترکیبات افزودنی نامتعارف برای تقویت بیشتر مقاومت بتون ها در حال انجام است ، برای مثال در دانشگاه همدان ، کار روی ساخت بتون های مقاوم تر و انعطاف پذیر تر با ترکیب کوارتز آرد و فیبرهای پلیپروپیلن در حال پیگیری است و در دانشگاه آزاد اسلامی ساوه نیز گروهی از محققان به دنبال ساخت بتون با نانوذره های اکسید فلزات آهن ، آلومینیوم ، زیرکونیوم و مس هستند که در صورت موفقیت ، بتونی با قدرت 4 برابر مقاوم ترین بتون تجاری کنونی جهان ساخته خواهد شد . همچنین در یک مقاله ی منتشره در سال 2008 توسط دانشگاه تهران ، درباره ی افزایش مقاومت بتونها در برابر پرتابه های فولادی تحقیق شده که معمولا در زلزله ها چنین مشکلی به وجود نمیاید ! این مقاله ، بتون های با فیبرهای طویل فولادی را بهترین نوع فولاد جهت این منظور معرفی کرده است . در مقاله ای دیگر که در سال 1995 انتشار یافته بود نیز به این نکته اشاره شده بود که اگرچه قدرت بتون های معمولی با اضافه کردن فیبرهای پلیمری افزایش ناچیزی میابد ، اما مقاومت این بتونها 7 برابر میشود . در آنسوی آبها ، آژانس DTRA ایالات متحده ی آمریکا از سال 2008 در حال تحقیق روی توانایی های بتون سازی ایران بوده است و تستهای عملی و مدلسازی کامپیوتری متعددی برای ارزیابی توانایی بتون های ایرانی بکار رفته در تاسیسات زیرزمینی انجام داده است . شاید چیزی در رابطه با توانایی های ایران در ساخت بتون ها بوده که آژانس DTRA شروع به جستجو به دنبال راههای دیگر برای نفوذ و تخریب سنگرهای بتونی (بجز منفجر کردن آنها) کرده است که امواج الکترومغناطیسی جزیی از آن است . [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/concrete.png[/img] منبع : http://www.economist.com/node/21548918 http://www.cement.org/tech/cct_con_design_uhpc.asp http://www.wired.co.uk/news/archive/2012-03/05/iranian-concrete http://www.rense.com/general36/saddamsbunkers.htm http://community.seattletimes.nwsource.com/archive/?date=19910119&slug=1261513 http://www.time.com/time/magazine/article/0,9171,1004921,00.html http://www.canada.com/national/features/iraq/story.html?id=7FAA30D0-6E93-4CBA-9C95-DFA99A4280B1 اختصاصی میلیتاری گرد آورنده : Cheka کپی با ذکر منبع مجاز میباشد

[quote]اين قايق پرنده رادار گريز هم هستش يا نه[/quote] رادار گریز نیست اما رادارها هم نمیتونند کشفش کنند ! ناوها اصولا به سه دسته رادار کشف و جستجو مجهزند ، یکی رادارهای جستجوی سطحی (که شناورهایی که روی سطح آب حرکت میکنند و حرکتشون باعث ایجاد تربولانس هایی در جریان آب میشه رو کشف میکنه) ، یک رادار جستجوی زیر سطحی (سونار) ، و یک رادار جستجوی هوایی اما رادار جستجوی هوایی قادر به اسکن دوربرد محدوده ی ارتفاعی که این قایق ها (که اسمشون شناور اثر زمینی ، Ground effect vehicle) در اون پرواز میکنند رو نداره و رادار جستجوی سطحی هم عملا نمیتونه چیزی کشف کنه (چون قایق روی سطح آب نیست)

[size=18][b]قسمت دوم [/b] [b]انقلاب رز و باز شدن زخم های کهنه[/b][/size] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/Amtseinf%25C3%25BChrung_Saakaschwili.jpg[/img] [i]مراسم سوگند خوردن ساکاشویلی بعنوان رییس جمهور گرجستان[/i] اوایل دهه ی 2000 مصادف بود با درنوردیده شدن آسیای میانه و شرقی توسط انقلاب های مخملی ، در این میان گرجستان نیز از این سیر تغییر قدرت در امان نماند . ادوارد شواردنازه ، رییس جمهور گرجستان در پی اعتراضات گسترده ی مردمی که به "انقلاب رز" معروف شد ، در تاریخ 23 نوامبر 2003 مجبور به استعفا شد و میخایل ساکاشویلی بعنوان رییس جمهور جدید این کشور انتخاب گردید . ساکاشویلی از همان ابتدای به قدرت رسیدن ، باز گرداندن دو ایالت جدایی طلب زیر پرچم حکومت تفلیس را در دستور کار جدی قرار داد . او همچنین در سیاست خارجی (همانطور که مورد انتظار بود) ایالات متحده آمریکا و ناتو را بعنوان متحد شماره ی یک در عرصه ی بین المللی برگزید . ساکاشویلی از سال 2004 بتدریج شروع به افزایش فشارها روی دو ایالت جدایی طلب ، خصوصا اوستیای جنوبی نمود . گارد مرزی گرجستان در نواحی مرزی با ایالات جدایی طلب تقویت شد و مبارزه علیه جریان های قاچاق کالا به اوستیای جنوبی شدت گرفت . گرجستان همچنین استعداد نیروهای حافظ صلح خود را از 100 سرباز به بیشترین تعداد ممکن طبق قرارداد آتش بس ، یعنی 500 سرباز افزایش داد ... [size=18][b]آغاز جنگ خاموش[/b] [/size] در آنطرف مرز ، کرملین به سرعت در حال گسترش نفوذ خود در اوستیای جنوبی بود . روسها برای اکثر ساکنان اوستیای جنوبی پاسپورت روسی صادر کرده بودند ، حمایت مالی و تسلیحاتی و ترغیب احساسات روس گرایانه در مردم اوستیا کار را به جایی رسانده بود که رییس جمهور خودمختار اوستیای جنوبی در واکنش به طرح صلح سال 2005 ساکاشویلی که شامل الحاق دوباره ی اوستیا به خاک 23گرجستان در ازای برقراری روابط اقتصادی عادی بود ، صراحتا اعلام کرد [i]:"ما اوستیایی ها شهروند فدراسیون روسیه هستیم"[/i] . با شکست های پی در پی در مذاکرات صلح و گسترش روزافزون نفوذ کرملین در اوستیای جنوبی ، روابط گرجستان و اوستیا بار دیگر وارد فاز جنگی شد . عملیات های اطلاعاتی و خرابکاری ، رزمایش های مشترک و درگیری های مرزی که در ادامه به چندی از آنها اشاره خواهد شد ، طبل جنگ تازه ای بر سر سرزمین اوستیا بود . [b]- اوایل ژوئن 2004 [/b] تعداد 50 نفر از اعضای پلیس گرجستان توسط نظامیان اوستیای جنوبی خلع سلاح و دستگیر شدند که باعث افزایش تنشها و درگیری های پراکنده در روستاهای مرزی اوستیای جنوبی شد ، این اولین درگیری جدی از زمان امضای قرارداد صلح جنگ 1992 بین گرجستان و اوستیای جنوبی بود . با شدت گیری تنشها ، نیروهای روسی در پوشش نیروهای صلح بان مستقر در منطقه اقدام به تسلیح اوستیا به سلاحهای سنگین از جمله راکت اندازها از مسیر تونل Roki شد . ادامه ی درگیری ها منجر به تبادل آتش سنگین و توپخانه در روزهای 10 و 11 آگوست ، بخصوص در مناطق شمالی تسخینوالی گردید . گزارشها از درگیر شدن نیروهای صلح بان در تبادل آتش نیز حکایت دارد . در روز 13 آگوست ، بار دیگر توافقنامه ی آتش بسی میان کوکویف ، رییس جمهور خودمختار اوستیای جنوبی و نخست وزیر گرجستان امضا شد . [b]- سوم سپتامبر 2006 [/b] نیروهای نظامی اوستیای جنوبی در واکنش به نقض حریم هوایی این کشور توسط یک هلیکوپتر Mi-8 ارتش گرجستان که وزیر دفاع این کشور را حمل میکرد ، اقدام به گشودن آتش به سمت آن کردند . در بیانیه ی اولیه ی اوستیای جنوبی ، اعلام شد که بی توجهی هلیکوپتر وزیر دفاع گرجستان به هشدارهای پدافند هوایی اوستیا ، چاره ای دیگر برای نظامیان اوستیا باقی نگذاشت . در این بیانیه ادعا شد که هلیکوپتر مذکور سرنگون شده ، اما گزارشات بعدی مشخص کرد که هلیکوپتر صدمه ی جزیی دیده و موفق به فرود اضطراری در خاک گرجستان شده است . [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/Mi8t.jpg[/img] [i]نمایی از دو هلیکوپتر Mi-8[/i] [b]- 31 اکتبر 2006 [/b] پلیس اوستیای جنوبی از درگیری مرزی در منطقه ی Java گرجستان با افراد مسلح ناشناس خبر داد که منجر به کشته شدن 4 نفر از این افراد گردید ، سلاح ها و متعلقات به غنیمت گرفته شده از این افراد نشان میداد که مبارزان ریشه ی چچنی منطقه ی Kist گرجستان داشته اند . مقامات روسیه و اوستیای جنوبی مشترکا این افراد را اجیر شده ی حکومت گرجستان برای انجام عملیات های خرابکارانه در اوستیای جنوبی اعلام کردند . اتهامی که قویا توسط تفلیس تکذیب شد . [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/Saboteurs2.jpg[/img] [i]سلاح های به غنیمت گرفته شده از افراد مسلح توسط پلیس اوستیا[/i] روابط گرجستان-روسیه نیز در همین سال دچار تنش شدیدی بود ، دستگیر شدن 4 افسر ارتش روسیه به جرم جاسوسی برای تفلیس در 27 سپتامبر 2006 ، واکنش شدیدی از طرف مسکو به همراه داشت . بطوریکه سفارت این کشور نیز از 28 سپتامبر 2006 از صدور ویزا برای گرجستانی ها امتناع مینمود ، صدها گرجی از روسیه اخراج شدند . از سوم اکتبر ، روسیه کانالهای ارتباطی دیپلماتیک خود را با مقامات گرجستان قطع کرد . مسکو همچنین کمی بعد تحریم مالی بصورت ممنوعیت انتقال سرمایه به گرجستان را به اجرا گذاشت و در 2 نوامبر ، درست در زمانی که وزیر امور خارجه ی گرجستان برای مذاکرات عادی سازی روابط به مسکو سفر کرده بود ، شرکت دولتی Gazprom روسیه افزایش دو برابری قیمت گاز صادراتی به گرجستان را اعلام کرد . [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/BBC_Russian_School_Sign.jpg[/img] [i]عکس شبکه ی خبری BBC از اعلامیه ی نصب شده در یکی از مدارس وزارت دفاع روسیه در تفلیس : "والدین گرامی ! از تاریخ 4 اکتبر 2006 ، تدریس به فرزندان شهروندان گرجستانی که در روسیه هستند ، در واحد آموزشی شماره 9 کنسل خواهد شد"[/i] ادامه دارد ... منبع : http://www.google.com/url?sa=t&rct=j&q=&esrc=s&frm=1&source=web&cd=1&cts=1331055593899&ved=0CCUQFjAA&url=http%3A%2F%2Ffpc.state.gov%2Fdocuments%2Forganization%2F110841.pdf&ei=2UtWT8fNH-Kx0QWdhrTZCQ&usg=AFQjCNFZ00bk0FY0AmTBEfhhigGWGK-22Q http://www.google.com/url?sa=t&rct=j&q=&esrc=s&frm=1&source=web&cd=10&cts=1331055607244&ved=0CHQQFjAJ&url=http%3A%2F%2Fwww.core-hamburg.de%2Fdocuments%2Fyearbook%2Fenglish%2F04%2FK%25F6nig.pdf&ei=sEtWT4jqO6uY0QX6rPj1CQ&usg=AFQjCNGXDIUDHyAiEAxHP7JF6s1gT3_DtQ http://reliefweb.int/node/213346 http://www.google.com/url?sa=t&rct=j&q=&esrc=s&frm=1&source=web&cd=5&cts=1331057022287&ved=0CEYQFjAE&url=http%3A%2F%2Fwww.core-hamburg.de%2Fdocuments%2Fyearbook%2Fenglish%2F06%2FKoenig-en.pdf&ei=WFFWT9eeD8W-0QXrw5XSCQ&usg=AFQjCNHVYTSZoyx24RINhjb4POZWV53JOg http://en.wikipedia.org/wiki/Georgian%E2%80%93Ossetian_conflict [color=red]گرد آورنده و مترجم : Cheka اختصاصی میلیتاری[/color] ...................................................................................................................................................................................................... [color=blue][color=orange][size=12]از دوستان عزیزی که به این تاپیک لطف داشتند تشکر میکنم و البته تقاضا میکنم در این تاپیک یکم صبوری بخرج بدن ، مطالب این تاپیک به دلیل اهمییت سعی میشه از منابع معتبر آورده بشه برای همین جمع آوری مطالب و ترجمه کمی زمان بر هست . در ضمن دوستانی که اطلاعات مرتبط به موضوع تاپیک مفید و اضافه بر پستهای بنده دارند میتونن خارج از سیری پستهای بنده ارسالش کنند . لطفا این بحث قومیت ها که ربطی به مبحث تاپیک ندارند رو هم ادامه ندید . بسیار متشکرم[/size][/color][/color]

این اولین بار نیست که کره ی شمالی تغییر موضع تاکتیکی میده و آخرین بار هم نخواهد بود ، انهدام برج خنک کننده ی 60 فوتی تاسیسات هسته ای Yongbyon در 27 ژوئن 2008 توسط حکومت کره ی شمالی در ازای [b]دریافت کمک از 5 کشور مذاکره کننده[/b] رو به یاد بیارید ... سیاست هوشمندانه ی کره در شرایط کنونی (تا وقتی که به قدرت کامل برسه) همین خواهد بود ، از همین تغییرات مداوم و سینوسی در سیاستشون هم به توانایی نظامی هسته ای میرسند و هم از طرف مقابل امتیاز میگیرند (ما خودمون هم در دوره ای همچین سیاستی رو اتخاذ کردیم ...)

[quote][quote]هرچی ترین هست ازین روسها در میاد.مثل mig-25 یا an-225 ولی کیفیت محصولاتشون نسبت به اروپاییها و آمریکاییها کمتره.از ظاهر محصولات هم میشه فهمید اینو. فقط یک هواپیمای روسی خیلی شیکه و ازش خوشم میاد اونم Su-47 هست.[/quote] ُسلام دقیقا همین رو که طرحش رو کنار زدن رو خوشت میاد !؟ ولی طرح جالبی بود ... روس ها اینهمه طرح می زنند ولی در نهایت کشک !! آمریکا یه طرح رو تصویب می کنه تا تولید هم می برش ....[/quote] حتما باید طرحهای کنسلی آمریکا رو لیست کنم !؟ برادر من مگه میشه کشوری همون طرح اول رو قبول کنه تا تولید هم ببره !؟ اینهمه رقابت بین طرحهای نظامی و ... خب کنسلی هم داره ، علاوه بر این خود روسها هم گفتن که Su-47 و Mig1.44 تنها بستر برای توسعه ی تکنولوژی های نسل پنجمی بود و برنامه ای برای تولیدش وجود نداشت از اول ...

چشم مرتضی جان سعی میکنم بزودی یک تاپیک جامع در این مورد بزنم ، البته بحث در مورد یک جنگ بسیار گسترده است و جنبه های مختلفی رو در بر میگیره ، اما سعی میکنم از بعد نظامی یک تاپیک تخصصی در مورد این موضوع بزنم

[quote]جنگ با گرجستان يک افتضاح براي روسيه بود و روسيه واقعا گند زد و نشان داد که نتنها ديگر ابرقدرت نيست بلکه از لحاظ فناوري نظامي سالها از آمريکا عقب تر هست! درسته که روسيه گرجستان رو سر جاي خودش نشوند منتها اصلا گرجستان نبايد چنين جسارتي پيدا ميکرد ! در زمينه نيروي هوايي هم روسيه نشان داد اصلا در حد و قد و قواره آمريکا نيست![/quote] شما جوری در مورد "جسارت کردن گرجستان" حرف میزنید انگار گرجستان به خاک اصلی روسیه حمله کرده ! گرجستان سعی داشت دو منطقه ی اوستیا و آبخازیا که خودمختارانه اعلام از گرجستان اعلام استقلال کردند رو برگردونه تحت حاکمیتش ، این وسط تا روز 8 آگوست تنها نیروهای روسی که در اون منطقه حضور داشتند نیروهای حافظ صلح روسی بودن که در قالب UN اونجا بودند ! کما اینکه تفلیس در محاسباتش یا فکر میکرد روسیه به این اندازه پشت اوسیتا نمی ایسته یا فکر میکرد ناتو در درگیری احتمالی با روسیه تنهاش نمیذاره ! خیلی ها معتقدند روسیه منتظر بود که گرجستان تازه غربزده به اوسیتا حمله کنه تا ... در مورد عملکرد نیروهای روسی ، نیروی هوایی روسیه تو ساعات اول نبرد خوب کار نکرد ، بخصوص در مقوله ی سرکوب پدافند زمینی (SEAD) گرجستان که سردرگم عمل کرد و با نیروی زمینی هماهنگی نداشت ، اما تو تلاش سوم گرجی ها برای تصرف تسخینوالی ، ضد حمله ی هماهنگ عناصر ارتش 58ام و نیروهای هوایی روسیه ارتش گرجستان رو فلج کرد (سربازای گرجی وضعیت رو در اون لحظه جهنم توصیف میکردند) از اونجا به بعد بود که نیروی هوایی روسیه خودش رو پیدا کرد و با حملات سازماندهی شده از همون روز اول جنگ (8 آگوست) تا خود تفلیس رو هم هدف بمباران قرار داد. از واکنش سریع ارتش روسیه به حمله ی گرجستان از نظر بیشتر کارشناسا یه عمل فوق العاده بود ، شما یک نگاهی به آمار بندازید ! تحرک اینهمه واحد زمینی و هوایی اونهم در عرض چند ساعت خیلی آمادگی و توان لجستیک میخواد ! استراتژی روسی بر اساس موج زرهی هست ، نه سرکوب هوایی

[quote]ارتش پنجاه و هشتمشون اندازه ایران جنگنده داره [/quote] البته ارتش 58ام روسیه جز واحدهای نیروی زمینی هست و آماری که مقاله از جنگنده ها داده برای ارتش هوابرد 4ام نیروهای مسلح فدراسیون روسیه است که در بازسازماندهی نیروهای مسلح روسیه با ادغام با ارتش هوابرد 5ام زیرمجموعه ی واحد فرماندهی هوابرد و ضدهوایی 4ام ارتش روسیه شدند . طبق مقاله ی سال 2009 وبسایت Kavkazcenter به نقل از مقامات گرجستان ، تو 15 آوریل سال 2009 ارتش 58ام برای درگیری دوباره با گرجستان و این بار ، تسخیر کامل کشور آماده میشده ! بطوریکه نقشه ی راهبردی نبرد تهیه شده بود و هر واحد ارتش برای تصرف شهری خاص در نظر گرفته شده بود . http://kavkazcenter.com/eng/content/2009/04/16/10656.shtml [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/Big58.jpg[/img] نماد ارتش 58ام نیروی زمینی فدراسیون روسیه

[quote][quote][quote]من شنيدم كه در سوخوي مديران اسرایيلي وجود دارند[/quote] فکر نمی کنید یکم بعیده که روسها بزارن اسرائیلی ها توی چنین صنایع راهبردی فعالیت داشته باشند ؟؟ به هر حال روسها می دونند که سر اسرائیلی ها تو آخور آمریکا است !!![/quote] اسراءيل با روسيه و فرانسه متحد ذاتي قومي و نژادي هست!!!اگر نميدونيد بهتره بيشتر مطالعه فرماييد اولين كشوري هم كه اسراءيل را به رسميت شناخت شوروي بود!!!اسراءيل هم در هرجايي هست در راهبردي ترين ارگانها و صنايع قرار گرفته.يادتون باشه بعد از توليد 20 فروند ميراژ2000 توسط مصر اسراءيل مانع ادامه توليد اين هواپيما در مصر شد!!![/quote] اینکه شوروی اسراییل رو به رسمیت شناخت و خواهان یک کشور یهودی بود دلیل دیگه ای داشت ، کمونیستها میخواستند قبل از اینکه یهودی ها و صهیونیست ها در ساختار شوروی نفوذ کنند همشون رو بریزن بیرون از کشور ، اما جایی نبود که دیپورتشون کنند ، واسه همین وقتی بحث اسراییل پیش اومد شوروی ها (در زمان استالین) استقبال کردند . برای اطلاع بیشتر از یهودی و اسراییل ستیزی شوروی میتونی راجع به قضیه توطئه ی پزشکان (Doctors plot) سخنرانی های جوزف استالین بر ضد یهودی ها و انتقال جمعیت های وسیع یهودی ها تحقیق کنی .

[b]برخورد دو هلیکوپتر تنفگداران آمریکایی با هفت کشته[/b] برخورد دو هلیکوپتر تفنگداران ارتش آمریکا در منطقه ی آموزشی Yuma در ایالت آریزونای آمریکا باعث کشته شدن 7 سرباز آمریکایی در یکی از مرگبارترین سوانح در سالهای گذشته شد . به گزارش روزنامه ی واشنگتن پست ، سپاه تفنگداران آمریکا در اطلاعیه ای از دو هلیکوپتر از نوع AH-1W Cobra و UH-1Y Huey متعلق به لشگر سوم هوابرد تنفگداران آمریکا که در ساعت 8 صبح چهارشنبه ی گذشته در حال عملیات گشت معمول در منطقه ی Yuma بوده اند ، به یکدیگر برخورد نموده اند . پیش از این نیز سانحه برای یک هلیکوپتر UH-1Y دیگر ارتش آمریکا در جولای سال گذشته باعث مرگ یک سرباز آمریکایی شد که اولین سانحه برای هلیکوپتر UH-1Y از زمان عملیاتی شدن در ارتش آمریکا در سال 2008 بود . http://www.washingtonpost.com/world/national-security/marine-copters-crash-killing-7/2012/02/23/gIQArTHKVR_story.html

[quote]زدن آواکس بعید است اما ارتقا اس 200 ها کاری بسی بزرگ است و جای تبریک دارد یکی از دوستان می گفت اس 200 قابلیت مانور کمی دارد پس به راحتی می توان از آن فرار کرد مگر هواپیماهای سنگین و بمب افکن یا اف های پر از بمب سلاح که در این صورت هواپیما با رهاسازی بمب فرار می کند[/quote] اتفاقا در دوره ی نبردهای کنونی ، تنها فایده ی موثر سیستم S-200 ، انهدام هواپیماهای سنگین مثل بمب افکن های استراتژیک و ترابری و البته آواکس و هواپیماهای جنگ الکترونیک (پای ثابت استراتژی جنگ الکترونیک آمریکا) هست . شوروی ها نشون دادند در شرایط اخلال سنگین الکترونیکی توسط هواپیماهای EW در جنگ ویتنام تحمیل میشد . با تعویض سرجستجوگر موشکهای دوربرد ضدهوایی S-75 میشه اونها به سلاحهای ضد آواکس و ضد جنگ الکترونیک قدرتمندی تبدیل کرد ، بطوریکه موشک با دنبال کردن امواج انتشاری از بیم رادار یا جمر ، هدف رو پیدا و منهدم میکنه .

[quote]به نظرتان آيا اين احتمال وجود دارد كه روسيه براي عقب نماندن از آمريكا، به سمت ضد بالستيك حركت كند؟ ----------- خبري كه چندان مورد توجه دوستان قرار نگرفت، تشكيل نيروي جديد "پدافند هوافضاي روسيه" بود كه در آذر ماه امسال (1390) انجام شد. http://www.military.ir/modules.php?name=Forums&file=viewtopic&t=19422[/quote] اونطور که رییس جمهوری روسیه هم در پاسخ 7 ماده ای روسیه به آمریکا تاکید کرد ، تشکیل پدافند ضدبالستیک در کنار تقویت قوای هسته ای تهاجمی ، به شدت مورد توجه کرملین قرار گرفته که با تحرکات اخیر ارتش روسیه به راحتی میشه این موضوع رو دریافت ، تسریع روند توسعه ی سیستم پدافندی S-500 ، عملیاتی شدن دو رادار اخطار زودهنگام جدید مدل Voronezh-DM با برد 6000 کیلومتر در مناطق غربی روسیه در چند ماه گذشته و برنامه ها برای ارتقا و یکپارچه سازی سیستم ضدموشکی مسکو (A-135) با سیستم پدافند هوایی روسیه از نمونه این تحراکت هست.

سگی که پارس میکنه گاز نمیگیره ! ... سیاست تبلیغاتی آمریکایی ها هیچ وقت این نبوده که [u]مستقیما [/u](اونهم از زبان مقامی مثل وزیر دفاع) بخوان با ارتش و توانایی های نظامیشون شاخ و شونه بکشن ، نکته ی جالبش هم اینجاست که پانتا برای حرفهاش ایران و کره ی شمالی رو مثال زده ، نه قدرت های نظامی در سطح خودش مثل چین یا روسیه ... این اظهارات نشون میده ارتش آمریکا ضعیف شده و باید منتظر تضعیف بیشترش هم در سالهای آینده باشیم .