[quote]سلام ببخشید دوستان یک شناور چجوری میتونه با یک اژدر مقابله کنه؟ با چه سلاحی؟ آیا پدافندهای فالانکس و خاشتان این قابلیت ها رو دارن؟[/quote] سلام ، الان که داشتم تو کاتالوگهای RosoboronExport نگاه میکردم به یک سیستم تقریبا نادر دفاعی برای دفاع سخت در مقابله اژدرها برخوردم ! [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/UDAV1s.jpg[/img] سیستم دفاع موشکی ضد زیرسطحی Udav-1 علاوه بر مقابله با زیردریایی ها ، توانایی منحرف کردن اژدرها و حتی هدف قرار دادن اونها رو داراست . این سیستم که با کمک اطلاعات سونار شناور (برای کشف اهداف) کار میکنه دارای لانچر 10 تایی موشکی 300 میلیمتری KT-153E هست و از 3 نوع موشک استفاده میکنه . - موشک 111SG با کلاهک انفجاری شدید و کنترل کامپیوتری از راه دور ، این موشک اطلاعات و عمق هدف را میگیرد و در موقعیت تعیین شده ی هدف منفجر میشود . - موشک فریبنده ی 111SO که با ایجاد اثرات آکوستیکی در دریا باعث فریب سرجستجوگر اژدر میشوند و اژدر رو از مسیر درست منحرف میکنند . - موشک 111SZ ، این موشک مجهز به کلاهک انفجاری شدید (HE) بوده با استفاده از اطلاعات سونار مسیر حرکت اژدر را شناسایی کرده و در مسیر حرکت آن قرار میگیرد . سپس ، حسگرهای مجاورت اکوستیکی این موشک به محض کشف اثرات آکوستیکی در نزدیکی موشک (که بطور پیش فرض توسط حرکت اژدر مهاجم تولید شده اند) ، فرمان انفجار موشک را صادر میکند و باعث از بین رفتن اژدر نیز میشود . عمق موثر عملیاتی این سیستم 600 متر و برد عملیاتی آن بین 100 تا 3000 متر است .

آقا رضای عزیز حق با شماست ، موشک 3M-54E در فاز نهایی و ترمینال برای جلوگیری از رهگیری توسط پدافند ضد موشک به سرعت 2.9 ماخ میرسد . در مورد مقایسه ی این موشک با تاماهاوک باید عرض کنم این دو موشک در یک کلاس قرار ندارند که باهم قابل مقایسه باشند ، موشک 3M-54E دارای برد کمتر اما سرعت مافوق صوت در فاز آخر برای جلوگیری از رهگیری توسط سیستمهای دفاعی و قابلیت انجام مانورهای ایضایی را دارد . طبق اعلام شرکت سازنده ، قدرت تخریب این موشک (در حالت ضد کشتی) نسبت به موشکهای هارپون و اگزوست 100 درصد بیشتر است . در ثانی برتری اصلی این سیستم موشکی غافلگیری و توان حمل آسان و تقریبا با هر وسیله ی نقلیه است . در آخر هم باید به این مورد اشاره بشه که این سیستم موشکی (Club-K) صرفا برای اهداف صادراتی ساخته شده و بخاطر محدودیتهای بین المللی ، برد عملیاتی این موشک بیشتر از 300 کیلومتر نمیتوانسته باشد (ریانوستی)

[quote][quote]بابا کجای این نازنین اشغاله این میگ برای مقابله با f-15 ساخته شده است[/quote] [size=18]ميگ-29 براي برابري با اف-16 و سوخوي-27 براي برابري با اف-15 البته هيچكدوم به اين امر نرسيدند.كه البته ميگ-29 ديگه گند زد.[/size][/quote] دوست عزیز ، هر دو جنگنده ی Mig-29 و Su-27 در پاسخ به طرح F-15 تحت عنوان پروژه ی Perspektivnyy Frontovoy Istrebitel شوروی پیشنهاد شدند که Mig-29 به یک جنگنده تاکتیکی کوتاه برد و Su-27 به طرح اصلی مقابله با F-15 تبدیل شد که البته مقایسه بین Su-27 و F-15 بسیار جالب خواهد بود و بنظر نمیاد Su-27 نسبت به رقیب آمریکاییش کم داشته باشه . اما همونطور که اشاره کردم Mig-29 هم در اصل برای برتری هوایی (Air superiority) و در مقابل F-15 طراحی شد تا جایی که مدل اولیه ی این جنگنده (موسوم به Mig-29A) که در کشور ما نیز عملیاتی هست ، اصلا قابلیت هوا به زمین ندارد ! جنگنده ی F-15 هم یک جنگنده ی برتری هوایی است . در نتیجه Mig-29 هم باید در اصل با F-15 مقایسه شود و همانطور که حتی وبسایت های نظامی غربی مثل FAS و Global security اذعان دارند . حتی مدل اولیه ی این جنگنده (Mig-29A) هم بخاطر برتری در مانورپذیری و برخی ویژگی های دیگر ، در جنگ نزدیک و داگفایت F-15C را پشت سر میگذارد . تنها برتری F-15 به Mig-29A تجهیزات الکترونیکی و اویونیک بهتر است که آنهم با اهمییت یافتن نبردهای دوربرد و فامد ، این ضعف در نمونه ی Mig-29S - Fulcrum C و نمونه های جدیدتر مثل Mig-29SMT و Mig-35 تا حد زیادی رفع شده است .

بسیار جالب بود ، خیلی ممنون جناب insidman

خیلی ممنون جناب 100 برای عکسها ! برجک T-90C از نظر شکل کلی در کنارها خیلی تغییر کرده و تقریبا شیبدار شده ، توپ ضدهوایی هم تغییر کرده . در ضمن اگر الان زره واکنشی رو این تانک نصبه ، خیلی فشرده به هم نصب شدن !

آقا علی خیلی ممنون بخاطر تحلیل های دقیقتون از عکسها اینطور که در عکسهای Last war عزیز مشاهده میشه ، سیستم اخلال الکترواپتیکی Shtora-1 در این مدل از تانک برداشته شده . T-90S بطور کلی مدل صادراتی تانک T-90A (تانک مورد استفاده در ارتش روسیه) هست ، در آژانس صادرات اسلحه ی روسیه (RosoboronExport) هم مدل T-90S بعنوان تانک صادراتی معرفی شده .البته یک نمونه ی تغییر یافته ی این مدل موسوم به Bishma به هند صادر شده . البته به احتمال زیاد T-90C با T-90S متفاوت هست ، اما چون تاحالا مدل C این تانک رو رسما نشنیده بودم . ویکیپدیا این مورد رو مطرح کرده که بخاطر شباهت تلفظی Es سیریلیک با C لاتین . T-90C احتمالا همون T-90Sهست . خبرگزاری ایتارتاس در خبر خود درباره ی این نمایشگاه مینویسد : "جدیدترین تانک روسیه موسوم به T-90S شرکت Uralvagonzavod نیز در این نمایشگاه به نمایش عمومی در آمد ، از ویژگی های جدید این سیستم نسبت به سلف خود میتوان به موتور جدید ، زره تقویت شده و سیستم دفاع الکترومغناطیسی اشاره کرد... ولادیمیر پوتین نخست وزیر روسیه در جریان بازدید از این نمایشگاه ، چنان مجذوب این تانک شد که وارد تانک شد (اشاره به عکس هایی که Last war عزیز قرار دادند)..." با توجه به متن بالا ، میتونیم به این نتیجه برسیم که سیستم دفاع الکترومغناطیسی EMT-7 در مقابل مین های مغناطیسی که تا پیش از این گفته میشد روی سری تانکهای T-90 تست شده اما نصب نشده اند ، در حال حاضر در نمونه تانکهای T-90S نصب شده اند . http://www.itar-tass.com/en/c154/222356.html ... الان عکس کامل یکی از عکسهای جناب Last war رو از وبسایت نخست وزیری روسیه پیدا کردم بنظر میاد هم خود زره کناره ی تانک و هم نحوه ی اتصالشون به بدنه تانک ، نسبت به T-90A تغییر کرده (شبیه زره سرامیکی جوش خورده است) در ثانی ، صفحه های زره تا وسط چرخهای شنی تانک پایین اومدن (احتمالا برای محافظت از چرخ ها)

[quote]اين جت در مقابل رادار مقاومتي داره........؟[/quote] دوست عزیز این یک هواپیمای بدون سرنشین مراقبت تاکتیکی هست و اسلحه ای حمل نمیکنه ، هرچند طراحی نیمه پنهانکارش تا حدودی کشفش توسط رادارها رو سخت میکنه .

[quote]این چطوری میشینه؟ انگاری چرخ نداره کیسه هوا داره؟[/quote] خانواده ی هواپیماهای بدون سرنشین Tu-143 و Tu-123 از یک پروسه ی چند مرحله ای برای فرود استفاده میکنند . ابتدا با ورود هواپیما به منطقه ی فرود ، موتور خاموش شده ، بعد چتر کاهش سرعت هواپیما باز میشه . پس از 11 ثانیه ، چتر کاهش سرعت از دم هواپیما جدا شده و به وسط بدنه وصل میشود و به عنوان یک چتر فرود استفاده میشود . وصل شدن چتر به وسط بدنه باعث قرار گرفتن این هواپیما در حالت افقی میشه . در این زمان سنسورها و ارابه ی فرود باز میشن . چتر فرود بعد از اصابت هواپیما به زمین بسته میشه تا مانع Drag هواپیما در باد بشه .

تانک T-90C (یا همان T-90S) که نمونه ی ارتقا یافته ی تانک T-90 است ، برای اولین بار در نمایشگاه بین المللی تجهیزات نظامی در شهر Nizhni Tagil در منطقه ی اورال روسیه به نمایش عموم درآمد . به گزارش خبرگزاری صدای روسیه ، تانک T-90C در مقایسه با نمونه ی اولیه تانک T-90 دارای موتور قویتر ، توپ جدید با تیربار هدایت از راه دور است . این تانک همچنین مجهز به زره واکنشی نسل پنجم موسوم به Relict میباشد . زره Relict مدرن ترین زره واکنشی روسیه به شمار میرود که در پاسخ به تولید گلوله های انرژی جنبشی M829A3 در ارتش آمریکا ، ساخته شده . این زره واکنشی نسبتا هوشمند با رادار نصب شده روی تانک هماهنگ بوده و قبل از اصابت گلوله با فرمان سیستم کنترل تانک منفجر میشود . گفته میشود توانایی حفاظت این زره پنج برابر بیشتر از زره واکنشی Kontakt-5 است . http://english.ruvr.ru/2011/09/09/55912303.html http://personal.inet.fi/cool/foxfour/ussr92/tanks.html

[quote]سلام ببخشید دوستان یک شناور چجوری میتونه با یک اژدر مقابله کنه؟ با چه سلاحی؟ آیا پدافندهای فالانکس و خاشتان این قابلیت ها رو دارن؟[/quote] دوست عزیز ، سیستمهای فالانکس و کاشتان سیستمهای دفاع هوایی نزدیک هستند و برای انهدام اهداف زیر سطحی (مثل اژدر) کاربرد ندارند . در کل شناورها (سطحی و زیرسطحی) سیستمی برای مقابله ی سخت (Hard kill) با اژدرها ندارند . در حال حاضر روش مقابله با اژدرها به تاکتیکهای جنگ الکترونیک (EW) برای منحرف کردن اژدر و انجام مانورهای ایضایی محدود میشه که به اصطلاح ، مقابله ی نرم (Soft Kill) نامیده میشوند .

دوست عزیز ، مدل متعارف این هواپیمای مسافربری قرار هست از موتورهای توربوفن NK-44 با قدرت 4000 Kgs یا موتورهای "Of trent" ساخت شرکت رولز رویس استفاده کنه . شرکت آمریکایی در ساخت موتور NK-44 همکاری نداشته .

دوستان عزیز لطفا از مقایسه های سطحی و کلی بین جنگنده های نسل پنجمی موجود خودداری کنید ، جنگنده ی J-20 هنوز اطلاعات زیادی ازش منتشر نشده که بخوایم قضاوت کنیم . در بحث مقایسه بین T-50 و F-22 ، علی رغم احتمال دوستان که میفرمایند F-22 از تکنولوژی بالاتری استفاده میکنه باید عرض کنم که T-50 از تکنولوژی های جدیدی مثل کنترل بردار رانش 3 بعدی ، ثبات ایستایی آرام و پوشش ضد رادار نانو استفاده میکنه که در F-22 و F-35 استفاده نشده و طبق تحلیل ها ، T-50 رو در برخی زمینه ها ، از جمله مانورپذیری در سطح بالاتری نسبت به پرنده های غربی (مخصوصا F-22) قرار میده . مقایسه ی دقیقتر بین این تکنولوژی های این جنگنده و F-22 در تاپیک بنده (که جناب Last war هم لطف کردند لینکش رو قرار دادند) موجود هست .

[b]عضوی از خانواده ی کلاشینکوف که کمتر دیده شده : اسلحه ی تهاجمی AN-94[/b] [img]http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/9/91/Izhmash_Nikonov_AN-94_GP-34.jpg/800px-Izhmash_Nikonov_AN-94_GP-34.jpg[/img] اسلحه ی AN-94 Abakan یک مدل پیشرفته از خانواده ی کلاشینکوف است که طراحی آن از اواخر دهه ی 80 میلادی آغاز شد و در سال 1993 به نمایش عمومی در آمد . AN-94 دارای تغییرات زیادی در طراحی نسبت به Ak-47 بوده و برخلاف پدر خود که با یک دستگاه پرس نیز قابل تولید هستند ، از تکنولوژی های مدرن (جوش لیزری ، مهرزنی فولادی،ریخته گری و...) در ساخت ان استفاده شده . این اسلحه از گلوله های استاندارد 5.45 میلیمتری روسیه (با سرعت 900 متر بر ثانیه) استفاده میکند و یک مکانیزم پیشرفته تر و پیشرفته تر برای تغذیه گلوله استفاده میکند . یک ویژگی اضافه شده به این اسلحه ، حالت شلیک دو تیر (Two round burst) است که در مدلهای قبلی کلاشینکوف وجود نداشت (AK-47 تنها دو حالت تک تیر و تمام اتوماتیک دارد) حالت دو تیر دقت AN-94 را تا حد زیادی افزایش داده ، بطوریکه سازندگان ادعا کرده اند دقت این اسلحه از M16A2 نیز بالاتر است (بنابر برخی منابع در حالت دو تیر ، این اسلحه تا فاصله ی 100 متری یک سوراخ ایجاد میکند ، یعنی هر دو گلوله به یک نقطه برخورد میکنند) . ضامن و انتخاب کننده ی حالت تیر این اسلحه دو کلید جدا از هم میباشند . نرخ آتش این اسلحه در حالت دو تیر 1800 گلوله در دقیقه و در حالت فول اتوماتیک ، 600 گلوله در دقیقه است ، برد مفید این اسلحه بین 650 تا 700 متر است . در حالت فول اتوماتیک ، با کشیدن ماشه ، این اسلحه ابتدا بصورت خودکار دو تیر اول را به حالت دو تیر و با دقت بالا شلیک کرده و تیرهای بعدی را بصورت مسلسلی و اتوماتیک شلیک میکند . مگسک آهنی این اسلحه از نوع قابل تنظیم است که برای اولین بار در سلاحهای روسی مشاهده میشود . دهانه ی لوله ی این تفنگ نیز از مکانیزم غیرمعمولی استفاده میکند که هم خود را بصورت اتوماتیک تمیز کرده و هم چشم تیرانداز را از نور شلیک مصون میدارد . یکی از ویژگی های منحصر به فرد دیگر این محصول ، امکان الحاق همزمان سرنیزه و نارنجک انداز (مدلهای GP-30 ، GP-25) به این اسلحه است که با نصب سرنیزه روی یک سطح افقی مسطح میسر شده است . گفته میشود کارخانه ی Izmash (کارخانه ی سازنده ی این اسلحه و خانواده ی کلاشینکوف) تنها دارنده ی تکنولوژی نصب همزمان سرنیزه و نارنجک انداز روی اسلحه است . ارتش آمریکا نیز تلاش هایی برای دستیابی به تکنولوژی مشابه را دارد . [img]http://www.military-today.com/firearms/an94_abakan_l9.jpg[/img] AN-94 دارای طراحی داخلی پیچیده تری نسبت به خانواده ی سلاحهای کلاشینکوف است که استفاده و نگهداری از آن را نسبتا سخت کرده ، در واقع این اسلحه برای استفاده ی عمومی ساخته نشده و در حال حاضر تنها نیروهای ویژه ی ارتش روسیه (Spetsnaz) و نیروهای ویژه ی وزارت کشور (MVD) از این اسلحه استفاده میکنند . [img]http://www.military-today.com/firearms/an94_abakan_l6.jpg[/img]

[quote]اسم عمليات گيره كاغذ رو شنيديد؟طي اين عمليات دانشمندان الماني را به امريكا و روسيه بردن و ازشون استفاده كردند.مثل وارنر فون براون كه پدر برنامه ي موشكي المان بود و خيلي هاي ديگه[/quote] عملیات گیره ی کاغذ (Paper clip) عملیات مختص آمریکا بود ، NKVD (سرویس امنیت شوروی در زمان استالین) سه عملیات برای انتقال تکنولوژی علمی و اثرات هنری آلمان به شوروی داشت که به عملیات هایOsoaviakhim ، russian alsos و Trphoy Brigades معروف شدند . البته همونطور که دوستان اشاره کردند ، آمریکایی ها در جمع آوری تکنولوژی آلمانها به نسبت بهتر از روسها عمل کردند ، دلیلش هم این بود که اکثر دانشمندان آلمانی خودشون برای اینکه به دست شوروی نیافتند به سمت غرب آلمان (که بعدا مناطق تحت اشغال فرانسه شد) فرار کردند . در مقابل ، اداره نهم NKVD عملیات Osoaviakhim رو شروع کرد که هدفش ربودن و جمع آوری دانشمندان و قطعات حساس آلمانی از مناطق ماورای منطقه ی تحت اشغال شوروی بود که تونستند موفقیت هایی کسب کنند . در جریان این عملیات ، از 10000 قطعه ی حساس شرکت Carl zeiss AG (شرکت تجهیزات اپتیکی و عکسبرداری) بیش از 9400 قطعه به شوروی انتقال داده شد و از 92 قطار برای انتقال دانشمندان و لوازمشان و قطعات حساس به خاک شوروی استفاده شد .

با تشکر بخاطر این مقاله توانایی و ظرفیت ترابری Mi-26 با هواپیمای ترابری C-130 قابل مقایسه است . تجهیزات بارگیری این هلیکوپتر هم در نوع خودش جالب هست . در قسمت بار این هلیکوپتر از دو بازوی الکتریکی روی ریل با توان بلند کردن 2.5 تن بار برای حمل محموله ها به داخل محفظه ی بار هلیکوپتر استفاده شده است . همچنین تمام قسمت بار هلیکوپتر مجهز به سیستمهای تلویزیون مدار بسته برای نظارت بر روند بارگیری است . ارابه ی فرود این هلیکوپتر دارای سیستم هیدرولیکی برای تنظیم طول است که به هلیکوپتر اجازه ی تطبیق با شرایط محل فرود را میدهد . نکته ی دیگر اینست که Mi-26 اولین هلیکوپتری است که به پروانه ی 6 پره مجهز شده است . پره های این پروانه از آلیاژ آلومینیوم و نوک این پره ها از تیتانیوم ساخته شده است . هلیکوپترهای Mi-26 در جریان سانحه ی نیروگاه چرنوبیل برای حمل مواد خنثی کننده رادیواکتیو و عملیات های امدادی تا خود محل نیروگاه چرنوبیل اعزام شدند . سیستم تهویه ی هوای NBC و لایه های ضد رادیواکتیو بدنه هلیکوپتر خدمه را در مقابل اثرات رادیواکتیو حفظ میکرد . [img]http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/6/6e/Chernobyl_reactor_clean-up_operation.JPEG/800px-Chernobyl_reactor_clean-up_operation.JPEG[/img] در سال 2002 و در جریان عملیات آناکوندا ، یک هلیکوپتر Mi-26 Halo غیرنظامی برای بازیابی دو هلیکوپتر شینوک هنگ 160ام وِیژه ی ارتش آمریکا در افغانستان مورد استفاده قرار گرفت . Mi-26 توانست یک هلیکوپتر شینوک (که تقریبا سالم بود) را به کابل و بعد از آن به پایگاه هوایی باگرام انتقال دهد . هلیکوپترهای Halo همچنین در زلزله ی 8 ریشتری سال 2008 چین توسط ارتش این کشور برای انتقال ادوات سنگین (تراکتور و ...) به مناطق زلزله زده استفاده شد .

در اوایل دهه ی 80 و ورود جهان به نقطه ی عطف رقابت تسلیحاتی غرب و شرق ، توان نظامی دو طرف با استفاده از هزاران کلاهک اتمی که قادر بود بارها حیات را روی کره ی زمین از بین ببرد ، روز به روز در حال افزایش بود . در این برهه ، کارشناسان نظامی در شوروی و آمریکا با مشاهده ی قدرت غیر قابل کنترل تسلیحات هسته ای ، دست به تولید سیستمها و ادوات پیشرفته برای تضمین بقای ارکان حکومت این کشورها ، حتی پس از یک جنگ اتمی تمام عیار بودند که از میان آنها میتوان به پناهگاه های مجهز و وسیع زیرزمینی و سیستم های کنترل خودکار تسلیحات اتمی اشاره کرد . هواپیماهای فرماندهی مخصوص ریاست جمهوری ، یکی از محصولات جالب و غیر متعارف این برهه ی حساس است که حتی امروزه نیز ، رنگ و بوی دوران پر تنش جنگ سرد را با خود دارند . هواپیمای IL-86VKP یکی از همین هواپیماهاست که در دوران جنگ سرد برای حفظ مقامات عالی مقام نظامی و سیاسی ، از جمله رهبر شوروی ، در مقابل انفجارهای اتمی و امکان نظارت و فرماندهی نیروهای مسلح حتی پس از جنگ اتمی ، طراحی و ساخته شد . امروزه نیز این هواپیما بصورت 24 ساعته در حالت آماده باش قرار دارد تا مقامات سیاسی ، و در راس آن رییس جمهور فدراسیون روسیه را از حملات اتمی حفظ کند . عبارت VKP مخفف Vozdushnyy Komahndnyi Punkt به معنای پست فرماندهی هوابرد است ، این هواپیما که در ناتو با کد Maxdome و در ارتش روسیه با کد Aimak شناخته میشود . گفته میشود اولین تست این هواپیماها در تابستان 1985 انجام شده و تولید آن از سال 1987 آغاز گردیده . از این هواپیما که بر پایه ی هواپیمای مسافربری IL-86 ساخته شده است ، 3 نمونه تولید شده که یک فروند برای رییس جمهور روسیه (با نام IL-86VKP) و 3 فروند دیگر با نام IL-80 برای مقامات نظامی ارتش روسیه ساخته شده است که با کدهای 'SSSR-86146', 'SSSR-86147'، 'SSSR-86148' ، 'SSSR-86149' شناخته میشوند . این هواپیما بطور ویژه برای مقابل با اثرات انفجار اتمی مقاوم گردیده ، بدنه هواپیما با مواد جاذب امواج الکترومغناطیسی ، حرارت و نور (Flash) تقویت شده است تا اثرات ناشی انفجار اتمی بر سیستمهای ناوبری و ارتباطی هواپیما تاثیر نگذارد ، برخی درها و تمام پنجره های این هواپیما (بجز پنجره ی کاکپیت) برای جلوگیری از ورود نور خیره کننده و امواج الکترومغناطیسی حذف شده اند و پنجره های طرفین کاکپیت هم با لایه های منحرف کننده امواج الکترومغناطیسی تقویت شده اند . این هواپیما همچنین از سیستم تهویه هوای مخصوص برای تصفیه هوای ورودی از گرد و غبار اتمی استفاده میکند . هواپیمای IL-80VKP مجهز گستره ی وسیعی از تجهیزات ارتباطی و ناوبری جهت ارتباط مقامات نظامی و سیاسی روسیه با نیروهای مسلح این کشور و بقیه مراکز حساس است . برجستگی بالای بدنه ی این هواپیما محل استقرار تجهیزات پیشرفته ارتباط ماهواره ای است که به رییس جمهور روسیه امکان ارتباط امن با نیروهای مسلح و مراکز سیاسی از طریق شبکه ماهواره های مخابراتی نظامی Molnyia و ماهواره های سری جدیدتر را میدهد . علاوه بر این ،IL-80VKP مجهز به انتن های ارتباطی رادیویی در بقیه قسمتهای هواپیماست . طبق گزارشات ، یکی از این آنتن ها که در دم هواپیما نصب شده ، برای ارتباط رادیویی در باند VLF (فرکانس 3 تا 30 کیلوهرتز) میباشد که احتمالا جهت ارتباط مستقیم رییس جمهور روسیه با زیردریایی های اتمی استراتژیک نصب گردیده است . این هواپیما دارای قابلیت سوختگیری هوایی بوده و دو پاد ژنراتور توربینی 9.5 متری برای تامین انرژی الکتریکی تجهیزات ناوبری و ارتباطی هواپیما در زیر بالها و کنار بدنه نصب شده اند . این پاد ها از یک ورودی هوا (Intake) در قسمت راست ، خروجی جت در قسمت انتهایی و چند ورودی هوایی جانبی در طرفین پاد استفاده میکند . در نوک این پاد ، یک نورافکن برای فرود نصب شده است . طبق اطلاعات موجود ، این هواپیماها در حال حاضر در لشگر هوابرد مخصوص 8ام نیروی هوایی روسیه در حال خدمت بوده و در فرودگاه نظامی Chkalovsky در 30 کیلومتری شمال شرقی مسکو مستقر هستند . این 4 هواپیما با کد های هواپیماهای مسافربری بین المللی RA-86147, RA-86148, and RA-86149. RA-86147 ثبت شده اند و با رنگ شرکت مسافربری هوایی Aeroflot رنگ آمیزی شده اند . منبع : http://www.globalsecurity.org/military/world/russia/il-87.htm http://en.wikipedia.org/wiki/Ilyushin_Il-80 http://articles.janes.com/articles/Janes-Aircraft-Upgrades/Ilyushin-Il-86-VKP-Command-Post-Russian-Federation.html مترجم و گرد آورنده : Cheka

[quote]سلام این مثلا برای بعد از جنگه که یارو بره باهاش بالای اون منطقه دور پیروزی یا دور شکست رو بزنه ...[/quote] ببینید دوستان ، درسته که جنگ اتمی تمام عیار تقریبا 80 تا 90 درصد حیات و زیرساخت های بشری رو از بین میبرند ، اما خوبه بدونید که این کشورها (بخصوص شوروی و آمریکا) حتی برای بعد از یک جنگ اتمی تمام عیار هم استراتژی چیده اند ، تجهیز گسترده ی نیروهای زمینی (تانک ها ، نفربرها و ...) و سربازان به تجهیزات NBC که امکان عملیات در شرایط رادیواکتیو رو به این نیروها میدهد ، ساخت مراکز فرماندهی و پادگان های زیر زمینی (برای ادوات رزرو) در عمق زمین ، ایجاد ناوگانهای زیردریایی استراتژیک مجهز به موشکهای بالستیک اتمی که قابلیت ضربه ی دوم اتمی (Second strike capability) رو فراهم میکنه و دهها تدابیر دیگه نشون میده که رهبران این کشورها بمباران تمام عیار اتمی رو پایان جنگ نمیدونسته اند . برای فرماندهی و هماهنگی همین نیروهای "بعد از جنگ اتمی" است که این نوع هواپیماها توسعه یافته اند .

[quote]یعنی اول می ترکه بعد آتیش می گیره بعدش آتیش اکسیژن منطقه رو می بلعه و ایجاد خلا میکنه؟ خلا مطلق یا فقط منطقه ی بدون اکسیژن؟[/quote] برخلاف بمب های معمولی که فرآیند انفجار (ترکیب مواد منفجره با اکسیژن) بخاطر فشرده بودن مواد منفجره در بمب ، در یک منطقه ی خیلی کوچک اتفاق میافته . بمب های خلا (Thermobaric) برای وسعت دادن به منطقه ی انفجار ، از یک فرایند انفجار دو مرحله ای استفاده میکنند . در ابتدا یک انفجار کوچک ، مواد منفجره ی اصلی رو بصورت یک ابر در هوا پخش میکنه . این مواد مشتعل شونده (معمولا ترکیبات پودر شده ی آلومینیوم ، منیزیم و فلزات دیگه) که از قبل به دمای بالاتر از احتراق رسیده اند ،بصورت خود به خود یا با کمک یک انفجار کوچک دیگر بسرعت با اکسیژن اتمسفر ترکیب میشوند و یک ابر انفجاری با حجم بالا تولید میکنند . به علت گسترده بودن حجم انفجار در هوا و طبق آزمایشات انجام شده که به Unconfined vapor cloud explosions معروفند ، موج ناشی از این نوع انفجار بسیار قدرتمند تر از انفجارهای معمولی خواهد بود . همچنین به علت مصرف شدن گازهای اتمسفر (اکسیژن) در جریان مرحله ی اصلی انفجار ، یک خلا مقطعی در محل انفجار بوجود میاد . به همین دلیل ، این بمب ها به بمب خلا (Vacuum bomb) مشهور شده اند . (البته این خلا مقطعی خودش باعث افزایش تخریب میشود)

سلام دوستان اونطور که کارشناسان روسی میگن ، راداری که قراره در ترکیه نصب بشه رادار باند X از نوع AN/TPY-2 هست که یکی از عناصر سیستم دفاع موشکی THAAD به حساب میاد. این المان در حقیقت رادار Forward based یا رادار خط مقدم سیستم دفاع موشکی ناتو هست که همانند رادار Qabala که در آذربایجان مستقر هست ، وظیفه ی کشف زودهنگام موشکها و ردیابی مسیرشون در برد 1000 کیلومتری خودش رو داره . اما موردی که در این باره وجود داره اینه که این رادار اخطار زودهنگام احتمالا به تنهایی نمیتونه اطلاعات لازم برای رهگیری موشکها رو تامین کنه و برای رهگیری موشک بالستیک به اطلاعات رادارهای Aegis و رادار دریاپایه ی SBX-1 هم نیاز داره . این موضوع به این معنیه که راداری که الان در ترکیه و به عنوان المانی از سیستم دفاع موشکی ناتو نصب میشه برای رهگیری زودهنگام موشکهایی هست که از طرف ایران به سمت[b] اروپا و آمریکا [/b]شلیک میشه و بنظر نمیاد که هدف اصلی این رادار ، موشکهای شلیک شده از طرف ما به سمت رژیم صهیونیستی باشه . (البته این احتمال هم وجود داره که این رادار با سیستم ضد موشکی Arrow اسراییل لینک شه یا حتی سیستم THAAD در خاک اسراییل مستقر بشه) [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/THAAD_infograph_.jpg[/img]

امروزه نقش هواپیماهای اخطار زودهنگام و کنترل هوایی (موسوم به AWACS) بعنوان مرکز فرماندهی و نظارت در عملیات های هوایی و علی الخصوص در عملیاتهای هوایی کشورهای عضو ناتو به واقعیتی انکار ناپذیر تبدیل شده ، به همین دلیل این کشورها با بکارگیری ناوگان عظیمی از آواکسهای پیشرفته و ناونشین ، سعی در تثبیت این نقش برای نیروی هوایی خود دارند . اما در طرف دیگر ، کشورهای مقابل ناتو با درک جایگاه مهم آواکسها به عنوان مغز متفکر عملیاتهای هوایی و قلب دکترین تهاجم هوابرد ناتو ، دست به تولید سامانه های اخلال سنگین برای از بین بردن توان عملیاتی این هواپیماها کرده اند . در راس این کشورها ، شوروی و فدراسیون روسیه با تجربه ی فراوان در زمینه سامانه های اخلالگر ، دست به طراحی سامانه ی اخلالگر سنگین PELENA-1 با هدف زمین گیر کردن آواکس های E-3 Sentry ایالات متحده کرد . [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/pelena1.jpg[/img] این سامانه ی اخلالگر به طور ویژه برای حفاظت ادوات زمینی با سطح مقطع راداری 15 مترمربع در مقابل رادارهای نظارت و کشف دوربرد AN/APY-1/-2 شرکت وستینگ هاوس که روی آواکس E-3 نصب شده ، طراحی و ساخته شده است . این اخلالگر پس از کشف هدف ، بطور اتوماتیک با انتشار امواج الکترومغناطیس اخلالی با فرکانس متغیر (Fast frequency Hopping mode) روی فرکانس باند حامل رادار AN/APY-1/2 دارای پوشش زاویه ای 90 درجه (از 45- تا 45+ درجه) برای اخلال و پوشش زاویه ای اسکن (برای هدف) 120 درجه ای میباشد . این سامانه توانایی کشف هدف رادار E-3 را تا برد 250 کیلومتر مختل میکند و برد موثر اخلال 80 کیلومتری دارد ، یعنی از فاصله بیش از 80 کیلومتر قابل آشکارسازی نمیباشد . [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/450px-Unknown_radar-8__Technical_museum_Togliatti.JPG[/img] لازم به ذکر است که ضریب اطمینان اخلال این سامانه 80% بوده و علی رغم انتشار امواج پر قدرت مغناطیسی ، احتمال هدف قرار داده شدن این اخلالگر با موشکهای ضد تشعشع ( به دلیل احتمال اشباع رسیور راداری موشکها) کمتر از 20% میباشد . بغیر از آنتن اصلی اخلال P-01 ، سیستم PELENA-1 یک منبع تغذیه با کد P-02 (برای تامین انرژی 80 کیلوواتی آنتن اخلالگر) و تریلر کنترل سامانه با کد P-03 را نیز شامل میشود . این سیستم قابلیت عملیات در دمای منفی 50 تا مثبت 40 درجه و تا رطوبت 25% را داراست . [b]لازم به ذکر است که طبق اخبار موثق ، سیستم اخلال سنگین PELENA-1 در حال حاضر در خدمت قرارگاه پدافند هوایی خاتم الانبیا میباشد که در رزمایش مدافعان ولایت-2 در آذر سال 88 ، برای اولین بار بطور رسمی ، رسانه ای شد .[/b] منبع : http://www.google.com/search?hl=en&q=PELENA-1%20jammer&gs_sm=e&gs_upl=34563l39976l0l40233l17l14l0l0l0l0l628l4292l3-1.2.5l8l0&bav=on.2,or.r_gc.r_pw.&biw=1366&bih=599&wrapid=tlif131490284216010&um=1&ie=UTF-8&sa=N&tab=iw http://articles.janes.com/articles/Janes-Radar-and-Electronic-Warfare-Systems/PELENA-1-radar-jammer-Russian-Federation.html http://warfare.ru/?linkid=2441&catid=251 http://alef.ir/1388/content/view/67108/ گردآورنده و مترجم : Cheka

[quote]دستت درد نکن خیلی جالب بود فقط یه سوالی اگه حمله اتمی شد که دیگه رئیس جمهور فرصت سوار شدن و ... پیدا نمیکنه از لحظه شلیک موشک های اتمی تا رسیدنش به نفطه هدف 20 دقیقه هم طول نمیکشه[/quote] سلام حملات اتمی استراتژیک معمولا توسط موشکهای قاره پیما (ICBM) انجام میشه که حداقل زمان رسیدنشون از آمریکا به روسیه 30 دقیقه است . همونطوری که در مقاله هم گفته شده ، فاصله ی پایگاه هوایی تا مسکو فقط 30 کیلومتر هست .

[quote name="hadi222"][quote name="cheka"][quote name="hadi222"][quote name="cheka"][quote name="hadi222"][quote name="worior"][quote]یه سوال دیگه هم داشتم این 8000 تاکتیک استفاده از جنگ الکترونیک که توی تاپیک سوخو 34 ذکر شده به چه صورته؟ یعنی مثلا 30 40 تاشو دارین که به ما بگین چجوریه؟ اخه 8000 تا خیلیه! یک جور بلوف به نظر میاد مگه چه کارایی در جنگ الکترونیک میشه کرد؟![/quote] دوست عزیز ، البته بقول شما این عدد میتونه یک بلوف باشه ، اما علم جنگ الکترونیک علم بسیار وسیعی است و بخش عمده ی این این مسایل بخاطر اهمییت بالا و مسایل امنیتی برای عموم آشکار نیستند و تعداد بسیار معدودی از این تاکتیکهای جنگ الکترونیک هستند که عمومی شده اند . در کل ، تکنیک های جنگ الکترونیک و ECM در دو بخش اختلال (Noise) و فریب (Deception) سامانه ها طبق بندی میشوند که هر کدام شامل تکنیکهای زیادی میشوند . با استفاده از دو یا چند پاد جنگ الکترونیک به صورت هماهنگ ، گستره ی زیادی تاکتیکها (عملیاتهای جنگ الکترونیک جمعی) به موارد قبلی اضافه میشود . به همین صورت ، در صورت هماهنگ شدن چند جنگنده ی مجهز به تجهیزات جنگ الکترونیک بصورت دسته ای ، تاکتیکهای بیشتری برای فریب سامانه ها قابل استفاده میشوند .

[quote name="hadi222"][quote name="cheka"][quote name="hadi222"][quote name="worior"][quote]سلام ممنون که پیگیری کردین 2 تا سوال: اولا انتن اسکنر جنگنده امکان اسکن در تمام باند ها و فرکانس ها رو باید داشته باشه؟ دوما اطلاعات امواج ارسالی باید از قبل به جنگنده وارد بشن یا در حالی که موشک در حال نزدیک شدن هست این پاد ها خودشون متوجه باد و فرکانس ارسال میشن؟ نکته بعدی هم اینکه این سیستم روی رادار های زمینی یا جنگنده ها هم عمل می کنه؟ یا نه؟[/quote] سلام البته نه در تمام باندها و فرکانسها (چون اصولا از همه ی باندها برای سرهای جستجوگر راداری استفاده نمیشود) اما اخلالگرهای راداری اصولا باید بتونند در گستره ی وسیعی از باندهای رادیویی هم برای تهدیدات اسکن کنند و هم توانایی اخلال داشته باشند . برای مثال ، پاد جنگ الکترونیک SPS-171 (که روی خانواده ی فلانکر نصب شده) قابلیت پوشش اکثر باندهای رادیویی فرکانس متوسط و بالا رو داره . (به نقل از Janes) در مورد نحوه ی کشف تهدید و واکنش جمرها ، پاد خودش بصورت خودکار از طریق گیرنده هاش مراقبت و به اصطلاح شنود (Listening) برای تهدیدات راداری (مثل قفل راداری یا پرتاب موشک) در باندهای مختلف رو انجام میده . در صورت کشف تهدید ، باند عملیاتی و بقیه مشخصات سیستم مهاجم (پدافند هوایی یا سر جستجوگر موشک) شناسایی شده و به خلبان اخطار داده میشود ، اما احتمالا نحوه ی واکنش و انتخاب تاکتیک جمینگ توسط خود خلبان انجام میشود و پاد بصورت خودکار واکنشی نشان نمیدهد. البته در این موارد ، هر پاد جنگ الکترونیک برای خودش شیوه ی خاصی داره ، اما پاد جنگ الکترونیک SPS-171 Sorbtsiya از یک ساختار دو بخشی از فرستنده ها و گیرنده های رادیویی استفاده میکند . این ساختار به پاد اجازه میده از یک بخش اقدام به شنود و مراقبت برای تهدیدهای راداری و همزمان از بخش دیگر برای اعمال جمینگ استفاده کند. در مورد تاثیر این پاد ها روی رادارهای زمینی و جنگنده ها هم باید عرض کنم از اونجاییکه پاد SPS-171 یک اخلالگر راداری دفاعی است ، هر سیستمی (سیستمهای پدافند زمینی یا جنگنده ها و یا ...) که از رادار و باندهای رادیویی برای کشف هدف (Detection) و ناوبری (Guidance) استفاده میکنند ، در معرض اخلال این سیستم قرار دارند ، البته تاکتیک جمینگ Cross eye تنها برای فریب موشکهای هدایت راداری فعال استفاده میشود . لینک بررسی دقیق تاکتیک Cross Eye و تاثیر آن روی سرجستجوگر راداری موشک : http://tti-ecm.com/uploads/resources_technical/cross%20eye%20effectiveness%20paper.pdf

Lich عزیز در مورد زرادخانه های هسته ای دو طرف ، بنده فقط به یک حرف خود شما در همین پست اخیرتون اشاره میکنم [i]"لغو پروژه مدرنیزاسیون کلاهک های هسته ای آمریکا بیشتر به دلیل صرفه جویی بود دلیلی بر عدم توانایی یا نداشتن تکنولوژی توسط آمریکا نیست!" [/i] . فارغ از اینکه لغو این طرح در ابتدا توسط کنگره ی آمریکا کلید خورد ، حرف شما تقریبا تاکید روی همون مساله ای هست که در ابتدای بحث هم داشتیم ، قدرت نظامی ارتباط تنگاتنگی با قدرت اقتصادی داره ، لازمه ذکر کنم در همین سال 2008 که آمریکا این پروژه مدرنیزاسیون زرداخانه ی اتمیش رو لغو کرد ، روسیه پروژه ی ارتقای همه جانبه ی توان اتمیش رو آغاز کرد (هم بمب افکنها ، هم موشکهای قاره پیمای زمینی و دریایی)که تا امروز هم ادامه داشته . شما چندین بار روی این نکته تاکید داشتید که روسها تکنولوژی و علم دارند و مشکلشون تنها پول هست . اما ظاهرا الان داریم به این نتیجه میرسیم که مشکلات اقتصادی بیشتر از اونکه روی زرادخانه ی روسیه تاثیر بذارند روی پروژه های توان هسته ای آمریکا تاثیر گذاشته اند! در مورد سیستم پاسخ متقابل آمریکا باید این نکته رو عرض کنم که روسیه/شوروی خیلی وقت هست که پروژه های مشابه (و شاید حتی برتر از) NORAD برای اعمال پاسخ متقابل به حمله ی اتمی رو توسعه داده اند که از جمله ی اون میشه به سیستم اخطار سریع و پدافند بالستیک A-135 و سیستم کنترل خودکار تسلیحات اتمی موسوم به Dead Hand اشاره کرد . در بحث تقسیم توان هسته ای در نیروهای مختلف هم مشخص هست که الان تقریبا تمام کشورها (از آمریکا و روسیه بگیرید تا فرانسه و انگلیس و ...) توان حمله ی اتمی دوم (Second Strike Capability) و در واقع توان بازدارندگی اتمیشون رو به زیردریایی های اتمی انتقال داده اند که تقریبا غیرقابل شناسایی هستند ، این یک استراتژی مختص آمریکا نیست ! در مورد تکنولوژی فضایی ، موضوع این نبود که ناسا اگر میخواست میتونست شاتلها رو تا زمان تولید نسل بعدی سفینه ها حفظ کنه تا وابسته به روسیه نشه ، ناسا حتی در زمانی که شاتل هم هنوز استفاده میشد باز از سفینه های روسی (به علت هزینه ی کمتر ، و البته امنیت بیشتر) استفاده میکرد و قطع روابط فضایی بین آمریکا و روسیه اگر ناسا رو فلج نمیکرد حداقل هزینه های سنگینی رو به این سازمان تحمیل میکرد ، روسها هم با دونستن همین موضوع ، در سال 2008 تهدید به قطع روابط نظامی کردند . در زمینه موشکهای اس-300 ، بنده هم از فشار همه جانبه ی غرب برای اینکه به ما کوچکترین تجهیزاتی هم نرسه مطلعم . اما بیاید یک بار مرور کنیم ، از زمان لغو یک طرفه ی قرارداد گور-چرنومردین توسط دولت پوتین ، فشار آمریکایی ها برای تحویل ندادن اس-300 با کدامیک از دیگر پروژه ها قابل مقایسه بود ؟ حتی به پیشرفتهای موشکی و دریایی ما هم به این اندازه گیر ندادند ! دلیلش هم واضحه ، چون اس-300 بطور موثری اصل توان نظامی غربی ، یعنی نیروی هوایی رو هدف قرار میده ، ما هر چقدر هم موشک بسازیم اگر نتونیم ازشون پدافند موثر کنیم سرنوشتی بهتر از اسکاد های عراقی که زیر پلها یا روی زمین هدف قرار میگرفتند نخواهد داشت . این چیزیه که آمریکایی ها بخوبی ازش مطلعند . در مورد نیروی هوایی و علی الخصوص جنگنده های نسل بعد ، اول از همه پیشنهاد میکنم مقاله ی ترجمه ی بنده در مورد T-50 در همین سایت رو مطالعه کنید . F-35 به هیچ عنوان رقیبی در سطح T-50 نخواهد بود و آمدن یا نیامدنش فرق چندانی نخواهد داشت و F-22 هم تنها در صورت یک ارتقای سنگین توانایی مقابله با T-50 را دارد (ارتقایی که حداقل الان اثری ازش در ارتش آمریکا به چشم نمیخوره) در اشاراتی که به بحث جنگ جهانی دوم شد بنده چند نکته رو ذکر میکنم ، بخش اعظم تلفات زیاد شوروی در جنگ جهانی دوم بخاطر مشکلات فرعی ناشی از جنگ (گرسنگی ، سرما و ...) و البته فرمان هیتلر مبنی بر قتل عام تمام مردم روسیه ، از جمله غیرنظامیان بود و فکر نکنم این مسایل به ارزیابی ما از توان نظامی طرفین مربوط بشه . در بحث موفقیت اولیه آلمانها (عملیات بارباروسا) در عقب راندن ارتش روسیه ، باید عرض کنم که این موضوع دلایل دیگری مثل پراکندگی ارتش شوروی در غرب و شرق ، استفاده از تاکتیک های غافلگیری ، عدم استفاده انبوه از تانکهای جدید T-34 بود و ربط چندانی به عملکرد تی-34 نداشت . بطوریکه در اواسط جنگ و با تولید انبوه تی-34 ها و برقراری توازن کمیتی ، ضعف تانکهای آلمانی در مقابل تی-34 کاملا مشهود بود .

ببخشید تو این مدت نبودنم مثل اینکه یک بحث اول تاپیک اتفاق افتاد در مورد نحوه ی فریب موشکهای هدایت راداری فعال توسط فلانکرها ، فریب موشکهای هدایت راداری فعال توسط ارسال هماهنگ امواج توسط دو پاد نصب شده در نوک بالهای خانواده ی سوخو (از جمله فلانکر) انجام میشه که به تکنیک Cross Eye معروف هست . در تاپیک تجهیزات الکترونیکی سوخو-34 تا حدی این تکنیک رو معرفی کردم . http://www.military.ir/modules.php?name=Forums&file=viewtopic&t=16013 بررسی دقیق این تکنیک و اثر اون در فریب سرجستجوگر موشکهای هدایت راداری فعال (از جمله آمرام) در مقاله ی زیر موجود هست . http://www.military.ir/modules.php?name=Forums&file=posting&mode=quote&p=194140 محمد89 عزیز ، تا زمانی که آواکس E-3 آواکس سازمانی نیروی هوایی آمریکاست و از رادار AN/APY-1/2 استفاده میکنه ، این سیستم کارایی خواهد داشت .