[quote]چشم من دیگه به قول شما از این شاخه به اون شاخه نمیپرم فقط از اساتید سایت یه سوال دارم : نظر خودتونو راجع به تکنولوژیه HIT TO KILL که در SM-3 و THAAD و PAC-3 استفاده میشه رو بنویسید و با توجه به اینکه حتی کشوری مثل اسراییل در نسل آخر پدافند ضد موشکیه خود یعنی ARROW-3 از این فناوری بهره میگیره چرا تاکنون روسیه به این فناوری دست پیدا نکرده و یا اگر این تکنولوژیو در اختیار داره اونو به کار نمیگیره؟؟ چون در بعضی منابع اینترنت متخصصین نظامیه روسیه گفته بودن که کلا به Exoatmospheric Projectile (LEAP) & Kinetic Energy Interceptor ها هیچ اعتقادی ندارن. آیا این اقراری غیر مستقیم به نداشتن چنین دانشی نیست؟[/quote] اول از همه لازم به ذکره که سیستمهای ذکر شده در پست شما ، از جمله Arrow-3 یا PAC-3 هنوز در مرحله ی تست قرار دارند نه در حالت عملیاتی پس بهتره این شیوه رو یک نظریه بنامیم نه تکنولوژی . در ثانی ، دلیل نمیشه هر تکنولوژی که آمریکا و غرب استفاده میکنند بهترین تکنولوژی باشه . بخصوص با توجه به اینکه هر کشوری برای توسعه ی این سلاحها ، هدف و استراتژی خاص خودش رو داره . در مورد این نظریه ، همونطور که میدونید موشکهای Hit to Kill بجای استفاده از کلاهک انفجاری برای از بین بردن هدف ، از انرژی جنبشی ناشی از برخورد بین این موشک و هدف برای از بین بردن اون هدف استفاده میشه که در حقیقت اصطلاحا یعنی "زدن گلوله با گلوله" . یعنی موشک رهگیر باید با سرعت بسیار بالا ، دقیقا به خود هدف برخورد کند تا انرژی جنبشی ناشی از این برخورد ، هدف رو منهدم یا از مسیر پروازیش منحرف کنه . اولین نقطه ضعف این شیوه در مقابل شیوه ی معمول سیستمهای پدافندی اینه که این سیستمها تنها قابلیت رهگیری موثر موشکهای بالستیک رو دارند و قابلیت پدافندی ضعیفی در مقابل بقیه تهدیدات هوایی (جنگنده ، موشک کروز و ...) دارند . برای مثال سیستم PAC-3 حتی نسبت به PAC-2 هم توانایی پدافندی کمتری در مقابل اهداف غیر موشکی دارد . در حالیکه سیستم S-400 یک پدافند چند منظوره است و میتواند هم در برابر تهدیدات موشکی و هم جنگنده های هوایی مقابله کند . نقطه ی ضعف دوم این شیوه اینست که همانطور که ذکر شد ، موشک رهگیر باید "دقیقا" به موشک بالستیک مهاجم برخورد کند . برای این کار ، سیستم پدافندی باید به یک رادار بسیار قدرتمند برای کشف دقیق موقعیت موشک و تمییز دادن موشک اصلی از فریبنده های انحرافی مثل Chaff ، چترهای آلومینیومی و انواع پیشرفته ی Decoy ها است . یکی از ایرادات جدی منتقدان نسبت به این سیستم پدافندی نیز همین مساله است که برغم هزینه های سنگین برای ساخت رادارهای دقیق باند X برای این سیستم ، حتی با یک سیم آلومینیومی هم میتوان رادار را فریب داد . این در حالیه که در سیستم پدافندی S-400 ، خود موشک با استفاده از جستجوگر راداری که در کلاهکش تعبیه شده ، با بدست آوردن موقعیت تقریبی هدف هم میتونه با موج ناشی از انفجار کلاهک ، هدف رو از بین ببره . [img]http://www.fas.org/spp/starwars/program/22meter.jpg[/img] در این بین ، نکته ی دیگری هم که پیش میاد ، وابستگی موشکهای رهگیر Hit to kill به رادار زمینی باند X و ماهواره هاست که در صورت اعمال اخلال در سیگنالهای ارتباطی و دیگر شیوه های جنگ الکترونیک ، این پدافند بطور کامل کاراییش رو از دست میده . در حالیکه در سیستم S-400 ، موشک علاوه بر رادارهای زمینی ، دارای یک سر جستجوگر مستقل در کلاهک خود هست که در فاز آخر ، وابستگی موشک به رادار زمینی رو کاهش میده . علاوه بر این ، موشکها و کلاهکهای جدید مانور دهنده نیز کار را برای این سیستم پدافندی سختتر میکنند . بطوریکه موشکهای رهگیر Hit to kill باید انقدر مانورپذیر باشند که در مقابل کوچکترین تغییر مسیر موشک مهاجم ، بطور آنی مسیر خود را تغییر دهند در حالیکه موشکهای مجهز به کلاهک انفجاری نیازی به مانور بالا ندارند و با انفجار کلاهک (حتی در نزدیکی هدف) تاثیر لازم برای از بین بردن موشک را میگذارد . این ضعف های فنی در سیستم Hit to kill ، بخوبی در شکستهای متعدد این سیستمها در تست ها (بخصوص تستهایی که در دوران ریاست جمهوری دبلیو بوش انجام میشد) مشخص است . تازه در تستهای ارتش آمریکا ، موشکها از فریبنده های پیشرفته ای استفاده نکرده اند و طبق اطلاعات موجود ، کارایی این سیستم در مقابل موشکهای دوربرد و قاره پیما به هیچ عنوان قابل بحث نیست . با توجه به تفاسیر بالا ، میتونیم به این نتیجه برسیم که نظریه دفاع موشکی Hit to kill دارای نقاط ضعف فنی زیادی هست و حتی اگر از این نقاط ضعف هم صرف نظر کنیم و کارایی این شیوه رو در سطح پدافند موشکی متداول (استفاده از کلاهکهای انفجاری شدید یا هسته ای برای از بین بردن موشکهای بالستیک مهاجم) بدونیم ، هزینه ی سرسام آور این سیستم (بخصوص تجهیزات راداری آن) صرفه ی اقتصادی آن را بشدت کاهش میده . ذکر این نکته جالب است که سال 1980 و دوران رونالد ریگان که نظریه Hit to kill به عنوان آلترناتیوی برای پدافند موشکی هسته ای مورد توجه قرار گرفت . در هر دوره ریاست جمهوری ، یک پروژه پدافند موشکی بر پایه ی این نظریه علم شد ، تستهاش رو شکست خورد و متوقف شد ! (پروژه SDI دوران رونالد ریگان تا NMD دوران جرج دبلیو بوش)

[quote]مردم بیچاره روسیه هم به همین اولین اولین ها و کمیت ها دلشونو خوش کرده بودن که یهو دیدن دارن از گشنگی میمیرن و دولت محبوب کمونیستیشون این به اصطلاح افتخارات و زرادخانه های پر از کلاهک های هسته ایشو مثل پتک تو سرشون میکوبه . دقیقا همین اتفاقی که الان داره تو کره شمالی میفته. شما که ایرانی هستیو این جوری داری به دستاوردهای روسیه میبالی خوب از مردم بدبخت پشت پرده های آهنین شوروی هم انتظار بیشتری نمیشد داشت.جناب CHEKA میدونی درباره کیا داری حرف میزنی؟اینا به نون شبشون محتاج بودن نکنه میخوای بگی اینم تقصیر آمریکا و غرب بوده؟ اینا از زور فلاکت بود که کشورشون از هم پاشید به قول خود گرباچف شوروی طوری فروپاشید که انگار از اول هیج کشوری به نام شوروی تو دنیا وجود نداشته همه آرمانها و ایدولوژیهاشون با خودشون رفت تو گور تو زباله دان تاریخ.حالا نمیدونم چرا عده ای سعی دارن تا این لاشه پوسیدرو از قبر بیارن بیرون بکنن تو چشم و چال این و اون. همین شوروی که شما لیست افتخاراتشو مثل مدال افتخار زدی رو سینه مطلبت مگه سردمداراش جزو سنگدل ترین و خونخوار ترین دیکتاتورهای تاریخ نبودن ؟مگه همینا نبودن وقتی مردم بدبخت کشورشون میگفتن کار نداریم غذا نداریم بعدش بهشون میگفتن به خاطر نجات خلق دنیا باید کار کنید و زجر بکشید؟ مگه همینا نبودن که میلیون میلیون رفیقای خودشونو قتل عام کردن؟؟ تاریخو که خوندی انشاالله. در مورد بقیه فرمایشات شما هم باید بگم ای کاش همون سایت آپارات که شما میگی یه تاثیری روت میذاشت ولی میدونم نمیخوای حقیقتو ببینی. شما مگه نمیگی اس فلان ها تو دنیا بهترینن مگه نمیگی SS-27 و توپل ام و ... بهترین موشکهای بالستیک جهان هستن و میتونن از همه سامانه های ضد موشکی دنیا رد بشن؟؟ پس چرا وقتی آمریکا از چند سال جلوتر اومد گفت میخواد سیستم سپر دفاع موشکیشو تو شرق اروپا(لهستان و چک) بذاره اینا حول و ولا ورشون داشت؟؟ همچین 4ستون بدنشون به لرزه افتاد که غرب رو تهدید به حمله اتمی کردن اسکندراشونم برداشتن آوردن. همه این س...لرزه ها برای چیه ؟؟؟ برای 4تا دونه THAAD و SM-3 به درد نخور دیگه ها؟ چرا ماهواره های جاسوسیه روسیه چشم از روی ناوهای AEGIS آمریکا بر نمیدارن؟ چرا اون موقعی که آمریکا طرح توسعه مشترک ناوهای AEGIS رو با ژاپن و استرالیا اعلام کرد روسیه اعلام نگرانی شدید کرد؟ البته به نظر شما مسلما به خاطر SM-3 ها نبوده چون این در مقابل S-400 و S-500 مثل پشه میمونه درسته؟؟؟ [/quote] [b]از یک شاخه به شاخه پریدن در سخنان شما نمونه ی بارز ضعف شما در بحث و استدلال هست ، چطور شد یک دفعه از لیزر و پروژه ی ماه به سنگدلی و بی رحمی سران شوروی رسیدید ؟!! [/b]لابد حتما به نظر شما ، آمریکا که از اول تاریخش تا الان جز جنگ و خونریزی چیز دیگری نبوده ، یکی از کشورهای ایده ال در زمینه ی حقوق بشر هست درسته ؟! لازمه یادآوری کنم که اون هموطنانی که در سانحه ی هواپیمای قزوین کشته شدند در نتیجه ی مستقیم سیاست تحریمی سران آمریکا کشته شدند ...در مورد وحشیگری های سران آمریکا حرف زیاد هست . در مورد سپر دفاع موشکی آمریکا هم البته این پروژه سپر (که سر هر رییس جمهوری که تو آمریکا سر کار میاد یک بار کنسل و دوباره از سر گرفته میشه) به یک بلوف تبلیغاتی بیشتر شبیه است تا سیستم پدافند موشکی واقعی ، ولی خوب تهدید تهدید هست . علت واکنش شدید روسیه به این پروژه بیشتر از جنبه ی نظامی ، یک جنبه ی سیاسی و حیثیتی داره . وگرنه شما از هر کارشناسی (چه غربی و چه شرقی) بپرسید ، به شما خواهد گفت که این پروژه (چه NMD دوران بوش و چه پروژه ی سپر دفاعی کنونی) به هیچ عنوان نمیتونه یک حمله ی همه جانبه ی اتمی از طرف روسیه رو دفع کند . اینجا لازم هست بگم که پروژه سپر دفاع موشکی آمریکا یک طرح بین المللی استراتژیک در سطح پدافند A-135 شوروی هست و مقایسه ی اون با اس-400 یا پاتریوت اساسا اشتباست.

با تشکر از جناب گوردون برای اطلاعات درباره ی ارتش کره ی جنوبی ارتش کره ی شمالی هم بر طبق گزارش وبسایت Global Security دارای 3500 تانک عملیاتی (متشکل از تانکهای T-54،T-64 ، Type-59 ، Type 62 ، Chonma-ho) و 2500 خودروی زرهی (BMP-1 ، BTR-60) هست که نیروی زرهی عظیم اما قدیمی در ابعاد 6000 تانک و خودروی زرهی بوجود میاره . [img]http://upload.wikimedia.org/wikipedia/en/a/a1/Chonmaho5_003.jpg[/img] در بخش توپخانه ، ارتش کره ی شمالی مجهز به 4400 توپخانه ی خود کششی و 3500 توپخانه سنگین نیمه متحرک نیمه متحرک هست که با احتساب 2500 دستگاه موشک انداز (MLRS) و زرادخانه ی موشکهای بالستیک ، متوجه میشیم که با یک قدرت توپخانه ای تمام عیار مواجه هستیم . در کل ، استراتژی تهاجمی نیروهای مسلح کره ی شمالی ، همانند شوروی ، استراتژی موج زرهی هست که در اون ، تعداد بیشمار تانک و خودروی زرهی با پشتیبانی توپخانه ی سنگین و نیروی هوایی ، پیشروی میکنند و در واقع ، نیروی زمینی دارای اولویت اول در کره ی شمالی هست در بخش هوایی ، نیروی هوایی ارتش کره شمالی که در درجه ی دوم قرار گرفته با اتخاذ دکترین "پشتیبانی زمینی نیروهای زرهی" خودش رو سازمان داده . این نیروی هوایی متشکل از جنگنده های Mig-29 ، Mig-23 ، Mig-21 ، هواپیمای حمله زمینی Su-25 ، بمب افکنهای IL-28 و هلیکوپترهای Mi-24 است . البته طبق گزارشات ، آموزش خلبانان کره ی شمالی و ساعات پروازی آنها در سال بسیار کمتر از استاندارد ناتوست . [img]http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/e/e9/DPRK_MiG-29.jpg[/img] نیروی دریایی این کشور با قرار گرفتن در اولویت آخر ، از قایقهای کوچک موشک انداز مثل قایقهای کلاس اوزا ، تعداد زیادی زیردریایی های تهاجمی کلاس Whiskey و کلاس Romeo (گفته میشود بزرگترین ناوگان زیردریایی جهان در حال حاضر متعلق به نیروی دریایی کره ی شمالی است) ، حدود 100 قایق نیرو بر سبک (با قابلیت حمل 30 نفر) و 8 ناو نیرو بر سنگین HANTA'E (با قابلیت حمل 4 تانک سبک) استفاده میکند . مشخص است که تاکتیک کره ی شمالی در جنگ دریایی ، جنگ نامتقارن و hit and Run است . علاوه بر موارد بالا که نیروهای سه گانه هستند ، طبق گزارشات ، کره ی شمالی دارای بزرگترین نیروی ویژه ی جهان (که احتمالا برای جنگهای چریکی سنگین تربیت شده اند) ، نیروی شبه نظامی 3.5 میلیونی موسوم به گارد سرخ کارگری (WPRG) بوده و از گستره ی وسیعی از سلاحهای نامتعارف ، از جمله سلاحهای لیزری ضد پرسنل ZM-87 ، اژدرهای سرنشین دار ، پوششهای پنهانکار ، سلاحهای شیمیایی ، اخلالگرهای GPS و البته تسلیحات اتمی استفاده میکند . بعلاوه موارد بالا ، عامل ایدئولوژیک نیز عنصر مهمی در جنگهای خارجی محسوب میشود که کره ی شمالی در این مورد برتر به نظر میرسد .

[img]http://files.abovetopsecret.com/images/member/954c8efa1cc4.png[/img] در ده سال گذشته و بخصوص پس از زلزله ی هایئتی ، وجود سلاحی مخرب و ویرانگر بنام سلاح الکترومغناطیسی در حال علنی شدن در اذهان عمومی مردم جهان است ، اما تاریخچه ی تکان دهنده ی 100 ساله ی این سلاح نشان میدهد در پس پرده ی بسیاری از وقایع قرن بیستم ، سلاحی مخوف و ویرانگر با توانایی های فوق العاده مخفی شده. کلنل تام بردن ، تحلیلگر رزمایشهای نظامی ، دارای 26 سال تجربه در صنایع پدافند هوایی ، تاکتیکها و عملیاتهای نظامی و سیستمهای نظامی و دارای دو دکترای مهندسی اتمی و ریاضیات بوده و در مرکز تحقیقات پیشرفته در دپارتمان دفاع آمریکا ، مشغول کار بر روی سلاحهای لیزری پدافندی است تام بردن که یکی از محققان پیشتاز در زمینه های پدیده های فراطبیعی بوده و کتابی تحت عنوان "مختصری بر اکسکالیبور" درباره ی این موضوع منتشر کرده ، در کتابی جنجالی بنام Solutions to Tesla's Secrets and the Soviet Tesla Weapons ، پرده از حقایقی تکان دهنده درباره ی یکی از مخوفترین سلاحهای ساخت شوروی در دوران جنگ سرد برداشته [img]http://www.tldm.org/news8/TomBearden.jpg[/img] تام بردن که یکی از محققان پیشتاز در زمینه های پدیده های فراطبیعی بوده و کتابی تحت عنوان "مختصری بر اکسکالیبور" درباره ی این موضوع منتشر کرده ، در کتابی جنجالی بنام Solutions to Tesla's Secrets and the Soviet Tesla Weapons ، پرده از حقایقی تکان دهنده درباره ی یکی از مخوفترین سلاحهای ساخت شوروی در دوران جنگ سرد برداشته تام بردن در اثبات ادعاهایش در باره ی این سلاح ، اتفاقات آشکار و پنهان قرن بیستم در جهان را در بخشی از کتابش تحت عنوان "تاریخچه ی تکان دهنده ی حملات الکترومغناطیسی شوروی/روسیه علیه آمریکا" گواه حرف خود قرار میدهد : -[b] اول ژانویه ی 1960 [/b]، خروشچف ، رهبر اتحاد جماهیر شوروی در سخنرانی از توسعه ی نوعی سلاح جدید و مرگبار در شوروی خبر میدهند که قادر به برچیدن حیات از روی کره ی زمین است ، بدون شک منظور این اظهارات خروشچف که [i]روزنامه ی نیویورک تایمز [/i]در شماره ی روز خود آنرا درج کرده ، سلاح تازه ساخت الکترومغناطیسی بوده ، پس میتوانیم به این نتیجه برسیم که روسها در سال 1960 در مرحله ی توسعه ی مهندسی سلاحهای الکترومغناطیسی بودند. -[b] 1 می 1960[/b] ، پدافند هوایی شوروی ، هواپیمای جاسوسی U-2 آمریکا به خلبانی فرانسیس گری پاورز را منهدم میکند که منجر به جنجال دیپلماتیک بین شوروی و آمریکا میشود ، اما نکته ی قابل توجه در این واقعه این است که شوروی در سال 1960 از مدل اولیه سامانه ی پدافندی اس-75 استفاده میکرد که ارتفاع عملیاتی موشکهای آن به ارتفاع پرواز یو-2 نمیرسید (درحالیکه گفته شده این پدافند در سال 1960 یو-2 را منهدم کرده) ، این درحالی استکه رادارها و هواپیماهای میگ-19 غیرمسلح شوروی مسیر و موقعیت هواپیمای آمریکایی را به دقت دنبال میکردند . پس چه چیزی باعث سقوط هواپیمای یو-2 و چندین فروند هواپیماهای میگ-19 شوروی در آن منطقه شده ؟ پاورز ، خلبان هواپیمای یو-2 پس از بازگشت به آمریکا طی یک تعویض اسرا گزارش میدهد که قبل از سقوط ، نوری خیره کننده در پشت هواپیمای او ایجاد شد و باقی ماند ، که نشانه ی واضحی از استفاده ی سلاح الکترومغناطیسی در آن منطقه بوده.نکته ی دیگر خسارات بسیار کم وارد به هواپیما بود بطوریکه روسها توانستند حتی دستگاههای جاسوسی هواپیما را پیدا کرده و عکسهای گرفته شده ی آنرا ظاهر کنند درحالیکه سرجنگی موشکهای اس-75 مجهز از نوع انفجاری شدید بود و در صورت اصابت نصف هواپیمای جاسوسی را منهدم میکرد . - [b]پاییز 1962[/b] ، ابرسلاح الکترومغناطیسی پرقدرت در حال تکمیل شدن بود ، خروشچف که فکر میکرد این سلاح تا چند ماه آینده عملیاتی میگردد ، دست به یکی از خطرناکترین قمارهای دوران حکومت زد ، طی عملیاتی پیچیده و مخفیانه ، شوروی موشکهای برد متوسط اتمی و بمب افکنهای اتمی خود را در کوبا مستقر کرد که میتوانست در چشم به هم زدنی آمریکا را محو کند . کندی ، رییس جمهور آمریکا که از ساخت سلاحهای الکترومغناطیسی خبر نداشت ، این اقدام خروشچف رو بلوف تلقی کرد ، در بهبوحه ی این تنش ، از وزارت دفاع شوروی خبر میرسد که روند ساخت سلاحهای الکترومغناطیسی با مشکلات فنی مواجه شده و دیرتر از زمان مقرر عملیاتی میشود ، این خبر استراتژی خروشچف را بکلی خراب کرد و خروشچف طی قراردادی محرمانه حاضر شد در ازای برچیده شدن موشکهای اتمی آمریکا از ترکیه و گرفتن تضمین از آمریکا برای حمله نکردن به کوبا ، سلاحهای اتمی خود را از کوبا خارج کند . این اقدام خروشچف باعث سقوط نسبی موقعیت او در جهان کمونیستها شد و او میدانست که روزهای حکومت او بزودی به پایان میرسد مگر اینکه نمایشی شگفت انگیز از قدرت شوروی انجام دهد . بلافاصله بعد از اینکه سلاح الکترومغناطیسی شوروی تکمیل و آماده ی استفاده شد ، خروشچف این "نمایش شگفت انگیز" را انجام داد و در [b]10 آوریل 1963 [/b]، زیردریایی اتمی U.S.S. Thresher توسط شلیک این ابرسلاح منهدم گردید بطوریکه انرژی القایی الکترومغناطیسی ناشی از شلیک شوروی باعث اثرگذاری بر مدارهای کنترل الکتریکی زیردریایی شد ، در نتیجه ی این ، زیردریایی کنترل خود را از دست داد و به کف اقیانوس رفت . انرژی مغناطیسی القا شده توسط سلاح شوروی بقدری بود که منجر به ایجاد میدان مغناطیسی قوی در تمام منطقه ی اطراف زیردریایی شد بطوریکه اختلال شدیدی در چندین سیستم و فرکانسهای رادیویی زیردریایی U.S.S. Skylark که زیردریایی Thresher را همراهی میکرد بوجود آمد ، شدت اختلالهای رادیویی بحدی بود که Skylark توانست بعد از دو ساعت ، انهدام زیردریایی Thresher را به فرماندهی مخابره کند ، انهدام اولین طوفان خروشچف بود . [img]http://www.tldm.org/news8/USS.ThresherSSN-593.jpg[/img] [b]در 11 آوریل 1960[/b] ، تنها یک روز بعد از غرق شدن زیردریایی آمریکایی ، خروشچف طوفان دوم خود را آغاز کرد ، 2 توپ الکترومغناطیسی شوروی بطور هماهنگ به سمت اقیانوس شلیک کردند انرژی مغناطیسی شلیک شده در 100 مایلی شمال پورتو ریکو به کف اقیانوس برخورد کرد ، چند لحظه بعد حجم عظیمی از آب دریا در اثر انفجار مغناطیسی کف دریا نیم مایل به هوا بلند شد . این حادثه توسط خلبان و خدمه ی هواپیمای مسافربری آمریکایی که در مسیر پورتو ریکو به فلوریدا در حال حرکت بود مشاهده شد و خلبان بلافاصله این حادثه را به گارد ساحلی و FBI گزارش کرد . این دو حادثه ی پشت سرهم علامتی بود از این حقیقت که سلاح "مخرب" خروشچف عملیاتی و آماده برای استفاده است . [b]17 ژوئن 1966 [/b]، چندین هواپیمای مسافربری و ناظران زمینی در تهران کره ای شفاف و نورانی را بر فراز آسمان تهران و در نزدیکی فرودگاه مهرآباد مشاهده کردند ، به گفته ی شاهدان ، این کره نورانی در مدت 5 دقیقه ای که در آسمان بود بسرعت در حال بزرگ شدن بوده ، این اولین بار بود که سلاح الکترومغناطیسی شوروی وجود خود را با این کار به اذهان عمومی نشان میداد . در فاصله ی سال 1967 تا 1968 چندین مورد از ایجاد شدن حفره هایی در ابرها در آسمان آمریکا از سراسر کشور گزارش شد که به احتمال زیاد آغاز پروژه ی "مهندسی آب و هوای آمریکا توسط شوروی" بوده ، طبق آمار سازمان هواشناسی آمریکا زمستان آن سال بطور غیرعادی سرد بود بطوریکه در ادامه خواهم گفت ، دستکاری آب و هوای آمریکا از سال 1968 شروع و از سال 1974 شدت گرفت ، بطوریکه ماهواره های هواشناسی و نظامی آمریکا از سال 1974 به بعد متوجه جریانهای الکترومغناطیسی و آب و هوایی غیرعادی و بیسابقه ای از جزیره ی بنت شوروی به سمت آمریکا شدند ." ادامه دارد.... منبع : http://www.tldm.org/news8/sovietelectromagneticattacksonunitedstates.htm http://www.cheniere.org/books/part1/teslaweapons.htm

سلام این موضوع رو از ساخت جنگنده هایی مثل سوخو 37 که قراره در سال های آینده وارد خدمت بشه ، می شه فهمید ... هر چند که به قول آقا سعید ، روس ها سر مواد پلاسما برای پنهانکاری سرمایه گذاری کردن ... امان از این تب ها .... حالا بقیه ی مقاله رو خوندم .... البته من جایی ندیدم نوشته باشه که قراره Su-37 تولید انبوه و وارد خدمت بشه ، Su-37 ، Su-47 و Mig 1.44 در حقیقت نمونه های آزمایشی یا Test bed بودن برای آزمایش تکنولوژی های جدید ، اما طبق برنامه ی PAK FA وزارت دفاع روسیه ، ورود T-50 به خدمت تا سال 2015 قطعیه (البته اگر از نظر بودجه و اقتصادی مشکلی پیش نیاد) جا داره باز هم از دوستان تشکر کنم که به مقاله ی بنده عنایت دارند

[quote]من هنوز هم درک نمیکنم چرا روس ها انقدر به موشک های ضد کشتی با کلاهک های هسته ای دل بسته بودن؟ باور کنین با هزینه ای که اینا صرف ساخت کلاهک ها می کردن میتونستن یه سیستم ناوبری مقاوم به جنگال خوب برای موشک ها شون بسازن دیگه نیازی به استفاده از کلاهک ها نیست.[/quote] بنظر میرسه مهمترین علت این کار روسها ، اتخاذ استراتژی Sea Denial (انکار دریا) به عنوان استراتژی کلی نیروی دریایی شوروی بود . کنترل دریا بطور معمول نیاز به نیروی دریایی گسترده ای داره که شوروی بعلت دسترسی نداشتن به اقیانوسهای استراتژیک جهان و به صرفه ندیدن ایجاد ناوگان دریایی قدرتمند ، استراتژی Sea Denial رو انتخاب کرد . این استراتژی در کل به "از بین بردن توانایی دشمن در استفاده از دریا و در عین حال عدم تلاش برای کنترل دریا" گفته میشود . در این استراتژی ، استحکامات ساحلی ، نیروی دریایی و بمب افکنها با تسلیحات سنگین و با استفاده از تکنیک های Hit and Run هرگونه تلاش دشمن برای استفاده از آبهای آزاد از با شکست مواجه میکرد . در حقیقت شوروی با این استراتژی ، قصد داشت استفاده ی احتمالی ناتو از دریا برای مقاصد نظامی (که روی آن سرمایه گذاری زیادی شده بود) را از بین ببرد و با از میدان به در کردن آبهای آزاد ، جنگ را به زمین (که ارتش شوروی ، خود را برای آن متمرکز و تجهیز کرده بود) بکشاند . بهمین دلیل بود که شوروی به جای تلاش برای ساخت ناوهای هواپیمابر ، به زیردریایی ها و بمب افکنهای مجهز به موشکهای ضد کشتی اتمی روی آورد . این استراتژی که نوعی جنگ نامتقارن در دریا به حساب میاد در مواردی که طرف مقابل دارای نیروی دریایی خیلی قوی هست ، روش مناسبی برای توازن قوا در دریا ایجاد میکنه . استراتژی Sea Denial در موارد مختلف تونسته برتری خودش رو به اثبات برسونه . به عنوان مثال ، در جریان جنگ داخلی چین (بین کمونیستها به رهبری مائو و ناسیونالیستها) در دهه ی 1940 ، پیروزی چین در جنگ منچوری تا حد زیادی به استراتژی Sea Denial شوروی مدیون است . شوروی که در آن برهه دارای حضور دریایی فزاینده ای در Dairen ، بندر آرتور بود . با استفاده از استراتژی Sea denial و جلوگیری از عملیات آبی خاکی و پیاده کردن نیرو در ساحل توسط ناسیونالیستهای چین ، نه تنها کمونیستهای چین را در موضع برتر قرار داد ، بلکه امکان مداخله ی نظامی آمریکا در این درگیری را عملا از بین برد . ارتش آلمان نیز در جریان جنگ جهانی اول و دوم ، با استفاده از ناوگان زیردریایی ها و U-Boat های خود و با بکارگیری استراتژی Sea denial ، تلاش میکرد با سلب امکان استفاده آمریکا از دریا (برای ارسال کمک به انگلستان و برای انجام عملیات نظامی) ، آمریکا را از جنگ در اروپا دور نگه دارد . این در حالی بود که خود آلمانی ها تلاشی برای به دست گرفتن کنترل دریا نمیکردند . تو این استراتژی ، حرف اول رو جنگ افزارهایی میزنند که در مدت زمان کم ، بیشترین خسارت رو وارد کنند و بعد هم به سرعت از میدان نبرد فرار کنند ، چه چیزی بهتر از زیردریایی ها و بمب افکنهای مجهز به موشکهای اتمی !!؟

با تشکر فراوان از دوستانی که نسبت به مقاله ی بنده ابراز علاقه کردند ... <قسمت سوم> پنهانکاری (Stealth) : هر چند طراحی بدنه ی هواپیما بر مبنای اصول پخش شدن امواج الکترومغناطیسی راداری ، یکی از ارکان اصلی برای یک هواپیمای پنهانکار است . اما این کار ، بدون استفاده از مواد مخصوص با خاصیت جذب امواج راداری ، تنها میتواند کشف ناپذیری هواپیما در مقابل رادارهای طول موج بلند (مثل طول موج سانتیمتری و میلیمتری) را تضمین کند . اما در مقابل رادارهای باند L کارایی ندارد . از این رو ، توسعه و بکارگیری یک تکنولوژی جدید برای مقابله با این تهدید ، اجتناب ناپذیر به نظر میرسد . روسها در ابتدا (در زمانی که توسعه یSu-47 در دستور کار قرار داشت) راه حل نامتعارفی برای جذب امواج فرستنده های راداری انتخاب کردند : استفاده از تکنولوژی پلاسما (Plasma) اخبار و عکسهای منتشر شده از تاسیسات آزمایش سطخ مقطع راداری Eric-1 نشان میدهد که روسها بطور عملی در حال تست پوشش پلاسمایی بعنوان سپری برای جذب امواج راداری بودند . در این تست ، دو موتور راکت توسط یک پوشش کره مانند پلاسمایی احاطه شده بود . هدف ، بررسی اثرات راداری توپ پلاسمایی بود . این آزمایش موفقیت آمیز بود و پلاسما توانست موتورها را از دید رادار پنهان کند . اما نقطه ی ضعف آن ، تولید اثرات حرارتی ، بصری (توپ شفاف) و الکترومغناطیسی شدید بود . علاوه بر این ، پلاسما تنها میتوانست به مدت چند میکروثانیه بصورت پایدار باقی بماند . همچنین در جریان تعبیه این سیستم روی جنگنده Su-35 ، مشخص گردید تجهیزات الکترونیکی جنگنده باید بشدت در مقابل میدان الکترومغناطیسی ناشی از پلاسما مقاوم گردد . نیاز به حجم و نیروی الکتریکی زیاد برای ایجاد پوشش پلاسمایی از نقاط ضعف دیگر این سیستم بود که به کنار گذاشتن آن انجامید . با شکست پروژه ی پلاسما ، روسها به پروژه تولید مواد جاذب امواج رادار برای استفاده در بدنه ی هواپیما روی آوردند . طبق مقاله ی PAK-FA (T-50) Program نوشته ی دیوید مارکوف و اندرو.دبلیو.هال ، روسها در واقع موفق به تولید مواد جاذب امواج راداری با استفاده از نانوتکنولوژی شده اند . این پوشش جاذب امواج جدید ، پایدارتر و سبکتر از نمونه های قبلی است و از لایه گذاری مغناطیسی-دی الکتریکی 2 تا 80 نانومتر روی یک ماده ی پایدار با دمای بالا بدست میاید . طبق این مقاله ، پوشش جاذب امواج راداری تولید شده قابلیت جذب 10 دسیبلی در بازه ی الکترومغناطیسی 8 تا 80 گیگاهرتز را دارد (هر چند با توسعه ی این تکنولوژی ، امکان تولید مواد جاذب امواج در بازه ی 1 تا 300 گیگاهرتز وجود دارد) . توانایی جذب این مواد از فرمول log (P1/P2) = 1 -که در آن P1 قدرت موج خروجی از فرستنده رادار و P2 قدرت بازگشتی موج به گیرنده ی رادار است - پیروی میکند که این یعنی کاهش 10 برابری سطح مقطع راداری بدنه . وزن نسبی این پوشش ضد رادار نسبت به مساحت آن بین 1 تا 1.5 کیلوگرم بر مترمربع است ، مقاومت آن در برابر شرایط سخت آب و هوایی بالا بوده و برخلاف ساختار 5تا6 لایه در بقیه پوششهای ضد راداری ، از یک ساختار 1 لایه استفاده میکنند . این تکنولوژی علاوه بر کاهش سطح مقطع راداری در کاهش اثرات جانبی امواج راداری در رادارها (و افزایش دقت آنها) کاربرد دارد . موتور (Engine) : با پروازهای اول T-50 و مشاهده ی موتور ، همگان به این نتیجه رسیدند که این هواپیما با موتور AL-41F1A شرکت Saturn که به 117S نیز معروف است ، تولید خواهد شد . موتور 117S یک موتور ارتقا یافته بر پایه ی موتور AL-41 است که برای جنگنده Su-35BM طراحی شد . این موتور دارای قدرت حداکثر 142 کیلونیوتون (در حالت پس سوز) بوده و از سیستم کنترل دیجیتالی و تکنولوژی کنترل بردار رانش استفاده میکند. این موتور نسبت به نمونه ی اولیه خود دارای پره های بزرگتر (به میزان 3%) بود . عمر این موتور 4000 ساعت تعیین شده است. اما کمی نگذشت که شرکت Saturn اعلام کرد موتور اصلی جنگنده ی نه 117S بلکه موتوری کاملا جدید بنام 117 خواهد بود . این موتور بطور مخصوص برای جنگنده ی نسل پنجمی T-50 ساخته شده و هر چند بیشتر اطلاعات در مورد آن منتشر نشده و محرمانه است . اما میخایل پوگوسیان ، مدیر شرکت سوخو ، اعلام کرد تراست یا پیشرانه ی این موتور 2.5 تن از موتور AL-31 افزایش یافته در حالیکه وزن موتور نسبت به AL-31 حدود 150 کیلوگرم کمتر است . این اطلاعات اثبات میکند که T-50 قادر است بدون استفاده از پس سوز ، در سرعت مافوق صوت حرکت کند . سیستم کنترل دیجیتالی این موتور توسط مرکز تحقیقات و فناوری Saturn طراحی شده و حداکثر قدرت موتور (در حالت پس سوز) دارای قدرت 147 کیلونیوتون قدرت است . طبق اطلاعات وبسایت Global Security و Warfare.ru به نقل از شرکت سوخو ، جنگنده ی T-50 با بهره از این موتورهای قدرتمند میتواند به سرعت حداکثر 2500 کیلومتر در ساعت (بیش از 2 ماخ) برسد . این جنگنده همچنین دارای سرعت کروز 1850 تا 2100 کیلومتر بر ساعت ، برد 5500 کیلومتر و تحمل نیروی گرانش معادل 9G را داراست ... مسیر S شکل جریان هوای ورودی به موتور جنگنده T-50 منبع : http://www.afa.org/edop/2010/PAK-FA'sFirstFlighton29JAN10REV5.pdf http://www.globalsecurity.org/military/world/russia/pak-fa.htm http://warfare.ru/?lang=&linkid=2280&catid=255 http://www.russiandefenseblog.org/?p=942 مترجم : Cheka

[quote]یه مساله که من هنوز نفهمیدم اینه که چرا روسها اینقدر در تکنیکهای ساخت ضعیف هستن . البته اینو می زارم به حساب بی سلیقه بودن اونها ! لطفا مقایسه کنید سطح صاف ، یکدست و خوش تراش لنسر را با لحاف چل تکه بلک جک ! [url]http://gallery.military.ir/albums/userpics/1_%284%29~54.jpg[/url] [url]http://gallery.military.ir/albums/userpics/1226482.jpg[/url] کلا این مساله همه جا صدق می کنه . مقایسه کنید سطح یکدست و زیبای F22 را با PAKFA با اینکه F22 طراحی شده و نمونه سازی شده اوایل دهه 90 هست ظاهر اون به مراتب خوش ساخت تر از مشابه روسی 2010 هست .[/quote] [img]http://warfare.ru/0702ey70/pictures/tu160_2.jpg[/img] [img]http://www.military-today.com/aircraft/tupolev_tu160_blackjack.jpg[/img] [img]http://englishrussia.com/wp-content/uploads/2010/05/81.jpg[/img]

[quote]به نظر بنده بهترین نظرات رو تا اینجای بحث دوستان زیر دادند: farhadzmn - waffen_ss - jrzm - stuka - lich جناب lich که به شخصه احترام زیادی براشون قایلم همه مطالبیو که میخواستم بگم رو به شیواترین و منطقی ترین شکل عنوان کردن و بعضی از دوستان هم تلاش مذبوحانه ای داشتند تا جلوی جناب lich کم نیاورند ولی هرگز موفق نخواهند شد چون حقیقت همیشه تلخ است. تکنولوژیه دستاوردهایی مثل B2-SPIRIT و SR-71 و F-117 و SM-3 و [b]لیزرهای پدافندی [/b]در مخیله روسهای کند ذهن هم نمیگنجد. ماهواره ویجر آمریکا از منظومه شمسی خارج شده و در اعماق فضا پیش میرود و کشورهای اروپایی و آمریکا تاکنون چندین برنامه کاوش موفق فضایی در مریخ و مشتری و سایر کرات انجام داده اند.حتی تعداد ماهواره های علمی و تحقیقاتیه ژاپن و کاوشهای فضاییه آن بسیار بیشتر از روسیه است.[b]شکست و فضاحت روسیه در رقابت برای سفر به ماه آیا چیزی است که نتوان آن را دید؟؟[/b]حالا بعضی دوستان راحت چشماشونو میبندن و میان میگن روسیه جایگاه اولو تو صنعت هوافضا داره خنده داره به خدا. به اون عده از دوستانی هم که فکر میکنند s-300[b] و s شونصدو امثالهم برترین هستند پیشنهاد میکنم یه نگاهی به مشخصات SM-3 و THAAD و PAC-3 و کلیپ هاشون تو اینترنت بندازن[/b] شاید از خواب بیدار شدن هر چند میدونم که بی فایدست چون خودشونو به خواب زدن. از قدیم گفتن : نرود میخ آهنین در سنگ[/quote] با تشکر از آقا سعید ، حرفهای بعضی از دوستان واقعا جز خنده جواب دیگری ندارد ! دوست عزیز میفرمایند "کلیپ" بذاریم برای مقایسه ! جناب ILLUMINATOR ، اون سایتی که باهم کلیپ مقایسه میکنند اسمش آپاراته نه Military.ir !! دوست عزیز ، آمریکا هنوز در صنایع لیزر نظامی (مثل پدافند لیزری نظامی) مثل کودک نوپایی هست که داره قدمهای اولش رو بر میداره ، در حالیکه همین شوروی بقول شما کند ذهن ، در دهه ی 80 ، در تاجیکستان پدافند لیزری ماهواره ای بنام Terra-3 عملیاتی کرد که لنز ماهواره های جاسوسی آمریکا رو کور میکرد و در سال 1986 به دنبال گنده گویی های رونالد ریگان ، رییس جمهور وقت آمریکا درباره ی پروژه جنگ ستارگان ، همین ایستگاه لیزری به طرف یک شاتل آمریکایی شلیک کرد که منجر به از کار افتادن دستگاههای الکترونیکی و نابینایی موقتی سرنشینان سفینه شد . در حالیکه آمریکا امروز داره ساخت 4 تا لیزر هوابرد آزمایشیش رو تو بوق و کرنا میکنه ، شوروی از سال 1977 (یعنی 34 سال پیش) ساخت لیزرهای هوابرد A-60 رو آغاز کرده بود و علاوه بر این ، تانکهای لیزری 1K17 رو هم به حالت عملیاتی در آورده بود ! عکس تانک لیزری روسیه [img]http://t2.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcRqD7OIfFan3mOQfcSCunB4nmwkwiuhh3qhtcJTE-WX7Y2-WXTZSw[/img] عکس لیزر هوابرد A-60 [img]http://t2.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcT3kRCssWYfSJNYrQnpUgV-ZR6kVgR00aAuw7g58PQTKnlRLFyk[/img] اصلا چرا راه دور بریم ؟! همین کره ی شمالی که خیلی ها دست کمش میگیرند ، سلاح لیزری ضد پرسنل ZM-87 رو بصورت عملیاتی در ارتشش داره ! در بحث فضایی ، فارغ از رقابت برای رسیدن به ماه (که البته هنوز هم در مورد اینکه آمریکایی ها واقعا به سطح کره ی ماه فرود اومدن یا هالیوود فرستاده شون ماه شک و ظن وجود داره) یادآوری چند مورد از موفقیتهای شوروی/روسیه خالی از لطف نیست : - 1957 ، ساخت اولین موشک قاره ی پیمای جهان - 1957 ، ساخت و پرتاب موفقیت آمیز اولین ماهواره ی ساخته دست انسان (Sputnik-1) - 1957 ، پرتاب اولین حیوان به فضا (Laika) - 1959 ، اولین ماهواره ی ساخت دست بشر که از نزدیکی ماه گذشت - 1959 ، اولین کاوشگر که بر ماه اثر گذاشت (Luna-2) - 1959 ، اولین عکس ها از طرف دیگر ماه (Luna-3) - 1961 ، اولین کاوشگر که به سیاره ونوس فرستاده شد - 1961 ، اولین انسان فرستاده شده به فضا (Yuri Gagarin) - 1962 ، اولین کاوشگر فرستاده شده به مریخ - 1965 ، اولین پیاده روی فضایی توسط یک انسان (Alexey leonov از Voskhod 2) - 1965 ، اولین کاوشگری که بر سطح یک سیاره دیگر برخورد کرد (Verena-3) - 1966 ، اولین کاوشگری که بر سطح ماه فرود آمد و از آن به زمین اطلاعات مخابره کرد (Luna 9) - 1970 ، اولین نمونه خاکی که از سیاره ی دیگر به زمین آورده شد (Luna 16) - 1970 ، فرود اولین ربات ماه نورد بر سطح ماه ( Lunokhod 1) - 1970 ، دریافت اولین اطلاعات از سیاره ای دیگر (Verena-7 از سیاره ونوس) - 1971 ، اولین ایستگاه فضایی (Salyut 1) - 1971 ، اولین کاوشگری که بر سطح کره ی مریخ فرود آمد (Mars 2) - 1975 ، دریافت اولین عکسها از سیاره ونوس (Verena-9) - 1986 ، اولین ایستگاه سرنشین دار جهان (Mir) .... در مورد برتری پدافندی روسیه از غرب هم البته S-300 نسبت به سیستمهای ذکر شده ی آمریکایی قدیمیتر بوده و تولیدش هم چندی پیش متوقف شد . اما برتری S-400 (و S-500) بر سیستمهای آمریکایی مثل PAtriot کاملا محرز هست ، این رو از یک مقایسه ی ساده بین برد عملیاتی و بقیه فاکتورهای پدافندی میشه متوجه شد .

جناب ILLUMINATOR بند اول اظهارات هیجان زده ی شما به وضوح نشون دهنده اینه که حرفهای شما بطور کامل بر اساس هیجانات احساسی بیان شده و اصلا ربطی به بحث این تاپیک و مقایسه ندارد ! (بهمین خاطر در مورد مقایسه ی tu-160 و B-1B حرفی نخواهم زد ، چون اصولا این بحث با کسی که احساسات ، قدرت تصمیم گیری را ازش سلب کرده نتیجه ای نخواهد داشت) البته مسلما شاهد بودن چنین فاجعه ای برای هر انسانی سخت هست . اما بیاید منطقی باشیم : در قدم اول باید اشاره کنم که این دست حوادث هوایی در همه جای دنیا و برای تمام هواپیماهای دنیا (خصوصا از نوع قدیمیش) اتفاق میافته . آیا بویینگ 727 که در اوایل سال جاری میلادی در ارومیه سقوط کرد هم روسی بود ؟ در حادثه ی لهستان هم اگر گزارشهای کارشناسی رو مطالعه بفرمایید ، متوجه میشید که مقصر تا حد زیادی خطای انسانی طرف لهستانی بوده است . اما سوال اصلی اینجا پیش میاد که اگر شما واقعا از این حادثه منقلب شده اید ، چرا مقصر را اشتباه پیدا کرده اید ؟! آیا روسیه مقصره که به دلیل محدودیتها و فشارهای موجود ، هواپیماهای دست چندمیش رو به ایران صادر کرده یا آمریکا که با وضع چنین تحریمهای غیرانسانی و فشار ، ناوگان هواپیمایی ایران رو از هواپیماهای مدرن محروم کرده ؟ این [b]"جبر روزگار"[/b]ی که شما فرمودید رو روسها بوجود آورده اند یا آمریکایی هایی که شما امروز دارید از اونها طرفداری میکنید ؟ در بحث جنگ های اعراب و اسراییل هم البته در جنگ 6 روزه ، عامل پیروزی اسراییل ، حملات هوایی پیش دستانه بود که در غفلت فرماندهان مصری در عرض چند ساعت کل نیروی هوایی مصر را نابود کرد . اما در جنگ یوم الکپور ، اگر حمایت سنگین آمریکا تحت عنوان عملیات Nickel Grass از رژیم صهیونیستی که به بهای گرفتار شدن آمریکا در بحران نفت 1973 تمام شد ، نبود . اسراییل به هیچ عنوان نمیتونست از پس اعراب بر بیاد .

جناب رضا محمدی ، جسارت نباشه ولی واقعیت یک چیز مستند هست . شما اگر اطلاعات مستندی از برتری B-1B بر Tu-160 دارید بفرمایید استفاده کنیم ، اینجا یک فروم نظامی هست و هرکسی باید مستند صحبت کنه . با اینجور کلی گویی های بی سند واقعیت عوض نمیشه . بنظر من با توجه به اینکه برتری Tu-160 بر B-1B در مشخصات فیزیکی (مثل برد ، سرعت ، توانایی حمل تسلیحات و ...) مبرهن هست ، بهتره یک مقایسه بین تجهیزات الکترونیک و Avionics دو بمب افکن انجام بدیم . بمب افکن Tu-160 برای پرواز از سیستم کنترل Fly by Wire (هدایت با سیم) استفاده میکند یعنی بمب افکن بصورت تمام الکترونیکی و کامپیوتری کنترل میشود . این بمب افکن از رادار تهاجمی چند منظوره ی Obzor-K استفاده میکند . این رادار پالس داپلر (Pulse Doppler) که نمونه ارتقا یافته ی رادار Obzor است ، برد 300 کیلومتر دارد و از تکنولوژی Doppler Beam Sharpening برای نقشه برداری زمینی دقیق استفاده میکند . [img]http://aerospace.boopidoo.com/philez/Su-15TM%20PICTURES%20&%20DOCS/Overscan's%20guide%20to%20Russian%20Military%20Avionics_archivos/obzor.jpg[/img] [i]رادار Obzor ، نسبت شده روی بمب افکن Tu-95 [/i] علاوه بر این ، Tu-160 مجهز به یک رادار شناسایی عوارض زمینی (Terrain Following Radar) بنام Sopka هست که برای انجام پرواز در ارتفاع پایین استفاده میشه . Tu-160 با استفاده از این رادار میتواند بصورت کاملا اتوماتیک در ارتفاع پایین پرواز کند . Tu-160 همچنین دارای گستره ای از تجهیزات جنگ الکترونیک پسیو و فعال و سیستم هدفگیری الکترواپتیکی OPB-15T میباشد . همچنین طبق برنامه ی مدرنیزاسیون Tu-160 که از سال 2008 آغاز شده . این بمب افکنها به سیستم کنترل تسلیحات جدید Sigma مجهز شده است .

تجربه ی جنگ کره (البته تا جایی که هنوز پای شوروی و آمریکا به جنگ باز نشده بود) ، قدرت سرکوب کنندگی شدید بالستیک و توپخانه ای (اتمی) کره ی شمالی ، عمق استراتژیک کم کره ی جنوبی و... ثابت میکنه کره ی جنوبی به خودی خود توان مقابله با یک حمله ی همه جانبه از طرف کره ی شمالی رو نداره

من از دیروز اینو نصب کردم ، فکر کنم یکم تاثیر داشت برام ! لینک سالم برای دانلود : http://stereopsis.com/flux/

از گوردون عزیز تشکر میکنم بخاطر این پستشون ، اتفاقا منم میخواستم یک پست در مورد همین سابقه ی درخشان B-1B ، بخصوص در عملیات Allied Force در بمباران سال 1999 صربستان بدم . در این عملیات ، طبق اطلاعات Global security ، بمب افکن های B-1B تونستند 100% عملیات بمبارانشون رو با موفقیت انجام بدن ، اما چجوری ؟! B-1B تا وقتی که تمام پدافند هوایی صریستان توسط نیروی هوایی آمریکا از بین نرفته بود ، پاشو تو یوگوسلاوی نذاشت و تازه بعد اینکه تمام پدافند صربستان سرکوب شد . B-1B ها شروع به بمباران کردند ! حالا شما به این میگی سابقه ی درخشان !؟ مطمئنم اگر بجای بی-1 ، B-29 Superfortress هم میاوردن نتیجه همین میشد ! حالا این طرف ، راه دور لازم نیست بریم ! همین سال 2006 ، یکی از همین Tu-160 های آهن پاره بدون این که کشف بشه وارد حریم هوایی آلاسکای آمریکا شد ! بعدشم که روسها این خبر رو اعلام کردن ، جیک آمریکایی ها در نیامد و فکر کنم هنوز دارن بررسی میکنن چطور همچین اتفاقی افتاده ! http://en.rian.ru/russia/20060422/46792049.html هنوز یادمه وقتی دوتا Tu-160 رفتن ونزوئلا واسه رزمایش ، چطور وزارت امور خارجه ی آمریکا میزد تو سرش ، فاکس نیوز که میگفت اصلا بحران موشکی دوم در آمریکای لاتین !

[quote]دوست عزیز هر چیزی که وزیر دفاع امریکا گفته رو شما نباید قبول کنید چون ادم دارای عقل و بینش است. زمانی همین پست در هیئت حاکمه امریکا ایران رو محور شرارت و محور شیطان نامید پس شما اونا روهم قبول میکنید با این حساب؟؟ ایشون برای گرفتن بودجه بیشتر برای پنتاگون حتی حاضر است جلوی سناتورها و نمایندگان کنگره پشتک هم بزند زیرا کارنامه کاری برایشان مهمترین اصل است. ببینید عزیزان اینکه تی 34 چه بوده به ما ربطی ندارد اما اینکه تانکهای ابرامز در همه نبردها توانسته اند تانکهای شرقی را منهدم کنند برای ما مهم است.ما نباید به تبلیغات گوش فرا دهیم چون هیچ بقالی نمیگوید ماست من ترش است.اینکه توپول ام چه هست تنها در جنگ میتواند نشان داده شود و فقط با حرفهای مقامات روسی نمیشود به نتیجه رسید.چیزی که درباره موشکهای امریکایی بوضوح ما شاهد هستیم.هر کس کارایی و توانایی سلاحهای امریکای و کلا غربی را زیر سوال ببرد و با اهن قراضه های روسی مقایسه کند کلاهش پس معرکه است.چون هنوز هیچ کدام از اسلحه های روسی در یک جنگ واقعی شرکت نکرده اند اما اکثر سلاحهای امریکایی در جنگها ضریب اعتماد و تواناییهایشان را نشان داده اند و کل حرف من سر این موضوع است که امار و تجربه چه میگوید.نه دستگاه تبلیغاتی که یک عده مثل کودکان را جلب میکند.من همین الان از جی پی اس امریکاییها روی گوشیه خودم استفاده میکنم.خدا عمرشان دهد همیشه دقیق است اما گلوناس را هنوز ندیده ام.درباره اینکه چرا میدهند ماهواره ها را روسیه پرتاب کند هم باید بگوین برایشان بیشتر صرف دارد مگرنه انها خیلی بیشتر از ما سرشان میشود شما غصه انها را نخورید. چرا نمیدهند ماهواره های جاسوسی را روسیه پرتاب کند؟؟!!در ضمن در هیچ کدام از کشورها در یک سال چهار شکست فضایی وجود نداشته ان هم بدون دلیل!!!! درباره قسمت اخر صحبتهایتان باید بگویم مگر شما نمی خواهید که روسیه را با ناتو بدون امریکا مقایسه کنید؟من هم همین کار ار کردم اما وقتی دید که روسیه کم اورد گفتید نه با اتحاد شانگهای مقایسه کنیم.این یعنی چه؟هر جا که تعداد و کمیت روسها بیشتر است شما میگویید مقایسه انجام شمد ولی هر جا که روسیه حرفی برای گفتن ندارد شما میگوید انجام نشود.کلا تا اقتصاد پشت یک نیرو نباشد ان نیرو به جنگ نخواهد رفت و اقتصاد ناتو حتی بدون امریکا 15 برابر روسیه است با امریکا میشود 30 برابر. در ضمن دوست عزیز داشتن یک میلیون تانک هم دردی دوا نمیکند برای روسیه چون اکنون دوره کمیتها گذشته و همه بروی کیفیت تکیه میکنند.اما در کل باید بدانید شاید بعضی ها کشته مرده روسیه باشند اما آمار و ارقام این چیزها را نمیشناسد و حقیقت را بیان میکند. من نیز شما را به مقایسه جنگهای نیم قرن اخیر که در انها ناتو یا روسیه درگیر بودند دعوت میکنم.شاید این مقایسه بتواند ذهن شما را تنویر کند .مگرنه من هم بلدم بگویم که در خانه یه سلاح لیزی دارم که ادم فضایی ها را میکشم.اما این ادعا ها را کشک هم حساب نکنید.فقط امار و تجربه.همین.[/quote] دوست عزیز ظاهرا تعصب شما روی تجهیزات غربی ، توانایی تصمیم گیری شما رو از بین برده ! من با استدلال و بر اساس اطلاعات وبسایتهای نظامی آمریکایی (مثل Global Security و FAS) میگم SS-27 از Minuteman III فرق داره و برتره شما قبول نمیکنید ، حرف خود وزیر دفاع آمریکا رو میارم قبول نمیکنید ، نکنه باید همه ی موشکها رو خودتون برید ببینید تا مطمئن بشید کدام برتر هستند ؟!! من رو دعوت میکنید که جنگهای نیم قرن اخیر بین ناتو و روسیه رو مقایسه کنم ، اما اگر خودتون به مواقعی که شوروی/ روسیه مستقیما (تاکید میکنم مستقیما) با آمریکا جنگید نگاه کنید متوجه میشید چه کسی برتر بود. آیا جنگهای عراق ، افغانستان یا صربستان که در اونها تجهیزات دانگرید شده ی روسی در دست جوانان 20 ساله در مقابل ارتش حرفه ای آمریکا میجنگیدند یک مقایسه بین تجهیزات روسی و آمریکایی به حساب میاد ؟!! جهت اطلاعتون عرض میکنم :در طول جنگ سرد ، [b][color=red]ارتش سرخ فقط دوبار بطور مستقیم (و البته محدود) با نیروهای ناتو درگیر شد ، یکی در جنگ کره بود که آمریکا به زور تونست جنگ رو مساوی کنه و دیگری هم در ویتنام بود که شکست مفتضحانه ی آمریکا نیازی به توضیح ندارد [/color].[/b] من واقعا متعجبم که شما حمله ی (بخوانید لاشخوری) آمریکا به کشوری مثل عراق که اقتصادش در اثر سالها تحریم کمرش شکسته بود و ارتش فرسوده اش از تجهیزات دانگرید شده ی روسی استفاده میکرد رو مهری بر اعتماد و توانایی ارتش آمریکا میدانید اما تجهیزات روسی رو فاقد تجربه ی جنگ واقعی میدونید ، در حالیکه همه یادمون هست که 3 سال پیش ، ارتش روسیه در عرض 5 روز ،چطور طومار ارتش گرجستان رو که ارتشش بالای دو سال با صرف هزینه های میلیاردی بطور مستقیم و چه از نظر آموزشی ، چه از نظر تسلیحاتی توسط اعضای ناتو (بخصوص آمریکا) و اسراییل حمایت میشد ، در هم پیچید ! آیا این هم جنگ تبلیغاتیه ؟! در مورد سیستم گلوناس ، پیشنهاد میکنم یک رسیور گلوناس تهیه و استفاده کنید یا به یکی از کشورهای CIS سفر کنید ، تا از کارایی این سیستم در شبکه های حمل و نقلی این کشورها مطمئن بشید . در بحث اقتصادی هم درسته که اقتصاد روسیه از سر جمع اقتصاد ناتو بسیار پایینتر هست . اما ما در اینجا داریم توان نظامی رو مقایسه میکنیم نه توان اقتصادی.، در ثانی ، همونطور که میدونید توان اقتصادی مثل قدرت نظامی نیست که محدود به هر کشور باشه ، روسیه اهرم هایی مثل صادرات انرژی در مقابل همین ابرقدرت اقتصادی شما (ناتو) دارد .

[quote]نمیدانم چرا دوستان در تحلیلهایشان همیشه از واژه های خواهد داشت و داشته بود استفاده میکنند گویا فقط برای آنها گذشته جنگ جهانی دوم و آینده ای که هنوز نیامده مرجع تحلیل شده و چشم را بر آمارهای فعلی و زمان حال بسته اند.در این چند ماه دو تا پروژه فضای روسیه شکست خورده چون همه تاسیسات برای سی سال گذشته هستند. در ضمن به گفته بعضی از کارشناسان موشک توپل ام شباهت زیادی به Minuteman-3 امریکا دارد و اولین ازمایشش هم در سال 91 صورت گرفته یعنی از زمانی که اونا وارد فاز طراحی شدن سی سال یا بیشتر میگذره و این نمیدونم کجاش مدرنه؟؟ کلا من فکر میکنم به دلیل ترسی که مردم ما از روسیه دارن اینطور اونها رو برتر میدونن. دوستمون گروهبان دوم میگن که چون هنوز ازمایش نشده دقتش بیشتره!!!!! این حرف رو فقط میشه در ایران شنید.عزیز من شما میدونید که نرخ شلیک گلوله در یک سلاح معمولی مانند کلاش دارای دو عدد تئوری و عملی هست و همیشه عملی از تئوری کمتر بوده و خواهد بود حالا چه برسه به یه سیستم فوق العاده گسترده و پیچیده مثل موقعیت یاب که توش میلییونها عامل تعیین کننده وجو داره. من امیدوارم این ترس مردم ما از روسیه از بین بره و حقایق رو ببین. در ضمن جناب گروهبان دوم چکا من این عوامل رو با توجه به سوابق و تجربیات تحصیلیم گفتم احتمالا شما در زمینه اقتصاد بیشتر از من میدونید که تولیدناخالص رو مهمترین عامل محاسبه میکنید. ولی چنانچه باز هم همون تولید ناخالص رو مهمترین بدونیم باز هم اتحادیه اروپا که فکر کنم همون ناتوی بدون امریکا میشه با نزدیک به 16 هزار میلیارددلار تولید ناخالص خیلی خیلی جلوتر از روسیه قرار میگیره یعنی 15 برابر روسیه اونا تولید دارن. در ضمن یک سوال از دوستان چرا امضای من درج نمیشه؟ با اینکه تیکشو میزنم؟ و در پیش نمایش هم دیده میشه؟[/quote] دوست عزیز ، این گفته که زرادخانه ی آمریکا در مقابل روسیه و چین عقب مانده رو من نگفتم ، وزیر دفاع وقت آمریکا گفت ! حالا اگر شما اطلاعاتی بیشتر از ایشون دارید بفرمایید که ببینیم ! اگر شما اطلاعات نسبی از ادوات نظامی داشته باشید متوجه میشید که تجهیزات نظامی (بخصوص تجهیزات در یک کلاس) ، معمولا در برخی جهات با یکدیگر مشابه هستند دلیلش هم اینه که طرح یا تکنولوژی که اثبات شده به صرفه نیست که بخوای از اول دوباره چیز دیگه ای طراحی کنی ، اما این موضوع نمیتونه نتیجه بده که پس موشک Topol-M از روی موشک Minuteman III طراحی شده ! همین الان تانکهای آبرامز یا مرکاوا رو ببینید ، این تانکها مثل تانک T-34 ، از زره شیب دار استفاده میکنند پس یعنی از روی تی-34 ساخته شده اند ؟!! در مورد مقایسه ی TOPOL-M و Minuteman هم با اینکه از نظر ظاهری ، این دو موشک باهم شباهت هایی دارند . اما Topol-M اساسا با هدف نفوذ در سیستم دفاع موشکی NMD ساخته شد و در زمینه ی بقاپذیری نسبت به Minuteman III بسیار قویتر هست ، وزن این موشک حدود 15 تن بیشتر از Minutman 3 هست ، توپول ام دارای قابلیت انجام مانورهای ایضایی هست و کلاهک Topol-M در مقابل انفجارهای اتمی و الکترومغناطیسی مقاوم شده . موشک Topol-M همچنین قابلیت حمل و پرتاب از کشنده های متحرک رو داره (که این قابلیت در هیچ موشک غربی وجود نداره) به دلیل همین هوشمندی و قابلیت بقاپذیری مقاومت بالا در مقابل سیستمهای ضد موشک ، از موشکهای کنونی (از جمله Minuteman III) برتر هست . در ثانی ، طراحی و ساخت SS-27 در واقع بر پایه ی موشک SS-25 موسوم به Topol انجام شده است ! [img]http://www.globalsecurity.org/wmd/world/russia/images/topol.jpg[/img] دوست خوبم ، سیستم گلوناس در حال حاضر [b][color=red]عملیاتی[/color] [/b]هست و طبق اطلاعات سال 2010 مرکز Russian System of Differentional Correction and Monitoring ، سیستم هدایت ماهواره ای گلوناس همین الانش که هنوز بطور کامل عملیاتی نشده ، در مناطق شمالی کره ی زمین ، دارای [b]دقت عملی بالاتر نسبت به سیستم GLONASS میباشد [/b] اما در مناطق جنوبی ، بدلیل اینکه هنوز 3 ماهواره ی مورد نیاز در مدار قرار نگرفته اند ، دقت کمتر از GPS دارد که با تکنولوژی های جدید بکار رفته ، در حالت کاملا عملیاتی شاهد دقت بالاتر در کل کره ی زمین خواهیم بود . در مورد تاسیسات فضایی روسیه هم این سوال پیش میاد که اگر آمریکا دارای زیرساختهای بهتری هست ، چرا امروز تمام فضانوردها و محموله های آمریکایی و اروپایی از بایکنور روسیه پرتاب میشوند ؟! آیا این اثبات کننده ی این موضوع نیست که تکنولوژی روسی به صرفه تر و پیشرفته تر است ؟ حالا یک حادثه در 30 سال چیزی رو ثابت میکنه ؟ همه حوادث مرگبارتری مثل شاتل کلمبیا یا چلنجر آمریکا رو بیاد دارند ، حادثه در تاسیسات فضایی تمام کشورها به وجود میاد . در بحث اقتصاد هم ، من آمار بندی جهانی رو عرض کردم ، شما میتونید بر اساس شاخصه های دیگر ، اقتصاد کشورها رو رتبه بندی کنید و حتی اقتصاد لیختن اشتاین رو هم از روسیه بالاتر بدونید ! اما رتبه بندی اقتصادی بر اساس تولید ناخالص داخلی ، روسیه رو 5 رتبه بالاتر از هلند نشون میده ! البته مسلمه که مقایسه ی اقتصادی روسیه با یک اتحادیه متشکل از 27 کشور کار عاقلانه ای نیست ، مناسبتر اینه که اقتصاد اتحادیه اروپا با اقتصاد اتحاد شانگهای یا اتحاد کشورهای مشترک المنافع مقایسه کنید .

[quote][quote]برتری توپولف به نظر من هم واضح هست، نظر دوستان راجع به مقایسه توپولف 22 ام با بی 1 بی چیه؟ به نظرتون مقایسه نزدیکتری نخواهد بود؟[/quote] دوست عزیز TU22 در مقابل B1-B LANCER اصلا حرفی برای گفتن نداره به خصوص از نظر اویونیک شما اگر دقت کرده باشی در اکثر سایت ها TU160 با B1-B LANCER مقایسه شده باز این مقایسه بهتری هست تا مقایسه با TU22M[/quote] البته Tu-22M3 هم همچین جلوی B-1B دست و پا بسته نیست ! به هر حال سرعت +2 ماخ این بمب افکن از سرعت 1.2 ماخ B-1B خیلی بیشتره ، موتورهای NK-25 روی Tu-22M3 بسیار قویترند . ارتفاع پروازی Tu-22M3 حدود 4000 متر بیشتر از B-1B هست ... بنظرم این دو هواپیما هم در یک تاپیک مقایسه بشن بد نیست

بنظر من این حرف رییس جمهور فقط یه تعبیر داره ، اونم استفاده از سلاحهای الکترومغناطیسی هست ! چون در فاصله ی دورتر (قبل از اینکه به حریم هوایی ما برسند) هرچی هواپیما هست رو بی برو برگرد زمینگیر میکنه ! ساختش هم فکر نکنم زیاد سخت باشه ، بخصوص با توجه به اینکه روسها قبلا تجربه ی زیادی روی این سلاحها دارند

<بخش دوم> علاوه بر کنترل بردار رانش 3 بعدی ، به نظر میرسد روسها برای افزایش مانورپذیری جنگنده T-50 اقدامات دیگری در بخش بالچه ها و سکان عمودی نیز انجام داده اند ، یکی از این تغییرات ، متحرک شدن بخش مفصل بال اصلی و بدنه ی هواپیما است . این بخش که Leading edge root یا LEX نامیده میشود ، طبق تصاویر منتشر شده از مانورهای هواپیما ، کاملا متحرک است . آن طور که بنظر میرسد ، این بخش بخاطر استفاده از مواد جاذب رادار ، سطح مقطع راداری بالایی نخواهد داشت . استفاده از LEX متحرک یک چالش اساسی در این مقطع از طراحی هواپیماست . زاویه ی منفرجه ی بین LEX و بدنه ی اصلی هواپیما ، یک مشخصه ی طراحی دقیق و تا حدودی ، مشابه طراحی F-22 است . نکته دیگر ، طراحی سکان عمودی است ، بالهای عمودی T-50 همانند YF-23 از طراحی V شکل بهره میبرند که باعث کاهش Drag نسبت به بقیه هواپیماها میشود ، اما این جنگنده از Rudder (سکان عمودی) به معنای متعارفی که در بقیه هواپیماها وجود دارد، استفاده نمیکند . در حقیقت بالهای عمودی هواپیما متحرک هستند و نقش Rudder را نیز بازی میکنند . T-50 همچنین از تثبیت کننده های افقی در بالهای عمودی خود استفاده میکند که تفاوت دیگری نسبت به YF-23 است . بررسی نمونه های نشان داده شده ی جنگنده ی T-50 نشان میدهد که طراحی این جنگنده ، ادامه ی شجره نامه ی تکاملی طراحی جنگنده های Flanker است . در حقیقت طرح T-50 بر اساس استانداردهای غربی یک طرح کم ریسک به حساب میاید که بیشتر از فلسفه ی طراحی "تکاملی" (Evolutionary design) روسها تبعیت میکند تا فلسفه ی بیگ بنگی (Big Bang) طراحان غربی . اما آنچه که بین مقایسه ی T-50 و آخرین نمونه خانواده فلانکرها موسوم به Su-35S مشاهده میشود ، تغییرات نسبتا رادیکالی در طراحی است که بیش از هر چیز ، باعث ثبات ایستایی هدایتی آرام جنگنده ی PAK FA گردیده است (لازم به ذکر است که همین ثبات ایستایی آرام جنگنده ی T-50 به تنهایی ضامن برتری T-50 از نظر مانورپذیری و کنترل نسبت به رقبای غربی خود است) . در اینجا لازم است برای پی بردن به اهمییت ویژگی ، کمی روی مبحث ثبات ایستایی هدایتی یا STATIC DIRECTIONAL STABILITY توضیح دهیم . "ثبات ایستایی" در تعریف به معنای گرایش هواپیما به بازگشت به حالت ماندگار (Steady State) یا همان تعادل ، پس از اختلال در حالت پرواز افقی است . این فاکتور که به طراحی آیرودینامیکی هواپیما بستگی دارد ، میتواند مثبت ، منفی یا خنثی باشد . این فاکتور تا همین اواخر بیشتر به عنوان یک عامل متعادل کننده برای هدایت هواپیما به شمار میرفت تا یک عامل برای افزایش قدرت مانور ، بطوریکه بیشتر جنگنده های امروزی دارای میزان کمی ثبات ایستایی مثبت یا ثبات ایستایی خنثی هستند . به این معنی که این جنگنده ها پس از انحراف ، یا گرایش کمی به تعادل دارند یا اصلا گرایشی ندارند . اما جنگنده ی T-50 برخلاف جنگنده های معمول ، دارای میزان کمی ثبات ایستایی منفی است که اصطلاحا "ثبات ایستایی هدایتی آرام" (Relaxed Static Directional Stability) نامیده میشود . این بدین معناست که جنگنده ی T-50 پس از انحراف از حالت اولیه ، دارای گرایش کمی به تشدید انحراف میباشد . این ویژگی در صورتیکه بطور کنترل شده روی یک هواپیما تعبیه شود ، قابلیت مانورپذیری هواپیما را بشدت افزایش خواهد داد . بهبودهای T-50 به لطف این تغییرات روی آیرودینامیک اثبات شده ی خانواده ی فلانکر شامل تغییرات در نسبت ابعاد بالچه های پشتی هواپیما - که در طراحی جدید بصورت شیبدار و به سمت خارج در آمده اند - میباشد . این تغییر باعث افزایش قدرت کنترل جنگنده و کاهش Drag تا کمترین سطح ممکن میشود . Intake های سیستم پیشرانه ی هواپیما کاملا بزرگ و به وضوح برای افزایش قدرت پیشرانه (Thrust) طراحی شده اند . همچنین استفاده از تکنولوژی Ejector Nozzle در این هواپیما (که در هواپیمای شناسایی SR-71 نیز مورد استفاده قرار گرفته) بعید نیست . این تکنولوژی باعث افزایش هوای ورودی جهت پوشاندن گاز خروجی از پیشرانه ی موتور و کاهش اثرات حرارتی هواپیما میشود . http://warfare.ru/?linkid=2280&catid=255 http://en.wikipedia.org/wiki/Longitudinal_static_stability مترجم : Cheka

ببینید جناب FarhadZm درسته که در بررسی اقتصاد عوامل مختلفی وجود داره (البته شما عوامل اجتماعی رو هم تا حدودی وارد کردید) ، اما شاخص تولید ناخالص ملی مهمترین و اصلی ترین شاخصه ی رتبه بندی اقتصاد هاست و بر اساس همین شاخص ، اقتصاد روسیه الان در جایگاه 11ام و اقتصاد هلند در جایگاه 16ام قرار داره . در مورد گلوناس و موشک توپول ام هم پیشنهاد میکنم در مورد این سیستمها مطالعه ی بیشتری بفرمایید ، موشک توپول ام بتازگی وارد خدمت شده و جدیدترین و پیشرفته ترین موشک قاره ی پیمای دنیاست ، در حالیکه زرادخانه ی اتمی آمریکا به اذعان رابرت گیتس ، وزیر دفاع سابق آمریکا ، سالهاست که مدرنیزه نشده و در مقابل زرادخانه ی روسیه و چین عقب مانده است . دلیل استفاده نشدن از سیستم گلوناس هم ساده است ، روسیه از زمان راه اندازی این سیستم هنوز وارد جنگی نشده که بخوایم کاربرد عملیش رو ببینیم اما همین الان در شبکه ی حمل و نقل روسیه و مراکز نظامی (بخصوص موشکهای قاره ی پیمای استراتژیک) از این سیستم داره استفاده میشه و همونطور که عرض کردم ، دقت این سیستم در حالت کاملا عملیاتی ، بیشتر از GPS خواهد بود .

[quote]کلا میگ 23 چیزی بنام مانور نداره یه جورایی تخته سه لا پرواز میکنه حالا اومده با f-4داگ فایت هم بکنه دیگه چی [/quote] البته خوبه بدونید همین هواپیمای تخته سه لا در جریان جنگ ایران و عراق و جنگ اسراییل و سوریه ، 2 تا تامکت ما و دو تا F-4 اسراییلی رو ساقط کرده بود . طبق بررسی های انجام شده توسط غربی ها ، Mig-23 دارای مانورپذیری و قدرت داگفایت برابر جنگنده F-4 هست . اما در مقابل جنگنده های نسل چهارم کم میاورد . http://en.wikipedia.org/wiki/Mikoyan-Gurevich_MiG-23

خوب چندتا نکته اینجا مطرح شد که لازم میدونم در مود بعضی ها توضیح بدم . 1- دوستی عزیز بحث مقایسه ی سطح مقطع راداری (RCS) بین جنگنده ی T-50 و F-22 رو مطرح کردند ، در اینجا لازمه یادآوری بشه که عدد 20- DSBM یا 0.01 مترمربع (اشتباهی در متن اصلی 0.001 نوشه بودم) که در متن اصلی ذکر شده ، سطح مقطع راداری هواپیمای T-50 از رو به رو هست . نکته ای که در این مورد وجود داره اینه که سطح مقطع راداری هواپیما از زوایای مختلف فرق میکنه (که بدلیل وجود برجستگی در بعضی بخشهای هواپیماست) و قاعدتا ، سطح مقطع یک هواپیما از رو به رو ، بخاطر برجستگی دماغه هواپیما ، بیشترین مقدار رو در میان بقیه قسمت ها داره . ( نتیجتا احتمال کشف هواپیما از رو به رو بیشتر از هر حالت دیگری است) شکل زیر دیاگرامی از سطح مقطع راداری هواپیمای A-26 Invader از جهات مختلف هست . همونطور که مشخص میباشد ، سطح مقطع راداری یک جنگنده از رو به رو و از طرف نوک بالها نسبت به بقیه ی زوایا بیشتر است . با توضیحات بالا ، به این نتیجه میرسیم که عدد 0.01 متر مربع ، ماکسیمم سطح مقطع هواپیمای T-50 هست . در حالیکه وقتی شرکت لاکهید مارتین در سال 2009 سطح مقطع راداری F-22 را عدد 40- Dsbm یا 0.0001 مترمربع اعلام کرد ، هیچ اشاره ای به اینکه این سطح مقطع کدام قسمت هواپیماست نکرده است (احتمال میرود به دلایل تبلیغاتی ، این عدد مینیمم سطح مقطع راداری F-22 باشد) لذا مقایسه ی این دو عدد با یکدیگر کار صحیحی نیست . 2- همونطور که در متن گفته شده ، ایراداتی در طراحی بخش پایین بدنه ی T-50 وجود دارد که مشابه ایرادات موجود در بخش پایینتی جنگنده ی F-35 است و باعث افزایش سطح مقطع راداری در بخش پایینی این دو هواپیما شده است . اما با توجه به اینکه جنگنده ی F-35 با وجود این مشکلات ، یک جنگنده ی کاملا Stealth به شمار میاید . T-50 نیز مطمئنا یک جنگنده ی پنهانکار و نه نیمه پنهانکار خواهد بود . بخصوص با توجه به این نکته که مانورپذیری بالای T-50 تا حدودی ضعف پنهانکاری بخش پایینی آنرا پوشش میدهد (توانایی که در F-35 وجود ندارد) . 3- در مورد پنهانکاری قسمت عقبی هواپیما هم همونطور که دوستان فرمودند ، یکی از دلایل اصلی ، مشخص نبودن موتور اصلی برای این هواپیماست ، شرکت Saturn اعلام کرده است که موتور پیشرفته ی 117 ، موتور اصلی این جنگنده خواهد بود . اما این موتور برای استفاده در اولین نمونه های T-50 آماده نشد و بالاجبار ، موتور 117S در حال حاضر در نمونه های اولیه ی T-50 نصب شده است . در مورد تاپیک مانورهای هوایی هم انشالله بزودی (بعد یا در جریان این تاپیک) یک تاپیک دیگه با این مضمون میزنم

با تشکر از Gobbels عزیز بخاطر این مطلبشون من هم به Tu-160 Blackjack رای میدم . دوستان توجه داشته باشید که موتورهای توربوفن NK-321 که در بمب افکن Tu-160 استفاده شده اند با قدرت حداکثر 245 کیلونیوتون ، قدرتمند ترین موتورهایی هستند که تا کنون روی یک هواپیمای جنگی نصب شده اند ، این موتورها باعث افزایش سرعت بیشینه ی Tu-160 نسبت به B-1B ها شده اند . در بخش تسلیحات ، علاوه بر گستره ی وسیع بمب های سقوط آزاد و هوشمند ، قابلیت حمل و استفاده از 12 موشک اتمی KH-55 و Kh-15 با برد 2500 کیلومتر و 300 کیلومتر (به ترتیب) ، قدرت استراتژیک وحشتناکی به بمب افکنهای Tu-160 داده . در مورد بحث بقاپذیری و پنهانکاری هم نفوذ یک بمب افکن Tu-160 در حریم هوایی آمریکا بدون اینکه کشف بشه که در سال 2006 توسط فرمانده نیروی هوایی روسیه اعلام شد و مقامات آمریکایی هم این مطلب رو تکذیب نکردند ، نشان دهنده ی همه چیز هست !

[quote]به نظر من این تاپیک رو باید به قسمت طنز سایت منتقل کرد.چون این مقایسه مثل این میمونه که شما بگید یه فراری بدون موتور قویتره یا یه پیکان و این قیاس مع الفارقه. اما درباره مقایسه ناتو با روسیه باید بگم که کل اقتصاد روسیه برابر با اقتصاد هلنده یعنی مردم نازنین هلند با فروختن گل و سبزی و ماست خیار به اندازه کل روسیه درآمد کسب میکنن و همه میدونن که بدون پول نمیشه حتی زنده بود چه برسه به جنگ.درباره این مقاله ای که دوستمون سعید نوشته بودند هم باید بگم که در جنگ جهانی دوم اگر انگلیسی ها سوخت روسیه رو از راه ایران تامین نمیکردن احتمالا زبان مردم کره شمالی الان آلمانی بود. درباره سلاحهای هسته ای هم باید بگم که اروپایی ها هم همچین بی کار ننشته اند و اونا هم به اندازه کافی سلاح هسته ای دارن برای ضربه دوم چه برسه به اصل غافلگیری این قضیه مربوط به دهه هشتاد میشه الان که جای خود داره.حالا بدون محاسبه سپر ضد موشکی و تجهیزات جی پی اس ناتو که انحصاری هست و تجربه این همه جنگ که تقریبا بعد از جنگ جهانی هر روز ناتو و کشورهای عضو اون یه جا درگیر بودن و قدرت اقتصادی و پراکندگی جغرافیایی ناتو باز هم قدرت روسیه در برابر ناتو مثل یه شمشیر چوبی میمونه در مقابل شمشیر سامورایی!![/quote] دوست عزیز ، اول به رسم معمول ورود شما رو به میلیتاری تبریک میگم . اما در مورد سخنانتون ، بنده نمیدونم شما بر چه اساس اقتصاد روسیه رو با اقتصاد هلند برابر میدونید . اگر بخوایم تولید ناخالص داخلی(که معیار اصلی سنجش اقتصاد هر کشور هست) این دو کشور رو مقایسه کنیم ، میبینیم که تولید ناخالص داخلی روسیه در سال 2010 معادل 1.465 میلیارد دلار هست که این عدد در هلند 832 میلیون دلار هست ، یعنی چیزی نزدیک به نصف تولید ناخالص روسیه ! در بحث سلاحهای هسته ای که خوب الان تسلیحات هسته ای بیشتر یک چیز بازندارنده هستند تا یک سلاح استراتژیک ، اگر قرار باشه جنگ اتمی بشه همه ی طرفها بازنده هستند ، البته باید این رو اشاره کرد کشورهای اروپایی ناتو توان اتمی زیادی برای یک جنگ اتمی تمام عیار با روسیه ندارند . در بقیه بحث هایی که فرمودید خوبه بدونید ناتو هنوز یک سپر دفاع عملیاتی نداره در حالیکه سیستم دفاعی A-135 مستقر در روسیه متشکل از چندین رادار برد بلند و موشکهای ضد بالستیک ، از دهه ی 80 و 90 عملیاتی هست . سیستم GLONASS انحصاری روسیه هم الان بجز مناطق محدودی در اقیانوس ها ، دارای پوشش کامل هست و در حالت کاملا عملیاتی (که تا آخر امسال خواهد شد) دقت موقعیت یابی آن از GPS هم بیشتر خواهد بود .

با سلام و تشکر همونطور که میدونید سیستم کنترل بردار رانش دو بعدی با منحرف کردن گاز خروجی از موتور جت هواپیما در راستای عمودی (به سمت بالا یا پایین) ، باعث ایجاد یک گشتاور و تغییر بردار نیروی وارد به هواپیما و نتیجتا افزایش قدرت مانور هواپیما به سمت بالا یا پایین میشود که در مانورهای Cobra یا Kulbit ، کاربرد این سیستم در افزایش قدرت مانور هواپیما به خوبی قابل مشاهده است . اما همونطور که ذکر شد ، سیستم کنترل بردار رانش تنها در راستای عمود (بالا و پایین) در هدایت هواپیما موثر است بنابراین نمیتواند قدرت مانور هواپیما در راستای افق را افزایش دهد . اما سیستم کنترل بردار رانش سه بعدی قادر است گازهای خروجی و در نتیجه ، قدرت پیشرانه ی هواپیما را به هر زاویه ای منحرف کند که این یعنی باز بودن دست خلبان برای هدایت هواپیما در هر زاویه ای (بدون استفاده از بالچه های متحرک هواپیما) . برای مثال ، هواپیمای مجهز به سیستم کنترل بردار رانش 3 بعدی میتواند تنها با استفاده از این سیستم ، هواپیما بطور موثری را به چپ یا راست هدایت کند . در حالیکه در یک هواپیمای مجهز به سیستم کنترل بردار رانش 2 بعدی ، خلبان ابتدا باید هواپیما را به سمت طرفی که میخواهد بچزخاند تا محور چرخش آن منطبق بر محور عمودی سیستم کنترل رانش شود ، سپس هواپیما را با استفاده از تغییر بردار رانش به سمت بالا هدایت کند . (اگر در فیلمها توجه کرده باشید ،خلبان برای تغییر مسیر هواپیما به چپ یا راست ، ابتدا باید هواپیما را 90 درجه بچرخاند ، سپس هواپیما را بالا بکشد تا در راستای افق تغییر مسیر دهد که این بخاطر محدودیت مانورپذیری هواپیماهای بدون کنترل بردار رانش و دارای کنترل بردار رانش دو بعدی در تغییر مسیرهای افقی است) شاید بهترین مانور برای نشان دادن برتری سیستم کنترل بردار 3 بعدی نسبت به کنترل بردار 2 بعدی ، مانور Mongoose باشد . لینک زیر ، فیلم انجام مانور Mongoose توسط هواپیمای X-31 است . توجه داشته باشید که X-31 فاقد سطوح متحرک در بالهای افقی است و صرفا با استفاده از Rudder (سطح متحرک در دم عمودی) و یک سیستم کنترل بردار 3 بعدی اولیه این حرکات را انجام میدهد. http://www.dfrc.nasa.gov/gallery/movie/X-31/HTML/EM-0036-05.html سیستم کنترل بردار رانش 3 بعدی اولیه ی هواپیمای X-31