همون موقع هم انتقاد بوده است اما همونطور که قبلا هم گفتم عملکرد دولت قبل به معیارهای اقتصاد مقاومتی نزدیکتر بوده است .   دولت روحانی با این وعده اومد که هم چرخ سانتریفیوژ بچرخه هم چرخ زندگی مردم که راه حل این وعده عملا جز اقتصاد مقاومتی نیست   اما دولت الان در بین دو راهی تکیه به توان داخلی و برداشته شدن تحریم ها به قیمت امتیازات سنگین ظاهرا دومی رو انتخاب کرده است که قطعا نگرانی ایجاد میکنه 

ماشالله تابناک داره از ایرنا و president.ir در طرفداری از دولت جلو میزنه !   تشخیص اینکه تغییر وضعیت سازمان فضایی از یک سازمان زیرمجموعه وزارت ارتباطات به یک سازمان مستقل و تحت نظر مستقیم ریاست جمهوری یعنی بها دادن بیشتر به این حوزه چندان سخت نیست. مقایسه عملکرد کمی و کیفی سازمان فضایی قبل و بعد از تبدیل شدن به سازمان مستقل فضایی هم سخت نیست!   حالا چی شده که بعضی از این رسانه های زرد برای جناحی بازی های سیاسی از جریان مستقیم تا جریان انحرافی گرفته آسمون ریسمون میبافند برای توجیه انحلال بحث دیگری داره

  بنده نگفتم قراره در تحریم و ایزولاسیون ماشین در حد آلمان بسازیم اما با شیوه مدیریت صحیح (تاکید میکنم مدیریت صحیح) اقتصادی از جمله ایجاد رقابت بین شرکت های داخلی و نظارت خوب میتونستیم نیاز داخلی به محصولات تولیدی رو با کیفیت متوسط تولید کنیم و به کسی هم وابسته نباشیم.   شرکت های ما الان تولید کننده که نیستند، دلال و مونتاژ کننده اند و کافیه جنس از اونور نیاد تا کل صنعت بخوابه. اگر یک شرکت ایرانی خودش چیزی بسازه که قابل استفاده باشه و کیفیت متوسط (نه حتی خوب و رقابتی با خارجی) داشته باشه بهتر از شرکتی هست که فقط وارد کننده است و کارش با دلار و تحریم بالا و پایین بشه   اگر شیوه 10 سال پیش مقاومتی بود وضع ما اینجا نبود اما اقدامات موردی برای تامین داخلی صنایع و کالاهای خاص و ضروری انجام شد که البته انگار در دولت در حال حاضر همین اقدامات موردی رو هم چندان لازم نمیدانند. 

ارتش رژیم صهیونیستی کشته شدن دو سرباز و زخمی شدن 7 نفر دیگه رو تایید کرد - الجزیره

  به هر حال همین مپنا الان یکی از بزرگترین تولید کننده های توربین گازی و سیکل ترکیبی هست ، مگه تمام شرکت ها از اول فقط روی فناوری اختراعی خودشون شروع کردند ؟ همین زیمنسی که شما میفرمایید اولش کارش رو با یک تغییر جزیی در سیستم تلگراف (که قبلا ساخته شده بود شروع کرد) و تولید انبوه دینام بدون آهنربای دائم (که قبلا توسط وتستون اختراع شده بود) کارش رو شروع نکرد؟   بنظر من اگر سیاست و اقتصاد درون زا و متکی به داخل مورد تاکید قرار بگیره در حالت ایزولاسیون قطعا صنایع قویتری خواهیم داشت ، الان کشور از لحاظ علم تئوریک و تولید اون سرعت و رشد خوبی داره اما این تبدیل به محصول و تولید نمیشه چرا ؟ چون قابلیت رقابت نداره و بازار محصولات قبلا توسط کارتل های چند ملیتی تسخیر شده ، اگر بازار بسته بشه صنایع داخلی جا برای کار پیدا میکنند که البته باید یک فضای رقابتی بین داخل توسط دولت باید ایجاد بشه وگرنه این بازار داخلی موجب تنبلی و مونوپول شدن بازار با محصولات بی کیفیت میشه (مثل بازار خودروی الان ما)    این قضیه اقتصاد مقاومتی شاید در کوتاه مدت ترسناک بنظر بیاد (عقب افتادن از تکنولوژی روز دنیا و ...) اما در بلند مدت به نفع ماست چون هم فناوری بومی در کشور رشد میکنه هم اشتغال ایجاد میشه هم اینکه کشور در مقابل فشارهای احتمالی خارجی در زمینه اقتصاد مقاومت بیشتری خواهد داشت       دوست عزیز از کسانی که ابرقدرتی و اقتدار رو در ساختن تلفن برای رییس جمهور آمریکا میدانند چه انتظاری داری؟   کارهایی که روسیه تو این 7-8 سال اخیر کرده اگر هر کشور دیگری بود تا الان 3 دور با بمب های ناتو شخم خورده بود !

    إِنَّ اللّهَ لاَ يغَيرُ مَا بِقَوْمٍ حَتَّى يغَيرُواْ مَا بِأَنْفُسِهِمْ خداوند سرنوشت هيچ قومي را تغييير نمي دهد مگر آنکه آنان خود تغيير کنند سوره  رعد آيه 11   در 19 دسامبر 2003 و زمانی که دولت لیبی در بیانیه ای، آمادگی برای تسلیم برنامه نظامی هسته ای، شیمیایی و موشک های بالستیک این کشور را اعلام کرد، شاید هیچکس حتی شخص معمر قذافی نیز تصور نمیکرد آن لیبی "کامیاب و موفق" که جرج دبلیو بوش در ازای خلع سلاح این کشور وعده داده بود به لیبی کنونی شباهت داشته باشد.   سابقه خصومت لیبی و غرب به دهه ی 80 میلادی باز می گشت، لیبی تحت حکومت معمر قذافی که با حملات هوایی گاه و بیگاه جنگنده های امریکا قرار گرفته بود، به اتهام مشارکت در عملیات های تروریستی و توسعه برنامه هسته ای، شیمیایی و موشکی که با هدف ایجاد بازدارندگی و تهدید اروپا در برابر توان نظامی غرب دنبال میشد، تحت تحریم های اقتصادی شدید از طرف آمریکا و شورای امنیت قرار گرفت.     در ابتدای دهه 90 و با بمب گذاری لاکربی و خط هوایی فرانسه ، شورای امنیت سازمان ملل در قطعنامه های 748 و 883 در واکنش به عدم تحویل تروریست های این حادثه توسط لیبی ، ضمن تشدید تحریم های اقتصادی، منع سفر هوایی بر این کشور ، بلوکه کردن اموال دولت در نهادهای بین المللی و منع صادرات تجهیزات نفتی به این کشور را اعمال کرد. ایالات متحده نیز به همین دلیل در قانونی جداگانه بنام قانون ایران- لیبی (Iran-Libya Act) ، مجوز اعمال تحریم بر شرکت های خارجی که بیش از 40 میلیون دلار  در صنعت نفت لیبی سرمایه گذاری کنند را به رییس جمهور آمریکا اعطا کرد.   چرخش لیبی ، مذاکره   سه سال بعد در 1999 ، اولین جرقه های تغییر منش در طرابلس لیبی دیده میشد. دولت لیبی دو مظنون در بمب گذاری پرواز 103 فرانسه را تحویل غرب داد و همزمان مذاکرات با غرب برای تحویل برنامه هسته ای ، شیمیایی و موشک های دوربرد بالستیک خود را آغاز کرد که منجر به توقف مقطعی فعالیت های لیبی در این زمینه شد اما در ابتدای 2000 نشانه ها حاکی از بازگشت علاقه دولت لیبی به پیگیری برنامه موشک دوربرد و تسلیحات شیمیایی-هسته ای بود.   زرادخانه ی موشکی لیبی عمدتا از موشک های قدیمی SCUD-B و FROG تشکیل شده بود اما دولت لیبی بصورت فعالانه در پی افزایش برد زرادخانه موشک  خود به 1000 کیلومتر با خرید تعدادی موشک SCUD-C و No Dong برای رسیدن به تیررس کشورهای اروپایی و ایجاد بازدارندگی در برابر حمله احتمالی غرب بود که در کنار برنامه تسلیحات شیمیایی لیبی، خطری جدی برای اروپا محسوب میشد.     با حمله آمریکا به عراق در سال 2003 ، روند سازش در لیبی شدت بیشتری گرفت و دولت آن کشور از هراس عملیات نظامی مشابه غرب علیه این کشور به بهانه تسلیحات هسته ای – شیمیایی  و حمایت از تروریسم، با افزایش غرامت به خانواده قربانیان حوادث تروریستی فرانسه و لاکربی، راه را برای مذاکرات هموار نمود. به دنبال این اقدام ، شورای امنیت در همان سال تحریم های مرتبط با حوادث تروریستی را با 13 رای موافق لغو کرد اما آمریکا تحریم های یک جانبه خود علیه این کشور را که در سال 2002 تشدید نیز کرده بود، به دلیل "نگرانی از دیگر جنبه های رفتار لیبی" حفظ کرد.   سرانجام حکومت لیبی در بیانیه ای در 19 دسامبر 2003 ، اعلام کرد نه تنها تمام تجهیزات هسته ای نظامی و شیمیایی خود را تسلیم خواهد کرد بلکه با امضای پروتکل الحاقی، نظارت های بیشتر آژانس انرژی اتمی و بازرسان تسلیحات شیمیایی را پذیرفته و علاوه بر آن ، برد موشک های خود را نیز به 300 کیلومتر و کلاهک 0.5 تن تقلیل خواهد داد. لیبی "پیام حمله آمریکا به عراق" که جان بولتون از آن دم میزد را دریافت کرده بود.     بیانیه لیبی با استقبال گسترده ای در میان سران کشورهای غربی خصوصا انگلستان و آمریاک مواجه شد، جرج دبلیو بوش اعلام کرد در صورت عزم جدی لیبی ، به آن برای تبدیل شدن به یک کشور "آزاد و کامیاب" کمک خواهد کرد. هرچند بوش در 5 ژانویه 2004 به کنگره اعلام کرد وضعیت اضطراری وضع شده در رابطه با لیبی لغو نخواهد شد.   زهر کشی به شیوه آمریکایی   روند خلع سلاح لیبی بدون فوت وقت از حصول توافق آغاز شد، در روزهای اول سال 2004 دولت لیبی معاهده منع تست تسلیحات هسته ای و کنوانسیون تسلیحات شیمیایی را امضا کرد که آنرا متعهد میساخت تا 27 آوریل 2007 ، زرادخانه و مراکز تولید تسلیحات شیمیایی خود را امحا کند. لیبی در هنگام امضای این قرارداد اعلام کرد 27 تن گاز اعصاب و 3500 تیر مهمات شیمیایی بارگذاری نشده و 3 مرکز تولید تسلیحات شیمیایی در اختیار دارد.   در 27 ژانویه ، اولین فاز خلع سلاح لیبی با انتقال هوایی 55000 پوند (27 تن) اسناد و قطعات مربوط به برنامه هسته ای و موشکی دوربرد لیبی بوسیله هواپیما به آمریکا انجام شد که شامل مقادیری اورانیوم هگزا فلوراید ، دو سانتریفیوژ کامل نسل دوم (P-2) و قطعات اضافی سانتریفیوژ ، تجهیزات و اسناد بود. وزیر انرژی آمریکا این محموله را "نوک یک کوه یخی" و تنها 5 درصد اقلامی که آمریکا تحت توافقات ، از لیبی بیرون خواهد کشید، می باشد.           قطعات برنامه هسته ای/شیمیایی لیبی پس از انتقال به آمریکا در مجتمع امنیتی Y-12     لیبی از سال 1997 بیست دستگاه سانتریفیوژ مونتاژ شده نوع P-1 و قطعات مونتاژ برای 200 دستگاه دیگر از این سانتریفیوژ را تحویل گرفته بود. لیبی همچنین سه آبشار سانتریفیوژی مختلف احداث کرده بود و سفارش خرید 10000 سانتریفیوژ پیشرفته P-2 را داده بود.     دومین فاز خلع سلاح از نیمه فوریه 2004 با از بین بردن 3200 تیر مهمات شیمیایی و انتقال 1000 تن دیگر اقلام سانتریفیوژ و موشک های دوربرد (از جمله 5 موشک SCUD-C) انجام گرفت. همچنین طبق توافق انجام شده، راکتور تحقیقاتی 10 مگاواتی Tajura با کمک آمریکا به راکتور با غنای پایین تبدیل شده و 13 کیلوگرم اورانیوم غنا بالای تامین شده توسط روسیه برای این راکتور نیز پس گرفته میشود.       انتقال اورانیوم غنا بالا از راکتور تحقیقاتی Tajura به روسیه    لیبی همچنین با لو دادن شبکه قاچاق عبدالقدیرخان ، دانشمند هسته ای پاکستانی، تهیه نقشه کلاهک اتمی و سانتریفیوژهای نسل دوم توسط این شبکه را اعلام نمود و اطلاعات مربوط به آن را در اختیار نهادهای امنیتی آمریکا قرار داد.   وعده غرب ، از الغای تحریم ها تا تضمین امنیتی     در 26 فوریه 2004 و بحبوحه خلع سلاح لیبی ، دولت آمریکا  پس از انتقال صدها تن تجهیزات هسته ای و موشکی ، تنها به برداشتن تحریم هایی همچون منع سفر به لیبی بدلیل کاری بسنده کرد. در همان روز ، سناتور لوگار اعلام کرد ایالات متحده نمیتواند "فقدان دموکراسی" ، "سابقه حمایت از تروریسم" و "اقدامات بی ثبات کننده در خاورمیانه و آفریقای شمالی" توسط دولت لیبی را نادیده بگیرد.   در 23 مارس 2004 و 13 روز پس از پذیرش رسمی پروتکل الحاقی توسط دولت لیبی ، ویلیام برنز دستیار وزیر خارجه آمریکا در دیدار با قذافی ضمن "سازنده" دانستن روند خلع سلاح کنونی ، بر عادی سازی "قدم به قدم" روابط میان لیبی و آمریکا تاکید کرد و شورای امنیت نیز در بیانیه ای ، همکاری لیبی و آژانس انرژی اتمی را "ستایش" نمود. در آوریل همان سال خزانه داری آمریکا بندهایی از تحریم "قانون ایران-عراق" را اصلاح کرد.   در سپتامبر 2004 ، دولت بوش وضعیت اضطراری علیه لیبی و تحریم های مرتبط را لغو نمود که این شامل رفع بلوکه اموال ، برقراری خط مستقیم هوایی بین دو کشور و قابلیت انتقال اعتبار به شهروندان آمریکایی تبعه لیبی برای مالیات های پرداخت شده به دولت لیبی بود. اما با وجود همکاری دولت لیبی در تحویل بمب گذاران خطوط هواپیمایی اروپا و پرده برداری از شبکه قاچاق هسته ای عبدالقدیرخان، تحریم هایی از جمله منع صادرات و واردات اقلام نظامی ، اعطای وام از طرف نهادهای بین المللی مالی به این کشور و منع تجارت مواد با کاربرد دوگانه بدلیل "حمایت از تروریسم"توسط لیبی همچنان پابرجا باقی ماند.     در سال 2006 ، دولت آمریکا برقراری ارتباط کامل دیپلماتیک میان لیبی و این کشور را اعلام نمود و اتحادیه اروپا نیز منع صادرات تسلیحات نظامی خاص به این کشور به منظور تقویت ناوگان گشت دریایی و جلوگیری از مهاجرت های غیرقانونی به اروپا را ملغی کرد.   در همان سال، انگلستان در تفاهم نامه ای با دولت لیبی تحت عنوان "نامه صلح و امنیت مشترک" ، انگلستان به دولت این کشور وعده داد در صورت مورد حمله قرار گرفتن توسط کشوری با تسلیحات بیولوژیکی یا شیمیایی ، برای واکنش شورای امنیت "تلاش خواهد کرد" و به این کشور برای تقویت بنیه دفاعی خود کمک خواهد نمود. این تفاهم نامه بصورت مکرر توسط حامیان قذافی در برابر انتقادات اعراب از خلع سلاح لیبی ، به عنوان "تضمین امنیتی" مورد تاکید و تبلیغ قرار گرفت.     در نوامبر 2009 ، دولت قذافی که بنظر میرسید از امتیازات داده شده توسط غرب ناراضی بوده است، تحویل آخرین محموله اورانیوم غنا بالای خود به روسیه را بصورت غیرمنتظره متوقف کرد. مشخص نیست در پی این تعویق چه مذاکراتی صورت گرفت اما یک ماه بعد (همانطور که آمریکایی ها تعیین کرده بودند) ، لیبی اجازه پرواز هواپیمای چارتر به مقصد روسیه با 5.2 کیلوگرم اورانیوم غنا بالای خود را صادر کرد.     پرده آخر   لیبی که در واکنش به حملات هوایی چند باره ایالات متحده به خاک کشورش در صدد ایجاد بازدارندگی نظامی از طریق تهدید اروپا بوسیله توان موشکی و تسلیحات نامتعارف بود، علاوه بر تکمیل روند خلع سلاح ضمن تحویل زرادخانه شیمیایی و از بین بردن توان تولید تسلیحات هسته ای ، با محدود کردن برد موشک های بالستیک به 300 کیلومتر و بسیار کمتر از تیررس قرار دادن جنوب اروپا، عملا همان بازدارندگی اندک خود علیه غرب را از دست داد و به یک کبریت بی خطر برای غرب تبدیل شد. حال تنها یک تلنگر لازم بود.   با بروز ناآرامی و شورش مسلحانه در لیبی در سال 2011 ، شورای امنیت و غرب بار دیگر این بار با بهانه "حقوق بشری" و "سرکوب معترضان" تحریم های مالی بر حکومت لیبی را وضع کردند و تنها زمانی که نیروهای دولتی به پشت دروازه های بنغازی (پایتخت شورشیان لیبی) رسیده بود با چراغ سبز قطعنامه 1973 ، ائتلاف ناتو  شامل کشورهای اروپایی از جمله انگلستان (که پیشتر به لیبی قول تقویت بنیه دفاعی و تضمین های امنیتی داده بود) با بمباران های شدید هوایی علیه نیروهای دولت لیبی ، نتیجه جنگ را به نفع مخالفان دولت تغییر داد.       معمر قذافی سرانجام در 20 اکتبر 2011 به دست مخالفان مسلح کشته شد و با تسخیر طرابلس ، دولت لیبی عملا سقوط کرد. تا لحظه ی نگارش این مقاله ، لیبی همچنان تحت حکومت قبایل مسلح سربرآورده پس از سرنگونی دولت لیبی به سر میبرد و در فقدان یک دولت ملی مقتدر ، درگیر جنگ داخلی است.    منابع : http://www.armscontrol.org/factsheets/LibyaChronology http://www.armscontrol.org/act/2006_09/UKLibya http://fpc.state.gov/documents/organization/78338.pdf   تمام حقوق برای میلیتاری است  مترجم و گردآورنده : Cheka

  ظاهرا اشتباه برداشت کرده اید هیچ حکومتی سلاح کشتار جمعی و موشک دوربرد برای سرکوب شورش های داخلی توسعه نمیده ، چشم انداز برنامه موشکی و شیمیایی لیبی مشخصا ایجاد یک بازدارندگی خارجی در برابر غرب بعد از حملات هوایی که آمریکا با خیال راحت در دهه 80 به این کشور انجام میداد رو دنبال میکرد نه استفاده از سلاح کشتار جمعی علیه شهروندان لیبی.   فکر میکنید اگر لیبی برنامه موشکی ، هسته ای و شیمیاییش رو تسلیم نمیکرد غرب باز هم انقدر با آغوش باز به استقبال مداخله در امور داخلی این کشور میرفت ؟! موضوع اینجاست که این برنامه لیبی رو تبدیل به یک شیر بی دندان کرد که توانایی هیچگونه پاسخ موثری به حمله غرب نداشت. آمریکا و اروپای غربی هم همواره نشون داده اند اگر قصد حمله به جایی رو داشته باشند در بهانه تراشی مشکلی نخواهند داشت پس تنها روزنه امید ایجاد یک بازدارندگی نسبی و نامتعارف  هست. 

  این وابستگی بین المللی که شما میفرمایید الان وجود داره علتش به صرفه در آمدن محصول هست نه اینکه تولید آن غیرممکن باشه ! همین شرکت آنتونوف و دیگر شرکت های قدر هوایی و فضایی شوروی سابق تحت همین شرایط و بصورت کاملا خودکفا از غرب محصولاتشون رو تولید کردند    حرف شما یعنی حل شدن در اقتصاد جهانی به سرکردگی آمریکا که با توجه به اهداف کشور شدنی نیست

  بحث سر مصداق ها نیست ، ایران هم کمپانی های شاخص مثل مپنا داره که حتی در زمینه جهانی قابلیت رقابت دارند   اما موضوع ایجاد یک اقتصاد (تاکید میکنیم کلیت اقتصاد) درون زا است ، اقتصادی که وابستگی چندانی به بیرون نداشته باشه و اولویت اول شرکت هاش هم تامین نیازهای داخلی باشه که تاثیر پذیری اقتصاد از خارج به حداقل ممکن برسه ، رقابت در بازارهای بین المللی در اولویت بعد هست 

  این مسائل در همه کشورها هست و نمیتونه مانعی برای یک اقتصاد قوی باشه ، موضوع اون اراده برای راه انداختن چرخ صنعت و تولید بصورت داخلی هست   تا وقتی نگاهمون به دست خارجی ها باشه (چه صنعتگران و چه دولت) وضعمون همین میمونه 

    تا جایی که بنده یاد دارم این پیشرفت اقتصادی آلمان هم تحت شرایط و محدودیت های سنگین پیمان ورسای انجام شد (اگر اشتباه میکنم اصلاح بفرمایید)    والا حرف ما هم همینه ، چرا کشوری که این همه منابع و سرمایه انسانی و طبیعی داره بجای اتکا به توان داخلی باید بره مذاکره کنه که بعد به قول شما زیاد هم امتیاز بده ؟ ایا نباید اول نگاه به داخل داشته باشیم و توان داخلی رو تقویت کنیم که بعد با دست پر بریم سر میز مذاکره ؟ 

خیلی جالبه اکثر دوستانی که دارند برای ملت و دولت ایران نسخه میپیچند خودشون خارج تشریف دارند !   کسانی که فکر میکنند از سازش چیزی در میاد مذاکرات لیبی و سرنوشت الانش رو یک مروری کنند جهت اطلاعات عمومیشون ! حتما باید سرباز آمریکایی رو دم در خونت ببینی تا متوجه شی ناموست در خطره ؟ اون موقع اصلا دیگه فرقی میکنه آیا ؟

انفجار خودرو بر اثر اصابت موشک گراد در ماریوپل اوکراین   http://www.aparat.com/v/nSr6C

  مگه وظیفه ی دولت هست سیر کردن مردم ؟ با این تعریف شما هیچ دولت کنونی در جهان (جز حکومت های کمونیستی) حق کار روی فضا یا دیگر علوم رو نداره !

  با تشکر    یادم نیست تاپیکی درباره سامانه تروفی داشتیم یا خیر اما با توجه به اینکه همیشه بحث درباره سرعت واکنش سیستم های حفاظت فعال (Active Protection System) یکی از مسائل چالشی و مقایسه ای بین این سیستم و دیگر APS ها مثل Arena و Quickkill هست خوب بود توضیح بیشتری در این باره میدادید   ضمنا آیا مرکاوا در کنار تروفی از سیستم های Soft Kill مثل Shtora-1 و دیگر سامانه های مشابه غربی هم بهره میبرد ؟

  طبق منابع خارجی اساس کار همان DF کردن هست و خبری از محاسبه فاصله و تشخیص هدف نیست ، فقط بجای استفاده از یک آنتن Radar Warning receiver  از فناوری Interferometry استفاده شده تعدادی آنتن کوچکتر در نقاط مختلف بدنه هلیکوپتر استفاده میشه که در کل یک آنتن بزرگ و با گستره ی دریافت بیشتری رو انجام میدهند    در کاتالوگ RFI هم به همین موضوع اشاره شده     "Accurately Cues Radar To Azimuth" 

  تا جایی که اطلاع دارم مبحث interferometry اتفاقا در مورد رادار های کوچک هست که با قرار گرفتن در کنار هم (و استفاده از اصل superposition) یک رادار بزرگ رو میسازند ، برای مثال اگر سنسورهای پسیو RFI در تمام طول و عرض هلیکوپتر نصب شده باشه در حقیقت هلیکوپتر به یک یک آنتن پسیو بزرگ به اندازه ابعادش تبدیل میشه     البته سیستم AN/APR-48 اینترفرومتری که در بالگرد آپاچی بکار رفته در حقیقت یک Direction Finder هست و تنها قابلیت کشف و شناسایی جهت تشعشع در یک بعد رو داره و نمیتونه تصویر سه بعدی از هدف (ارتفاع و مشخصات جغرافیایی) رو بده اما همین مشخصه برای استفاده از موشک های ضدرادار کافی هست

حضور ظریف در مراسم تشییع جنازه پادشاه عربستان   به گزارش خبرنگار گروه سیاست خارجی خبرگزاری فارس،‌سخنگوی وزارت امور خارجه کشورمان درگذشت ملک عبدالله پادشاه عربستان را به دولت و مردم این کشور تسلیت گفت.   وی همچنین اعلام کرد که محمدجواد ظریف وزیر امور خارجه کشورمان فردا (شنبه) به نمایندگی از دولت جمهوری اسلامی ایران در مراسم رسمی که در عربستان برگزار می‌شود، شرکت می‌کند   - See more at: http://www.farsnews.com/newstext.php?nn=13931103000270#sthash.C8Ib4MHD.dpuf

  دوستان خیلی بحث داره سیاسی میشه اگر اینطور پیش بره تاپیک قفل خواهد شد   حمایت آقا از رییس جمهوری بدلیل حق ایشان برای جایگاه رییس جمهوری که در انتخابات 88 بدست آورده بودند بود ضمن اینکه اون داستان قهر و خطر و انحراف جنگ زرگری جریانات سیاسی برای انتخابات 92 بود که از حوصله این تاپیک خارج است

  قرار نیست در این تاپیک به عملکرد دولت قبلی پرداخته بشه هرچند بنده حداقل در چند مورد خیلی مایل هستم عملکرد دولت پیشین با دولت کنونی مقایسه بشه !   در مورد گندم فقط این نکته رو سربسته عرض کنم که "خودکفایی در تولید گندم" لزوما به "خودکفایی در تامین نیاز گندم کشور" ربطی ندارد ! جهت اطلاع شما در میزان تولید داخلی گندم همان دولت نهم رکورددار هست (سال 86 با نزدیک به 16 میلیون تن) و در سال 91 هم میزان تولید داخلی (13 میلیون و 800 هزار تن) بیشتر از نیاز کشور هم بود   اما مساله ای که برخی اوقات پیش میاد جنگ زرگری هست که بین کشاورزان و دولت در برهه های مختلف زمانی سر قیمت و ... بوجود میاد (خصوصا بعد از مواردی مثل خشکسالی بزرگ 87) و خرید تضمینی گندم رو با مشکل مواجه میکنه که در این مواقع دولت میره از خارج گندم میخره و کشاورزان هم گندمشون رو یا صادر میکنند یا از طریق شرکت های خصوصی عرضه میکنند که اینها البته موردی بوده.   جدول پایین همه چیز رو بوضوح نشون میده   http://images.khabaronline.ir//images/2013/12/13-12-11-123052Book1.jpg   توجه داشته باشید که در این شرایط تولید داخلی گندم همچنان مکفی نیاز داخلی هست و در صورت لزوم (تحریم خارجی و ...) میشه ولو با قیمت بالاتر نیاز گندم کشور رو از طریق داخلی حل کرد اما این دولت علنا داره میگه خود تولید گندم به صرفه نیست و به میزان آب مصرفیش نمیارزه که هم لینک گزارش نهاد مشاوره دولت رو قبلا قرار دادم و هم صحبت اخیر روحانی درباره خودکفایی در تولید گندم موجود هست این رو بذارید در کنار افزایش زیادی که در واردات گندم امسال رخ داد.       یک سال هست که ما منتظر ارائه مستندات از طرف دولت هستیم اما هر بار با همین کلی گویی های مثل جملات شما سر و تهش رو هم آورده اند. البته طرح افزایش تولید بنزین یک طرح ضربتی بود و کاهش کیفیت بنزین درش امری طبیعی هست اما نه تا این حد که دوستان تدبیر و امید شورش کرده اند !

اوکراین : 700 سرباز روسی از مرز اوکراین عبور کرده اند / سربازان اوکراینی مورد حمله قرار گرفتند   همزمان با ضدحمله نیروهای جدایی طلب به نیروهای ارتش اوکراین ، دولت اوکراین ادعا کرد صدها نفر پرسنل ارتش روسیه با پشتیبانی تانک ها و راکت اندازهای smerch از مرز اوکراین عبور کرده اند.   به گزارش الجزیره صدای توپخانه سنگین شب گذشته بارها منطقه دونتسک در شرق اوکراین را لرزانده است   مسکو این ادعای اوکراین را دروغ مطلق دانسته است.   http://www.aljazeera.com/news/europe/2015/01/ukraine-accuses-russian-forces-attack-201512023331663876.html

  من هیچوقت نگفته ام اقتصاد دولت احمدی نژاد کاملا مقاومتی بوده چراکه اگر بود وضعیت ما الان این نبود ولی مطمئن هستم سیاست های اقتصادی دولت پیشین نسبت به این دولت که تولید داخلی بنزین و گندم رو سر یک سری ادعای بی سر و ته متوقف میکنه و وارد میکنه ، مقاومتی تر هست.   این دولت هم اگر واقعا داره برای مردم کار میکنه باید بر توان داخلی تکیه کنه و اقتصاد متکی به داخل ایجاد کنه نه اینکه هر 6 ماه کلی امتیاز بدیم برای چند میلیارد دلار مسکن برای اقتصادمون !

اینکه بعد از این همه سال هنوز موضوع S-300 در اولویت مسائل طرف ایرانی قرار داره یعنی یه جای کار باور 373 داره میلنگه وگرنه اصلا لازم به مطرح شدن این قضیه در این برهه زمانی نبود 

CNN : درگیری در نزدیک خانه نخست وزیر یمن ، "دولت کنترل بر اوضاع را از دست داده است"   http://edition.cnn.com/2015/01/20/world/yemen-violence/index.html

وحشت رژیم صهیونیستی از واکنش ایران : ما نمیدانستیم ژنرال ایرانی در کاروان حضور دارد   - جلسه کابینه رژیم صهیونیستی برای بحث درباره تبعات ترور ژنرال ایرانی - استقرار سیستم گنبد آهنین و افزایش فعالیت های نظارتی رژیم صهیونیستی در شمال اسراییل     http://www.theguardian.com/world/2015/jan/20/israel-unaware-killed-iranian-general-hezbollah-convoy-syria