این امار مربوط به کل حنگنده هایی که روسیه قصد تجهیز شدن به ان داره میشه بعید دانم فقط مال سوخو باشه 35 باشه

اين فيلم ارزش نقد نداشت و نداره فيلم به غايت افتضاع يكي ضعيف ترين سريال ها كه پيام اموزنده و خاصي نداشت

[font=times new roman,times,serif][b][size=4]پیش زمینه[/size][/b][/font] [font=times new roman,times,serif][size=4]تعیین تاریخ دقیق پیداش فنون رزمی کاری است غیرممکن، چرا که این فنون از آغاز زندگی بشر با وی همراه بوده اند. بشر اولیه در برخورد با حیوانات درنده و مشاهده ضعف خود در برابر آنان، مجبور به ایجاد روشهایی برای حفظ خود از گزند حیوانات وحشی بود. اینکه وی دارای چنگ و دندان تیزی مانند حیوانات شکاری نبود سبب شد که وی در ابتدا از سنگهای تیز و پرتاب آنها به عنوان تنها سلاح در دسترس استفاده کند. بعدها بود که پرداخت همین سنگهای تیز سنگ حجر و سلاح های پیشرفته تری چون چاقو و تبر های سنگی را به ارمغان آوردند.[/size][/font] [font=times new roman,times,serif][size=4]با پیشرفت بشر اولیه و کشف اینکه گوشت بعضی از حیوانات می تواند منبع غذایی خوبی باشد بشر از مرحله دانه چینی وارد مرحله شکار شد. سلاح های اولیه کامل تر شدند تا بتوان با آنها حیوانات را به دامانداخت و از گوشت و پوست و استخوان آنها استفاده کرد. سلاح هایی مانند نیزه می توانستند کندی بشر را نسبت به حیوانات وحشی جبران کنند.[/size][/font] [font=times new roman,times,serif][size=4]با اسکان بشر و تغییر رویه زندگی او به سوی کشاورزی مشکل دیگری ظاهرشد. جمعیت زیاد و زمینهای حاصل خیز کم. زور بازو و قانون جنگل قانون مسلط آن دوران بود. هر قبیله ای که جنگجویان بیشتر و ورزیده تر داشت می توانست زمینهای بیشتری را تصاحب کند و مالکان قبلی آن را چون برده بکار گیرد. بزرگ شدن روستاهای اولیه به پدیدار شدن شهرهای اولیه و تشکیل ارتشهای اولیه انجامید. فنون لشکرکشی و نظامی گری شکل گرفتند و با کشف فلزات و بکارگیری آنها در جنگ افزارها جنگها ابعاد تازه ای یافتند. [/size][/font] [font=times new roman,times,serif][size=4]در کنار پیشرفت جنگها فنون رزمی انفرادی نیز پیشرفت می کردند. مقابله با دزدان و راهزنان، دفاع در برابر متجاوزین، حفاظت ازکاروانها و ... عده از افراد را به فراگیری دوره هایی ترغیب کرد که امروزه به این فنون [/size][size=3][b][url="http://en.wikipedia.org/wiki/Martial_arts"]هنرهای رزمی[/url][/b][/size][size=4] می گوییم. فنون رزمی در سرزمینهای مختلف رشد کردند و سینه به سینه آموزش داده شدند تا امروزه به دست ما رسیدند. هر چند که در ظاهر تفاوتهای زیادی بین سبکهای مختلف رزمی وجود دارد اما هدف اصلی تمام آنها دو چیز است: اول پرهیز از آسیب دیدن شخص و دوم آسیب رساندن به حریف.[/size][/font] [font=times new roman,times,serif][size=4]افسانه های چینی می گویند که در حدود 5 قرن پس از میلاد یک راهب بودایی برای تروج آیین بودا سفر طولانی خود را از هندوستان به چین آغازکرد. "[url="http://en.wikipedia.org/wiki/Bodhidharma"]بودید هارما[/url]"، "بودهی درمه"، "بودیدارما" یا به زبان چینی "تامو" پس از اقامت در چین در این کشور به مقام خدایی رسید. از زندگی واقعی بودیدارما مدارک چندانی در دست نیست. بنابر افسانه ها؛ بودیدارما پس از رسیدن به چین به دیدار امپراطور رفت و امپراطور وی را به معبد "شائولین" در کوه های سونگ شان فرستاد تا آموزه هایش را در آنجا رواج دهد. بودیدارما در مواجه با راهبهای ساکن معبد فهمید که آنها از جثه ای ضعیف برخورداند و توانایی انجام تکالیف ذهنی و معنوی وی را ندارند. او ناچار برای تقویت جسم و روح افراد [url="http://en.wikipedia.org/wiki/Luohan_%28martial_arts%29"]18 حرکت تنفسی و رزمی[/url] را به راهبان معبد شائولین آموخت که اغلب تاریخ نویسان این حرکات را آغاز آموزش متدیک و مدون هنرهای رزمی می دانند.[/size][/font] [font=times new roman,times,serif][url="http://www.pic1.iran-forum.ir/images/up7/15763628674005724714.jpg"]http://www.pic1.iran...74005724714.jpg[/url][/font] [font=times new roman,times,serif][size=4][color=#008000]بودیدارما[/color][/size][/font] [font=times new roman,times,serif][size=4]فنون بودیدارما به "مشت راهب" معروف شدند و چیزی نگذشت که راهبان معبد شائولین با انجام آنها سرآمد مشتزنان چین شدند. در قرن هفتم میلادی امپراطور "لیه شیه مین" از سلسله تانگ در جنگی از معبد شائولین کمک خواست. 13 تن از راهبان به کمک ارتش امپراطور رفتند و در عوض امپراطور به معبد اجازه داد تا 500 راهب-جنگجو را تربیت کند.[/size][/font] [font=times new roman,times,serif][size=4]در قرن 16 میلادی جوانی به نام "چو یوان" وارد معبد شائولین شد. چو یوان با کوشش و ممارست حرکات 18 گانه اولیه را به 72 تکنیک افزایش داد. او برای صیقل دادن مهارت رزمی خود به گشت و گذار در چین پرداخت و به دو مشت زن به نام "لی چنگ" و "پای یو فونگ" برخورد کرد. این سه تن به معبد شائولین بازگشتند تا فنون رزمی را گسترش دادند. 18 حرکت تامو، 72 تکنیک چو یوان به 170 حرکت افزایش پیداکردند و هنر رزمی [url="http://en.wikipedia.org/wiki/Shaolinquan"]مشت شائولین[/url] در قالب 5 فرم ریخته شدند. این فرمها عبارتند از : [url="http://en.wikipedia.org/wiki/Dragon_Kung_Fu"][b]فرم[/b] [b]اژدها[/b][/url]، [url="http://en.wikipedia.org/wiki/Black_Tiger_Kung_Fu"]فرم ببر[/url][b]، [/b][url="http://en.wikipedia.org/wiki/Leopard_Kung_Fu"][b]فرم پلنگ[/b][/url]، [url="http://en.wikipedia.org/wiki/Fujian_White_Crane"][b]فرم درنا[/b][/url]و [url="http://en.wikipedia.org/wiki/Snake_Kung_Fu"][b]فرم مار[/b][/url]. برای افراد تحت تمرین 10فرمان نیز تدوین شد که آداب احترام گذاشتن به اساتید و دیگر هنرجویان بر اساس این 10 فرمان اجرا می شد و هنرجویان موظف به رعایت این قوانین بودند.[/size][/font] [font=times new roman,times,serif][url="http://www.pic1.iran-forum.ir/images/up7/90624471003191533404.jpg"]http://www.pic1.iran...03191533404.jpg[/url][/font] [font=times new roman,times,serif][color=#006400][size=4]فرم مار[/size][/color][/font] [font=times new roman,times,serif][url="http://www.pic1.iran-forum.ir/images/up7/72959149355698363129.jpg"]http://www.pic1.iran...55698363129.jpg[/url][/font] [font=times new roman,times,serif][color=#006400][size=4]پلنگ[/size][/color][/font] [font=times new roman,times,serif][url="http://www.pic1.iran-forum.ir/images/up7/22371912571634810501.jpg"]http://www.pic1.iran...71634810501.jpg[/url][/font] [font=times new roman,times,serif][color=#006400][size=4]درنا[/size][/color][/font] [font=times new roman,times,serif][color=#000000][url="http://www.pic1.iran-forum.ir/images/up7/58212197376393833674.jpg"]http://www.pic1.iran...76393833674.jpg[/url][/color][/font] [font=times new roman,times,serif][color=#006400][size=4]اژدها[/size][/color][/font] [font=times new roman,times,serif][url="http://www.pic1.iran-forum.ir/images/up7/30066270715563714747.jpg"]http://www.pic1.iran...15563714747.jpg[/url][/font] [font=times new roman,times,serif][color=#006400][size=4]ببر[/size][/color][/font] [font=times new roman,times,serif][size=4]در قرن 17 میلادی بار دیگر یکی از امپراطوران چین از معبد شائولین تقاضای کمک کرد. اما این بار قدرت راهبان شائولین امپراطور را به وحشت انداخت و وی تصمیم گرفت تا معبد و راهبانش را از میان بردارد. او یک کانون قدرت مستقل را در تضاد با منافع خود می دید. معبد در هجوم سربازان سقوط کرد و تنها 5 نفر از راهبان (4 مرد و یک زن) توانستند از آن فرارکنند. از آن زمان هنرهای رزمی شائولین به صورت مخفیانه و زیرزمینی آموزش داده می شد چرا که هنر مشت زنی شائولین مخالف با قدرت سیاسی تشخیص داده می شد. هنرجویان کم شدند و اساتید برای آموزش شرطهای سخت و آزمونهای دشواری برقرار می کردند. چه بسیار اساتیدی که به دلیل یافتن هنرجوی مورد نظرشان هنر خود را با خود به خاک بردند.[/size][/font] [font=times new roman,times,serif][size=4]"کونگ فو" یا "[url="http://en.wikipedia.org/wiki/Shaolinquan"]بوکس شائولین[/url][/size][size=4]" از آن زمان تا چندی پیش در چین به صورت غیر رسمی گسترش می یافت. امروزه صدها سبک و روش مختلف مبارزه چینی وجود دارد که همگی خود را منسوب به سبک شائولین می دانند. بوکس شائولین (یا به قولی هنرهای سخت رزمی) به دو روش کلی [b]شمالی[/b] و [b]جنوبی[/b] تقسیم می شود. در شمال چین به دلیل وجود دشتهای باز و اشتغال مردم به دامداری و سوار کاری پاها قوی تر از دستان بود و همین امر در روشهای مبارزه شمالی انعکاس یافته است. روشهای بوکس چینی شمالی دارای تعداد بیشتری ضربات پا و ضربات دست از راه دور می باشند. این ضربات پا اغلب بالا رونده بوده و قسمتهای سر و بالاتنه حریف را هدف قرار می دهند. دستها در اجرای تکنیک عموما از آرنج بازشده و کاملا کشیده می باشند. فرمها (کاتا)ی سبکهای شمالی اغلب طولانی و پیچیده هستند و قسمت وسیعی از زمین را پوشش می دهند.[/size][/font] [font=times new roman,times,serif][size=4]اما بر خلاف مردم شمال چین مردم جنوب چین بیشتر کشاورز بودند و یا در شبکه های آبراهی طولانی جنوب قایقرانی می کردند. به همین دلیل مردم جنوب چین دستهایی قوی داشتند و در نتیجه در سبکهای جنوبی از تکنیکهای بلند پا خبری نیست. در بوکس جنوبی به ندرت از ضربات پا به بالاتنه حریف استفاده می شود و اغلب ضربات پا بر روی مفصل مچ پا، زانو، ران یا بیضه حریف هدف گیری می شوند. در عوض، سبکهای جنوبی دارای تعداد زیادی تکنیکهای دست هستند که اغلب به صورت دفاع و حمله همزمان اجرا می شوند. یعنی یک دست در حال اجرای ضربه بر روی بدن حریف است و دست دیگر در همان زمان سعی در دفاع دارد. ضربات دست جنوبی برد کوتاه تری دارند و ترکیبی از ضربات آرنج و مشتهای انفجاری می باشند. در این سبکها تعداد تکنیکهای گلاویزی و پرتابی (شبیه کشتی) بیشتر به چشم می خورند.[/size][/font] [font=times new roman,times,serif][size=4]در بوکس جنوبی ،برخلاف بوکس شمالی، تأکید کمتری بر روی فرمها به عنوان یک شیوه آموزش وجود دارد. در روشهای جنوبی اغلب از تمرینهای دو نفره و یا آدمک چوبی [url="http://en.wikipedia.org/wiki/Wooden_dummy"]ماکی وارا[/url] برای آموزش استفاده می شود. ماکی وارای چینی یک استوانه عمودی چوبی است که دارای چند دست و پای چوبی می باشد. هنرجو باید بادقت فاصله و زمان سنجی صحیح تکنیکها و نحوه ایستادن درست را بر روی ماکی وارا تمرین کند. [/size][/font] [font=times new roman,times,serif][size=4]امروزه فدراسیون جهانی ووشو فرم جنوبی "[url="http://en.wikipedia.org/wiki/Nanquan"]نان چوان[/url]" و فرم شمالی "[url="http://en.wikipedia.org/wiki/Changquan"]چانگ چوان[/url]" را به عنوان نمونه ای از سبکهای شمالی و جنوبی به عنوان فرمهای استاندارد انتخاب کرده است و در مسابقات بین المللی و رسمی ووشو شرکت کنندگان می توانند این مواد را برای مسابقه انتخاب نمایند. سبک "[url="http://en.wikipedia.org/wiki/Wing_Chun"]وینگ چون[/url]" (سبک [url="http://en.wikipedia.org/wiki/Yip_Man"]استاد بروس لی[/url]) و سبک "[url="http://en.wikipedia.org/wiki/Jeet_Kune_Do"]جیت کن دو[/url]" (سبک [url="http://en.wikipedia.org/wiki/Bruce_Lee"]بروس لی[/url]) را هم می توان در رده هنرهای سخت چینی قرار داد.[/size][/font] [font=times new roman,times,serif][url="http://www.pic1.iran-forum.ir/images/up7/48224152624027657034.jpg"]http://www.pic1.iran...24027657034.jpg[/url][/font] [font=times new roman,times,serif][color=#006400][size=4]نان چوان[/size][/color][/font] [font=times new roman,times,serif][url="http://www.pic1.iran-forum.ir/images/up7/81251349057682502962.jpg"]http://www.pic1.iran...57682502962.jpg[/url][/font] [font=times new roman,times,serif][color=#006400][size=4]چانگ چوان[/size][/color][/font] [font=times new roman,times,serif][url="http://www.pic1.iran-forum.ir/images/up7/33024391804116396649.jpg"]http://www.pic1.iran...04116396649.jpg[/url][/font] [font=times new roman,times,serif][color=#006400][size=4]جیت کاندوی بروس لی[/size][/color][/font] [font=times new roman,times,serif]منبع:[/font] [font=times new roman,times,serif][url="http://wars-and-history.mihanblog.com/post/386"]http://wars-and-hist...og.com/post/386[/url][/font] [font=times new roman,times,serif][url="http://wars-and-history.mihanblog.com/post/387"]http://wars-and-hist...og.com/post/387[/url][/font] [font=times new roman,times,serif]نویسنده:[/font] [size=5][font=times new roman,times,serif][color=#FFCC00]رضا کیانی موحد[/color][/font][/size] [color=#4b0082][size=5][font=times new roman,times,serif]منتقل شد SHAHABESAGEB[/font][/size][/color]

[size=6]قسمت پنجم:[/size] [font=times new roman,times,serif][center][size="4"][url="http://en.wikipedia.org/wiki/Okinawan_kobud%C5%8D"] جوتسو[/url][/size][/center][/font][font=times new roman,times,serif] [size="4"]گفتیم که اشراف اکیناوا به سوی فراگیری هنرهای رزمی چینی برای دفاع از خود جلب شدند و اندک اندک این روشهای مبارزه بی سلاح تانگ ته یا اوکیناواته نام گرفتند. اما این هنرها منحصر به اشراف نماندند و اقشار رده بالای جامعه هم توانستند به فنون این هنرهای رزمی دست پیدا کنند. البته برای بیشتر مردم اکیناوا فراگرفتن هنرهای رزمی محال بود اما این امر نیاز آنها را به مقابله با زورگویی سامورایی های ژاپنی برطرف نمی کرد. از این رو، بیشتر مردم عادی اکیناوا ،که ماهیگیر یا کشاورز بودند، در زمانی که با سامورایی ها درگیر می شدند از هر ابزار کاری که دم دستشان بود برای مقابله با دشمن استفاده می کردند. این چنین بود که گونه ای دیگر از هنرهای رزمی در اکیناوا رشد کرد که مبتنی بر مبارزه با استفاده از سلاح های ساده بود. این هنر [url="http://en.wikipedia.org/wiki/Okinawan_kobud%C5%8D"]کوبودوجوتسو[/url][/size][size="4"] نام گرفت.[/size][/font][font=times new roman,times,serif] [size="4"]اصل اساسی در روشهای مختلف [url="http://en.wikipedia.org/wiki/Okinawan_kobud%C5%8D"]کوبودوجوتسو[/url][/size][size="4"] این بود که از ساده ترین و در دسترس ترین وسایل به عنوان یک سلاح استفاده شود. سلاح های [url="http://en.wikipedia.org/wiki/Okinawan_kobud%C5%8D"]کوبودوجوتسو[/url][/size][size="4"] بیشتر ریشه در شغل کشاورزی دارند. [url="http://en.wikipedia.org/wiki/Nunchaku"]نانچکو[/url][/size][size="4"] در اصل وسیله ای برای کوبیدن غلات و جداکردن پوسته آنها بوده است. [/size][/font] [font=times new roman,times,serif][center][size="4"][img]http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/7/7c/Nunchaku.JPG/350px-Nunchaku.JPG[/img][/size][/center][/font][font=times new roman,times,serif] [size="4"][url="http://en.wikipedia.org/wiki/Kusarigama"]کوساری کاما [/url][/size][size="4"]داسی بود که زنجیری به آن اضافه کرده بودند و با چرخش زنجیر هم می توانستند زخم های مهلکی به دشمن وارد کنند و هم تیغه شمشیر او را به دام اندازند. [/size][/font] [font=times new roman,times,serif][center][size="4"][img]http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/f/f3/Kusarigama_1e.jpg/94px-Kusarigama_1e.jpg[/img][/size][/center][/font][font=times new roman,times,serif] [size="4"][url="http://en.wikipedia.org/wiki/Sai_%28weapon%29"]سای[/url][/size][size="4"] میله ای دسته دار بود که برای سوراخ کردن زمین و کاشتن دانه غلات یا نشای درختها استفاده می شد. این میله دسته دار را به عنوان سلاح به گونه ای طراحی می کردند که از نظر وزنی متعادل باشد و آن را مانند چاقو پرتاب می کردند. عموما کسانی که از [url="http://en.wikipedia.org/wiki/Sai_%28weapon%29"]سای[/url][/size][size="4"] استفاده می کردند دو تیغه سای را در دستانشان می گرفتند و یکی را برای پرتاب کردن در کمربند خود آویزان می کردند. [/size][/font] [font=times new roman,times,serif] [size="4"]اما فراگیرترین و در دسترس ترین سلاح [url="http://en.wikipedia.org/wiki/Okinawan_kobud%C5%8D"]کوبودوجوتسو[/url][/size][size="4"] همان [url="http://en.wikipedia.org/wiki/B%C5%8D"]چوب دست[/url][/size][size="4"] ساده بود که برای حمل سطلهای آب استفاده می شد. چوب ،بو به زبان ژاپنی، وسیله ای است که به دلیل طولش می تواند توانایی مبارزه از راه دور فرد را افزایش دهد افزون بر آنکه به راحتی در دسترس است و در کمترین زمانی از شاخه درختان می توان یک چوب دستی خوب و مناسب ساخت.[/size][/font] [font=times new roman,times,serif][center][size="4"][img]http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/4/44/Kata.jpg/200px-Kata.jpg[/img][/size][/center][/font][font=times new roman,times,serif] [size="4"]به مرور زمان این سلاح های دست ساز وارد روشهای آموزشی اکیناواته شدند و به صورت برنامه ثابت آموزشی اساتید این هنر در آمدند. برای این گونه سلاح ها هم کاتاهای مختلفی ساخته شد که هنرجویان با تمرین آنها می توانستند به انواع ضربات و دفاع هایی که می توان با این سلاح ها اجرا کرد مسلط شوند. ک[url="http://en.wikipedia.org/wiki/Okinawan_kobud%C5%8D"]وبودوجوتسو[/url][/size][size="4"] با گسترش کاراته راه خود را به سرزمین اصلی ژاپن بازکرد و امروزه در اغلب سبکهای سنتی کاراته قسمتی از آموزشهای رسمی را به خود اختصاص داده است.[/size][/font] نوسینده : رضا کیانی موحد منبع: http://wars-and-history.mihanblog.com/post/390

[quote] . وي با اشاره به اينكه استكبار جهاني قصد كمك به رژيم صهيونيستي براي اجراي طرح تشكيل اسرائيل بزرگ در منطقه‌اي از نيل تا فرات را دارد، افزود: بخشي از اين طرح شامل خاك تركيه و سوريه است و تركيه نبايد فريب بازي استكبار را بخورد. رهبر حزب اسلامگراي سعادت افزود: جنگ با سوريه موجب تجزيه تركيه خواهد شد و دولت بايد از وارد شدن به اين ماجراي خطرناك خودداري كند.[/quote] باید به اردوغان و دولتش افرین بابت شهامتش گفت با همه دولت ها همسایه با زبان تهدید حرف می زنه و هیچ چیز ترس نداره از حق بر انصاف باید بش افرین گفت نمی دونم به عواقب کاراش فکر می کنه یا نه ، گرچه تا حدودی هم درکش می کنم و می تونم تفسیری ساده ای بابت این کاراش برای خودم جور کنم

دوست عزيزز ممنون اما همون اول كار بيان كردم كه: [quote] Flash Player11.3 مخصوص فاير فكس دانلود کردم [/quote] مشكل از نسخه نيست یکی راهنمایی کنه

[quote name='razmayesh' timestamp='1343991367' post='263082'] [quote name='ghermez' timestamp='1343990341' post='263077'] دوستان Flash Player11.3 مخصوص فاير فكس دانلود کردم وقتی بازش می کنم فقط یه نوار پر میشه و میگه install completed و یه دکمه ی close میاد که وقتی میزنم بسته میشه و فلش پلیر هم اصلا نصب نشده !!! راهنمايي از شما دوستان مي خوام [/quote] نسخه جدید تر فلش پلیر رو دانلود کنید [/quote] تو سابت هاي ايراني فقط همين نسخه است تو خارجي ها هم فيلتر

دوستان Flash Player11.3 مخصوص فاير فكس دانلود کردم وقتی بازش می کنم فقط یه نوار پر میشه و میگه install completed و یه دکمه ی close میاد که وقتی میزنم بسته میشه و فلش پلیر هم اصلا نصب نشده !!! راهنمايي از شما دوستان مي خوام

[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/Drought-To-Spark-Global-Unrest.png[/img] [size=18]نیاز روز افزون؛ منابع اندک[/size] بسیاری از ناظران و آگاهان سیاسی جنگهای اول و دوم خلیج فارس را جنگ نفت می نامند. تهاجم عراق به ایران و کویت، حمله به آمریکا به عراق در سال 1991 به بهانه حفاظت از تمامیت ارضی کویت و در سال 2003 به بهانه مقابله با تروریسم و حتی جنگهای اعراب و اسرائیل از سوی این متخصصین علوم سیاسی به دلیل کنترل منابع نفتی روی داده اند. اما قرنها پیش از این آب ،نه نفت، بود که اسباب اختلاف بین اقوام مختلف می شد. گاه می شد که دو کشور بر سر کنترل منابع آب شیرین درگیر جنگهایی طاقت فرسا می شدند. با رشد جمعیت کره زمین در قرنهای بیستم و بیست و یکم به نظر می رسد که در آینده نزدیک بازهم کنترل منابع آب شیرین به علت اصلی اختلافها و جنگها بین کشورهای مختلف تبدیل شود. بر خلاف نفت ،که می توان آن را با صورت های دیگر انرژی مانند انرژی خورشیدی و باید جایگزین کرد، هیچ ماده ای نمی تواند جای آب شیرین را در زندگی بشر بگیرد. با اینکه بیش از سه چهارم سطح زمین را آب پوشانده است اما آب شور دریاها و اقیانوسها به درد مصارف خوراکی و کشاورزی نمی خورد و شیرین کردن آب شور دریاها بسیار پرهزینه و انتقال آن به محل مصرف حتی پرهزینه تر می باشد. [size=18]آب شیرین ؛یک منبع اقتصادی[/size] آب شیرین علاوه بر اینکه برای شرب بکار می رود در کشاورزی و صنایع گوناگون هم نقشی حیاتی بازی می کند. اکثر پروژه های بزرگ کشاورزی وابسته به آب شیرین هستند. بسیاری از صنایع هم برای ادامه فعالیت خود نیاز به آب شیرین دارند و از همین روی بسیاری از کارخانه ها را در نزدیک دریاچه ها و رودخانه ها می سازند. متاسفانه استفاده از آفت کشها و کودهای شیمیایی و همچنین پسابهای صنعتی می تواند آبهای جاری و منابع آب زیرزمینی را به نحوی خطرناک آلود کند و لازم است که تمامی کشورها دست به دست هم دهند و برای کاهش آلودگی منابع آب شیرین راه کاری مناسب و قطعی پیدا کنند. [size=18]منابع آب،موارد اختلاف[/size] بسیاری از مناطق دنیا از کم آبی یا بی آبی رنج می برند اما به هرحال مناطقی وجود دارند که وضعیت در آنها بسیار وخیم تر است و در این مناطق کمبود آب می تواند همسایه ها را به جان هم بیاندازد. در مناطقی که منابع آب شیرین ،دریاچه ها، رودخانه ها و...، بین دو یا چند کشور مشترک هستند مشکلات بیشتر می شوند چرا که قوانین حقوقی فعلی در نظام بین المللی کارآیی کافی برای حل و فصل چنین مشکلاتی را ندارد. وجود منابع آب شیرین مشترک روابط بین کشورهای را بی ثبات می سازد و گاه تنها عملیات نظامی است که می تواند به منازعه پایان دهد. متأسفانه بیشتر نواحی شمال آفریقا و خاورمیانه چنین خاصیتی دارند. در این مناطق اغلب رودهای بزرگ از میان دو یا چند کشور می گذرند و هر یک از این کشورها سعی می کنند که از این رودها بیشترین بهره را ببرند. [size=18]حوزه رود اردن[/size] حوزه رود اردن مناطقی از اردن، لبنان، سوریه، اسرائیل و کرانه باختری را در بر می گیرد. زمینهای خشک و آب وهوای این منطقه سبب شده تا آب این رودخانه به باارزش ترین منبع این نواحی تبدیل شود. در حال حاضر اسرائیل ،و پس از آن اردن، بیشترین و کرانه باختری کمترین بهره را از آب این رودخانه می برند. رشد بالای جمعیت این کشورها منازعه بر سر آب رود اردن را به یکی از منابع مناقشه در آینده تبدیل کرده است به ویژه اینکه هنوز یک قرارداد مناسب بری تقسیم سهم هر کشور امضا نشده است. [size=18]حوزه دجله و فرات[/size] رودهای دجله و فرات از ترکیه سرچشمه می گیرند و آب آنها حوزه بزرگتری را نسبت به حوزه رود اردن در بر می گیرد. آب دجله و فرات از ترکیه، سوریه، عراق و ایران می گذرد و به خلیج فارس می ریزد. این حجم عظیم آب نقش عظیمی در وضعیت اقتصادی و معیشتی مردم این کشورها بازی می کند. 85 درصد از منابع آبی سوریه و تقریبا 100 درصد منابع آبی عراق توسط این دو رودخانه تأمین می شود. سدهایی که ترکیه بر روی دجله و فرات ایجاد کرده از سرازیر شدن بیشتر آب به سوریه و عراق جلوگیری می کند و البته خود سوریه و عراق هم برای استفاده کشاورزی و تولید برق به ساخت سدهایی بر روی آنها اقدام کرده اند. اما اختلاف بر سر آب این رودها در محل تلاقی شان ،اروند رود، در نهایت به جنگی هشت ساله بین عراق و ایران تبدیل شد. عراق همواره ادعا داشت که تمامی عرض اروند رود ،و ساحل شرقی آن، به این کشور تعلق دارد ولی در نهایت صدام حسین ،معاون رئیس جمهور وقت عراق، قرارداد 1975 را با محمدرضا پهلوی امضاکرد که بر طبق این قرارداد خط تالوگ به عنوان مرز آبی دو کشور در طول اروند رود به رسمیت شناخته شد. صدام زمانی که به ریاست جمهوری عراق رسید و اوضاع ایران انقلابی را آشفته دید به خیال خود تصمیم گرفت تا شکست سیاسی قرداد 1975 را از طریق نظامی جبران کند و در اولین فرصت به میهن اسلامی مان تجاوز کرد. این تجاوز آغازگر داستانی دردناک برای هر دو کشور و هر دو ملت بود که سرانجام پس از هشت سال به انتها رسید. [size=18]حوزه رود نیل[/size] به مدت قرنها طولانی ترین رود جهان منبع زندگی در مصر و سودان بوده است. قبل از اینکه آب این رودخانه به دریای مدیترانه بریزد از میان 9 کشور مختلف عبور می کند. مصریان باستان از نیروی نظامی استفاده می کردند تا کنترل خود را بر سرچشمه نیل اعمال کنند چرا که هیچ منبع آب شیرین دیگری در این کشور موجود نیست. امروزه سودان، اتیوپی و اوگاندا پروژه های مختلفی اجرا کرده اند تا از آب رود نیل بیشترین استفاده را ببرند. البته سودان، مصر و اوگاندا توانسته اند به یک موافقتنامه برای تعیین سهم هر کشور از آب این رودخانه دست پیدا کنند اما هنوز هم یک موافقتنامه جامع که منافع همه کشورهای حوزه نیل را در بر بگیرد تصویب نشده است. [size=18] حوزه رود سند[/size] بلافاصله پس از استقلال دو کشور و نجات از استعمار بریتانیا سهم آب هند و پاکستان به یک موضوع جنجال برانگیز بدل شد. تقسیم آب رود سند از طریق توافقنامه ای که در سال 1960 بین هند وپاکستان امضاشد انجام می شد. شاید حوزه رود سند یک عامل بالقوه برای ایجاد درگیری بین هند و پاکستان در آینده به شمار رود اما باید به خاطر داشت که در سه جنگی که بین دو کشور صورت گرفته هیچگاه هندوستان اقدام خصمانه ای در سرچشمه های رود سند ،که در خاک این کشور قرار دارند، انجام نداده است. [size=18] آب شیرین به عنوان یک سلاح[/size] در طی قرنها، بستن آب بر روی یک شهر همواره ساده ترین راه برای تسلیم کردن مردم آن بوده است. سالهاست که از آب در جنگها به عنوان یک سلاح استفاده می شود. در طی جنگ 1991 خلیج فارس بمباران هوایی آمریکا شبکه آب رسانی عراق را به صورت وسیعی آسیب رساند و سبب کمبود آب در این کشور شد. بمباران هوایی 4 تلمبه خانه از 6 تلمبه خانه اصلی رود دجله را تخریب کرد. آلودگی منابع آب توسط سلاح های شیمیایی و میکروبی در طی جنگها می تواند خسارت زیادی به مردم و محیط زیست وارد کند. متأسفانه امروزه آلوده کردن آب شرب مردم به صورت یکی از اهداف گروه های تروریستی درآمده است. در آخرین نمونه از این حملات 140 دانش آموز دختر در افغانستان به دلیل نوشیدن آب آلوده راهی بیمارستان شدند که علت آلودگی آب را حملات گروه های تروریستی حدس می زنند. [size=18]آب شور؛ یک منبع اقتصادی[/size] همانطور که بیان شد آب شور مستقیما قابل مصرف نیست اما این امر دلیل نمی شود که بر سر گستره های آبی هیچ اختلافی نباشد. امروزه دریاها، اقیانوسها و بستر آنها یک منبع اقتصادی ویژه به شمار می روند و کشورهای بسیاری سعی می کنند که سهم خود را از این منابع طبیعی افزایش دهند. دریاها می توانند با صید ماهی جمعیت زیادی را تغذیه کنند و به علاوه منابع معدنی و نفت و گاز نهفته در بستر آنها می تواند سبب رشد بسیاری از جوامع شود. همین قابلیت بالقوه اقتصادی سبب شده تا بسیاری از کشورهایی که مرز آبی دارند با همسایه های خود در بهره برداری از این منبع خدادادی دارای اختلاف باشند و حتی گاهی کار آنها به زد و خورد نیز بکشد. از میان دریاهای آب شور که مورد اختلاف هستند می توان به دریای خزر اشاره کرد که پس از فروپاشی شوروی سابق و تبدیل شدن این کشور به چهار کشور همسایه این کشورها هنوز نتوانسته اند به یک رژیم حقوقی مناسب برای تعیین مرزهای آبی خود ، و به ویژه سهم هر کشور از منابع نفتی دریای خزر، دست بیابند. از دیگر نزاع های دریای می توان درگیریهای دریایی بین بریتانیا و ایسلند بر سر حق ماهیگیری در اقیانوس اطلس شمالی را نام برد. در سال 1972 ایسلند یک منطقه اقتصادی ویژه فراتر از آبهای ساحلی خود اعلام کرد. قایقهای گشت ساحلی ایسلند در این منطقه به بریدن تورهای ماهیگیری کشتی های ماهیگیری بریتانیایی دست زدند و در پاسخ نیروی دریایی سلطنتی از کشتی های جنگی برای اسکورت کشتی های ماهیگیری بریتانیا استفاده کرد. اختلافات دو کشور آنقدر بالاگرفت که به سمت رویارویی نظامی رفتند. دست آخر ایسلند تهدید کرد که یک پایگاه بزرگ ناتو را ،که کشتی های نظامی بریتانیا در آن پهلو می گرفتند، خواهد بست و در سال 1976 بریتانیا بر ادعاهای دریایی ایسلند صحه گذاشت و مرز دریایی مورد نظر ایسلند را تأیید کرد. دریای جنوبی چین هم از پهنه های دریایی دیگری است که به دلیل موقعیت جغرافیایی ممتاز و منابع نفتو گاز غنی بسترش توجه کشورهای چین، ویتنام، فیلیپین، مالزی، برونئی و تایوان را به خود جلب کرده است و حتی سبب برخوردهای نظامی بین چین و ویتنام از یک طرف و چین و فیلیپین از طرف دیگر شده است. [size=18] انتقال آب خزر به کویر [/size] شاید آخرین مورد از کشمکش بر سر منابع آب پروژه بزرگ انتقال آب دریای خزر به کویر مرکزی ایران باشد. بر طبق این طرح که توسط رئیس جمهور محترم ،محمود احمدی نژاد، اعلام شده است قرار است تا آب دریای خزر ابتدا شیرین شده و بعد توسط یک خط لوله به مناطق کویری استان سمنان منتقل شود. قرار شده است که در فاز اول طرح انتقال 100 میلیون متر مکعب آب انجام شود. اما هنوز مرکب این طرح خشک نشده صدای اعتراضات از سوی نمایندگان مجلس به گوش می رسد. بازتاب گزارش می دهد که چهار نماینده استانهای آذربایجان شرقی و غربی در اعتراض به انتقال آب دریای خزر به سمنان خشک شدن دریاچه ارومیه را یادآور شده اند و در جلسه علنی مجلس تذکر داده اند که بهتر است اگر آبی موجود است به دریاچه ارومیه منتقل شود تا از خشک شدن آن جلوگیری شود. از سوی دیگر امام جمعه بابل ،حجت الاسلام حسن روحانی، هم به این طرح اعتراض کرده اند و بیان کرده اند که مردم مازندران خود در تهیه آب شرب مشکل دارند. به گزارش خبرگزاری موج آغاز طرح انتقال آب خزر به سمنان با واکنش هایی از سوی کارشناسان روسیه و قزاقستان مواجه شده است اما به نظر می رسد کشور آذربایجان و ترکمنستان موضع خاصی در این باره ندارند. همین نمونه کوچک نشان می دهد که کشمکش بر سر آب حتی در درون یک کشور هم می تواند منجر به اختلافات دامنه دار و طولانی شود. [size=18] سازوکارهای بین المللی [/size] حتی کشورهای ثروتمندی چون ایالات متحده آمریکا هم از کمبود آب در امان نیستند. یک گزارش محرمانه سازمانهای اطلاعاتی این کشور نشان می دهد که در ده سال آینده کمبود آب این کشور را به یک نقطه بحرانی خواهند رساند و سبب بی ثباتی در این کشور خواهد شد. بنابر این گزارش تا سال 2030 آمریکا وارد یک جنگ جهانی بر سر کنترل منابع آب خواهد شد. با توجه به وضعیت وخیمی که در آینده ممکن است روی دهد بهتر است که ارگان های بین المللی از همین امروز به حل این معضل توجه نشان دهند و سیاستمداران بر روی قوانین مدون و تأثیرگذار بین المللی که بتواند اختلاف بر سر منابع آبی را به صورت مسالمت آمیز حل کند تمرکز کنند. از آنجا که کشور عزیزمان در منطقه ای کم آب واقع شده است و درضمن دارای اختلاف بر سر منابع آبی با همسایگانمان هم هستیم لازم است که مسئولان عزیز جمهوری اسلامی به این امر خطیر توجه بیشتری نشان دهند و از امروز در پی حل کردن اختلافات خود با کشورهای همسایه بر سر منابع آبی مشترک و مرزهای آبی خود باشیم تا در آینده کمترین با کمترین مشکل در این مورد روبرو شویم. منبع: http://wars-and-history.mihanblog.com/post/380

[b] [url="http://wars-and-history.mihanblog.com/post/413"]آشی هارا کاراته:[/url][/b] [font=times new roman,times,serif][size=4][url="http://en.wikipedia.org/wiki/Ashihara_kaikan"]هیده یوکی آشی هارا[/url] ،بنیانگذار آشی هارا کاراته، از شاگردان اویاما بود. وی در سال 1944 و در هیروشیما به دنیا آمد. آشی هارا داری تجربه در رشته های کنجوتسو، جودو و جوجوتسو بود. وی با ترکیب این هنرها با کیوکوشین در سال 1980 سبک آشی هارا را ابداع کرد.[/size][/font] [font=times new roman,times,serif][size=4]روشها، تمرینها و تکنیکهای آشی هارا کاراته مستقیما به مبارزه ختم می شوند. آشی هارا سعی کرد تا تمام تکنیکهای نمایشی، تشریفاتی و زائد را از سبک خود حذف کند تا شخص هر چه بیشتر بتواند به مبارزه واقعی نزدیک شود. تفاوت اساسی آشی هارا با کیوکوشین در این است که در سبک کیوکوشین هر دو حریف روبروی هم می ایستند و به صورت متداوم به بدن هم ضربه می زنند و در نتیجه کسی برنده نهایی است که توان بدنی بالاتری داشته باشد. اما در مبارزات آشی هارا هر حریف باید سعی کند تا از ضربه نفر مقابل فرار کرده و با قرار گرفتن در یک موقعیت برتر برای حمله دست به اقدام بزند. اصلی ترین وجه مشخه آشی هاراکاراته همین جابجایی بدن است که آن را به ژاپنی ساباکی می نامند. بر خلاف کیوکوشین در آشی هارا گرفتن حریف و ضربه زدن به وی آزاد است. بنابر این پس از انجام ساباکی و خارج شدن از مسیر ضربه حریف می توان وی را گرفت و تعادل وی را با ضربات دست یا پا بر هم زد. این روش مشابه روش به کارگرفته شده در هنرهای رزمی نرم می باشد. ساباکی ها در 8 جهت اصلی و در مسیرهای دایره وار انجام می شوند و بسته به نوع فاصله و گاردگیری حریف باید ساباکی متفاوتی را بکار برد. ساباکی تلفیقی است از حرکت، جابجایی، کنترل، گرفتن، کشیدن یا پرتاب حریف با دست و پا . [/size][/font] [center][img]http://www.ashiharakarate.org/assets/images/sabakimove.gif[/img][/center] [center][font=times new roman,times,serif][img]http://www.danlockhartphotography.com/sabaki/SabakiChallenge2008409.jpg[/img][/font][/center] نوسینده: [size=4]رضاکیانی موحد[/size] [size=4]منبع:[/size] [url="http://wars-and-history.mihanblog.com/post/413"]http://wars-and-hist...og.com/post/413[/url] من این مطالب کلا داخل یک پست قرار دادم از مدیران می خوام چنان که مقدور است انها در پست های جداگانه قرار بدهند

[b] [url="http://wars-and-history.mihanblog.com/post/405"]هسینگ آی چوان[/url]:[/b][font=times new roman,times,serif] [size="4"]هسینگ به معنای فرم ظاهری و آی به معنای مفهوم باطنی است. [url="http://en.wikipedia.org/wiki/Xingyiquan"]هسینگ آی[/url] (یا شینگ ئی) در ظاهر شباهت زیادی به هنرهای سخت شائولین دارد و از فرمهای دوازده حیوان مختلف تشکیل شده است. این فرمها به صورت یک نفره توسط هنرجو اجرای می شوند و دربردارنده هسینگ هستند. فردی که رزمی کار نیست نه هسینگ برخوردار است و نه از آی. پس از مدتی تمرین هنرجو به هسینگ می رسد ولی هنوز از آی خالی است. در مراحل بالاتر هنرجو به آی هم دست پیداخواهدکرد. مبارز ماهر سعی می کند که بدون نمایش هسینگ فقط از آی استفاده کند و در بالاترین مرحله فرد مبارز نه هسینگ دارد و نه آی. این مبارز به طبیعت خود بازگشته و شکست ناپذیر می نماید. اوج هنر هسینگ آی رسیدن به مرحله ای است که فرد از هسینگ و آی ، هر دو، رها باشد.[/size][/font][font=times new roman,times,serif] [size="4"]فرد با فراگیری فرمهای حیوانات باید سعی در کشف آی یا مفهوم این حرکات کند. در سبک هسینگ آی دفاع ها در مسیرهای منحنی اجرا می شوند. بدن مبارز به جلو خم و پاها اغلب در حالت خمیده هستند.[/size][/font] نوسینده: رضا کیانی موحد منیع:http://wars-and-history.mihanblog.com/post/405

[b] [url="http://wars-and-history.mihanblog.com/post/398"]وادوریو[/url]:[/b] [font=times new roman,times,serif][center][size="4"][img]http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/5/54/Hironori_Ohtsuka.jpg/220px-Hironori_Ohtsuka.jpg[/img][/size][/center][/font][font=times new roman,times,serif] [size="4"][url="http://en.wikipedia.org/wiki/Wad%C5%8D-ry%C5%AB"]وادوریو[/url] در سال 1934 توسط یکی از شاگردان ارشد فوناکوشی به نام [url="http://en.wikipedia.org/wiki/Hironori_%C5%8Ctsuka"]هیرونوری اوتسوکا[/url] در توکیو بنیان نهاده شد. وادوریو را می توان اولین کاراته ی غیر اکیناوایی دانست. اوتسوکا در سال 1892 به دنیا آمد و در 6 سالگی شروع به یادگیری جوجوتسو کرد. زمانی که [url="http://en.wikipedia.org/wiki/Gichin_Funakoshi"]فوناکوشی[/url] در سال 1922 وارد توکویو شد اوتسوکا به جانشینی سبک خود رسیده بود و تصمیم گرفت که ادامه آموزش خود را نزد فوناکوشی ادامه دهد. در سال 1934 اوتسوکا بزرگترین تحول را در کاراته ی سنتی به وجود آورد. وی که تحت تأثیر هنرهای رزمی اصیل ژاپنی بود و می دانست که مسابقه در ژاپن و در میان هنرجویان رزمی چقدر طرفدار دارد تصمیم گرفت که مسابقه آزاد را وارد کاراته کند. تا آن زمان مسابقه ، به مفهموم رقابت دو نفر با یکدیگر، در کاراته سنتی جایی نداشت و فوناکوشی ،استاد اوتسوکا، از بزرگترین مخالفان مسابقه آزاد به شمار می آمد. به هر حال اوتسوکا قوانین و مقررات مسابقه و نحوه امتیاز دادن را برای مبارزه کنندگان ایجاد کرد و کاراته هم دارای رقابتهای قهرمانی شد. هرچند که این مسابقات ابتدا با مخالفت اساتید سنتی اکیناوا مواجه شد اما امروزه مسابقات کاراته کاملا جا افتاده است و این هنر رزمی مانند بسیاری از هنرهای رزمی دیگر دارای مسابقات رسمی و جهانی می باشد.[/size][/font] [font=times new roman,times,serif][center][size="4"][img]http://www.bournemouthwadoryu.co.uk/assets/wado_training/kumite-gata-1.jpg[/img][/size][/center][/font] [font=times new roman,times,serif][center][size="4"][img]http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/7/7d/Wadoryu_flag.svg/200px-Wadoryu_flag.svg.png[/img][/size][/center][/font][font=times new roman,times,serif] [size="4"]اوتسوکا پس از اینکه فهمید فوناکوشی کاتاهای اصلی اکیناواته را ساده تر کرده و تعلیم داده است شروع به آموزش کاتاهای اصلی اکیناوایی در سبک خود نمود و سبک خود را وادوریو نامید. این سبک با برخورداری از فنون اغفالی و گریز و لگدهای متنوع برگرفته از جوجوتسو انعطاف زیادی در مبارزه به نمایش می گذارد. بر خلاف شوتوکان بیشتر دفاع های وادوریو در مسیرهای منحنی انجام می شوند. وادوریو امروزه یکی از 4 سبک رسمی فدراسیون جهانی کاراته می باشد.[/size][/font] نوسینده : رضا کیانی موحد منبع: http://wars-and-history.mihanblog.com/post/398

[b] [url="http://wars-and-history.mihanblog.com/post/396"]شیتوریو[/url]:[/b] [font=times new roman,times,serif][center][size="4"][img]http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/a/a6/Mabuni_Kenwa.jpg/180px-Mabuni_Kenwa.jpg[/img][/size][/center][/font][font=times new roman,times,serif] [size="4"][url="http://en.wikipedia.org/wiki/Kenwa_Mabuni"]کنوا مابونی[/url] در سال 1889 میلادی در شوری به دنیا آمد. وی در خانواده ای جنگجو پرورش یافت و در 13 سالگی به شاگردی ایتوسو در آمد تا شوری ته را بیاموزد. مابونی بعدها، توسط دوست خود میاگی به کلاس های هیگائونا راه یافت. مابونی همچنین به آموزش توماری ته نزد استاید آراگاکی و ساکوموتو پرداخت.[/size][/font][font=times new roman,times,serif] [size="4"]در سال 1918 مابونی افتخار نمایش فنونی که فراگرفته بود نیزد شاهزاده کونی و شاهزاده کاچو در دبیرستان اکیناوا به دست آورد و 6 سال بعد نمایش مشابهی را برای شاهزاده تی تی بو اجرا کرد.[/size][/font][font=times new roman,times,serif] [size="4"]در سال 1925 مابونی به همراه دیگر اساتید اکیناواته باشگاه کاراته اکیناوایی را بنیان گذاشت. بدین سان وی به یکی از بزرگترین آرزوهایش در راه سازماندهی کاراته دست یافت. در سال 1927 بزرگترین فرصت زندگی مابونی به وی روی آورد. استاد کانو ،بنیان گذار جودو، برای نمایش جودو و افتتاح یک دوجود به اکیناوا آمده بود و مابونی و میاگی فرصت یافتند تا کاراته را به وی نشان دهند. کانو تحت تأثیر مهارت آنان قرارگرفت و دریافت که کاراته روشی مناسب برای مبارزه تن به تن می باشد. کانو ضرورت گسترش کاراته را در خاک اصلی ژاپن به مابونی و میاگی گوشزد کرد و درنتیجه مابونی تصمیم گرفت تا به ژاپن برود و خود را وقف ترویج کاراته نماید.[/size][/font] [font=times new roman,times,serif][center][size="4"][img]http://shitoryugreece.com/s/images/frontpage/03.jpg[/img][/size][/center][/font][font=times new roman,times,serif] [size="4"]در بندر اوزاکا مابونی با مشکلات زیادی روبرو شد. دوجو عمومی برای تدریس وی وجود نداشت و مابونی به ناچار به آموزش در معابد بودایی و مراکز پلیس پرداخت. دیدگاه عموم مردم به وی چندان مثبت نبود و هنر او را "رقص مشتها" می نامیدند. مابونی برای تحت تأثیر قرار دادن بینندگانش حتی ناچار روی به شکستن اجسام سخت آورد.[/size][/font][font=times new roman,times,serif] [size="4"]مابونی پس از مرگ هر دو استادش ،اتیوسو و هیگائونا، با ترکیب آموخته هایش از ناهاته و شوریه ته سبک [url="http://en.wikipedia.org/wiki/Shit%C5%8D-ry%C5%AB"]شیتوریو [/url]را در سال 1930 بنیان نهاد. در سال 1931 مابونی سازمان کاراته ژاپن بزرگ را بنیان نهاد که جد سازمان شیتوکای محسوب می شود. مابونی در سال 1953 در حالی درگذشت که نتوانست به بسیاری از آرزویهایش در توسعه کاراته دست پیداکند اما شاگردانش سالها بعد سبک وی را به صورت یکی از گسترده ترین سبکهای کاراته درآوردند.[/size][/font] [font=times new roman,times,serif][center][size="4"][img]http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/9/9f/LogoShitoryu.svg/300px-LogoShitoryu.svg.png[/img][/size][/center][/font] [size="4"]مابونی بیشترین تأکیدش را بر کاتا قرار داده بود و کاتا را مهمترین جزء کاراته می دانست. مابونی درک معنای هر کاتا و حرکات آن را برای یک کاراته کار ضروری می دانست. شیتوریو به نسبت دیگر سبکهای کاراته دارای کاتاهای بیشتری می باشد. مابونی بر آموزش بنکای کاتا و هکی کومیته و پس از آنها کمیته آزاد اصرار داشت.[/size] نویسنده : رضا کیانی موحد منبع: http://wars-and-history.mihanblog.com/post/396

[b] [url="http://wars-and-history.mihanblog.com/post/394"]شوتوکان:[/url][/b] [center][img]http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/4/4f/Funakoshi.jpg/200px-Funakoshi.jpg[/img][/center] گ[url="http://en.wikipedia.org/wiki/Gichin_Funakoshi"]یچین فوناکوشی[/url] در سال 1866 میلادی در شهر شوری در اولین سال حکومت میجی به دنیا آمد. در آن زمان اکیناوا رسما به صورت یکی از ایالتهای ژاپن درآمد. وی در 11 سالگی زیر نظر آزاتو آموزش شورین ریو را شروع کرد. در آن زمان هنوز کاراته به صورت مخفی تدریس می شد. فوناکوشی همزمان نزد ایتوسو ،که از دوستان و همدرستان آزاتو بود ، نیز کاراته کار می کرد و به گفته خود در دوران جوانی، مدتی نیز در نزد شخص استاد ماتسومورا آموزش دیده است. به هرحال استاد اصلی فوناکوشی آزاتو می باشد. در اثر کوششهای اتوسو در سال 1903 کاراته جزو دروس رسمی مدارس اکیناوا شد و فوناکوشی رسما به تدریس کاراته پرداخت. در سال 1921 هیروهیتو ،که هنوز ولیعهد بود، در سفر خود به اروپا به اکیناوا آمد. فوناکوشی با چند تن از شاگردان خود نمایشی از کاراته در قصر شوری ارائه دادند که مورد توجه ولیعهد قرارگرفت. یک سال بعد فوناکوشی به ژاپن رفت و در مدرسه عالی بانوان نمایشی از کاراته اجرا کرد. جیگورو کانو ،بنیان گذار جودو، از وی خواست که چند کاتای اصلی کاراته را به شاگردان وی در کودوکان بیاموزد. کانو و فوناکوشی با هم دوستانی صمیمی شدند و اندک اندک فوناکوشی در توکیو ماندگار شد. در همین سال فوناکوشی اولین کتاب درباره کاراته را به نام ریوکیوکمپو کارته منتشر کرد. در سال 1939 اولین دوجو اختصاصی کاراته توسط کمکهای مالی شاگردانش ساخته شد و شوتوکان نام گرفت. شوتوکان به معنای موج بید است و تخلص شاعری فوناکوشی در دوران جوانی وی بوده است. در سال 1945 شوتوکان توسط هواپیماهای آمریکایی بمباران شد. فوناکوشی به کیوشو رفت و پس از سه سال دوباره به توکیو بازگشت و تدریس کاراته را از سر گرفت. فوناکوشی عاقب در سال 1957 میلادی فوت کرد. [center][img]http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/6/6f/Shotokan.png/200px-Shotokan.png[/img][/center] فوناکوشی اولین استاد اکیناوایی بود که این هنر محلی را به خاک اصلی ژاپن آورد. قبل از وی هنرهای رزمی اکیناوایی تانگ ته یا اکیناواته نامیده می شد. فوناکوشی برای اولین بار کاراته را با کانجی به معنای خالی معرفی کرد. این امر در ابتدای با مخالفت اساتید سنتی اکیناواته روبرو شد ولی پس از مدتی مخالفتها کم شد و امروزه همگان کاراته را به نام هنر مبارزه با دست خالی می دانند. فوناکوشی با ساده کردن کاتاها و نام گذاری مجدد آنها تعلیم کاراته را ساده تر نمود. او درجات و کمربندهای رنگی را از جودو وام گرفت و امروزه در تمام سبکهای کاراته از کمربندهای رنگی استفاده می شود. درجات قبل از کمربند سیاه کیو و کمربند سیاه دان نام گرفتند. فوناکوشی تمام سبکهای اکیناواته را دارای وحدت می دانست و می گفت که تمامی آنها کاراته هستند و نباید جدا از هم آموزش داده شوند. فوناکوشی را می توان به حق بنیانگذار کاراته مدرن نامید و تعداد زیادی از سربازان آمریکایی که پس از جنگ در ژاپن بودند با فراگیری این سبک رزمی و گسترش آن در جهان به معرفی کاراته به جهانیان کمک کردند. فوناکوشی اعتقاد داشت که کاراته با احترام شروع می شود و با احترام پایان می پذیرد. او به شاگردانش تأکید می کرد که از درگیریهای خیابانی دوری کنند و هرگز در درگیری پیش قدم نشوند. [center][img]http://mintaka.sdsu.edu/karate/kick.jpg[/img][/center] همان گونه که ذکر شد [url="http://en.wikipedia.org/wiki/Shotokan"]شوتوکان[/url] از سبک شورین ریو مشتق شده است. حرکات مبارزین در این سبک در خطوط مستقیم انجام می گیرد و اکثر ضربات توسط مشت بسته اجرا می شوند. هنرجو قبل از مبارزه آزاد باید به فراگیری فنون پایه (کیهون) بپردازد تا زمان سنجی و فاصله سنجی صحیح در هنگام دفاع و ضربه را بیاموزد. بعد جیوایپون کمیته یا مبارزه تک ضربه ای آزاد به وی آموخته می شود که مبارزه در آن به صورت نیمه قراردادی انجام می شود. از حدود 1920 به بعد مسابقات آزاد یا جیو کمیته به تقلید از جودو و کندو در کاراته انجام شده که این مسابقات کنترلی بوده و مبارزین حق ضربه زدن به بدن همدیگر را ندارند. ضربات باید با فاصله کمی از بدن حریف متوقف شود. مهمترین اصل در کمیته فاصله یا مائه است. در مبارزه شوتوکان از تعداد زیادی فنون پا، دروی پای حریف و فنون پرتابی سرپا استفاده می شود. [center][img]http://mintaka.sdsu.edu/karate/punch.jpg[/img][/center] اکثر ضربات دست یا دفاع های شوتوکان با حرکت دست دیگر به عنوان عکس العمل همراه هستند. عکس العمل سرعت و قدرت تکنیک را افزایش می دهد. برای ضربه زدن در شوتوکان از پشت دست، تیغه دست، نوک انگشتان، پاشنه دست ، آرنج، زانو و پشت مشت هم استفاده می شود. فوناکوشی 15 کاتای شورین ریو را تدریس می کرد که از آسان به سخت تنظیم شده بودند. این کاتاها عبارتند از 5 کاتای هیان، سه کاتای تکی به عنوان کاتاهای مقدماتی و چند کاتای پیشرفته تر مانند ؟ و ؟. بعدتر کاتاهای دیگری توسط ناکایاما ،که نزد مابونی شیتوریو را فراگرفته بود، به این کاتاها اضافه شدند. امروزه در انجمنهای مختلف کاراته بین 15 تا 27 کاتا آموزش داده می شود. نوسیده: رضا کیانی موحد منیع: http://wars-and-history.mihanblog.com/post/394

[b] [url="http://wars-and-history.mihanblog.com/post/414"]ایشین ریو[/url]:[/b] [font=times new roman,times,serif][center][size="4"][img]http://www.collamer-jones.com/tatsuo1.jpg[/img][/size][/center][/font][font=times new roman,times,serif] [size="4"][url="http://wars-and-history.mihanblog.com/post/en.wikipedia.org/wiki/Tatsuo_Shimabuku"]تاتسو اوشیمابوکو [/url]،بنیان گذار [url="http://en.wikipedia.org/wiki/Isshin-ry%C5%AB"]ایشین ریو[/url]، در سال 1908 در اکیناوا به دنیا آمد. در 8 سالگی به مدت 4 سال زیر نظر عمویش به فراگیری اکیناواته پرداخت. بعدتر به شاگردی میاگی درآمد و سبک گوجو ریو را فراگرفت. بوکو به دستور استادتش میاگی نزد استاد چوتوکوکیان رفت تا سبک شورین ریو را فراگیرد. وی به مرور در بکارگیری سلاح های اکیناوایی هم مهارت یافت. بوکو پس از پایان جنگ جهانی دوم با ترکیب گوجوریو و شورین ریو سبک ایشین ریو (سبک وحدت) را بنا نهاد. تکنیکهای ایشین ریو 5 دسته هستند:[/size][/font][font=times new roman,times,serif] [size="4"]تکنیکهای مستقیم یا اصلی: این تکنیکها باید با سرعت و قدرت اجرا شوند و کوتاهترین مسیر را برای رسیدن به هدف طی کنند.[/size][/font] [font=times new roman,times,serif][center][size="4"][img]http://www.olemiss.edu/orgs/karate/forty/coverpict72.jpg[/img][/size][/center][/font][font=times new roman,times,serif] [size="4"]تکنیکهای دورانی: این تکنیکها مانند دیگر سبکهای کاراته بکار گرفته می شوند.[/size][/font][font=times new roman,times,serif] [size="4"]تکنیکهای متفرقه: کاربرد این تکنیکها در مبارزه آزاد غیرکنترلی است و در مسابقات امتیازی از آنها استفاده نمی شود.[/size][/font][font=times new roman,times,serif] [size="4"]تکنیکهای کومیته: این تکنیکها در مبارزه امتیازی مورد استفاده قرار می گیرند و شامل 20 تکنیک پایه هستند.[/size][/font][font=times new roman,times,serif] [size="4"]ادوات رزمی: سلاح های سنتی کوبودوجوتسو مانند چوب، سای و ....[/size][/font] [font=times new roman,times,serif][center][size="4"][img]http://www.olemiss.edu/orgs/karate/forty/firstpatch72.jpg[/img][/size][/center][/font][font=times new roman,times,serif] [size="4"]در سبک ایشین ریو کاتای اصلی با نام های سیسان، سوچین، نایهان چین، سانچین، وانسو، شینتوریال سوان سو، کوسانکو و تعدادی کاتای سلاح وجود دارد. تاتسو اوشیما بوکو در سن 48 سالگی درگذشت.[/size][/font] [font=times new roman,times,serif] [size="4"]نوسینده:[/size][/font][font=times new roman,times,serif] [size="4"]رضا کیانی موحد[/size][/font][font=times new roman,times,serif] [size="4"]منبع:[/size][/font][font=times new roman,times,serif] http://wars-and-history.mihanblog.com/post/414[/font]

[b] [url="http://wars-and-history.mihanblog.com/post/389"]تاریخچه هنرهای رزمی قسمت چهارم[/url]:[/b] [center][img]http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/4/4b/Karate_ShuriCastle.jpg/350px-Karate_ShuriCastle.jpg[/img][/center] [center][font=times new roman,times,serif][size=4][b]کاراته دو[/b][/size][/font][/center] [font=times new roman,times,serif][size=4][b]مجمع الجزایر ریوکیو[/b] در 550 کیلومتری جنوب جزیره کیوشو (جنوبی ترین جزیره بزرگ ژاپن) و 740 کیلومتری شرق چین واقع شده است. بزرگترین جزیره این مجمع الجزایر [url="http://en.wikipedia.org/wiki/Okinawa"][b]اکیناوا[/b][/url][/size][size=4]نام دارد. این جزیره مهد یکی از هنرهای رزمی است که امروزه آن را با نام [url="http://en.wikipedia.org/wiki/Karate"]کاراته[/url][/size][size=4] می شناسیم.[/size][/font] [font=times new roman,times,serif][size=4]مردم این جزیره به وسیله ماهیگیری و کشاورزی زندگی ساده ای را می گذراندند ولی حمله های گاه و بی گاه دزدان دریایی ژاپنی آنها را ناچار کرد تا حکومتی برای خود تشکیل دهند. در سال 1340 م اکیناوا بین سه حاکم نشین تقسیم شد. در سال 1372 م بزرگترین حاکم نشین رسما خراجگذار چین شد(احتمالا برای مصون ماندن از شر ژاپنی ها) و تعدادی از اشراف زادگان اکیناوا برای آموزش علوم و فرهنگ چین به آن کشور اعزام شدند. چینی ها هم متقابلا هیئتهای سیاسی خود را به اکیناوا می فرستادند. در سال 1429 م اولین سلسله پادشاهی اکیناوا با نام [b]شو[/b] توانست کشور را یکپارچه کند. تجارت در اکیناوا رونق گرفت و در نتیجه زیاد شدن کاروانهای تجاری، به تعداد زیادی از محافظین برای حفاظت از کاروانها نیازشد. بازرگانان افراد ورزیده را با خود به چین می بردند تا تحت آموزش فنون رزمی چینی قراربگیرند و پس از آن به عنوان محافظ در کاروانها به خدمت گرفته شوند. این چنین بود که فنون رزمی چینی آرام آرام وارد اکیناوا شدند. در سال 1477 م سلسله جدیدی به وجود آمد. پادشاه [b]شوشین[/b] برای جلوگیری از اغتشاش در کشور دستور داد تا شمشیرهای تمام افراد عادی و اشراف جمع آوری شود و قانونی بر منع حمل سلاح صادر شد. در سال 1609 [b]شوگونهای سلسله توکوگاوا[/b] پس از یکپارچه کردن سیاسی ژاپن به اکیناوا لشکر کشیدند و پادشاه را به اسارت گرفتند. پس از سه سال پادشاه آزاد شد و اکیناوا عملا به صورت تحت الحمایه ژاپن درآمد.[/size][/font] [center][font=times new roman,times,serif][img]http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/0/01/Motobu_Choki2.jpg/220px-Motobu_Choki2.jpg[/img][/font][/center] [font=times new roman,times,serif][size=4]ژاپنی ها تجارت با چین و دیگر کشورها را ضروری می دانستند ولی توکوگاواها عملا تمام بنادر ژاپن را بر روی کشورهای دیگر بسته بودند. از این رو اکیناوا به صورت پل ارتباطی ژاپن با دنیای خارج درآمد. هرچند اکیناوا رسما خراج گذار چین بود اما چینی ها در روزهای خاصی از سال جزیره را تخلیه می کردند و تجار ژاپنی برای تجارت وارد می شدند. ژاپنی ها همچنان قانون منع سلاح را ادامه دادند. بارها مردم اکیناوا توسط سامورایی های ژاپنی مورد مزاحمت قرار می گرفتند و چون دولت از آنان حمایت نمی کرد به ناچار خودشان از خودشان دفاع می کردند.[/size][/font] [font=times new roman,times,serif][size=4]اشراف اکیناوا به سمت فنون دفاعی با دست خالی روی آوردند که [b]تانگ ته[/b] یا [url="http://en.wikipedia.org/wiki/Okinawan_martial_arts"]اکیناواته[/url][/size][size=4] نامیده می شد. تانگ به معنای چین بود و پسوند ته به معنای روش (هرچند که از نظر لغوی معنی دست می دهد). تانگ ته اشاره ای بود به سرمنشا هنرهای رزمی مورد استفاده در اکیناوا. روش مبارزه چینی اندک اندک در اکیناوا تغییر کرد و خود را با فیزیک خاص مردم این سرزمین هماهنگ کرد و به صورت یک سلاح مبارزه ای درآمد. این فنون به دور از چشم ژاپنی ها تعلیم داده می شد و چون آموزش آن مخفیانه صورت می گرفت پس از مدتی [b]کاتا[/b] در آن به صورت محور اصلی آموزش درآمد. کاتا (یا فرم) تعدادی از ضربات و دفاع ها بود که در برابر یک یا چند حریف فرضی انجام می شد و فرد انجام دهنده کاتا بدون نیاز به حریف تمرینی واقعی می توانست فنون مختلف رزمی را با اجرای کاتا تمرین کند. تعداد زیادی فنون دفاع شخصی در برابر سلاح های مختلف در کاتاهای پیشرفته تر وجود داشت تا هنرجو بتواند در برابر حریف مسلح هم از خود دفاع کند.[/size][/font] [center][font=times new roman,times,serif][img]http://www.jka-kuwait.com/jka/SHOTOKAN.gif[/img][/font][/center] [font=times new roman,times,serif][size=4]اغلب ضربات دست روش اکیناوایی با دست مشت کرده یا شوتو (لبه خارجی دست) اجرا می شد. به علاوه از آرنج، زانو و پا هم برای ضربه زدن استفاده می شد. برای دفاع اغلب ساعد بکارگرفته می شد.[/size][/font] [font=times new roman,times,serif][size=4]در اواخر قرن نوزدهم روشهای مختلف اوکیناواته به سه روش عمده تقسیم شده بودند که نام خود را از شهری که در آنجا آموزش داده می شدند گرفته بودند. در شهر شوری ،پایتخت اکیناوا، روش [b]شوری ته[/b] در شهر بندری ناها روش [b]ناهاته[/b] و در شهر توماری روش [b]توماری ته[/b] اشاعه یافتند. شوری ته از روشهای سخت شائولین الگو گرفته بود. ناهاته بیشتر از روشهای نرم چینی برداشت شده بود و توماری ته ترکیبی از شوری ته و ناهاته بود. هرچند که روشهای مختلف اکیناواته در اجرای کاتاهایشان با هم تفاوت داشتند از شباهت بین آنها بیشتر از تفاوتشان بود و می شد که همه آنها را تحت نام یک سبک رده بنده کرد.[/size][/font] [center][font=times new roman,times,serif][img]http://static.ddmcdn.com/gif/karate-contact.jpg[/img][/font][/center] [font=times new roman,times,serif][size=4]همانطور که گفته شد کاراته در ابتدا تانگ ته یا اکیناواته نامیده می شد. کارا در زبان ژاپنی به دو صورت(با دو واژه نگار مختلف) نوشته می شود. واژه نگار اولی [/size][size=4]به معنای چینی است و در نتیجه کاراته اگر با این واژه نگار [/size][size=4](唐手[/size][size=4])[/size][size=4]نوشته شود به همان معنای تانگ ته یا روش چینی است. اما واژه نگار دومی به معنای خالی است و اگر از این واژه نگار برای نگارش کاراته استفاده شود کاراته به معنای روش خالی یا روش دست خالی می شود. پس از رواج کاراته در ابتدای قرن بیستم در خاک اصلی ژاپن اساتید اکیناوایی که به ژاپن رفته بودند از واژه نگار دوم (空手[/size][size=4]) برای نگارش کاراته استفاده کردند و کم کم این واژه نگار برای همگان جا افتاد. به همین دلیل امروزه کاراته را به نام روش مبارزه با دست خالی می شناسیم.[/size][/font] [font=times new roman,times,serif][size=4]به هر حال،بنا بر شجره نامه ها، اولین بار قوانین محل تمرین ([b]دوجو[/b]) توسط [b]کاراته ساکوگاوا[/b] پایه گذاری و آموزش کاراته در اکیناوا به صورت مدون درآمد. در سال 1903 آموزش کاراته به صورت رسمی در مدارس اکیناوا شروع شد. اندکی بعد [b]فوناکوشی[/b] به عنوان اولین استاد اکیناواته وارد ژاپن شد و در توکیو به آموزش کاراته ی خود با نام [url="http://wars-and-history.mihanblog.com/post/394"][b]شوتوکان[/b][/url][/size][size=4] پرداخت. پس از فوناکوشی [b]کنوا مابونی[/b] به بندر اوساکا رفت و سبک خود ،[url="http://wars-and-history.mihanblog.com/post/396"][b]شیتوریو[/b][/url][/size][size=4]، را در آنجا آموزش داد. بعدتر هم چوجون میاگی سبک ناهاته را با نام گوجوریو وارد ژاپن کرد.[/size][/font] [font=times new roman,times,serif][size=4]وقتی کاراته وارد خاک ژاپن شد فاقد روشهای مسابقه ای بود. ژاپنی هایی که به فراگیری کاراته نزد اساتید اکیناوایی پرداخته بودند (بنا بر پیش زمینه فرهنگی خود) دوست داشتند که تعلیمات خود را به وسیله مسابقه دادن با دیگر مدارس به بوته آزمون بسپارند. اینگونه بود که [url="http://wars-and-history.mihanblog.com/post/398"]هیرونوری اوتسوکا[/url][/size][size=4] ،یکی از شاگردان ارشد فوناکوشی، با ترکیب جوجیتسوی ژاپنی با کاراته سبک [url="http://wars-and-history.mihanblog.com/post/398"][b]وادوریو[/b][/url][/size][size=4] را پدید آورد و عنصر مسابقه را وارد کاراته سنتی کرد. امروزه چهار سبک اصلی و رسمی کاراته عبارتند از [url="http://wars-and-history.mihanblog.com/post/394"][b]شوتوکان[/b][/url][/size][size=4]، [url="http://wars-and-history.mihanblog.com/post/396"][b]شیتوریو[/b][/url][/size][size=4]، [url="http://wars-and-history.mihanblog.com/post/399"][b]گوجوریو[/b][/url][/size][size=4] و [url="http://wars-and-history.mihanblog.com/post/398"]وادوریو[/url][/size][size=4].[/size][/font] [font=times new roman,times,serif][size=4]روش دیگری که در اکیناوا رواج داشت روش کن کاراته یا کاراته غیر کنترلی بود که روشی بود غیر رسمی و در آن مبارزه به صورت ضربات آزاد انجام می شد. در 4 روش اصلی کاراته مبارزه به صورت کنترلی است و حریفان حق ندارند ضربه خود را به بدن دیگری وارد کنند. پس از جنگ جهانی دوم [b]ماسوتاتسو اویاما[/b] ،که اصلا کره ای بود و البته کره آن زمان قسمتی از ژاپن، روش [url="http://wars-and-history.mihanblog.com/post/399"]گوجورریو[/url][/size][size=4] را فراگرفت و با علاقه ای که به مبارزات آزاد داشت روش کاراته غیرکنترلی [url="http://wars-and-history.mihanblog.com/post/397"]کیوکوشین[/url][/size][size=4] را بنانهاد.[/size][/font] [font=times new roman,times,serif][size=4]امروزه کاراته را می توان به دو روش اصلی کنترلی (4 روش اصلی کاراته) و غیر کنترلی (کیوکوشین و روشهایی که از [url="http://wars-and-history.mihanblog.com/post/397"]کیوکوشین[/url][/size][size=4] مشتق شده اند مثل [b]انشین کاراته[/b] و [url="http://wars-and-history.mihanblog.com/post/413"]آشی هارا کاراته[/url][/size][size=4]) تقسیم کرد. کاراته امروزی هر چه بیشتر از بنیان های سنتی خود فاصله می گیرد و به صورت بازی و گیم استحاله پیدا می کند. [/size][/font] [font=times new roman,times,serif][size=4]نکته پایانی این است که در اکیناواته سنتی [b]ذن[/b] و مراقبه نقش چندانی ندارد و اصولا ذن از عناصر هنرهای رزمی ژاپنی به حساب می آید و پس از ورود کاراته به خاک ژاپن بود که اساتید ژاپنی لعابی از ذن به کاراته زدند ولی ذن ژاپنی نتوانست نفوذی را که بر هنرهای رزمی ژاپنی دارد در سبکهای مختلف کاراته بدست آورد.[/size][/font] نوسینده: [size=5][b]رضاکیانی موحد[/b][/size] منبع: http://wars-and-history.mihanblog.com/post/389

سلاحهای گرم نقش مهمی در شکل دادن به تاریخ بشریت داشته اند. در چند قرن اخیر انواع بسیار زیادی از سلاحهای گرم ساخته و به ارتش های جهان تحویل داده شده اند؛ اما فقط تعداد معدودی از این سلاح به شهرت رسیده و در تمام جهان شناخته شده هستند. در این مطلب قصد داریم تا شما را با تعدادی از معروفترین سلاحهای گرم در جهان آشنا کنیم. [color=#f80658][b]تفنگ هنری[/b][/color] این سلاح برای بسیاری از علاقمندان به سینمای وسترن ، تفنگی آشنا است. این سلاح با مکانیزم گلنگدنی خاص خود که در زیر ماشه قرار گرفته است یکی از مهمترین سلاحها در جریان جنگهای داخلی و جنگ میان سفید پوستان و سرخپوستان بوده است. تفنگ هنری توسط " بنجامین تایلر هنری" در سالهای دهه 1850 میلادی ساخته شده است. گلوله های کالیبر 0.44 اینچ به صورت تک تک از مخزنی که در جلوی ماشه و در زیر سلاح واقع شده است به درون مخزنی در داخل سلاح هدایت می شوند. مخزن سلاح ظرفیت نگاهداری 16 عدد گلوله را دارد. بعد از هر شلیک تیرانداز بایستی با حرکت دادن دستگیر زیر ماشه، پوکه گلوله شلیک شده را به بیرون هدایت کرده تا گلوله بعدی جایگزین شود. نواخت این سلاح 28 گلوله در دقیقه است. http://www.pic1.iran-forum.ir/images/up8/46266295901248300551.jpg [b][color=#f80658]Colt .45[/color][/b] یکی دیگر از سلاحهایی که برای همیشه با غرب وحشی و گاوچران ها و همچنین سینمای وسترن عجین شده است ، رولور کالیبر 0.45 اینچ ساخت شرکت "کلت" است. رولور مذکور در 1873 به ارتش آمریکا تحویل داده شد و برای مدتهای طولانی توسط ارتش و نیروهای پلیس این کشور و بسیاری دیگر از کشورهای دنیا مورد استفاده قرار گرفته است. این سلاح به وسیله یک توپی 6 تیر تغذیه می شود و بعد از هر بار شلیک گلوله بعدی آماده شلیک می شود. نکته مهم در مورد رولورها این است که در صورت گیر کردن یک گلوله، مکانیزم کل سلاح دچار توقف نمی شود و با جایگزین شدن فشنگ بعدی سلاح به کار خود ادامه خواهد داد. می توان گفت که این سلاح کمری به همراه سلاح "هنری" در قرون گذشته، تاریخ آمریکا را نگاشته اند. http://www.pic1.iran-forum.ir/images/up8/27192708517633834148.jpg این سلاح گلنگدنی آلمانی یکی از مشهورترین سلاحهای گرمی است که تا کنون در جهان وارد خدمت شده است. تفنگ "مدل 98" که در سال 1898 ساخته شده است یک شاهکار واقعی از کمپانی "ماوزر" آلمان است که برای مسلح کردن ارتش امپراتوری آلمان ساخته شد. ماوزر 98 در طول هر دو جنگ جهانی به عنوان سلاح سازمانی ارتش آلمان مورد استفاده قرار گرفت. این اسطوره آلمانی که به وسیله شانه های 5 تیری مسلح می شود از گلوله های کالیبر 7.92 میلی متری استفاده می کند. این سلاح برای چندین سال به عنوان سلاح سازمانی ارتش ایران نیز به کار گرفته می شد و امروزه نیز همچنان در ایران در میان عشایر و بعضی از شکارچیان می توان این سلاح را پیدا کرد. در ایران این تفنگ "برنو" خطاب می شود. آدولف هیتلر دیکتاتور آلمان نازی که در جنگ اول جهانی به عنوان یک سرباز در ارتش آلمان جنگیده بود، این سلاح را تفنگ مورد علاقه خود خطاب کرده بود. http://www.pic1.iran-forum.ir/images/up8/25317118593613577744.jpg [b][color=#f80658]تیربار M2HB[/color][/b] این تیربار یکی از مشهورترین و در عین حال ترسناکترین تیربارهایی است که تاکنون در جهان وارد خدمت شده است. تیربار مدل "M2H2" با کالیبر 12.7 میلی متر یکی از نیرومندترین سلاحهای نیروهای پیاده نظام است که از سال 1921 به این سو در بسیاری از ارتش های جهان وارد خدمت شده است. گلوله این تیربار بزرگترین گلوله برای سلاحهای نیروهای پیاده است که می تواند به راحتی مسافتی در حدود 2 کیلومتر را طی کند. این تیربار در بسیاری از نبردهای معروف قرن بیستم و بیست و یکم همچون جنگ دوم جهانی، جنگ کره ، جنگ ویتنام، جنگهای اعراب و اسراییل، جنگ ایران و عراق و افغانستان و عراق مورد استفاده قرار گرفته است. ام 2 اچ 2 به وسیله نوار فشنگ از کنارتغذیه می شود و می تواند در هر دقیقه 1200 گلوله شلیک کند. http://www.pic1.iran-forum.ir/images/up8/37108782248875401109.jpg [b][color=#f80658]Colt 1911 .45[/color][/b] به جرات می توان این سلاح کمری را که توسط جان براونینگ طراح شرکت کلت در ابتدای قرن بیستم طراحی شده است، بهترین و مشهورترین سلاح کمری در طول تاریخ دانست. ام 1911 با گلوله های بسیار نیرومند 0.45 اینچ مسلح شده است و در سال 1911 میلادی به خدمت ارتش آمریکا وارد شد و به این دلیل به عنوان مدل M1911 مشهور شده است. کلت 45 مدل 1911 را تقریبا می توان در هر نقطه ای از جهان پیدا کرد و از جنگ جهانی اول به این سو در تمامی نبردهای بزرگ و بسیاری از درگیری های کوچک حضور داشته است. این سلاح کمری با یک خشاب 7 تیر تغذیه می شود. http://www.pic1.iran-forum.ir/images/up8/51481952819498230686.jpg [color=#f30b48][b]AK-47[/b][/color] و سرانجام نوبت به AK-47 می رسد. بدون هیچ گونه شک و شبهه ای این سلاح روسی که در سال 1947 میلادی به ارتش شوروی سابق تحویل شده است، برترین سلاح گرمی است که تاکنون ساخته شده است. می توان به جرات این ادعا را مطرح کرد که مسلسل "کلاشنیکوف" مدل AK-47 یکی از عوامل مهم در شکل گرفتن تاریخ و بسیاری از مرزهای سیاسی و جغرافیایی در نیمه دوم قرن بیستم بوده است. طراح این اسطوره روسی "میخایل کلاشنیکوف" یک گروهبان رسته زرهی در ارتش شوروی سابق در زمان جنگ دوم جهانی بود که در زمانی که دوران نقاهت حاصل از مجروحیت از زخمهای حاصله از نبرد با نیروهای آلمانی را می گذراند به فکر طراحی یک سلاح هجومی مناسب برای ارتش شوروی افتاد. وی پس از پایان جنگ دوم جهانی و با الگوگیری از سلاح " MP-44 " آلمانی سلاحی با نام AK-47 را ساخت. AK-47 که با گلوله های کالیبر 7.62 میلی متری مسلح می شود دارای یک خشاب حاوی 30 گلوله بوده و با سرعت 600 گلوله در دقیقه تیراندازی می کند. نکته مهم در مورد این سلاح سادگی عملکرد آن و همچنین مقاومت بالای آن دربرابر شرایط بد جوی است. http://www.pic1.iran-forum.ir/images/up8/10621728096485693493.jpg منبع: http://newcoy.persianblog.ir/

یک مقدار کسی در ناوهای مصری اطلاعاتی نداره

[quote name='Stuka' timestamp='1343282097' post='261981'] بنظرم کار سوريه تمام شده است, مگر اينکه اتفاق خاصي بيوفته...( آغاز جنگي ناگهاني....) [/quote] توضیح بدید به نفع کدام دگیر از نظر شما

[quote]نقش انتقال نیرو[/quote] ظرفيت انتقال نيرو چند نفره ؟

[quote name='hamedof' timestamp='1342941895' post='261304'] [quote name='ghermez' timestamp='1342941730' post='261303'] [quote] 15000 مایل بر ساعت این سرعت معادل [b]6705.5 [/b][color=#FF0000][b]متر بر ثانیه[/b][/color] هست که تقریبا دست نیافتنیست.(برای این هواپیما با این بدنه) چنین سرعت هایی معمولا در خارج از جو بصورت عملی مشاهده میشوند.[/quote] يكي توضيح بده [/quote] سرعت تقریبا معادل 24 ماخ !!!! [/quote] منظورم این بود چنین چیزی امکان داره . ایا در اثر اصطحکاک بدنه نباید در چنین سرعتی ....

[quote] 15000 مایل بر ساعت این سرعت معادل [b]6705.5 [/b][color=#FF0000][b]متر بر ثانیه[/b][/color] هست که تقریبا دست نیافتنیست.(برای این هواپیما با این بدنه) چنین سرعت هایی معمولا در خارج از جو بصورت عملی مشاهده میشوند.[/quote] يكي توضيح بده

[quote] جوجیتسو بر اساس همان روش تویی شو و مکانیسم تغییر محور نیروی دشمن و قفل کردن و پرتابش ابداع شده و نکته بارز اون گردش و چرخش هست که اقتباسی از روش های کونگ فوی وودانگ هست. [/quote] من یک فیلم در باب جوجیتسو بود چند وقته در تلویزیون دیدم که گفته ی شما را تایید نمی کرد تقریبا می گفت این روش قدیمترین روش مبارزه ژاپنیه و برای دفاع شخصیه و اصلا خود ژاپنی ها ها ابداعش کردند ربطی به هنر رزمی چینی نداره و بر پایه اون شکل نگرفته

http://www.pic1.iran-forum.ir/images/up8/29071471462584920188.jpg [size="4"][font=times new roman,times,serif]دای دو جوکو را بیشتر از آنکه بتوان یک سبک کاراته نامید باید یکی از [/font][/size][size="4"][font=times new roman,times,serif][url="http://en.wikipedia.org/wiki/Mixed_martial_arts"]سبکهای رزمی مختلط[/url][/font][/size][size="4"][font=times new roman,times,serif] به حساب آورد. دای دوجوکو نیز مانند آشی هارا کاراته از کیوکوشین منشعب شده است. دای دوجوکو توسط یکی از شاگردان اویاما به نام تاکاشی آزوما ابداع گشته است. آزوما با تجربیاتی که در بوکس و جودو به دست آورده بود و با ترکیب آن دو با کاراته کیوکوشین سبک دای دو را ایجاد کرد. در روش مسابقه ای دای دو ضربه زدن به سر ( با دستکش بوکس) ضربات آرنج و زانو، تکنیکهای پرتابی جودو، فنون خفه کردن و قفل مفاصل حریف آزاد بوده و دارای امتیاز هستند. استفاده از لوازمی ایمنی مانند دستکش و کلاه برای مبارزین الزامی می باشد. کاتاهای دای دو مانند کیوکوشین می باشند و تفاوت کمی با آن دارند.[/font][/size] نوسينده:رضا كياني موحد منبع: http://wars-and-history.mihanblog.com/post/395

http://www.pic1.iran-forum.ir/images/up8/71930452658506893745.jpg [font=times new roman,times,serif][size=4][url="http://en.wikipedia.org/wiki/Yijing"]ئی چینگ[/url][/size][size=4] یا [b]کتاب تغییرات[/b] یکی از 5 کتاب کلاسیک بود که توسط کنفوسیوس تدریس می شد. این کتاب باستانی چین کتابی است برای طالع بینی وپیش گویی بر اساس فلسفه دینامیک چینی. این کتاب هنوز هم در چین برای پیش گویی بکار برده می شود. در کتاب ئی چینگ برای نیروی مثبت یا یانگ(روشنایی) از یک خط ممتد ــــــ و برای نمایش یین یانیروی منفی (تاریکی) از یک خط منقطع ـــ ــــ استفاده می شد. از ترکیب دو تا از این علامتها چهار علامت بوجود می آید که نمایانگر چهار جهت اصلی هستند. از ترکیب سه نشانه ممتد و متقاطع 8 نمودار بوجود می آید که برای طالع بینی بکار برده می شوند. با ترکیب کردن این 8 نشانه در جمع به 64 نشانه شش خطی یا هگزاگرام می رسیم که برای هر کدام از آنها در کتاب ئی چینگ نام و حکمی در نظر گرفته شده است و هر حکم هم دارای تفسیری است که طالع افراد بر اساس این حکمها و تفاسیر مربوطه پیش بینی می شود. اما این کتاب چه ارتباطی با هنرهای رزمی دارد؟[/size][/font] [center][size=4][img]http://upload.wikimedia.org/wikipedia/en/thumb/8/8e/Trigrams2.svg/300px-Trigrams2.svg.png[/img][/size][/center] [font=times new roman,times,serif][size=4]در حدود 200 سال قبل هنر رزمی [url="http://en.wikipedia.org/wiki/Baguazhang"]پاکواچوان[/url][/size][size=4] توسط استاد [url="http://en.wikipedia.org/wiki/Dong_Haichuan"]تونگ های چوان[/url][/size][size=4] و با الهام از کتاب ئی چینگ ابداع شد. تونگ های چوان با یک راهب تائویست آشنا شد که علوم کیمیاگری را از وی آموخت و پس از آن به فراگیری کونگ فو نیزد استادی به نام گویان جی پرداخت. تونگ های چوان با مطالعه کتاب تغییرات سبک پاکوا را ایجاد کرد که آن را مشت هشت خطی هم می نامند. در این روش 8 فرم دست وجود دارد و 16 حرکت مانند فشار دادن، پرتاب کردن، پیچاندن، جاخالی و .... در سبک پاکوا چوان حرکتها حول یک محور دایره ای انجام می شوند که در انتها باید شما را به موقعیتی برتر از حریف برسانند و همین حرکت دورانی مهمترین اصلی است که از کتاب ئی چینگ گرفته شده است. یک مبارز خوب باید خود را با تغییرات حریف هماهنگ کند و سعی کند تا استفاده صحیحی از این تغییرات به عمل آورد. جنبه اساسی این هنر مخفی نگه داشتن تکنیکها و اصل رازداری است. مهاجم باید توسط تکنیک های شما غافلگیر شود تا نتواند دست به ضدحمله مؤثری بزند.در روشهای سنتی چین عموما این روش به همراه هسینگ آی چوان تعلیم داده می شود.[/size][/font] [size=4]نوسينده:[/size][size=4]رضاکیانی موحد[/size] لينك منبع: [url="http://wars-and-history.mihanblog.com/post/407"]http://wars-and-hist...og.com/post/407[/url]