[url="http://www.pic1.iran-forum.ir/images/up8/41920630489996071349.jpg"]http://www.pic1.iran...89996071349.jpg[/url] [size=4][font=Arial","sans-serif]هر روزه صبح هنگام جمع کثیری در پارکهای چین به انجام حرکاتی موزون و رقص گونه می پردازند. این حرکات کند و خسته کننده یکی از فرمهای معروف هنر رزمی [/font][url="http://en.wikipedia.org/wiki/T%27ai_chi_ch%27uan"]تای چی چوان[/url][/size][size=4][font=Arial","sans-serif] هستند.[/font][/size] [size=4][font=Arial","sans-serif]تای چی یکی دیگر از هنرهای چینی نرم و اصیل ترین آنها است. فرم 48 گام تای چی امروزه در مسابقات بین المللی ووشو به عنوان یکی از فرمهای استاندارد بین شرکت کنندگان به رقابت گذاشته می شود. در تای چی هم به مانند دیگر سبکهای نرم چینی اصل غلبه نرمی بر سختی بکارگرفته می شود. بر خلاف هسینگ آی و پاکوا ،که حرکاتشان در مسیرهای دایره ای هستند، در تای چی چوان در تمام جهات حرکت می شود. در انجام فرمها بدن شخص باید ریلکس باشد و انجام حرکات بدون فشار اضافی بر عضلات و به نرمی انجام می شوند. [/font][/size] [size=4][font=Arial","sans-serif]افسانه ها ابداع این سبک را به امپراطور افسانه ایی کوان وو نسبت می دهند که آن را در خواب از یک راهب تائویست فراگرفته است. اما تحقیقات بیشتر نشان می دهد که احتمالا این سبک در حدود 300 سال پیش و به صورت تدریجی ایجاد شده است. یک ژنرال سلسله مینگ به نام کوئیجی گوانگ در کتاب خود به روش چانگ کوان اشاره کرده است که دارای 13 حرکت بوده است و احتمالا سرمنشا این هنر.[/font][/size] [size=4][font=Arial","sans-serif]در قرن 18 استادی به نام وانگ زو یو در کتابش تای جی کوان لو این روش را به همراه تعریف فلسلفه یین و یانگ شرح داده است. به تدریج حرکات انفجاری، پرشها، جهشها و ضربات پای افراطی از تای چی حذف شدند و این سبک نرم تر از قبل شد. تای چی دارای 5 روش مختلف است که دارای تفاوتهایی با یکدیگر می باشند.[/font][/size][list] [*][size=4][font=Arial","sans-serif]سبک یانگ[/font][/size] [*][size=4][font=Arial","sans-serif]سبک چن[/font][/size] [*][size=4][font=Arial","sans-serif]سبک سان[/font][/size] [*][size=4][font=Arial","sans-serif]سبک او[/font][/size] [*][size=4][font=Arial","sans-serif]سبک وو[/font][/size] [/list] [size=4][font=Arial","sans-serif]تمرینهای [/font][url="http://en.wikipedia.org/wiki/Pushing_hands"]تویی شو[/url][/size][size=4][font=Arial","sans-serif] نیز در این سبک جایگاه ویژه ای دارند. توئی شو دروش تمرین مبارزه بین دو نفر است که باید دستهایشان را از پشت به هم بچسبانند و با فشارها متوالی در مسیرهای دایره وار هر فرد سعی کند تا در وضعیت برتر نسبت به حریفش قراربگیرد[/font][/size] [url="http://www.pic1.iran-forum.ir/images/up8/06189172056696546646.jpg"]http://www.pic1.iran...56696546646.jpg[/url] نوسينده:[size=4]رضاکیانی موحد[/size] [size=4]منبع[/size] : [url="http://wars-and-history.mihanblog.com/post/406"]http://wars-and-hist...og.com/post/406[/url] [color=#006400][hr][/color] [color=#4b0082]ادغام شد. SHAHABESAGEB [/color]

[size=6]تاریخچه هنرهای رزمی قسمت سوم[/size]: [size="4"][size=4]همانطور که گفته شد هنرهای رزمی شائولین کونگ فوبه شدت تحت تأثیر آیین بودایی بودند و مستقیما از تعلیمات بودیدهارما منشق شده اند. اما در چین باستان هنرهای رزمی دیگری هم گسترش یافتند که از معابد تائویست الهام گرفته بودند. معروفترین این معابد معبد وودانگ بود و هنر رزمی منسوب به این معبد وودانگ کونگ فو نام دارد. مکتب تائویسم یک مکتب شبه عرفانی-شبه فلسفی است که اصول آن در هنرهای رزمی شرق دور به شدت نفوذ کرده اند. هنرهای رزمی که این اصول را بکار می برند اصطلاحا هنرهای رزمی نرم نامیده می شوند. اما این نام نباید سبب اشتباه شود چرا که هنرهای رزمی سخت نیز به مرور زمان از تأثیر و نفوذ هنرهای نرم برکنار نبوده اند و هنرهای رزمی نرم هم ،در عوض، از فنون هنرهای رزمی سخت تأثیر گرفته اند.[/size][/size][font=times new roman,times,serif] [size="4"][size=4]توصیه می کنم که برای مطالعه اصول فلسفی تائویسم که در هنرهای رزمی نرم بکار رفته اند این [/size][url="http://wars-and-history.mihanblog.com/post/199"]مقاله[/url][/size][size="4"][size=4] را به دقت مطالعه نمایید.[/size][/size][/font][font=times new roman,times,serif] [size="4"][size=4]به طور خلاصه می توان گفت که مبنای اصلی حرکات در این گونه هنرها استفاده از نیروی حریف برای غلبه بر وی است. در هنرهای نرم مبارز باید سعی کند هرچه کمتر از نیروی خود استفاده کند و در عوض با تغییر مسیر دادن نیروی حریف وی را از پای درآورد. این اصل را [b]اصل غلبه نرمی بر سختی [/b]می نامند. در هنرهای رزمی سخت (مانند نان چوان کونگ فو) شما باید برای مقابله با نیروی 100 کیلوگرمی حریف به همان مقدار نیرو صرف کنید. ولی اساتید هنرهای نرم ،که گاه هنرهای درونی نیز نامیده می شوند، معتقدند که در برابر نیرویی با 100 کیلوگرم، فقط باید 10 کیلوگرم نیرو به کار گرفت. این مقدار نیروی اندک باید صرف تغییر جهت دادن به نیروی حریف برای غلبه بر وی و یا برهم زدن تعادل مهاجم شود. [/size][/size][/font][font=times new roman,times,serif] [size="4"][size=4]اصل دیگر تائویسم که در هنرهای رزمی بکارگرفته شده است مفهوم [b]چی[/b] یا [b]انرژی کیهانی[/b] است. یک مبارز باید چی را به وسیله تنفس صحیح در بدن خود ذخیره و متمرکز نماید و در مواقع لزوم با تمرکز دادن آن در پا یا دست ضربات مهلک و کشنده را به حریف وارد سازد. اساتیدی که از نیروی چی استفاده می کنند به هیچ وجه ضربات خود را با خشم اجرا نمی کنند.[/size][/size][/font][font=times new roman,times,serif] [size="4"][size=4]مشخص ترین سبک چینی که از نیروی چی دراجرای ضربات بهره می گیرد سبک "[/size][url="http://en.wikipedia.org/wiki/T%27ai_chi_ch%27uan"]تای چی چوان[/url][/size][size="4"][size=4]" است. سبکهای دیگری که بر اساس اصول تائوئیسم شکل گرفته اند عبارتند از : "[/size][url="http://en.wikipedia.org/wiki/Xingyiquan"]هسینگ آی چوان[/url][/size][size="4"][size=4]"، "[/size][url="http://en.wikipedia.org/wiki/Baguazhang"]پاکوآ چوان[/url][/size][size="4"][size=4]"، "[/size][url="http://en.wikipedia.org/wiki/Pushing_hands"]توئی شو[/url][/size][size="4"][size=4]" . امروزه فرم استاندارد سبک تای چی چوان و فرم شمشیر این سبک به عنوان فرمهای استاندارد ووشو در مسابقات جهانی این رشته اجرا می شوند.[/size][/size][/font] [font=times new roman,times,serif] نوسينده:[/font][font=times new roman,times,serif] [size="4"]رضا کیانی موحد[/size][/font][font=times new roman,times,serif] منبع:[/font][font=times new roman,times,serif] http://wars-and-history.mihanblog.com/post/388[/font]

زيبا بود ممنون از مقاله ي خوبتون

[size=4]به نام خدا[/size] مي خوام نظر دوستان در مورد جیمیل یا ایمیل بدونم كدامش از لحاظ سرعت و اهميت و امكانات و كاربري اسان و....بهترند من خودم از ايميل استفاده مي كنم و اشناسي جنداني با جي ميل ندارم اما اخيرا ايميل هايي از ناكجا اباد برامون مي اد اصلا مشخص نيست چگونه ايميلمون بدست اين سايت ها و... افتاده كه مرتب .... يك سوال خنده دار هم دارم در تمام سايت ها براي ثبت نام ايميل مي خواد من تا حالا امتحان نكردم ميشه به جاش جي ميل داد يك بحث مقايسه اي هم از يك دوتا سايت كبي كردم تا.... [b]1 - ورود مستقیم به Gmail Inbox :[/b] کاربران یاهو می‌دانند که ورود به Inbox آنها طی دو مرحله صورت می‌‌گیرد، اما ورود به Inbox در Gmail به طور مستقیم و فقط طی یک مرحله انجام می‌‌شود. در شرایطی که سرعت اتصال به اینترنت کم باشد، این ویژگی خود مزیت مهمی به‌‌شمار می‌‌رود. [b]2 - امکان الصاق ضمیمه به نامه در حالت Offline :[/b] کاربرانی که در یک شبکه قرار دارند و در عین حال از اتصال اینترنت استفاده می‌کنند، می‌توانند در حالت Offline فایل‌‌های خود را به نامه مورد نظر ضمیمه کنند. حتی کاربرانی که به‌‌صورت Dial up به اینترنت وصل شده‌‌اند، هنگامی که اتصال آنها برقرار نیست اما صفحه Gmail آنها وجود دارد، می‌‌توانند فایل‌‌های مورد نظر را به نامه ضمیمه کرده، پس از اتصال به اینترنت، آنها را ارسال کنند. این در حالی است که ضمیمه کردن فایل‌‌ها در یاهو فقط در حالت اتصال به اینترنت امکان‌‌پذیر بوده و سرعت این کار نیز پایین است. البته این ویژگی Gmail در مورد خطوط پر سرعت ADSL بی‌‌استفاده است. [b]3 - سرعت بسیار بالا در ضمیمه‌‌کردن فایل‌‌ها :[/b] سرعت ضمیمه‌کردن فایل‌ها در Gmail در قیاس با یاهو به انداره‌ای بالاست که کاربر خطوط پر سرعت، گمان می‌کند در حال انتقال فایل از یک قسمت به قسمتی دیگر در کامپیوتر خود است. [b]4 - امکان ارسال نامۀ الکترونیکی به عنوان سایر حساب‌‌های پست‌‌الکترونیکی شما :[/b] اگر شما به هر دلیل بیش از یک صندوق پست‌‌الکترونیکی استفاده می‌کنید، گوگل این امکان را فراهم کرده است تا بتوانید با استفاده از ویرایش‌گر Gmail ، مکاتبات خود را با عنوان سایر حساب‌های پست‌‌الکترونیکی خود ارسال کنید. این کار با معرفی سایر حساب‌های پست‌‌الکترونیکی شما به Gmail ممکن می‌شود. در این صورت می‌توانید نامه خود را در ویرایش‌گر Gmail آماده کرده و آن را با عنوان یکی دیگر از حساب‌های خود (مثلاً آدرس پست‌‌الکترونیکی شرکت خود) ارسال کنید. در این حالت، دریافت کننده، نامه‌ای دریافت می‌کند که توسط شما و از طریق آدرس پست‌‌الکترونیکی محل کارتان ارسال شده است. این سرویس هنوز با چالش‌های قانونی روبروست و در برخی کشورها ممنوع است. [b]5 - ویروس‌‌یابی نامه‌‌ها :[/b] یاهو به‌طور رایگان، تمامی پیام‌های ارسالی و دریافتی از طریق خود را، به‌طور رایگان با آنتی‌ویروس Norton شرکت Symantec بررسی می‌‌کند تا آلوده به نرم‌‌افزارهای مخرب نباشند، در حالی که Gmail این مهم را بر عهده خود شما می‌‌گذارد. [b]6 - دریافت تمامی فایل‌‌های ضمیمه به‌‌صورت همزمان :[/b] اگر شما نامه‌ای دریافت کرده باشید که بیش از یک فایل ضمیمه داشته باشد، Gmail به شما امکان می‌دهد که همه ضمائم را به یکباره دریافت( Download ) کنید. [b]7 - ثبت خودکار مکالمات در Sent Mail :[/b] تمامی مکاتبات شما در Gmail به‌صورت خودکار در پوشه Sent Mail ثبت می‌‌شود. در صورتی که هریک از مکاتبات قبلی شما پاسخ دریافت کند، Gmail آن را به‌‌صورت یک پرونده با سوابق آن به Inbox منتقل می‌‌کند تا شما آن نامه را با سوابق مربوط به آن به صورت یک‌‌جا در اختیار داشته باشید. [b]8 - امکان انتقال( Divert ) رایگان :[/b] Gmail در حال حاضر به کاربران خود امکان داده است تا نامه‌های دریافتی خود را به هر آدرس پست‌‌الکترونیکی دیگری که مایلند، انتقال دهند؛ در حالی‌که کاربران یاهو باید برای این سرویس پول بپردازند. البته یاهو هم اجازه می‌دهد که حساب‌های پست‌‌الکترونیکی از نوع POP3 خود، از جمله Gmail را در Inbox یاهو خود ببینید و مدیریت کنید. [b]9 - دو نام برای یک Email در یاهو :[/b] اخیراً یاهو امکان استفاده از کارکتر نقطه را در آدرس‌های پست‌‌الکترونیکی خود فراهم کرده و همزمان به کاربران امکان داده تا برای حساب‌های پست‌‌الکترونیکی خود، نام دومی هم تعریف کنند. به این ترتیب هر کاربر یاهو می‌تواند با دو عنوان، نامه‌های خود را در همان صندوق قبلی دریافت کند. کاربران می‌توانند هرگاه بخواهند، عنوان دوم خود را مجدداً تغییر دهند. [b]10 - امکان ایجاد پوشه در یاهو :[/b] کاربران یاهو می‌توانند پوشه‌ها و فیلترهایی را در صندوق پست‌‌الکترونیکی خود تعریف کرده و مثلاً نامه‌های دارای برخی عناوین را مستقیماً به پوشه‌های تعریف شده در فیلتر انتقال دهند. در Gmail فقط امکان تعریف Label و فیلتر وجود دارد. [b]11 - تبلیغات نامحسوس در Gmail :[/b] در یاهو تبلیغات کاملاً آشکار و بعضاً مزاحم و دارای حجم زیادی است؛ در حالی‌که در Gmail این این تبلیغات کمتر و تا حدود زیادی نامحسوس است؛ فعلاً از این ویژگی لذت ببرید، چون وقتی Gmail از حالت بتا(آزمایشی) خارج شود، او هم از تبلیغات مستقیم استفاده خواهد کرد. منبع: [url="http://forum.hammihan.com/thread21722.html"]http://forum.hammiha...hread21722.html[/url] [color=#ff0000]عنوان تاپیک اصلاح شد[/color] [color=#ff0000]به بخش رایانه و اینترنت منتقل گردید[/color] [color=#ff0000]king-kaveh[/color]

اقا سعيد من اونا بي ارزش نمي دونم اما قبول كنيم بايد بدون كمك دیگر کشورها نمی تونستند مطمئنا تركيه خودش مي خواست همين بال گرد طراحی وبسازه کمتر سال 10دیگه نمی تونست همين طور تانك ها و خيلي .... در باب خودمون كشورهاي دیگه كمك انچنانی به ما نکردند که کشورهای نظیر تركيه و .....

[quote name='saeed86' timestamp='1341912596' post='259694'] [right][quote name='ghermez' timestamp='1341909504' post='259682'] [quote name='saeed86' timestamp='1341906320' post='259667'][/right] [right][quote name='NIMAH' timestamp='1341828734' post='259523'] شركت اسلسان چيزي جز يه شركت وارد كننده تكنولوژي از كره نيست. به اميد خدا در اين مورد بيشتر تحقيق ميكنم و نتايج رو هم به اطلاعتون ميرسونم ويرايش:البته منكر توليد بعضي محصولات از قبيل سيستم هاي ارتباطي و الكترونيكي توسط اين شركت نميشم[/right] [right][/quote][/right] [right]مهم اينه كه اين تجهيزات رو در صنايع داخلي خودشون و بدست متخصصين خودشون توليد ميكنن[/right] [right]اگر بخواهيم اينجوري قضاوت كنيم از اين برچسب ها خيلي بيشتر به خود ما ميچسبه. مثلا همين دهلاويه اي كه چند روز پيش رونمايي شد، اگر ديگران بخوان راجع به ما اينجوري قضاوت كنن چي ميشه؟ آيا اين موشك ايراني بود؟ اگر بيان بگن كه ايران تعدادي موشك كورنت رو از خارج وارد كرده و رنگ زده شما چي ميگيد؟ اگر بگن ايران اصلا مستقل نيست و داره موشك روسي رو فقط مونتا‍‍‍ژ ميكنه چي؟ آيا ساخت موشك دهلاويه در داخل چيز بي ارزشي بود؟ پس بهتره راجع به ديگران معقولانه تر رفتار كنيم. شما هم به جاي تلف كردن وقت خودتون براي تحقيق راجع به شركت هاي تركيه سعي كنيد كار مفيد تري انجام بديد[/right] [right][/quote] فرق اونا با ما اینه ما دیگران انچنان کمکی در انتقال تکنولوژی به ما نکردند اکثرا به وسیله ی مهندسی معکوس بوده ،ولی ترک ها و امثالشون اکثرا با کمک کشورهای دیگه تجهیزاتشون می سازند و بهتره بگیم مونتاژ می کنند در ساخت بالگرد همین از کشورهای کمک گرفتند اما برای ما وضعیت فرق می کنه خیلی از تجهیزاتمون شاید کپی برداری اما خودمون ساختیم [/quote][/right] [right]این ها ادعای من وشماست، اما آیا دیگران باور میکنند؟ چرا ما سلاح های کشور های دیگه رو مهندسی معکوس نمیکنیم و فقط سلاح های چین و کره شمالی و اوکراین رو مهندسی معکوس میکنیم؟ اگر اونا هم بخوان ما رو مسخره کنند، مطمئن باشید خیلی بیشتر میتونن این کارها رو انجام بدن. در ضمن توی این سال ها چشم بادامی ها کم توی این مملکت و اماکن نظامی ما رفت وآمد نداشتند. سابقه مونتاژ کردن سلاح های خارجی رو هم کم نداریم. مثال بارز اون تانک های تی 72 که قطعات اون رو روس ها به ما میدادن و ما مونتاژ میکردیم[/right] [/quote] هواپیمای اذرخش پس چی بود و یا موشک زد زره طوفان و همین خیلی دیگر از تجهیزاتمون و اصلا به من بگيد ايا كمك تجهيزات چینی و روسی ار کیو 170 شكار كرديم ايا ترك مي تونند چنین کاری کنند

[quote name='saeed86' timestamp='1341906320' post='259667'] [right][quote name='NIMAH' timestamp='1341828734' post='259523'] شركت اسلسان چيزي جز يه شركت وارد كننده تكنولوژي از كره نيست. به اميد خدا در اين مورد بيشتر تحقيق ميكنم و نتايج رو هم به اطلاعتون ميرسونم ويرايش:البته منكر توليد بعضي محصولات از قبيل سيستم هاي ارتباطي و الكترونيكي توسط اين شركت نميشم[/right] [right][/quote][/right] [right]مهم اينه كه اين تجهيزات رو در صنايع داخلي خودشون و بدست متخصصين خودشون توليد ميكنن[/right] [right]اگر بخواهيم اينجوري قضاوت كنيم از اين برچسب ها خيلي بيشتر به خود ما ميچسبه. مثلا همين دهلاويه اي كه چند روز پيش رونمايي شد، اگر ديگران بخوان راجع به ما اينجوري قضاوت كنن چي ميشه؟ آيا اين موشك ايراني بود؟ اگر بيان بگن كه ايران تعدادي موشك كورنت رو از خارج وارد كرده و رنگ زده شما چي ميگيد؟ اگر بگن ايران اصلا مستقل نيست و داره موشك روسي رو فقط مونتا‍‍‍ژ ميكنه چي؟ آيا ساخت موشك دهلاويه در داخل چيز بي ارزشي بود؟ پس بهتره راجع به ديگران معقولانه تر رفتار كنيم. شما هم به جاي تلف كردن وقت خودتون براي تحقيق راجع به شركت هاي تركيه سعي كنيد كار مفيد تري انجام بديد[/right] [/quote] فرق اونا با ما اینه ما دیگران انچنان کمکی در انتقال تکنولوژی به ما نکردند اکثرا به وسیله ی مهندسی معکوس بوده ،ولی ترک ها و امثالشون اکثرا با کمک کشورهای دیگه تجهیزاتشون می سازند و بهتره بگیم مونتاژ می کنند در ساخت بالگرد همین از کشورهای کمک گرفتند اما برای ما وضعیت فرق می کنه خیلی از تجهیزاتمون شاید کپی برداری اما خودمون ساختیم

چند بحث وجود داره یک ایران توانایی تکنولوژی و دانش ساختش نداره که نساخته و همین ها هم.... دوم خیلی از دست اوردهاش رو نکرده و قصد رو کردنش جز در موقع ضرورت نداره سوم اصلا رویکرد نظامی فرماندهان ما اینه که یکی از دلایل این یکی قیمت بالاو ...

در برابر جدیدترین ابدیت های مرکاوا 4 می تونه موفق عمل کنه؟

بعید می دونم به همین سادگی نیست که ما داره حرفش می زنیم . ای [quote]كه : هرچند آبراه‌ها در خاك يا محدوده‌ي جغرافيايي كشورها قرار داشته باشن، لكن بستن آبراه‌هاي بين المللي، داستانش خيلي فرق مي‌كنه با سواحل [/quote] اقا مصطفی راحت و ساده مسله بیان کردن ن کار به عمل کشیده بشه باید واکنش ها خصمانه کشورهای غربی علیه ایران باشیم اقایون وزیر ، وزرا چی تو کلشون واقعا من نمی دونم فکر نکرده.... شاید از این کارشون پشیمان شدند و در حد حرف باقی بمونه دوستان کوتاه بیان بحثشون خیلی شخصی شده تو پ.خ ادامه بدن

[quote name='hamedof' timestamp='1341403450' post='258683'] چرا 1 بحث دیگه رو در نظر نمی گیرید ، وقتی بدهی خارجی ترکیه به رقم 278 میلیارد دلار رسیده و اون هم داره غرق مشکلات اقتصادی میشه واسه همین خرید هاش و وقتی اعضای ناتو و آمریکا دارند توی مشکلات اقتصادی خودشون چپ و راست میشند ، آیا حاضرند 1 جنگ دیگه رو تحمل کنند تا بنیان اقتصادشون دیگه از بپاشه اون هم جنگ با ایران ! اگر حرف بنده رو قبول ندارید ، بگویید تا بنده از کارشناسان آمریکایی و از یوتوب به اندازه ی مورد نیاز و علاقه ی شما پیامد های جنگ با ایران رو براتون بزارم ، مسئله اینه که آیا تحریم ایران ضربه بیشتری براشونه یا اینکه 1 جنگ تمام عیار ! [/quote] ما اخر نفعمیدیم بحث بدهی خارجی کشورها چه سودی برای ما داره ، تو این چند ساله مرتب خوندیم بدهی خارجی .... اما کو از مشکلات اقتصادیشون کسی که از اقتصاد سر در می اره یک پست در این مورد بزنه

کیانگ -5 یا کیانگجی -5 ( به اختصار Q-5) با نام صادراتی A-5 که در ناتو با نام Fantan شناخته میشود، هواپیمای تک سرنشین ، دوموتوره و مافوق صوتی است که با هدف پشتیبانی نزدیک هوایی (close air support) و ممانعت کننده هوایی(air interdiction ) توسط صنایع هواپیما سازی هونگدو واقع در نانچانگ طراحی و ساخته شده است. این هواپیما اولین پرواز خود را در چهار ژوئن سال 1965 انجام داد و در سال 1970 رسما معرفی شد.کیانگ -5 پس از تولید انبود در اختیار نیروی هوایی و واحدهای هوایی نیروی دریایی ارتش آزادی بخش خلق قرار گرفت. لازم به ذکر است که ارتش چین به دنبال جایگزین مناسبی برای جنگنده کیانگ -5 است که از طراحی قدیمی بهره میبرد اما تا کنون به نتیجه ای نرسیده و صرفا به روز رسانی هایی در زمینه آویونیک و تسلیحات مورد استفاده کیانگ -5 انجام داده است تا این هواپیما با افزایش قابلیت های رزمی همچنان در خدمت باقی بماند. طراحی کیانگ 5 بر پایه طرح جنگنده جیان 6 ( کپی چینی جنگنده میگ 19) صورت گرفته با این تفاوت که کیانگ -5 از دماغه ای کشیده برخوردار است و ورودی هوای موتور های آن به کناره بدنه منتقل شده است. کیانگ 5 به نسبت جیان 6 از وزن بیشتر( تا میزان 1360 کیلوگرم) ، مانورپذیری کمتر ، سقف پروازی پایین تر و سرعت کمتری( تا میزان 0.23 ماخ) برخوردار است. علاوه بر این کیانگ 5 برای برخاست و فرود به باند طولانی تری نیاز دارد .Q-5 از دماغه ای با طراحی رو به پایین بهره میبرد تا دید کافی برای خلبان فراهم شود علاوه بر این کابین و مخازن سوخت داخلی آن از حفاظت زرهی برخوردارند. این هواپیما دارای دو دستگاه پیشرانه توربوجت مدل 6WP- است که در قسمت خروجی خود به دو نازل هیدرولیکی مجهز هستند. هر کدام از پیشرانه های 6WP- توانی برابر 25.5 کیلونیوتن در حالت خشک و 31.87 کیلو نیوتن در حالت پس سوز دارند .Q-5 به قطب نمای رادیویی ، ارتفاع سنج رادیویی و سیستم هدفگیری اپتیکال مجهز است علاوه بر این هواپیما دارای صندلی های پرتاب شونده مشابه صندلی های پرتاب شونده جیان 6 است که خروج اضطراری از هواپیما در سرعت های مابین 250 تا 850 کیلومتر را فراهم میکند. شعاع عملیاتی کیانگ 5 بسته به میزان حمل تسلیحات و همچنین مخازن سوخت نصب شده از 400 تا 600 کیلومتر متغیر است. اما مدل های این هواپیما : Q-5A (بمب افکن اتمی) نمونه تغییر یافته کیانگ 5 است که به منظور حمل و پرتاب بمب گداختی (هیدروژنی) KuangBiao 1 ساخته شده است. به منظور حمل بمب هیدروژنی تغییراتی در بدنه این هواپیما ایجاد شده که حذف جایگاه های نصب تسلیحات بر روی بال ها ، ایجاد یک جایگاه نیمه داخلی تسلیحات در وسط بدنه (جایگاه نیمه داخلی بدین معنی است که نیمی از بمب در بیرون از بدنه و نیم دیگر آن به همراه سیستم پرتاب در داخل بدنه قرار میگیرد) ، افزایش گنجایش مخازن سوخت داخلی به میزان 2155 لیتر و افزایش گنجایش مخازن سوخت خارجی تا 1560 لیتر را شامل میشود. کیانگ 5A به سیستم کنترل جنگ افزار اتمی ساخت صنایع (124) و سیستم هدفگیری اپتیکال ساخت صنایع (5714) مجهز است . این هواپیما برای پرتاب بمب از تکنیک loft bombing بهره میگیرد . بمباران با این تکنیک (كه گاهي اوقات به آن Toss bombing نیز مي‏گويند) روش خاصی از بمباران است كه در آن هواپيماي بمباران كننده به سمت بالا اوج مي‏گيرد و سپس بمب‏هاي خود را رها مي‏كند. اين امر به بمب‏ها، شتاب پيش‏برنده بيشتری مي‏بخشد. اگر چه اين روش، روشي در جهت عكس بمباران به شكل شيرجه مي‏باشد كه در آن هواپيما به سمت پائين سرازير مي‎شود تا بر روی اهداف مورد نظر خود، نشانه‏گيری نمايد. بمباران به روش Toss (يا Loft) اغلب با شيرجه‏ای كوتاه به سمت پائين آغاز مي‏‎شود تا هواپيمای بمب‏افكن به راحتي قادر باشد دماغهء خود را بالا برده و عمل رهاسازي بمب‏ها را انجام دهد. اين امر، باعث افزايش انرژی جنبشی بمب و هواپيما مي‎شود، بنابراين به هواپيما كمک مي‏كند تا ارتفاع صحيح خود را مجددن كسب نمايد. بمباران به روش Toss، اغلب در ارتفاعات پست انجام مي‎شود و این به هواپیما امکان میدهد تا حتی المکان از دید رادارها پنهان بماند.عمل رهاسازی بمب در این روش اغلب بين زاويه 45 تا 90 درجه نسبت به سطح افق انجام مي‎شود. اين امر سبب مي‎شود بمب، همانند يک توپ پرانرژی، به سمت مقابل پرتاب شود. اولین عملیات پرتاب آزمایشی بمب توسط کیانگ 5A با شماره سریال 11264 در 30 دسامبر سال 1970 و به خلبانی یانگ گوا شیانگ انجام شد. در این آزمایش هواپیما به محدوده رها سازی بمب رسیده اما موفق به پرتاب رها سازی نشد . پس از اولین تلاش ناموفق ، خلبان دو بار نسبت به جداسازی اضطراری بمب اقدام کرد که هیچ کدام حاصلی در بر نداشت. پس از شکست در اولین عملیات رها سازی آزمایشی بمب مجددا عملیات رها سازی در 7 ژانویه سال 1972 صورت گرفت که اینبار موفقیت آمیز بوده و بمب با به محدوده تعیین شده اصابت کرد. Q-5B (اژدر افکن) در سال 1965 صنایع هواپیماسازی هونگدو کار بر روی ساخت نمونه دریایی گیانگ 5 را آغاز کرد و پس از مدتی سه نمونه آزمایش از آن را به ساخت رساند. پس از طی آزمایشات مختلف و تایید قابلیت ها سرانجام در سال 1968 نیروی دریایی ارتش آزادی بخش خلق چین طرح ساخت و توسعه کیانگB 5 را به تصویب رساند. این هواپیما از طراحی جدید دماغه و برخی بخش های بدنه به منظور ارتقای عملکرد آیرودینامیکی ، گنجایش بیشتر مخازن سوخت داخلی ، رادار جیا-13 ، رادار ناوبری داپلر ، سیستم خلبان خودکار 4 KJ- ، تجهیزات اپتیکال 45 .No و دو دستگاه پیشرانه توربوجت WP-6A با حداکثر توان 36.8 کیلونیوتن در حالت پس سوز برخوردار است. کیانگ 5B از قابلیت حمل دو اژدر و یا بمب های سقوط آزاد 1000 تا 1500 کیلوگرمی برخوردار است و با توجه به افزایش وزن ارابه های فرود آن نیز تقویت شده است. این هواپیما اولین پرواز خود را در سال 1970 انجام داد اما به دلیل روند آهسته توسعه اویونیک ، پروژه ساخت و توسعه آن در سال 1979 به صورت کامل لغو شد و تنها شش نمونه از آن به نیروی دریایی تحویل شد. Q-5B (حامل موشک ضد کشتی) نمونه حامل موشک ضد کشتی در اواخر سال 1970 به منظور جایگزینی با نمونه اصلی اژدر افکن ساخته شد.این هواپیما مجهز به رادار کنترل آتش تایپ 317A ، از قابلیت حمل و به کارگیری دو فروند موشک ضد کشتی YJ-81 برخوردار بود. پروژه ساخت این هواپیما با توجه به برآورده نکردن خواسته های نیروی دریایی لغو شد. Q-5I/IA/II and A-5B در سال 1977 صنایع هواپیما سازی هونگدو(واقع در نانچانگ) توسعه و بهبود قابلیت های کیانگ 5 را در دستور کار خود قرار داد. اولین نمونه توسعه یافته با نام Q-5I به ساخت رسید . این هواپیما از مخازن سوخت داخلی با گنجایش بیشتر ، چهار جایگاه حمل تسلیحات در زیر بال ها با قابلیت حمل بمب های 250 کیلوگرمی ، پیشرانه توربوجت WP-6AIII با حداکثر توان 29.4 کیلونیوتن در حالت خشک و 36.8 کیلونیوتن در حالت پسوز ، ارابه فرود تقویت شده ، صندلی پرتاب شونده Type-I ، تجهیزات بقا در دریا و سیستم های ارتباطی جدید برخوردار است. Q-5I اولین پرواز خود را در ماه اوت سال 1979 انجام داد و تا سال 1980 پنج نمونه آزمایشی دیگر از آن ساخته شد .با انجام آزمایشات پروازی ، افزایش 26 درصدی برد عملیاتی و بهبود 35 درصدی عملکرد پروازی در ارتفاع پست هواپیمای Q-5I نسبت به نمونه های اولیه مشخص شد. همچنین این مدل از کیانگ برای فرود و برخاست به باند کوتاه تری نیاز دارد و نرخ صعود و حداکثر سرعت آن نیز بیشتر است. در دسامبر سال 1983 پس از طی مراحل آزمایش و بررسی ، طرح نهایی این هواپیما مورد تایید قرار گرفت. فاز بعدی توسعه Q-5I ، بهبود تجهیزات اویونیکی از جمله گیرنده هشدار دهنده راداری ، نصب پرتابگر چف ، سیستم هدفگیری جدید و قابلیت سوخت گیری تحت فشار را شامل میشود. نمونه جدید که از قابلیت حمل و استفاده بمب های سقوط آزاد و انواع راکت برخودار بود Q-5IA نام گرفت. طرح نهایی این هواپیما در سال 1985 تایید شد.بعدها نمونه دیگری از Q-5I ساخته شد که از قابلیت های بهبود یافته و تغییراتی در طراحی برخوردار بود. این هواپیما Q-5II نام گرفت. بنا برگفته برخی منابع این هواپیما به کره شمالی صادر شده است. (Q-5III (A-5C این مدل نتیجه توسعه Q-5IA است که به منظور صادرات ساخته شده است. نمونه مجهز به تجهیزات غربی این هواپیما تحت نام A-5C شناخته میشود. اولین مشتری خارجی این هواپیما کشور پاسکتان است که در آوریل سال 1981 تعدادی از آن را سفارش داد. Q-5III اولین پرواز خود را در هفتم دسامبر سال 1982 انجام داد و تا ژانویه سال 1983 تمامی مراحل آزمایش را پشت سرگذاشت.تحویل اولین مجموعه از این هواپیما نیز در ماه مارس سال 1983 آغاز شد. نمونه A-5C سفارش داده شده توسط پاکستان ، اویونیک غربی ، صندلی های پرتاب شونده مارتین بیکر و جایگاه های حمل تسلیحات متناسب با موشک های غربی نظیر ماژیک فرانسوی و سایدوایندر آمریکایی برخودرار است. علاوه بر پاکستان که صد فروند از این هواپیما را در اختیار دارد کشور های بنگلادش ، برمه و سودان نیز از جمله دارندگان آن هستند. Q-5M شرکت نانچانگ در ژوئیه 1986 یک قرارداد همکاری با شرکت ایتالیایی Aeritalia (در حال حاضر Alenia) به منظور ساخت نمونه ای بهبود یافته از جنگنده Q-5 با نام Q-5M امضا کرد.این جنگنده بر اساس بدنه نمونه Q-5IA ساخته شده است اما بر روی آن 17 سیستم الکترونیکی و خودکار پروازی ساخت شرکت Aeritalia نصب شده است.این سامانه ها به این هواپیما توانایی آن را می دهد تا در تمام شرایط آب و هوایی به انجام ماموریت بپردازد.سیستم های الکترونیکی و خودکار نصب شده بر روی این هواپیما بر روی هواپیماهای شرکت ایتالیایی Aermacchi و شرکت برزیلی EMBRAER نیز نصب شده است.این سیستم ها عبارتند از : سامانه ناوبری اینسریایی ، نمایشگر سر بالا (HUD) ، رادار جدید ، کامپیوتر داده ها و اطلاعات پروازی و دو کامپیوتر ماموریت اصلی (مرکزی).به منظور حملات هوا به زمین جنگنده Q-5M توانایی حمل 11 بمب هدایت ناپذیر یا 4 نوع راکت غیر هدایت شونده (در اندازه های مختلف) را دارد.به منظور دفاع از خود در ماموریت ها و انجام درگیری های هوا به هوا این جنگنده توانایی حمل موشک های هوا به هوای حرارتی چینی PL-5 و PL-7 یا فرانسوی R550 (ماژیک) را دارد.به منظور افزایش بقا پذیری جنگنده در برابر سامانه های پدافند هوایی در میدان جنگ ، این جنگنده توانایی حمل مجموعه ای از سامانه های اخلالگر الکترونیکی را شامل رادار هشدار دهنده با قابلیت پوشش همه جهات و چف و فلیر(شراره) را دارد.این سامانه مستقل از خلبان عمل می کند و می تواند در صورت تشخیص خطر به صورت خودکار اقدام به رها کردن چف یا فلیر کند اما در صورت لزوم خلبان می تواند به صورت دستی اقدام به این کار کند.اصلاح اولین جنگنده Q-5IA برای تبدیل به نمونه Q-5M در اوت 1986 شروع شد و اولین پیش نمونه آن در 30 آگوست 1987 با موفقیت پرواز کرد.این نمونه در همان سال در نمایشگاه هوایی پاریس و سال بعد در نمایشگاه هوایی فارنبو به نمایش عموم گذاشته شد.با وجود آن که این پروژه پس از حوادث سال 1989 لغو شد ولی از تجربیات و فن آوری های استفاده شده در آن در جنگنده Q-5D استفاده شد. Q-5K در سال 1987 چین و فرانسه توافقنامه ای را برای ساخت جنگنده Q-5K به منظور جایگزینی با پروژه لغو شد Q-5M امضا کردند.از ویژگی های این نمونه می توان به نمایشگر سربالای تامسون CSF VE-11 ، مسافت یاب لیزری TMV-630 و برخی تجهیزات پیشرفته دیگر اشاره کرد.این توافق نامه به دلایل سیاسی و اقتصادی لغو شد. Q-5D به دلیل نیاز نیروی هوایی چین به جنگنده ای پیشرفته تر برای جایگزینی جنگنده پیر و فرسوده Q-5 ، شرکت نانچانگ (هونگ دو) در سال 1990 توسعه نمونه جدیدی از جنگنده Q-5 با نام Q-5D و بر اساس فناوری های به کار رفته در نمونه Q-5M را آغاز کرد.این جنگنده اولین پرواز خود را در اوایل سال 1990 انجام داد و طبق گزارشات تعداد کمی از آن به منظور جایگزینی با جنگنده های Q-5I و Q-5IA به نیروی هوایی چین تحویل داده شده است. Q-5 نمونه ویژه حملات دقیق نیروی هوایی چین سال های زیادی به دنبال نمونه ای از جنگنده Q-5 با قابلیت حمله دقیق به اهداف بود.این تلاش منجر به تولید نمونه وِیژه حملات دقیق جنگنده Q-5 در سال 2007 شد.این نمونه دارای نشانه گذار لیزری در زیر دماغه خود است و قابلیت حمل دو بمب 500 کیلوگرمی هدایت لیزری (قابل مقایسه با بمب هدایت لیزری آمریکایی Paveway-I) در زیر بال های خود را دارد.مخزن سوخت خارجی نصب شده در زیر بال های این جنگنده برد آن را به میزان قابل توجهی افزایش داده است.با اینحال نصب مخازن سوخت خارجی و تسلیحات سنگین باعث سنگین شدن بیش از پیش جنگنده خواهد شد و باعث می شود تا توانایی مانور پذیری جنگنده به طور قابل توجهی کاهش یابد.آخرین عکس های اینترنتی نشان می دهد که از این جنگنده در لشگر پنجم نیروی هوایی چین به صورت عملیاتی استفاده می شود. Q-5J (نمونه دو سرنشینه و آموزشی) Q-5J نمونه دو سرنشینه و آموزشی خانواده جنگنده های Q-5 است که به منظور جایگزینی با جت آموزشی منسوخ و قدیمی JJ-6 (کپی چینی میگ-19) و برای آموزش خلبانان سری جنگنده های Q-5 توسط شرکت هونگ دو توسعه داده شده است.به منظور بهبود ثبات جنگنده قسمت جلوی بدنه و دم آن از نو طراحی شده است.جت آموزشی Q-5J اولین پرواز خود را در 28 فوریه 2005 انجام داد.این پروژه توسط شرکت هونگ دو و بدون پشتیبانی مالی از سوی نیروی هوایی چین توسعه داده شده است و این شرکت امیدوار است تا نیروی هوایی چین این جت آموزشی را به خدمت بگیرد. تسلیحات بر روی تمامی جنگنده های خانواده Q-5 دو توپ 23 میلیمتری Type 23-2K به همراه 100 تیر فشنگ در ریشه بال ها (کنار ورودی های هوا) نصب شده است.این هواپیما دارای 10 جایگاه برای حمل انواع تسلیحات هوا به زمین و هوا به هوا و همینطور مخازن سوخت خارجی است.دو عدد از این جایگاه ها در زیر بدنه (با توانایی حمل هر کدام 250 کیلوگرم) ، دو عدد جایگاه مخازن سوخت خارجی (زیر بال) و 6 عدد جایگاه حمل تسلیحات(با توانایی حمل هر کدام 500 کیلوگرم) نیز در زیر بال ها قرار دارد. - جایگاه های زیر بدنه هر یک توانایی حمل یک بمب 250 کیلوگرمی را دارند(شامل بمب های چینی 250-2 و 250-3 ، بمب آمریکایی Mk 82 (مارک-82) یا بمب فرانسوی Snakeye و دیگر بمب های مشابه...).در نمونه Q-5E بر روی این جایگاه ها می توان غلاف های فلیر و نشانه گذار های لیزری و مادون قرمز نصب کرد. - جایگاه های داخلی جنگنده توانایی حمل تسلیحات تا 6 کیلوگرم (25 پوند) را دارند که شامل بمب های کوچک ، راکت اندازهای 11 تایی 57-2 (57 میلی متری) ، 7 تایی (68 میلی مترِی ) ، هفت تایی Type 90-1 (نود میلیمتری) یا راکت انداز 4 تایی 130-1 (100 میلیمتری) می شود. - بر روی جایگاه های مرکزی بال ها می توان بمب های هدایت شونده کوچک چینی 500 کیلوگرمی ، بمب خوشه ای BL755 با وزن 450 کیلوگرم ، بمب های چینی 250-2 و 250-3 (250 کیلوگرمی)، بمب آمریکایی Mk 82 یا فرانسوی Snakeye ، بمب های 500 کیلوگرمی هدایت لیزری چینی یا مشابه آن ها را نصب کرد.به جای بمب می توان بر روی این جایگاه ها مخازن سوخت با ظرفیت 760 لیتر یا غلاف های اخلالگر الکترونیکی نصب کرد. - جایگاه های انتهایی بال ها توانایی حمل مخزن های سوخت خارجی با ظرفیت 400 لیتر (مخازن بزرگتر در جایگاه مرکزی بال ها نصب می شود) یا موشک های هوا به هوای PL-2 ، PL-2B ، PL-7 ، AIM-9 یا R550 (ماژیک) را دارند. منبع: http://www.centralcl...ang-t91433.html نویسنده :Goebbels به بخش نیروی هوایی منتقل شد احسان

[quote name='cheka' timestamp='1341140392' post='258147'] [quote name='ghermez' timestamp='1341120518' post='258112'] از دوستان و به خصوص جناب چکا یک سوال دارم کد IFF هر هواپیمایی از اون داره ، اگر داره در مورد این کدها به خصوص روی هواپیما های خودمون بیشتر توضیح بدید [/quote] بله دوست عزیز ، هر هواپیمای نظامی که در حال حاضر عملیاتی هست برای شناسایی شدن توسط سیستم به دستگاه IFF نیازمنده . در مورد کدهای این دستگاهها باید خدمتتون عرض کنم که کدهای عملیاتی IFF و خود اون دستگاه جز سری ترین اطلاعات نظامی یک نیروی نظامی هوایی بشمار میاد که دستیابی به این کدها به معنی امکان عبور از پدافند هوایی کشور بدون هیچگونه تردید و همانند یک هواپیمای خودی هست . بهمین دلیل بجز مواردی مثل فرستنده SRO-2 که در 1967 به دست غرب افتاد یا SO-1R (فرستنده ی جنگنده ی Mig-27 Flogger) ، این قضیه حتی تا اونجایی پیشرفته که در مورد جنگنده های کنونی اطلاعات مربوط به IFF ها بشدت حفاظت میشه و در بیشتر جنگنده های جدید (مثل Su-27) دستگاه IFF نصب شده برنامه ریزی شده که در صورت سانحه یا سقوط هواپیما ، منفجر میشه (Self Destruct) در جنگنده های ما هم بحث IFF به همین شکل هست . جنگنده های Su-25 و Mig-21 Fishbed نیروهای ما بصورت پیشفرض (استاندارد صادراتی) به دستگاه فرستنده/بازجو کننده SRO-2/SRZO-2 مجهز هستند که البته به احتمال زیاد بعلت لو رفتن کدهای این فرستنده ، دستگاه جدیدی در داخل ساخته و جایگزین شده . اگر بحث شما در مورد نحوه ی عملکرد کلی این دستگاهها هست هم توضیح مفصل یک تاپیک جداگانه میطلبه ، تقریبا تنها چیزی که بین IFF های کشورها فرق میکنه الگوریتم رمزگذاری سیگنال و فرکانس کاری هست و طرز عملکرد کلی یکیه . [/quote] منظورم جنگنده هایی مثل f14 ، f5 و... از امریکا در زمان پیش انقلاب خریدیم امریکا که سازنده ی اوناست بس باید کد اونا ها..... در این مورد....

از دوستان و به خصوص جناب چکا یک سوال دارم کد IFF هر هواپیمایی از اون داره ، اگر داره در مورد این کدها به خصوص روی هواپیما های خودمون بیشتر توضیح بدید

[center][size=4][color=black]فیلیپ ام سورگل[/color][/size][/center] [center][font=times new roman,times,serif][size=4][color=black]دانش نامه انکارتا[/color][/size][/font][/center] [font=times new roman,times,serif][size=4][b][size=4]مقدمه[/size][/b][/size][/font] [font=times new roman,times,serif][size=4][url="http://en.wikipedia.org/wiki/Chivalry"]شوالیه گری[/url][/size][size=4] نظامنامه ای از رفتارهایی است که [url="http://en.wikipedia.org/wiki/Knight"]سلحشوران قرون وسطی[/url][/size][size=4] از آنها پیروی می کردند. شوالیه گری عنصر برجسته اروپای غربی در این دوران است. در حالیکه ریشه های شوالیه گری به قرنهای نهم و دهم میلادی می رسد این روش بیشتر در قرون دوازدهم و سیزدهم و قبل از زوال قرون وسطی به رشد رسید. به هر حال، شوالیه گری در قالب رفتار نجیب زادگان و طبقات بالای جامعه در دوران رنسانس به زندگی خود ادامه داد.[/size][/font] [font=times new roman,times,serif][size=4][b][size=4]منشاء شوالیه گری[/size][/b][/size][/font] [font=times new roman,times,serif][size=4]شوالیه گری توسط دو عامل اساسی توسعه یافت: سواره نظام ،که از تاخت و تازهای مهاجمین سواره نشأت گرفت و فئودالیسم که نظامی سیاسی-نظامی بود که رابطه بین نخبگان جامعه اروپا را سازمان داده بود.[/size][/font] [font=times new roman,times,serif][size=4]در قرنهای نهم و دهم میلادی، اروپای غربی تحت تهاجم وایکینگها، مجارها، مسلمانان و دیگر قبایل مهاجم بود. این مهاجمین اغلب در جنگ بر پشت اسب خبره بودند. افسران نخبه ارتشهای اروپایی در ابتدا به صورت پیاده می جنگیدند و مبارزه با این نیروهای سریع برایشان دشوار بود. متعاقبا، بسیاری از این افسران عالی رتبه شروع کردند تا برای مقابله با این تهدیدات سواری و تاکتیکهای سواره نظام را فرابگیرند. اولین شوالیه ها درحقیقت سلحشوران مسلحی بودند که بر پشت اسب می جنگیدند.[/size][/font] [font=times new roman,times,serif][size=4]به هرحال، نگهداری اسب گران تمام می شد و آموزش سوارکاری فرآیندی طولانی مدت بود. نخبه های اروپایی برای پشتیبانی از سواره نظامشان شروع کردند تا قسمتی از زمینهایشان را به سلحشوران سوارکارشان ببخشند تا آنها را همیشه در خدمت خود داشته باشند. [b]زمین[/b] می توانست مخارج ضروری یک [url="http://en.wikipedia.org/wiki/Knight"]شوالیه[/url][/size][size=4] را تأمین کند. این نظام از تقسیم زمینها گوشه ای از فئودالیسم است. شوالیه ها در ازای حق نگه داری قسمتی از زمین یا دارایی به ارباب فئودال یا شاه خود خدمات نظامی ارائه می کردند. در انتها، [url="http://en.wikipedia.org/wiki/Chivalry"]شوالیه گری[/url][/size][size=4] به عنوان نشانه تمایز طبقه اجتماعی درآمد و فرصت شوالیه شدن معمولا از افراد عادی دریغ می شد.[/size][/font] [font=times new roman,times,serif][size=4]یک قرارداد نانوشته رابطه بین شاه و اربابان فئودال (لردها) از یک سو و شوالیه هایشان را از سوی دیگر تنظیم می کرد. یک [url="http://en.wikipedia.org/wiki/Knight"]شوالیه[/url][/size][size=4]باید هر ساله به جای زمینی که دریافت کرده بود و اینکه تحت حمایت شاه (یا لرد) خود قرار گرفته بود روزهای خاصی را به خدمت نظامی برای وی اختصاص می داد. همچنین از یک شوالیه انتظار می رفت که با شجاعت در راه ارباب خود بجنگد و نسبت به او وفادار باشد. شجاعت و وفاداری منادی آن چیزی بود که بعدها به شوالیه گری معروف شد.[/size][/font] [font=times new roman,times,serif][size=4][b][size=4]نظامنامه شوالیه گری[/size][/b][/size][/font] [font=times new roman,times,serif][size=4]در طول سالهایی که پس از آن گذشت، مسیحیت و [url="http://en.wikipedia.org/wiki/Courtly_love"]عشق درباری[/url][/size][size=4] بر نظامنامه [url="http://en.wikipedia.org/wiki/Chivalry"]شوالیه گری[/url][/size][size=4] تأثیرگذاشتند. این تأثیرات پارسایی مذهبی و تذهیب رفتار و آداب را در بر می گرفت. شوالیه گری به تدریج شروع کرد تا لبه های خشن جنگجویان فئودال را نرم ترکند. از شوالیه ها انتظار می رفت که با سخاوت و احترام از دیگر شوالیه ها و افرادی که از نظر اجتماعی مراتب پایین تری داشتند پذیرایی کنند. نظامنامه جدید، شوالیه ها را از حمله به اشخاص بی سلاح منع می کرد و شوالیه ی آرمانی کسی بود که برای افتخار و مسیحیت می جنگید نه برای منافع شخصی. در عمل، البته، بیشتر شوالیه ها به چشم داشت برای منافع مادی که می توانستند از یک گروگان یا اسب دزدی به دست آوردند ادامه دادند.[/size][/font] [font=times new roman,times,serif][size=4][b]مسیحیت و صلیبیون[/b][/size][/font] [font=times new roman,times,serif][size=4]اوایل قرون وسطی برای اروپاییان دورانی بی نظم و پر کشمکش بود. به هرحال، در قرن یازدهم میلادی یک دوره جدید پایداری آغازشد. تجارت و بازرگانی دوباره رونق گرفت و شهرهای جدیدی سربرافراشتند. در این دوران نسبتا صلح آمیز، کلیسا سعی کرد تا روحیه جنگجویی نخبگان فئودال را به خدمت گیرد. در قرن یازدهم، به عنوان مثال، اعضای کلیسا در اکناف اروپا سفر کردند و برنامه هایی چون "صلح برای خدا و جنگ برای خدا" را شیوع دادند. صلح برای خدا شوالیه ها را از حمله به رعایا، زنها، کشیشان و تجار باز می داشت در حالی که جنگ برای خدا از نبرد در روزهای یکشنبه و دیگر روزهای مقدس جلوگیری می کرد. اگرچه کلیسا قدرت نداشت تا آنها را به خواسته های خود مجبور کند این برنامه ها ارزشهای جدیدی را بنیاد گذاشتند که تمامی جنگ های نوعی قرون نهم و دهم را زیر سوال می برد.[/size][/font] [font=times new roman,times,serif][size=4]مسیحیت همچنین [url="http://en.wikipedia.org/wiki/Chivalry"]شوالیه گری[/url][/size][size=4] را از طریق جنگهای صلیبی تحت تأثیر قرار داد. صلیبی ها گروه های نظامی بودند که به همراه شوالیه های مسیحی هم قسم شده بودند تا کنترل ارض مقدس فلسطین را از دست مسلمانان خارج کنند. اگرچه بسیاری از [url="http://en.wikipedia.org/wiki/Knight"]شوالیه[/url][/size][size=4] ها به دنبال منافع مادی، افتخار نظامی یا ماجراجویی بودند اما بسیاری از آنها به دلیل احساسات مذهبی خود به صلیبیون پیوستند. شور و شوق مذهبی صلیبیون را می توان در صنف های نظامی-مذهبی مانند [url="http://en.wikipedia.org/wiki/Knights_Templar"]شوالیه های معبد[/url][/size][size=4]، [url="http://en.wikipedia.org/wiki/Teutonic_Knights"]شوالیه های توتونی[/url][/size][size=4]و [url="http://en.wikipedia.org/wiki/Knights_Hospitaller"]شوالیه های پرستار[/url][/size][size=4] مشاهده کرد. اعضای این صنفها با هم پیمان مذهبی می بستند و در بازپسگیری سرزمین مقدس هم عقیده بودند. آنها باور داشتند که [url="http://en.wikipedia.org/wiki/Chivalry"]شوالیه گری[/url][/size][size=4] وقتی که در خدمت مسیحیت درآید می تواند یک روش زندگی مقدس باشد. این صنفها کمک کردند که ایده آلیسم مذهبی به شوالیه گری تزریق شود.[/size][/font] [font=times new roman,times,serif][size=4][b]عشق درباری[/b][/size][/font] [font=times new roman,times,serif][url="http://www.pic1.iran-forum.ir/viewer.php?file=20759616267569969420.jpg"][img]http://www.pic1.iran-forum.ir/images/up7/20759616267569969420_thumb.jpg[/img][/url][/font] [font=times new roman,times,serif][size=4]از دیگر مسائلی که تأثیر زیادی بر روی [url="http://en.wikipedia.org/wiki/Chivalry"]شوالیه گری[/url][/size][size=4] داشت می توان به [url="http://en.wikipedia.org/wiki/Courtly_love"][b]عشق درباری[/b][/url][/size][size=4] اشاره کرد. عشق درباری آیین نامه ای بود که رابطه بین شوالیه ها و بانوان عالی جاه را در فئودالیسم قرون وسطی تعیین می کرد. [url="http://en.wikipedia.org/wiki/Courtly_love"]عشق درباری[/url][/size][size=4] بر این نکته پافشاری می کرد که یک شوالیه باید خود را کاملا وقف ازدواج یا نامزدی یک زن در دربار یا بارگاه ارباب فئودال کند. یک [url="http://en.wikipedia.org/wiki/Knight"]شوالیه[/url][/size][size=4] باید تنها با نام بانوی خویش وارد معرکه می شد یا در مسابقات به نیزه بازی می پرداخت و تمام همّ خود را بر رضایت خاطر بانویش قرارمی داد. پس از یک دوره اظهار عشق، دو دلداده ممکن بود که به صورت پنهانی به وصال هم برسند. تأثیر عشق درباری بر شوالیه ها غیرقابل انکار است اگرچه این موارد با اخلاقیات آیین مسیحیت در تضاد بود. [url="http://en.wikipedia.org/wiki/Courtly_love"]عشق درباری[/url][/size][size=4] به مردها و زنهای درباری کمک می کرد تا رابطه خود را پاک نگاه دارند. شوالیه ها کوشش می کردند تا برای رضایت بانوی خود در فنون رزمی سرآمد دیگران شوند. علاوه بر اینها، سرودن اشعار، خواندن آوازهای عاشقانه و نواختن سازهای موسیقی برای یک شوالیه واجب بود چرا که آنها امید داشتند تا با تکیه بر این گونه مهارتها بتوانند بانوی خود را سرگرم کرده و در قلب وی نفوذ کنند.[/size][/font] [font=times new roman,times,serif][size=4][b][size=4]زندگی یک شوالیه[/size][/b][/size][/font] [font=times new roman,times,serif][size=4][b]تمرینات[/b][/size][/font] [font=times new roman,times,serif][size=4]آموزش یک [url="http://en.wikipedia.org/wiki/Knight"]شوالیه[/url][/size][size=4] مانند بسیاری از مشاغل قرون وسطی صورت می گرفت. در سالهای اولیه، شوالیه آینده باید مانند یک خانه شاگرد یا ملازم در خانه ارباب کارآموزی می کرد. زمانی که به نوجوانی می رسید شاگرد یه مقام یک [b]همراه[/b] می رسید و مسئولیتهای بیشتری بر دوشش می گذاشتند. به عنوان یک همراه، شوالیه جوان باید از اسبها و زره اربابش نگه داری می کرد و در عین حال می توانست به اولین تجربه های رزمی خود دست پیدا کند. به صورت معمول در میدان نبرد هر شوالیه چند همراه داشت و ممکن بود که آنها به عنوان یک دسته پیاده نظام در اطراف اربابشان بجنگند. در آنجا بود که آنها به بسیاری از مهارتهای رزمی ،که در حرفه شوالیه گری نیازمند آنها بودند، دست می یافتند. برای رسیدن به مرتبه شوالیه، یک همراه معمولا چند حرکت قهرمانانه در میدان رزم انجام می داد. یک همراه با تماس شمشیر یا سیلی اربابش به جرگه شوالیه ها وارد می شد. از آن پس شوالیه جدید به تیول، پاداش یا زمین دست پیدا می کرد. با توسعه مکتب [url="http://en.wikipedia.org/wiki/Chivalry"]شوالیه گری[/url][/size][size=4] در قرون دوازدهم و سیزدهم میلادی، برپاداشتن جشن برای شوالیه ها بیشتر صورت می گرفت. اغلب این جشنها در دربار گرفته می شدند و تماس شمشیر با شانه شوالیه ممکن بود که با دعاهای مذهبی ،که پیمان شوالیه را با مسیحیت و رسوم شوالیه گری محکم می کردند، همراه شود.[/size][/font] [font=times new roman,times,serif][size=4][b]سلاح ها و زره[/b][/size][/font] [font=times new roman,times,serif][size=4]سلاح معمول یک [url="http://en.wikipedia.org/wiki/Knight"]شوالیه[/url][/size][size=4] نیزه بلند و شمشیر بود و چون دیگر شوالیه ها نیز از این سلاح ها استفاده می کردند هر شوالیه خود را ملزم می دانست که با زره و کلاهخود از بدنش محافظت کند. کلاهخودها انواع گوناگونی داشتند و بعضی از آنها فقط بالا و پشت سر را می پوشانند. بعضی دیگر دارای تیغه ای در جلوی بینی بودند و بعضی به صورت کامل جلوی صورت را می پوشاندند و تنها چند سوراخ کوچک برای چشمها و تنفس داشتند.[/size][/font] [font=times new roman,times,serif][size=4]به مدت چند قرن شوالیه ها برای حفاظت بدنشان از زرههای بی آستینی استفاده می کردند که [b]هاوبرک[/b] نام داشت. هاوبرک های اولیه از چرم سخت ساخته می شدند. بعدها با استفاده از زنجیرهای فلزی نوعی جوشن ساخته شد که در برابر ضربه شمشیر و نیزه های معمولی کاملا مقاومت بود اما در برابر گرز و تبرزین هنوز هم نیاز به حفاظت بیشتر احساس می شد. پس شوالیه ها ناچار به استفاده از سپرهای بلند روی آوردند که زمانی که شوالیه مجروح می شد می توانستند بدن او را با آن حمل کنند. برای حفاظت جوشن در برابر نور خورشید و رطوبت معمولا شوالیه ها یک پیراهن پارچه ای بر روی زره می پوشیدند که [url="http://en.wikipedia.org/wiki/Surcoat"]سورکت[/url][/size][size=4] نام داشت.[/size][/font] [font=times new roman,times,serif][size=4]پیشرفتهایی که در قرن چهاردهم منجر به ساخت کمانهای زنبورکی شد به کمانگیران اجازه داد تا از فاصله ای دور و به راحتی در جوشن شوالیه ها نفوذ کنند. بنابراین در حدود 1350 میلادی اضافه کردن صفحات فلزی به جوشن آغازشد. قفسه سینه، شانه ها، دستها و پاها و هر قسمت حساس بدن شوالیه به محاصره صفحات زرهی درآمد.[/size][/font] [font=times new roman,times,serif][size=4]در انتهای قرون وسطی چندگونه زره معمول بودند. زره کاملا مفصل دار در نیمه ابتدایی قرن پانزدهم رواج یافت و [url="http://en.wikipedia.org/wiki/Gothic_plate_armour"]گوتیک[/url][/size][size=4] نامیده می شد چرا که خطوط عمودی آن یادآور معماری گوتیک بود. در حدود سال 1500 بود که روش ساخت زره تغییر کرد و اشکال دایره وار دوره رونسانس بیشتر بکار گرفته شد. زرهی که در آلمان مورد علاقه بود ،و به زره ماکسیمیلیان معروف شده بود، دارای سطوحی شیار شیار ،مانند آهن موجدار بود.[/size][/font] [url="http://www.pic1.iran-forum.ir/viewer.php?file=29457436705149613733.jpg"][img]http://www.pic1.iran-forum.ir/images/up7/29457436705149613733_thumb.jpg[/img][/url] [font=times new roman,times,serif][size=4]زره گوتیک[/size][/font] [font=times new roman,times,serif][size=4]از آنجا که زره تمامی بدن شوالیه ها را می پوشاند برای تشخیص دادن یک شوالیه علائم شناسایی بر روی سینه وی نقش می بست. این علامت ، یا [b]کت نشان[/b] آن طور که بعدها نامیده شد، همچنین بر روی سورکت و پارچه روی اسب شوالیه نیز قلابدوزی می شد. در ابتدا علائم شکل های ساده ای بودند اما بعدها این علائم از دایره ها، شبدر، حیوانات و شمشیر پوشیده شدند. گاهی این علائم بر اساس وقایع مهم زندگی شوالیه طراحی می شدند.[/size][/font] [font=times new roman,times,serif][size=4][b]مسابقات[/b][/size][/font] [font=times new roman,times,serif][size=4]شوالیه ها اغلب باید مهارتهای جنگی شان را با شرکت کردن در یک سری مسابقات متناوب ، که در بارگاه اربابها و شاهان انجام می گرفت، جلا می دادند. منشأ این مسابقات تمرینهای رزمی بود که شاهان برای آماده نگه داشتن شوالیه هایشان برگزار می کردند. اندک اندک قرون وسطی به پایان رسید و نقش شوالیه ها به عنوان جنگجو کمرنگ تر شد و این مسابقات به مراسمی با شکوه و با جزئیات فراوان برای تفریح و سرگرمی درباریان تبدیل شد. نیزه بازی ها و نبردهای تن به تن بی پایان بین شوالیه های یک لرد ممکن بود که برای تحت تأثیر قرار دادن یک میهمان عالیرتبه یا شاه بکارگرفته شود. در انتهای قرن سیزدهم از نیزه ها و شمشیرهای کند یا بدون نوک برای این مسابقات استفاده می شد تا آسیب کمتری به شوالیه ها وارد شود.[/size][/font] [font=times new roman,times,serif][size=4][b][size=4]افول شوالیه گری[/size][/b][/size][/font] [font=times new roman,times,serif][size=4]در قرن چهاردهم میلادی در اروپای غربی نظام فئودالیسم رو به انحطاط گذاشت. پس از قرن سیزدهم اقتصاد اروپا متزلزل شد و در سال 1347 طاعون در اروپا شیوع پیدا کرد و در قرن چهاردهم و پانزدهم متناوبا در این کشورها ظاهر شد. طاعون جمعیت نسبتا زیادی را کشت و به انحطاط نظام فئودالیسم کمک رساند.[/size][/font] [font=times new roman,times,serif][size=4][b]تغییر در جنگ ها[/b][/size][/font] [font=times new roman,times,serif][size=4]با افول فئودالیسم، شاهان و ملت-کشورها بیشتر اهمیت پیداکردند. در همان زمان، هنر جنگ آوری به روشهای مختلفی تغییر کرد تا جایی که استفاده از شوالیه های سوار را منسوخ کرد. درگیریهایی چون جنگهای صد ساله (1337 تا 1453 میلادی) بزرگتر از آن بودند که ارتشهای فئودالی یک پادشاه بتوانند جنگاوران مورد نیاز آنها را تأمین کنند. پادشاهان به استفاده از سربازان مزدبگیر روی آوردند. ابداع کمان انگلیسی اهمیت کمانگیران را بیشتر کرد و توسعه باروت در نهایت شوالیه های زره پوش را از میدان به در کرد. در انتهای قرون وسطی، [url="http://en.wikipedia.org/wiki/Chivalry"]شوالیه گری[/url][/size][size=4] تنها به عنوان یک نظامنامه از شجاعت، باورها و تشریفات به حیاتش ادامه داد. جامعه ای که به شوالیه گری پر و بال داده بود در حال ناپدید شدن بود.[/size][/font] [font=times new roman,times,serif][size=4][b]صنفهای شوالیه گری[/b][/size][/font] [font=times new roman,times,serif][size=4]با کم اهمیت شدن شوالیه ها در میدان جنگ، مناسک و تشریفات [url="http://en.wikipedia.org/wiki/Chivalry"]شوالیه گری[/url][/size][size=4] بیشتر اهمیت یافتند. برای بسیاری از شوالیه ها، وظایف تشریفاتی یک [url="http://en.wikipedia.org/wiki/Knight"]شوالیه[/url][/size][size=4] با افزایش تشریفات درباری و مسابقات گران قیمت تر شدند و زره و تجهیزات آنان به سوی تزئینات بیشتر سوق داده شد. در حقیقت، بسیاری از همراهان که می توانستند به صورت واقعی شوالیه شوند از این امر چشم می پوشیدند چرا که بار مالی سنگینی بر دوششان می گذاشت.[/size][/font] [font=times new roman,times,serif][size=4]در اصل نظامنامه [url="http://en.wikipedia.org/wiki/Chivalry"]شوالیه گری[/url][/size][size=4] از مرزهای ملی و محلی عبور می کرد و شوالیه ها در کشورهای اروپایی با ایده آلهای مسیحیت، نیک خواهی و شجاعت به هم می پیوستند. به هرحال، با افزایش قدرت ملت-کشور ها در اروپای غربی، شوالیه ها خود را در نبرد برای تجلیل از کشورهایشان و توسعه قدرت شاهانشان یافتند. برای تشجیع میهن پرستی شوالیه ها، پادشاهان صنف های شوالیه گری جدیدی را بر مبنای ملیت شان پایه گذاری کردند. یکی از آنها صنف [url="http://en.wikipedia.org/wiki/Order_of_the_Garter"]گارتر[/url][/size][size=4](بند جوراب) در قرن چهاردهم در انگلستان برای پاداش دادن به شوالیه ها و نخبگانی که در نبردهای حساس جنگهای صد ساله شرکت کرده بودند تأسیس شد. صنف شوالیه های [url="http://en.wikipedia.org/wiki/Order_of_the_Garter"]گارتر[/url][/size][size=4] به سرعت تبدیل به یک وجه تمایز اجتماعی شد و به زودی در فرانسه، بورگوندی و اسپانیا از آن نسخه برداری شد. [url="http://en.wikipedia.org/wiki/Order_of_the_Garter"]شوالیه های گارتر[/url][/size][size=4] در انگلستان یا شوالیه های پشم طلایی در بورگوندی از شوالیه های فئودال انتخاب می شدند اما به یک ارباب خدمت نمی کردند. بنابر این شاه می توانست برای ایجاد اتحاد با دیگر شاهزادگان و نخبگان مهم کشور، آنها را نیز به عضویت این صنفها درآورد. اعضای این صنفهای شوالیه گری ممکن بود هیچ عملیات مهم نظامی را انجام نداده باشند در عوض از شاه اطاعت می کردند تا قدرت وی را در جوامع اروپایی افزایش دهند.[/size][/font] [font=times new roman,times,serif][size=4][b][color=black]میراث شوالیه گری[/color][/b][/size][/font] [font=times new roman,times,serif][size=4][color=black]در قرون پانزدهم و شانزدهم میلادی، ایده آلهای جوانمردی و آداب و رسوم آن در میان بسیاری از نخبگان اروپایی ادامه یافت. در این زمان اهمیت آنان بیشتر در زنده نگه داشتن خاطره شوالیه ها و سنت[/color][/size][/font] [font=times new roman,times,serif][size=4][color=black]هایشان و خدمت به عنوان نشانه طبقه ممتاز اجتماعی بود. در همان زمان ادبیات اروپا شروع کرد تا نظامنامه [/color][url="http://en.wikipedia.org/wiki/Chivalry"]شوالیه گری[/url][/size][size=4][color=black] را به عنوان سرمشقی از نخبگی و نجیب زادگی در دربارها نشان دهد. در ایتالیای دوران رنسانس، [/color][url="http://en.wikipedia.org/wiki/Baldassare_Castiglione"][b]بالتازار کاستیگیونه[/b][/url][/size][size=4][color=black] کتابش را با نام [/color][url="http://en.wikipedia.org/wiki/The_Book_of_the_Courtier"]آداب درباری[/url][/size][size=4][color=black]، در سال 1528منتشر کرد که شامل توصیه های وی برای مردان و زنان درباری بر اساس آداب شوالیه گری بود. در دو قرنی که پس از آن سررسید، بسیاری از نویسندگان چنین توصیه هایی را برای درباریان و نجیب زادگان مکتوب کردند. در ابتدای قرن نوزدهم، چهره شوالیه ها خیالی تر شد. نویسندگان شوالیه ها را چون پیشگامان عشق رمانتیک و بالاترین ایده آلهای مسیحیت و تمدن تصویر می کردند. در قرن نوزدهم، نویسنده های رمانتیک مانند [b]سروالتر اسکات[/b] شروع کردند تا رفتارهای مدرن را به شوالیه های قرون وسطی نسبت دهند. کار آنها انطباق مداوم و توانایی مفهوم [/color][url="http://en.wikipedia.org/wiki/Chivalry"]شوالیه گری[/url][/size][size=4][color=black] را نشان می دهد. مفهومی که توسعه تاریخی معنی داری را سالها پس از دوران شوالیه ها در قرون وسطی به خود دیده است.[/color][/size][/font] [font=times new roman,times,serif][size=4][color=black]نويسنده:[/color][/size][/font] [font=times new roman,times,serif][size=4][color=black]رضا كياني موحد[/color][/size][/font] [font=times new roman,times,serif][size=4][color=black]منبع:[/color][/size][/font][font=times new roman,times,serif][url="http://wars-and-history.mihanblog.com/post/392"]http://wars-and-hist...og.com/post/392[/url][/font] [hr] [color=#4b0082][font=times new roman,times,serif]منتقل شد SHAHABESAGEB[/font][/color]

دوستان [quote name='hamedof' timestamp='1340941543' post='257814'] [quote name='mihandost' timestamp='1340921730' post='257799'] با سلام نمی دانم دوستان از چی دفاع می کنند ایا شاه جز خیانت و سر سپردگی به غرب چیزی برای مان داشت . مثال ما در ان دوران مثل عربستان است .نیروی هوایی بسیار قوی در ضمن به قل خودشان 70 درصد از بدنه اف15 را تولید می کنند .در مثال مناقشه نیست . ایا وضعیت ما در دوران قبل از انقلاب بهتر بود پول های نفتی کجا سرمایه گذاری شد . دوران طایی فروش نفت چه شد .ایا ازتسلیحاتی که بدون اجازه شاهنشاه در جنگ ویتنام شرکت می کردند خبر دارید . ایا تا حال به موزه عبرت سری زده اید . ایا فقری که در ایران بود فکر کرده اید .ایا به جنگی که علیه اسلام عزیز وجود داشت فکری کرده اید و ... نگاه کنید اگر غرب بداند کشوری در فرهنگ غرب حل شده است هواپیما که چیزی نیست فناوری ساخت تک تک قطعات را به ان ها می دهد چون برایش خطری ندارد .در ان زمان چرا به ایران اف 14 فروختند به جز اینکه فکر می کردند که ایران جزیره ارامی است و سدی در برابر شوروی اگر ما هم اکنون در برابر غرب سر تسلیم فورد بیاوریم جنگده که چه بگویم بمب اتم هم دو دستی تقدیم مان می کنند .در جهان امروز نمونه های بسیار زیادی داریم . اما وضیعت کنونی کشور و این اقا زادها که به وجود امد از چه فرهنگی به وجود امد .وقتی به امام امت بی توجهی می کنیم از خودم شروع می کنم این همه امام و اقای من خامنه ای تذکر می دهد و توجه نمی کنیم چه می شود وقتی عده در غرب تحصیل کنند به غرب هم فرار می کنند واضح است .اگر به جایی فرهنگ توسعه فرهنگ کوخ نشینی بود ایا وضع ما بدتر می شد . [/quote] اصولا نگاه برادر ، همه ی اینایی که میگی درست ولی 1 نفر 100 درصد هم بد نیست ، اگه نیروی هواییمون اینقدر تجهیز نشده بود ، آمار شهیدامون از 300 هزار به 3 میلیون نفر میرسید تا قائله تموم بشه ! هیچکس بد مطلق نیست ! ... [/quote] دوستان به اين نكته توجه كنند ايا اگرخود شاه بود جنگی هم بود كه ما به اون همه.....

[quote name='Aspahbod' timestamp='1340777983' post='257503'] [right] در سال 1350 بعد از ورود اين رادارهاي آمريکايي و انگليسي به ايران، تيپ 70 مستقل دفاع هوايي جاي خود را به فرماندهي پدافند هوايي داد. در سال های بعد تا وقوع انقلاب اسلامی و حتی در دوره جنگ تحمیلی 8 ساله عراق علیه کشورمان خرید رادار جدید صورت نگرفت که همین امر مقدمات تلاش برای ساخت رادار در داخل کشور را رقم زد. بدین ترتیب تا سال 1373 که رادار چيني JY-14 که ديجيتالي بود و براي تکميل فرماندهي و کنترل نوين با درايت شهيد ستاري وارد کشور شد از همان سامانه های راداری قدیمی استفاده می شد. این رادار که آنتنی با انتشارات جانبی کم دارد در باند 1.5 تا 2.1 گیگاهرتز کار می کند و برای جستجو و هدفیابی کاربرد دارد. برد آن در حدود 320 کیلومتر و بیشینه ارتفاع قابل پوشش آن 23هزار تا 25 هزار متر است و می توند تا 100 هدف را تشخیص دهد.[/right] [right](MTTB)[/quote][/right] [right]شرمنده اشكال نگارشی ميگیرم[/right] [right]اين قسمتش واضع نيست جندين جا دیگه از دست .... [/right]

توپ های سرپر ساخت کره در دوره شاهان سلسله جوسئون (1392-1897) نسبتا کوچک بودند اما دقت و برد مناسبی داشتند. ارتش کره در طی تجاوز ژاپن به کره در قرن شانزدهم به صورت گسترده ای از این نوع توپها در خشکی و دریا استفاده کرد. آنها در برابر کشتی های چوبی ژاپنی سلاحی مهلک به شمار می آمدند. "چونگ تونگ" نام عمومی انواع مختلف توپ های نظامی بود که در سلسله جوسئون بکاربرده می شدند. انوع مختلف این نوع توپها با نامهای "آسمان"، "زمین"، "سیاه" ، "پیروزی" و "زرد"("طلا") شناخته می شدند. آسمان بزرگترین نوع توپ چانگ تونگ بود که طول آن به 1.3 متر می رسید و کالیبری در حدود 130 میلیمتر داشت. این توپ به صورت توپخانه استاندارد ارتش کره درآمده بود و به ویژه بر روی کشتی های جنگی کلاس "پانکسون" جایگاهی ویژه داشت. یکی از انواع مهمات آسمان پیکانی چوبی ،شبیه به راکتهای امروزی، بود که دارای پره و سری آهنی بود و وزن آن به 30 کیلوگرم بالغ می شد. آسمان این نوع پیکانها را تا 1400 متر پرتاب می کرد. البته برد مؤثر آسمان بین 350 تا 500 متر بود. آسمان تنها توپ کره ای بود که می توانست مهمات منفجر شونده را نیز شلیک کند. زمین از آسمان کوچکتر بود، طولی نزدیک به 1 متر داشت و کالیبری در حدود 100 میلیمتر. زمین می توانست پیکان های چوبی-فلزی اش را تا 1000 متر پرتاب کند هر چند که برد مؤثر این توپ در حدود 66 متر بود. وزن پیکانهای فلزی زمین 16.5 کیلوگرم بود. این نوع توپ بیشتر بر روی ناوهای کلاس "لاکپشت" نصب می شدند. سیاه توپی با طول لوله 80 سانتیمتر و کالیبر 80 میلیمتر بود. سیاه می توانست پیکانهای فلزی به وزن 3.5 کیلوگرم را با برد 1000 تا 2000 متر شلیک کند. سیاه همچنین می توانست پیکان های چوبی معمولی کمانگیری را نیز شلیک کند. زرد کوچکترین نوع توپخانه کره ای بود و به توپهای دستی ساخت اروپا شباهت داشت. کالیبر زرد در حدود 50 میلیمتر بود و پیکانی به وزن 1.5 کیلوگرم را تا فاصله 730 متری پرتاب می کرد. زرد دقیق ترین توپی بود که کره ای ها در آن دوران می ساختند. آسمان زمین و سیاه در کنار هم در موزه ملی جینجو زرد کوچکترین توپ ساخت کره علاوه بر این نوع توپخانه ارتش جوسن از چند نوع توپ دستی نیز بهره می گرفت. سه چونگ تونگ بردی در حدود 150 متر داشت. پیروزی توپ کوچک دیگری بود که انواع مختلفی از پرتابه ها ،از قبیل ساچمه، پیکان و غیره، را شلیک می کرد. در اواخر قرن شانزدهم مهاجرین هلندی نوع دیگری از توپهای سرپر را به شرق دور بردند؛ "هونگیی-پو" یا "توپ سرخ". کره ای ها یک قرن پس از اینکه این توپ به دستشان رسید به تکنولوژی ساخت آن دست یافتند اما از این توپ تنها دو قبضه ساخته شد. هونگیی-پو تا اواخر قرن نوزدهم در خدمت ماند. وزن این توپ 1800 کیلوگرم بود و طول آن به 2.15 متر می رسید. کالیبر هونگیی-پو 120 میلیمتر بود و می توانست پرتابه هایش را حداکثر تا 5000 متر پرتاب کند اما برد مؤثر این توپ در حدود 700 متر بود. توپ سرخ سو-پو توپ سرپر برنزی دیگری بود که در سال 1874 ساخته شد. کالیبر سو-پو 84 میلیمتر بود. نوع بزرگتر سو-پو جانگ-پو نام داشت که با کالیبر 120 میلمتر ساخته شده بود. کره ایها برای شلیک گلوله های توپ روش ویژه ای داشتند. پس از پر کردن انتهای لوله توپ با باروت بر روی آن کاغذ و تراشه های چوب قرار می گرفت و بعد گلوله در درون لوله قرار داده می شد. این روش دقت و برد سلاح را بالا می برد. گلوله های توپخانه کره در قرون وسطی بیشتر آهنی بود اما گاهی از سنگ هم استفاده می شد. انواع پیکانهای چوبی مجهز به پره های تثبیت کننده و سرآهنی نیز در میان کره ای ها رایج بود. این نوع پیکانها حتی دقت بیشتری نسبت به ساچمه های آهنی داشتند اما برد و قدرت آتش آنها کمتر بود. از پیکانهای معمولی هم گاهی به عنوان مهمات ضدنفر استفاده می شد اما نه خیلی زیاد. اما کره ای ها نوع دیگری از آتشبار را بکار می گرفتند که شباهت زیادی به کاتیوشای امروزی داشت. این نوع آتشبار "هواچا" نام داشت و گونه ای از راکتهای آتشین به نام سینگیجئون را شلیک می کرد. علت حرکت کره ای به سمت ساخت چنین سلاحی نیاز به دقت بالاتر در نبردهای دریایی بر علیه دزدان دریایی ژاپنی بود. چینی ها تکنولوژی ساخت باروت را محرمانه اعلام کرده بودند و از اسرارشان به خوبی محافظت می کردند. از سوی دیگر، آنها تجارت نیترات ،که در آن زماندر انحصار چین بود، را نیز محدود کرده بودند. بنابر این کره ای ها به ناچار در جستجوی کشف اسرار ساخت باروت برآمدند. در سال 1377 دانشمندی به نام "چوئه مو سئون" توانست با موفقیت نیترات پتاسیم را از خاک استخراج کند و اولین بار در کره دست به ساخت باروت زد. تلاش برای بالابردن دقت توپخانه و ساخت باروت به ابداع "جوهوا" ،نوع ابتدایی سینگیجئون، انجامید. سینگیجئون به صورت گسترده ای بر علیه قبایل "جورچن" در مرزهای شمالی امپراطوری جوسئون بکارگرفته شد. بعدها، آن را در دفاع ساحلی بر علیه دزدان دریایی ژاپنی استفاده کردند. این سلاح در تمامی جنگهایی که ارتش جوسئون در آنها درگیر می شد نقش بازی کرد. دریاسالار کره ای ،گون یول، با تکیه بر سلاح آتشین توانست ناوگان مهاجم ژاپن را، که از برتری عددی بر ناوگان کره ای ها برخوردار بود، شکست دهد. پیکانهای آتشین سینگیجئون به سه نوع کوتاه، متوسط و بلند تقسیم می شدند. نوع بلند آن 52 سانتیمتر طول داشت و توسط توپ های دستی شلیک می شد و به فیوزی برای تنظیم زمان انفجار سرانفجاری اش مجهز بود. برد این نوع از سینگیجئون به 1000 تا 2000 متر می رسید. نوع متوسط سینگیجئون 13 سانتیمتر طول داشت و برد آن به 150 متر می رسید. کوچکترین نوع سینگیجئون یک پیکان معمولی بود کیسه ای باروت به آن متصل شده بود. این نوع را توسط آتشباری با نام هواچا به صورت 100 تایی شلیک می کردند و برد آن تا 100 متر می رسید. سینگیجئون قرار گرفته در هواچا هواچا اولین بار در ابتدای قرن پانزدهم در ارتش کره ظاهر شد. در زمان حکمفرمایی "پادشاه سه جونگ کبیر" این سلاح کامل تر شد و به صورت گسترده تری بکارگرفته شد. در انتهای پادشاهی سه جونگ هواچا هایی ساخته شده بودند که می توانستند تا 200 پیکان را همزمان شلیک کنند. هواچا در سال 1451 نوع قوی تری از هواچا ساخته شد. 50 قبضه از این نوع هواچاها در اطراف سئول و 80 قبضه در مرزهای شمالی کره مستقر شده بودند. در زمان حمله ژاپنی ها به خاک کره بیشترین استفاده از هواچا صورت گرفت. کره ای ها هواچا را به عنوان یک سلاح تدافعی در قلعه ها و استحکاماتشان بکارگرفته بودند. 3400 سرباز کره ای در نبرد "هائنگجو" توانستند با تکیه بر40 قبضه هواچا 30000 سرباز ژاپنی را فراری دهند. سامورایی های ژاپنی در آرایشهایی به هم فشرده می جنگیدند که آنها را به طعمه های خوبی برای هواپا تبدیل می کرد. امروزه می توان این کاتیوشاهای ابتدایی را در موزه های کشور کره مشاهده کرد. منبع: ماهنامه جنگ افزار نويسندهرضا كياني موحد برداشت از: http://wars-and-history.com/post/379 منتقل شد و همچنین لینک منبع اصلاح شد. SHAHABESAGEB

[quote][quote][quote]تنش هایی که من گفتم مربوط به بمب افکن نسل 5 روسی بوده نه بمب افکن نسل 6 امریکا که بودجه هم به ان اختصاص گرفته هست! در مورد سانحه دوم بی 2 نابود نشده و فقط دچار اسیب دیده که با تعمیراتی که فرمودین به جمع 20 بمب افکن بی 2 بازگشته و فقط یکی بوده که سانحه دیده ان هم نه در هیچ جنگی!!!!! در مورد Tu-160 که باید عرض کنم با نگاه کردن به این بمب افکن خودتون میفهمید که اصول پنهانکاری در ان رعایت نشده هست و حتی بی1 هم از ان پنهانکار تر هست! و مقایسه ی ان با بی2 بمب افکن نسل 5 امریکا بسیار خنده دار هست![/quote] البته تا جایی که بنده اطلاع دارم در روسیه طرح به تصویب نهایی رسیده ، بودجه دادن های آمریکا هم مثل همین F-35 و ... میشه ، باید دید تا اونموقع وضع اقتصادی آمریکا اجازه میده یا نه . متاسفانه B-2 دوم هنوز هم به جمع ناوگان عملیاتی بازنگشته و در حال گذراندن تعمیرات اساسی در آمریکا (برای مدت 24 ماه از سال 2011) هست ، بمب افکن هایی که در زمان صلح انقدر تلفات میدن وای به حال جنگشون ! در مورد Tu-160 هم همونطور که عرض کردم ، بنظر میرسه Tu-160 برای نفوذ به همون پدافند ظاهرا مستحکم آمریکا اونهم بدون اینکه شناسایی بشه کافیه ! نسل پنجمی بودن B-2 فقط به پنهانکاریش هست وگرنه همونطور که عرض کردم در مشخصه های دیگری از جمله مشخصه های ایرودینامیکی دارای ضعف شدیدی نسبت به Tu-160 میباشد . http://en.rian.ru/russia/20060422/46792049.html[/quote] جناب چكا ميشه بفرماييد تا حالا چندتا بي 2 در موقع صلح سقوط كردن.[/quote] یکیش که مطمئنم

[quote]سیم های کیس درست سرجاشه یا نه ؟ ( سیم هایی که از دکمه پاور و ریست به مادبرد وصل میشه ، اون ها 1 چک بکنید بعد هم صفحه مانیتور چطوری بالا نمیاد؟ برق توشه تصویر نداره؟ no signal میده؟[/quote] بله ، البته صدای فن cpu صدا بلند تر از حد معموله ، طوری هرز گاهی می رم داخل بازی خود به خود ریست می کنه ، چیزه دیگه هم که است مدتی قبل گرافیش هم مشکل داشته و باعث شده بود خود پی سی ام روشن نشه . دکمه مانیتور روشنه اما چیزی خاصی روشن نمی ده( انگار که نه انگار روشنه)

کسی از مشکلات سخت افزاری چیزی سر در می اره کامبیوترم موقع روشن شدن مشکل داره دکمه روشن که می زنم led های حالت اماده به کار مادربرد روشن می شه اما همون موقع است کامبیوتر هنگ می کنه صفحه مانتیتور نمی اد بالا حتما باید یکی دو بار ریست کنم تا مشکل بر طرف بشه کسی می دونه دلیلش چیه؟ لازمه توضیحات بیشتری بدم

[size=19]کاراول(CARAVEL):[/size] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/Caravel%D9%82.jpg[/img] یک کشتی کوچک به معنای تجاری و اسپانیایی و پرتغالی برای اکتشاف مورد استفاده قرار گرفته شده است. دارای طول 80 فوت(25تا30 متر) این متن اصلی است: A small ship meant for trading and were used by the Spanish and Portuguese for exploration. Around 80 feet long. در ویکی... اینطور درباره اش نوشته: کاراول(Caravel) یا کاروِل (Carvel) نوعی کَشتیِ سبک‌وزنِ دو یا سه دکله با بادبان‌هایی مثلثی‌شکل استکه اروپاییان، به‌ویژه پرتغالی‌ها و اسپانیایی‌ها در سده‌های ۱۵، ۱۶ و ۱۷ میلادی برای مسافرت‌های طولانی از آن استفاده می‌کردند. کشتی‌های کاراول نخست در سدهٔ پانزدهم توسط پرتغالی‌ها ساخته و جایگزین کشتی‌های سنگین و بزرگ آنان شد. این کشتی‌ها ۲۳ متر طول و گاه تا ۱۶۰ تن وزن داشتند و دارای ۲ یا ۳ دکل بودند که بادبان‌هایی مثلثی شکل را بر آنان می‌افراشتند. بعدتر دکل چهارمی نیز به کاراول‌ها اضافه شد که بادبانی چهارگوش داشت تا در برابر باد به اهتزاز درآید.همچنین بدنهٔ این کشتی‌ها حالتی مدور داشت و دماغه و قسمت عقب آن مرتفع بود. مهمترین برتری کاراول‌ها نسبت به دیگر کشتی‌ها قابلیت آنها در حرکت در خلاف جهت باد و رسیدن به سرعتی قابل توجه بو[ و همین موضوع سبب شد تا پرتغالی‌ها با کمک کشتی‌های جدیدشان بتوانند نخستین غربی‌هایی باشند که به سواحل آفریقا دست یافتند. کاراول‌ها در دوران توسعه و اکتشاف نقشی اساسی داشتندچنانکه دو کشتی از سه کشتی کریستف کلمب به نام‌های پینتا و نینا در سفر اکتشافی تاریخی او در ۱۴۹۲ از نوع کاراول بود. [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/caravel.jpg[/img] [size=19]MAN-O-WAR:[/size] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/MAN-O-WAR_1.jpg[/img] اینها کشتی ها سنگین اسلحه ناوگان بود. آنها در طراحی شبیه galleons بودند ، اما قدرت آتش سنگین داشتند که به طور میانگین ​​از 65 اسلحه میگرفتن و غیر معمول نبوده که بیش از 100 اسلحه داشته میداشتند . آنها حدود 1،000 تن بودند و دارای 3 دکل. فقط سه قدرت عمده دریای آن زمان (اسپانیا، انگلستان، و فرانسه) بسیاری از این نوع کشتی ها داشتند. [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/2%7E261.jpg[/img] [size=19]FRIGATE: [/size] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/4.jpeg[/img] «عرشه ناوچه های سه دکله، بزرگ ترین کشتی های جنگی پس از رزمناوها، دارای بخش جلویی مرتفع، مکان ویژه ادای تشریفات نظامی و 38-24 عراده توپ بودند. سرعت ناوچه ها بیش از کشتی های تجاری و ماموریت شان حفاظت از سایر کشتی ها و گاه تعقیب و مقابله با دزدان دریایی بود هر چند که بسبب فرار [سریع -م] اغلب کشتی های دزدان دریایی تنها شمار اندکی از آنان تحت تعقیب ناوچه ها قرار می گرفتند.» [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/3.jpeg[/img] [size=18]BRIGANTINE[/size] کشتی دزدان دریایی در اصل یک کشتی کوچک دو بادبانه بوده و مورد علاقه دزدان دریایی مدیترانه ای آن را در هر جا یک نام داشته . brigantino کلمه ایتالیایی به معنای ..کشتی راهزن و پس از آن کشتی یک کشتی قایقرانی دودکله قدرت قایقرانی برتر را داشت . [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/5.jpeg[/img] مترجمان:patriot1979 وBattleMaster منبع: http://www.isd12.org/bhe/archives/activities/pirates/Pages/ships/Ship.html

[color=blue]ضمن تشکر مجدد از جناب پاترویت که زحمت ترجمه کشیدندو عذر خواهی به دلیل وقفه.[/color] [size=18]Galleon:[/size] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/%D8%A8%D8%A8%D8%A8.jpeg[/img] کشتی بادبانی بازرگانی یا جنگی اسپانیولی قرن پانزدهم (Galleon) نوعی کشتی تجاری/نظامی بود که اولین بار توسط اسپانیایی‌ها مورد استفاده قرار گرفت و طی قرون متمادی خدمات تجاری و نظامی ارزنده‌ای برای امپراتوری اسپانیا انجام داد. ابعاد بزرگ، وزن، عرض و ارتفاع زیاد در عرشه‌های جلویی و خلفی که محل استقرار برجک‌های نگهبانی بود از جمله مشخصات بارز این کشتی‌ها بشمار می‌رفت. ابعاد بزرگ اتاقک‌های داخلی بویژه استراحتگاه‌های ملوانان مانورپذیری این کشتی‌ها را بشدت کاهش ‌می‌داد و از همین رو اسپانیایی‌ها برای ارتقاء عملکرد کشتی‌های تجاری/نظامی‌شان ‌طی سال‌های بعدی در طرح‌های‌ خود برای ساخت این کشتی‌ها بشکل قابل ملاحظه‌ای از ابعاد استراحتگاه‌های ملوانان کاستند اما ارتفاع زیاد بخش خلفی این کشتی‌ها را تغییر ندادند. شاهکار مهندسی ذیل نمونه‌ای از این نوع کشتی بادبانی بازرگانی/جنگی اسپانیولی ساخته شده حوالی 1588 است که عرشه معمولی و برجک‌های خلفی مرتفع و عرض سینه کمی دارد. [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/%D8%A7%D8%A8.jpeg[/img] [size=18]Galley[/size] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/250px-Galley-knightshospitaller.jpg[/img] Galley کشتی‌ محبوب دزدان دریایی آب‌های مجاور کرانه‌‌های ساحلی مدیترانه و عمدتا متکی به نیروی پاروزنان پرشمارش بود هر چند که اغلب‌شان برای مواقع اضطراری دست کم یک دکل با بادبان داشتند و اگرچه در آب و هوای آرام چابک‌‌تر و مانورپذیرتر از کشتی‌های دریانوردی پهن‌پیکر بودند که برتری در محدوده مدیترانه را به آنها می‌بخشید اما از عهده دریانوردی در آب‌های ناآرام اقیانوس اطلس یا کانال مانش برنمی‌آمدند؛ آب‌های خلیج کارائیب برای این قسم کشتی‌ها اندکی مناسب‌تر بود که تا به امروز همچنان از جمله کشتی‌های قایقرانی رایج این ناحیه است [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/index.jpeg[/img] [size=18]merchantman[/size] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/saomiguel.jpg[/img] کشتی تجارتی (merchantman یک نام عمومی برای کلیه کشتی‌های غیرنظامی است): از دیگر کشتی‌های محبوب کشتی‌های دزدان دریایی که مطالب زیادی به تفاصیل پیرامون‌‌ آن بیان شده است. این نوع کشتی‌ها بدقت و با کارایی مطلوب برای حمل مقادیر زیادی از محموله‌های سنگین ساخته شدند؛ برخی از آنها مجهز به توپ و بعضی دیگر نیز مسلح نشدند؛ انواع مسلح تعداد متنابهی توپ‌ داشتند. ابعاد این کشتی‌ها مشابه ناوچه‌های نظامی اما هدایت‌شان قطعا آسان‌تر بود. [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/%D8%A7%D9%82%D9%82.jpeg[/img] مترجم: patriot1979 منبع: http://piratemaster.wetpaint.com/page/Types+of+Ships د

دوست عزیز همان طور که می دونید من اینو ننوشتم و فقط منتقل و کپی برداری کردم و فقط می تونم از مطالب جواب سوالاتون بدم از نکته من این طور برداشت می کنم که گروه شناسایی انچنانی وجود نداشته و فقط بر اساس تخمینی... جواب دقیقتر در اینده با پرس جو بیشتر می دم

عملیات سه راه آبادان تاریخ: 19 آذر ماه 1359. محل: شرق آبادان. نتیجه: پیروزی عراق. متخاصمین: جمهوري اسلامي ايران در برابر عراق استعداد رزمی: ايران: 5 گروهان از سپاه و بسیج و کمیته 2 گروهان از ارتش عراق:؟ تلفات: ايران:25 شهید 58 اسیر و مفقود الاثر عراق: ؟ کشته 2 تانک و یک خودرو پس از شکست نیروی زمینی در رسیدن به اهدافش در جبهه غرب سوسنگرد در عملیات نصر مرکز ثقل عملیات از شمال خوزستان به جنوب این استان منتقل شد. عملیات توکل برای شکستن حصر آبادان طراحی شده بود اما قبل ازپرداختن به آن بد نیست نیم نگاهی به آخرین عملیات ارتش برای شکستن حصر آبادان بپردازیم. پس از تثبیت شدن محاصره آبادان از سوی عراق تلاشهای ایران برای شکستن محاصره در یک سلسله عملیات مداوم صورت گرفت. اولین حلقه از این زنجیر عملیات سه راهی آبادان و آخرین آنها عملیات ثامن الائمه بود که منجر به شکستن کامل حلقه محاصره آبادان شد. عملیات سه راهی آبادان در ساعت 2 بامداد روز 19/9/1359 از منطقه سه راهی آبادان و در سه محور به سمت شرق و شمال شرقی آغازشد. جناح راست پس از حرکت به میدان مین برخورد کرده و متوقف شد اما دو ستون دیگر قبل از حرکت زیر آتش سلاح های سنگین دشمن قرار گرفتند وزمین گیر شدند. همزمان با آتشباری عراق یک دسته از نیروهای ستون راست خط دشمن را شکافت و با کشتن تعدادی از نیروهای دشمن خود به شهادت رسیدند. عملیات توکل تاریخ: 20 دی ماه 1359(10 ژانویه 1981). محل: شمال و شرق آبادان. نتیجه: پیروزی عراق. متخاصمین: جمهوری اسلامی ایران در برابرعراق فرماندهان ايران: تیمسار ظهیر نژاد آیت الله خامنه ای نماینده رهبری در شواری عالی دفاع سرهنگ حسینی فرمانده عملیات نیروی زمینی عراق:؟ استعداد رزمی ايران: در حدود 8000 نفر تیپ 37 زرهی شیراز تیپ 2 پیاده از لشکر 77 پیاده گردان 144 پیاده از لشکر 21 پیاده گردان 246 تانک از لشکر 77 پیاده گردان 201 ژاندارمری نیروهای سپاه آبادان، نیروهای مردمی عراق: در حدود 15000 نفر تیپ 26 زرهی از لشکر 5 مکانیزه تیپ 15 زرهی از لشکر 5 مکانیزه تیپ 12 زرهی از لشکر 3 زرهی تیپ 49 پیاده از لشکر 11 پیاده تلفات: ايران: شهید و مفقود الاثر 370 مجروح 300 تانک 24 دستگاه نفربر 7 دستگاه خودرو1 دستگاه موشک انداز تاو 1 دستگاه عراق:؟ پس از عملیات سه راهی آبادان ستاد فرماندهی عملیات اروند ،که از 27 مهر 1359، در ماهشهر تشکیل شده بود، طرح دیگری را برای شکستن حلقه محاصره آبادان آماده کرد. به منظور عقب راندن نیروهای دشمن از شرق کارون، شکستن محاصره آبادان، آزادسازی خرمشهر و ترمیم خط مرزی، طرح عملیاتی توکل تهیه شد و در دستور کار قرارگرفت. طرح مانور عملیات توکل در چهار مرحله برنامه ریزی شده بود. در مرحله اول جاده آبادان ماهشهر، در مرحله دوم جاده آبادان اهواز و شرق کارون آزاد می شدند. قرار بود تا در مرحله سوم نیروهای عملیاتی با عبور از پلهای کارون تا نوار مرزی حرکت کرده و خرمشهر را محاصره کنند و در صورت امکان به سمت بصره پیشروی کنند. با وجود این طرح بلند پروازانه برای چنین طرح عظیمی نیروهای اندکی اختصاص داده شده بود نیروهای عملیاتی ایران در عملیات توکل عبارت بودند از یک تیپ و یک گردان زرهی، یک تیپ و دو گردان پیاده، یک گردان از ژاندارمری و گروه هایی از نیروهای مردمی و سپاه. خط دفاعی عراق از 2 تیپ زرهی، یک تیپ مکانیزه و یک تیپ پیاده تشکیل شده بود. محور اصلی تک خودی حمله زرهی از کیلومتر 10 جاده آبادان-ماهشهر به سمت آبادان بود. همزمان با این تک باید نیروهای مستقر در آبادان از سه راهی آبادان بر روی جاده آبادان-ماهشهر به سمت شرق پیشروی می کردند تا با نیروهای زرهی تک اصلی الحاق کنند. یک محور عملیاتی دیگر حرکت نیروهای پیاده از سه راهی آبادان بر روی جاده آبادان- اهواز بود. محور عملیاتی دیگر یک تک زرهی از سمت سلمانیه به سمت پلهای کارون بود تا با قطع کردن عقبه نیروهای عراقی راه عقب نشینی آنها را ببندد و مدافعین عراقی را در تله بیاندازد. آغاز عملیات عملیات توکل در ساعات اولیه بامداد 20/10/59 آغاز شد. در محور اصلی تیپ 37 زرهی شیراز قبل از رسیدن به خط پدافندی دشمن در اثر آتش ضدزره دشمن از حرکت بازماند. تک گردان 246 زرهی لشکر 77 پیاده از سمت سلمانیه نیز از حجم آتش دشمن بر روی تیپ 37 کم نکرد و در نهایت این تیپ زرهی زمین گیر شد. در محورهای سه راهی آبادان نیروهای مختلط ارتش، سپاه و بسیج تحت فرماندهی تیپ 2 لشکر 77 پیاده توانستند خط دشمن را بشکنند اما چون نتوانستند با تیپ 37 زرهی الحاق کنند به دشمن جناح دادند و پاتک عراق آنها را وادار به عقب نشینی کرد. پس از نبرد عملیات توکل آخرین تلاش زرهی ایران در طی جنگ ایران وعراق بود. تقریبا تمامی اشکالاتی را که به عملیات نصر می توان وارد دانست در مورد عملیات توکل نیز صادق هستند. عدم توجه به شناسایی مواضع دشمن، استفاده از نیروهای زرهی اندک، زمین نامناسب برای مانور زرهی، عدم مقابله با آتش ضدزرهی دشمن، نبود پشتیبانی هوایی کافی و ناهماهنگی بین نیروی های ارتش و سپاه سبب شد تا این عملیات نیز با شکست مواجه شود. البته طرح ریزی مانور با دقت خوبی انجام شده بود و همین طرح مانور با اندکی تغییرات در عملیات ثامن الائمه دوباره بکارگرفته شد و با موفقیت توانست به حصر آبادان پایان دهد. البته موفقیت در عملیات ثامن الائمه با نیرویی به مراتب بیشتر و هماهنگی کامل بین ارتش و سپاه پاسداران بوجود آمد. اما بزرگترین تأثیری که شکست در این دو عملیات (نصر و توکل) در ذهن فرماندهان نظامی وقت (سپاه و ارتش) گذاشتند این بود که تک زرهی به تنهایی برای شکستن خطوط دفاعی دشمن کافی نیست. همین ذهنیت سبب شد تا اندیشه جنگ زرهی از روی میز نقشه کشی ارتش برداشته شود و زرهی تبدیل به توپخانه پشتیبانی پیاده نظام شد. استفاده از زرهی در نقش فرعی توپخانه متحرک و عدم استفاده از توانایی های بالقوه تک زرهی بعدها هزینه زیادی بر نیروهای نظامی ایران تحمیل کردند. در موارد زیادی که خطوط اول دشمن توسط تک پیاده نظام شکسته می شد و فرصتی برای رخنه عمیق زرهی در پشت جبهه دشمن بوجود می آمد چون اصولا اعتقادی به تک زرهی در فرماندهان نبود از این فرصتها استفاده ای نمی شد و این گونه فرصت سوزیها حتی پیروزی های اولیه در طی نبرد را هم به باد می دادند. بزرگترین نمونه این فرصتها پیروزی اولیه تک ایران در طی عملیات رمضان بود. در طی مرحله اول عملیات رمضان قرارگاه فتح توانست تا از زیر مثلثی های عراق رد شده و خود را تا نهر کتائب برساند. اگر یک نیروی ذخیره زرهی در اختیار این قرارگاه بود می توانست از رخنه ای که بین کانال ماهی و مثلثی ها بوجود آمده بود استفاده کند و عقبه دشمن را مورد حمله قرار دهد. هرچه که بود، عملیات توکل میخی بود بر تابوت جنگ زرهی در طی 8 سال جنگ ایران و عراق. منبع: http://wars-and-history.mihanblog.com/post/384