جناب مت نمی تونی ترجمه اش برای ما بی سواد ها بنویسی

[quote name='mostafa_by' timestamp='1360275146' post='298703'] لینک هات درستن برادر؟ برو تو قسمت عکس های آپلود شده ات و ببین پیداشون می فرمایِی؟ [/quote] یک پوشه جداگانه داشتیم عکس هایی که موضوعات گالری شامل نمی شد می ریختم اونجا ، یکی دوستانی که اکانتم بهشون دادم اونو زده عمدی یا غیر عمدی حذف (یا تغییر نام ) داده تعدادی عکس از جمله اینا .... تنها دلیل موجود اینه عکس هایی تو پوشه هایی غیر موضوعات گالری می ریزیم زیاد پایدار نیستند

چند تا عکس داخل گالری اپلود کرده بودم می بینم عکس رفته و نیست(مربوط به بخش ترجمه نیروی زمینی بود و مورد دار هم نبود): http://gallery.military.ir/albums/userpics/10228/1~11.jpg http://gallery.military.ir/albums/userpics/10228/2~9.jpg http://gallery.military.ir/albums/userpics/10228/3~7.jpg از یکی از مدیران ممنون می شم دلیلشو برام توضیح بده

[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10228/Han_provinces01.jpg[/img] [font=Arial","sans-serif][size=5]تاریخ [/size] [color=#0000cd]25جولای - سپتامبر،سال 255 بعد از میلاد [/color][/font] [size=5]محل [/size] [color=#0000cd]در مجاورت گانسو امروزی در چین[/color] [size=5]نتیجه [/size] [color=#0000ff] پیروزی وی [/color] [size=5][font=Arial","sans-serif]متعارضین[/font][/size][font=Arial","sans-serif]:[/font] [font=Arial","sans-serif][color=#000080]وی[/color] در مقایل[color=#006400] شو [/color][/font] [size=5][font=Arial","sans-serif]فرماندهان[/font][/size][font=Arial","sans-serif]:[/font] [color=#000080]وی:[/color] [color=#0000ff]چن تای دنگ ای ای فن[/color] [color=#006400]شو:[/color] [color=#008080]جیانگ وی زیا با زیانگ یی[/color] [size=5][font=Arial","sans-serif]نیروها[/font][/size] [color=#000080]وی:[/color] [font=Arial","sans-serif]100000 نفر[/font] [color=#006400]شو:[/color] [font=Arial","sans-serif]30000[/font] [font=Arial","sans-serif][color=#a52a2a]توضیح:[/color] [color=#996600]تو امار نیروها خود ویکی نوشته نیازمند اصلاح وبا توجه به گستردگی حمله شو خودم این امار انچنان قبول ندارم[/color][/font] [size=5]تلفات:[/size] [font=Arial","sans-serif][color=#000080]وی:[/color] 30000تا[/font] [font=Arial","sans-serif][color=#008000]شو:[/color] نا معلوم[/font] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10228/3-kingdom.jpg[/img] [color=#0000cd]نبرد دیداو،که به نبرد تااوکیو هم معروف است،بین ایالات های شائو هان و کائو وی در سال 255 در سه دوره پادشاهی از تاریخ چین درگرفت.این نبرد با پیروزی پر هزینه وی به پایان رسید.[/color] [color=#ff0000][size=5]مقدمه[/size][/color] [color=#0000cd]در ماه جولای سال 255، ژنرال جیانگ وی، اهل سرزمین شو، تصمیم گرفت تا از موقعیت به وجود آمده به علت مرگ نایب السلطنه وی استفاده کند و مجددا به وی لشکر کشی کند.نیروی تهاجمی فراهم شده، متشکل از 30000 نفر از جمله فرماندهانی همچون زیا با با و ژانگ یی، یکی از بزرگترین نیروهایی بود که جیانگ وی در طول لشکرکشی هایش به شمال سازماندهی کرده بود.با وجود این که زیاهو با و ژانگ یی در اداره اومر شهری در مرتبه بالاتری قرار داشتند وی چون این یک لشکرکشی نظامی بود ، جیانگ وی فرماندهی را به عهده داشت. زیاهو با با امپراطور شو نسبت خونی داشت(او یک از دایی های امپراطور لیو شان بود و هر دو برادرزاده اش به همسری امپراطور درآمده بودند).ژانگ یی به خاطر خدماتی که به لیو بی، بنیان گذار و اولین امپراطور شو،اراءه کرده بود، نسبت به جیانگ وی و ژیانگ با در جایگاه بالاتری قلمداد میشد.در حالی که جیانگ و ژیاهو بعد از مرگ لیو بی به شو ملحق شدند.تا ماه آگست سال 255، ارتش جیانگ وی، بوهان (واقع در شمال شرقی استان امروزی اینگزیا) را تصرف کرد و به سمت دیداو (استان امروزی لینتاو) در حال پیشروی بود. وانگ جینگ،بازرس جدیدی که وی تعیین کرده بود،به سرعت مقام باتر خود ژنرال چن تای ، که غرب را تحت کنترل درآورده بود ، را از حملات پی در پی دشمن در سه جبهه و هدف آنها یعنی مانت کی،شی اینگ و جینچنگ (لانژو امروزی) ، آگاه کرد و پیشنهاد کرد باید با دشمن در این جبهه ها درگیر شد.وانگ جینگ داوطلب شد تا تا لشکری را برای مقابله با دشمن در شی اینگ فرماندهی کند و پیشنهاد کرد نیروی دیگری ار مانت کی دفاع کند.در هان حال ارتش وی در بااوهان مستقر شود تا از پیشرفت دشمن به سمت جینگچن جلوگیری کند.چن تای نسبت به این اطلاعات اولیه مشکوک بود زیرا تا حد زیادی بعید بود که شو بتواند چنین ارتش عظیمی را برای لشکرکشی که ونگ جینگ دیده بود به حرکت درآورد.با این وجود نیروی تهاجمی شو بسیار بزرگ بود و مدافعان وی توانایی جدا کردن نیروهای خود را نداشتند.از این گذشته،ارتش وی در ایالت لیانگ اگر در جای دیگر مستقر میشد، به طور کامل در دسترس نمی بود زیرا در این صورت در ناحیه ای ناآشنا میجنگیدند.از این رو چن تای به ونج جیگ پیام داد که باید حرکات جیانگ وی را با دقت بیشتری تحلیل کند زیرا به نظر نمیرسد دشمن بتواند نیروهایش را یرای جنگیدن در جبهه های مختلف تقسیم کند و وی باید نیروهایش را برای به دست آوردن برتری عددی مطلق بر دشمن متمرکز کند.به ونگ جینگ دستور داده شد تا برروی دفاع از دیداو تمرکز کند و از درگیر شدن با دشمن خودداری کند،تا زمانی که نیروی کمکی وارد شود.چن تای درحالی که یک ارتش پشتیبانی را به سمت چنگ کن (وقع در شرق باوجی امروزی)هدایت میکرد از بارگاه پادشاهی وی درخواست نیوری کمکی کرد.[/color] [color=#ff0000][size=5]نبرد[/size][/color] [color=#4b0082]شکست وی در تنگه گو[/color] [color=#0000cd]وانگ جینگ، که تقریبا هیچ تجربه نظامی نداشت، دشمن را به شدت دست کم گرفته بود و به صورت اشتباه آمیزی معتقد بود که دشمن بعد از این پیاده روی طولانی خسته خواهد بود، و بهتر است که به دشمن فرصتی برای استراحت و سازماندهی مجدد داده نشود و دشمن در یک حمله پیش دستانه شکستی زودهنگام داده شود. وانگ جینگ مطمئن بود که یک پیروزی قاطع خواهد داشت چرا که بر دشمن برتری عددی داشت، و برخلاف دشمنش که خطوط تدارکاتش بیش از حد طولانی شده بود، قوای خودش که در موقعیت دفاعی قرار داشتند هیچ مشکل لجستیکی نداشتند. لذا، واگ جینگ دستور چن تای مبنی بر ماندن در دیادو را نادیده گرفت و برعکس ریسک کرده و نیروهایش را به تنگه گو در بالادست رودخانه تائو برد. تنگه گو در شمال دهکده گانسو در لینتائو امروزی واقع است، و در کرانه غربی رودخانه تائو قرار دارد، و همانجایی است که وانگ جینگ برای نابود کردن دشمن مهاجم انتخاب کرد که قرار بود خسته و با کمبود تدارکات باشد، و درنتیجه روحیه پائینتری داشته باشد. در آگوست 255، دوطرف در کرانه غربی رودخانه تائو درگیر شدند، و وی شکستی فاجعه آمیز را متحمل شد: تنها تعداد سربازانی که در حین تلاش برای فرار در ردوخانه تائو غرق شدند به بیش از 10,000 نفر می رسید و بیشتر نیروهای وانگ جینگ از دست رفتند و او مجبور شد 10,000 نیروی باقی مانده اش را پس از عبور از رود تائو به دیادو در جنوب عقب بکشد، و در پشت امنیت دیوارهای شهر دوباره سازماندهی کند. نبرد در کرانه غربی رود تائو ( که به عنوان نبرد تائویخی هم شناخته می شود) که نبرد تنگه گو هم خوانده می شود، بزرگترین پیروزی جیانگ وی در لشکرکشی های شمالی او بود، و البته آخرین آنها.[/color] [color=#0000cd]پس از پیروزی اولیه، ژآنگ یی مشکلات تدارکاتی را که شو با آنها مواجه بود به درستی دریافت و به جیانگ وی پیشنهاد داد که عقب نشینی کند. جیانگ وی، که منتظر بود پیروزی اولیه اش را تا گرفتن دیادو ادامه دهد با عصبانیت این پیشنهاد را رد کرد و دیادو را محاصره کرد. هنگامی که اخبار بیرون رفتن وانگ جینگ برای درگیری با جیانگ وی به چن تای رسید، او بلافاصله و به دقت پیش بینی کرد که وی شکست خواهد خورد و لذا سواره نظامش را برای نجات او فرستاد، و خودش پیاده نظام را به دنبال آنها رهبری کرد. چن تای علاوه بر این پیامی فوری به دربار سلطنتی وی فرستاد و درخواست نیروی کمکی بیشتر کرد. هنگامی که خبر فاجعه به پایتخت وی رسید، لوئویانگ، دربار سلطنتی نگران شد که چن تای به تنهایی نتواند شرایط را نجات دهد. سرهنگ یگان رودخانه چانگ، دنگ آی، که به تازگی به لوئویانگ رسیده بود به عنوان ژنرال عمل کننده برای آرام کردن غرب تعیین شد و به کمک چن تای فرستاده شد. هنگامی که دنگ آی از لوئویانگ خارج شد سیما ژائو نایب السلطنه وی، عمویش فرمانده ارشد سیما فو را مسئول گوانژونگ قرار داد تا به هماهنگ کردن تدارکات برای نیروهای وی در جنگ کمک کند.[/color] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10228/diado01.jpg[/img] [color=#a52a2a][size=5]استراتژی[/size][/color][color=#4b0082][size=5]وی[/size][/color][color=#a52a2a][size=5] برای مقابله با[/size][/color][color=#008000][size=5] شو[/size][/color] [color=#0000cd]وقتی خبر محاصره دیدائو به چن تای رسید، او میدانست که شهر به آسانی سقوط نخواهد کرد، ولی همچنان میدانست که نیروی کمکی که فرستاده است کافی نیست. برای همین از دربار امپراتوری وی درخواست کمک کرد. اما بیشتر درباریها توافق داشتند که بعد از آن شکست وحشتناک، وانگ جینگ خیلی نمیتوانست مقاومت کند تا نیروی کمکی برسد. همچنین دشمن (پس از سقوط شهر و استقرار بر دیوارها) برتری جئوگرافیکی بر آنها خواهد داشت. آنها پیشبینی کردند که چهار فرماندهی در آن نزدیکی میتوانستند مقاومت کنند و نتیجه گرفتند که بهتر است به جای فرستادن نیروهایشان به جنگی که نتیجه اش از قبل معلوم است، نیروی بیشتری فراهم کنند و برای آزادی کل آن منطقه بجنگند. سیما زائو این نظریه را رد کرد و یادآور شد که حتی ژوجه لیانگ در زمان زندگی اش نتوانست چهار فرماندهی غرب گانسو را در ماجراجویی های شمالش فتح کند، پس جیانگ وی هم نخواهد توانست! او گفت که دشمن قادر به فتح سریع دیدائو نیست و آذوقه اش نیز به سرعت تمام میشود، برای همین درخواست کمک چن تای کاملا منطقی است. همچنان که چن تای ارتش خود را به شانگای حرکت میداد، سایر نیروها به رهبری دنگ ای ، ای فن و وانگ می تیز به آنجا رسیدند. در شورای فرماندهی، به رغم نظر مخالف چن تای ، همه به دنگ ای رای دادند. دنگ عقیده داشت که بعد از شکست فاجعه آمیز وانگ جینگ، روحیه نیروهای دشمن بسیار بالا بود و نیروهای خودی بسیار ناامید بودند. همچنین نیروهای کمکی نیز به سرعت جمع شده بودند و هماهنگی های لازم انجام نشده بود، پس امکان شکست دشمن، خیلی در این زمان وجود نداشت. منطقی هست که برای بدست آوردن کل منطقه، چند نقطه را از دست داد، پس بهتر است وانگ جینگ را رها کنیم تا از خود دفاع کند، سپس وقتی دشمن خسته و ناهوشیار شد، ضد حمله را آغاز کنیم. چن تای پیشنهاد دنگ‌آی را که توسط بقیه پذیرفته شده بود را رد کرد. دلیل چن تای این بود که برتری دنگ‌ای به دلیل مشکلات لجستیکی در یک جنگ سریع خواهد بود نه جنگ طولانی مدت. قرار بود که وانگ جینگ با دشمن مهاجم درگیر نشود و صبر کند تا انها منابع خود را مصرف کنند، سپس به نیروهای دوست که تقویت شده اند اضافه شود و حمله‌ی متقابل کند. اما او دقیقا کاری را کرد که جیانگ وی انتظار داشت و به یک حمله‌ی همه جانبه دست زد که شکستی ویرانگر خورد که باعث شد "وی" حرکت خود را به شرق ادامه دهد و مناطقی را که شاهرگ اصلی تولید نظامی بودند را تصرف کند. امکان این بود که او بتواند در گوان ژو که تهدیدی جدی برایش بود، درگیر شود. در حقیقت ممکن بود که ژیانگ وی اگر به سمت هر دو استان یونگ و لیانگ برود، انها را تصرف کندو به جمع اوری حمایت و نیرو از اقلیت های شمال و شمال غرب بکند، اما او یک اشتباه احمقانه‌ی بزرگ انجام داد و با ریسک تمام شدن منابع ضعیفش به محاصره‌ی دیادو پرداخت. تلاش برای گرفتن شهر بزرگترین اشتباه بود چرا که اماده سازی برای این کار زمان می‌برد و در همین حال، مدافعان شهر تا اخرین قطره‌ی خون از شهر محافظت میکردند. این یک فرصت عالی برای دفع حمله‌ی ارتش شو بود چون خطوط تهیه‌ی وی از برتری جغرافیایی که در بالای کوه‌ها بودند لذت میبرد.در حالی که نیروهای شو باید از مناطق پست و پایین دست به سمت بالا حمله کنند. شن تای نهایتا اعلام کرد که روحیه‌ی نیروهای دشمن به محض اینکه منابعشان تمام شود پایین می‌اید و همه موافق ایده‌ی شن تای بودند. در ادامه، شن تای نیروهایش را به سه جبهه تقسیم کرد و و به سمت غرب گوانشو فشار اورد و نیروهای جیانگ وی را دور زد و به کوه‌های جنوب شرق دیادو رسید.[/color] [color=#b22222][size=5]رسیدن نیروی کمکی در دیدائو[/size][/color] [color=#0000cd]در حالی که محاصره دیداو ادامه می یافت، مشکل لوجستیک شورع به ایجاد دردسر برای ارتش شو کرد که بیش از اندازه گسترش یافته بود. اخبار بد دیگری هم برای "جیانگ"وی" در راه بود. اخبار نیروی کمکی "وی" که از جی چنگ به بالادست رود تاو رسیده بودند و در همین حال نیروی کمکی چن تای خط الراس گواچنگ را دور زده بودند ( نزدیک ویوان امروزی در گانسو) و در کوههای جنوب شرقی دیداو موقعیت گرفته بودند. بعد از چند تلاش ناموفق برای حمله به خط الراس کوه، فرماندهان شو منقاعد شدند که سربازان گرسنه آنها توانایی عقب راندن نیروی کمکی "وی" را ندارند. نیروهای کمکی که در کوهستان نزدیک شهر مستقر شده بودند با استفاده از طبل و دود آتش با مدافعان داخل شهر تماس بر قرار کردند و روحیه مدافعان شدیدا بالا رفته بود. چن تای کاملا متوجه بود که باوجود برتری عددی و روحیه قوی که به تازگی ایجاد شده بود، نیروهای "وی" در شرایطی نبودند که بتوانند ضد حمله انجام دهند. در عوض چن تای یک تاکتیک هوشمندانه به کار برد و اخباری را منتشر کرد که ضد حمله ای در راه است و در آن نیروهای "وی" به نیروی شو از هر دو طرف حمله می کنند. به دلیل کمبود منابع لوجستیکی، "ژیانگ وی" شکست را پذیرفت و در 25 سپتامبر 225 به ژوقتی (در جنوب اینتاو فعلی) عقب نشینی کرد. ونگ جینگ دروازه های شهر را باز کرد تا از چن تای به علت حضور به موقع نیروی کمکی تشکر صمیمانه بکند. شهر تنها برای ده روز دیگر آذوقه داشت و در صورتی که نیروی کمکی نمیرسید به طور حتم شهر سقوط می کرد. بعد از رسیدگی به منابع در شهر و تجدید نظام دفاعی، چن تای و نیرویش به شانگویی برگشتند.[/color] [color=#ff0000][size=5]عواقب[/size][/color] [color=#0000cd]با وجود آنکه ارتش متهاجم شو که توسط "جیانگ وی" رهبری می شد با موفقیت عقب رانده شده بود، خسارات فجیعی وارد شده بود. در اکتبر 225 امپراتور کاو ماو یک حکم حکومتی صادر کرد و در آن به مسولین نظامی و غیر نظامی امر کزد تمام امکانات خود را برای ترمیم خسارات به کار برند و تمامی مالیات و عوارض نظامی را برای شهر تا یک سال مورد بخشش قرار داد. کاو ماو به سرعت حکم خکومتی دیگری داد و در نوامبر 225 برای ارتقای روحیه و پشتیبانی مردم، خانواده افرادی را که به شو فرار کرده بودند مورد عفو قرار داد. 15 روز بعد از این حکم، یک حکم حکومتی دیگری داد و در آن دستور داد چنگ تای و دنگ آی تمام نیروهای خود را برای گرفتن مرده ها از رودخانه و دفن افراد کشته شده به کار برند. این دستور بیش از 100 روز بعد از جنگ بود و تخریب آنچنان وسیع بود که بسیاری از کشته شدگان جنگ هنوز به طور مناسب دقن نشده بودند. برای دستاورد درخشانی که چن تاو به دست آورده بود، به لویانگ فراخوانده شد و به سمت منشی امپراتور ارتقا یافت و مقام این ينرال که غرب را آرام کرده بود به سیما ونگ رسید. دنگ آی دیگر در مسولیت عملیاتی نبود اما لقب رسمی او ژنرال صلح دهنده غرب شد, و مسول دو استان یونگ و لیانگ شد. ونگ جینگ که مسبب شکست اولیه و در نتیجه انحزام نهایی "وی" یود، مقامی در پایتخت گرفت و مقام بازرس یونگ که خالی برجای گذاشت را مادون دنگ آی به نام ژونگ زو به عهده گرفت.[/color] [font=Arial","sans-serif]مترجمین:[/font] [url="http://www.military.ir/forums/user/9136-lord-soldier/"]Lord-Soldier[/url] [url="http://www.military.ir/forums/user/11916-hajj-abbas/"]HAJJ_ABBAS[/url] [url="http://www.military.ir/forums/user/12187-misalu2001/"]misalu2001[/url] [url="http://www.military.ir/forums/user/11954-heliaa/"]heliaa[/url] [b] [url="http://www.military.ir/forums/user/11973-senaps/"]senaps[/url][/b] [b] [url="http://www.military.ir/forums/user/8819-amirattari/"]amirattari[/url][/b] تهیه و تدوین عکس ها: [url="http://www.military.ir/forums/user/199-rezakiani/"]RezaKiani[/url] [url="http://en.wikipedia.org/wiki/Battle_of_Didao"]منبع[/url]

منم تبریک می گم طرحش فرار تر انتظارات تمام ما ها بود و حتی تو خیالاتمون چنین چیزی را نگنجانده بودیم با صحبت های جناب فلانکر موافقم جا داشت حتی همون صاعقه به جاش رونمایی کنند تا این را ، به نظرم پنج تا شش سال دیگه هم برای این زود بود [quote] یعنی واقعا ایران نتونسته طی این مدت از روی RQ170 این تکنولوژی ها رو کپی کنه؟ ضمنا چرا در مورد موتور هم به همین سنیتل فکر نمیکنین؟ موتور این پرنده جنرال الکتریک TF34 بوده که روی A10 تاندربولت هم نصبه! به نظرتون ایران نمیتونسته این موتور رو کپی یا ارتقا بده؟ طول TF34 سه متر بیشتر نیست! پس ممکنه با کمی افزایش طول و ارتقا هم قدرتش رو افزایش داده باشن هم اینکه اونقدر بزرگ نیست که تو شکم قاهر جا نشه... (قابل توجه دوستانی که فکر موتور میراژ بودن) [/quote] چیزی که از کیو است تمام اطلاعاتش از استخراج کردن و میشه از تکنولوژیش تو هواپیماهامون بهره گرفت.

[quote name='TALASH' timestamp='1359873212' post='297491'] [quote name='ghermez' timestamp='1359866903' post='297474'] اقا سینا کلیپ تی 72 های ایران دیدی از نظر حفاظت و زره بگذریم بقیه خصوصیاتش بد نبود [/quote] میشه این کلیپو برای ما هم قرار بدبد قرمز جان؟ مشتاق شدم ببینم [/quote] [url="http://www.youtube.com/watch?v=D4bGT8Gzq1k"]http://www.youtube.com/watch?v=D4bGT8Gzq1k[/url] تکه ی اولش تو همون ادرسش است تو یکی دوقیقه ی اخرش تکه اولش خبر نگار درباره خصوصیات تانک می پرسه مسئول توضیح سرعت تانک در مواقع رزمی 40 تا و یا اینکه می گه 7 تا8 گلوله در دقیقه شلیک می کنه کنه که به نظرم این مقدار برای ایران کافیه هر کی تونست کلیپ دانلود کنه کلیپ بذاره

چینی ها واقعا با هوش هستند ممنون از مقاله ی زیبات

تاریخ: 26 اکتبر ، 1597 (سپتامبر 16 با توجه به تقویم شمسی و قمری چینی ، سپتامبر 13 با توجه به تقویم شمسی و قمری کره ای ) محل: تنگه میونگنیانگ ، در نزدیکی جزیره جیندو نتیجه: پیروزی قاطع کره متخاصمین: نیروی دریایی چوسون(کره) در برابر ناوگان دریایی ژاپن هیدوشی تویوتومی فرماندهان کره: یی سان کیم اکچو ژاپن: تودو تاکاتورا کاتو یوشیاکی واکیساکا یاسورا کوروشیما میچیفوسا نیروها کره: 13 ناو کلاس پانکسئون ژاپن: 133 ناو ( کشتی جنگی) و حداقل 200 کشتی لجستیکی تلفات کره: بدون از دست دادن کشتی 2 کشته و 3 زخمی رو ناو یی سان ژاپن: 31 کشتی نابود و غرق شد 92 کشتی اسب دیده 8000 نفرکشته نبرد میونگنیانگ که در تاریخ 26 اکتبر سال 1597 درگرفت نبردی بود که در آن دریاسالار یی سان سین در نزدیکی جزیره جیندو واقع در جنوب غربی شبه جزیره کره با ناوگان ژاپنی جنگید. با 13 کشتی باقیمانده از شکست فاجعه آمیز وون گیونز در نبرد چیل چون ریانگ ، دریاسالار یی سون سین در مقابل ناوگانی متشکل از 133 کشتی جنگی ژاپنی و بیش از 200 کشتی پشتیبانی تنگه را حفظ کرد.بسیاری از کشتی های ژاپنی در طول نبرد غرق شدند یا از حالت عملیاتی خارج گشتند و ژاپنی ها ناچار به عقب نشینی شدند.با توجه به نابراری شدید در نیروهای طرفین،این نبرد به عنوان یکی از برجسته ترین پیروزی های دریاسالار یی شناخته شده است. زمینه به خاطر دسیسه ژاپنی ها که از شرایط نامساعد سیاسی در دربار سلسله جوسئون استفاده می کردند،دریاسالار یی سان سین مورد غضب واقع شد و در شرف محکوم شدن به مرگ بود.هر چند این اتفاق نیفتاد ، دریاسالار شکنجه شد و به درجه سرباز تنزل پیدا کرد.رقیب یی،وون گیون، فرماندهی ناوگان جوسئون را به دست گرفت.ناوگانی که تحت مدیریت مدبرانه دریاسالار یی از 63 فروند کشتی جنگی سنگین به 166 فروند ارتقا یافته بود. وون گیون فرمانده بی کفایتی بود که باعث شد قدرت نیروی دریایی جوسئون به خاطر مانورهای بی دلیل یر ضد پایگاه دریایی ژاپن در پوسان به سرعت از بین یرود.در نبرد چیلچونریانگ ناوگان ژاپنی با فرماندهی تودو تاکاتورا ، ناوگان کره ای را از نظر تاکتیکی شکست داد و عملا از صحنه خارج کرد.مدت کمی پس از آن،ژاپنی ها استحکامات خود در پوسان و چندین قلعه در ساحل جنوبی کره را تقویت کردند و تهاجم دوم را آغاز نمودند. با شکست ناوگان جوسئون، ژاپنی ها براین باور بودند که اکنون به دریای زرد دست پیدا کرده اند و می توانند نیروهای خود را در حالی که به سمت شمال پیشروی میکنند از طریق این راه دریایی پشتیبانی کنند.در لشکرکشی های سال 1592،دریاسالار یی مانع از این شد که ژاپنی ها نیروهای خود را از این راه پشتیبانی کنند و باعث مخفی شدن کشتی های ژاپنی در پایگاه اصلی خود در بندرگاه پوسان شد. نبرد با کشته شدن دریادار وون گیون در نبرد چیلچونریانگ ، پس از مدت کوتاهی دریاسالار یی سان سین به جای او گماشته شد . این دریادار تازه به قدرت رسیده در ابتدای کار خود تنها 12 کشتی کلاس ((پانکسئون)) در اختیار داشت که این تعداد را مدیون افسری به نام بائه سئول بود که در اوایل نبرد چیلچونریانگ از جنگ گریخت. در همین برهه از زمان ، شاه سئونجو که قدرت نیروی دریایی چوسان را رو به افول میدید با ارسال نامه ای خواستار از بین بردن نیروی دریایی و پیوستن آن به نیروی زمینی شد . اما دریاسالار یی در پاسخ این نامه این چنین نگاشت : " من هنوز دوازده کشتی جنگی در اختیار دارم ... و هنوز زنده هستم ، دشمن هرگز نباید در دریای غربی آسوده خاطر باشد ." اندکی بعد یک کشتی جنگی به ناوگان کوچک دریادار یی پیوست و شمار کشتی های ناوگان او به 13 فروند رسید .اگرچه در ابتدای امر 100 نفر از ملوانان بازمانده از جنگ به او پیوستند اما این دریاسالار مشهور تا پایان ماه سپتامبر حداقل 1500 ملوان و تفنگدار دریایی در اختیار داشت . پس از مطالعات فراوان برای مقابله با نیروی دریایی ژاپن ، در نهایت یی تنگه میونگنیانگ را به عنوان منطقه درگیری با ژاپنی ها برگزید . در فواصل سه ساعته رفت و برگشت یک جریان دریایی 10 گره ای وجود داشت که بسیار قوی بود و دریاسالار یی متوجه این موضوع شد که می تواند از این جریان قوی به نفع خود سود ببرد . از مزیت های استفاده از این جریان این بود که محدوده این تنگه از برتری عددی ناوگان دشمن جلوگیری می کرد و همچنین ناهمواری های به وجود امده توسط جزر و مد مانع از احاطه شدن آنها از سوی نیروی دریایی ژاپن می گردید . دریاسالار یی پی برد که سایه های دامنه کوه های اطراف یک مزیت بسیار مناسب آن برای استتار است ،همچنین تنگه به اندازه کافی باریک است تا بتواند یک سیم فولادی در عرض تنگه بکشد در صبح روز 26 اکتبر ، دریاسالار یک کشتی جنگی را به سوی پایگاه نیروی دریایی ژاپن روانه کرد تا آن ها را به دام بکشاند . صبح آن روز مه آلود بود ، امری که به نفع کره ای ها تمام می شد. پس از رسیدن ژاپنی ها به نقطه مطلوب ،در یک طرف تنگه دریاسالاریی و در طرف دیگر تنگه کشتی هایش ( که با استفاده از سایه ی دامنه کوه ها مخفی شدند ) در انتظار بودند . با رسیدن ژاپنی ها ، دریاسالار دستور آتش گشودن به سوی ناوگان ژاپن را صادر کرد . با استفاده از توپ های دوقبضه ای ، کره ای ها رگباری از گلوله ها را بر سر ژاپنی ها ریختند ،در حالی که هدف قرار دادن کشتی هایی که در سایه ها مخفی شده بودند کاری بسیار دشوار برای ژاپنی ها بود . شایان ذکر است که کشتی های چوسئونی به دلیل داشتن کف مسطح دارای ثبات و دقت بیشتری در شلیک توپ های خود نسبت به کشتی های ژاپنی بودند . موثرترین مانع بر سر راه کشتی های ژاپنی ، طناب فولادی سفتی بود که دریاسالار یی بر سر راه آن ها قرار داده بود . پس از جنگ مردان یی جسدی را یافتند که زره ژاپنی دایمیو (دایمیو لقب اشراف بلندمرتبه ژاپنی بود ) برتن داشت . جسد او با جریان امواج به سمت کره در حرکت بود . پس از شناسایی مشخص شد این جسد متعلق به کورورشیما میچی فوسا ، فرمانده واحد پیشتاز ناوگان ژاپنی و برادرکوروشیما میچیوکی ( که در سال 1952 توسط دریاسالار یی در نبرد دانگ پو کشته شد ) می باشد . آدمیرال یی دستور داد تا سر از تن فرمانده ژاپنی جدا شود و بر روی دکل کشتی حامل پرچم آویزان گردد تا با این کار روحیه ژاپنی ها تضعیف شود . در این هنگام جزر و مد شروع شد و کشتی های ژاپنی به عقب رانده شدند و در اثر این امر شروع به برخورد با یکدیگر کردند ، در همین هنگام دریادار دستور داد تا فشار حمله را بیشتر سازند . تجمع کشتی های ژاپنی در یک تنگه کوچک هدف بسیار مناسبی برای توپخانه کشتی های چوسئونی بود . جزر و مد شدید مانع از شنا کردن ملوانان به آب افتاده ژاپنی به سوی ساحل می شد . پس از این نبرد ژاپنی ها با غرق شدن 31 کشتی جنگی اش و تحمل خسارت های فراوان دیگر مجبور به عقب نشینی شدند . این پیروزی مانع از ورود ژاپن به دریای زرد و تجدید قوای ارتشش شد که اخیرا با چین و چوسئون در نبرد جیک سان جنگیده بود . همچنین دریافت تجهیزات و محموله ها و تقویت نیروهای ژاپن نیز از راه دریا کاهش یافت . عواقب بعد از جنگ نتایج فوری جنگ یک شوک برای فرماندهی ژاپن بود. بدون تجدید قوا و تدارکات روحیه سربازان ژاپنی کاهش یافته بود ،در حالی که ارتش های چوسئون و چین توانایی سازماندهی مجدد و عقب راندن ژاپنی ها به شبکه قلعه هایشان در سواحل جنوب شرقی کره را داشتند. پیروزی در نبرد این اجازه را به نیروی دریایی چین داد تا در اوایل سال 1598 به دریاسالار یی بپیوندد. پس از آن که بیشتر ناوگان چوسئون در چیل چون ریانگ از بین رفت سلسله مینگ ناوگان خود را در شهرهای بندری مهم مستقر کرد، تا در برابر حمله ی احتمالی ناوگان ژاپن، از شهر ها محافظت کند. پیروزی در میونگنیانگ توانسته بود دولت مینگ را متقاعد کند که آن ها به راحتی می توانند امنیت بنادر مهم را تامین و یک ناوگان هم برای کمک به چوسئون تجهیز کنند. نیروی دریایی ژاپن به شدت آسیب دیده بود (حداقل 31 کشتی جنگی نابود و 91 کشتی دیگر نیز آسیب غیر قابل تعمیر شده بودند) همان طور که قبلا گفته شد کوروشیما در نبرد کشته شد و تودو تاکاتورا (قهرمان چیل چون ریانگ) نیز زخمی شده بود ، نیروی دریایی ژاپن برای تجدید قوا به بوسان عقب نشینی کرده بود و تمایلی به قرار گرفتن در وضعیت جنگی تا چندماه نداشت و این کار به کره ای ها زمان می داد تا ناوگانشان را بازسازی کنند و چینی ها نیز می توانستند نیروی های پشتیبانی خود را برسانند. نکات فنی وضعیت منحصر به فرد جزر و مدی ابهای تنگه که قبلا به دقت توسط دریاسالار یی بررسی شده بود تاثیرات زیادی بر عملکرد نیروهای ژاپنی داشت.دریانوردان ژاپنی دریانوردان تازه کاری نبودند و به خوبی با وضعیت جزر و مد در اب های اطراف ژاپن آشنایی داشتند.آن ها چنین می پنداشتند که جریان سریع جزر و مد به همراه برتری عددی شان می تواند برایشان برتری به ارمغان اورد ،محاسبه ای که اشتباه از اب درآمد. نخست ،ژاپنی ها به هنگام یورش بر کره ای ها ناچار بودند در دسته های کوچک وارد عمل شوند ، ان ها قادر نبودند همه نیرویشان را به طور هم زمان در تنگه وارد عمل کنند.اگر چه جریان جزر و مد به طرف شمال جریان داشت ، هنوز قابل پیش بینی نبود و این قدرت را داشت که با داشتن گرداب های مجزا ، کشتی ها را به هم بکوبد. در مرحله دوم ،وقتی که جریان ها جهتشان برعکس شد و پس از گذشت سه ساعت به به طرف جنوب راه یافتند، نه تنها کشتی های ژاپنی را از عرصه نبرد دور کردند ، بلکه مانع مانوردهی کشتی های ژاپنی شدند و با وجود تلاش ژاپنی ها برای اجتناب از برخورد به همدیگر ان ها را به هم کوبیدند ،این یکی از دلایل شدت صدماتی بد که بر ژپنی ها وارد امد. در پایان ،جریان های شدید جزر و مدی میونگنیانگ ، کار را برای افرادی که از کشتی های در حال غرق شدن یا سوختن به دریا می‌پریدند سخت کرده بود و مانع از هرگونه حرکتی برای پناه بردن به سواحل می شد، و بیشتر افرادی که به اب فرار می‌کردند غرق می‌شدند. پانکسئون منبع: http://en.wikipedia...._of_Myeongnyang مترجمین: Moltke HAJJ_ABBAS cgp senaps

اینم چند تا عکس که شرایط بهتر توضیح می دی از یاهو کرهای پیداشون کردم [IMG]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10228/AR2~1.jpg[/IMG] [IMG]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10228/AR1~1.jpg[/IMG] [IMG]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10228/AR3~0.jpg[/IMG] اینم یک عکس از کلاس های مختلف کشتی های ژاپنی و کره ای [IMG]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10228/tarigh-lghods_5~0.jpg[/IMG]

[quote name='silence' timestamp='1358959902' post='295388'] دستون در نکنه ولی چرا مطلب تاریخی رو مثل ویکیپدیا مینویسید ؟؟ اگه داستانوار و با ذکر جزئیات بنویسید هم ماندگاری بیشتری در ذهن انسان پیدا میکنه و هم زیبا تر و جذاب تر به نظر میرسه الان من خوندم ولی چیزی نفهمیدم ، اگه میومدی یکمی روی شخصیت سازی کار میکردی ، از ویژگی های فرماندهان میگفتی ، هم جذاب تر میشد و مفید تر مناطق جغرافیایی که از بین نمیرن ، شما از گوگل ارث دو تا تصویر میذاشتی ، یا سرچ میکردی از تنگه تصویر میذاشتی ، این جزئیات به ایمیجینگ بسیار کمک میکنند من اینها رو برای مفید واقع شدن زحمت هایه شما گفتم ، خدا نکنه که ناراحت بشی [/quote] معمولا تو متون تاریخی منبعی که ازش استفاده می کنم به دلیل جامع بودن و البته سر راست بودنش ویکی است . منابع دیگر هم همین طور با جزییات کمتر یا بیشتر به ماجرا می پردازند حرف شما متوجه نشدن کل داستان تا حدودی صحیح است در این جور وقت ها اغلب برای تفهیم شدن بهتر موضوع به خواننده از عکس استفاده می کنند که سعی می کنم اگر بهتره از نبرد پیدا کردم بیارمش.

اقا سینا کلیپ تی 72 های ایران دیدی از نظر حفاظت و زره بگذریم بقیه خصوصیاتش بد نبود

[size=4][font=Times New Roman]پس از عملیات موفق ثامن الائمه و شکست حصر آبادان آزادسازی منطقه ی دشت آزادگان در دستور کار نیروهای نظامی ایران قرار گرفت. آزادسازی شهر بستان در قسمت شمالی این منطقه بزرگترین هدف عملیاتی بود که عملیات طریق القدس نام گرفت.[/font][/size] [size=4][font=Times New Roman]منطقه ی عملیات یک مثلث قائم الزوایه بود که راس عمود آن در شمال شرقی منطقه قرار داشت. عراق در این گوشه یک خاکریز احداث کرده بود که به خاکریز عصایی شهرت یافته بود. به دلیل وجود تپه های رملی در قسمت شمالی خاکریز عصایی عراق تصور نمی کرد که ایران بتواند از این منطقه ی دشوار عبور کند و به همین دلیل خاکریز را تا عقبه ی خود ادامه نداده بود. این دشت رملی ،که عمقی در دود 20 تا 25 کیلومتر داشت، از طرف دشمن به عنوان تکیه گاه عقبه اش انتخاب شده بود.[/font][/size] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10228/AR1~0.jpg[/img] [size=4][b][color=red][font=Times New Roman]وضعیت جبهه ی بستان[/font][/color][/b][/size] [size=4][font=Times New Roman]با شناسایی کاملی که توسط نیروهای اطلاعات عملیات سپاه در این ناحیه ی رملی انجام شد مشخص شد که عراق در این تپه ها حضور نظامی ندارد و با یک تک احاطه ای از میان رملها می توان به عقبه عراق در اطراف شهر بستان دست پیداکرد. به همین دلیل با رایزنی هایی که بین سپاه، ارتش و جهاد سازندگی انجام شد قرار شد که جاده ای از میان این تپه های رملی کشیده شود تا در زمان آغاز عملیات نیروهای پیاده و زرهی بتوانند از طریق آن خود را به پشت خطوط دشمن برسانند.[/font][/size] [size=4][font=Times New Roman]انجام این کار سخت و دشوار و در زیرگوش عراقی ها به واحد مهندسی جهاد سازندگی شهرهای دامغان و سمنان (در آن زمان تحت نظر جهاد خراسان) سپرده شده و کار احداث آن در دهه ی دوم آبان 1360 و به صورت شبانه آغازشد. برای آنکه دشمن از وجود چنین جاده ای آگاه نشود روزها آن را استتار می کردند و فقط شبها عملیات جاده سازی انجام می گرفت.[/font][/size] [size=4][font=Times New Roman]پس از 3 هفته و در روز 6 آذر جاده ی موسوم به جاده ی پیروزی آماده شد. در ابتدا قرار بود که طول جاده در حدود 25 کیلومتر باشد اما به دلیل گوناگون تنها 15 کیلومتر اول جاده به پایان رسید. این قسمت از جاده جاده پیروزی نام گرفت. جاده ی پیروزی از پشت تپه سبز شروع می شد و تا دیدگاه دوم ادامه می یافت. از دیدگاه دوم به بعد ،به دلیل وضعیت زمین، نیاز چندانی به جاده کشی نبود. در این قسمت از جاده برای مشخص شدن مسیر در شب به فاصله ی 100 به 100متر دستکهای کوتاهی نصب شد که به هر یک فانوس کوچکی آویخته بود. فانوسهای کوچک در شب عملیات روشن می شدند و وظیفه هدایت نیروهای تک کننده را برعهده داشتند. به همین دلیل این جاده ،که تقریبا 10 کیلومتر طول داشت، جاده ی فانوس نام گرفت. در انتهای جاده نیز یک باند هلیکوپتر برای استفاده یگانها در زمان عملیات احداث شد.[/font][/size] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10228/AR2~0.jpg[/img] [size=4][b][color=red][font=Times New Roman]مسیر جاده پیروزی و جاده فانوس[/font][/color][/b][/size] [size=4][font=Times New Roman]زمان نهایی آغاز عملیات ساعت 30 دقیقه ی بامداد روز 8 آذر تعیین شد اما بعضی از یگانهای تک کننده 24 ساعت قبل تر حرکت خود را از طریق جاده ی پیروزی آغاز کردند تا در زمان آغاز عملیات در پشت خطوط دشمن موضع گرفته باشند. [/font][/size] [right] [/right] [size=4][font=Times New Roman]با شنیدن رمز عملیات 11 گردان پیاده یک گردان زرهی و یک گردان مکانیزه از سپاه به همراه 1 گردان پیاده و یک گردان زرهی از ارتش(گردان 293 از تیپ 3 لشکر 92) از ارتش ،که از غروب حرکت خود را بر روی جاده شروع کرده بودند، تک خود را به سمت عقبه ی دشمن آغاز می کنند. مانور غافلگیرانه ایران از طریق تپه های رملی سبب می شد که تعادل مدافعین عراقی به سرعت به هم بخورد و در ساعت 6 صبح همان روز تنگه ی استراتژیک چذابه آزاد و تامین شود. با این حرکت نیروهای سپاه سوم عراق به دو نیم تقسیم شدند. [/font][/size] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10228/tarigh-lghods_3~0.jpg[/img] [size=4][b][color=red][font=Times New Roman]جهت حملات ایران در عملیات طریق القدس[/font][/color][/b][/size] [size=4][font=Times New Roman]اما تک ایران در محورهای میانی و جنوبی چندان موفقیت آمیز نبود و با وجود رخنه در بعضی از مواضع دشمن و تصرف پل سابله با کشیده شدن درگیری ها به روشنی روز ایرانی ها ناچار به عقب نشینی شدند. پس از این بن بست در روز دوم عملیات تصمیم گرفته شد تا همان نیروهای خودی که در سمت شمال عقبه ی عراق را دور زده بودند و تنگه چزابه را بسته بودند با چرخش به سمت جنوب شرقی و عبور از پل ابوچلاچ به سمت بستان تک کنند. با موفقیت این تک شهر بستان پس از 412 روز اشغال آزاد شد. پس از آزاد سازی بستان جهت فلش حمله ی ایران متوجه سابله شد و در نتیجه ی پیشروی رزمندگان ایرانی به سمت پل سابله نیروهای مدافع عراقی مواضع خود را ترک کردند و به جنوب رود سابله گریختند. پاتک های عراق در روز دوم (برای عقب راندن ایران از تنگه ی چزابه) و در روز سوم (در جهت تنگه ی چزابه و جاده ی تعاون) و در روز ششم (سابله) ناکام ماند.[/font][/size] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10228/tarigh-lghods_4.jpg[/img] [size=4][b][color=red][font=Times New Roman]پاتک عراق به سابله[/font][/color][/b][/size] [size=4][font=Times New Roman]در روز 30 آذر عراق که موقعیت خود را محصور در عوارض زمینی نامناسب تشخیص داده بود با استفاده از آتش توپخانه نیروهای خود را به کلی از منطقه خارج کرد و تا پشت رودخانه نیسان عقب نشست تا بتواند مواضع پدافندی مناسبتری اتخاذ کند. [/font][/size] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10228/tarigh-lghods_5.jpg[/img] [size=4][b][color=red][font=Times New Roman]عقب نشینی عراق به پشت رودخانه نیسان[/font][/color][/b][/size] [size=4][font=Times New Roman]در انتهای عملیات طریق القدس 650 کیلومتر از خاک میهن (شهر بستان به علاوه ی 70 روستا و 5 پاسگاه مرزی) و تنگه ی چزابه آزادشدند.[/font][/size] [size=5][b][font=Times New Roman]سازمان رزم خودی[/font][/b][/size]: [size=4][color=red][font=Times New Roman]سپاه پاسداران انقلاب اسلامی[/font][/color][/size] [size=4][font=Times New Roman]تیپ 1 عاشورا( 9 گردان پیاده)[/font][/size] [size=4][font=Times New Roman]تیپ 2 کربلا(3 گردان پیاده)[/font][/size] [size=4][font=Times New Roman]تیپ 3 امام حسین(ع) (8 گردان پیاده)[/font][/size] [size=4][font=Times New Roman]تیپ 4 امام سجاد (ع) (9 گردان پیاده)[/font][/size] [size=4][font=Times New Roman]تیپ امام حسن(ع) (3 گردان پیاده)[/font][/size] [size=4][font=Times New Roman]گردان 30 مکانیزه[/font][/size] [size=4][color=red][font=Times New Roman]نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی ایران[/font][/color][/size] [size=4][font=Times New Roman]تیپ3 از لشکر 92 زرهی[/font][/size] [size=4][font=Times New Roman]تیپهای 1و2 از لشکر 16 زرهی[/font][/size] [size=4][font=Times New Roman]8 گردان توپخانه[/font][/size] [size=5][b][font=Times New Roman]استعداد دشمن[/font][/b][/size]: [size=4][font=Times New Roman]تیپهای 30زرهی، 16 زرهی و 25 مکانیزه از لشکر 6 زرهی[/font][/size] [size=4][font=Times New Roman]تیپ 26 زرهی از لشکر 5 مکانیزه[/font][/size] [size=4][font=Times New Roman]تیپ 12 زرهی از لشکر 3 زرهی[/font][/size] [size=4][font=Times New Roman]تیپ گارد ریاست جمهوری[/font][/size] [size=4][font=Times New Roman]تیپهای 31 و 33 نیروی مخصوص[/font][/size] [size=4][font=Times New Roman]تیپ 48 پیاده از لشکر 11 پیاده[/font][/size] [size=4][font=Times New Roman]تیپ 96 پیاده[/font][/size] [size=4][font=Times New Roman]تیپ 93 پیاده از لشکر 4 پیاده کوهستانی[/font][/size] [size=4][font=Times New Roman]تیپ 23 پیاده از لشکر 8 پیاده[/font][/size] [size=4][font=Times New Roman]تیپ 422 پیاده[/font][/size] [size=4][font=Times New Roman]یک تیپ از جیش الشعبی[/font][/size] [size=4][font=Times New Roman]نیروهای کماندویی لشکر7[/font][/size] [size=4][font=Times New Roman]6 گردان توپخانه[/font][/size] [size=5]تلفات خودی:[/size] [size=4][color=red][font=Times New Roman]سپاه پاسداران انقلاب اسلامی[/font][/color][/size] [size=4][font=Times New Roman]674 نفر شهید[/font][/size] [size=4][color=red][font=Times New Roman]نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی ایران[/font][/color][/size] [size=4][font=Times New Roman]125 نفر[/font][/size] [size=5]تلفات دشمن:[/size] [size=4][font=Times New Roman]8500 نفر کشته و مجروح؟؟[/font][/size] [size=4][font=Times New Roman]546 نفر اسیر[/font][/size] [size=4][font=Times New Roman]170 دستگاه تانک و نفربر[/font][/size] [size=4][font=Times New Roman]200 دستگاه خودرو[/font][/size] [size=4][font=Times New Roman]13 فروند هواپیما[/font][/size] [size=4][font=Times New Roman]4 فروند هلیکوپتر[/font][/size] [size=4][color=red][font=Times New Roman]غنیمتی[/font][/color][/size] [size=4][font=Times New Roman]15 دستگاه تانک و نفربر[/font][/size] [size=4][font=Times New Roman]250 دستگاه خودرو[/font][/size] [size=4][font=Times New Roman]30 قبضه توپ ضدهوایی[/font][/size] [size=4][font=Times New Roman]120 دستگاه مهندسی[/font][/size] [size=4][font=Times New Roman]19 قبضه توپ صحرایی[/font][/size] تهیه کننده : رضا کیانی موحد [url="http://wars-and-history.mihanblog.com/post/481"][size=4][b][font=Times New Roman]منبع[/font][/b][/size][/url]:http://wars-and-history.mihanblog.com/post/481 [size=4][b][font=Times New Roman]فصلنامه نگین ایران شماره 37 تابستان 1390[/font][/b][/size] [size=4][b][font=Times New Roman]دشت آزادگان در جنگ مرکز مطالعات و تحقیقات جنگ سپاه پاسداران انقلاب اسلامی چاپ دوم 1387 صفحات 98 تا 105[/font][/b][/size] [size=4][b][font=Times New Roman]توضیح:[/font][/b][/size] [size=4][font=Times New Roman]عملیات طریق القدس اولین عملیاتی بود که در آن سپاه نیروهایش را در قالب تیپ سازماندهی کرد.[/font][/size]

[quote]مقایسه ی جالب تری رو میشه بین هاتف 3 و فاتح-110 نسل های 3 و4 انجام داد که به برتری نسبی فاتح می رسه.[/quote] اسپهبد حالا که گفتی منتظریم. البته یک مقایسه ی کلی در یک تایپیگ جداگانه موشک های خودمون با پاکستان و البته هند (به خصوص سری اگنی با شهاب )هم بکنید بد نیست

[quote][color=#006400][b]اولین دلیل شکست سائو سائو این بود که سربازان و حتی فرماندهان سائو سائو بدون آنکه در جنگ دریایی تجربه ای داشته باشند در مناطق دریایی شروع به مبارزه کردند . همچنین نیرو های سائو سائو فقط با این طرز تفکر که چون تعداد ما بسیار بیشتر از آن هاست شروع به جنگیدن کردند که از این موضوع می توان به عنوان اشتباه استراتژیک سائو سائو یاد کرد . [/b][/color] [color=#006400][b]از دیگر مشکلاتی که سائو سائو با آن دست به گریبان بود ، این بود که او هیچ گونه نیرو و یا پایگاه پشتیبان در نزدیکی پایگاه جیانگ لینگ نداشت و همین مسئله مشکلات زیادی را برای او به ارمغان آورد . او حتی در میان مردم ایالت جینگ نیز هیچ محبوبیتی نداشت ، پس کوچک ترین شکست برای او گران تمام می شد .[/b][/color] [color=#006400][b]از دیگر اشباهات او این بود که بدون اینکه سربازانش بهبود یابند و یا حتی بدون آنکه به سربازانش پس از پیاده روی های طولانی امید و روحیه بدهد شروع به جنگیدن می کرد .[/b][/color][/quote] تنها برداشت اینه از جملات بالا عجله بی خود سائو سائو بابت تمام کردن هرچی سریعتر کار حریف و یکه تازی در میدان قدرت اگر این همه عجله نبود شاید تاریخ چین به نوعی دیگر رقم خورده بود

دوستان و بزرگواران سایت می خوام پخشی تاریخ سه پادشاهی بذارم تو سایت . نبرد صخره سرخ شروعش بود و سپس مطالب فتج شو توسط وی ، جابجایی (تعویض قدرت) ساسله ی جین با وی و در نهایت فتج وو توسط جین (البته ما بینش نبرد دیائو شاید ...) در نظر گرفتم احتیاج دارم تا بزرگوارنی در ترجمه دستی دارند در صورت علاقه مند بودن کمک این بنده ی حقیر در ترجمه این مطالب بکنند از اقا حامد بابت اینکه تنها زحمت ترجمه این کار کشیدند سپاس گذارم

[color=#0000ff][size=5]قسمت دوم[/size][/color] [size=5][b][font='Times New Roman','serif']سلاح هایی که زیردریایی ها در جنگ جهانی دوم بکار می بردند[/font][/b][/size] [color=#0000ff][font=lucida sans unicode,lucida grande,sans-serif][size=4]سلاح اصلی زیردریایی ها اژدر می باشد. اژدر یک نوع موشک زیرآبی است که با سرعت زیاد و در عمق اندکی از سطح آب حرکت می کند و هنگامی که به هدف خود اصابت می کند انفجار سرانفجاری قدرتمند آن در زیر آب چنان خسارتی به هدف وارد می کند که اغلب به سرعت غرق، شعله ور یا حتی منفجر می شود. در حملات شبانه، یک کشتی شعله ور مانند فانوسی تمام اطرافش را روشن می کند و دیگر کشتی های کاروان را برای زیردریایی ها قابل رؤیت می کند.[/size][/font][/color] [color=#0000ff][font=lucida sans unicode,lucida grande,sans-serif][size=4]اژدرهایی که در جنگ جهانی دوم توسط زیردریایی ها استفاده می شدند معمولا سرجنگی به وزن 300 کیلوگرم داشتند و با سرعتی بین 30 گره دریای (برای اژدرهای الکتریکی آلمانی) تا 49 گره دریایی (برای اژدرهای ژاپنی و ایتالیایی) حرکت می کردند. هنگامی که اژدرها از فاصله کمتر از یک مایل شلیک می شدند سرعت بالای آنها سبب می شد تا قبل از اینکه هدف بخواهد با مانور کردن فرارکند به آن اصاب کنند و درنتیجه ناخدای زیردریایی می توانست تنها با یک شلیک هدف خود را غرق کند. تنها مشکل این بود که موتور بیشتر اژدرها در زیرآب حبابهایی ایجاد می کرد که موقعیت زیردریایی حمله کننده را برای کشتی های اسکورت کاروانهای دریایی آشکار می کردند و آنها با بمب های زیرآبی، توپ و حتی برخورد مستقیم به زیردریایی مورد نظر حمله می کردند.[/size][/font][/color] [color=#0000ff][font=lucida sans unicode,lucida grande,sans-serif][size=4]این اشکال با شلیک 4 یا حتی 6 اژدر در جهات مختلف و شیرجه سریع به عمق آب جبران می شد به امید اینکه زیردریایی مهاجم قبل از اینکه دیده شود یا دست کم مورد حمله قراربگیرد بگریزد. همچنین، آلمانها از یک نوع موتور الکتریکی در اژدرهایشان استفاده می کردند که کندتر بود اما در عوض حباب ایجاد نمی کرد و درنتیجه کشتی های اسکورت کاروان حداکثر می توانستند بفهمند که زیردریایی که شلیک کرده در سمت چپ آنها است یا سم راستشان.[/size][/font][/color] [color=#0000ff][font=lucida sans unicode,lucida grande,sans-serif][size=4]زیردریایی ها به جای جستجوی کشتی های دشمن در گستره اقیانوس و قبول خطر حمله توسط کشتی های اسکورت کاروان می توانستند بنادر و مسیرهای دریایی دشمن را مین ریزی کنند. این روش ایستا می توانست کشتی های زیادی را غرق کند و کمترین خطر را برای زیردریایی دربرداشته باشد.[/size][/font][/color] [color=#0000ff][font=lucida sans unicode,lucida grande,sans-serif][size=4]زیردریایی ها برای اجتناب از کشف شدن زودهنگام در حملات روزانه به پریسکوپ مجهز بودند. پریسکوپ نوعی دوربین است که ناخدای زیردریایی می تواند به وسیله آن کشتی هایی که در سطح دریا بودند ببینند و هدف گیری کند در حالیکه زیردریایی خود را در عمق اندکی از سطح دریا نگه داشته است.[/size][/font][/color] [color=#0000ff][font=lucida sans unicode,lucida grande,sans-serif][size=4]اسنورکل نیز وسیله ای مانند پریسکوب بود با این تفاوت که برای ورود هوای آزاد به درون زیردریایی از آن استفاده می شد. با استفاده از اسنورکل زیردریایی می توانست در نزدیکی سطح آب موتور دیزلش را روشن کند و باتریهایش را شارژکند بدون اینکه خطر روی سطح آب آمدن را به جان بخرد.[/size][/font][/color] [color=#0000ff][font=lucida sans unicode,lucida grande,sans-serif][size=4]هنگامی که یک کشتی تک افتاده کشف می شد ،به ویژه اگر بزرگ نبود، زیردریایی به جای شلیک اژدر می توانست به روی آب آمده و با استفاده از توپ نصب شده بر روی عرشه اش آن را غرق کند و یا خدمه اش را مجبور کند که کشتی را ترک کنند.[/size][/font][/color] [color=#0000ff][font=lucida sans unicode,lucida grande,sans-serif][size=4]هنگامی که زیردریایی بر روی سطح آب بود ممکن بود که ناگهان تحت حمله یک هواپیما واقع شود. به همین دلیل همیشه در سطح آب زیردریایی ها دیده بان داشتند و به مسلسلهای ضدهوایی مجهز بودند. بعدتر در طی جنگ، گیرنده های رادیویی بر روی آنها نصب شد که امواج رادار فرستاده شده توسط هواپیماها را کشف می کرد و به ناخدا نزدیک شدن هواپیما را اخطار می داد.[/size][/font][/color] [color=#0000ff][font=lucida sans unicode,lucida grande,sans-serif][size=4]علاوه بر پریسکوپ، زیردریایی ها (بیشتر زیردریایی های آمریکایی) رادارهم داشتند که می توانست هواپیماها و کشتی های اطراف زیردریایی در روز یا شب را کشف کند. رادار نه تنها برای دفاع بلکه برای کشف و حمله به کشتی های دشمن ،به ویژه در شب یا هوای بد، هم قابل استفاده بود. به دلیل بکارگیری کم رادار توسط ژاپنی ها، زیردریایی های آمریکایی که به رادار مجهز بودند بر دشمن برتری داشتند. آمریکایی ها در اواخر جنگ یک فاصله یاب راداری کوچک بر روی پریسکوپ زیردریایی هایشان نصب کردند که می توانست اطلاعات دقیقی از فاصله هدف برای هدفگیری بهتر فراهم کند.[/size][/font][/color] [color=#0000ff][font=lucida sans unicode,lucida grande,sans-serif][size=4]در انتها، زیردریایی ها می توانستند به صدای موتور و پره های ملخ کشتی هایی که در اطرافشان بود با استفاده از هیدروفون گوش دهند. هیدروفون میکروفن های زیرآبی جهت یابی بود که اجازه می داد تا کاربر آن جهت و حتی فاصله کشتی دشمن را نیز تخمین بزند. هیدروفون به ویژه هنگامی مفید بود که کشتی هایی در اطراف ،یا بالاسر، زیردریایی حضور داشتند و بالادادن پریسکوپ برای زیردریایی خطرناک بود. هیدروفون عمدتا یک وسیله دفاعی بود اما زمانی که استفاده از پریسکوپ یا رادار خطرناک بود از آن برای هدفگیری کشتی های دشمن استفاه می شد.[/size][/font][/color] [color=#0000ff][font=lucida sans unicode,lucida grande,sans-serif][size=4][b]مهمترین انواع زیردریایی در جنگ جهانی دوم[/b][/size][/font][/color] [color=#0000ff][font=lucida sans unicode,lucida grande,sans-serif][size=4]· یوبوت تایپ-7 به وزن 860 تن اصلی ترین زیردریایی آلمان.[/size][/font][/color] [color=#0000ff][font=lucida sans unicode,lucida grande,sans-serif][size=4]· یوبوت تایپ-9 به وزن 1800 تن زیردریایی با برد 32000 مایل دریایی برای عملیات در دوردست.[/size][/font][/color] [color=#0000ff][font=lucida sans unicode,lucida grande,sans-serif][size=4]· یوبوت تایپ-14 زیردریایی مادر برای سوخترسانی و تجدید مهمات و آذوقه دیگر زیردریایی ها در میان اقیانوس.[/size][/font][/color] [color=#0000ff][font=lucida sans unicode,lucida grande,sans-serif][size=4]· یوبوت تایپ-21 با بهترین مشخصات فنی ولی به جنگ نرسید.[/size][/font][/color] [color=#0000ff][font=lucida sans unicode,lucida grande,sans-serif][size=4]· گاتو کلاس به وزن 2400 تن اصلی ترین زیردریایی آمریکایی ها برای گشت های طولانی در اقیانوس آرام.[/size][/font][/color] [color=#0000ff][font=lucida sans unicode,lucida grande,sans-serif][size=4]· آی-15 کلاس به وزن 2600 تن زیردریایی هجومی سریع ژاپنی ها که یک هواپیمای آب نشین باخود حمل می کرد.[/size][/font][/color] [color=#0000ff][font=lucida sans unicode,lucida grande,sans-serif][size=4]· آی-400 کلاس به وزن 6500 تن یک زیردریایی غول پیکر ژاپنی با برد بسیار زیاد که 3 فروند هواپیمای آبنشین با خود حمل می کرد.[/size][/font][/color] [color=#0000ff][font=lucida sans unicode,lucida grande,sans-serif][size=4][b]مردان غورباقه ای، اژدرهای انسانی، زیردریایی های کوچک[/b][/size][/font][/color] [color=#0000ff][font=lucida sans unicode,lucida grande,sans-serif][size=4]زیردریایی با توجه به اینکه اجازه می داد تا خدمه اندک آن کشتی های بسیار بزرگتر از خود را غرق کند سلاحی بسیار مؤثر بود. اما لازم بود که زیردریایی مدت زیادی را صرف کند تا آنها را در میان اقیانوس هدفی را پیداکند چرا که غرق کردن کشتی ها در جاییکه به راحتی می توان آنها را یافت ،یعنی در اسکله بنادر، غیر ممکن بود. استثنائا کاپیتان پرین ،ناخدای جسور یو-47 آلمانی، از یک شکاف حفاظت نشده در شبکه دفاعی پایگاه دریایی بریتانیایی ها استفاده کرد و یک نبرد نبردناو آنها را غرق کرد و گریخت. به علاوه، در بندرگاه یک نبردناو بزرگ هدف آسانی مانند هر کشتی تجاری دیگر خواهد بود.[/size][/font][/color] [color=#0000ff][font=lucida sans unicode,lucida grande,sans-serif][size=4]ایتالیایی ها اولین کسانی بودند که برای حل این مشکل به دنبال راه حل گشتند. "دهمین ناوگان سبک" نیروی دریایی ایتالیا یک واحد برگزیده از مردان مبتکر و داوطلبان شیردل بود که این روشهای ویژه را توسعه دادند و بکارگرفتند. این روشها به آنها اجازه می داد تا با چند کماندو تعداد زیادی کشتی بزرگ را غرق کنند بدون اینکه تلفاتی به آنها وارد شود. آنها روشهایشان را بارها و بارها در برابر بنادر حفاظت شده دشمن با موفقیت بکارگرفتند. بقیه کشورها روش ایتالیایی ها را اقتباس کردند ولی به اندازه آنها موفق نبودند.[/size][/font][/color] [color=#0000ff][font=lucida sans unicode,lucida grande,sans-serif][size=4]ایتالیایی ها در ابتدا تجهیزات غواصی زیرآبی را ابداع کردند ،که برخلاف نمونه های غیرنظامی حباب بیرون نمی داد و در نتیجه مکان غواص کشف نشده باقی می ماند. پس از اینکه مردان غورباقه ای توسط یک زیردریایی یا عوامل جاسوسی به نزدیک بندر دشمن می رسیدند می توانستند به درون بندرگاه نفوذ کنند و توریهایی که در زیر آب نصب شده بود را با تجهیزاتشان ببرند و پاره کنند. هنگامی که به کشتی هدف می رسیدند، می توانستند بمبهای چسبناک مخصوص خود را به قسمتهای حساس بدنه کشتی دشمن بچسبانند و زمان سنج آن را برای انفجار بکار بیاندازند. وسیله سادی هم بود که می توانست فاصله طی شده توسط کشتی را اندازه بگیرد و بعد فیوز بمبها را فعال کند تا مطمئن شوند که غواص به اندازه کافی از کشتی هدف فاصله گرفته باشد.[/size][/font][/color] [color=#0000ff][font=lucida sans unicode,lucida grande,sans-serif][size=4]بعدتر ایتالیایی ها روش خود را با ساخت اژدر انسانی توسعه بخشیدند. اژدرانسانی یک وسیله اژدرمانند بود که دو صندلی برای خدمه و یک سرجنگ بزرگ داشت. اژدرانسانی به مردان غورباقه ای برد،سرعت و قدرت انفجاری بیشتری نسبت به شناکردن در زیرآب با بمبهای چسبناک کوچک می بخشید. حال، واحدهای دونفره با این وسیله می توانستند نبردناوهای بزرگ را غرق کرده یا دست کم با آسیب جدی روبرو کنند. آنها همچنین بعضی از زیردریایی هایشان را برای حمل این اژدرهای انسانی بهینه سازی کردند.[/size][/font][/color] [color=#0000ff][font=lucida sans unicode,lucida grande,sans-serif][size=4]وسیله دیگری که توسعه یافت زیردریایی های کوچک بودند. این زیردریایی ها ،که بیشتر توسط ژاپنی ها و بریتانیایی ها بکارگرفته شدند، سرعت و برد کمی داشتند. اژدرهای انسانی دیگری هم بودند که نمی توانستند در عمق آب غوطه ور شوند. در این اژدرها که در اواخر جنگ بیشتر توسط آلمانها استفاده شد، راننده مانند خلبان هواپیما در یک کابین قرار می گرفت و یک یا دو اژدر که به بیرون بدنه زیردریایی نصب شده بود را شلیک می کرد. وسیله بعدی قایقهای انفجاری بود که دارای صندلی پرنده بودند و با سرعت به کشتی ها نزدیک می شدند و قبل از اصابت به هدف راننده با صندلی پرنده قایق را ترک می کرد. هیچ یک از اینها سلاح های انتحاری نبودند. ژاپنی ها اژدرهای انسانی انتحاری را ساخته و بکاربردند و آلمانها در عوض یک نوع قایق انفجاری کنترل از راه دور را طراحی کردند. میزان موفقیت این سلاح ها نسبت به اژدرهای انسانی ایتالیایی ها ،که اجازه می داد غواص در سکوت به هدف خود نزدیک شود و پس از نصب بمب فرار کند، بسیار کمتر بود.[/size][/font][/color] مترجم: رضا کیانی موحد [url="http://wars-and-history.mihanblog.com/post/460"]منبع[/url]

در آخرین دهه قرن 16 ژاپن به رهبری ژنرال تویوتومی هیده‌ یوشی دو تهاجم ناکام به شبه جزیره کره را به راه انداخت . هدف کلی این دو تهاجم بدست آوردن پایگاهی در خشکی به عنوان سکوی پرش برای حمله وفتح چین بود . پس از نزدیک به هفت سال جنگ و گفت و گو های آتش بس در کره ، ژاپن از رسیدن به خواسته اش ناکام ماند که برآیند عواملی چون فرماندهی عالی دریاسالار کره ای یی سان سین ، فعالیت های پارتیزانی پیوسته کره ای ها و کمک نظامی چین به کره و صد البته مرگ ژنرال هیده‌ یوشی می شد . [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10228/General_Toyotomi_Hideyoshi.jpg[/img] General Toyotomi Hideyoshi [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10228/mwq60yt_chGrfyyy_khrh_w_jpn_dr_rwy_nqshh.jpg[/img] نقشه جغرافیایی کره و ژاپن روی نقشه هیده‌ یوشی بیشتر دهه قبلی را به مبارزه برای یکپارچه کردن ژاپن گذرانده بود و با مطیع ساختن استان شمالی هونشو این یکپارچگی را در سال 1591 بدست آورد سپس به فتح سرزمینهای دیگر چشم دوخت . در اصل در سال 1585 در بحبوحه نبردهای اتحاد او نقشه حمله به چین را در سر می پروراند. فکر حمله به چین زمانی که هیده یوشی افسری زیر دست ژنرال اودا نوبو ناگا بود به سر او خطور کرد ، او رویای فتح چین به افتخار ژاپن را در سر می پروراند. پس از بدست آوردن کنترل قاطعانه بر سراسر ژاپن ، هیده یوشی فرستادگانی برای احیای روابط به کره فرستاد روابطی که در دهه های گذشته به دلیل حملات دزدان دریایی ژاپنی به سواحل کره آسیب دیده بود . این فرستادگان درخواست عادی سازی روابط را به پادشاه کره ، سونژو ، دادند مشروط به اینکه پادشاه اجازه دهد ارتش ژاپن آزادانه از خاک کره عبور کرده و عازم تسخیر چین شوند . کره مشتاق به برقراری مجدد روابط با ژاپن بود اما نه به این اندازه ! برای قرنها کره ، خراجگزار چین بود و در این مقطع آمادگی از بین بردن روابط خود با چین را نداشت بنابراین درخواست ژاپنی ها را به صراحت رد کرد . سونجو که نگران نقشه های هیده یوشی بود فرستادگانی را به ژاپن گسیل داشت و تلاش کرد تا از نیات واقعی او آگاه شود اما این فرستادگان با گزارشهایی ضد و نقیض بازگشتند به هر روی سونجو ترجیح داد تا به گزارشها مبنی بر عدم تمایل هیده یوشی به حمله به کره دل خوش کند در نتیجه هیچ گونه آمادگی نظامی برای دفاع از شبه جزیره کره انجام نشد در این زمان ژنرال هیده یوشی در حال تدارک ارتشی 225000 نفری برای یورش به کره در بهار1592 بود . هسته این ارتش تعداد زیادی سامورایی بودند که سواران و سربازانی نمونه بودند ، افرادی که سالهای طولانی جنگ داخلی آنها را بسیار جنگ آزموده کرده بود . باقی این ارتش را سربازانی که بیشتر محلی های استانهای گوناگون بودند تشکیل می داد. این ارتش به خوبی آموزش دیده بود و به توپ و تفنگ های فتیله ای و شمشیرهای بلند مجهز شده بود و البته توسط فرماندهانی لایق فرماندهی می شد . این فرماندهان در واقع دایمیو های استانهای گوناگون بودند که سوگند وفاداری به هیده یوشی خورده بودند { دایمیو اصطلاحی کلی بود که به زمین داران و اربابان در دوره پیشامدرن اطلاق می شد.} هیده یوشی هم چنین برای حمله به ناگویا فرمان ساخت منطقه عملیاتی بزرگی در کیوشو که نزدیک ترین نقطه برای حمله به شبه جزیره بود داد هم چنین یک پایگاه دریایی بزرگ نیز ساخته شد تا نیروی دریایی ، نیروهای ژاپنی را از تنگه تسوشیما گذر دهد . نیروی اصلی تهاجم نیرویی عظیم به همراه مایحتاج 480000 سرباز بود . نیروی دریایی ژاپن دارای 9000 ملوان بود به همراه ناوگانی عظیم از کشتی های کوچک دزدان دریایی به همراه کشتی های بزرگ . فرمان آغاز تهاجم در آپریل 1592 صادر شد و در 23 مه 1592 اولین گروه از سربازان با 700 قایق در سواحل جنوبی کره در پوسان به خشکی وارد شدند . مدافعان کره ای که غافلگیر شده بودند مغلوب تسلیحات برتر و تعداد بیشتر مهاجمان شدند و در هم شکستند و شهر ظرف چند ساعت سقوط کرد . سربازانی که از مرگ گریخته بودند و اسیر نشده بودند به درون شهر عقب نشستند تا دوباره سازمان یابند . سه لشکر نخست ژاپنی ها به خشکی وارد شدند و سه حمله چنگک دار را به سوی شمال در سراسر خاک کره آغاز کردند و به سرعت به سمت پایتخت ، سئول ، پیش رفتند . نیروی مهاجم تا زمانی که دو سوم مسیر خود به سوی هدف نهایی را طی کردند و به شهر چونگجو رسیدند با مقاومت بسیار اندکی روبرو شد در این نقطه ژاپنی ها با نیروی سازماندهی شده ای به رهبری قهرمان جنگی ژنرال سین روبرو شدند . علی رغم مقاومت دلاورانه سین وسربازانش اما شمشیرهای زنگ زده آنها یارای مقابله با تفنگ ژاپنی ها را نداشت ، ژاپنی ها آنها را از پیش رو بر داشتند و شهر به سرعت سقوط کرد . پادشاه با شنیدن اخبار پایتخت را رها کرد و به سمت شمال کره و در جهت رودخانه یالو متواری شد . نیروهای اندکی که شاه برای دفاع از شهر باقی گذاشت مقاومت ضعیفی در اطراف رودخانه هان از خود نشان دادند و به سرعت مورد تاخت و تاز قرار گرفتن ... سه هفته پس از آغاز تهاجم پایتخت کره ، سئول ، سقوط کرد . در این هنگام دریاسالار یی سان سین وارد عرصه شد . در 1591 او به عنوان فرمانده جناح چپ ناوگان استان چولا انتخاب شده بود و وظیفه حفاظت از سواحل جنوبی کره را عهده دار شده بود .این سمت ، سمت مهمی شمرده می شد چرا که از طریق این آبها بخش عمده ای از ذخیره غلات به مقصد شهرهای بزرگ در شمال فرستاده می شد .این حمل و نقل دریایی چندین دهه بود که توسط دزدان دریایی ژاپنی به خطر می افتاد . وجود این حملات به همراه احتمال حمله ژاپنی ها در مقیاسی بزرگ که دریاسالار یی سان سین آن را قریب الوقوع می پنداشت او را بر آن داشت تا نیروی دریایی کره را بسازد . او مدیریت ساخت و ساز ناوگانی از شناورهای رزمی مدرن شامل کشتی ای که خودش شخصا طراحی کرده بود را بر عهده گرفت . طراحی او تا پیش از آن در دنیا نظیری نداشت . او اختراع خود را کشتی لاک پشتی نامید ! [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10228/Admiral_Yi_Sun-sin.jpg[/img] Admiral Yi Sun-sin [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10228/Korea_s_turtle_ship.jpg[/img] کشتی لاک پشتی این کشتی لاکپشتی ،که نامش از شکل آن گرفته شده است، به عنوان اولین کشتی زرهپوش تاریخ شناخته می شود ولی درباره طرح اصلی آن عدم توافقهایی وجود دارد. نمونه ای از کشتی باقی نمانده و تنها نوشته هایی درباره آن در آرشیوهای کره یافت شده اند. بر اساس این اسناد یک کشتی لاک پشتی ساخته شده است و در عرشه آن از صفحات آهنی شش گوش ،که از هم کمی فاصله دارند، استفاده شده است. بعضی منابع تاریخی این کشتی را نه یک کشتی زرهپوش بلکه کشتی چوبی می دانند که توسط میخهای چوبی ساخته شده بود. اگرچه درباره زرهپوش بودن یا نبودن کشتی های لاک پشتی بحث زیاد است اما درباره دیگر خصوصیات آن بحث چندانی وجود ندارد. بر اساس گزارشها کشتی دارای نیزه های تیزی در عرشه بوده که جلوی ورود دشمن را به عرشه کشتی می گرفته اند. قبل از اعزام به نبرد عرشه با حصیر پوشانده می شده تا این نیزه ها از دید دشمن مخفی شوند. کشتی لاک پشتی کشتی با کف صاف، و عرشه ای محدب بوده است. این کشتی 14 قبضه توپ حمل می کرده است و قادر بوده تا در جهات مختلف شلیک کند. به علاوه، مزغلهایی برای شلیک در اطراف عرشه تعبیه شده بود تا سربازان از درون آنها شلیک کنند. در سینه عرضه یک سراژدها نصب شده بود که چهار قبضه توپ را در میان آن جاسازی کرده بودند. دود ناشی از شلیک آنها هدف قراردادن کشتی لاک پشتی را برای ژاپنی ها دشوار می ساخته است (مانند دود استتار عمل می کرده است). این کشتی ها به 20 پارو مجهز بودند که می توانسته اند به وسیله آن از کشتی های دشمن سبقت بگیرند. [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10228/turtle1.gif[/img] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10228/turtle3.gif[/img] در طی اولین سال تهاجم ژاپن دریاسالار یی سان در 10 نبرد دریایی پیروز شد و تلفات زیادی به نیروی دریایی ژاپن وارد کرد. در نبرد اوکپو ،اولین پیروزی او، 31 فروند از 50 فروند کشتی ژاپنی غرق شد درحالیکه تلفات کره ای ها چند نفر مجروح بود. در 5 نبرد بعدی ژاپن 83 فروند کشتی و کره تنها 11 ملوان از دست دادند. دو نبرد بعدی ،نبرد جزایر هانسان، 4 روز به طول انجامیدند. در این نبردها ژاپن 110 فروند کشتی و 250 ملوان را از دست داد. تلفات کره ای ها حیرت آور بود؛19 ملوان. در نبرد پوسان پو دریاسالار یی با 92 فروند کشتی خود به مصاف 470 فروند کشتی دشمن رفت و 100 فروند از آنها را غرق کرد درحالیکه تنها 7 نفر تلفات داده بود. چند ماه بعد، ناوگان ژاپن در اونگ پو منهدم شد و دریاسالار به سرفرماندهی ناوگان استان جنوبی سوم رسید. باید اشاره کرد که اگرچه از حیث تعداد برتری با ناوگان ژاپن بود اما آنها به هیچ وجه حریف نیروی دریایی برتر کره نبودند. ناوگان ژاپن بیشتر از کشتی های تجاری تشکیل شده بود که خدمه آنها را دزدان دریایی سابق تشکیل داده بودند. این افراد آموزش کافی برای چنین رزمی ندیده بودند و کشتی هایشان برای این نبردها به خوبی مسلح نشده بود. همچنین فرماندهان ژاپنی با وضعیت سواحل جنوب کره آشنا نبودند که این امر آنها را از مانورهای مناسب باز می داشت. از طرف دیگر نیروی دریایی کره از کشتی هایی استفاده می کرد که بر اساس تجربه ده ها سال مبارزه با دزدان دریایی ساخته شده بودند. خدمه و فرماندهان کره ای به خوبی آموزش دیده بودند و با جزر و مد و جریانهای آبی و موانع زیر آبی منطقه به خوبی آشنا بودند. تحت فرماندهی دریاسالار یی سان، نیروی دریای کره قادر بود تا خطوط مواصلاتی ژاپنی ها را قطع کند. کنترل تنگه تسوشیما و تعدادی از جزایر در طول سواحل جنوبی کره قسمتی اساسی از استراتژی تهاجمی هیده یوشی بود. کنترل این نواحی سبب می شد تا ژاپن به دریای زرد دسترسی داشته باشد و قادر باشد تا سربازانش را در سئول و پیونگ یانگ از طریق دریا تغذیه کند و همچنین یک خط ارتباطی سریع بین سربازان ژاپن در جبهه شمالی و جبهه جنوبی از طریق دریا ایجاد کند. با تسلط کره ای ها بر آبهای ساحلی خود ژاپن ناچار بود تا نیروی دریایی خود را برای دفاع از خط لجستیکی باریک بین کیوشو و پوسان بگمارد و پشتیبانی از جبهه شمالی را با استفاده از یک جاده نامطمئن از مرکز کره انجام دهد. این روش نیاز به نیروی انسانی بیشتری داشت و خطوط تدارکاتی ژاپنی ها همواره در معرض شبیخون کره ای بودند. با گذشت 3 ماه از آغاز جنگ سربازان ژاپنی شبه جزیره کره را از پوسان در جنوب تا رود یالو در شمال درنوردیدند و شهرهای بزرگی چون سئول و پیونگ یانگ را اشغال کردند. ارتش در محاصره کره ،بدون داشتن فرماندهی و روحیه، به صورت جدا جدا و سازمان دهی نشده در تمام کشور پخش شده بودند. برای مدتی کره به صورتی حیاتی بدون دفاع مانده بود. از اینجا به بعد بود که نبردهای چریکی در تمام کره آغازشد. هر کس که توان جنگ داشت به دار و دسته های چریکی که در مناطق مختلف تشکیل شده بود می پیوست. اینان به شمشیر و دیگر سلاح های سبک مسلح بودند و صدها دسته این چنین در کره تشکیل شد. آنها با استفاده از تاکتیکهای "بزن در رو" بارها و بارها به کاروانهای تدارکاتی و ستون های نظامی ژاپن حمله کردند. در اواخر 1529 چریکهای کره ای ژاپنی ها را از بسیاری از شهرها و روستاها بیرون کرده بودند. این چریکها به نیروهای نظامی منظم ملحق می شدند و تهدید بیشتری برای ژاپن بوجود می آوردند. در یک موقعیت کره ای ها یک دژ استراتژیک در هائنگجو در طول رود هان را بازپس گرفتند ولی توسط ژاپنی ها به عقب رانده شدند. این حرکات چریکی تاثیر پیروزی های اولیه ژاپن را از بین برد و آنها را ناچار ساخت تا در لاک دفاعی فرو بروند. با موفقیت حملات چریکی کره ای ها ارتش منظم امپراطوری مینگ هم وارد کارزار شد. پس از بارها درخواست شاه سونجو چینی ها بالاخره راضی شدند تا به کمک کره ای ها بیایند. چینی ها به این دلیل به کره کمک کردند که کره در آن دوران کشوری خراج گذار چین محسوب می شد.همچنین تهدید ورود ژاپنی ها به خاک چین را نمی توانستند ندیده بگیرند. اولین ارتش چین به استعداد 3000 سرباز برای بازپس گیری پیونگ یانگ حرکت کرد و به راحتی توسط مدافعان ژاپنی در هم کوبیده شد. چینی ها دریافتند که وضعیت در کره بسیار جدی تر از آن است که فکر می کردند و شروع به جمع آوری یک نیروی بزرگ رزمی کردند. در فوریه 1593 ارتشی به استعداد 50000 نفر به پیونگ یانگ حمله کرد و توانست ژاپنی ها را قبل از اینکه قدرت ضدحمله پیدا کنند تا سئول عقب براند. بنابراین، یک بن بست بین ارتش چین در شمال کره و ارتش ژاپن در جنوب کره ایجاد شد. در این زمان، گفتگوهای غیررسمی بین چین و ژاپن و بدون دخالت کره آغاز شد. پس از تهدید چین مبنی بر ارسال یک ارتش 400 هزار نفری به کره ژاپن موافقت کرد تا از سئول و بیشتر خاک کره خارج شود. در ماه می 1593 ژاپنی ها در یک باریکه دفاعی از سواحل پوسان قرار گرفتند و گفتگوهای رسمی صلح آغازشد و 4 سال به طول انجامید. هیده‌ یوشی تحت فشار بود تا به صورتی آبرومندانه جنگ را تمام کند و شرایطی را برای صلح تعیین کرد که عبارت بودند از: انضمام چهار ایالت جنوبی کره به ژاپن، ازدواج یکی از دختران امپراطور چین با امپراطور ژاپن و به گروگان درآمدن یک شاهزاده کره ای و چند تن از بزرگان کره در خاک ژاپن. به دلیل دسایس درباری در هر دوطرف این شرایط به اطلاع امپراطور چین نرسید و در عوض نامه ای از هیده یوشی به امپراطور چین داده شد مبنی بر درخواست صلح از طرف وی واینکه ژاپن به عنوان خراج گذار چین شناخته شود. پس از چند سال تاخیر در پاییز سال 1596 هیئت صلح چینی با پاسخی از جانب امپراطور بازگشت. امپراطور چین به هیده یوشی لقب "پادشاه ژاپن" را داده بود و ژاپن را به عنوان خراج گذار چین به رسمیت شناخته بود بدون اینکه به شرایط ژاپن توجهی کرده باشد. این جواب هیده یوشی را سخت خشمگین کرد و سبب شد تا وی نقشه تهاجم دوم به کره را طراحی کند. ژاپن دومین ارتش خود را در 27 اگوست 1597 به سمت کره راهی کرد.هیدایوشی، 100هزار سرباز را با 1000 کشتی برای تقوت 50هزار سربازش در پوسان فرستاد. این تهاجم با پیروزی قابل توجهی توسط نیروی دریایی ژاپن اغاز شد، چیزی که حتی یک‌بار در تهاجم اول بدست نیامد. این پیروزی نیروی دریایی ژاپن می‌تواند به دلیل این حقیقت باشد که دریادار” یی سان ” از نیروی دریایی کره به اتهام نادرست سورفتار زندانی شد و یک فرمانده‌ی رقیب او قبل از حمله دوم ژاپنی ها جایگزین وی شد؛ باشد. به هر صورت، حتی با این پیروزی اولیه‌ی نیرویی دریایی‌اش، در طول این حمله ارتش ژاپن نتواست پیشرفت چندانی به خاک کره داشته باشد. این مسئله به تجدید سازمان ارتش کره با حمایت ارتش بزرگ چینی ارسال شده توسط امپراطور مینگ که حمله‌ی دوم ژاپنی ها را پیش‌بینی کرده بود هم برخورد. این بار ژاپنی‌ها به سئول نرسیدند اما به فاصله‌ی کوتاهی از شهر متوقف شدند و به پیوسته به سمت پوسان رانده شدند. درهمین حال، نیرو‌ی دریایی ژاپن شکست دوباره‌ای را به دست دریاسالار یی سان که از زندان ازاد شده بود و به عنوان فرمانده‌ی عالی نیرویی دریایی منصوب شده بود متحمل شد.در نبرد میونگ‌یانگ در اکتبر 1597، مجموعه‌ی کوچکی از ارتش دریاسالار یی سان متشکل از 12 کشتی، 133 کشتی ژاپنی را بدون هیچ تلفاتی از سوی کره شکست داد. این پیروزی را دریاسالار یی پس از برگرداندن ناوگان ژاپنی به یک کانال باریک و با استفادهاز جریان سریع اب به دست اورد. این پیروزی مانع ورود نیروی دریایی ژاپن به دریای زرد و تامین ارتشش برای پیشرفت به سمت سئول شد. موفقیت کره‌ای ها در زمین و دریا در طول حمله‌ی دوم ژاپنی ها باعث شد ارتش ژاپن به یک نوار باریک از زمین در امتداد سواحل جنوبی کره شد. در طول یک‌سال بعد ترکیبی از ارتش کره‌ای و چینی مدام به این ساحل که تحت اختیار ژاپنی ها بود حمله کردند. یک گروه ویژه‌ی نیروی دریایی کره از بازپس‌گیری این مواضع توسط ژاپنی ها جلوگیری می‌کرد. ژاپنی ها سرسختانه برای حفظ این مواضع تلاش می‌کردند تا تهاجمشان به یک شکست کامل تبدیل نشود. شروعی بر پایان حمله‌های هیده‌ یوشی کره تقریبا زمانی بود که هیده‌ یوشی در ژاپن در 18 سپتامبر 1598 درگذشت. مقامات ژاپنی که بعد از مرگش کنترل را بدست گرفتند، متوجه شدند که جنگ در کره باید به سرعت پایان یابد. پس از سه ماه دیگر تلاش برای حفظ مواظعشان در کره، ژاپنی ها دستور عقب نشینی از کره‌ی جنوبی را صادر کردند. اخرین نبرد جنگ، جنگ دریایی نوریانگ، توسط اخرین گروه نیروهای ژاپنی در حال برگشت به ژاپن صورت گرفت. یک ناوگان نیروی دریایی ژاپنی با استعداد 500 کشتی، برای تخلیه‌ی اخرین نیروهای ژاپنی از کره فرستاده شده بود که توسط نیروی دریایی کره‌ای به فرماندهی دریاسالار یی مورد حمله قرار گرفت. ان روز بیش از 200 کشتی نیروی دریایی ژاپن توسط نیروی دریایی کره غرق شد. متاسفانه با وجود پیروزی، دریاسالار یی سان به وسیله‌ی یک گلوله‌ی ژاپنی ها در عرشه‌ی کشتی اش کشته شد. با این اخرین نبرد از حمله‌های هیده‌ یوشی به کره، کره یکی از بزرگ‌ترین قهرمانان جنگ‌اش را از دست داد. در زمانی حدودا 7 ساله، ژاپن تلاش کرد تا با تلاش برای فتح چین از طریق تجاوز به کره، به سرزمین اصلی آسیا برسد. گرچه در نهایت، آرزوهای هیده‌ یوشی برای تشکیل ژاپن بزرگ (greater Japan) بر باد رفت. در پایان، نقشه‌ی (ارزوی، خواسته‌ی ) ژنرال هیدایوشی برای ژاپن بزرگتر نقش بر اب شد. نیروی دریایی ژاپن هرگز نتوانست کنترل دریاهای کره‌را از دریاسالار یی بگیرد، بنابراین خطوط تدارکاتی حیاتیاشن برای ارتش اصلیشان امن نبود. رهبران ژاپنی روح جنگنده‌ی مردم کره‌را پس از شکت دادن ساده‌ی ارتش کره دست کم گرفتند. همچنین هیدایوشی منابع جنگی عالی و تعهد به کمک به برادر کوچک‌تر توسط چین را دست کم گرفته بود. حتی در پایان ژاپن تمایلی به پایان داده به حمله ها تا زمانی که ژنرال هیدایوشی مرد نداشت. با مرگ هیدایوشی، و پس از ان عقب نشینی ژاپن از کره، ژاپن در تلاش خود برای فتح چین بدون هیچ دست‌اوردی و با نزدیک به 100000 سرباز کشته شده در طول جنگ شکست خورد. [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10228/battle.jpg[/img] لینک منبع: [url="http://www2.hawaii.edu/~sford/research/turtle/index.html"]http://www2.hawaii.e...rtle/index.html[/url] مترجمان: RezaKiani senaps ssadeghs برداشت فقط باذکر نام مترجم و میلیتاری ......................................................................... [url="http://www.military.ir/forums/topic/23433-%D8%B4%DA%A9%D8%B3%D8%AA-%D8%AA%D9%87%D8%A7%D8%AC%D9%85-%D9%87%D8%A7%DB%8C-%DA%98%D8%A7%D9%BE%D9%86-%D8%A8%D9%87-%D8%B4%D8%A8%D9%87-%D8%AC%D8%B2%DB%8C%D8%B1%D9%87-%DA%A9%D8%B1%D9%87-%D8%AF%D8%B1-%D9%82%D8%B1%D9%86-16/page__st__15#entry295749"] پایان کار دریاسالار یی[/url]

نبرد نهایی و پایان کار دریاسالار یی نگایی به نبرد [url="http://en.wikipedia.org/wiki/Battle_of_Noryang"]نیویانگ[/url] در ۱۵ دسامبر ۱۵۹۸، یک ناوگان بزرگ ژاپنی به فرماندهی شیمازو یاشیهیرو در ساحل ساشون، در غرب نوریانگ جمع شد. هدف شیمازو این بود که محاصره‌ی متفقین روی کونیشی یوکیناگا را بشکند، دو ناوگان را به هم متصل؟! کند و به ژاپن برگردد. در عین حال، دریادار یی پس از دریافت اطلاعاتی از نیروهای دیده‌بانی و ماهیگیران محلی، دقیقا میدانست شیمازو کجاست. در این زمان، ناوگان چوسان شامل ۸۲ پانکسون؟! و سه کشتی لاک‌پشتی با۸۰۰۰ سرباز زیر نظر دریادار یی بود. ناوگان مینگ شامل ۶ کشتی بزرگ ، ۵۷ کشتی کوچک بادبانی، و دو پانکسون که دریادار یی به شن لین داده بود با ۵۰۰۰ سرباز مینگ از اسکادران گوانگ‌ژو و ۲۶۰۰ تفنگداران دریایی مینگ که روی کشتی های چوسان می‌جنگیدند. جنگ ساعت ۲ صبح ۱۶ دسامبر۱۵۹۸ اغاز شد. همانند نبرد‌های قبلی دریادار یی، ژاپنی ها نمی‌توانستند به خوبی در مقابل تاکتیک‌های کره‌ای ها ومقاومت کرده و پاسخ مناسب بدهند. تنگی نوریانگ، حرکت‌های گوشه‌ای(حمله‌ از اطراف) را کند می‌کرد و مانور ‌های دریادار یی، ناوگان ژاپنی را از ورود به کشتی‌هایش(ورود نیروهای ژاپنی به کشتی های کره‌ای) که تاکتیک اصلی ژاپنی ها بود را جلو گیری میکرد ، همین که ژاپنی ها شروع به عقب نشینی کردند، دریادار یی فرمان تعقیب داد که در همین حین، یک گلوله‌ی شلیک شده از یکی از کشتی های دشمن، به نزدیک شانه‌ی چپ دریادار یی خورد. او که زخم شدید داشت حس کرده بود که می میرد ، می‌ترسید که ماجرای جنگ چیلشورانک تکرار شود(جنگ در زمان بالاترین حد خودبود)، دستور داد که زره من را بپوشید و تبل های جنگ مرا بزنید، مرگ مرا اعلام نکنید و چند لحظه‌ی بعد مرد.فقط دو نفر از مرگ او خبر داشتند. یی هو، پسر بزرگش و یی وان، برادر زاده‌اش. پسر و برادر‌زاده‌ی دریادار یی تلاش کردند که خونسردی خود را بدست بیاورند و قبل از اینکه کس دیگری بفهمد بدن او را به کابینش بردند. برای ادامه‌ی جنگ، یی وان زره عمویش را پوشید و تبل جنگ را به صدا در اورد تا روحیه‌ی نیروها به ادامه‌ی جنگ را حفظ کرده باشد. در طول جنگ، شن لین چندین بار در دردسر افتاد و کشتی یی برای کمک به او امد. وقتی شن لین برا تشکر از دریادار یی بخاطر کمک‌هایش رفته بود، او با یی وان دیدار کرد که به او گفت که عمویش مرده است. گفته شده که چن بسیار شوک زده شد که ۳ بار روی زمین افتاد و در حالی که بر سینه‌اش می‌کوبید، گریه میکرده‌است.... خبر مردن دریادار یی به سرعت بین نیروهای متفق و چوسان و مینگ پخش شد و دریانوردان و سرباز ها را در غم و اندوه فرو برد.بدن دریادار یی به شهرش اسان برگرداده شد و کنار پدرش یی جونگ به خاک سپرده شد. معابدی رسمی و غیر رسمی برای احترام به وی در تمام سرزمین ساخته شد مترجم: [b] [url="http://www.military.ir/forums/user/11973-senaps/"]senaps[/url][/b] منبع: [url="http://en.wikipedia.org/wiki/Yi_Sun-sin"]http://en.wikipedia....wiki/Yi_Sun-sin[/url]

این کلیپ 2:50 ثانیه است و توش رژه انواع تانک های شمالیه [url="http://www.uploadbaz.com/csc51n0jecwn"]http://www.uploadbaz.com/csc51n0jecwn[/url] این یکی 55 ثانیه و مربوط به رژه تانک های پوکپونگ هو ( )Pokpung-ho است البته تکه اصلیش اصلش از همون کلیپ فبلی برداشت شده و چند ثانیه ای هم بش چسبوندن [url="http://www.uploadbaz.com/e9nqskp2kk97"]http://www.uploadbaz.com/e9nqskp2kk97[/url] [b] [/b] [b] [size=4] [/size][/b]

[quote name='iran_400' timestamp='1359060304' post='295575'] آره منم نتونستم از این لینکها دانلود کنم [/quote] امتجان کردم مشکلی نداشت با این وجود سعی می کنم تو سرور دیگری هم اپلودش کنم http://uplod.ir/5y3zwwdtjg3l/videoplayback_3.WEBM.htm

[quote name='Crash' timestamp='1358883979' post='295233'] می شه درباره این تانک[size=5] پوکپونگ هو [/size]یکم توضیح بزاری یا اگه تاپیکی در موردش هست لینک بزاری [/quote] http://www.military.ir/forums/topic/10858-%D8%AA%D8%A7%D9%86%DA%A9-%D8%AC%D8%AF%DB%8C%D8%AF-%D8%A7%D8%B1%D8%AA%D8%B4-%DA%A9%D8%B1%D9%87-%DB%8C-%D8%B4%D9%85%D8%A7%D9%84%DB%8C-%D9%BE%DA%A9-%D9%BE%D9%88%D9%86%DA%AF-pokpoong-mbt/

جناب ادیب نمی دونم ولی من منظورمون اینه ایا واقعا زشت شکست نخوردیم جا نداشت یک مقاومت حماسی تری می کردیم با اون امکانات میشد دست کم در حد 10 روز مقاومت کرد و بعد تسلیم ،فکر نکنم این چند روز مقاومت بیشتر کشتار عظمیم و نابودی صنایعمون در پی داشت . شروری زمان اواخر محمد رضا شاه به نظرم خطرناک تر بود. این حرف ها مثل زمان رضا شاه توش مطرع نیست .................................................................................................... بحث ما دو نکته است اول خود ارتش رضا شاه و کارایش ، دوم شکست در جنگ جهانی دوم تو بحث اول بازم می گن اون همه بودجه سرش رفت بابت [color=#ff0000]چی؟[/color] ، نمی گیم کلش نصفش صرف ابادی و پیشرفت صنایع داخل کشور می کردند . دوم واقعا با مقاومت بیشتر و دفاع برو مندانه تر صنایع ما به نابودی می رفت اون تسلیم شدن چه دست اوردی داشت که اون چند مقاومت بیشتر از دست می دادیم ؟ اسمش جنگ دو روزه بود ولی به نظر من لقب یکی کوتاه ترین جنگ های تاریخ گرفت در پایان به همه حرف های عالم به نوعی تکراری اند بزرگترین مشکل ما زبان نفهمی است( امیدوارم توهین برداشت نکنید چون خیلی حرف ها ما چندین می زنیم اما انگار متوجه حرف مقابل نمی زنیم و بازهم تکرار)

[quote name='rasoolmr' timestamp='1358802286' post='295123'] اينكه كسي فحاشي كنه و بدترين انواع و اقسام اهانت ها و اتهامات و دروغ ها رو به يكي ببنده و بعدش در كمال تعجب مظلوم نمايي هم بكنه و همون بنده خدا رو به بد دهني و ... متهم كنه فقط پارادوكس هايي هست كه در ايران ميشه نمونه هاش رو در ميان برخي افراد و سلايق خاص پيدا كرد . افراد تا سنخيت با كسي نداشته باشند طرفدارش نميشن . كبوتر با كبوتر ، ديكتاتور با ديكتاتور ، متكبر با متكبر ، متوهم با متوهم [/quote] چه ربطش به این موضوع دوستان عزیز در رابطه با موضوع بحث کنید.بحث های حاشیه ای لطفا نکنید

من به نوعی توضیحات قانع شدم اما فقط یک نکته ،صنایع ایران نمی دونم اون زمان چقدر بوده که می گید با چند روز مقاومت بیشتر و ابروی ریزی کمتر نابود می شده. تا اونجایی که من با اطلاعات ناقصی دارم با تسلیم شدنمون چیزی عوض نشد و هر داشتیم کم و بیش نابود شد و به غارت رفت . حرکت رضا شاه برای درست کردن یک ارتش حرکت خوبی بود اما نه بدین شکل می شد بهتر عمل کرد

عزیز ان حرف ما چند بار زدن کار درستی نیست اقا مصطفی، اقا رضا و جناب مولتکه فقط به این سئوالات جواب بدید این شکست دو روزه قابل توجیه یا نه؟ ایا ما واقعا توانمون در حد 2 روز بود ( دو روز که چه عرض کنم)؟ ایا به نظرتون این ارتش رضا شاهی به معنای واقعی ارتش بود ؟ اقا مصطفی این دستور مقاومت رضا خان برام متنش پیدا کن .