به نام خدا         بین سال های ۱۷۵۰ تا ۱۹۱۴ زمانی که رزم ناوها،ناو شکن ها،زیر دریایی ها و ناوچه های موشک انداز در کنار ناوهای هواپیما بر وجود خارجی نداشتند ، تنها وسیله نبرد یک کشتی جنگی ، توپ های ان بود در دریا تنها و تنها یک نوع جنگ افزار بر دریاها سلطنت می کرد.این جنگ افزارها چیزی جوز نبرد ناوها (BAATLE SHIP)نبودند.از نظر نظامی نبرد ناوها کشتی های زره پوش شده بودند که قدرت اتش انها را توپ های انها با کالیبرهای مختلف تشکیل می داد .تاریخچه تکمیل نبرد ناوها به زمان اختراع سلاح گرم و از جمله توپ های سر پور باروتی بر می گردد.نبرد ناوها در طول زمان همواره به پیشرفت تکنولژیک تغییرات بسیاری کردند و نبرد ناوهای با بادبان های بلند ،توپهای سر پر و بدنه چوبی در سالهای ۱۸۰۰ طی ۱۵۰ سال تکامل تبدیل به نبرد ناوهای با توپ های بزرک ته پر با کالیبرهای بیش از ۳۵۰ میلیمتر ،موتورهای بخار قدرتمند و بدنه زره پوش شده فولادی شدند. کلبه Battleship در واقع کوتاه شده کلمه line-of-battle ship در سالهای ۱۷۹۰ می باشد.این کشتی ها برای در حدود ۲۰۰ سال نماد قدرت دریایی کشورهای چون امریکا،انگلستان و ژاپن بودند و حفظ کشورهای جزیره شکلی چون انگلستان همواره مبتنی بر کارایی و توانایی این نبرد ناو بود.تا قبل از ساخت شده موشک های قاره پیمای اتمی و کلاهک های اتمی ، مسابقه تسلیحاتی در سالهای ۱۸۰۰تا ۱۹۴۰ را همواره نبرد ناوها تشکیل می دادند و بیشترین بودجه ارتش ها در زمینه به خدمت گرفتن سلاح صرف این کشتی های بزرگ می شد که حتی همکنون نیز تنها ناوهای هواپیما بر به بزرگی ، وزن و ظرفیت نبرد ناو هستند .مسابقات تسلیحاتی که در اواخر قرن ۱۹ و اوائل قرن ۲۰ بین کشورهای چون المان و از طرفی دیگر انگلستان و فرانسه بود باعث به خدمت گرفتن صدها نبرد ناو غول پیکر شد که در نهایت خود یکی از عوامل مهم شرکت کنند در جنگ اول جهانی بودند.در طی دهه های ۱۹۲۰ تا ۱۹۳۰ پیمان های بین کشورهای مختلف برای کاهش تعداد نبرد ناو بسته شد ولی این پیمان ها هرگز به صورت کامل اجرا نشدند.این غول ها ارتش ها را معمولا در یک مسابقه تسلیحاتی بسیار پر خرج درگیر می کردند و حتی در طی جنگ جهانی دوم باز هم هر دو طرف میدان با تمام قوا تعداد زیادی نبرد ناو ساختند بلکه حتی تعدادی از نبرد ناوهای باقی مانده از جنگ اول را نیز به خدمت گرفتند.با وجود این با تکمیل اژدرها که خود باعث به وجود امدن زیردریایی ها و بعد ناو شکن ها شد،دوم ساخت هواپِیما و بعد ناوهای هواپیما برد و سرانجام موشک های و رزم ناوها باعث این شد که ارزش عملیاتی این کشتی ها که تنها متکی به توپ هایشان بودند به شدت کم شد .این تنزل ارزش تا به انجا پیش رفت که امروزه حتی یک نبرد ناو نیز در جهان به صورت عملیاتی خدمت نمی کند.       تاریخچه       کشتی های جنگی بزرگ را باید پدر نبرد ناوها دانست .این کشتی ها در واقع بسیار شبیه کشتی ها ماهیگیری بودند با این تفاوت که دارای بادبان های بزرگ و افراشته برای افزایش سرعت و از طرفی تعداد زیادی توپ های سر پر باروتی در دو طرف بودند. با تکمیل شدن این کشتی ها و از جمله استفاده از چوب درخت گردو و نصب صفحات فلزی به عنوان زره در سال های ۱۷۹۰ باعث به وجود امدن واژه جدید به نام نبرد ناوها شد.شکل رزم در این نبرد ناو به این شکل بود که کشتی ها از کنار هم رد می شدند و با توپ های سر پر خود از طرفین خود هم دیگر را مورد هدف قرار می دادند . اصلیترین هدف نبرد ناو دشمن برای انهدام ، بادبان های نبرد ناوطرف مقابل بود زیرا نبرد ناوها بدون بادبان دیگر توان تحرک نداشته و تبدیل به یک هدف سهل الوصول می شدند .همچنین در این نبرد تن به تن تلاش می شد که با توپ بدنه کشتی دشمن را متلاش و خدمه توپ خانه را کشته تا توان اتش را از نبرد ناو دشمن بگیرند .با وجود این کارایی موثر گلوله های گردی که توپ های سر پر شلیک می کردند در حدود ۲۰۰ یا ۳۰۰ متر بود سرعت عمل در این نبرد بیشتر به بادبان و سرعت باد بستگی داشت .اولین تکنولوژی که این کشتی ها را تحت تاثیر قرار داد نیروی بخار(بخار اب) بود.بزرگترین مشکل نبرد ناوهای بادبانی این بود که اگر بادی در کار نبود نبردی نیز در کار نبود .در نیمه اول قرن ۱۹ میلادی به تدریج نیروی بخار اول برای قایق های مسافربری و بعد رزم ناو مورد استفاده قرار گرفت.تا اینکه سرانجام در سال ۱۸۵۰ فرانسویان اولین نبرد ناو ۹۰ توپه را با نیروی بخار به خدمت گرفتند.این نبرد ناو لی ناپلئون ناو داشت.این کشتی برای حرکت دارای یک اسیاب بزرک(که اب را به عقب حل می داد)در سمت راست خود مجهز بود.این اسیاب بزرگ به کمک نیروی بخار به حرکت در می امد .این کشتی می توانست با سرعت ۲۲ کیلومتر در ساعت حرکت کند که یک امتیاز بزرگ در نبرد بود.در ان زمان سریعترین کشتی های بادبانی با سرعت ۱۸ تا ۲۰ کیلومتر در ساعت حرکت می کردند.با به کار گرفتن بخار اب در نبرد ناوها اندازه این کشتی ها نیز بزرگتر شد.در ان زمان دو دشمن خونین هم دیگر یعنی فرانسه و انگلستان تنها دو کشور بودند که به تعداد زیادی نبرد ناو چوبی با موتور بخار تولید و به خدمت گرفتند .البته در ان زمان ترکیه،روسیه،دانمارک و استرالیا نیز توانسته بودند رزم ناوهای با بخار اب ساخته و به خدمت بگیرند.       لی ناپلون اولین نبرد ناو مجهز شده به پیشرانه بخار اب در جهان در سال ۱۸۵۰         نیروی بخار تنها پیشرفتی نبود که رزم ناوها در طی قرن ۱۹ پذیرفتند .با اختراع ماده منفجره گلوله های که تا به حال تنها خورد می کردند حالا منفجر می شدند و از این رو کشتی ها زره پوش (اهن پوش)شده با فلز ساخته شدند.کشتی های چوبی همان طور که در نبرد لیسا در سال ۱۸۶۶ بین نبرد ناو اتریشی کایزیر(که بخاری و چوبی بود) با نبرد ناو ایتالیای که بخاری ولی از اهن بود نشان داد که حتی شلیک یک گلوله توپ از فاصله ۶۰۰ متری حاوی مواد منفجره به راحتی می توان محکم ترین چوبها را در هم خورد کند.از طرفی سلاح های جدید با انفجار گلوله خود قابلیت ایجاد اتش را داشتند که این مسئله برای کشتی ها چوبی بسیار خطر ناک بود.از سال های ۱۸۴۰ سلاح های انفجاری رایج شدند .همچنین در جنگ کریمه درسال ۱۸۵۳ یک ناوگان کامل امپراتوری عثمانی با کشتی های بخاری چوبی توسط ناوگان نبرد ناوهای ناوگان دریایی سیاه روسیه غرق شدند.اولین نبرد ثبت شده بین نبرد ناوهای زره پوش شده فلزی در نبرد کنبورن بین انگلستان و فرانسه در سال ۱۸۵۳ ثبت شده است.با گسترش سلاحهای انفجاری استفاده از کشتی های اهن پوش نیز گسترش پیدا کرد و اولین نبرد ناو اقیانوس پیمای اهن پوش در سال ۱۸۵۹ در فرانسه با نام La Gloireبه اب انداخته شد . اگرچه این کشتی از چوب ساخته شده بود ولی یک لایه کامل اهن این کشتی را در بر میگرفت. دلیل ساخت این کشتی از چوب مشکلات وزنی بود.این کشتی در ان زمان نگرانی ها زیادی را برای نیروی دریایی سلطنتی بریتانیا ایجاد کرده بود.ولی این برتری تنها ۱۴ ماه طول کشید زیرا به زودی انگلیسی ها نیز کشتی ها اهن پوش خود را به اب انداختند.به سرعت اتریش ،المان،روسیه ایتالیا و اسپانیا نیز به سراغ ساخت نبرد ناوهای اهن پوش رفتند و به زودی نبرد ناوهای مشهوری چون مانیدر و ویرجینیا به اب انداخته شدند.مانیدر اولین نبرد ناوی بود که دارای توپ های نصب شده در برجکی بر روی عرشه بود(تا قبل ان توپ ها در طرفین وصل می شدند).این یک امتیاز بود زیرا در کشتی های قدیم توپ ها یا فقط می توانستند به طرف راست شلیک کنند و یا چپ ولی همکنون این برجک های متحرک می تواستند نتها جلو و عقب کشتی(البته بستگی داشت که این برجک ها در عقب کشتی وصل شوند و یا جلو)بلکه چپ راست نیز را مورد هدف قرار دهند.در سالهای ۱۸۷۰ دیگر با توسعه موتورهای بخاری بادبان ها برداشته شدند.تا ان زمان بسیاری از کشتی های بخار همچنان برای مواقع اضطراری دکل و بادبان حمل می کردند.همچنین در این سالها به غیر از چوب و اهن ،فولاد نیز جایگاه خود را در نبرد ناو ها باز کرد.در سال ۱۸۷۶ فرانسه اولین نبرد ناوی که در ان از فولاد نیز استفاده شده بود به اب انداختند. در سال های ۱۸۹۰ دیگر نبرد ناوها هیچ شباهتی با نبرد ناوهای سالهای ۱۸۰۰ نداشتند.در این سال ها نبرد ناوها به شدت زره پوش شده بودند و برجک توپ های انها که حاوی دو تا سه توپ در هر برجک بود به روی عرشه امده بود.در ان زمان یک نبرد ناو کارامد دارای وزن ۱۵۰۰۰ تا ۱۷۰۰۰تن بود و می توانست با سرعت ۳۰ کیلومتر در ساعت حرکت کند و دارای حداقل ۳۰ تا ۴۰ توپ با کالیبرهای زیر ۲۵۰ میلیمتر بودند.اگرچه در ان زمان تمامی نبرد ناو از فولاد ساخته می شدند ولی برجک توپ ها را با فولاد زره پوش می کردند .با اغاز قرن ۲۰ تنش زیادی بین المان و انگلستان در گرفت.بر طبق بودجه سال ۱۸۹۰ تا ۱۹۸۹ نیروی دریایی المان ۳۸ نبرد ناو به خدمت گرفت که یک تهدید اشکار برای نیروی دریایی انگلستان بود .با وجود تلاش انگلستان برای جبران این مشکل ولی با اغاز قرن جدید انگلستان همچنان در دریا دچار نابسامانی بود .در ان زمان انگلستان و فرانسه به طور مشترک دارای ۳۸ نبرد ناو بودند و کشور های دیگر چون روسیه،امریکا،ژاپن،اسپانیا،اتریش،عثمانی،برزیل هر کدام در حال به خدمت گرفتن نبرد ناو بودند.در اوائل قرن۲۰ نبرد ناوها باز هم تکمیل شدند.موتورهای بخار قدرتمند تر که حدود دو دهه بود که دیگر بجای اسیاب از دو یا سه عدد پروانه در انتهای کشتی برای حرکت استفاده می کردند(ماننده کشتی های امروزه)،برجک های گردتر و از طرفی اژدر نیز جای خود را در نبرد ناوها پیدا کرد و نبرد ناوها که از سال های ۱۹۰۵ به بعد ساخته شدند مجهز به لوله های پرتاب اژدر شدند.در سالهای ۱۹۰۰ تعداد کمی از نبرد ناوها ماننده نبرد ناوهای امریکایی Kearsargeو ویرجینیا از توپهای ۲۰۳ میلیمتری به عنوان توپ های متوسط و ۳۰۴ میلیمتری به عنوان توپهای سنگین بهره بردند .نتایج بسیار ضعیف بود. مسئله این بود که توپ های ۲۰۳ میلیمتری برای برضد اهداف بزرگ و دور بسیار ضعیف بود و این در حالی بود که برای اهداف سبک در فاصل نزدیک این توپ بسیار قدرتمند بود. پس باید توپ های ۳۰۴ را برای مقابله با نبرد ناوهای دیگر و یا اهداف سنگین دیگر حفظ کرده و توپ ۲۰۳ میلیمتری را کوچک تر می کردند .در سال ۱۹۰۴ با ورود نبرد ناو دردنات با ۱۰ توپ ۳۰۵ میلیمتری که توسط ادمیرال جان فیشر طراحی شده بود انقلاب در صنایع نبرد ناو سازی شکل گرفت. ۱۰ توپ ۳۰۵ میلیمتری می توانستند یک اتش ویرانگر را به طرف هر هدفی در دریا اتش کنند.در همان زمان فرمانده نیروی دریایی ایتالیا ویتوریا کناورتی ,معتقد بود که یک نبرد ناو کارامد در اینده باید دارای وزن ۱۷۰۰۰تن ،حداکثر ۱۲ توپ۳۰۵ میلیمتری و سرعت۴۴ کیلومتر در ساعت باشد.در ان سال ها مسابقه تسلیحاتی بزرگی بین انگلستان و المان در گرفته بود که نبرد ناوها در انها عنصر مهمی تلقی می شدند. در سال۱۹۰۵ نبرد دریایی بین نبرد ناوهای ژاپنی و روسیه (نبرد توشیما)به نظریه کالیبر بزرگ مفهوم جدیدی بخشید.در این درگیری که در فواصل ۱۱ تا ۷ کیلومتری بین ناوگان دو طرف اتش سنگینی رد بدل شد کشتی های ژاپنی چون دارای کالیبر بزرگتر بودند توانستند در فاصله بیشتری نسبت به همتایان روسی خود دست به اتش بزنند و خسارت بیشتری را نیز وارد کنند. پیروزی نبرد ناوهای ژاپنی ساسوما در این نبرد به خاطر دارا بودن توپ های کالیبر ۳۰۵ میلیمتری بود.     نبرد ناو انقلابی دردنات که بعد از این تمامی نبرد ناوها بر اساس شکل و طرح ان ساخته شدند.     در سال ۱۹۰۴ ادمیرال فیشر دست به کار طراحی یک نبرد ناو سنیگن با توپ های بزرگ زد.این نبرد ناو که قرار بود در سال ۱۹۰۶ وارد خدمت شود باید سنگین اسلحه و با سرعت بالاتر از نبرد ناوهای ان زمان می بود.این نبرد ناو که دردنات نام داشت باید از پس دو سلاح جدید در دریاهای یعنی ناوشکن ها و زیر دریایی های که به سلاح جدید اژدر مجهزبودند بر می امد.این طرح که در واقع ان را باید پدر تمام نبرد ناوهای بعد از خود دانست که در یک کلاس جدید بود در طرح اولیه اش ، نبرد ناو باید دارای هشت توپ ۳۰۵ میلیمتری و سرعتی برابر با ۴۶ کیلومتر در ساعت می بود .این نبرد ناو اولین قرار شد با استفاده از موتور توربینی اولین نبرد ناو توربینی در جان باشد .ولی بعد از اغاز کار نبرد ناو به جای ۸توپ به ۱۰ توپ مجهز شد.نبرد ناو در اطراف بدنه خود به ۲۸۰ میلیمتر زره مجهز بود . ده توپ بزرگ ان در پنج برجک بر روی کشتی مستقر بود(پنج برجک دو توپ).سه برجک بر روی خط مرکزی کشتی شامل یکی جلو و دو تا در عقب و یکی در طرف راست و چپ بود. هر برجک مجهز به دو توپ بود و ۱۲ توپ۷۶ میلیمتری نیز در کنار ۱۰ توپ بزرگ نصب شده بود.۱۲ توپ۷۶ میلیمتری از سرعت اتش بیشتری نسبت به توپهای کالیبر ۳۰۵ میلیمتری برخوردار بودند. زره در منطقه اب خور کشتی کلفتتر از جلو و عقب کشتی بود.در مجموع حدود شش کشتی مشابه دردنات در دو کلاس Bellerophon و استی و نسیل تحویل نیروی دریایی انگلستان شد.از ان زمان باقی نبرد ناوها عملا شبیه دردنات بود.با ورود این کلاس نبردناو مسابقه تسلیحاتی جدید بین فرانسه،انگلستان و از سوی دیگر المان شکل گرفت.این مسابقه تسلیحاتی که به زودی ژاپن،امریکا،اتریش،ایتالیا را نیز در گیر خود کرد دست کمی از مسابقات اتمی امروزه نداشت ،زیرا نبرد ناوها گران ترین سلاح دوران بودند.       جنگ جهانی اول         همان طور که در نبرد توشیما نشان داده شده بود نبرد ناوها کالیبر بزرگ یک برگ برنده بزرگ در جنگ هستند و جنگ اول جهانی اولین میدان نبرد این سلاح به صورت تمام عیار بود .به خواطر موقعیت جغرافیایی انگلستان انها به خوبی می توانستند مواظب حرکت نیروی دریایی المان در منطقه دریایی شمال باشند .در ان زمان المان خود خوب می دانست که انگلستان با دارا بودن ۶۲ نبرد ناو در سال ۱۹۱۴ دارای تعداد بیشتری نبرد ناو نسبت به المان است.البته المان بیشتر بر روی زیر دریایی های خود حساب می کرد.در ان زمان راهکار المانی ها برای به دام انداختن نبرد ناوهای انگلیسی کشاندن انها به نبرد در نزدیک ساحل و گیر انداختن انها در یک تله با مین های دریایی و زیر دریای های بود. تا سال ۱۹۱۶ درگیری بزرگی بین نبرد ناوهای المانی و انگلیسی در نگرفت و بیشتر درگیرهای در دریایی شمال مربوط به درگیر ناوشکن ها بود و بیشتر مواقع نبرد ناوها برای گلوله باران اهداف ساحلی استفاده می شدند .البته در چند نبرد همچون نبردهای داگر بنکو نبرد جت لند نبرد ناوهای انگلیسی سواحل المان را گلوله باران کردند.نبرد ناوها ثابت کردند با توپ های ۳۰۵ میلیمتری خود که دارای برد ۳۸ تا۵۰ کیلومتر بود می توانند به عنوان یک توپ خانه متحرک با توان اتش بالا در محدوده ساحل عمل کنند.در دریایی سیاه نیز تنها چند درگیر کوچک بین نبرد ناوهای روسی و ترک در گرفت و بیشتر حملات نبرد ناوها به کشتی های تجاری بود.تنها نبرد معنی دار دو سال اول جنگ نبرد دریایی با نام صدای ماه بود که یک نبرد ناو سنگین کالیبر بزرگ روسی توسط نبرد ناو ترک غرق شد.با وجود این جنگ اول جهانی اسیب پذیر بودن نبرد ناوهای گران قیمت را به وسیله سلاح های ارزان تر به نمایش گذاشت.یکی از این سلاح های ارزان تر که انگلیسی ها در مورد کارایی ان شک داشتند زیردریایی بود .تنها در سپتامبر ۱۹۱۴ زیر دریای های یوبیت المانی توانستند سه رزم ناو انگلیسی را در یک ساعت غرق کنند.همچنین مین های دریایی نیز نشان دادند می توانند اسیب زیادی حتی به نبرد ناوهای سنگین انگلیسی وارد کنند.از جمله اینکه این نبرد ناوها معمولا بی پروا به ساحل نزدیک شده و با توپ خانه خود اهداف ساحلی و بندرگاه ها را مورد هدف قرار می دادند.از این رو انگلستان برای کاهش احتمال برخورد نیروی دریایی خود با زیر دریایی های المانی نبرد دریایی را به منطقه بازتر دانمارک کشیدند .این تاکتیک که باعث دوری جستن نیروی دریایی انگلستان از ساحل شد به خاطر قدرت اتش بیشتر انها نسبت به المانها تلفات انها را به شدت کاهش داد.همچنین انگلیسی ها برای در امان بودن نبرد ناوهای خود از اژدر خوردن توسط زیر دریایی ها تلاش کردند که برای اسکورت ناوگان های تجاری خود در مقابل زیر دریایی ها از ناوشکن ها و یا رزم ناوها استفاده کنند.نبرد ناوها نشان دادند بسیار بزرگ هستند و هدف گیری انها بسیار راحت از این رو انها در این جنگ نتوانستند نقش واقعی خود را در مقابل این رقیب ارزان قیمت و کوچکتر بازی کنند. اژدر ها نشان دادند که در برخی از موارد از توپ های بزرگ نیز کارامد ترند .برای نمونه در سال ۱۹۱۸ دو نبرد ناو بزرگ اتریشی توسط اژدرهای شلیک شده از دو ناوچه اژدر افکن غرق شدند. بعد از جنگ محدودیت های زیادی بر نبرد ناوها وضع شد.این محدودیت ها برای المان بیشتر بود چون بر اساس پیمان ورسای المان از داشتن نبرد ناو محروم ماندند .البته المان حق ساخت زیر دریایی را نیز از دست داد و بر اساس این پیمان دریایی شمال یک دریایی غیر نظامی شناخته شد و تحت سرپرستی نیروی دریایی انگلستان قرار گرفت.همچنین بعد از جنگ تعدادی پیمان محدود کنند بین امریکا و ژاپن ، انگلستان و ژاپن برای نمونه پیمان ۱۹۲۲ واشنگتن،۱۹۳۰ لندن بسته شده که کشورهای سازنده نبرد ناو را در سایز و وزن نبرد ناو محدود می کرد .انگلستان نیز با از بین رفتن خطر المان تنها مشکلی که داشت تحدید ژاپن برای فیلیپین و استرالیا مستعمرات این کشور در شرق اسیا بود.این محدودیت ها واقعا تا سال ۱۹۳۹ جدی گرفته شد و مسابقه تسلیحاتی جدید را برای کشورهای بزرگ به همراه نداشت. این پیمانها باعث شد که بین سالهای ۱۹۱۹ تا ۱۹۳۹ تعداد کمتری نبرد ناو نسبت به سالهای ۱۹۰۵ تا ۱۹۱۴ ساخته شود.البته دلیلی این تعداد کمتر شاید ورود ناوهای هواپیما بر و تهدید جدید با نام هواپیما نیز بود. در سال ۱۹۱۴ ادمیرال Percy Scott معتقد بود که نبرد ناوها باید به سرعت خود را برای مقابله با هواپیمای ها اصلاح کنند.جنگ اول جهانی نشان داد که هواپیماهای مجهز به اژدر که در اواخر جنگ وارد میدان شدند می توانند به راحتی به کشتی ها نظامی در بندرگاه ها و یا سطح دریا حمله کنند.در سال ۱۹۲۰ژنرال بیلی میچل در کنگره امریکا گفت “می توان با قیمت یک نبرد ناو ، ۱۰۰۰ هواپیمای بمب افکن ساخت و می توان تنها با یک اسکادران از انها یک نبرد ناو را غرق کرد”. فرمانده هان نیروی دریایی در ان زمان با نظر میچل مشکل داشتند زیرا وی با این نظر خود نقش نبرد ناوهای نیروی دریایی را زیر سئوال برد. وی ترتیب ازمایشی را به استفاده از بمب افکن ها و نبرد ناوهای به غنیمت گرفته شده المانی و یا از رده خارج شده انجام داد .این ازمایشات که سال ۱۹۲۱ انجام شد نشان داد که تنها ۱۰ فروند هواپیما مجهز به اژدر و بمب می تواند یک نبرد ناو سنگین مجهز به توپ های بزرگ را به سرعت برابر با ۳ برابر یک نبرد ناو دیگر غرق کنند .این در حالی بود که این ده بمب افن تنها ۵%از قیمت یک نبرد ناو را داشتند. شرط این مانور مدت زمان و سرعت عملیات بود.به هرحال هواپیماها از نبرد ناوها سریعتر بودند.البته میچل در نهایت نتوانست فرمانده هان نیروی دریایی امریکا را قانع کند و انها وی را متهم به استفاده از بمب های با قدرت انفجار بیشتر و تقلب در این ازمایش متهم کردند و حتی وی را تهدید به زندان نیز کردند. ولی واقعیت که میچل نشان داد این بود که هواپیماها با سرعت بیشتری می توانستند از روی باند خود را بکنند و به نبرد ناوهای دشمن رسانده و انها را مورد هدف قرار دهند.در ان زمان سرعت یک نبرد ناو بزرگ بیشتر از ۵۰ کیلومتر در ساعت نبود ولی هواپیما بین ۱۷۰ تا ۲۰۰ کیلومتر در ساعت پرواز می کردند .بسیاری در ان زمان این مسئله را طرح کردند که به هرحال هواپیماهای وابسته به یک فرودگاه زمینی هستند پس انها در ان زمان انقدر برد نداشت که مثلا به یک هدف در عمق اقیانوس حمله کنند.ولی این مسئله نیز زمانی که ناوهای هواپیمابر وارد عرصه شدند تغییر کرد.میچل قبل از اینکه از نیروی دریایی امریکا اخراج شود در دادگاه در سال ۱۹۲۳ گفت “من ان روزی را می بینم که هواپیماهای ژاپنی برخواسته از هواپیما برها ، نبرد ناوهای ما را در اقیانوس ارام غرق میکنند”وی خود ان قدر زنده نماند که ببیند ۲۰ سال بعد در پل هاربر هواپیماهای ژاپنی دو نبرد ناو امریکایی را غرق کردند.       صف ارایی نبرد ناوهای انگلیسی در اغاز جنگ جهانی اول در سال ۱۹۱۴       بین دو جنگ جهانی نبرد ناوهای امریکایی ،انگلیسی و ژاپنی از نظر کیفی ارتقاع قابل ملاحظه ای پیدا کردند.ارایش توپ ها،نوع و شکل دماغه برای کاهش بیشتر استحکاک با اب و افزایش سرعت،مسافت یاب های نوری برای هدایت توپ خانه از جمله تجهیزات نصب شده بر روی نبرد ناوها بود.نبرد ناوها در شکل دماغه با دراز شدند دماغه و تغییر شکل ساختمان فرمانده ای که در نبرد ناوهای بین دو جنگ کم عرض تر شده بود از جمله تغییرات نبرد ناوهای ژاپنی و انگلیسی بود.همچنین در این دوران دکل مراقبت در نبرد ناوهای جدید امریکایی مانند نبرد ناو ویرجینیا و کالیفرنیا برداشته شد و فناوری جدید رادار بر روی این نبرد ناوها نصب شد.رادار باعث می شد که خدمه در شب و روز و اب هوای بد دید کافی را داشته باشند. در اواخر دهه ۱۹۳۰با وجود اینکه خطر یک جنگ دیگر می رفت ولی سطح ساخت و به خدمت گرفتن نبرد ناوها به سطح قبل از جنگ اول بر نگشت . محدود کردن توان نبرد ناوها باعث تعطیلی بسیاری از کارخانه های سازنده ای این کشتی ها شده بود و یا اینکه انها ترجیح می دادند نبرد ناوهای موجود را تعمیر کنند تا نبرد ناو جدید بسازند .هواپیماهای پیشرفت کرده بودند و ارتش ها ترجیح می دادند که پول خود را صرف خرید بمب افکن ها دور پرواز تر بکنند.از طرفی پدیده جدید به ناو ناوهواپیمابر کم کم قابلیت خود را به خاطر افزایش کارایی هواپیماهای روی انها نشان می دادند و بسیاری از کشورها ترجیح می دادند که بر روی هواپیما برها سرمایه گزاری کنند.در سالهای ۱۹۴۰ هواپیماهای ناو نشین می توانستند با سرعت ۵۰۰ تا ۶۰۰ کیلومتر در ساعت حداقل ۵۰۰ کیلو بمب را تا فاصله ۵۰۰ کیلومتری با خود حمل کنند. در همان زمان در المان طرح z توسط ادولف هیتلر در المان برای تجدید تسلیحاتی نیروی دریایی المان بنیان گذاشته شده بود.این طرح بلند پروازانه شامل استفاده از زیر دریایی ها در نبردهای دریایی در کنار ناوشکن ها و نبرد ناوهای کلاس بیسمارک بود.از سال ۱۹۳۵ به بعد با در نظر گرفتن طرح Z المانی ها در انگلستان بسیاری برای ساخت نبرد ناوهای بزرگ و زره پوش شده به دولت فشار وارد می کردند.این فشارها در نهایت منجر به ساخت پنج نبرد ناو کلاس شاه جرج شد.فرانسه نیز برای مقابله با المان تصمیم گرفت شش نبرد ناو کلاس DunkerqueوRichelieuو ایتالیای موسولونی نیز که خود را در جبهه هیتلر می دید تصمیم به ساخت دو نبرد ناو کلاس لیتوریو گرفتند .برای هیچ یک از این چهار کشور هنوز درک درستی از ناو هواپیما بر ایجاد نشده بود انها ازجمله المان و ایتالیا هیچ برنامه ای برای ساخت ناو هواپیما بر نداشتند.ولی ژاپن و ایالات متحده با وجود محدودیت های ان زمان تلاش به ساخت ناوهای هواپیمابر کردند. امریکا دست به کار ساخت ناوهای هواپیمابر کلاس داکوتای شمالی شد و ژاپن نیز کار بر روی سه ناوهواپیمابر را بر اساس بدنه نبرد ناو یاماتا اجرا کرد که تنها یکی از انها به خدمت گرفته شد.هنگامی که جنگ داخلی اسپانیا شروع شد اسپانیا تنها دو نبرد ناو داشت.این نبرد ناوها کمتر با واحدهای سطحی درگیر می شدند و نقش بزرگ انها گلوله باران اهداف ساحلی بود. یکی از دو نبرد ناوها با خیانت افسران و ملوانان ان ، و کشتن فرمانده ای نبرد ناو خود را در اختیار جمهوری خواهان اسپانیا قرار دادند،از این رو هر دو طرف درگیر جنگ داخلی اسپانیا دارای یک نبرد ناو شدند.نبرد ناو جمهوری خواهان در حادثه بر اثر حملات هوایی صدمه دید و ان نبرد ناو را به بندرگاه ای در شمال اسپانیا بردند تا تعمیر شود ولی در بند گاه نیز مورد حمله هوایی قرار گرفت.برای همین تصمیم گرفته شد که کشتی به بندر امن تری برده شود ولی در هنگام انتقال بر اثر یک انفجار داخلی ۳۰۰ نفر خدمه ان کشته و به طور کامل تخریب شد.       جنگ جهانی دوم       اولین گلوله جنگ جهانی دوم توسط یک نبرد ناو قدیمی المانی شلیک شد که با گلوله ای خود یک پاسگاه ساحلی لهستان را مورد هدف قرار داد و اخرین روز جنگ جهانی نیز زمان سپری شد که تسلیم نامه ای امپراتور ژاپن با امریکای ها در سال ۱۹۴۵ در داخل نبرد ناو میسوری امضا شد.ولی بین این دو حادثه که شاید شما را گول بزند که بر خلاف جنگ اول در جنگ دوم نبرد ناوها همه کاره بودند در واقع هواپیماها و ناوهای هواپیما بر نشان دادند که عصر نبرد ناوها به پایان رسیده. البته در شروع جنگ جهانی نبرد ناوها در اقیانوس ارام، دریای مدیترانه و اتلانتیک نقش مهمی را بازی می کردند .المانی ها تلاش کردند در اقیانوس اطلس به کشتی های تجاری که از امریکای شمالی برای انگلستان و فرانسه تدارکات می اوردند به وسیله نبرد ناوها حمله کنند.روزهای اول پیروزی های به دست امد و با مداخله نیروی هوایی انگلستان وضعیت ان چنان که دریادار رایدل فرمانده نیروی دریایی المان می خواست پیش نرفت و وی از زیر دریای های کمک گرفت. بعدها زیر دریایی ها نشان دادند که در محاصره انگلستان و غرق کشتی ها تجاری که تجهیزات مورد نیاز انگلستان را از امریکای شمالی می اورد بسیار موثر هستند. تا انجایی که در مدتی کوتاهی تقریبا انگلستان در محاصره کامل زیر دریایی های المانی در امد.در سال های اول جنگ اینگونه پیش بینی می شد که نبرد ناوها و ناوشکن ها بتوانند با غلبه بر هواپیماهای مسلح به بمب و اژدر بر دریا مسلط شوند .البته این پیش بین چندان نیز در اول جنگ به بیراه نرفت و زمانی که ناو هواپیما بر انگلیسی گلاریس در سال ۱۹۴۰ در غرب نروژ توسط اژدر ناوشکن ها المانی غرق شد تعجب همگان را برانگیخت. در ان زمان این ناو کاملا تک و تنها بود و این مسئله را برای فرمانده هان نظامی جا انداخت که باید ناوهواپیما بر دارای اسکورت سطحی باشد زیرا این ناو بیشتر حکم یک توپخانه دوربرد را با هواپیماهای خود بازی می کند و یک حمله غافل گیر کنند به ان می تواند ان را غرق کند.برای بسیاری اختصاص چند ناوشکن و یا نبرد ناو به یک ناو هواپیمابر در حالی که این نبرد ناوها و ناوشکن ها در جای دیگری به کار می امدند گران می امد .این مسئله موجب شد که فرانسه برای مدتی ناوهای هواپیمابر خود را به الجزیره منتقل کند تا از حملات احتمالی در امان باشد و البته بعد از اشغال فرانسه توسط المان برای اینکه این ناوها به دست المانها نیافتند به همراه چند نبرد ناو توسط خود فرانسوی ها غرق شدند.ولی به سرعت ناوهای هواپیمابر و هواپیماهای انها نشان دادند که جدی ترین تهدید برای نبرد ناوها هستند.(مشخصات برخی از مشهورترین نبرد ناوها جهان را در اخر مقاله خواهیم اورد)       عملیات ترونتو     در این عملیات تعدادی هواپیما دو باله انگلیسی با اژدر به بندر ترونتو در ایتالیا (با نام شهری در کانادا اشتباه گرفته نشود) ۱۱ و ۱۲ نوامبر ۱۹۴۱ حمله کرده و حداقل یک نبرد ناو را غرق و به دو نبرد ناو دیگر خسارات زیادی وارد کردند..     نبرد ناو کلاس بیسمارک   در سال ۱۹۴۱ المانهای با فرستادن دو نبرد ناو بیسمارک و تریپیتز به همراه دو رزم ناو به اقیانوس اطلس تلاش کردند کشتی ها تجاری انگلیسی که از امریکا می امدند را غرق کند.این کشتی ها تجاری معمولا توسط نیروی دریایی انگلستان اسکورت می شدند.در ان زمان نیروی دریایی انگلستان تلاش کرد طی حملات هوایی و اتش دریایی جلوی این حملات را بگیر .در ۲۴ می۱۹۴۱ نبرد ناو بیسمارک که افتخار نیروی دریایی المان نازی بود به کشتی ها تجاری یورش برد که نبرد ناو انگلسیس پرنس ولز اسکورت انها بود.اول بیسمارک به طرح پرنس ولز اتش کرد ولی با سه بار گلوله باران توسط ولز ،بیسمارک صدمه زیادی دید و به طرف بند گاه خود عقب نشینی کرد ولی سرانجام هواپیماهای دو باله سورد فیش انگلیسی با اژدر به بیسمارک صدمه دیده حمله و ان را غرق کردند.هواپیماهای اژدر افکن از ناو هواپیمابر اریک رویال انگلستان برخاسته بودند.     بیسمارک نبرد ناو افسانه ای المانها       نبرد اقیانوس ارام   در بسیاری از نبرد های اقیانوس ارام و یا دریای ژاپن نبرد ناوها شکار هواپیماها شدند.بعضی از انها زمانی مورد هدف قرار گرفتند که هواپیماهای هواپیما برها برای انهدام انها صدها کیلومتر را طی کرده بودند که این به این معناست که نبرد ناو با توپ های خود نمی توانستند در چنین مسافتی هواپیمابر دشمن را هدف قرار دهد(اصلا از وجود ان خبر نداشت).نقش اساسی نبرد ناوها در جنوب شرق اسیا بیشتر حمله و گلوله باران اهداف ساحلی بود.بزگترین نبرد ناو ژاپنی یعنی یاماتا مجهز به نه توپ۴۰۶ میلیمتری بود که یک حجم اتش چشمگیر را بر ضد اهداف ساحلی ایجاد می کرد.     پل هاربر     شاید یک از بزرگترین وقایع جنگ جهانی دوم که منجر به اغاز جنگ میان امریکا و ژاپن شد ، حمله ۱۳۲ هواپیمای ژاپنی به بندر پل هاربر و ناوهای جنگی امریکا بود.در ان زمان نیروی دریایی انگلستان پنجه در پنجه نیروی دریایی ژاپن در جنوب شرقی اسیا انداخته بود که در حال گرفتن تمامی مستعمرات انگلستان در شرق بود.ولی نیروی دریایی سلطنتی نمی توانست هم در غرب و هم در شرق بجنگد .در ان زمان تنها دو نبرد ناو انگلیسی به تشخیص چرچیل نخست وزیر وقت از سنگاپور دفاع می کردند .ایالات متحده نیز اعلام کرده بود که هشت نبرد ناو خود را به سنگاپور برای کمک به انگلستان خواهد فرستاد.در ۷ دسامبر ۱۹۴۱ ژاپنی ها یک حمله غافل گیر کننده به پل هابر در اقیانوس ارام انجام دادند.هواپیماها از چهار هواپیما بر ژاپنی به هوا برخاسته بودند که در نتیجه دو نبرد ناو امریکایی در بندر گاه به سرعت غرق شدند و به شش عدد صدمه جدی وارد شد و به صورت موقت زمین گیر شدند.این حمله نشان داد که میچل که در ان زمان فوت کرده بود چقدر اینده نگر بود که ۱۷ سال پیش چنین روزی را پیش بینی می کرد.از ان به بعد نبرد ناوها هرگز بدون پشتیبانی ناوهای هواپیمابر وارد میدان نبرد نشدند.       نبرد ناو پرنس ولز     همان نبرد ناوی که به بیسمارک المانی صدمات زیادی وارد کرد خود در جنوب شرق اسیا در ۱۰ دسامبر ۱۹۴۱ توسط هواپیماهای ژاپنی برخواسته از هواپیمابرها غرق و به همراه اسکورت رزم ناوش ریپاس غرق شدند.این دو حادثه اسیب پذیری نبرد ناوها را در مقابل حملات هوایی نشان داد.         میدوی     نبرد میدوی نشان داد که ژاپنیها قرار نیست همواره پیروز باشند اگرچه این نبرد برنامه ریزی غلط ژاپنی ها را نیز نشان داد.نبرد ناو یاماتا همراه یک وزنه سنگین در نیروی دریایی ژاپن بود که به دلیلی مصلحت فرمانده هان این نیرو در عقب جبه نگه داشته می شد.در شب ۷ و ۶ ژوئن سال ۱۹۴۱ یاماتا در ناگوما توسط هواپیما برها امریکا کشف و بمب باران شد البته یاماتا به شدت اسیب دید ولی غرق نشد زیرا قرار بود در جای دیگر توسط هواپیماهای دیگر غرق شود. هنگامی که در سال ۱۹۴۱ جنگ برای امریکا در اقیانوس ارام شروع شد نیروی دریایی امریکا نبرد ناو موثری در اقیانوس ارام نداشت.هشت عدد از نبرد ناوهایش بر اثر حمله به پل هاربر یا غرق شده بودند و یا نیاز به تعمیر اساسی داشتند.نبرد ناوهای سریع و کارامد کارولینای شمالی و داکوتای جنوبی نیز در حال ازمایشات قبل از خدمت بودند. کارولینای شمالی اولین نبرد ناو امریکایی بود که به طور موثر دارای توپ های ضد هوایی برای مقابله با حملات هوایی بود و از تابستان ۱۹۴۲ به طرف جنوب شرق اسیا اعضام شد.ولی در عوض نیروی دریایی ژاپن یک دو جین نبرد ناو اماده و حاضر داشت که هنوز مصیبت های هوایی که بر سر نبرد ناوهای امریکایی و انگلیسی فرود امده بود بر سر انها را نیامده بود.با وجود این ژاپن با احتیاط بیشتری از نبرد ناوهای خود بهره می برد و دو نبرد ناو FusōsوIses به عنوان نبرد ناوهای اموزشی و نبرد ناوهای دیگری را چون ناگاتوس و یاماتوس را برای مواقع ضروری نگه داشته بود. ما باقی نبرد ناوها از جمله نبرد ناو مشهور یاماتا بیشتر در نقش کشتی نیروبر مورد استفاده قرار می گرفت.در طی نبرد گوادالوپ در ۱۵ نوامبر ۱۹۴۲ هر دو طرف مجبور به استفاده از نبرد ناوهای خود در مقابله واحدهای سطحی طرف مقابل شدند.در اولین نبرد گوادالوپ دو نبرد ناو ژاپنی هییی و کوریشیما با هجوم انبوهی از رزم ناوها و ناوشکن های امریکا با برداشتن صدماتی مجبور به عقب نشینی شدند.این اولین بار بود که نبرد ناوهای ژاپنی با واحدهای سطح امریکا وارد جنگ شدند که البته موفق نیز نبودند.در شب همان روز نیز در دومین نبرد کوریشیما صدمه دیده دوباره وارد معرکه شد که این بار با اتش دو نبرد ناو امریکایی داکوتای جنوبی و واشنگتون غرق شد.از این رو کوریشیما اولین نبرد ناوی بود که در رزم نبرد ناوها در اقیانوس ارام غرق شد.       خلیج لیت     در نبرد در دریایی فیلیپین نیروی دریایی ژاپن امید زیادی به نبرد ناوهای خود برای پشتیبانی اتش از نیروهای خود به وسیله نبرد ناوهایش داشت ولی هواپیماهای مسلح به بمب برخاسته از هواپیما برها کار را بر ژاپنی ها تمام کردند.هدف ژاپن از این نبرد اشغال فیلیپین و محروم کردن متفقین از نفت و ذخایر نفتی در فیلیپین بود.نبرد ناو سامارا ژاپنی در این جنگ ثابت کرد که نبرد ناوها هنوز نیز موثر هستند .نبرد در جزیره لیت در ۲۵ اکتبر ۱۹۴۴ اغاز شد.نیروهای امریکایی موجود در جزیره از صبح این روز زیر اتش شدید نبرد ناوهای ژاپنی یاماتو،کونوگو،هارونا و ناگاتو در کنار رزم ناوهای قرار گرفتند.ناوشکنهای امریکایی در کنار هواپیماهای تلاش کردن که اتش نبرد ناوها را منحرف کنند.با وجود این اتش نبرد ناو بیش از حد قدرتمند بود و چند ناوشکن امریکای به شدت صدمه دیدند.ولی به طور غیر قابل منتظره و عجیب اتش نیروهای ژاپنی کم شد که همین کم شدند اتش توپ های نبرد ناوهای ژاپنی باعث شد که هواپیماهای دوزیست امریکا در نزدیکی جزیره لیت فرود امدند و نیروهای امریکا و انگلیسی مستقر در جزیره را کمک کردند.در همان روز شش نبرد ناو امریکایی در خلیج لیت که بسیاری از انها از نبرد ناوهای تعمیر شده حمله به پل هاربر بودند به فرمانده ای ادمیرال جیسون اولیندروف در این نبرد توسط نبرد ناوهای ژاپنی غرق شدند.این اتفاق تا ان زمان بزرگترین نبرد بین نبرد ناوهای دو طرف بود(البته برخی از منابع ۳نبرد ناو را ذکر کرده اند).از ژاپن نیز ادرمیرال ناشیمورا فرمانده نبرد ناو یاموشیرا نیز کشته و نبرد ناوش غرق شد.     نبرد ناو کلاس پنسیلوانیا یکی از نبرد ناوهای مدرن امریکایی شرکت کننده در جنگ دوم جهانی         بررسی تجهیزات       پدافند هوایی       حمله به شاهزاده ولز و غرق ان در سال ۱۹۴۱ نشان داد که حتی مجهز ترین نبرد ناوها نیز نمی توانند بدون پوشش هوایی وارد عرصه جنگ شوند و از طرفی انها حتما برای دفاع از خود در مقابل حملات هوایی نیاز به رزم ناوهای پشتیبان و یا هواپیماهای شکاری دارند.در حمله به ولز این مسئله نمایان بود که توپ های ضد هوایی می توانند با ایجاد دیوار اتش جلوی هواپیماها را در ارتفاع کم بگیرند ولی هواپیماهای که در ارتفاع بالا اقدام به پرتاب بمب می کنند در مقابل این اتش ها صدمه پذیری کمتری دارند اگرچه بمب باران در ارتفاع بالا نیز چندان موثر نبود.با وجود این این نبرد ناو نشان دادند می توانند به عنوان یک سکوی اتش پدافند نقطه ای برای هواپیماهای که در ارتفاع پایین پرواز می کردند خطر ناک باشند برای نمونه دو نبرد ناو مشهور امریکایی یعنی کارولینای شمالی و داکوتای جنوبی طی دو نبرد مختلف توانستند به ترتیب ۱۴ و ۳۲ هواپیما جنگی دشمن را سرنگون کنند.اگر بیسمارک و یا ولز بر اثر نبودن پوشش هوایی در دریا غرق شدند ولی حداقل امریکای ها بعد از حادثه پل هاربر بر اثر اتش هوایی هیچ نبرد ناوی را از دست ندادند که دلیل ان پوشش هوایی مناسب نیروی دریایی امریکا بر روی نبرد ناوهایش بود ولی به هر حال بودند نبرد ناوهای که بر اثر اتش نبرد ناوهای دیگر و یا ناوشکن ها یا زیر دریایی ها غرق شدند.سلاح اصلی ضد هوایی در نبرد ناوهای متفقین به طور معمول توپ های ۴۰ میلیمتری بوفور و ۲۰ میلیمتر اورلینک بود.بعدها این توپها مجهز به فیوز مجاورتی و سیستمهای هدایت رادار شدند.امریکا و انگلستان به طور معمول این توپها را به تعداد زیاد بر روی برجک های توپهای کالبیر بزرگ نبرد ناوها نصب می کردند .به مرور زمان رزم ناوها با مجهز شدن به این توپ های ضد هوایی وظیفه مراقبت از نبرد ناوها را بر عهده گرفتند.رزم ناوها کوچکتر و سریعتر بودند و حمله به انها از طریق هوا بسیار سخت.معمولا انها با کمی فاصله از جناحین نبرد ناو حرکت می کردند تا در صورت حملات هوایی دشمن با ایجاد دیوار اتش مانع نزدیک شدند انها به نبرد ناو شوند.با وجود این بسیاری از نبرد ناو بین دو جنگ ساخته شدند که تلاش شد با ایجاد بدنه باریک تر انها و نصب تعداد بیشتری توپ ضد هوایی اتش پدافندی انها را موثرتر و صدمه پذیری انها در اتش هوایی را کم کنند.یکی از نخستین این نبرد ناوها نبرد ناو کلاس نلسون بود.در این نوع نبرد ناوها تلاش شد با کاهش سرعت اتش توپ های ضد هوایی برد انها را بیشتر و قدرت تخریب گلوله ها را بیشتر کنند تا با از دست رفتن کمتر گلوله بتوان زمان بیشتری اتش کرد و صدمه بیشتری زد.این یک روش مناسب برای دفع حملات انتحاری خلبان ژاپنی در اواخر جنگ در اقیانوس ارام بود. همچنین نلسون نسبت به دیگر نبرد ناوها باریکتر بود و هدفگیر ان از بالا در بمب بارانهای هوایی سخت تر.نبرد ناو با وجود بزرگتر بودند شان معمولا به مراتب بهتر از رزم ناو در مقابل اتش هوایی مقاومت می کردند که دلیل عمده ان این بود که انها فضا بیشتر برای حمل سلاح های ضد هوا داشتند و در کنار ان چند برابر زره بیشتری را حمل می کردند. المانی ها توپهای بزرگ ۱۰۵ میلیمتری به میزان ۱۶ عدد را در بیسمارک مستقر کرده بودند که حمل این مقدار توپ ۱۰۵ میلیمتری برای یک رزم ناو ممکن نبود.اگرچه این توپها برای مقابله با اهداف سطحی طراحی شده بودند ولی با تجهیز انها به گلوله های انفجار مجاورتی در نقش ضد هوایی نیز از انها استفاده می شد.           زره       نبرد ناو مانند تانکها بودند ،انها که توپ های قویتر و زره قدرتمند تر داشتند در نبرد پیروز بودند.بعد از جنگ جهانی اول با ورود اژدرها به عرصه جنگ کار طراحی نسل جدید از زره ها برای مقابله با اژدر ها اغاز شد.در امریکا پنج نبرد ناو که در کلاس تنسی و لارادو ساخته شده بودند دارای زره های در بخش اب خور کشتی برای مقابله با اژدرها بودند.به طور معمول بین دو جنگ نبرد ناو به یک نوار فولادی دور کشتی برای مقابله با اژدرها مجهز شدند که البته نشان داد چندان نیز موثر نیست.در حمله به نبرد ناو یاماتا تعدادی از هواپیماهای امریکایی اول با حمله به عرشه کشتی توپ های ضد هوایی را از کار انداختند و بعد هواپیماهای اژدرافکن اقدام به پرتاب اژدر کردند(البته این کار برای امریکایی های بی تلفات نبود).معمولا تاکتیک این بود که چند اژدر به یک طرف نبرد ناو بزنند تا نوار فلزی در ان طرف صدمه ببیند و نتواند در مقابل اژدر ها مقاومت کنند.همچنین ثابت شد علارقم اینکه پروانه ها را از فلزهای بسیار مقام می ساختند ولی معمولا در حملات سنگین بسیار صدمه پذیر بودند .ولی در عوض زره بالای کشتی (بالاتر از اب خود)نشان داد در مقابل حملات توپها و راکت های هواپیماها مقاومت خوبی دارد. به ندرت نبرد ناو با صدمه دیدن قسمت عرشه و یا زرها بالای اب خور کشتی غرق می شدند.از طرفی تا اندازه ای هم انگلیسی ها و هم امریکای ها در مورد کارایی اژدرهای ژاپنی دچار اشتباه بودند.انها زره های را برای مقابله با اژدرهای با توان حمل ۳۱۷ کیلوگرم مواد منفجره ساخته بودند که این مقدار مربوط به اوائل دهه ۱۹۳۰ در ژاپن بود ولی در جنگ ژاپنی ها از اژدرهای با ۴۰۵ کیلوگرم مواد منفجره استفاده می کردند .این گونه زرهای در نبرد ناوهای چون داکوتای شمالی استفاده می شد و نشان داد در مقابل اژدرهای کالیبر ۶۰۰ میلیمتری ژاپنیها کارایی ندارد. بمب باران های هوایی نشان داد که توان چندانی در صدمه زدن به نبرد ناوها ندارد.اولا که برای پرتاب یک بمب با دقت متوسط به طرف نبرد ناو باید به انها تا فاصله ۳۵۰ متری نزدیک می شد که در این فاصله حملات به یک نبرد ناو که دست کم ۴۰ توپ ضد هوایی حمل می کند خود کشی بود.پرتاب بمب در ارتفاع بالا به وسیله بمب باران فرشی نیز ، گه گاه جواب می داد ولی نسبی بود.انگلیسی ها در جریان جنگ دوم بمب بزرگ ۵۵۰۰ کیلوگرمی را از بمب افکن لنکاستر در ارتفاع بالا رها می کردند .اگرچه بارها این بمب ها به خطا می رفت ولی اگر به هدف می خورد سطح عرشه نبرد ناو را به کلی خورد می گرد .معمولا جنگنده بمب افکن ها تلاش می کردند با شیرجه ۶۰ و یا ۹۰ درجه بمبهای خود را به طرف عرشه پرتاب کنند و یا به صورت متداول تلاش می شد با استفاده از مسلسل و توپ و از سالهای ۱۹۴۲ به بعد راکت انداز بتوان اتش پدافند که از عرشه اتش می شد را خفه کنند تا هواپیماهای اژدر افکن بتوانند اژدرهای خود را پرتاب کنند.پرتاب بمب به طورت قوسی به طرف بخش اب خور و یا بالاتر ان نیز یکی دیگر از روش های بود که از سال ۱۹۴۳ به صورت چشم گیری محبوبیت پیدا کرد.تجربه نشان داد که یک موج سنگین حمله با ترکیبی از بمب افکن های اژدر افکن و جنگنده بمب افکن ها می توانند که نبرد ناو را غرق کند ولی حملات کوچک و پراکنده اکثرا موفقیت امیز نبودند.     اتش همزمان ۹ توپ کالیبر ۴۰۶ میلیمتری نبرد ناو کلاس ایو وا       روش های دیگر برای غرق کردن       تنها روش غرق کردن نبرد ناوها حملات هوایی نبود.ایتالیای ها با استفاده از غواسان و اژدرهای سرنشین دار پر از مواد منفجره روش جالب خود را داشتند .انها این اژدرها را به نبرد ناوها وصل می کردند (و یا به ان می کوبیدند) و با این روش توانستند از سال ۱۹۴۲ به بعد حداقل دو نبرد ناو سنگین انگلیسی ملکه الیزابت و والینت را در بندر اسکندری غرق کنند.المانی ها از بمب های هدایت رادیویی مانند Fritz X از سال ۱۹۴۳ به بعد استفاده می کردند.برای نمونه ۹ سپتامبر ۱۹۴۳ نبرد ناو ایتالیای روم توسط یکی از این بمب های هدایت رادیویی به شدت صدمه دید.این بمبها به وسیله امواج رادیویی در خط دید مستقیم کاربر هدایت می شد.در این حمله یکی از بمب ها به میانه بدنه کشتی خورد که باعث ایجاد یک سوراخ ۹۰ میلیمتری در بدنه شد.دومی نیز به عرشه و یکی از برجک های توپ خورد که در کنار نابودی کامل توپ ، دیگ بخار را نیز منفجر کرد. از ۱۳۵۳ نفر خدمه نبرد ناو روم تنها ۵۹۶ نفر از انها زنده مانند.در بین کشته شدگان فرمانده نبرد ناو دریاسالار کارول برگامینی نیز دیده می شد.هفته بعد المانها دوباره با همین بمب به نبرد ناو وار اسپید حمله کردند.بر اثر برخورد بمب به عرشه دیگ بخار ان صدمه دید و باعث شود که کشتی تا بندر گاه یدک کشیده شود و حداقل ۱۲ ماه تعمیراتش طول کشید.ولی انگلیسی ها از تاکتیک حمله به نبرد ناوها در درون بندرگاه با اتش هوایی استفاده می کردند که بسیار موثر بود زیر معمولا در ان زمان دفاع هوایی نبرد ناو در وضعیت کاملا اماده نبود.این جنین عملیاتی را در عملیات مشهور ترونتو می توان دید که در بالا به ان اشاره شد.       جنگ سرد     جنگ دوم جهانی ثابت کرد که هزینه ساخت نبرد ناوها به مراتب بیشتر از کارایی انها است.نبرد سنگین بین نبرد ناوها در این جنگ تنها در نبرد خلیج لیت اتفاق افتاد.از طرفی اکثر رزمناو های ارتش شوروی در اواخر دهه ۱۹۵۰ مانند ناو شکن های کلاس کیلدین و ویسکی مجهز به موشک های کوچک اتمی بودند که دارای برد ۱۰۰ کیلومتر بود و می توانست به راحتی با یک انفجار اتمی ۵ کیلو تونی(این کلاهک ان قدر کوچک است که امروزه دیگر تولید نمی شود) می تواند یک نبرد را در عرض کسری از ثانیه تبدیل به بخار اب کند. از این رو اکثر نبرد ناوهای امریکایی بعد از جنگ از خدمت خارج شدند.نبرد ناوها الکانزاس و ناگاتا در طی ازمایشات اتمی سال ۱۹۴۶ در اقیانوس ارام از بین رفتند.المان نیز بعد از اشغالش تا ۱۰ سال حق داشتن ارتش نداشت وبعد از ان نیز نبرد ناوی به خدمت نگرفت.فرانسه نیز نبرد ناوهای خود را تا سال ۱۹۷۰ از خدمت خارج کرد و انگلستان و شوروی تا پایان دهه ۱۹۶۰ َنبرد ناوهای خود را از خدمت خارج کردند.تا پایان دهه ۱۹۷۰ در هیچ نبرد ناوی در خدمت باقی نماند. ارتش امریکا در سالهای ۱۹۴۰ پنج نبرد ناو کلاس ایو وا را به اب انداخت که تا دهه ۱۹۸۰ همچنان در خدمت بودند.دو نبرد ناو میسوری و ویسکانسی تنها دو نبرد ناوی بودند که در جنگ خلیج فارس ۱ در سال ۱۹۹۱ شرکت داشتند.نبرد ناوهای کلاس ایو وا که میسوری ، ویسکانسی نیز جزء انها بودند در دهه ۱۹۸۰ با برداشتن تعداد از توپ های ۴۰ میلیمتری ضد هوایی انها بر روی انها سیلوی پرتاب موشک کروز تاماهاوک و موشک های پدافند هوایی سی اسپارو نصب کردند.این دو نبرد ناو در جریان جنگ خلیج فارس ۱ به عنوان سکوی پرتاب موشک های کروز انجام وظیفه کردند و نبرد ناو میسوری در طی جنگ ، بندر بصره را به توپ بست .در جریان جنگ کره و ویتنام نیز این نبرد ناوها دست به گلوله باران ساحل می زدند.نبرد ناوهای کلاس ایو وا در سال ۱۹۹۲ از خدمت خارج شدند و به صورت کشتی رزرو به خدمت گرفته شدند ولی در سال ۲۰۰۶ میلادی به طور کامل از خدمت کنار گیری کردند. رقیبان کوچک ولی قدرتمند. هواپیماها بزرگترین رقیب نبرد ناوها بودند.انها بسیار کوچک ولی موثر بودند.انها می توانستند در برد بسیار بیشتری نسبت به توپ های یک نبرد ناو با اهداف سطحی درگیر شوند و یا در برد بیشتری دست به پشتیبانی از نیروی زمینی در حال پیش روی بزنند .برد توپ های بزرگ نبرد ناوها هرگز به ۵۰ کیلومتر نمی رسید.در جریان نبرد نورماندی زمانی که نیروهای متفقین در نورماندی پیاده شدند نبرد ناوها دست به پشتیبانی توپ خانه ای از انها زدند ولی با پیش روی انها در ساحل انها از برد توپ های انها خارج شدند ولی هواپیماهای نیروی هوایی که از انگلستان و یا ایتالیا بر می خواستند انها را پشتیبانی می کردند.ولی موشک ها نیز خود تیری بر پیکر نبرد ناو بودند.با ورود موشک های ضد کشتی به خدمت در دهه ۱۹۵۰ کشتی کوچکی چون رزم ناوها و ناوشکن ها و در نهایت ناوچه های موشک انداز که تا ان زمان ماموریت دفاع از نبرد ناوها را برعهده داشتند توانستند با شلیک موشک های ضد کشتی از فاصله بسیار دورتر از برد توپ های بزرگ نبرد ناوها به انها حمله کنند از این رو با ورود این فکر که نبرد ناوها را باید مجهز به موشک های ضد کشتی کرد توپ های انها عملا تبدیل به وسایل بزرگ و غیر کارامد شد.هواپیماهای برخاسته از ناوهای هواپیما بر(و یا پایگاه های ساحلی) نتها از پس هر تهدیدی از جمله نبرد ناوها بر می امدند بلکه وظایف انها را همچون ،حمله به اهداف سطحی ،گلوله بران اهداف ساحلی،پشتیبانی هوایی … را به مراتب بهتر از نبرد ناوها انجام می دادند.از طرفی موشک های ضد کشتی به کشتی های کوچک تر این فرصت را دارد که با انها به نبرد ناوهای دشمن بروند که این نیز خود به نوبه خود یکی از دلایل خروج از خدمت این هیولاهای بزرگ دریا ها بودند که زمانی بر دریا حکومت می کردند.     خط تولید تی۳۴-۷۶ در گورکی.هر خط تولید تی۳۴ در حداقل نیم ساعتی یک تانک تولید میکرد .تی۳۴ پیروز واقعی جنگ به دلیل تولید در مقیاس بسیار وسیع بود.     تصویر یک نبرد ناو هدف که طی ازمایشات دریادار میچل برای اثبات کارایی بالاتر هواپیماها بر نبرد ناوها مورد هدف حملات هوایی قرار گرفته است.       مشخصات یکی از نبرد ناوها         نبرد ناوکلاس نلسون کشور سازنده= انگلستان سال ورود به خدمت=۱۹۲۷ وزن = ۳۳۹۵۰ تن استاندارد ، ۳۸۰۰۰ تن کامل بار گیری شد طول= ۲۰۱ متر پهنا = ۳۲ متر اب خور= متر ۲۸٫۵ استاندارد ، ۳۱٫۵ متر فول بارگیری شد موتور =۸ دیگ بخار اب با ۴۵۰۰۰ اسب بخار و دو پروانه اصلی سرعت = ۴۳ کیلومتر در ساعت برد = ۳۰۵۶۰ کیلومتر زره = ۳۵۵ میلیمتر نوار فولادی به دور بدنه و قسمت اب خور زره در قسمت پل میانی = ۱۵۸ میلیمتر د قسمت انبار مهمات ، ۷۶ میلیمتر در قسمت فضای موتور خانه زره دیواره = ۳۸ میلیمتر در طول بدنه زره در برجک= توجهای بزرگ روی عرشه = ۴۰۶ میلیمتر بر روی برجک جلو ، ۳۰۴ میلیمتر بر روی توپهای کناری ،۲۲۸ میلیمتر بروی برچک توپ عقبی ،۱۷۷ میلیمتر بر روی سقف برجکها زره پل فرماندهی = ۳۴۲ میلیمتر دور ساختمان،۱۹۰ میلیمتر بر روی سقف تعداد خدمه = ۱۳۶۱ نفر سلاح = ۹ توپ ۴۰۶ میلیمتری شامل سه قبضه در هر برجک که شامل هر سه قبضه در جلوی پل فرماندهی ۱۲ توپ ۱۵۲ میلیمتری در شش برجک دو تایی در قسمت عقب ۶ توپ ۱۱۹ میلیمتری ۲۴ توپ ضد هوایی ۴۰ میلیمتری ۱۶ مسلسل ۱۲٫۷ میلیمتری ۲ لوله اژدر افکن ۶۲۲ میلیمتری نبرد ناو بیسمارک کشور سازنده = المان سال ورود به خدمت=۱۹۴۰ وزن = ۴۱۷۰۰ تن استاندارد ، ۵۰۹۰۰ تن بارگیری شد. طول = ۲۵۱ متر عرض = ۳۶ متر اب خور = ۹٫۳ متر استاندارد ،۱۰٫۲ بارگیری شد پیشرانه = ۱۲ دیگ بخار با سه پروانه با توان ۱۵۰ هزار اسب بخار سرعت = ۵۶ کیلومتر در ساعت تعداد خدمه = ۲۲۰۰ نفر تسلیحات = ۸ توپ ۳۸۱ میلیمتری در چهار برجک دو تایی ۱۲ توپ ۱۵۰ میلیمتری در شش برجک توتایی ۱۶ توپ ۱۰۴ میلیمتری در چهار برجک دو تایی ۱۶ توپ ۳۶ میلیمتری در هشت برجک دو تایی ۲۰ توپ ۲۰ میلیمتری و دو لوله پرتاب اژدر ۶۰۰ میلیمتری نبرد ناو کلاس ایو وا کشور سازنده = امریکا سال ورود به خدمت=۱۹۴۳ وزن=۴۵۰۰۰ تن طول=۲۷۰ متر سرعت=۶۱ کیلومتر در ساعت خدمه = ۲۶۳۷ نفر تسلیحات در سال ۱۹۴۳ ۹ توپ ۴۰۶ میلیمتری در سه برجک سه تایی ، ۲۰ توپ ۱۲۷ میلیمتری،۸۰ توپ ۴۰ میلیمتری ضد هوایی،۴۹ توپ ۲۰ میلیمتری ضد هوایی، تسلیحات در سال ۱۹۸۲ ۹ توپ ۴۰۶ میلیمتری در سه برجک سه تایی ، ۲۰ توپ ۱۲۷ میلیمتری،۳۲ موشک کروز BGM-109 تاماهاوک ،۱۶ موشک ضد کشتی هارپوم،۴ توپ پدافند هوایی شش لول فلانکس ۲ میلیمتری زره= ۳۰۷ میلیمتری نوار دور بدنه در قسمت اب خور،۲۸۷ میلیمتر در دیواره بدنه،۲۹۵ تا ۴۳۹ میلیمتر زره برجک ها،۱۹۰ میلیمتر عرشه کشتی       نبرد ناو نلسون             منبع

سادس المانها دیر یه این تکنولوژی دست یافتن وقتی دست یافتن که صنایع المان به شدت بمباران میشد و کمبود مواد اولیه باعث میشد تعداد کمی تولید بشه

ممنون جناب     IRIAF    همیشه همین طوری هست

عربستان بالگرد شناسایی می خرد       وزارت دفاع آمریکا موافقت خود را با فروش 24 فروند بالگرد سبک شناسایی/ تهاجمی AH-6i ساخت شرکت بوئینگ به عربستان سعودی اعلام کرد. این بالگردهای سبک که عمدتا در نقش شناسایی به کار می روند توان مسلح شدن به سلاح هایی مثل توپ 30 میلی متری یا تیربارهای 12.7 و یا 7.62 میلی متری ، راکت های 70 میلی متری ، موشک های هلفایر و یا استینگر را دارد ارزش کلی این قرارداد با پشتیبانی زمینی و تهیه قطعات یدکی 234 میلیون و 700 هزار دلار اعلام شده است.   منبع

ممنوعیت مین ضد نفر در آمریکای مرکزی منبع

    یواس‌اس وست ویرجینیا (به انگلیسی: USS West Virginia) با کد شناسایی بی‌بی ‌۴۸ (BB-48)، نبردناو‌ کلاس کلارادو، دومین کشتی ناوگان ایالات متحده آمریکا است که به افتخار ویرجینیا، سی و پنچمین ایالت آمریکا، نام‌گذاری شد. یواس‌اس وست ویرجینیا با همراهی آلیس رایت من دختر ایزاک من، یکی از مقامات ارشد ویرجینیای غربی، در ۱۷ نوامبر ۱۹۲۱ کار خود را شروع کرد و در ۱ دسامبر ۱۹۲۳ با هدایت کاپیتان توماس جی. سن رسماً وارد نیروی دریایی ارتش آمریکا و اعزام به مأموریت گردید. ساخت این ناو جنگی مجهز در آن زمان انقلابی در ناوگان آمریکا ایجاد کرد چرا که بر اساس آخرین فناوری‌های روز و مدرن‌ترین مهندسی ساخت ناو جنگی، ساخته شده بود.         نبردناو یواس‌اس وست ویرجینیا در خلیج سانفرانسیسکو، ۱۹۳۴     در سال ۱۹۴۱ ناو یواس‌اس وست ویرجینیا به منظور اجرای مأموریت‌های نظامی و گروهی به بندر پرل هاربر وارد شد. زمانی که ژاپن حملات غافلگیرانهٔ خود را در ۷ دسامبر ۱۹۴۱ به پایگاه دریایی پرل هابر آغاز کرد، ناوهای یواس‌اس وست ویرجینیا و یواس‌اس اوکلاهاما اولین ناوهایی بودند که مورد حمله قرار گرفتند. هر چند یواس‌اس وست ویرجینیا مورد شلیک اژدرهای ۷ اینچی و ۲ توپ ۴۴۰ میلیمتری قرار گرفت اما به واسطهٔ تلاش و دانش فنی و آشنایی دریادار کلود ریکتس به نحوهٔ کنترل تکنیکی و حفظ تعادل ناوهای جنگی به هنگام مورد تهاجم واقع شدن، ناو به سرعت تحت کنترل درآمد و از غرق شدن در پرل هاربر (همانند آن‌چه که برای ناو یواس‌اس اوکلاهاما اتفاق افتاد) نجات پیدا کرد. یافته‌های جدید نشان داده‌است که دست‌کم یکی از بمب‌ها از طریق یک شناور زیر سطحی به ناو اصابت کرده‌است. هم‌چنین مؤسسه ناو دریایی آمریکا بر اساس تحقیقات خود در سال ۱۹۹۹ مدعی شد که یکی از شناورهای زیرسطحی ژاپن توانسته‌است به بندر وارد شود و از همان‌جا توپ‌های خود به این ناو را شلیک کند.     نبردناو یواس‌اس وست ویرجینیا که مورد حملهٔ ژاپن در پایگاه دریایی پرل هاربر قرار گرفت.         علی رغم این‌که این نبردناو به شدت آسیب دیده بود، تلاش‌ها برای بازسازیش در اوایل ۱۹۴۲ آغاز گردید و تا ۱۹۴۴ به طول انجامید. یواس‌اس وست ویرجینیا در طول جنگ جهانی دوم و نبردهای اقیانوس آرام، در مأموریت‌های چون جنگ خلیج لیت، نبرد ایووجیما و نبرد اوکیناوا نیز شرکت کرد. یواس‌اس وست ویرجینیا به پاس خدماتش در جریان جنگ جهانی دوم ۵ ستارهٔ نبرد دریافت کرد. این ناو آمریکایی در ۹ ژانویه ۱۹۴۷ پس از ارائهٔ خدمات فراوان به نیروی دریایی آمریکا بازنشت و به زمرهٔ گروهی از ناوهای احتیاطی آمریکا که در مواقع ضروری مورد استفاده قرار می‌گیرند، وارد گردید اما از آن زمان تا ۱ مارس ۱۹۵۹ دیگر مورد استفاده واقع نشد. سرانجام این نبردناو به شرکت یونیون مینرال و الوی که واقع در نیویورک است، فروخته شد.       مشخصات     مالک United States Navy ensign سفارش داده: ۵ دسامبر ۱۹۱۶ سازنده: Newport News Shipbuilding به آب اندازی: ۱۲ آوریل ۱۹۲۰ شروع کار: ۱۷ نوامبر ۱۹۲۱ مامور شدن: ۱ دسامبر ۱۹۲۳ اتمام مامورت: ۹ ژانویه ۱۹۴۷ صدمه دیده: ۱ مارس ۱۹۵۹ نام مستعار: "وی وی" (Wee Vee) افتخارات وجوایز: ۵ ستارهٔ نبرد سرنوشت: فروخته شد برای اوراق   منبع

[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10246/index011~0.jpg][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10246/index012~0.jpg][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10246/index013~0.jpg][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10246/index014~0.jpg][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10246/index015.jpg][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10246/index016.jpg][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10246/index017.jpg][/url]

تحریم‌های جدید ضدایرانی خزانه‌داری آمریکا     وزارت خزانه داری آمریکا 8 شخصیت به همراه 20 شرکت و موسسه مالی از جمله 6 نفتکش ایرانی را به بهانه نقض تحریم‌های هسته‌ای و موشکی در لیست سیاه قرار داده است و شرکت‌‌های فعال در بازارهای آمریکا را هرگونه انعقاد قرار داد و مراوده با آنها منع کرده است. براساس بیانیه‌ای که در سایت وزارت خزانه داری آمریکا قرار گرفته است 8 شخصیت به همراه 20 شرکت و موسسه مالی از جمله 6 نفتکش ایرانی در لیست جدید تحریم‌ها قرار گرفته‌اند. همچنین اصلاحاتی در اطلاعات مربوط به 5 موسسه صورت گرفته است. از جمله شرکت‌ها و موسسه‌هایی که به لیست تحریم‌ها افزوده شده‌اند؛ بانک آسیا، شرکت پشتیبانی هوانوردی آسیا، خطوط هوایی کاسپین، بانک قرض الحسنه رسالت (تمام شعب در جهان)، بانک قوامین (تمام شعب در جهان)، موسسه مالی «گلدن تکس»،شرکت جهان تک رویان پارس، بانک خاورمیانه بانک بین المللی کیش، شرکت ماندگار بسپار کیمیا، خطوط هوایی معراج، موسسه علوم هسته ای و تحقیقات فناوری، شرکت سازه مرکب و سازمان نوآوری و تحقیقات دفاعی از جمله شرکت‌هایی هستند که به لیست جدید تحریم‌های وزارت خزانه داری اضافه شده‌اند. این درحالی است که امروز دقایقی پس از انتشار این بیانیه سخنگوی شورای امنیت ملی کاخ سفید اعلام کرد که صرف نظر از تحریم‌ها، به پیگیری راه حل دیپلماتیک برای پایان دادن به برنامه تسلیحات هسته‌ای ایران متعهد است.     منبع

      شب 28 ماه می 1955 میلادی در حوضچه ی آبی نزدیک لنگرگاه شهر "سواستوپل"، جایی که پایگاه اصلی نیروی دریایی شوروی در آنجا قرار داشت، صدای مهیبی به گوش رسید. این صدا به خاطر انفجار و غرق شدن ناو سرفرماندهی نیروی دریایی شوروی"نووا راسیسک" در دریای سیاه بود.   در این حادثه، بیش از 600 نفر از ملوانان و افسران نیروی دریایی شوروی جان خود را از دست دادند. یادآور می شویم که در ماه اکتبر 1916 میلادی نیز نبردناو مشابهی با نام ناو سرفرماندهی امپراتوری روسیه "ملکه ماریا" در همین حوضچه ی آبی منفجر شده بود. دلیل آن انفجار هنوز معلوم نمی باشد. برای بررسی و پیگیری موضوع انفجار نبردناو "نووا راسیسک"، یک کمسیون دولتی ویژه تشکیل شد. بر اساس نتیجه گیری این کمسیون، این حادثه در اثر برخورد کشتی با مین های دریایی آلمانی به جا مانده از جنگ جهانی دوم بوده است. در نگاه اول، این نتیجه گیری بسیار منطقی به نظر می رسد. چراکه در زمان جنگ جهانی دوم، ارتش آلمان در هنگام ترک شهر بندری "سواستوپل" تمامی بندرگاه این شهر را مین گذاری کرده بود. پس از آزادسازی این شهر در سال 1944، نیروهای مین روب شوروی، صدها "یادگاری ارتش آلمان" را خنثی کردند. حتی پس از انفجار نبردناو "نووا راسیسک"، 17 مین دیگر نیز که در زیر لایه های زخیم گل و لای بستر آب پنهان شده بودند، شناسایی و خنثی شد. 3 عدد از این مین ها در چند قدمی محل حادثه قرار داشتند.   آیا شما هم فکر می کنید که این ناو بر اثر برخورد با مین نابود شده است؟     این موضوع آن طور هم که به نظر می رسد ساده نیست. در اواسط دهه ی 1950 میلادی، تاریخ مصرف مین های آلمانی به اتمام رسیده و مثل کنسرو ماهی، بی خطر شدند. باطری و شارژ مین هایی نیز که در سال 1955 توسط نیروهای عملیاتی ناوگان دریایی شوروی کشف شدند، به اتمام رسیده بود. جالب است بدانید که در هنگامی که نبردناو سنگین و ضد ضربه ی "نووا راسیسک" منفجر شد، این انفجار و لرزش آن به حدی بود که مین که سهل است، اگر ترقه هم در اطراف بود باید منفجر می شد. ولی شاهد بودیم که چندین مین دیگر در نزدیگی محل انفجار قرار داشتند ولی منفجر نشدند.     پس چه بلایی بر سر نبردناو شوروی آمده است؟     به عقیده ی بسیاری از کارشناسان، اینجا پای نیروهای مخرب ایتالیای در میان بوده است. ماجرا از این قرار است که تا پیش از سال 1949 میلادی، این نبردناو با نام "جولیو سزار" به ناوگان دریایی ایتالیا تعلق داشت. در زمان جنگ جهانی دوم، ایتالیا متحد نازی ها بود و پس از شکست آلمان، تسلیم شد. ناوگان دریایی کشور شکست خورده میان 3 ابرقدرت یعنی شوروی، ایالات متحده و بریتانیا به یغما رفت و تقسیم شد. ناو "جولیو سزار" به ارتش شوروی رسید و به "نووا راسیسک" تغییر نام داد. گفته می شود که پس از این واقعه، آقای "جونیو بورگزه" فرمانده ی نیروهای مخرب ناوگان دریایی ایتالیا و از افراطی های ضد کمونیستی، سوگند یاد کرد و قسم خورد که نخواهد گذاشت این غنیمت جنگی براحتی از گلوی شوروی پایین برود. در زمان جنگ جهانی دوم، نیروهای مخرب فرمانده بورگزه توانستند تعداد زیادی از کشتی ها و ناوهای ارتش انگلیس را در هم شکنند. این تعداد حتی بیشتر از تعداد کل کشتی هایی بود که نیروی دریایی ایتالیا جمعا توانسته بود نابود کند. در اغلب موارد، نیروهای مخرب توسط زیردریایی به هدف مورد نظر نزدیک می شدند. سپس به کمک دستگاه های مخصوصی، آرام آرام به هدف مورد نظر نزدیتر شده و انواع مین و بمب های مغناطیسی را در آنجا نصب می کردند. یکی از موفقیت آمیز ترین عملیاتی که به فرماندهی آقای بروگزه انجام گرفت، نابودی 2 فروند نبردناو ارتش انگلیس در بندرگاه شهر "اسکندریه" مصر در سال 1941 میلادی بود. نیروهای مخرب بورگزه در درگیری های شهر "سواستوپل" نیز حضور داشتند. به همین خاطر آشنایی خوبی با محل داشتند. در حالت تئوری می توان گفت که آری، نیروهای مخرب بورگزه می توانستند دلیل انفجار نبردناو "نووا راسیسک" باشند. ولی اینجا چند سوال اساسی پیش می آید.     نفوذ در شرایط فوق العاده دشوار     برای اینکه بر روی یک ناو آن هم در محلی که قدم به قدم آن محافظت و دیدبانی می شود بتوان مین و یا بمب نصب کرد، در وحله اول باید محل را به درستی شناسایی کرد و سپس باید دریایی از اطلاعات را در اختیار داشت. اسرار بندر را تنها یک شهروند بومی ساکن در سواستوپل می توانست بداند. ولی تا به امروز هیچ اخباری از حضور جاسوسان ایتالیایی در شهر سواستوپل که یکی از بسته ترین و محفوظ ترین شهرهای شوروی در دهه ی 1950 بوده است، به گوش نخورده است. همچنین تجربه نشان داده است که نیروهای مخرب بورگزه، هیچگاه چشم بسته و بدون در اخیار داشتن اطلاعات کافی، عمل نمی کنند. شنیده شده است که پس از نابودی نبردناو "نووا راسیسک"، از سوی دولت ایتالیا به گروهی از افسران ارتش این کشور به خاطر انجام یک عملیات مهم، نشان لیاقت و افتخار اعطا گردیده است. ولی این خبر رسما اعلام نشده و هیچ خبرگزاریی آنرا تائید نکرده است. در سال 1992 میلادی، خبرنگارن در مصاحبه ای با فرمانده ی ناوگان دریایی ایتالیا، آقای "گوریو ونتورونی" از وی مستقیما سوال کردند:     "آیا این حقیقت دارد که که غواصان مخرب ارتش دریایی ایتالیا، در نابودی نبردناو نوواراسیسک حضور داشته اند؟"     وی در پاسخ به این سوال با قاطعیت تمام می گوید: "این حقیقت ندارد و اصلا امکان ندارد. این حادثه ناگوار به دست غواصان ایتالیایی اتفاق نیافتاده است." و جالب است بدانید که وی بلافاصله پس از اتمام جمله اش، اضافه می کند: "ولی..... من کتمان نمی کنم که این موضوع ممکن است کار نیروهای ویژه ی ایتالیا باشد." این که آیا این تنها یک حادثه ی ناگوار بوده است و یا واقعا پای نیروهای ویژه ی ایتالیا در میان بود است، هنوز تنها می توان با حدس و گمان توضیح داد....     منبع  

وقتی میخوام درایو c رو دفرج کنم اصلا تولیسا نیست باید چکار کنم

رزمايش مشترک نظامي روسيه و قزاقستان [url="http://www.mashreghnews.ir/fa/news/335351/رزمايش-مشترک-نظامي-روسيه-و-قزاقستان"]منبع[/url]

[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10246/0000000I.jpg][IMG]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10246/thumb_0000000I.jpg[/IMG][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10246/0000000J.jpg][IMG]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10246/thumb_0000000J.jpg[/IMG][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10246/0000000K.jpg][IMG]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10246/thumb_0000000K.jpg[/IMG][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10246/0000000L.jpg][IMG]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10246/thumb_0000000L.jpg[/IMG][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10246/0000000M.jpg][IMG]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10246/thumb_0000000M.jpg[/IMG][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10246/0000000N.jpg][IMG]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10246/thumb_0000000N.jpg[/IMG][/url]

خیلی وقت بود عکس نذاشتم یه چند تا بزارم [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10246/index00W~0.jpg][IMG]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10246/thumb_index00W~0.jpg[/IMG][/url][url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10246/index00X~0.jpg][IMG]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10246/thumb_index00X~0.jpg[/IMG][/url][url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10246/index00Y~0.jpg][IMG]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10246/thumb_index00Y~0.jpg[/IMG][/url][url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10246/index00Z~0.jpg][IMG]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10246/thumb_index00Z~0.jpg[/IMG][/url][url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10246/index01A~0.jpg][IMG]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10246/thumb_index01A~0.jpg[/IMG][/url][url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10246/index01B~0.jpg][IMG]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10246/thumb_index01B~0.jpg[/IMG][/url][IMG]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10246/index01C~0.jpg[/IMG]

نوری المالکی رسما کناره‌گیری خود را اعلام کرد نوری المالکی نخست وزیر عراق پنجشنبه شب در یک نطق زنده تلویزیونی، از کناره گیری خود از این پست به نفع حیدر العبادی خبر داد. به گزارش ایرنا به نقل از پایگاه خبری السومریه نیوز، نوری المالکی در سخنانی خطاب به ملت عراق که به طور زنده از شبکه تلویزیونی العراقیه پخش شد، گفت که از نخست وزیری مجدد عراق به سود حیدر العبادی کناره گیری کرده است. برخی نمایندگان ائتلاف دولت قانون به رهبری نوری المالکی پیش تر از تصمیم نوری المالکی برای کناره گیری خبر داده بودند. نوری المالکی تصریح کرد: من هیچ منصب حکومتی نمی خواهم و برای جلوگیری از بازگشت به دوره دیکتاتوری از توسل به گزینه زور خودداری کردم. وی افزود: عراق قبلا در انزوایی جهانی به سر می برد و با موج جدیدی از تروریسم روبه رو شد اما نقش منطقه ای و بین المللی خود را بازیافت. نوری المالکی گفت: متعهد هستم که بر عهد خود برای دفاع از عراق بزرگ باقی بمانم. رییس ائتلاف دولت قانون افزود: این عراق است که مورد هدف قرار گرفته نه المالکی. علی الموسوی مشاور نوری المالکی نیزدر گفت وگوی مطبوعاتی گفت که المالکی از شکایت خود علیه فواد معصوم رییس جمهور عراق نیز انصراف داده است. هیثم الجبوری نماینده ائتلاف دولت قانون در پارلمان عراق نیز عصر پنجشنبه اعلام کرده بود که توافق بین نوری المالکی و حیدر العبادی نخست وزیر مکلف برای خروج از بحران جاری حاصل شده و المالکی به زودی شکایت خود از فواد معصوم را در دادگاه فدرال پس خواهد گرفت. فواد معصوم رییس جمهور عراق روز دوشنبه 11 آگوست 2014 (20 مردادماه 1393) حیدر العبادی یکی از سران ائتلاف دولت قانون را پس از حدود دو هفته اختلاف و کشمکش، رسما مامور تشکیل کابینه کرد، امری که با مخالفت نوری المالکی مواجه شد. حیدر العبادی از حمایت فراگیری در گروه های مختلف سیاسی عراق برخوردار است. [url="http://www.tabnak.ir/fa/news/425684/نوری-المالکی-رسما-کناره‌گیری-خود-را-اعلام-کرد"]منبع[/url]

این قضیه که میگن تو عرض 400 روز مشخص میشه یا کمتر چیه مگه چقدر زمان میبره

وقتی غربی ها تحریم کوکورانه میکنند همین میشه که ما نمیتونیم چیزی وارد کنیم نتیجه میشه وارد کردن از کشورهای اروپای شرقی

خدا بیامرزشون

اخرین عکس هایی که دارم

[color=#008000]Abel P. Upshur[/color] [color=#008000]سازنده : امریکا[/color] [url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10246/USS_Abel_P__Upshur_28DD-19329.jpg"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10246/thumb_USS_Abel_P__Upshur_28DD-19329.jpg[/img][/url] [color=#008000]HMS Clare[/color] [color=#008000]سازنده :انگلیس[/color] [url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10246/The_Battle_of_the_Atlantic_1939-1945_A9155.jpg"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10246/thumb_The_Battle_of_the_Atlantic_1939-1945_A9155.jpg[/img][/url] [url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10246/0519304.jpg"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10246/thumb_0519304.jpg[/img][/url]

[center][size=5][b]به نام خدا[/b][/size][/center] [size=5][size=4]کشتی مین روب روسی الکساندریت برای پیدا کردن محل مینهای دریای و تخریب آنها و برای باز کردن مسیر بی خطری جهت حرکت کشتی های جنگی و باری در دریاها می باشد و در سال 2012 میلادی اولین سری از این نمونه کشتی ها تحویل نیرودریای ناوگان نیروی دریایی شمال و ناوگان نیروی دریایی بالتیک روسیه گردیده است.[/size][/size] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10246/irartesh-ir_dasgfgbsafki.jpg[/img] کشتی مین روب الکساندریت یکی از بزگترین کشتی های است که بدنه آن از مواد مصنوعی کاپوزیت با تکنولوژی ساخت بدنه در قالبهای خلائی طراحی و ساخته گردیده است برای این منظور کارشناسان روس مجبور به تهیه و ساخت لوازم مونتاژ جدید و هم چنین خط تولید پیشرفته و برای ساخت و تولید بدنه کشتی های از جنس فایبرگلاس با تکنولوژی نوین گردیدند. کارخانه ساخت کشتی الکساندریت که در شهر بندری سنت پترزبورگ روسیه واقع است یکی از معدود کارخانه های در جهان است که می تواند بدنه کشتی ها را از جنس فایبر گلاس و با استفاده از روش خلائی تا طول 80 متر طراحی و تولید کند. استفاده از مواد کامپوزیتی فایبر گلاس در ساختار بدنه این کشتی بیشتر بدین علت است که این مواد اثرات "غیر مغناطیسی" بالاتری نسبت به پوسته فولادی بدنه کشتی ها دارند و همچنین به کشتی اجازه میدهد تا بتواند انفجار مین ها را در نزدیکی خود تحمل کند که باعث بقای عمر بیشتر این کشتی ها در دریاها می شود و زمانی که در جستجوی مینها می باشد فراهم کنند و عمر کارکرد بدنه کشتی های ساخته شده از مواد کامپوزیتی نسبت به بدنه ساخته شده از ورقهای فولادی هم بیشتر می باشد.سری کشتی ها مین روب پروژه 12700 به عنوان شکارچی مین ها قادر به کشف ، طبقه بندی و تخریب مینهای دریایی در آبهای کم عمق و همچنی آبهای عمیق دریاها می باشند در کشتی مین روب الکساندریت سیستم پیشرفته سوناراکوستیکی با فرکانس و رزولیشن بالا نصب گردیده است همچنین در این کشتی سیستمهای ویدئویی و ابزارهای منفجر کننده مین های دریای وجود دارد که میتواند مین ها را کشف و آنها را از راه دور منفجر کنند کشتی مین روب الکساندریت مجهز به زیردریای روبوت می باشد که مین های کار گذاشته و خوابیده در کف دریا را از راه دور شناسائی و تخریب می کند و هدایت این روبوت از داخل کشتی توسط اپراتور صورت میگیرد ضمنا" در کشتی سیستمهای تخریب سنتی مینهای سطحی و زیر آبی هم نصب گردیده است. [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10246/irartesh-ir_asasejqwutqwfey.jpg[/img] کشتی مین روب الکساندریت در دریا بسیار مانور پذیر می باشد که این مانور پذیری به علت بدنه سبک کشتی و سیستمهای نصب شده در فرمان حرکت کشتی می باشند در این کشتی اسباب و اساس آسایش کارکنان کشتی به نحو بالای طراحی و نصب گردیده است. از طراحی و ساخت بدنه کشتی مین روب الکساندریت برای مقاصد دیگری مانند ساخت و مونتاژ کشتی گشت دریایی، کشتی نجات دریایی ، کشتی راکت انداز و موارد دیگر مورد استفاده قرار میگیرد. دولت روسیه در نظر دارد از سال 2013 میلادی تعداد زیادی از این نوع کشتی را برای ناوگانهای نیروی دریایی روسیه ساخته و مونتاژ کند. کشتی مین روب الکساندریت توانائی مقابل با اموج دریا را تا شدت 5 درجه را دارد. [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10246/irartesh-ir_fasdfdfhgfsdfsgawegl.jpg[/img] [color=#0000ff][b]مشخصات کشتی مین روب روسی الکساندریت به شرح زیر می باشد:[/b][/color] [color=#008000]وزن خالی(تن ): 700-800 طول (متر): 62 м عرض (متر): 10,2 آب خور(متر): - 2,68 ارتفاع (متر): 8.5 حداکثر سرعت (گره دریایی): 15 برد مفید(میل دریایی):با سرعت 10 گره دریایی 1500 میل دریایی قدرت و توان کشتی(اسب بخار) : دو عدد موتور دیزل 1 х 2500 و دوعدد موتور برق دیزل به قدرت 315 کیلووات تعداد خدمه(نفر): 41 جنگ افزارهای کشتی به شرح زیر می باشند: سلاح های موجود: راکت 140 میلی متری МС-227 دو قبضه راکت زمین به هوای "ایگلا " (سام 18):چهار قبضه توپ اتوماتАК-306 : دو قبضه با 1500 گلوله ذخیره کشتی توانایی مین گذاری مینهای نمونهUDM,UDM-2,UDM-500,MTPK-1 ,MTPK-2,MP-1,MP-2 را دارد.[/color] [center]مترجم:دکتر حمید فرامزپور[/center] [center][url="http://irartesh.ir/post/1120/%DA%A9%D8%B4%D8%AA%DB%8C-%D9%85%DB%8C%D9%86-%D8%B1%D9%88%D8%A8-%D8%B1%D9%88%D8%B3%DB%8C-%D8%A7%D9%84%DA%A9%D8%B3%D8%A7%D9%86%D8%AF%D8%B1%DB%8C%D8%AA-%D9%BE%D8%B1%D9%88%DA%98%D9%87-12700.html"]irartesh.ir[/url][/center]

[color=#ff0000]در دیدار10دقیقه‌ای امیرقطر با پادشاه عربستان چه گذشت[/color] در پی ادامه تنش‌ها میان قطر و کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس، اخیرا شیخ «تمیم بن حمد» امیر قطر به عربستان سفر کرده بود تا با ملک «عبدالله بن عدالعزیز» پادشاه عربستان دیدار کند. پایگاه خبری العرب الیوم در گزارشی به شرح جزئیات دیدار پادشاه عربستان و امیر قطر پرداخته است که بر اساس آن این دیدار تنها 10 دقیقه به طول انجامیده و «محمد بن ناف»‌ وزیر کشور عربستان در این دیدار در کنار پادشاه این کشور حضور داشته است. در ادامه این گزارش آمده که بر خلاف پروتکل‌های دیپلماتیک «سعود الفیصل» وزیر خارجه عربستان در این دیدار حضور نداشته تا به این ترتیب این پیامی روشن به امیر قطر منتقل کرده ریاض به دوحه به عنوان یک تهدید امنیتی نگاه می‌کند. به این ترتیب پادشاه عربستان از وزیر کشورش خواسته تا مطالبات ریاض را به وی تفهیم کند و امیر جوان قطری در ضیافتی در خانه وزیر کشور عربستان به بررسی پرونده‌های مختلفی که منجر به کدورت دیگر کشورهای عربی شده پرداخته است. بر اساس این گزارش امیر قطر با وجود اینکه به برخی اشتباهاتش اعتراف کرده اما «حمد بن جاسم» نخست وزیر پیشین قطر را گناهکار دانسته و اعلام کرده که نمایندگان خود را به برخی کشورهای عربی از جمله عمان و کویت اعزام کرده تا به آنها اعلام کند برخی بندهای مطالبات کشورهای عربی از وی زیاده خواهی سختگیرانه است. [url="http://www.mashreghnews.ir/fa/news/332720/در-دیدار10دقیقه‌ای-امیرقطر-با-پادشاه-عربستان-چه-گذشت"]منبع[/url] [color=#ff0000]9 تبعه ایرانی زندانی در قطر آزاد شدند[/color] به گزارش ایرنا، این زندانیان با پیگیری های سفارت جمهوری اسلامی ایران در دوحه اخیرا آزاد شدند. آزادی این 9 تبعه ایرانی که به گذراندن 10 تا 20 سال حبس محکوم شده بودند، طی چند مرحله صورت گرفت که بخشی از دوره محکومیت این افراد به دلیل عدم توانایی پرداخت جریمه نقدی بود که با پیگیری های انجام شده ، در آزادی آنها تسریع شد. در زمان حاضر 58 نفر از اتباع ایرانی با جرایم مختلف که عمدتا قاچاق مواد مخدر است ، در زندان های قطر بسر می برند . جرایم ایرانیان زندانی در قطر شامل قاچاق مواد مخدر ، سرقت و صیادان غیر مجاز هستند. قوانین کشور قطر در مورد متهمان قاچاق مواد مخدر و سرقت بسیار سخت گیرانه است. [url="http://www.tabnak.ir/fa/news/422575/9-%D8%AA%D8%A8%D8%B9%D9%87-%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86%DB%8C-%D8%B2%D9%86%D8%AF%D8%A7%D9%86%DB%8C-%D8%AF%D8%B1-%D9%82%D8%B7%D8%B1-%D8%A2%D8%B2%D8%A7%D8%AF-%D8%B4%D8%AF%D9%86%D8%AF"]منبع[/url]

اینا دیگه کین ابرامز رو اینطوری کردن ادم چه چیزهایی تو جنگ میبینه

میتونه برای مقابله با توپخانه کره شمالی استفاده بشه

[b]نماینده آمریکا خواستار بمباران ایران شد[/b] پس از اعلام آژانس‌ بین المللی انرژی اتمی در خصوص همکاری کامل ایران با این نهاد بین‌المللی در خصوص برنامه هسته‌ای خود، «لوئی گومرت» از اعضای مجلس نمایندگان آمریکا خواستار بمباران ایران به دلیل درگیری‌های جاری در غزه شد. وی روز گذشته در صحن کنگره ضمن اشاره به درگیری های اخیر حماس و ارتش اسرائیل خطاب به رئیس این نهاد قانون‌گذار گفت: در حال حاضر اسرائیل برای رسیدن به صلح مبارزه می‌کند و مقامات آن با گروهی درگیر اند که کودکاشان را با استفاده از کمک‌های ارسالی ما، برای متنفر بودن از یهودی‌ها و اسرائیلی‌ها آموزش می‌دهند؛ آنها خیابان‌هایشان را به یاد کسانی که مردم بی‌گناه را می کشند (اشاره به نام‌گذاری معابر غزه به نام شهدای فلسطینی) نام‌گذاری می‌کنند. نماینده تگزاش در مجلس نمایندگان آمریکا افزود: الان وقت آن است که از ارسال حتی یک سنت کمک به پشتیبانان و حامیان حماس جلوگیری کنیم. وی در پایان از سخنان خود اینگونه نتیجه گرفت: الان موقع بمباران تأسیسات هسته‌ای ایران است؛ حتی اگر خودمان هم قصد جلوگیری از ساخت سلاح اتمی در ایران را نداریم، باید اجازه بدهیم که اسرئیل این حمله را انجام دهد تا یک دوست از خطر رهایی یابد. آقای «گومرت» که از ایالت تگزاس به مجلس نمایندگان آمریکا راه یافته، پیش از این نیز از پیشتازان تصویب قطعنمه 1553 این نهاد مشهور به قطعنامه توسل اسرائیل به «تمام روش‌های ضروری» ازجمله توسل به اقدام نظامی علیه ایران بود. [url="http://www.mashreghnews.ir/fa/news/330059/نماینده-آمریکا-خواستار-بمباران-ایران-شد"]منب[/url]ع

به نام خدا Zuikaku در انتظار تحویل به یروی دریایی سلطنتی ژاپن Zuikaku ناو هواپیمابر سلطنتی نیروی دریایی ژاپن از طبقه Shōkaku بود . این ناو هواپیمابر در حمله به بندر پرل هاربر و در جنگ های بزرگ دریایی نقش مهمی داشته است و در نبرد خلیج لیت غرق شد . این ناو یکی از شش ناو هواپیمابر شرکت کننده در حمله به پرل هاربر بوده است که از این شش ناو چهار تای ان در نبرد میدوی و یکی از انها که شوکاکو خواهر این ناو بود در نبرئ دریای فیلیپین غرق شدند . تاریخچه Zuikaku در نوامبر 1941. Zuikaku در حال حرکت به سمت Hittokapu کاگا در پشت سر A6M3 B5N2 D3A1 HMS_Hermes HMS_Cornwall HMS_Dorsetshire در 26 نوامبر 1941 این ناو تحت فرماندهی کاپیتان یوکوکاوا ایچیبی همراه با خواهر خود شوکاکو وچهار ناو هواپیمابر دیگه از بندر Hittokapu به سمت پرل هاربر حرکت کرد . این ناو هواپیمابر بروی عرشه خود 15هواپیمای Mitsubishi A6M و 27 بمب افکن شیرجه روی Aichi D3A و 27 اژدر افکن Nakajima B5N همراه داشت . در حمله به پرل هاربر این ناو دو موج را روانه حمله کرد . نخستین موج که شامله 25 بمب افکن شیرجه رو بود به فرودگاه Wheeler و 5 جنگنده دیگر به Kaneohe حمله کردند. موج دوم حملات شامله 27 اژدر افکن و 17 بمب افکن شیرجه رو بودند که 17 بمب افکن به پایگاه هیکام حمله کردند اما 27 اژدر افکن دو ناو یو اس اس کالریفرنیا و مریلند رو هدف قرار دادند که کالریفرنیا غرق شد اما مریلند با اسیب های متوسط توانست از معرکه فرار کنند این ناو در 20 و21 ژوئن در حمله به پایگاهای استرالیا و گینه نو شرکت کرد همچنین در اوریل 1942 همراه با شوکاکو در حمله به پایگاهای نیروی دریایی انگلستان وغرق کردن رزمناوهای هرمس و کرن و Dorsetshire نقش داشته است. نبرد دریای مرجان USS_Yorktown USS_Lexington در ماه مه 1942 همراه با شوکاکو عازم عملیاتی به نام مو به پورت مورسبی ئر گینه نو شد اما امریکایی ها از این عملیات با خبر شدند و دو ناو هواپیمابر لگزینگتون و یورک تاون را برای مقابله فرستادند . در نبرد دریای مرجان این ناو همراه با خواهر خود اسیب های شدیدی به لگزینگتون که با ناو شکن ها اسکورت میشد زدند اما این ناو همراه با خواهر خود که با سه بمب هدف قرار گرفته بود مجبور به بازگشت به ژاپن برای تعمیرات جهت حمله به میدوی شدند . نبرد گوادال کانال Zuiho USS Hornet در اوت 1942 این ناو همراه با شوکاکو و زویهو برای مقابله با تهاجم امریکا به جزایر سلیمان فزستاده شدن. در 24 اوت این ناو در نبرئ سولومون شرقی اسیب های شدیدی خورد . در 26 اکتبر 1942 در نبرد سانتاکروز همراه با شوکاکو وزویهو موفق به غرق کردن هورنت شدند اما شوکاکو و زویهو بر اثرحملات هوایی اسیب های زیادی خوردند با این حال این ناوها برای تعمیرات و اموزش خدمه جدید که در نبرد کشته شده بودن به خانه بازگشتن. نبرد دریای فیلیپین Taiho این ناو در سال 1944 برای دفع تهاجم متفقین به جزایر ماریانا در سنگاپور اعزام شد . در این نبرد این ناو خواهر خود شوکاکو و تایهو دو ناو هواپیمابر را از دست دادند .تایهو بر اثر اصابت اژدر به مخزن سوخت خود غرق شد . این ناو در این نبرد اسیب دید اما توانست از ان جان سالن به در ببرد بعد از این نبرد زوای کاکو تنها بازمانده شش ناو هواپیمابر شرکت کننده به پرل هاربر بود{تنها و بی کس و نه خواهری نه ناوی تنها تنها } Engañoنبرئ کیپ Zuihō Chitose Chiyoda USS Princeton Wakatsuki در اکتبر 1944 دریاسالار اوزارو جیسابورو نقشه ای برای به دام انداختن امریکایی ها در خلج لیت برنامه ریزی کرد . این ناو همراه با سه ناو هواچیمابر دیگه به نام های زویهو و چیتوس و چیودا در این نبرد شرکت داشتند . تعدای زیادی از هواپیماهای این ناوها ساقط شدند اما با سرسختی خلبانان ژاپنی موفق به غرق کردن یو اس اس پرینستون شدند اما ژاپنی ها به غیر از زوای کاکو سه ناو هواپیمابر خود را از دست دادن . این ناو مجبور به فرار از صحنه شد .روز بعد دوباره این ناو برای کارزار وارد میدان شد اما این بار به شدت مورد حمله قرار گرفت وبالاخره بر اثر اصابت 7 اژدر و 9 بمب در ساعت 13:58 فرمان ترک کشتی صادر شد . افراد باقیمانده این ناو توسط دو ناوشکن نجات داده شدند .سرانجام ناو هواپیمابری که سراغاز حمله به امریکا بود در ساعت 14:14 غرق شد . اطلاعات کلی نام : Zuikaku اسم: ژاپن :ずいかくکانجی :瑞鹤"فرخنده جرثقیل") تاریخ ساخت: 1938 مه 25 راه اندازی: 1939 نوامبر 27 راه اندازی: 1941 سپتامبر 25 مترجم rezatizi