با سلام دوستان فکر می کنم اگر یه خورده مواضع قبلی دولت رو به یاد بیاریم به درک بهتر علت انتشار این لیست کمک کنه. آقای احمدی نژاد از ابتدای دولتشون گفتند که سیاست خارجیشون بر اساس «دیپلماسی عمومی» استوار شده. [b]دیپلماسی عمومی، در واقع مجموعه‌ای از سازوکارهاست که به واسطه آن سیاست خارجی یک کشور برای عامه مردم آشکار می‌شود؛ یعنی مردم هدف اصلی هستند و باید اطلاعات را به آنها منتقل کرد. این اصطلاح نخستین بار در سال 1965 توسط ادموند گولیون، دیپلمات و محقق آمریکایی به کار برده شد. او دیپلماسی عمومی را جنبه‌های بین‌المللی روابط می‌دانست که فراتر از دیپلماسی سنتی هستند. به بیان دیگر دیپلماسی عمومی، برقراری دوستی و نزدیکی دولت‌ها با افکار عمومی در سایر کشورهاست.[/b] یعنی به جای اینکه به هر ترفندی، دنبال ایجاد رابطه، و درخواست از دولت ها باشن با همراه کردن افکار عمومی این کشور ها(یا گاهی بین المللی) و فشار مردم به دولت ها به خواسته هاشون برسن. حالا با این تعریف، به عنوان فردی بی طرف، یا حتی تا حدودی متمایل به آمریکا، لیست تحریم های مقامات ایران و آمریکا رو به همراه علت تحریم هر فرد کنار هم بگذارید و مقایسه کنید. ببینید نتیجه ی این مقایسه به نفع کدوم کشوره؟ افکار عمومی کدوم رو بیشتر می پذیره؟ کلا اگر به سیاست های خارجی دولت توی چند سال گذشته دقت کنیم، به نظر من، تلاش دولت در جهت بی آبرو و بی اعتبار کردن آمریکا و غرب و سازمان های تحت نفوذ اونها (مثل آژانس بین المللی هسته ای، شورای امنیت، سازمان ملل و...) بوده. این مسئله علاوه بر اینکه در دراز مدت با آگاه تر شدن افکار عمومی دنیا میتونه کفه ی ترازو رو به نفع ما جابه جا کنه، در کوتاه مدت هم باعث میشه که مقداری از پتانسیل کشورهای مذکور صرف تلاش برای بازگردانی وجهه ی از دست رفته یا حفظ تتمه ی اون بشه.