[color=darkblue][b]رصد همزمان تهران و تل آویو توسط واشنگتن[/b][/color] عدم پیشرفت جدی در دو دور مذاکره اخیر ایران و گروه 1+5 بر سر برنامه های هسته ای جمهوری اسلامی، بار دیگر طبل جنگ در اسرائیل را به صدا در آورده است. ایهود باراک وزیر دفاع اسرائیل می گوید، حتی در صورتی که تهران با بازرسی های گسترده تر از سایت های هسته ای اش موافقت کند نیز گزینه نظامی از روی میز حذف نمی شود. هرچند مقامات اسرائیلی خاطر نشان می کنند که در صورت لزوم حتی بدون مشارکت آمریکا نیز وارد جنگ با ایران می شوند اما تاسیسات نظامی که در منطقه ای بیابانی و دوردست در جنوب غرب اسرائیل ایجاد شده، هر گونه تصور اقدام نظامی اسرائیل علیه ایران بدون کمک ایالات متحده را از بین می برد. این یک تاسیسات نظامی آمریکایی است که با حضور یکصد عضو خدماتی در بیابانی پر از تپه های کوچک ایجاد شده است. نیرو های مستقر در این پایگاه تنها نیروهای خارجی حاضر در اسرائیل به شمار می روند و اغلب آنها وظیفه نگهبانی دارند. تکنسین ها نیز برای در امان ماندن از پرتوافشانی هایی که توسط ماشین آلات در اطراف این پایگاه ایجاد می شود، پوشش محافظتی به تن دارند. یک رادار مستطیل شکل قابل حمل در این پایگاه وجود دارد که می تواند بر ماورای افق نظارت داشته باشد و حساسیت آن به اندازه ای زیاد است که می تواند یک توپ فوتبال در آسمان را از فاصله 2 هزار و 900 مایلی تشخیص دهد ( این در حالی است که تهران تنها هزار مایل از شمال شرق اسرائیل فاصله دارد). گزارش ها حاکی از آن است که این رادار با نام کرن به سوی شمال شرق در جهتی تنظیم شده که موقعیت جغرافیایی ایران قرار دارد و می تواند حرکت موشک شهاب 3 را تنها لحظاتی پس از پرواز، تشخیص دهد. این رادار نسبت به رادار نسبت به رادار اسرائیلی با نام گرین پاین، 6 تا 7 دقیقه زودتر عمل می کند. این در حالی است که زمان تشخیص آغاز حرکت موشک ها به سمت اسرائیل برای امور دفاعی اهمیت زیادی دارد. 6 دقیقه بیشتر به معنی افزایش 60 درصدی زمانی است که مقامات اسرائیلی برای به صدا درآوردن آژیر های خطر نیاز دارند تا مردم را به پناهگاه ها هدایت کنند. از سوی دیگر در این صورت شانس استفاده از تجهیزات ضد موشکی برای منهدم کردن موشک نیز کاهش یافته و این احتمال وجود دارد که کلاهک هسته ای به جای خاک اسرائیل به کویر اردن اصابت کند. همچنین عدم شناسایی به موقع موشک هایی که به سمت اسرائیل می آیند موجب می شود که حملات بیشتری نیز انجام شود. البته در صورتی که آمریکا اطلاعاتی را که از طریق رادار دقیق خود به دست می آورد در اختیار اسرائیل قرار دهد، شرایط به گونه ای دیگر رقم می خورد. شماری از تحلیلگران با اشاره به نیاز اسرائیل به اطلاعات آمریکا این نکته را خاطرنشان می کنند که احتمال حمله یکجانبه اسرائیل به ایران بسیار اندک است. گفته می شود که اطلاعات دریافتی از این پایگاه نظامی آمریکا پس از بررسی های فنی به کالیفرنیا ارسال می شود. شهری که آژانس دفاع موشکی آمریکا در آن قرار دارد و از حس گر های ماهواره ای و دریایی نیز اطلاعات دریافت می کند. برخی بر این باورند در صورتی که رایانه ها حمله موشکی را تشخیص دهند، فرماندهان آمریکایی این اطلاعات را در اختیار همتایان اسرائیلی خود قرار می دهند و سیستم کلی ایجاد این پایگاه نیز این گمانه زنی را تایید می کند. ارتش آمریکا و اسرائیلی به اندازه ای سیستم های دفاع موشکی خود را با یکدیگر هماهنگ کرده اند که می توانند از یک مرکز فرماندهی مرکزی عملیات انجام دهند. این در حالی است که در ماه اکتبر 5 هزار نیروی آمریکایی به اسرائیل می روند تا بزرگترین مانور نظامی مشترک خود را برگزار کنند و بخش دفاع موشکی نیز یکی از مراحل مهم این مانور نظامی به شمار می رود. با این حال اسرائیلی ها به خوبی از این نکته آگاه هستند که اطلاعات یک قدرت است و واشینگتن از حق جلوگیری از انتقال این اطلاعات به اسرائیل برخوردار است. یک مقام نظامی غربی حاضر در این پروژه نظامی اظهار داشت که اطلاعات زیادی در اختیار اسرائیل قرار داده می شود اما می توان به صورت یکجانبه از انتقال این اطلاعات جلوگیری کرد. یکی از نکته هایی که کارشناسان با اشاره به رادار آمریکایی نصب شده در اسرائیل به آن اشاره می کنند این است که این رادار ماهیت اقدام غافلگیر کننده اسرائیل علیه ایران بدون آگاهی آمریکا را زیر سئوال قرار می دهد. این رادار که از سال 2009 فعالیت می کند نه تنها ترافیک تمامی پایگاه های هوایی اسرائیل را زیر نظر دارد بلکه هر گونه الگوی عملیاتی غیر معمول شامل حمله هوایی را نیز تشخیص می دهد. یک کارشناس موشک در آمریکا بر این باور است که پایگاه راداری ایالات متحده در کویر اسرائیل، در واقع اسرائیلی ها را با آغوش آمریکا انداخته است. یک همکاری نظامی که در عین بالا بردن ضریب امنیتی اسرائیل ؛ ارتش اسرائیل را نیز به پنتاگون وابسته می کند. ==================== اگه اطلاعات این مقاله درست باشه احتمالا این رادار همون AN/tpy 2 هست. اما برد و دقتی که براش ذکر شده مشکوکه. [url]http://www.tabnak.ir/fa/news/248742/%D8%B1%D8%B5%D8%AF-%D9%87%D9%85%D8%B2%D9%85%D8%A7%D9%86-%D8%AA%D9%87%D8%B1%D8%A7%D9%86-%D9%88-%D8%AA%D9%84-%D8%A2%D9%88%DB%8C%D9%88-%D8%AA%D9%88%D8%B3%D8%B7-%D9%88%D8%A7%D8%B4%D9%86%DA%AF%D8%AA%D9%86[/url]

[color=darkblue][b]رادار آمریکایی، هواپیماهای اسرائیلی را زمین گیر می کند[/b][/color] از زمان تشدید مباحث مربوط به برنامه هسته ای ایران و افزایش تهدیدات رژیم صهیونیستی مبنی بر امکان انجام حمله پیشگیرانه به تأسیسات هسته ای ایران، گمانه زنی ها در مورد امکان انجام چنین اقدامی همواره در محافل تحلیلی مطرح بوده است. هفته نامه «تایم» با استدلال هایی معتقد است چنین واقعه ای رخ نخواهد داد. به گزارش «تابناک»، با افزایش فشارهای غرب علیه ایران به منظور متوقف کردن برنامه هسته ای کشورمان، مقامات رژیم صهیونیستی نیز در اقدامی هماهنگ، از امکان حمله ای پیشگیرانه علیه ایران سخن می گویند. حتی پس از آشکار شدن مخالفت آمریکا و اروپا با چنین اقدامی، صهیونیست ها اعلام کرده اند ممکن است به تنهایی دست به این کار بزنند. با این حال، هفته نامه آمریکایی «تایم» معتقد است چنین هرگز بدون آگاهی و همراهی آمریکا صورت نخواهد گرفت. مهمترین دلیل این امر نیز، وابسته بودن کامل رژیم صهیونیستی به آمریکا از نظر تأسیسات راداری است. در حقیقت، این مطلب در ادامه مقاله ای است که درباره رادار «ایکس بند» (X-band) در این هفته نامه منتشر شده بود. تایم می نویسد وجود رادار «ایکس بند»، مهمترین دلیل در اثبات این امر است که اسرائیل بدون آمریکا دست به حمله علیه ایران نخواهد زد. این هفته نامه در ادامه مطلب پیشین خود با اشاره به تفاوت هفت دقیقه ای شناسایی موشک ها توسط این رادار نسبت به رادارهای اسرائیلی، بیان می کند که این زمان اضافه، 60 درصد به زمانی که مقامات اسرائیلی برای به صدا درآوردن آژیرهای هشدار برای فرستادن مردم به پناهگاه نیاز دارند، می افزاید. این زمان همچنین شانس شلیک موشک های رهگیر برای انهدام موشک های شلیک شده به سمت اسرائیل را به شدت افزایش می دهد و حتی در صورت موفق عمل نکردن موشک اول، زمان برای شلیک موشک دیگری نیز وجود خواهد داشت. با این حال، تایم می نویسد: «همه این ها محتمل است؛ اما تنها در صورتی که مقامات آمریکایی بخواهند اطلاعات خود را در اختیار ]اسرائیلی ها[ بگذارند. زیرا تنها آمریکایی ها این رادار را تحت نظر و کنترل دارند». این نشریه ادامه می دهد هرچند تصور اینکه یک فرمانده آمریکایی تصمیم بگیرد اطلاعاتی تا این حد مهم را در اختیار مهمترین متحد این کشور قرار ندهد، مشکل است، اما باید توجه داشت که هر دو طرف نسبت به این امر آگاهند که در صورت شلیک موشکی از سوی ایران – که به سبب انتقام گیری شلیک شده – مسئولیت آن متوجه دولت اسرائیل است که چنین موقعیتی را به وجود آورده است. به این ترتیب، مقامات نظامی و تحلیلگران غیرنظامی معتقدند همین عدم قطعیت در مورد کمک یا عدم کمک آمریکا، اسرائیلی ها را از اقدام یکجانبه باز خواهد داشت. تایم توضیحات بیشتری در این رابطه ارائه کرده و می نویسد درون این تأسیسات راداری، سلسله مراتب فرماندهی کاملاً آمریکایی است. داده های این رادار، ابتدا به تکنیسین های مستقر و سپس به کالیفرنیا، یعنی به سازمان دفاع موشکی آمریکا انتقال می یابد. تنها پس از انجام این مراحل است که در صورت صلاحدید فرماندهای عالیرتبه آمریکایی، اطلاعات به اسرائیلی ها منتقل می شود. در ادامه این گزارش آمده با وجود همکاری های گسترده نظامی میان آمریکا و اسرائیل، اسرائیلی ها به خوبی آگاهند که در این مورد خاص، اطلاعات یعنی قدرت؛ و این واشنگتن است که قدرت را در اختیار دارد. یکی از مقامات آمریکایی دخیل در این پروژه می گوید: «ما اطلاعات زیادی در اختیارشان می گذاریم. اما در این لوله یک شیر وجود دارد و آن شیر هم یک طرفه است». علاوه بر این، وجود این رادار اصولاً احتمال انجام حمله ای ناگهانی از سوی اسرائیل بدون آگاهی آمریکا را از بین می برد. رادار «ایکس بند» نه تنها تمام ترافیک خطوط هوایی اسرائیل را زیرنظر دارد، بلکه وجود هرگونه برنامه گسترده یا غیرمعمول، از جمله آمادگی برای یک حمله گسترده را نیز گزارش می کند. گزارش «تایم» حاکی از آن است که در زمان نصب این رادار در سال 2008، مقامات اسرائیلی با اکراه فراوان اجازه عملکرد این قابلیت را به آمریکا داده اند. در همین راستا، برخی مقامات نظامی اسرائیل معتقدند همکاری نظامی میان آمریکا و اسرائیل، «افسار ارتش اسرائیل را به دست پنتاگون می دهد». این مقامات همچنین از این رادار با عنوان یک «دستبند طلایی» بر دستان اسرائیل یاد می کنند. به این ترتیب، تایم نتیجه می گیرد که امکان حمله نظامی اسرائیل به طور یکجانبه و بدون اطلاع و رضایت آمریکا وجود ندارد. در حقیقت، لفاظی های مقامات رژیم صهیونیستی در مورد امکان انجام چنین حمله ای، چیزی جز یک حربه تبلیغاتی جهت اعمال فشار بیشتر نیست. [url]http://www.tabnak.ir/fa/news/248810/%D8%B1%D8%A7%D8%AF%D8%A7%D8%B1-%D8%A2%D9%85%D8%B1%DB%8C%DA%A9%D8%A7%DB%8C%DB%8C-%D9%87%D9%88%D8%A7%D9%BE%DB%8C%D9%85%D8%A7%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D8%A7%D8%B3%D8%B1%D8%A7%D8%A6%DB%8C%D9%84%DB%8C-%D8%B1%D8%A7-%D8%B2%D9%85%DB%8C%D9%86-%DA%AF%DB%8C%D8%B1-%D9%85%DB%8C-%DA%A9%D9%86%D8%AF[/url]

واقعه جالبه، پول 100 تا شهاب 3 تازه میشه یدونه هواپیمای درست و درمون ! حالا 100 تا شهاب کجا یه هواییما کجا! بعد ما میگیم چرا مسولین هی میرن سراغ موشک و به بقیه بخشها توجه ندارن. *********** و یک سوال از اقای علی اصغر : به نظرت شهاب 3 و فاتح قبل از انفجار چند متر داخل زمین فرو میرند؟( به شرطی که تا قبل از کامل متوقف شدن، منفجر نشن.)

ظاهرا اینه نه اون عکسی که تابناک گذاشته! [url]http://www.spacewar.com/images/radar-sea-based-x-band-radome-bg.jpg[/url] و اینم یه خبر در مورد این رادار: [url]http://www.spacewar.com/reports/US_operates_anti-missile_radar_in_Israel_report_999.html[/url] که البته برد رادار رو 2000 کیلومتر عنوان کرده! و گفته نمونه ی این رادار در چک هم استقرار یافته. ============================= ببخشید اقای کینگ کاوه من پست شما روندیدم. راداری که شما فرمودید قبل تر از این رادار در اسراییل عملیاتی شده بود و نمونش در ژاپن فعال است. البته هر دو رادار x band هستند و تشابه اسمی دارند.

همکاری‌های نزدیک نظامی آمریکا و رژیم صهیونیستی، امری است که بر هیچ کس پوشیده نیست و مقامات نظامی هر دو طرف ضمن اذعان به آن، همواره به عنوان یک ویژگی مثبت از آن یاد می‌کنند. یکی از جنبه‌های این همکاری‌ها، ایجاد تأسیساتی است که می‌تواند علیه ایران به کار گرفته شود. به گزارش «تابناک»، یکی از مهمترین جنبه‌های همکاری نظامی آمریکا و رژیم صهیونیستی که به تازگی با افزایش تنش‌ها درباره برنامه هسته‌ای ایران اهمیت بیشتری نیز پیدا کرده، تأسیسات راداری به نام «ایکس بند» (X- band) است. هفته‌نامه آمریکایی «تایم» به تازگی گزارشی از وضعیت و ویژگی‌های این تأسیسات تهیه کرده که در نوع خود جالب توجه است. این تأسیسات که در دور‌ترین نقطه جنوب غربی اسرائیل است، متعلق به ارتش ایالات متحده بوده و تنها به دست نیروهای آمریکایی اداره می‌شود. صد نیروی آمریکایی که در این مجموعه مشغول به کارند، نیروهای نظامی خارجی در اسرائیل به شمار می‌روند. [url=http://www.tabnak.ir/files/fa/news/1391/3/11/161636_316.jpg]http://www.tabnak.ir/files/fa/news/1391/3/11/161636_316.jpg[/url] شماری از این صد نفر نیروی نگهبان و برخی نیز پشتیبان هستند. تکنیسین‌های این مجموعه نیز از طریق لباس‌های محافظ خود که به منظور حفاظت از تشعشعات بیش از حد رادار به تن دارند، قابل تشخیص هستند. رادار کوچک و مستطیل شکل این مجموعه که در پشت یک دیواره محکم انفجاری قرار دارد، آن چنان پیشرفته است که می‌تواند آن سوی جو را نیز تحت نظر داشته باشد و آنقدر حساس است که می‌تواند یک توپ بیسبال را که در فاصله ۲۹۰۰ مایلی به هوا پرتاب شده، تشخیص دهد. بر پایه این گزارش، رادار مذکور در جهت شمال شرقی، یعنی به سمت ایران جهت‌گیری شده است. ادعا شده که «ایکس بند» می‌تواند موشک شهاب ۳ را تنها چند ثانیه پس از شلیک و هفت دقیقه زود‌تر از رادارهای اسرائیلی شناسایی کند. این تفاوت هفت دقیقه‌ای در زمان تقابل نظامی زمان بسیاری است که به مقامات اسرائیلی اجازه می‌دهد، در صورت لزوم به تخلیه مکان‌ها اقدام کرده و یا موشک‌های ضد موشک خود را به سمت هدف شلیک کنند. به این ترتیب، این رادار در کنار سپر موشکی «گنبد آهنین» که توسط وزارت دفاع آمریکا در اختیار رژیم صهیونیستی گذاشته شده، یکی از مهمترین جنبه‌های همکاری نظامی آمریکا با این رژیم به شمار می‌رود. البته کارآمدی این سیستم راداری در تأمین امنیت رژیم صهیونیستی، تنها در صورتی است که آمریکایی‌ها بخواهند اطلاعات خود را کامل در اختیار این رژیم گذارند؛ موضوعی که به ویژه با توجه به پرسنل کاملاً آمریکایی این مجموعه اهمیت بیشتری پیدا می‌کند. [url=http://www.tabnak.ir/fa/news/248530/%D9%88%DB%8C%DA%98%DA%AF%DB%8C%E2%80%8C%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D8%B1%D8%A7%D8%AF%D8%A7%D8%B1-%D9%BE%DB%8C%D8%B4%D8%B1%D9%81%D8%AA%D9%87-%D8%A2%D9%85%D8%B1%DB%8C%DA%A9%D8%A7-%D8%AF%D8%B1-%D8%B3%D8%B1%D8%B2%D9%85%DB%8C%D9%86%E2%80%8C%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D8%A7%D8%B4%D8%BA%D8%A7%D9%84%DB%8C]منبع[/url]

[quote]برای تحت پوشش داد کل تل آویو به 17 موشک با کلاهک 1 تنی نیاز داریم [/quote] فقط 17تا . بیچاره اسراییل که باید روزی 20 30 تا از اینا رو تحمل کنه. اما با تجربه ی شخصی که از این انفجارات دارم بهتون می گم حتی همین تعداد هم بسیار زیاد است. و با برخورد اولین موشک تلاویو مثل شهر ارواح می شه . نمونه شخصی این موضوع که من به یاد دارم انفجار در ملارد کرج بود که در فاصله ی 15 کیلومتری موجب لرزش شدید ساختمان و شنیدن صدای مهیب بود طوری همه گمان کردن زلزله امده و همچنین شیشه ی خونه ی یکی از اشنایان نیز شکست!

دستتون درد نکنه ،زحمت کشیدید بله اگه لطف کنید شهاب 3 هم تحلیل بفرمایید.

[quote]4.4 ماخ ماکسیمم سرعت موشک هست ... در حین کم کردن ارتفاع سرعت هم کاهش پیدا میکنه تا لحظه برخورد[/quote] خوب در یک پرتابه ی بالستیک ماکسیمم سرعت در حدقال ارتفاع و لحظه ی برخورد به زمین رخ میدهد. ما اخرین عددی رو که داریم 650 است و درست اینه که همین عدد رو ملاک قرار بدیم چون در هر صورت میخواهیم اخرین مدل این خانواده رو بررسی کنیم.

این اطلاعاتی که شما قرار دادید مربوط به نسل اول فاتح 110 است که در سایت modlex هم همین مدل برای صادرات قرار داده شده است و مشخصات نسل سوم ان اندکی متفاوت می باشد. سرعت نسل سوم فاتح 1500 متر بر ثانیه است که معادل 4.4 ماخ می شود . و سر جنگی ان 650 kg و تک مرحله ای است.

[color=red][b]ویرایش:[/b][/color] [quote]بالاخره چند شد؟؟؟ باشه پس برای فاتح 110 همون وزن 500 کیلو میذارم...یه سوال دیگه؟ فاتح 110 2 مرحله ای هست؟یعنی مخزنش جدا میشه یا فقط سر جنگی اصابت میکنه؟ خیلی مهم [/quote] شما همان 650 رو بذار . موشک خلیج فارس که قطعا یک مرحله ای است. شما فاتح هم 1 مرحله ای در نظر بگیر.

ممنون که بار علمی سایتو افزایش میدید. فاتح 110: سرعت : 4.8 ماخ جرم موشک: 4900 kg جرم سرجنگی: 650 kg زاویه برخورد : 85 سجیل: سرعت: حدود 13 ماخ جرم موشک: 23500 kg جرم سرجنگی : 500kg زاویه برخورد : >85 شهاب 3: سرعت: احتمالا 3 ماخ جرم پوسته ی موشک (بدون سوخت و سر جنگی):2180kg جرم پرتاب:16000kg جرم سر جنگی: 1000kg زاویه برخورد:83< منطقه برخورد 1)شهری 2)فرودگاه نظامی

سلام و تشکر از جناب rpg7 می خواستم اگه براتون ممکنه تاثیر برخورد 2 موشک فاتح 110 و سجیل رو بررسی بفرمایید. یکبار بررسی برخورد به یک منطقه شهری و اندازه گیری شعاع پرتاب ترکشها و شعاعی که در اون تمام ساختمانها به کلی تخریب می شن و شعاعی که موج انفجار موجب مرگ افراد می شه. و مورد بعدی بررسی شدت صدمات برای برخورد همین موشکها به یک فرودگاه و لطفا در این مورد cpe موشکها رو هم در نظر بگیرید با تشکر و عذرخواهی

اگر این ماجرا واقعییت داشته باشد حیثیت تکنولوژیکی امریکا بیش از پیش به باد می رود! ظاهرا این اعداد و ارقامی که برای سطح مقطع f22 و f35 گفته می شه فقط مربوط به دید از جلو است و در شرایط واقعی عملا تاثیر چندانی ندارد. و در کل برای امریکا متاسفم که چنین هزینه های گذافی می کند بدون انکه سود چندانی ببرد. اما در مورد ناونشینی F22 ، ممکنه این قابلیت در بعضی از مدلها اضافه شده باشه و همچنین ممکنه با کمک توری که به منظور فرود اضطراری هواپیماهای غیر ناونشین تعبیه شده صورت گرفته باشه.

سلام ببخشید یه سوال ، به غیر یکی از عکسا که ارم وزارت دفاع است تو بقیه چه طور فهمیدی ار پی جی ساخت ایرانه؟

عکسیم از این چیزی که می گی داری؟ اگه می شه توضیح بده تقریبا چه شکلی بود ، مطمئنی هواپیمایی جدید بود اندازش چقدری بود؟

[quote]تاپیک معرفی موشک YARS سر جنگی موشک اسکندر هم بسته به نوع کلاهک بین 480 تا 700 کیلوگرم هست. [/quote] ممنون میخواستم با فاتح 110 خودمون مقایسش کنم که انگار از نظر قدرت انفجار و تخریب هر دو تقریبا در یک سطح اند!

[quote name="ssadeghs"][quote] [quote]وزن سر جنگی اسکندر چقدره؟ [/quote] سر جنگی جداناپذیر دارد و وزن کل موشک 3800 کیلوگرم می باشد[/quote] منظورم وزن ماده منفجره است می شه کمی در مورد yars توضیح دهید.

وزن سر جنگی اسکندر چقدره؟ تاپیکی در مورد yars موجوده

شاهزاده نایف ولیعهد عربستان سعودی در جلسه وزاری کشور شورای همکاری خلیج فارس گفت: هر گونه تعرض به کشورهای شورا، تعرض به تمام کشورهای شورا محسوب می شود. به گزارش انتخاب، رویترز نوشت: عربستان سعودی به ایران هشدار داد که نمی تواند تهدید به حاکمیت کشورهای حاشیه خلیج فارس را تحمل کند. بنا بر این گزارش، شاهزاده نایف ولیعهد عربستان سعودی در جلسه وزاری کشور شورای همکاری خلیج فارس گفت: هر گونه تعرض به کشورهای شورا، تعرض به تمام کشورهای شورا محسوب می شود. وی در ادامه اشغال جزایر سه گانه توسط ایران و نقش این کشور در درگیری ها در بحرین را محکوم نمود! ولیعهد عربستان سعودی افزود: ما تاکید می ورزیم که عربستان سعودی و باقی کشورهای شورا در خطی واحد در کنار بحرین و امارات در جهت حفظ حاکمیت و ثبات این دو کشور می ایستیم. همچنین، سعود فیصل، وزیر خارجه عربستان هفته ی گذشته اعلام کرد که کشورهای عربی خلیج فارس به دنبال تشکیل یک اتحادیه با سیاست های دفاعی و خارجی مشترک است. [url]http://alef.ir/vdcirpaz5t1awq2.cbct.html?153624[/url]

این حرف منو امیدوارتر کرد با توجه به اینکه امریکا گفته بود ارتش عراق رو در 3 روز نابود می کنه ، 3 هفته برای ارتش ایران زمان نسبتا خوبیه .حالا با یه حساب سر انگشتی اشغال 3 روزه 8 سال طول کشید و حالا اشغال 3 هفته ای می شه چقدر؟

[quote]من از یکی از کسایی که توی نیروی هوایی بود شنیدم که عربستان درخواست داده که این هواپیما ها رو پس بفرستن [/quote] واقعا ،اون شخص دلیلشم گفت؟ دوستان در مورد نیروی هوایی عربستان هیچ نگرانی نداشته باشید چون به محض اینکه یه هواپما شونو بزنیم بقیه خلباناشون دیگه حاضر نمی شن به میدون جنگ بیان.

[quote]مثل اينکه آزمايش با شکست مواجه شد و هواپيما رو گم کردند ! [/quote] از یه منبع اگاه شنیدم که ظاهرا ایران این پهپاد رو با حداقل خسارت نشونده باید صبر کرد منتظر اظهار نظر مسولین موند. ولی اگه بشه چی میشه الان رفته پیش RQ 170 [size=7](شوخی کردم جدی نگیرید!)[/size]

وقتي صحبت از نقش ارتش در دفاع‌مقدس مي‌شود، نام شهداي شاخصي همچون«عباس بابايي»، «علي صيادشيرازي» و«احمد كشوري» به ذهن متبادر مي‌شود. اين در حالي است كه نقش و حضور سربازان ارتش از نخستين ماه‌هاي آغاز جنگ تا پايان آن، مورد توجه كمتري قرار داشته است.«اميرسرتيپ دوم حسين وليوند» فرمانده كنوني دافوس آجا (دانشكده فرماندهي و ستاد ارتش) در سال 1360 و در زمان فرماندهي دانشكده افسري توسط شهيد نامجو، وارد اين دانشكده شده و بعد از شهادت نامجو، در زمان فرماندهي اين دانشكده به همت شهيد صياد شيرازي، به همراه همد‌وره‌اي‌هايش در فتح‌المبين شركت كرده است. [b]گفت‌وگوي اختصاصي«ملت ما» با اميرسرتيپ حسين وليوند، فرمانده دافوس آجا[/b] او در اغلب عمليات‌هاي شمال غرب كشور حضور داشته و سپس فرماندهي آتشبار توپخانه در لشكر 23 نيروهاي ويژه هوابرد يا همان«كلاه سبزها» را برعهده مي‌گيرد. مقطعي را در عمق 70 كيلومتري خاك عراق، به صورت چريكي جنگيده و تا دي‌ماه 1371، يعني 4 سال پس از اتمام جنگ، همچنان در مرز حضور داشته است. پس از بازگشت به تهران، حدود 8 ماه فرمانده گردان در لشكر 32 نيروهاي ويژه هوابرد مي‌شود و سال 1372، دوره عالي رسته توپخانه را در مركز پياده اصفهان مي‌گذراند و حدود 4 سال فرمانده گردان دانشگاه افسري امام‌علي(ع) مي‌شود و فرماندهي هزاران سرباز را در دست مي‌گيرد. سال 1377 به دافوس آجا مي‌رود و مدرك كارشناسي ارشد خود را در گروه زميني و رشته مديريت دفاعي مي‌گيرد و يك سال بعد، فرمانده توپخانه لشكر 30 پياده گرگان شده و سال 1379 به پاكستان مي‌رود تا دوره دافوس آجا در رشته امور دفاعي را هم بگذراند. پس از بازگشت به ايران، در ستاد نيروي زميني، مدير پژوهش و ارزيابي نيروي زميني را عهده دار مي‌شود و از سال 1382 به‌مدت سه سال، فرماندهي تيپ دانشجويان دانشكده افسري امام‌علي(ع) را برعهده مي‌گيرد. مقطع دكتراي خود را در رشته مديريت علوم استراتژيك در دانشگاه دفاع ملي مي‌گذراند و پس از تجربه معاونت آموزشي دافوس آجا، از تابستان سال 1390 فرماندهي دافوس را در دست مي‌گيرد. حسين وليوند كه تجربه فرماندهي و حضور در كنار سربازان در دوران دفاع‌مقدس را تجربه كرده، در گفت‌وگوي پيش‌رو به مناسبت روز ارتش، از نقش سربازان ارتشي و فراز و فرودهاي سربازي در طول جنگ‌تحميلي سخن گفته است: [b]هيچ‌كس نمي‌تواند پيروزي‌هاي پي در پي نيروي هوايي، هوانيروز و نيروي دريايي در طول جنگ را انكار كند. اما فراز و فرودهاي نيروي زميني در صحنه نبرد قابل تامل است. به نظر شما كجاي كار نيروي زميني مشكل داشت كه نتوانست مثل نيروي هوايي از همان آغاز جنگ‌تحميلي آماده نبرد باشد؟ آيا نداشتن تجربه جنگ يا آغاز ناگهاني جنگ باعث اين ضعف در ماه‌هاي آغازين آن شده بود؟[/b] ما نيروي زميني را نيرويي انسان محور مي‌دانيم؛ نه ابزار محور. نيروي هوايي و دريايي ابزار محورند. اگر نيروي هوايي هواپيما نداشته باشد، هيچ فايده‌اي ندارد. اگر نيروي دريايي ناو نداشته باشد، كاري از پيش نمي‌برد. در نيروي زميني به ما ياد داده‌اند، وقتي چيزي براي جنگ نداري، تازه فعاليتت شروع مي‌شود. ما ياد گرفته‌ايم كه حتي با دست خالي، به اصطلاح، جنگ سرنيزه كنيم. كسي كه كارش در جنگ اين است، طرف حسابش آدم‌ها هستند كه دل و روح و عاطفه دارند. من نمي‌گويم كه نيروي هوايي‌ها و دريايي‌ها اين شاخصه‌ها را ندارند. اما اين‌كه بتواني با 200 تا 300 سرباز كه همه روح و عاطفه دارند و خيلي‌ها از آنها از جنگ هم مي‌ترسند، خط شكني كني و حركت كني و به جلو بروي و به هدف برسي، كاري بسيار سخت است. [b]البته از وضع ارتش بعد از انقلاب و ماجراي حمله ضد انقلاب به پادگان سنندج و شرايط بي‌ثبات ارتش در آن مقطع هم نمي‌توان چشمپوشي كرد.[/b] بله. تازه اگر ابزار و امكانات داشته باشي و دچار وضع انقلاب و تلاطمي كه دريادار مدني ايجاد كرده بود نشده باشي، باز هم كاري دشوار است. بالاترين سقف درجه، سرهنگ دو و سرگرد مانند شهيد صياد شيرازي بود. سپهبد محمدولي قرني كه در ماه‌هاي آغازين پيروزي انقلاب ترور شد و ولي‌الله فلاحي، موسي نامجو و بقيه فرماندهان ارتشي جنگ هم درجات پايين‌تري داشتند. [b]اين مدني كه از آن اسم برديد كه بود؟[/b] دريادار مدني، وزير دفاع دولت موقت بود. خدمت سربازي را از دو سال به يك سال كاهش داد. سربازهاي تمام پادگان‌ها نصف شدند. دستور داد كه خدمه ناوها، هواپيماها يا تانك‌ها هر جا كه خواستند بروند. براي مثال اگر خدمه تانك مي‌خواهد، مي‌تواند برود انزلي و در نيروي دريايي خدمت كند يا بالعكس. اين انتقالات غيرضروري باعث شد كه هيچ‌كس سر جايش نباشد. ما در آغاز جنگ، تانك داشتيم، اما كسي كه با اين تانك كار كند را نداشتيم. اكثراً به شهرهاي خود منتقل شده بودند. با تمام اين تفاسير، نيروها در مرز حضورداشتند. مشكل سوم نيروي زميني، بني‌صدر بودكه اصلاً نمي‌دانست تاكتيك يعني چه؟ لجبازي و مشكلات او با مسئولان را هم اضافه كنيد. بني‌‌صدر مي‌آيد از ابزاري به نام ارتش سوءاستفاده می كند كه تا حدودي هم اين كار را کرد. به سپاه توجه نمي‌كرد. سپاه و ارتش هم به فرمان امام رفتند كردستان، درگير جنگ داخلي شدند. همين باعث شد كه آن‌طور كه بايد و شايد در مرزهاي جنوبي مستقر نبوديم. [b]اين واقعيت دارد كه توپخانه‌هاي ارتش در بعضي از روزها بيش‌تر از 2 يا 3 گلوله، سهميه بيش‌تري نداشته‌اند و اين محدوديت از سوي بني‌صدر بوده؟[/b] در اوايل جنگ، تازه در انبارهاي مهمات باز شده بود. اين محدوديت در سال 67 بيش‌تر شد. به هر توپ، يك گلوله يا يك كمي بيش‌تر سهميه داده مي‌شد. يعني هر دو روز، سه گلوله. اواخر جنگ هم كه به تحريم خورده بوديم، هر چه عراقي‌ها قوي‌تر مي‌شدند، ما ضعيف‌تر مي‌شديم. بني‌صدر مي‌خواست از ارتش، استفاده ابزاري كند و رودرروي حاكميت بايستد. [b]حتي در اين مسير، درجه صياد شيرازي را مي‌گيرد. نگاه صياد به امام(ره) و آيت‌الله خامنه‌اي، نماينده امام(ره) در ارتش بود. صيادشيرازي به جبهه غرب مي‌رود و در كنار بچه‌هاي سپاه شروع به جنگيدن مي‌كند. بعد از عزل بني‌صدر با همان امكاناتي كه داشتيم، عمليات‌هاي موفقيت‌آميز مانند ثامن‌الائمه، طريق‌القدس، فتح‌المبين و بيت المقدس را اجرا كرديم. [/b] بله! تلاطم و نوسان در فعاليت نيروي زميني در طول جنگ وجود داشته است. چون آدم‌ها دچار نوسان مي‌شوند. تلويزيون استراليا برنامه‌اي به نام«سربازان» توليد كرده بود كه در آن درباره اين صحبت مي‌كرد كه چه عواملي باعث مي‌شود كه يك سرباز جلو برود و از گلوله نترسد. نتيجه‌اش تنها يك كلمه بود؛ ترس. ترس از اين‌كه اگر پيشروي نكند، با او برخورد كنند و اعدام شود. اگر جلو نرود، خانواده‌ها و همقطارها او را ترسو و بزدل خطاب كنند. من تاثير ترس بر سربازان را قبول دارم، اما معتقدم كه در ارتش جمهوري اسلامي ايران، سربازان با اعتقاد و ايمان پيش مي‌رفتند. اما آيا همه اين‌گونه بودند؟ممكن است كه سرباز مثل يك بسيجي با شما همراه و همپا نباشد. البته در بين سربازان هم شجاع‌ترين‌ها را هم داشته‌ايم كه خاطره‌اي در اين باره مي‌گويم. يكي از شاخصه‌هاي نيروي زميني همين است. اين افراد روي زمين مي‌جنگند و حرف آخر را هم اينها مي‌زنند. [b]اين حرف شما را كاملاً قبول دارم. اما آن چيزي كه هيچ‌وقت براي من قابل درك نبوده، اقدامات شجاعانه و بي‌محابانه بسيجي‌ها در جبهه‌هاست. چه فرقي بين آنها و رزمندگان ارتشي بوده است؟[/b] البته ممكن است كه اين روحيه بسيجي‌ها هم در ارتشي‌ها وجود داشته باشد. اما هر كسي كه بي‌محابا و بي‌حساب و كتاب در جبهه حركت كند را به عنوان بسيجي قبول ندارم. اين تلقي غلط است كه بگوييم، هر كسي كه بي‌محاباست؛ بسيجي است. بسيجي‌ها تابع فرمانده و مقررات و نظم هستند. آن كسي كه تابع فرمانده نيست و هر كاري كه مي‌خواهد انجام مي‌دهد، ديگر بسيجي و سرباز نيست. ولي اين را قبول دارم كه روحيه‌ بسيجي‌ها با خيلي‌ها قابل مقايسه نبود. [b]آيا نمونه‌اي از سربازان ارتش سراغ داريد كه با اين ويژگي‌ها همخوان بوده باشد؟[/b] من خودم يك سرباز به نام علي آيينه بيگي داشتم كه قدي حدود يك متر و نيم داشت اما بسيار شجاع و نترس بود. امير دادبين مي‌گفت كه يادم هست در عمليات بيت المقدس 5 در پنجوين بوديم. يك تيربار عراقي در بالاي يك ارتفاع بر كانال محل عبور ما مسلط بود و همه بچه‌ها را از دم مي‌زد. قرار شد كه يك نفر براي از پاي درآوردن تيربارچي برود، اما هر كسي كه مي‌رفت، شهيد يا مجروح مي‌شد و اين كار غيرقابل انجام بود. علي آيينه‌بيگي با آن جثه كوچكش تيربارچي عراقي را از پاي درمي‌‌آورد و چند دقيقه بعد هم خودش شهيد ‌مي‌شود. به ياد دارم كه در كردستان بوديم. صبح‌ها استراحت مي‌كرديم و شب‌ها پست نگهباني داشتيم. چون فرقه‌هاي خاصي در كردستان بودند كه بيش‌تر شب‌ها حمله مي‌كردند. آن موقع فرمانده پايگاهي اطراف سردشت بودم. يك شب از پست‌هاي نگهباني بازديد مي‌كردم كه با علي آيينه‌بيگي روبه‌رو شدم. گفتم آيينه‌ بيگي خسته نباشي! گفت من خسته نمي‌شوم. جناب سروان، جنگ در راه خدا خستگي ندارد. هيچ‌وقت روحيه بالاي او را فراموش نمي‌كنم. [b]البته خيلي از سربازان ارتش بعد از اتمام دوره خدمت سربازي، لباس بسيج پوشيدند و داوطلبانه به جبهه رفتند.[/b] بله. در قالب كلي، جنگيدن با روحيه بسيجي بهتر از جنگيدن با روحيه سربازي است. چون طرف آمده دو سال خدمت سربازي را بگذارند و به زندگي خود برگردد. البته اواخر سال 66 هم سپاه درگير جذب سرباز وظيفه شد. [b]چرا سپاه هم وارد ماجراي سربازگيري شد؟[/b] فرسايشي شدن جنگ، نيروها را خسته كرده بود. به همين دليل اعزام‌ها به مرور در سال‌هاي 66 و 67 كمتر شد. پس سپاه هم جذب سرباز را آغاز كرد. شرايط آن موقع خيلي متفاوت بود. بسيجي‌ها با تمام وجود به جبهه مي‌آمدند. ولي ما سرباز اقليت مذهبي داشتيم كه حالا با هر نيتي كه داشت، هم خيلي خوب و شجاع بود و هم بسيار خوب مي‌جنگيد. در نهايت هم شهيد شد. يادم هست كه يك سرباز به نام علي‌محمد قاسمي داشتم كه از آذربايجان شرقي آمده بود. با وجود اين‌كه بي‌سواد بود، اما به‌خاطر رشادت از صياد شيرازي ارشديت گرفت. با وجود اين‌كه سواد نداشت، تمام حروف انگليسي و سواد توپخانه را ياد گرفت. ما سربازان با تجربه بسيار خوبي داشتيم. ما اگر روحيه بسيجي را در سربازهايمان ايجاد مي‌كرديم، نتيجه مطلوب‌تري مي‌گرفتيم. [b]رزمنده‌هاي پاسدار، ارتشي و بسيجي در عمليات‌هاي نيمه دوم سال 1360 و نيمه اول 1361 مانند طريق‌القدس، فتح‌المبين و بيت المقدس، بيش از پيش در كنار هم قرار گرفتند. فكر مي‌كنم كه مي‌شد در اين شرايط، مكمل يكديگر باشند. ارتشي‌ها بر جنبه‌هاي سخت افزاري و تاكتيكي مسلط بودند و بسيجي‌ها هم روحيه خاص خود را داشتند. آيا اين تلفيق تخصص ارتش و روحيه خاص بسيج در جبهه‌ها ديده مي‌شد؟[/b] هم تاثير ارتش بر روي سپاه و هم تاثير روحيه خاص بسيجي بر قالب‌شكني ارتش مشهود بود. اين تاثير دو جانبه بود و خود را در پيروزي عمليات طريق‌القدس، فتح‌المبين و بيت المقدس نشان داد. [b]آيا اين حال و هوا تا آخر جنگ تداوم داشت؟[/b] خير. بعد از سال 64 دچار نوسان شد. بعد از بيت المقدس، عمليات رمضان را اجرا كرديم و خواستيم وارد خاك عراق شويم. بعد از پيروزي‌هاي زياد دچار غرور شده بوديم. بعد از آن، وقفه‌اي افتاد و تفكيك مسئوليت شد. ارتش در مناطق خاصي عمليات خودش را انجام مي‌د‌اد و سپاه هم در مناطق خاص خودش بود. وقتي ارتش عمليات انجام مي‌داد، فقط خودش بود. اما وقتي سپاه عمليات مي‌كرد، نيروي هوايي و هوانيروز ارتش از آن پشتيباني مي‌كردند. [b]يعني اين تفكيك تاكتيكي و استراتژيكي، بعد از عمليات رمضان هم ادامه داشت؟[/b] ما در عمليات‌هاي بدر و خيبر هم شركت داشتيم و تفكيك بعد از آن انجام شد و تا عمليات مرصاد ادامه داشت. نام اين تفكيك را نبايد انشقاق گذاشت. چون هيچ عملياتي در طول 8 سال دفاع‌مقدس، بدون حضور و پشتيباني توپخانه ارتش، هوانيروز و نيروي هوايي انجام نمي‌شد. [b]اما در عمليات نابهنگام مرصاد ما شاهد حضور ارتش و سپاه در كنار هم هستيم؟[/b] بله. شهيد صيادشيرازي با تيپ 55 هوابُرد گردنه پاتاق را مي‌بندد، هوانيروز كرمانشاه هم منافقين را از بين مي‌برد. بچه‌هاي سپاه و ارتش و بسيج هم در تنگه مرصاد جلوي منافقان را گرفته بودند. اين اتحاد و همدلي، باعث شد كه پرونده منافقين همان‌جا بسته شود. [b]فكر مي‌كنم كه اين فراز و فرودهاي بين سپاه و ارتش، حاصل و نتيجه خوبي به همراه داشته است. سربازان كنوني سپاه و ارتش از آن حال و هوا و روحيه سربازان قديمي، چيزي به ارث برده‌اند؟آيا در جنگ‌هاي احتمالي مي‌توان روي آنها حساب كرد؟[/b] جواناني كه در ايران انقلاب كردند و جنگيدند، برخي از آنها همان طيفي بودند كه قبل از انقلاب، شلوارهاي به اصطلاح پاچه گشاد مي‌پوشيدند و بعضاً به فكر ظاهر خود بودند. اما همان‌ها پيرو امام(ره) شدند و انقلاب كردند و بسياري از آنها هم در جنگ‌تحميلي به شهادت رسيدند. من يقين دارم كه اگر شرايط جنگ پيش‌آيد، همين جوان‌ها با همين ظاهري كه شايد مقبول خيلي‌ها هم نباشد، كم نخواهند گذاشت. جوانان، كشورشان را دوست دارند و از آن دفاع مي‌كنند. گفتگو از: مريم اسدي جعفري [url=http://www.asriran.com/fa/news/210083/%D8%B3%D8%B1%D8%A8%D8%A7%D8%B2-%D8%B1%D9%88%D9%8A-%D8%B2%D9%85%D9%8A%D9%86-%D9%85%D9%8A%E2%80%8C%D8%AC%D9%86%DA%AF%D8%AF-%D9%88-%D8%AD%D8%B1%D9%81-%D8%A2%D8%AE%D8%B1-%D8%B1%D8%A7-%D9%85%D9%8A%E2%80%8C%D8%B2%D9%86%D8%AF]منبع[/url] [color=orange] ادغام شد . 00Amin[/color]

به گزارش مشرق به نقل از مهر، پایگاه اینترنتی دبکافایل که روابط نزدیکی با سرویس جاسوسی رژیم صهیونیستی دارد در گزارشی ادعا کرد: این مانور با دستور شخص "باراک اوباما" رئیس جمهور آمریکا در راستای سنجش واکنش احتمالی به حمله مشترک آمریکا و اسرائیل به تاسیسات هسته ای ایران انجام شده است. بر این اساس، در این مانور مشترک با عنوان "روز دیگر" نیروی هوایی، دریایی و زمینی آمریکا و رژیم صهیونیستی مشارکت داشته اند و علاوه بر آنها نظامیانی از کشورهای اروپایی و خاورمیانه نیز حضور داشته اند. دبکافایل در ادامه با اشاره به گزارش برخی رسانه های آمریکایی نوشت: طی هفته های اخیر چندین فروند جنگنده از آمریکا به پایگاه الظفره امارات و پایگاه العدید در قطر منتقل شده اند که در راستای عملیات علیه تاسیسات هسته ای ایران صورت گرفته است. این رسانه صهیونیستی در ادامه با اشاره به حضور ناوهای آمریکایی "آبراهام لینکلن" و "اینتر پرایز" در منطقه و استقرار جنگنده های آمریکایی در امارات و قطر می نویسد: این اتفاقات در حالی رخ می دهد که گروه 1+5 و ایران برای دور دوم مذاکرات هسته ای آماده می شوند. [url=http://www.mashreghnews.ir/fa/news/115229/%D8%A8%D8%B1%DA%AF%D8%B2%D8%A7%D8%B1%DB%8C-%D8%B1%D8%B2%D9%85%D8%A7%DB%8C%D8%B4-%D9%85%D8%B4%D8%AA%D8%B1%DA%A9-%D8%A2%D9%85%D8%B1%DB%8C%DA%A9%D8%A7-%D9%88-%D8%A7%D8%B3%D8%B1%D8%A7%D8%A6%DB%8C%D9%84]منبع[/url]

به گزارش مشرق به نقل از شبكه خبری زی نیوز، وی. كی. ساراسوات روز شنبه اعلام كرد این سامانه دفاع موشكی تا كنون چهار آزمایش را با موفقیت پشت سر گذاشته و موشك های ورودی را هدف قرار داده است. به گفته رییس سازمان تحقیق و توسعه دفاعی هند، در این آزمایش موشك های 'پرتیهوی' اصلاح شده به عنوان موشك های دریافتی مورد استفاده قرار گرفت. بر اساس این گزارش این آزمایش ها نشان داد كه این سامانه می تواند موشك هایی با برد بیش از دو هزار كیلومتر را هدف قرار دهد. رییس سازمان تحقیق و توسعه دفاعی هند اظهار داشت كه این سامانه دفاع موشكی با سامانه 'پاتریوت 3 ' آمریكا قابل قیاس است. [url=http://www.mashreghnews.ir/fa/news/115057/%D9%87%D9%86%D8%AF%DB%8C-%D9%87%D8%A7-%D8%B3%D8%A7%D9%85%D8%A7%D9%86%D9%87-%D8%AF%D9%81%D8%A7%D8%B9-%D9%85%D9%88%D8%B4%D9%83%DB%8C-%D8%B3%D8%A7%D8%AE%D8%AA%D9%86%D8%AF]منبع[/url]