عزیز جان داریم سناریو رو میسازیم. صبر داشته باش اینها که میگی مال الان نیست. حساب کتابها رو که کردی اونوقت میشه تجمیع کرد و حساب کتاب کرد. هر دکترین یا استراتژی یا روشی انتخاب کنیم حساب کتاب میخواد حتی سلاحهای کشتار جمعی رفع اسپم : اگر بتونیم از توپ جدید روسها هم استفاده کنیم خیلی اوضاع بهتر میشه، کالیبر 57 جدید روسها : Derivatsiya البته مهمات هدایت پذیرش رو هم بگیریم! دوسال پیش که با سینا برای تاپیک کورگانتس تحقیق می کردیم روسها داشتند این توپ رو توسعه میدادند، نمی دونم الان به کجا رسیده. ظاهرا مهماتش هم مثل توپ 40 مم فرانسوی ها تلسکوپیه. An extremely important part is being played by the Tochmash Design Bureau that has developed a guided artillery projectile for the 57-mm gun. The projectile’s kill probability is close to that of air defense missiles - 0.8 for a subsonic small size-target engaged with two projectiles.

ما کشور وسیعی داریم و نقاط با اهمیت زیاد یک مسیر پدافند نقطه ای از همه این نقاط هست، مسیر دیگر پوشش پدافندی هست. با توجه به اینکه نمیتونیم و نمیخوایم از مهمات (موشک) با برد بلند استفاده کنیم چون گرونه، باید حامل تحرک داشته باشه تا بتونه سطح وسیعی رو پوشش بده. بهترین راه آن هم استفاده از گشتهای هوایی با پرنده هایی هست که ساعت پروازیشان ارزان باشد مثلا پرنده های توربوپراپ بزرگ، چیزی مشابه سی130 هرکولس اختصاصی شده برای پدافند ضد کروز. این هواپیما میتونه 20 تن بار حمل کنه. نصب توپهای کالیبر بالا ( از 40 تا 80 مم) در برجکهایی زیر بال، در صورت بلوغ فناوری استفاده از لیزر، و موشکهای کوچک در حد منپد هایی مثل میثاق هم لازم هست که از برجکهای شلیک کننده درون بدنه بتونه تعداد زیادی موشک رو همزمان شلیک کنه. چندین اپراتور هم میتونند همزمان با اهداف زیادی درگیر بشوند.) با در نظر گرفتن سرعت بهینه 540 کیلومتر بر ساعتی هرکولس، که میشه 9 کیلومتر در دقیقه و برد 5 کیلومتری برای سلاحها ( البته سلاحی مثل Bofors 40mm L70 هم هست که بالای 10 کیلومتر برد داره) و فرض اینکه موشک مهاجم در 200 کیلومتری هدف رهگیری بشه و هدفش مشخص بشه، هرکولس 20 دقیقه فرصت داره تا خودش رو به سایت مورد دفاع برسونه و در نتیجه میتونه یک شعاع 180 کیلومتری رو پوشش بده. شبیه همین طرح رو با بالگرد هم میشه اجرا کرد البته بالگرد هزینه پروازش زیاده و باید به صورت اسکرامبل ازش استفاده کرد. همچنین توکانو ها هم میتونندبا کارآیی کمتر این وظیفه رو انجام بدهند، همچنین یکی از بهترین کارها، استفاده از بالنهای راداری و اپتیکی هست در یک حلقه با فاصله 100 الی 150 کیلومتری داخل مرز خودمون هم از حملات پیشدستانه در امان هستند و هم میتونند یک دیوار دفاعی درست کنند و چند بالگرد مسلح به پاد توپ در پایگاه های نزدیک آماده و اسکرامبل باشند که به محض آلارم بلند بشوند و کروزها رو با توپ بزنند. میشه چند تا گشت هرکولس هم گذاشت برای افزایش اطمینان. البته همه چیز بستگی داره به نحوه حرکت کروزها. مثلا این 1200 کروز در یک موج، به چه صورت حرکت می کنند؟ از چند مسیر وارد مرز میشوند؟ داخل مرز از چند مسیر حرکت می کنند؟ آیا مثل یک کاروان با هم حرکت می کنند؟ یا مانور میدهند و 360 درجه به هدف حمله می کنند؟

نکته دیگه تفاوت «جنگ» و «نبرد» هست منظور نویسنده تاپیک مشخص شود که در جنگ علیه ناتو چکار کنیم، یا در یک نبرد علیه نیروی هوایی ناتو در یک جنگ احتمالی چکار خواهیم کرد؟ مشخص است که این دو متفاوت هستند.

سلام و ارادات و کمال تعجب رو دارم! جناب ناورد، شما که مطالعات خوبی دارید، این حرف از شما بعیده. سابقه استقلال خواهی و حتی درگیری های مسلحانه در آذربایجان و ارمنستان به قبل از فروپاشی شوروی می رسد. حتی یکی از دلایل فروپاشی شوروی همین مبارزات بوده، حالا شما می فرمایید این مردم نشسته بودند، اینقدر ما نرفتیم اونجا رو ملحق کنیم به خودمون که فکر استقلال به سرشون افتاد؟ در مورد ارمنستان که از دهه 1920 استقلال خواهی داشتند و شوروی به زور دگنک اونها رو نگه داشته بود، حالا ایران مسلمان کجا میتونست ارمنستان رو الحاق کنه؟ آمریکا و اروپا و روسیه هم می نشتستند و تماشا می کردند؟ خوبه رویاهای خودمون رو از واقعیت تمیز بدیم، بله من هم که بازی می کنم در زمان جنگ جهانی دوم با ایران نصف دنیا رو میگیرم اما این فقط در رویای من و صفحه کامپیوترم باقی میمونه. قضیه 50 درصد دریای خزر هم همینطوره. اگر 50 درصدش مال ایران بوده پس نفت آذربایجان که شوروی استخراج می کرد و هیتلر رو هم وسوسه کرده بود مال ایران بود! حالا معلوم شد برجام چطور خونده شده و چطور تصویب شده. همونهایی که از این متن معاهده ترکمنچای، سهم 50 درصدی ایران از دریای خزر رو برداشت کردند، توهم کردند که تو برجام قراره تحریمها لغو بشه! ((سفاین تجارتی روس مانند سابق استحقاق خواهند داشت که به آزادی بر دریای خزر به طول سواحل آن سیر کرده به کناره های آن فرود آیند و در حالت شکست کشتی در ایران اعانت و امداد خواهند یافت و همچنین کشتیهای تجارتی ایران را استحقاق خواهد بود که به قرار سابق در بحر خزر سیر کرده، به سواحل روس آمد و شد نمایند و در آن سواحل در حال شکست کشتی به همان نسبت استعانت و امداد خواهند یافت. در باب سفاین حربیه که علم های عسکریه روسیه دارند چون از قدیم بالانفراد استحقاق داشتند که در بحر خزر سیر نمایند، لهذا همین حق مخصوص کما فی السابق امروز به اطمینان به ایشان وارد می شود، به نحوی که غیر از دولت روسیه هیچ دولت دیگر نمی تواند در بحر خزر کشتی جنگی داشته باشد.))

خودروهای ماژولار ایده جالبی هستند، اما نباید فراموش کرد که ماژولاریتی یک پاسخ است، باید سوالی که منجر به این پاسخ شده است را بررسی کرد. ماژولاریتی در ارتشی که ساختار فرماندهی و تعمیرات و نگهداری متناسب نداشته باشد اتفاقا شاید بد هم باشد و منجر به اتفاقاتی مانند این شود که خودرو فرماندهی در خط تماس به عنوان خط شکن عمل کند و خودرو رزمی پیاده نظام در پشت جبهه تلاش کند عملیات را فرماندهی کند!

بله ، در کاربرد عوامانه استفاده کردم. به همین علت هم قید « به هر علتی» را اضافه کردم ظاهرا ما به نتایج نسبتا درستی رسیده ایم، گرچه به نظر من از روش درستی به این نتایج درست نرسیده ایم.

علیکم السلام این بیان شما نشان می دهد که استراتژی دفاعی ما - به هر علت - در مسیر نسبتا درستی قرار داشته که به صورت مستقلی* در تقابل با استراتژی دفاعی ایالات متحده قرار گرفته است. * مستقل از انجا که بعید است ایران تهدید اول یا دوم یا حتی سوم پیش روی آمریکا طبقه بندی شود.

وقتی به موارد بالای این نمودار، که بودجه بیشتری دریافت می کنند نگاه می کنم به نظرم می رسد که بیشتر از روسیه و چین، تهدید «ایران» مبنای این برنامه ریزی بوده . بخش اعظم بودجه به دفاع موشکی، شبکه های امن، و قدرت آتش دقیق برد بلند (مناسب برای مقابله با استراتژی A2AD ایران و البته چین) می رسد. ظاهرا ما در یک جنگ سرد تسلیحاتی با آمریکا قرار گرفته ایم.

دقیقا قدرت ترس بیشتر از قدرت استفاده از موشک هست یعنی تا وقتی شما از موشکتون استفاده نکردید دشمن نمیدونه واقعا قدرتش چقدره و عواقبش رو آیا میتونه تحمل کنه یا نه. خود این باعث بازدارندگی میشه. اما اگر سر هر اتفاق جزئی از بیشترین توانتون استفاده کنید، کم کم برای دشمن عادی میشه.

قسمت جالب ماجرا اینجاست که رژیم صهیونیستی که هم جور تسلیحات دقیق در اختیار داره و آسمان و زمین و دریا هم تحت تسلطشه، تا حالا چند برابر از کودک و نوجوان و زن و سالخورده و نوزاد فلسطینی ها رو کشته، و از اون طرف فلسطینی ها که همه جوره تحت تحریم و فشار هستند و نمی تونند تسلیحات دقیق تهیه کنند تا حالا خیلی کمتر، کسری از کشته های صهیونیستها هم از کودک و زن و سالخورده و ... صهیونیستها نکشتن. قسمت لمپن گونه ماجرا هم اینجاست که یک تفکری که فکر میکنه بهترین سیستم دنیاست و برترین تمدنه و پایان تاریخه، یک گربه زخمی اسرائیلی ها رو براش مراسم شمع روشن کنون! برگزار میکنه و تو بوق و کرنا میکنه، اما این همه آدم لت و پار شده و سوزانده شده و از عمد با سلاحهای ممنوعه هدف قرار گرفته رو جزو تلفات جانبی و اجتناب ناپذیر میدونه! جلوی همچین دیو آدم خواری، باید قدرت داشته باشی که مثلا در برابر هر 10 نفری که از ما بکشی، حداقل 2-3 نفر ازت می کشیم وگرنه حمام خون به پا می کنند. گذشته از اینها، این بحث «قدرت ترس از عمل بیشتر است» تا حدی این دغدغه کشته نشدن کودکان و ... رو هم برطرف میکنه. بالغین صهیونیستها در سرزمینهای اشغالی که همه نظامی هستند، حالا یا ذخیره یا فعال.

اتفاقا ترس سلاح پرقدرت تری هست بزنند تو مراکز جمعیتی مثلا 1000 نفر کشته هم بده، چی میشه؟ اما وقتی شمشیر داموکلس بالای سرشون باشه نمیدونند که وقتی روز واقعه بشه 1000 تا تلفات میدن یا 10 هزار تا یا چقدر؟

اجازه بدید با شما مخالفت کنم حصار اقتصادی کشیدن دور خودمون نه مطلوبه نه ممکن. ممکن نیست چون تقریبا هر تولیدی وابستگی هایی به خارج داره برای تأمین مواد اولیه و ماشین آلات و ... و از اون طرف هم واقعا یه بازار 80 میلیونی در مقابل دسترسی های چندصد میلیونی و بلکه میلیاردی رقبا، کافی نیست. اتفاقا یکی از مسیرهایی که باید دنبال بشه تجارت خارجی گسترده است به طوری که کشورهای دیگه و حداقل کشورهای منطقه رو وابسته به ما بکنه و هزینه تحریمها بالا بره. شبیه کاری که آلمان پس از جنگ جهانی اول به مدیریت آقای «شاخت» انجام داد و گسترش اتوبانها عملا اون رو تبدیل به هاب اروپا کرد، شاید مسامحه فرانسه و انگلستان در برابر توسعه طلبی های آلمان هم بی تاثیر از این قضیه نبود. در اولین همایش اقتصاد مقاومتی در دانشگاه علم و صنعت هم چند مورد از راهکارهای مشابه این ارائه شد.

به احتمال زیاد اون پیشران ها برای داخل جو کارآ نیستند و داخل جو باید سطوح آیرودینامیک داشته باشید برای کنترل. در خارج از جو چون مقاومت هوا نیست یا خیلی کمه، اون پیشرانهای کوچک جواب میدن. با این روش موشک شما دیگه بالستیک نیست و شبه بالستیک میشه. چون سجیل حدود 800 کیلومتر بالا میره و اگر بخواهید مسیرش رو تخت کنید قضیه فرق میکنه. البته نشد نیست ولی تا حالا موشک ایرانی شبه بالستیک نمی شناسم. همچنین اون مانور کاهش سرعت، حرارت و جی بسیار زیادی به سر جنگی وارد می کنه و خود این هم یک چالش فناورانه است، و در میان موشکها و سرهای جنگی ایران ندیمد. البته سخته، ولی میشه!

منظورت اینه که موشک پاتریوت الان توسط جنگنده های آمریکایی به صورت عملیاتی حمل میشه؟ خب پس چرا آمریکایی ها این همه روی سلاح هایپرسونیک ضربه استراتژیکشون که هر نقطه ای رو ظرف یک ساعت مورد اصابت قرار بده دارند کار می کنند و هنوز به نتیجه نرسیده اند؟

عزیز جان kill vehicle های استاندارد ۳ در خارج از جو عمل میکنند ولی طرح ما قراره در داخل جو عمل کنه و از اون مهمتر با سرعت بیش از ۱۰ ماخ وارد جو بشه. اصلا نمیشه اینها رو مقایسه کرد

هدف بدون تحرک در دریا یعنی مرگ! این ایده سکو ها خیلی جالبه، ولی چرا تحرک راه به آن اضافه نکنیم؟ فراموش نکنیم که ما چندین نفت کش صدهزار تنی برای ونزوئلا ساخته ایم. وگرنه، شما تصور کن که یک اف 15، در محاسبات سر انگشتی من می تواند حدود 100 SDB حمل کند با برد دورایستایی حدود 200 کیلومتر. برد اس 300 دریاپایه روی ناورهای روسی چقدر است؟ 90 کیلومتر. توان سورتی های دشمن را در نظر بگیر، به نظر شما چند سورتی پرواز می توانند روی این سکو انجام دهند؟ حداقل روزانه ده ها سورتی. و شما چقدر ذخایر موشکی و مهمات توپ دارید؟ با توجه به اینکه قطعا ارتباط ساحل با این سکو قطع خواهد شد. اگر سکوی ما تحرک نداشته باشد حتی یک ناوچه هم از پس آن بر می آید، شبیه کاری که عراق کرده بود و دهها قبضه راکت انداز را روی یک ناوچه مستقر کرده بود و از آبهای پشت شبه جزیره فاو به شدت ما را زیر آتش می گرفت. حتی بهترین C-ram ها هم از پس صدها راکت با دقت 50 متر که از 300 کیلومتری شلیک می شوند بر نخواهند آمد. البته ایده شما نکته ناب و خوبی داشت آن هم این که غرق کردن این سکو ها بسیار مشکل است. اما خالی کردن سطح آن از هرگونه تأسیسات، ساده است! بهترین حالت برای چنین سکویی، کاربری دوگانه و غیر نظامی است، که در کنار آن به صورت مخفی بعضی کاربری های نظامی و اطلاعاتی وجود داشته باشد. و بهترین جا هم برای این سکو ها نزدیک به سواحل است جایی که یک نفر دیدبان مخفی شده در سکو می تواند کارآیی بالا داشته باشد. وگرنه تأسیساتی که ارسال امواج داشته باشند به معنای نابودی سطح سکو خواهد بود. گذشته از این آمریکا هرگز اجازه ساخته شدن این سکو را نخواهد داد. و حتی اگر در داخل کشور آن را ساخته باشیم نمی توانیم ببریم وسط اقیانوس هند و آن را مستقر کنیم. یک کشتی که یک قایق انگلیسی را برای ایران قاچاق میکرد چند بار نزدیک بود توسط آمریکا توقیف شود، چه برسد به چنین غولی!

یک نکته مهم اینه که در حدود 10 دقیقه که موشک ما قراره تا رسیدن به هدف طی بکنه، هواپیمای هدف بیش از 100 کیلومتر جابجا شده. این محدوده ای نیست که رادار ( حتی فعال) خود موشک بتونه اون رو پوشش بده و هدف رو دوباره پیدا کنه. پس ما نیاز به رهگیری مداوم هدف ( یا حداقل چند بار در میان مسیر) و انتقال این اطلاعات به موشک، و اصلاح مسیر موشک در میان مسیر هستیم. هرکدام از اینها یک چالش مهم هستند توجه کنیم که این موشک ما چند صد کیلومتر اوج میگیره و بعد دوباره وارد جو میشه. سپر حرارتی احتمالا لازم داره پلاسما در جلوش ایجاد میشه و بسیار داغ میشه. در این شرایط فشار و تنش عظمی! به نظر من بعیده که چیزی در حد موشک صیاد دوام بیاره. بهترین حالت به نظرم یک «سرجنگی» با قابلیت مانور هست. اولا هدف زیاد مانور پذیر نیست ثانیا از بالا حمله صورت میگیره و ثالثا شتاب جاذبه و سرعت اولیه کمک می کنند که حتی در صورت مانور دادن، سرعت چیزی بالای سرعت صوت باقی بمونه. این برای اصابت به اهداف مدنظر کافیه. سلام و رحمت خدا بر جنگجوی نگران! انصافا تو اون سن با شیشه نوشابه دعوا میکردی؟!! برگهام ریخت! امثال شما همان نداشته های مورد نظر می باشند! و بهترین «نداشته مورد غفلت دشمن» چیزی است که دشمن نمی تواند از آن غفلت نکند. یعنی اگر بخواهد آن را وارد محاسبات خود کند چنان حجم عظیمی دارد که عملا تهاجم را غیر ممکن کند. و البته دشمن هر روز در حال بالا بردن ظرفیت خود است. ده سال پیش پردازش همه ایمیلهای دنیا، امروز ... ظاهرا مائو بر همین اساس گفته چریک مانند ماهی است و مردم مانند آب هستند، چریک وقتی داخل مردم باشد در امنیت است.

خوشحالم که بیشتر می بینیمتون اختیار دارید درسهایی که از شما یادگرفتیم رو پس میدیم بیشترین خوشحالی من از دیدن قاهر، ایفای چنین نقشی بود. احتمالا به خاطر استفاده از اثر سطحی قاهر بتواند برد زیادی داشته باشد. البته قاهر به دلیل کمبودن فضا برای تجهیزات راداری و پردازشی کاملا نمی تواند این نقش را ایفا کند . از طرف دیگر هواپیمای گشت دریایی مورد ذکر، بهتر است کاملا اثر راداری مشخص و زیادی داشته باشد که این پیام را به دشمن بدهد که « دارم میبینمت!» تکمله : البته این فقط برای دشمن فرامنطقه ای قابل استفاده است ک اهل محاسبه و هزینه فایده است. اگر یک دشمن منطقه ای بی فکر و دیکتاتور را بپزند که بدون توجه به هزینه ای که برای کشور و مردمش ایجاد می شود برای ارضای عقده های شخصی به یک جنگ بزرگ علیه ایران دست بزند، این استراتژی فایده ندارد. در حقیقت «چیکن استراتژی» ایران در مقابل یک گاو رم کرده جوابگو نیست و باید برای آن هم تمهیداتی اندیشید.

خدا قوت و دست مریزاد به نظر من، مفید تر از مقابله تاکتیکی، مقابله استراتژیک است. یعنی حمله به استراتژی دشمن مفید تر است تا حمله به خود دشمن. اگر تهدید فرامنطقه ای را در نظر بگیریم، استراتژی دشمن دور نگاه داشتن سکو های خود از منطقه درگیری و «دورایستایی» است. بر این اساس اگر ما بتوانیم این دور ایستایی را مختل کنیم دشمن طبق استراتژی خودش، وارد جنگ نخواهد شد یا استراتژی را تغییر خواهد داد که ده ها سال طول خواهد کشید، کما اینکه از سال 2000 و آن رزمایش معروف، ده ها سال طول کشیده تا دشمن به استراتژی فعلی دورایستایی برسد. به نظرم یکی از بهترین ابزارهای ما می تواند هواپیماهای گشت دریایی با برد بلند باشد، چیزی شبیه Tu-142 . در حقیقت 3 فروند از اینها می تواند بیش از 300 فروند جنگنده چندکاره برای ما «بازدارندگی» ایجاد کند. البته با تغییراتی و مجهز کردن آنها به رادارهای جستجوی سطحی و هوایی و کم کردن تسلیحات حمل شونده. نهایتا 6 موشک دوکاره هوا/دریای مانند فونیکس اصلاح شده و دارای دیتالینک ( یا نمونه های بر پایه موشک استاندارد) یا نمونه های داخلی صیاد 2/3/4 تنها تسلیحات این هواپیما باشند و بقیه حجم و وزن به سامانه های راداری - تجهیزات پردازشی - و پرسنل پردازشی اختصاص داده شود. این هواگردها باید به صورت 7/24 در دریای عمان و اقیانوس هند گشت زده و با برد 200-400 کیلومتری رادارهای خود، عملا ناوهای هواپیما بر را مجبور به حدی از دورشدن بکنند که سواحل ایران از برد رزمی هواگردهایشان خارج شود. چرا این هواپیما بازدارندگی ایجاد می کند؟ همانطور که استاد گرامی اسکای هاوک اشاره کردند توانایی هدف قرار دادن دریا با موشکهای بالستیک وجود دارد، مانع عمده این کار دریافت اطلاعات از صدها و هزاران کیلومتر دورتر از سواحل است. این هواگردها این امکان را میسر می کنند و به عنوان سکوی مقدم عمل می کنند لذا دشمن قبل از حمله به ایران باید آنها را نابود سازد. لذا مانند یک سنگر کمین عمل نموده و استراتژی ایران مبنی بر ضربه دوم را تقویت می کنند. بدین معنی که هرگونه تعرض به این هواپیماهای گشت دریایی به معنی جنگ با ایران خواهد بود و فرصت راهی سازی موج موشکهای بالستیک برای ایران فراهم خواهد شد. این هواگردها امکان غافلگیری را پایین تر آورده که اثربخشی ضربه دوم را بیشتر میکند. همانطور که گفته شده « بهترین سلاح، سلاحی است که قبل از شروع، جنگ را ببرد»

اتفاقا حالت سوم به نظر من صحیح تر هست و اینکه اعلام این قضیه یک جنگ روانی و دیپلماسی عمومی بسیار هوشمندانه از طرف کره شمالی هست، و در عمل هیچگاه این اتفاق نخواهد افتاد. شرطهایی براش میذارن که آمریکا قبول نکنه. تضمین امنیت کره شمالی یعنی این!

عجیبه من هرچی نگاه می کنم این طراحی خاص با نیازهای ما خیلی همخوان است یعنی یا واقعا یک مهندسی الزامات و نیاز سنجی قوی به صورت چراغ خاموش انجام گرفته، یا یک نبوغ شخصی یا الهام الهی و ... بوده، یا من اشتباه می کنم! برای بررسی این قضیه که نیاز ما یک جنگنده تهاجمی است یا جنگنده دفاع هوایی خوبه یه مقدمه رو بررسی کنیم: ما دو سطح از تهدید خارجی در کشور می بینیم: یک تهدید از جانب کشورهای منطقه ای و یک تهدید از جانب کشورهای فرامنطقه ای. در تهدید منطقه ای از بعد هوایی ما با چه چیزی مواجه هستیم؟ حداکثر چیزی در حدود 500 جنگنده نسل 4 و 4.5 در تهدید فرامنطقه ای با چه چیزی مواجه هستیم؟ چیزی حدود 3000 جنگنده نسل 4و 4.5 و 5 و انواع سامانه های مدیریتی نبرد خوب، حالا فرض کنیم از زمان شهید ستاری پروژه یک جنگنده برتری هوایی یا مولتی رول و مهمات هوا به هوا به خوبی دنبال می شد و همه فانتزی های ما و اگرها به حقیقت می پیوست . در نهایت الان ما حداکثر 300-400 جنگنده مثلا در حد سوخو30 یا اف18 و موشکی مثل آمرام در اختیار داشتیم. گرچه این امر کاملا مطلوب است اما باز جوابگوی تهدید فرامنطقه ای ما نیست. در حقیقت ما هرچه در زمینه دفاع هوایی سرمایه گذاری کنیم به سطحی از بازدارندگی نخواهیم رسید که این تهدید فرامنطقه ای را خاموش کند. پس به جای این که در یک زمینی بازی کنیم که از پیش بازنده هستیم، باید زمین بازی را عوض کنیم. باید به جای حمله به نیروی نظامی دشمن، به استراتژی او حمله کنیم. اگر استراتژی «بزن و در رو» است باید کاری کنیم که این کار ممکن نباشد. البته حرف من این نیست که اگر این اتفاق می افتاد الان بد بود و نیروی هوایی لازم نیست ها، من هم رشد متوازن را برای یک نیروی نظامی در تقابلهای متوازن لازم می دانم. حالا چرا قاهر به نظر من مطابق نیازهای ماست؟ ظاهرا استراتژی ایران در مقابل تهاجم هوایی، دفاع نیست بلکه قطع کردن ریشه آن است. یعنی بقا در برابر موج اول حمله هوایی و نابودی پایگاه و لجستیک و زیرساخت مورد نیاز برای ادامه دادن حمله هوایی، و حتی حمله به اراده ادامه جنگ. در این استراتژی موشکهای ما جایگاهی معروف دارند. اما موشک برای این استراتژی کافی نیست. چرا که موشک بالستیک می تواند نهایتا زیرساختها را مدتی غیرعملیاتی کند و از دو جهت برای نابودی جدی زیرساختها کافی نیست. یکی دقت است و دیگری بعد اقتصادی. نابودی نسبتا بلند مدت زیرساختها هم نیازمند دقت است که هنوز موشکهای بالستیک با وجود پیشرفت به آن سطح از دقت نرسیده اند، و مهمتر از آن نیازمند استفاده از حجم قابل توجهی مهمات است که رساندن این حجم از مهمات به وسیله موشک اقتصادی نیست و بمب افکن برتری قابل توجهی دارد. به نظر می رسد قاهر گامی در جهت تکمیل توانمندی اجرای این استراتژی ایران است. اکنون ما با موشکهای بالستیک می توانیم در حد غیرعملیاتی کردن کوتاه مدت زیرساختها را پیاده سازی کنیم. اما با استفاده از موشک بالستیک شاید بتوان حفره های معدودی در یک باند چند کیلومتری ایجاد کرد ( با توجه به بعد اقتصادی، مثلا با 100 موشک با دقت 100 متر با احتمال بالای 90 درصد چند اصابت در یک باند 3 کیلومتری می توان ایجاد کرد؟ حفره ها قابل ترمیم در یک مدت چند ساعته و نهایتای چند روزه هستند) قاهر در موج بعدی حمله می تواند دقت را به زرادخانه ایران بیفزاید. دو بمب ضد باند خوشه ای یا بمبمهای دقیق نفوذ کننده می توانند صدمات بسیار جدی تری به باند فرود بزنند که تعمیر آنها زمان و هزینه بسیار بیشتری می برد. در مورد سایر هدفهای محافظت شده و با اهمیت هم چنین امری صادق است. از طرف دیگر با ارزان بودن پلتفرم قاهر، استفاده از پرواز در ارتفاع پایین، بهره گیری از اثر سطح و پنهانکاری نسبی و حمل تسلیحات در خارج از بدنه ، شاید تا حدی بتواند بعد اقتصادی را نیز تأمین کند گرچه تأمین این بعد نیاز به زیرساخت صنعتی بسیار بیشتری در ایران دارد، از جمله توان تولید انبوه قاهر با مدیریت هزینه و کیفیت. پ.ن. پیش قاضی و ملق بازی!

در مورد پهپاد صاعقه قطعا با هلفایر نزدنش چون هلفایر نمیتونه چیزی که با سرعت حدود صد کیلومتر بر ساعت حرکت میکنه رو بزنه. اگر میتونست که دیگه قایقهای تندرو یک کابوس نبودند و نیازی به توسعه موشکی مثل گریفین نبود. همچنین زمان سوزش موتور هلفایر بسیار کوتاهه و مسیرش تقریبا بالستیک هست و در بیشتر مسیر با موتور خاموش حرکت میکنه که نمیتونه مناسب زدن یک هدف پرتحرک باشه. https://www.globalsecurity.org/military/systems/munitions/images/hellfire-trajectory1.gif

بسمه تعالی لاکهید مارتین پیکربندی جدیدی از موشک منیاتوری برخورد مستقیم خود را در 26 ژانویه آزمایش کرد. این تست شامل یک پرواز کنترل شده برای نشان دادن چابکی بهبود یافته رهگیر این موشک مینیاتوری و تأیید عملکرد ایرفریم و الکترونیک آن بود. موشک اکنون برای هردو هدایت فعال و نیمه فعال از یک پیکربندی مشترک استفاده می کند. این موشک اهداف اصلی خود را که شامل راکت، گلوله توپ و خمپاره و هم چنین پهپادها می باشد با برخورد مستقیم و بدون انفجار و ترکش از بین می برد؛ که صدمات جانبی را کاهش میدهد. طول این موشک 72 سانتی متر و قطر آن تنها 4 سانتیمتر می باشد و در هنگام شلیک تنها 2.2 کیلوگرم وزن دارد. فناوری پشت «برخورد مستقیم» یک جستجوگر راداری است که تهدیدها را جستجو می‌کند و مکان دقیق برای رهگیری را معین می کند و اطلاعات حیاتی هدف را اندازی گیری می کند. سیستم هدایت موشک نیز از این اطلاعات استفاده می کند تا MHTK را به هدف بکوبد، و آسیب پذیر ترین نقطه هدف را آماج قرار دهد. لاکهید مارتین از آخرین فناوریهای تجاری استفاده کرده تا بتواند رهگیری کوچک با قدرت یک موشک بزرگ طراحی کند. تیم کاهیل، معاون دفاع یکپارچه موشکی و هوایی شرکت می گوید : « ما اصول توانایی برخورد مستقیم برای نابودی را که شامل دقت سیکر و چابکی موشک می شود، به کلاس جدیدی از مسائل اعمال کردیم» . وی در مورد فناوریهای مورد استفاده گفت « ما با استفاده از فوتونیک، بهره بردن از فناوریهای تصویربرداری پزشکی، و صنعت گوشیهای تلفن همراه در ترکیب با پیشروترین فناوری بسته بندی الکترونیک* موفق به این کوچک سازی موشک شدیم» توضیح : بسته بندی الکترونیک یک صنعت از زیرشاخه الکترونیک است که شامل محافظت از مدارهای الکترونیکی می شود. توضیح بیشتر : protection from mechanical damage, cooling, radio frequency noise emission, protection from electrostatic discharge, maintenance, operator convenience, and cost منبع : http://defense-update.com/20180130_mhtk_test.html این مقاله سایت جنگاوران هم برای آشنایی بیشتر با سامانه MHTK مفید است : http://jangaavaran.ir/سامانه-دفاع-هوایی-mhtk/ تصاویر : ( لطفا منتقل شود. مدیر محترم مربوطه، پسورد اکانت گالری رو چطور میشه ریکاوری کرد؟)

atv جواب نمیده چون به راحتی با کالیبر 50 امرپها نابود میشه. باید چیزی باشه که حداقل در برابر کالیبر 50 مقاوم باشه. اتفاقا بی ام پی ها اینجا شاید خوب جواب بدن. اما باید در خط عقب باشند که شکار تاو و ضدزره نشوند، اگر امرپها حمله کردند اینها بیان جلو و ضربه بزنند و برگردند و در تمام لحظات هم با حداکثر سرعت حرکت کنند. روی بی ام پی هم میشه موشک ضدزره نصب کرد. البته به دلیل سرعت بالای امرپها شکارش با موشک ضد زره هم سخته... شاید تصادف و تصادم راه بهتری باشه!!!

عزیز دل منم همین رو میگم. میگم خدا پسرخاله ما نیست که اختلاس بکنیم، امر به معروف و نهی از منکر هم نکنیم و ... اون وقت بیاد ما رو نگه داره. در زمان پیامبر هم کسانی بودند که فکر می کردند صرفا با «دور پیامبر بودن» و تو تیم مسلمونا بودن میرن بهشت بدون این که ایمان داشته باشند، انگار که خدا کسی رو جز اونها نداره و اگه ما نریم بهشت کی بره و منت گذاشتن که با پیامبر هستند. و قرآن این خیال باطل رو رد میکنه (خصوصا در تقابل با آیات قبلی که اوصاف بهشتیان است این واضحتر است) : وَ الَّذينَ هُمْ عَلي‏ صَلاتِهِمْ يُحافِظُونَ34 أُولئِکَ في‏ جَنَّاتٍ مُکْرَمُونَ35 فَما لِ الَّذينَ کَفَرُوا قِبَلَکَ مُهْطِعينَ36 عَنِ الْيَمينِ وَ عَنِ الشِّمالِ عِزينَ37 أَ يَطْمَعُ کُلُّ امْرِئٍ مِنْهُمْ أَنْ يُدْخَلَ جَنَّةَ نَعيمٍ38 کَلاَّ إِنَّا خَلَقْناهُمْ مِمَّا يَعْلَمُونَ39 فَلا أُقْسِمُ بِرَبِّ الْمَشارِقِ وَ الْمَغارِبِ إِنَّا لَقادِرُونَ40 عَلي‏ أَنْ نُبَدِّلَ خَيْراً مِنْهُمْ وَ ما نَحْنُ بِمَسْبُوقينَ41 گرچه ایشون در مورد جامعه غربی این رو گفته اما به طرز بدی در مورد خود ما هم صادقه!