تاپیک بسیار عالی... یکی از اون تاپیکهایی که منتظرش بودیم و نظرات عالی بسیاری از دوستان خود تنظیم صورت سوال - فراتر از رسیدن به یک راه حل یا نرسیدن به آن - ارزش زیادی داره.   اما در مورد انتحاری   بسیاری از راه حل ها مبتنی بر نظام درست اطلاعات است، یعنی اطلاعات صحیح، به موقع، و ... (جناب MR9 میتونند ویژگیهای اطلاعات مورد نیاز رو بگند؟ ) که منجر به دستور و اقدام در رده های مختلف مربوطه بشه. در صورت وجود چنین سیستمی، مسئله انتحاری که سهله! کل جنگ رو از بعد نظامی خیلی راحت میشه جمع کرد! و وقتی که چنین سیستم و ساختاری در ارتشی وجود نداره، ایجاد اون بسیار سخته و به قول رفیقمون مثل از بین بردن تانک با پرتاب پفکه! خب پس این کار رو میشه به عنوان یک کار بلند مدت دنبال کرد اما برای کوتاه مدت اولین کار اینه که یک جوری این نقیصه استراتژیک رو دور بزنیم. یعنی راهکارهایی پیشنهاد بشه که نیاز به «سیستم» اطلاعاتی پیشرفته نداشته باشه. نیاز به هماهنگی نداشته باشه. یعنی سلاح باید در رده پایین تر از تیپ باشه. یعنی حداکثر، در رده گردانی باشه. بلکه پایین تر باشه بهتره. یعنی توسط فرد شناسایی انجام بشه و بلافاصله اقدام انجام بگیره.   خب واضح ترین گزینه موشک های هدایت شونده ضد تانک هست. این یکی از برترین گزینه ها هست و باقی میمونه. اما مشکلاتی وجود داره : در زمان حمله، در بسیاری موارد قبل و در حین حرکت انتحاری، آتش تهیه پرحجمی ریخته میشه که هم شامل کالیبر و سلاحهای مستقیم زن، و هم آتش غیرمستقیمه که کار رو برای «فرد» در استفاده از موشکهای ضدزره مشکل میکنه. (یعنی شخص نمیتونه درست هدفگیری کنه. نمی تونه از پناهگاهش بیرون بیاد) یک راه حل این مشکل هم استفاده از موشکهای «شلیک کن و فراموش کن» هست. همانطور که جناب گوبلز توضیح خوبی دادند بعیده کزینه های غربی حتی NLAW سوئدی قابل تهیه کردن باشه. میمونه گزینه چینی. البته هزینه این سلاح هم بالاست و معلوم نیست حتی در صورت ورود، در سطح گردان یا پایینتر باشه.   یک گزینه دیگه هم خمپاره های هدایت شونده «شلیک کن و فراموش کن» ضدتانک است، که نمونه معروف آن استریکس سوئدی است. این خمپاره مثل خمپاره های معمولی از هر قبضه ای شلیک می شود و خودش با جستجوگر مادون قرمز هوشمند، خودروهای زرهی را پیدا کرده و از بالا منهدم می کند. فکر می کنم حتی آبرامز رو هم میتونه نابود کنه. در آزمایشات ارتش آمریکا ظاهرا نه تنها به زره بالایی M60 نفوذ کرده، بلکه از اون طرف هم در اومده! فقط باید بررسی بشه که چقدر قابلیت اطمینان داره و آیا برای هدفگیری کامیون و ... هم مناسب هست یا نه؟ این سلاح با برد 7 کیلومتری میتونه با یک قبضه منطقه وسیعی رو پوشش بده.   اگر هم از سیستمهایی مثل آموس استفاده بشه که دیگه فوق العاده میشه. علاوه بر تحرک بالا، این سلاح میتونه تا 900 متری به صورت مستقیم هم شلیک کنه. نسخه تک لوله آن هم هست به نام نمو، که البته اماراتی ها هم دارند.     تاپیک آموس شاهکار فنلاندی ها در میلیتاری فرض کنید یک قبضه آموس در یک منطقه حضور داشته باشه. با توان شلیک 26 گلوله در دقیقه میتونست به تنهایی توازن رو در جایی مثل خان طومان به هم بزنه. ( گلوله های خوشه ای هم میتونه شلیک کنه) البته این هم یک اشکال داره که به دلیل کالیبر 120 احتمالا از رده گردان بالاتر میره. اگر نمونه 81 مم این خمپاره وجود داشته باشه خیلی خوب میشه. ( حتی خمپاره 81 هم توان نفوذ به اکثر تانکهای اصلی میدان نبرد فعلی رو داره)   البته آموس یک مقدار گرونه ولی خمپاره اندازهای خود کششی یا کششی دیگه هم هستند که منظور ما رو برآورده می کنند.  

دارپا به پهپادها می آموزد تا همکاری کنند!     لاکهید مارتین و ریتئون به عنوان پیمانکار اصلی برنامه «عملیاتهای مشارکتی در محیطهای جلوگیری شده» Collaborative Operations in Denied Environment (CODE) دارپا انتخاب شد. این برنامه برای کمک به اجرای عملیات توسط پهپادها در فواصل طولانی، علیه اهداف کوتاه مدت و متحرک، در محیطهای جلوگیری شده یا مورد منازعه است. این برنامه پهنای باند ارتباطی مورد نیاز برای نیروهای هواپایه را کاهش داده و فشار کار شناسایی را بر نیروی انسانی سرپرست کم می کند.   ارتقای خودمختار ی مشارکتی مورد هدف در این این برنامه کمک می کند  عملیاتهای پهپادی به جای نیازمندی به چند نفر برای کنترل یک پهپاد، تبدیل به یک نفر برای کنترل و فرماندهی همزمان شش یا بیشتر پهپاد شود. فرماندهان می توانند چندین سیستم با توانایی های متفاوت را در یک مأموریت بکارگیرند،‌به جای اینکه متکی بر تنها یک پهپاد باشند که تمام توانایی ها را یکجا جمع کند و از دست دادن آن فاجعه بار باشد. این انعطاف پذیری می تواند مأموریتها و هزینه فایده دارایی های فعلی را افزایش داده و زمان و هزینه توسعه سیستمهای آینده را کاهش دهد.   در فاز اول با شبیه سازی،‌ 20 رفتار خودمختار انتخاب شده است که به شدت توانایی های مأموریتی پهپادهای فعلی را افزایش می دهند تا در محیطهایی عملیات کنند که ارتباطات، ناوبری، و دیگر عناصر حیاتی زنجیره هدفگیری در معرض خطر هستند. مدیر برنامه در دارپا اعلام کرده که علاوه بر اینها در تعامل انسان – سیستم و فریم ورک با معماری باز پیشرفتهای خوبی داشته اند. رابط تعامل انسان – سیستم طوری طراحی شده که اجازه دهد یک شخص واحد، تیمی از پهپادها را بر مبنای درک مستقیم، بصری سازی، سرپرستی، و فرماندهی کند. فرماندهان عملیاتی می توانند وضعیت تیم و شرایط تاکتیکی، مسیرهای عمل برنامه ریزی شده و جایگزین را بدانند و فعالیتهای پهپادها را به صورت زنده تغییر دهند.     برنامه CODE می کوشد سیستمی نرم افزاری ارائه دهد که به محدودیتهای پهنای باند و اختلال ارتباطات مقاوم باشد اما هنوز توانایی تطابق با استانداردهای فعلی و هماهنگ سازی با قیمت مناسب با بسترهای فعلی را داشته باشد. اگر این برنامه موفق شود ، این توانایی های مقیاس پذیر و با هزینه فایده بالا بقاپذیری، انعطاف، و اثرگذاری بسترهای هوایی فعلی را به شدت افزایش خواهد داد. استانداردها : Future Airborne Capability Environment (FACE) and Unmanned Control Segment (UCS) standards used by the U.S. Army and U.S. Navy, the Open Mission Systems (OMS) and Common Mission Command and Control (CMCC) standards that the U.S. Air Force uses   این برنامه با برنامه گرملین هم که قبلا معرفی شده هم افزایی جالبی دارد.   پ.ن. کسانی که بازیهای استراتژیک بازی کرده اند خوب این قابلیتها را درک می کنند. این هم یکی از کاربردهای بازی سازی در جنگهای واقعی پ.ن.2 این خبر هم جالب است : سیستم ضد برخورد میان پهپادها تستهای عملیاتی را تکیمل کرد : http://defense-update.com/20160601_guardian_drr.html     استفاده تنها با ذکر نام میلیتاری مجاز است

  تشکر از پست مفیدتون   سوابقی از این «نمایش عالی» سراغ دارید که ما هم مطالعه کنیم؟ تا جایی که من یادم میاد سابقه رزمی فالانکس یکی از ضعیف ترین سوابق هست و تقریبا هیچ مواجهه موفقی با اهداف واقعی نداشته است، در مقابل چند مورد شکست در برابر موشکهای کروز مادون صوت داشته

  اتفاقا پیدا کردن جاولین اینطور که اساتید سایت میگن از پیدا کردن قطعات جنگنده سخت تره. روی اینجور سلاحهای دوش پرتاب کنترلهای بسیار سختی صورت میگیره.

بسم الله   ببین یه تاپیک تر و تمیز به چه وضعی کشیده شد ( البته از دوستانی که نظرات مفید دادند تشکر می کنم )   چند تا نکته بگم :   اولا این تاکتیک سوارم همه داشته های ما نیست، قرار نیست به تنهایی اجرا بشه، قرار نیست همه توان دشمن رو نابود کنه قرار نیست و ... . دوستان تازه وارد میتونند مثل یک «سلاح» به این قضیه نگاه کنند. چطور میگیم ایران نصر داره نور داره و غیره... آمریکا هارپون داره سوپرهورنت داره و غیره؟ این سوارم رو هم مثل همون ببینید.   ثانیا موشک خلیج فارس بالستیک نیست، Quasi Ballistic است. یعنی مسیر شبه بالستیک طی می کنه. لذا محدودیتهای بالستیک رو نداره. البته در ازای این قضیه بردش کمتر شده. مثلا اگر موشک 300 کیلومتری خلیج فارس ( نسل قبلی) رو قرار بود بالستیک شلیک کنند فرض کن 450 کیلومتر بردش میشد. خیلی از این موشکها با مسیر شبه بالستیک، Flat trajectory دارند. لذا میتونند با زاویه های بالا شیرجه بزنند. این تصویر مثالی از موشک بالستیک ضد کشتی چینی است : http://tommytoy.typepad.com/.a/6a0133f3a4072c970b0162ff1110c7970d-550wi در ضمن موشک خلیج فارس جستجوگر اپتیکی داره و تا ثانیه هایی قبل از برخورد هم هدایت میشه و میتونه هدف متحرک رو دنبال کنه.   ثالثا : فالانکس هیچ توانایی ادعایی یا اثبات شده ای در برابر موشکهای بالستیک نداره. بابا خودشون هم ادعا نکردن این رو. دست از سر این بیچاره بردارید. خیلی چیزهای بهتری برای مقابله با خلیج فارس دارند.   رابعا : سیستم ایجس برای موشکهایی جواب می دهد که به خارج از جو می روند و مدت زیادی از مسیرشان را در خارج از جو و ارتفاعهای بالا طی می کنند. لذا برای موشکهای کوتاه برد و حتی میانبرد و موشکهایی که مسیرشان در ارتفاع پایینتری باشد (مثل قاره پیماهای جدیدتر روسی که مسیر شبه بالستیک دارند) جواب نمی دهد. برای این کار یانکی ها چیزهای دیگری دارند یا تحت توسعه دارند.   از موشکهای MHTK هم نباید غافل شد، با توجه به حجم وسیع موشکهای کروز ما، ممکنه بتونه دفاع حجیم رو فراهم کنه.   پ.ن. آیا امکان پاکسازی تاپیک هست؟

  استدلال این شکلی از شما که خواننده میلیتاری هستید بعیده، از یک « مارک» روی صندلی به این نتیجه رسیدید که خط تولید الکیه!؟   در ضمن دوست گرامی اون  «مارک» صندلی نیست. ضمانتنامه یا همون گارانتیشه که معمولا در جاهای بزرگ کنده نمیشه چون باید به همون صندلی مربوطه وصل باشه تا قاطی نشه.

این هم لینک اینفوگرافیک ناو جماران     کار یکی از دوستانه من هم یک کمکایی کردم بش...! icon_cheesygrin   disclaimer : البته سوتی هم داده توش

جناب سزار منم عاشق گلوله های air burst هستم اما اورلیکن 35 مم طول لوله زیادی داره و برای استفاده در ناوها زیاد مناسب نیست یادم نمی یاد جایی هم دیده باشم که روی ناو استفاده شده باشه... احتمالا به همین دلیل

با تشکر از دوستان گرامی که این قضیه رو شکافتند   به چند نکته در مورد اورهال توجه کنیم : اصولا در اورهال فرض این است که قطعات اساسی «موجود» هستند، یعنی در انبار مثلا یک موتور داریم که به جای موتور آسیب دیده نصب کنیم. یا فلان قطعات رادار را داریم. اما اینجا این فرض صادق نیست. یعنی خود تهیه فلان قطعه از بازار سیاه یا تولید سفارشی آن ممکن است مدتها طول بکشد.   وگرنه این اعداد نفرساعت ذکر شده یعنی 18000 نفرساعت میزان کار 10 نفر در 10 ماه است.     نکته دیگر اینکه در زمان خرید فانتومها زیرساخت (صنعتی)‌ ارتقای آن در کشور ایجاد شده بود که هنوز هم موجود است.   مسئله اورهال بدون پشتیبانی ( و بلکه با تحریم!) سازنده اصلی کلا فاز دیگری است!     جناب MA5 خواستم به فرمایشاتتون جوابی بدم، دیدم الان زوده یک مقدار سایت رو بخونید چون یا ظاهرا سنتون کمه یا اطلاعاتتون مال سال 1980 و زمان خروج از کشوره. فقط چند قسمت از متنتون رو کپی می کنم تا خودتون بعد از مطالعه سایت، بشون بخندید :  

  دقیقا و نکته اینجاست که در چه صورتی روسها سیستم در حال کار خودشون رو به ما می فروشند؟ طبیعتا در صورتی که اون سیستم جایگزین بشه. و کدوم سیستم زودتر جایگزین میشه؟ طبیعتا سیستمهای قدیمی تر PMU-1 شاید علت اینکه تاکید شده قرارداد ایران دو مرحله داره هم همین باشه، اول تعدادی PMU-1 که آماده هستند یا زودتر آماده می شوند، سپس مدلهای دیگر.   ولی باز با همه اینها فکر نمی کنم این فرضیه توجیه داشته باشد. تغییر سیستمها و دانگرید آنها فکر نمی کنم زمان زیادی ببرد، و به همان دلیلی که روسها به بقیه سیستمهای خودشان را نمی دهند، به ایران هم نخواهند داد و بلکه به ایران به دلایل بیشتری نخواهند داد!

یک احتمالی که در مورد pmu-1 بودن این سامانه ها و تاکید ایران بر اون هست اینه که ایران سیستمهای استفاده شده خود روسیه و شوروی رو میخواست، یعنی دست دوم بودن یک مزیت هست، چون دانگرید نشده اند، و نمی تونند کد ها و الگوریتمهاش رو به آمریکا و ... بدهند، چون پایه سیستمهای دیگه شون هم هست. اما با کارهایی که میشه درست قبل از انتقال روی یک سامانه انجام داد، نمی دونم چقدر این احتمال قوی هست؟

اگر درست یادم باشه امواج گرانشی می تونند سرعتی بیش از سرعت نور داشته باشند، درسته؟

این سیستم در رقابت با بوک و پدافندهای میانبرد نیست همچنین تور هم در کلاسی دیگر قرار دارد   رقیب این سیستم پنتسیر ( و نمونه قدیمیتر آن تونگوسکا) هست. وزن موشک پنتسیر 74 کیلو و موشک سوسنا 30 کیلو است. (وزن بدون کانتینر آن)   با این اوصاف، وزن سرجنگی آن چقدر میتونه باشه؟ چیزی از مرتبه 1 کیلو باید باشه... اونوقت مثلا این 1 یا 5 کیلو سرجنگی، میتونه به یک Jdam  / JASSM یا ... صدمه بزنه؟

دوست گرامی هدف این موشکهای کروز ( رتلرز) خود موشک در حال پرواز نبوده بلکه هدف این بوده که خودروی حامل را بر روی زمین و قبل از شلیک موشک هدف قرار بدهند. به هر حال از اطلاعات مفید شما تشکر می کنم.

بسیار عالی متشکر از دوستان این نشون میده که نباید با عجله متنی رو خوند و بر اون اساس قضاوت کرد!   این دوکاره بودن، یکی از نقصهای عمده زیردریایی ها، یعنی سرعت کم رو میتونه پوشش بده. خصوصا اینکه این قایقها قاعدتا اثر راداری کمی دارند...   یک نکته دیگه هم در نشون دادن این قایق وجود داره حتما این قایق حداقل یک نسل کهنه شده که به نمایش عمومی آوردنش...

یک سوالی که برای من پیش اومده اینه که این گزاره «دوزیست» بودن از کجا نشئت گرفته؟ اون سکانهای انتهایی که هیچ نشانه ای از دوزیست بودن به ما نمیده! یعنی با این سکانها که حتما نمی تونه توی خشکی بره.

البته ماموریتهای دریایی رو هم شاید سپاه به عهده بگیره. حداقل در خلیج فارس. با توجه به قضیه اخیر فیتر ها. البته اگر بشه به حرفهای بابک تقوایی اعتماد کرد

مرزبانی کجا نوشته بود؟   نوشته بود عملیات دریایی تو عنوان مطلب هم هست : ضد کشتی   موشکهای C704 گفته روش نصب شده و بینا و R-60

  بله از الان برای مقابله با اینها باید برنامه ریزی کرد که نهایتا وقتی آماده شدند، ضدش هم آماده باشه   به خاطر ارتفاع نسبتا بالا و فاصله نزدیک به مرزهای ما، احتمالا بشه با روشهای ضد ماهواره هم باشون درگیر شد.   یک ایده به ذهنم رسیده، نمیشه از امواج مایکروویو استفاده کرد که رزونانس هلیم رو داشته باشه و باعث تشدید و انفجار بشه؟

بسم الله القاصم الجبارین موشکی برای از بین بردن مدارهای الکترونیک : EMP بوئینگ با نام چمپ موشک پیشرفته مایکرویو پرقدرت ضد مدارهای الکترونیک یا چمپ Counter-electronics High Power Microwave Advanced Missile Project) CHAMP) راه حل جدید بوئینگ برای نبردهای آینده است، جایی که با وابستگی روزافزون نیروهای نظامی به مدارهای الکترونیکی در پردازش داده ها، با از بین بردن مدارهای الکترونیکی می توان بدون وارد آوردن تلفات صدمات شدیدی به دشمن وارد آورد. این سلاح که جزو تلاشهای ایالات متحده در زمینه «انرژی هدایت شده» Directed energy weapons می باشد موشک چمپ که موشکی شبیه موشکهای کروز دیگر و دارای بال و موتور جت است، به جای سرجنگی انفجاری از فرستنده امواج مایکروویو فرکانس بالا استفاده میکند که می تواند باعث سوختن مدارهای الکترونیکی هدف شود. بوئینگ که پیمانکار عمده این قرارداد سه ساله 40 میلیون دلاری است که از سال 2009 شروع شده است، اعلام کرد که در آزمایشی در 22 اکتبر 2012 در یوتا موشک چمپ توانست پس از شلیک 7 هدف مختلف را از بین ببرد و سپس خود را نابود کند. البته گزارشهای دیگر حاکی از این است که چمپ پس از پرواز خود به زمین برگشته است. اولین پرواز چمپ در ماه می و بدون فعال کردن امواج مایکروویو انجام شده بود که نشان داده بود امکان پرواز در مسیرهای پیچیده را دارد. درخواست اولیه نیروی هوایی برای پلتفرمی هوایی بوده که قابلیت چندین شلیک و درگیری با چندین هدف را داشته باشد. کارگاه فانتوم بوئینگ (Phantom Works) به همراه مدیریت انرژیهای جهتدهی شده نیروی هوایی ( U.S. Air Force Research Laboratory (AFRL) Directed Energy Directorate) این پروژه را به پیش بردند. نکته جالب توجه اینجاست که فناوری کلیدی از شرکتی کوچک به نام Ktech آمده که ژنراتورهای امواج مایکرویو آن میدانی شبیه یک پالس الکترومغناطیس EMP ایجاد می کنند که موجب از بین رفتن مدارهای الکترونیکی می شود. این شرکت در سال 2012 توسط ریتئون خریداری شد. ادعا شده که کار بر روی این سلاح پس از حمله رژیم اشغالگر به یک سایت هسته ای در سوریه در 2007 شروع شده، که گمان می رود این رژیم از حملات الکترونیکی برای خاموش کردن دفاع هوایی سوریه استفاده کرده است؛ مدلی که می تواند الگویی برای حملات دقیق زورگویان جهان در آینده باشد. در ماه اوت در یک کنفرانس محرمانه در پنسیلوانیا خبرگانی از ارتش، صنعت، و دانشگاه راههایی برای استفاده از امواج مایکروویو و دیگر انرژیها جهت نابودی نیروهای دشمن را بررسی کردند. در سالهای اخیر ارتش از ایده استفاده از توان بیشتر و بیشتر در امواج الکترومغناطیس به سمت دقیق شدن باریکه و امکان هدفگیری آن تغییر جهت داده است. مشخصات، تصاویر و امکانات چمپ محرمانه باقی مانده اما بر طبق آنچه از انیمیشن انتشار یافته از بوئینگ دریافت می شود، این سیستم قابلیت درگیری انتخابی با یک ساختمان و در امان ماندن ساختمان کناری را دارد. منابع : http://www.veteranst...s-boeing-champ/ http://breakingdefen...eon-microwave-t http://www.gizmag.co...ile-test/24658/ http://www.army-tech...ammer-grenades/ http://boeing.mediar...20295&item=2454 http://complex.forei...flying_blackout

البته خود ناوهواپیمابر هم توانایی شلیک کروز رو داره. یادمه اون قدیما سعید اینطور میگفت.

باید دید منبع خبر فرق میگ 31 و مثلا میگ 29 رو میدونسته یا نه؟ توپ 350 میلمتری که نشانه خوبی نیست! کورنت 5 هم همینطور!   به روز رسانی : منابع دیگه هم این خبر رو گذاشتن. مثنکه اسپوتنیک عربی هم گذاشته.   به هر حال میگ 31 به درد سوریه زیاد نمیخوره. تا بخواد به ارتفاع و سرعت بالا برسه از مرز سوریه خارج میشه! روسیه همون میگ 29 های ارتقا یافته سوریه رو بده خیلی بهتره.

این خودرو با بومرنگ قابل مقایسه نیست و در کلاس پایینتری از بومرنگ قرار دارد. مثل مقایسه وانت و کامیون است.   آستر ذکر شده هم احتملا برای محافظت از ترکش زایی درون بدنه است، خصوصا در مقابل موشکهای له شونده یا HESH که تا حد زیادی الان از دور خارج شده به نظر می رسند. طرز کار این موشکها اینطور است که انفجار در بیرون بدنه انجام می شود اما موج منتقل شده به بدنه باعث ترکشزایی دردرون می شودکه به خدمه صدمه می زند.

گذشته از مواردی که دوستان گفتند تأملات ژئواستراتژیک هم در مورد این پیشنهاد وجود دارد چون احداث چنین آبگیرهایی عملا ایران رابه دو قسمت مجزا تقسیم میکند پیامدهای ژئواستراتژیک چنین عملی خیلی باید بررسی شود...

یک نکته مهم دیگه که ازش غفلت شده قضیه توافق با آژانس موسوم به نقشه راه هست. این توافق کاملا مخالف با قوانین کشور صورت گرفته و حتی پیش از تصویب در ایران، اجرایش شروع شده:   شواهد موجود در متن توافقات نشان می دهد که توافق با آژانس توافقی کاملاً مستقل از برجام است و از روزی که اعلام شده لازم الاجرا در نظر گرفته شده است و همکنون نیز در دوره اجرای آن قرار داریم! این در حالی است که این توافق از هیچ یک از مجاری قانونی، یعنی شورای عالی امنیت ملی و یا مجلس شورای اسلامی گذر نکرده است اما دولت عملاً در حال اجرای آن است. مطابق پارگراف شماره ۱۴ برجام (+) ایران باید تمامی تعهدات خود در توافقش با آژانس را تا تاریخ ۱۵ اکتبر (۲۳ مهر ۹۴) -شامل در اختیار گذاشتن دانشمندان و مکان‌های حساس نظامی- انجام داده باشد و آژانس در تاریخ ۲۳ آذر گزارش خود را در رابطه با عمل ایران به تعهداتش به شورای حکام ارائه خواهد داد:   و این یعنی ایران باید تا ۲۳ مهر تمامی تعهدات خود در این نقشه راه را انجام داده باشد. از سوی دیگر مشاهده می‌کنیم که به نحو عجیبی تاریخ اتمام اجرای تعهدات ایران پیش از زمان امضای نهایی برجام ( یا روز تصویب) است! یعنی ایران حتی قبل از اینکه برجام به صورت قطعی مورد توافق طرفین قرار بگیرد باید تعهدات خود با آژانس را انجام داده باشد. این مسأله عملاً به این معنی است که امریکا ابتدا توانایی دولت ایران در رد کردن خطوط قرمز صریح نظام در زمینه ممنوعیت بازرسی و بازجویی را می‌آزماید و تنها در صورت واگذاری پیشاپیش این امتیازات سنگین و جلب رضایت امریکا توافق به مرحله اجرا درخواهد آمد. پیوست شماره ۵ برجام در بند ب پاراگراف شماره ۶ :   قطعنامه شورای امنیت روز ۲۹ تیر تصویب شده است و ۹۰ روز بعد از آن یعنی ۲۶ مهرماه ۹۴ روز تصویب برجام محسوب می‌شود. این تاریخ حتی بعد از تاریخ انجام تعهدات ایران در متن نقشه راه توافق شده با آژانس است. در نتیجه حتی پیش از قطعی شدن برجام برای طرفین، ایران باید تعهدات خود در توافقش با آژانس را به صورتی مستقل و موازی با روند تصویب برجام انجام بدهد. در نتیجه حتی اگر ایران برجام را تصویب نکند به این تعهدات فوق‌العاده مهم قبلاً عمل کرده و امتیازات بسیار سنگینی را واگذار نموده است.