دستت درد نکنه دلیل شرکت کم تعداد ارتش در این عملیات درگیری بودن نیروهای نزاجا در خطوط پدافندی جنوب و غرب بود (نمیشه از نیروهای در خط برای تک استفاده کرد) و یکی از نگرانی های اساسی فرماندهان همین کمبود نیرو در این عملیات بود که اگر به آمار نیروهای خودی و دشمن دقت کنید متوجهش خواهید شد. نکته ای که در این متن اشاره نشده آتش فریبنده و گسترده توپخانه لشگر 16 زرهی بود.درست 5 دقیقه پیش از آغاز عملیات توپخانه این لشگر با تمام قدرت منطقه ای در جنوب اهواز رو زیر آتش میگیره تا حواس فرماندهان و نیروهای دشمن متوجه اون منطقه شده و از کرخه غافل بشه.از جهنم درست شده برای نیروهای بعثی بر اثر این آتش پر حجم بگذریم(کسانی که آتش پرحجم توپخانه رو دیده باشن متوجه منظور بنده میشن.حالا فکر کن توپخانه یک لشگر باشه!) شب چهارم عملیات یک اتفاق خیلی جالب افتاد.یک گردان منتخب عراقی (گردان 4 تیپ 12 زرهی) از پل سابله میگذره تا پس از عبور گسترش پیدا کنه و بستان رو اشغال کنه.صحنه واقعا جالبی اتفاق افتاد که میشه یه فیلم هیجان انگیز ازش ساخت.شهید صیاد به یک گردان تانک از لشگر 92 زرهی دستور میده که دم پل منتظر تانک های عراقی باشه.اولین تانک دشمن که روی پل اومد بلافاصله با آتش چیفتن تانک پیش قراول منهدم شد.دومین تانک هم با آتش توپ چیفتن چپ شد و پل مسدود شد. در این یورش 35 تانک غنیمتی نصیب رزمندگان شد.

[quote name='bigdelimohamad9' timestamp='1358771451' post='295027'] [quote name='Commandant' timestamp='1358762149' post='294987'] امثال این ها رو باید صدا سیما نشون بده تا ملت ببینن ولی مساله این جاست که اگه اینارو نشون بدن ، نون اون عده ای که میگن زمان جنگ ارتش هیچ کاره بود و این ما بودیم که با دست خالی جلوی دشمن ایستادیم آجر میشه ... [/quote] احتمالا اون موقع که شما نی نی تشریف داشتید زیباترین سریال جنگی تاریخ کشور به نام سیمرغ ساخته و پخش شد که اختصاصا به حماسه آفرینی های شهدای هوانیروز اختصاص داشت. پس برای پیش گیری از ضایع شدن از این به بعد قبل از اجرای ژانگولر تف کردن به آفتاب از بزرگترها پرس و جویی بکنید تا این طوری به اوت نزنید. [/quote] آفرین به این ادب و نزاکت! یه اسفند برای خودتون دود بفرمایید یه وقت چشم نخوری برادر... تضعیف نقش ارتش در جنگ هم بحثی طولانی و گسترده است که تاپیکی جداگانه و محیطی سالم و خالی از شعار و نظرات احساسی لازم دارد (که البته یافت نمی شود).

همین الانش هم اگر روسیه در شمال و آمریکا در جنوب به ما حمله کند ما چاره ای جز تسلیم نداریم! چه رسد به سال 1320 با ارتشی نچندان مجهز و مردمی که شدیدا مبهوت قدرت انگلیس هستند.هیچ کاریش نمیشد کرد.دستور مقاومت هم داده شده بود ، لشگرهای قدرتمند شوروی و انگلیس به راحتی مقاومت را در هم شکسته و همون آش و همون کاسه می شد.فقط ممکن بود چند روز تاخیر بیفته و در مقابلش کلی کشته و زخمی متحمل بشیم.

[quote name='aZ0zA9' timestamp='1358664039' post='294740'] tkavar-kuroshعزیز نوهد از لفظ no headیعنی بیکله گرفته شده این رو من زمانی کلاس رانندگی میرفتم از مربیم پرسیدم ایشون از بازنشستگان همین یگان بودنداصلا خودت دقت کن الان برات توضیح میدم ن:نیروی و:ویژه ه:هوا د:برد همونطور که میبینی داداش گلم حرف دال نمایان گر کلمه ای نیست بچه ها تو عکس اول از اون شهید بزرگوار دقت کنید چرا برگ سینه فرنچش رو نبسته راستی بچه ها همین مربی رانندگیم یک خاطره ای براش تعریف کردم از عملیات نوهد که تو زمان جنگ انجام داده بودند (البته خودم تو اینترنت خوندمش)گفت خودم تو همون عملیات بودم اگه دوستان خواستند بگن من براشون بزارم [/quote] باز هم میگم نوهد هیچ ربطی به بیکله بودن نیست و اصلا واژه بیکله هیچ سنخیتی با ماهیت این یگان ندارد و اتفاقا اصلی ترین فاکتور جذب در این یگان همانا هوش و کله پر بودنه. شما می توانید از افسران نیروی زمینی یا حتی خود کارکنان این تیپ بپرسید که نوهد فقط مخفف نیروهای ویژه هوابرد است.دلیل این که به جای نوهب از نوهد استفاده شده نیز صرفا آهنگین شدن کلمه بوده و اصلا کلمه ای مثل نوهب توی دهن نمیچرخه! به جز تکاوران دریایی ، تیپ 55 ، و لشگرهای 23 و 58 بیشتر یک یگان واکنش سریع هستند که چابکی و قدرت بیشتری نسبت به نیروهای پیاده دارن و نیروهای نوهد هم در واقع گلچینی از افراد همین لشگرها و دیگر افسران برجسته نزاجا هستن.اما ساختار این یگان ها بیشتر سرباز محور است در حالی که در نوهد ، سربازان در امور رزمی نقش خاصی ندارند و به اموری مانند نگهبانی ، دفتری و غیره می پردازن. انشاالله اگر بودجه طرح تحول نزاجا به موقع پرداخت بشه ، قدرت رزمی کشور - با توجه به اینکه نیروی زمینی بزرگترین سازمان در بین نیروهای مسلح است - به طور قابل توجهی افزایش خواهد یافت و دیگه لازم نیست چند ماه برای انتقال یک لشگر تلف بشه.

نمیدونم اصول کلاسیک جنگ چقدر در میان عزیزان طرفدار داره ولی برای شروع چند اصطلاح اولیه رو با زبان ساده توضیح میدم: تک: یورش به وسیله نیروهای زمینی - اعم از پیاده ، زرهی ، مکانیزه - به منظور انهدام دشمن ، به دست آوردن زمین و غیره. تک به دو صورت رخنه ای - رو به رو - و احاطه ای صورت می گیرد. - تک رخنه ای: در این یورش ، پس از چند دقیقه اجرای آتش تهیه توسط توپخانه ، نیروهای خود مستقیم به خط دشمن می زنند.معمولا یک یا دو محور به عنوان محورهای اصلی و بقیه محورهای فرعی هستند ؛ محورهای اصلی نیروهای بیشتری داشته و معمولا از وسط خط را شکسته و نیروهای اولیه به صورت مستقیم شکافی بین نیروهای دشمن ایجاد می کنند.یگان های پشت سر نیروی خط شکن نیز به آن ها پیوسته و به پاکسازی نیروهای چند تکه شده دشمن می پردازند و سپس محورها با هم الحاق می کنند. - تک احاطه ای: در این حالت ، نیروهای خودی به صورت مخفیانه - اغلب در شب - دشمن را دور زده و از پشت دشمن تقسیم شده و به خطوط غافلگیر شده دشمن حمله می کنند.این تک به دلیل غافلگیری ، کم تلفات تر بوده و نیروهای دشمن زودتر متلاشی خواهند شد.وقتی نیروهای خودی از نظر کمیت و کیفیت برتری چندانی بر حریف نداشته باشند معمولا از این نوع تک استفاده می شود. نکته: ممکن است یک تک فریبنده از نوع رخنه ای نیز از سوی نیروهای خودی برای فریب دشمن انجام شود. پاتک: پس از تک دشمن به مواضع و خطوط خودی ، نیروهای خودی که می تواند شامل یگان های در خط یا احتیاط و کمکی باشد با کمک آنش توپخانه ، بالگرد و هواپیما به سوی دشمن حمله می کنند.در صورتی که یگان های دشمن موفق به ساخت استحکامات و گرفتن آرایش مناسب نشده باشند ، پاتک می تواند ضربات سنگینی بر آن وارد کند. تثبیت دشمن: گرفتن دور تک از دشمن و زمین گیر کردن نیروهای آن به گونه ای که قادر به ادامه تک خود نبوده و مجبور به پدافند از نقاط متصرفه - احتمالی - شوند.تثبیت دشمن ناشی از مقاومت و ضربات وارد از سوی نیروهای خودی بوده که می تواند شامل نیروهای پیاده ، زرهی ، مکانیزه ، هوایی و توپخانه باشد ؛ به گونه ای که به دشمن ضایعاتی وارد شود که توانایی ادامه تک را نداشته باشد. ---- هر کدام از این موارد خود به ده ها زیر مجموعه و نکته و ... تقسیم می شوند که بازگویی آنها خارج از حوصله این تاپیک است.

دوست عزیز دیگه از یک گروهبان وظیفه جزء لشگر ... زرهی بپرسی میدونه که نوهد مخفف نیروهای ویژه هوابرد هست نه no head یا بی کله! تیپ 55 هوابرد تنها یک پله از یک تیپ پیاده بالاتر بوده و چابک و نیرومند است اما جزو نیروهای اسپشیال محسوب نمی شود. لشگر های 23 و 58 تکاور هم تا حدودی مثل تیپ 55 هستند و بیشتر یک یگان سرباز محور هستند که سطحشون خیلی بالا نیست (به جز برخی نیروهای پایور) ولی از لشگرهای پیاده نیرومندترن. اما تیپ 65 به جرات نیرومند ترین یگان زمینی در کشوره.این یگان ماموریت هایی در خارج و داخل - بعد از جنگ - انجام داده که افشای حتی یکی از آن ها ممکنه برای خیلی ها گرون تموم بشه.راهبردش هم ضعیف و قدیمی نشان دادن تجهیزات و آموزش هاش هست تا ما فکر کنیم خیلی هم شاخ نیستن (بر عکس یگان های صابرین سپاه). تکاورهای نداجا هم آموزش های خیلی خوبی میبینن که برخیشون اختصاصیه و پس از نوهد این تکاوران - خصوصا تیپ عملیات ویژه بندرعباس - قرار دارند.

چیفتن ، شیر ایران! ابهتی داره ، برای سالها نشان قدرت نیروی زمینی ارتش شاهنشاهی و جمهوری اسلامی ایران بوده و هست.

با این که راهبرد غرب یعنی برتری هوایی لازمه پیروزی در هر نبرد یا همان نیروی هوایی در نوک پیکان تهاجم رو بیشتر قبول دارم ولی واقعا تاکتیک شرقی خصوصا در ارتش شوروی و چین ابهت و زیبایی خاصی دارد. فکرش رو بکنید! ده دقیقه آتش تهیه شدید توپخانه - اگر بر اساس تاکتیک ارتش سرخ روسیه و چین باشد - هر خط دفاعی رو فرو خواهد ریخت و همزمان ده ها لشگر زرهی و پیاده به سمت منطقه سرازیر میشن - آن هم با سربازانی که شدیدا با روحیه و آماده نبرد هستند - و پیشروی سریع به سمت مواضع. شکوه و عظمتی که " آفند زمینی " در دکترین شرقی داره رو شما هرگز در ارتش های غربی نخواهید دید.هر چند به نظر من کارایی تاکتیک های غربی - در صورت وجود امکانات مناسب - بالاتر از شرقیست.خدا بیامرزد امثال گورینگ ، رومل و ... را که چه عظمتی به میدان های نبرد بخشیدند. چنین عظمتی رو میشد در روز 31 شهریور 59 یا بهار 1367 با شدت کمتری در مرز با عراق هم دید.واقعا ایستادن با امکاناتی ناچیز در مقابل چنین حملاتی کاریه که از کمتر کسی بر میاد. ببخشید باز این آدرنالین من با دیدن این عکس ها بالا رفت و احساساتی شدم! ممنون

اطلاع ندارید در چه یگانی خدمت می کنند ؟ منظورم نیروی کاربر است.

فكر نميكنم بخش اخبار نظامي جزو بخش هاي غير نظامي و متفرقه باشد و يكي از مهمترين بخش هاي فروم هاي نظامي همين بخشه.متاسفانه من نميتونم هيچ پستي در اين بخش ارسال كنم! به نظر من بايد محدوديت ارسال پست در مورد اين بخش برداشته شود. منتظر نظر مديران سايت هستم. ممنون.

اگر بخواهيم اين دو رو با يك وظيفه مشخص يعني دفاع از كشور مقايسه كنيم ،‌ به نظر بنده ارتش خصوصا با تغييرات اخير قويتر است. به عنوان مثال نيروي زميني ارتش بزرگترين سازمان دفاعي و نظامي كشوره كه بيشتر از تمام پرسنل كادر و وظيفه سپاه (زميني - هوايي - دريايي) نيرو داره و البته از نظر تجهيزات چيز خاصي كم نداره‌ (هر چند در برخي موارد از نظر تجهيزات سپاه جلوتره).خوشبختانه نيروي زميني هم با سرعت مناسبي در حال مدرن سازي و دگرگوني سازمانيه.تشكيل تيپ هاي چابك و مستقل و خلاص شدن از لشكرهاي كم تحرك و قديمي ،‌ نوسازي و جايگزيني تجهيزات با تكيه بر توان بومي و ... در نيروي هوايي و دريايي هم با وجود تقاوت در ماموريت ها به جز در زمينه موشك هاي بالستيك ،‌ عقيده من برتري ارتشه.

جليقه ضد گلوله به مقدار كافي توليد و تهيه شده و در اختيار يگان هاي تفنگدار و تكاور دريايي قرار داده شده است.همچنين در نيروي زميني نيز جليقه هاي ضد گلوله به يگان ها تحويل داده شده است.اينكه چرا استفاده نمي كنند مي تونه نوع عمليات ،‌ گرماي هوا ،‌ دستور فرماندهي و غيره باشه.كلا بحث وجود جليقه ضد گلوله در نيروهاي مسلح به خصوص ارتش و سپاه حل شده و پيش افتاده است و يگان ها در صورتي كه نياز باشه و در شرايط عملياتي و واقعي قرار داشته باشند ،‌ از اين جليقه ها استفاده خواهند كرد. نمونش هم جناب Haj_Rezvan اشاره كردن.علاوه بر اون ميشه به عمليات سپاه در كردستان و جنوب آذربايجان هم اشاره كرد. در حال حاضر بايد بر روي ديگر تجهيزات انفرادي تمركز و در صدد رفع اون بر اومد.مثل لباس استتار يكپارچه ،‌ مدرن و استاندارد ،‌ تسليحات جديد و حتي تجهيزاتي مثل پوتين ، قمقمه ،‌ فانسخه و ... تمركز و در صدد مدرن سازي اونها بود.

تك عراق در سال 1367 واقعا حساب شده ،‌ سريع و بهت آور بود.اگر در سال 1359 عراق چنين تك قدرتمندانه اي انجام داده بود شايد الان استاني به نام خوزستان وجود نداشت. در يك مورد ، در 21 تير 1367 ،‌ ارتش عراق با نيرويي به استعداد 11 لشگر (!) به منطقه شمال استان خوزستان حمله كرد.شدت ،‌ سرعت و قدرت اين حمله كه باعث اشغال جنوب دهلران ،‌ عين خوش و موسيان شد به حدي بود كه دو تا از برترين لشگرهاي پياده ارتش ايران يعني لشگر 21 حمزه و 77 پيروز ثامن الائمه با تلفات و سردرگمي شديد مجبور به عقب نشيني شدند كه مقر اونها تصرف شد.چند ساعت بعد قرارگاه مقدم نيروي زميني ارتش در منطقه جنوب (واقع در دهلران) هم سقوط كرد.ده ها دستگاه توپ‌ ، تانك و تسليحات سبك و سنگين و حدود 5 هزار اسير هم نصيب عراق شد. حالا شما حساب كنيد اين دو لشگر كه هنوز هم جزو برترين لشگرهاي پياده ايران هستند و سابقه عمليات هاي بزرگي مثل فتح المبين ،‌ طريق القدس ،‌ ثامن الائمه (حتي نام اين عمليات به دليل محل استقرار لشگر 77 يعني خراسان انتخاب شد) ،‌ بيت المقدس ،‌ رمضان و ... رو داشتند بايد با چه حجم وحشتناكي از حمله مواجه بشن كه اينگونه متلاشي بشن‌؟ البته برخي واقعا از اين از هم پاشيدگي تعجب مي كنن!‌11 لشگر اكثرا زرهي به همراه چند تيپ زبده تكاور در مقابل دو لشگر پياده.. غرض از بيان اين موضوع اين بود كه دوستان بيشتر بدونن ارتش عراق در سال 67 به چه ميزان از قدرت رسيده بود و نيروهاي ما به چه مقدار تحليل رفته بودند.

در حالت عادی خیلی کم پیش میاد که چنین حجمی از تانک ها بخوان در یک جا مستقر بشن.تنها چند فروند بمب افکن مسلح به بمب های خوشه ای و سنگین برای تبدیل کردن همه این تانک ها (در این آرایش) به قوطی حلبی های سوختی کافیست! هر لشکر از چند تیپ و هر تیپ از چند گردان تشکیل شده.کمتر پیش میاد که یک لشگر زرهی با تیپ هاش و با چنین آرایشی در چنین زمین بازی حرکت کنه و معمولا هر تیپ با فاصله چند کیلومتر و با رعایت استتار و فاصله تانک ها از یکدیگر عمل می کنه.در این لحظه واقعا جای چند دسته فانتوم خالیه که همه اینها رو به تلی از خاکستر تبدیل کنند! متاسفانه ما در کشورمان هیچ وقت یک نیروی زرهی نیرومند نداشته ایم.هیچ وقت نتوانستیم با تکیه اصلی بر چند لشگر زرهی و قراردادن نیروی پیاده در اولویت بعد (زرهی در نوک پیکان حمله) عملیات موفق آمیزی انجام دهیم. هنوز هم که هنوزه نمی توانیم! هنوزم پیاده بد بخت باید خود را خط بزند و راه را باز کند و این خیلی بده! (به معنای واقعی کلمه) که ما بعد از 20 و اندی سال از پایان جنگ یک نیروی زرهی مناسب برای مقابله با کشورهای همسایه مان مثل ترکیه هم نداریم.بدتر از اون این که دیگر اون هوانیروز و نیروی هوایی قبراق و نو رو هم برای پشتیبانی پیاده و زرهی نداریم. واقعا باید نگران بود که اگر حمله ای از سوی آمریکا و متحدین رخ نداد و به جای اون کشورهای همسایه به ما حمله کردند ، باز هم ما بسیجی و پیاده را گوشت دم توپ می کنیم ؟ جنگ جهانی اول ؟ این سوء استفاده از احساسات و ایمان بالای نیروها نیست ؟ چون مرگ آنان شهادت محسوب شده و در بهشت جای دارند ، باید اینگونه قربانی شوند؟

همیشه برام سوال بوده که این دریادلان چگونه چنین اعتماد به نقسی دارن ؟