هنوز نمیشه با اطمینان گفت که جنگنده ایی وارد فضای کشور شده یا نه؟در مورد نسل۵ به نظر من هم تا حدی غلو شده ولی تواناییهای منحصر به فرد به خصوص در بازتاب راداری و به طور کلی نسل۵ قابل چشم پوشی نیست

چرا پاکستان می تواند ولی هند نمی تواند!! در سالهای اخیر نیروی هوایی پاکستان(RAF)پیشرفتهای چشمگیری در نوسازی ناوگان خود به ویژه در خرید جت های جنگنده و هواپیماهای پیش اخطار و کنترل هوابرد(AWACS)داشته است.این پیشرفت با توجه به چشم انداز اقتصادی چالش برانگیز پاکستان مانند افزایش تورم .بدهی ملی نسبتا سنگین و وابستگی به کمک و وامهای خارجی قابل توجه است. در مقابل نیروی هوایی هند(IAF)که در کشوری با اقتصاد رو به رشد و بودجه دفاعی به میزان قابل توجه عمل می کند.با تاخیرهای بعضا طولانی در تامین تدراکات مواجه است.علی رغم مزیت های مالی هند تشریفات ادارای و ناکارآمدی سیستماتیک سرعت خریدهای مهم را به شدت کاهش داده است.چه عواملی (پشت صحنه)باعث سرعت عمل پاکستان و حرکات کند هند شده است؟ سوال مهم: چگونه نیروی هوایی پاکستان با وجود محدودیتهای اقتصادی و فنی تدراکات نظامی برای نیروی هوایی خود را به سرعت تامین می کند اما IAF هند بسیار کند است و برنامه ها همیشه با تاخیر مواجه است؟ -RAFاز یک فرآیند تصمیم گیری متمرکز در داخل دستگاه دفاعی پاکستان سود می برد(عدم موازی کاری).ارتش پاکستان به ویژه نیروی هوایی به داشتن نفوذ قابل توجه بر سیاست های دفاعی و تصمیمات تدارکاتی شهرت دارد.این کنترل متمرکز امکان تصمیم گیری سریع و تاخیرهای بروکراتیک کمتر را فراهم میکند و RAFرا قادر می سازد تا به نیازهای عملیاتی خود به سرعت پاسخ دهد. -روابط دفاعی نزدیک پاکستان با چین در تهیه سریع جت های جنگنده مدرن این کشور نقش اساسی داشته است.این همکاری به پاکستان این امکان را می دهدکه هواپیمایی مثل JF17 را باهزینه نسبتا کم خریداری و توسعه دهد.برنامه JF17سرمایه گذاری مشترک بین چین و پاکستان نمونه ای از رویکرد مقرون به صرفه جهت نوسازی ناوگان هوایی پاکستان بدون فشار مالی بر کشور ست. علاوه بر این فروش پلتفرمهای پیشرفته آواکس مانند ZDH-03با شرایط مالی مطلوب توسط چین قابلیتهای نظارت هوایی پاکستان را تقویت کرده است . -خریدهای دفاعی پاکستان اغلب به حمایت خارجی یا خطوط اعتباری مطلوب عمدتا از چین و عربستان و تا حد کمتری به ایالات متحده متکی است.این کمک ها به RAF این امکان را داده است که ناوگان خود را بدون بار مالی اولیه (که معمولا برای کشوری با چالشهای اقتصادی مانند پاکستان یک مانع بزرگ است)نوسازی کند.علاوه بر این تمایل چین به ارائه گزینه های پرداخت انعطاف پذیر برنامه های تدارکات پاکستان را تسهیل کرده است. -پاکستان به جای دنبال کردن پلتفرمهای پرهزینه و با قابلیت بالا مانند جت های رافال نیروی هوایی هند. پلتفرمهای مقرون به صرفه با هزینه نگهداری کم را که نیازهای استراتژیک خاص آن را برآورده میکند در اولویت قرار داده است .این رویکرد به RAFاجازه داد تا هزینه های عملیاتی خود را پایین نگه دارد.و در عین حال به یک قابلیت بازدارندگی موثر دست یابد .رویکرد پاکستان عملگرایانه ست ( تمرکز بر تامین نیازهای نیروی هوایی به صورت کاملا کافی بدون افزایش بیش از حد بار مالی) -چالشهای پیش رو نیروی هوایی هند در جذب تجهیزات جدید و نوسازی IAFدر چارچوب بروکراسی پیچیده ایی عمل می کند که شامل لایه های مختلف تصمیم گیری از وزارت دفاع (MoD)گرفته تا کمیته های مختلف تدارکات و مالی است.این فرآیند چند لایه حتی پس از نهایی شدن می تواند منجر به تاخیرهای گسترده و طولانی شود(چقدر برای ما ایرانیها آشناست).در حالیکه نیروی هوایی پاکستان از یک رویکرد متمرکز سود می برد نیروی هوایی هند باید مسیر تدارکات بسیار آهسته تری را طی کند که شامل ذینفعان و تاییدیه های متعدد در سطوح مختلف دولتی است. -البته که تمرکز هند بر شفافیت در خرید های دفاعی قابل ستایش است(اون همه فساد و دلالی در قراردادها پس از کجاست؟)اما منجر به طولانی شدن جدول زمانی شده است.فرآیند تدارکات نظامی هند تحت کنترلهای دقیق و موازین هایی مانند دستورالعمل های رویه تدارکات نظامی(DPP)است که برای کاهش فساد وارتقای شفافیت طراحی شده است با این حال این الزامات رویه ایی اغلب حرکت تداراکات را کند می کند .به عنوان مثال قرارداد نیروی هوایی هند برای126 فروند جت جنگی چند منظوره متوسط(MMRCA)بیش از یک دهه به تعویق افتاد و در نهایت منجر به خرید کوچک 36جنگنده رافال گردید. معاملات دفاعی هند اغلب در معرض بررسی های سیاسی و چالشهای قانونی ست که می تواند خریدها را متوفق کند .قراردادهای دفاعی پرمخاطب اغلب توجه رسانه و بحثهای سیاسی را به خود جلب می کند و گهگاه منجر به تحقیق وتفحص می شود (نویسنده می خواد بگه تو قراردادهای نظامی در دنیا معمولا فساد هست فقط اونجا چشم پوشی میشه ولی تو هند نمیشه و مو را از ماست بیرون می کشند!).این مداخلات اگر چه برای پاسخگویی مهم هستند اما پروژه ها را به تاخیر می اندازند. -IAFبرعکس همتای پاکستانی اش اغلب به دنبال پلتفرمهای پیشرفته مانند "رافال"بوده است .که با هزینه های بالاتر و برنامه های تحویل طولانی همراه است.ترجیح هند برای فناوری پیشرفته با اینکه باعث ارتقا توانایی های IAFمی شود اغلب منجر به مذاکرات طولانی مدت و تاخیر در تحویل می شود.در مقابل پاکستان با رویکرد عمل گرایانه بر راه حلهای مقرون به صرفه تر تاکیب می کند که برای استقرار سریع تر در دسترس هستند. تاکید هند بر ایجاد یک صنعت دفاعی خودکفا و ساخت در هند نیز به فرآیند تدارکات نیروی هوایی پیچیدگی بخشیده است.در حالی که هدف بومی سازی برای خودکفایی استراتژیک بلند مدت هند بسیار مهم است اما نیاز به سرمایه گذاری و هماهنگی زمانی قابل توجهی دارد.به عنوان مثال برنامه جنگنده رزمی سبک تجاس(LCA)تاخیرهای قابل توجهی را شاهد بوده است که بر قدرت ناوگان IAFتاثیر گذاشته است.تجاس علی رغم آنکه یک جنگنده بومی امیدوارکننده است با چالشهای تولیدی متعددی روبرو شده که از تحویل به موقع آن به نیروی هوایی جلوگیری می کند. در پایان باوجود اقتصاد و بودجه دفاعی بزرگتر تدارکات دفاعی هند اغلب به دلیل ناکارآمدی های بروکراتیک .مقررات بیش از حد و بعضا متضاد و تغییر سیاستها با تاخیر مواجه می شود .در مقابل تدارکات ساده و واقع گرایانه و عمل گرایانه پاکستان با کمک اتحادهای استراتژیک امکان نوسازی سریع را علی رغم محدودیتهای اقتصادی فراهم می کند. منبع:https://idrw.org/

اگر این دو سناریو رو حذف نکنیم اولین سناریو 1-نفوذ جنگنده ها به داخل خاک کشور و استفاده از ایر لورا sdbها و سایر مهمات هدایت دقیق هوا پرتاب جهودها دومین سناریو2-شلیک موشک از خاک باکو و یا ترکمنستان و یا استفاده تسلیحات هوا پرتاب مورد نظر توسط جنگنده های اسراییلی از روی دریای کاسپین که از فرودگاههای باکو و یا ترکمنستان بلند شده باشند

سلام سرکوب پدافند.نظر شخصی خودم حمله جمعه به ایران با میدان داری آمریکا بوده نه اسراییل.راستش دنبال نشانه ایی از به کار گیری موشک هارم هستم

ترکیه: کانون بازار نیمه هادی اروپا در طول دو دهه گذشته، نیمه هادی ها اهمیت فزاینده ای در بازارهای جهانی پیدا کرده اند. نیمه هادی ها نه تنها زیربنای عملکرد دستگاه هایی مانند گوشی های هوشمند، لپ تاپ ها، تبلت ها و ابزارهای ارتباطی مختلف هستند، بلکه به اجزای جدایی ناپذیر در صنعت خودروسازی، مراکز داده و بسیاری از برنامه های کاربردی دیگر تبدیل شده اند. با این حال، صنعت نیمه هادی اروپا در سال های اخیر با پیچیدگی های مختلفی مواجه شده است، مانند همه گیری COVID-19 و بی ثباتی ژئوپلیتیکی که چالش ها و آشفتگی های پیش بینی نشده ای را به همراه داشته است. و با توجه به اینکه بازار فناوری در حال حاضر با عوامل حیاتی متعددی دست و پنجه نرم می کند - از جمله تورم، کاهش هزینه های مصرف کننده، افزایش اعتصابات کارگری در اروپا، افزایش قیمت انرژی، و موارد دیگر - این تاثیر به ویژه تلخ بوده است. این را به اتکای شدید اروپا به آسیا برای نیمه هادی ها اضافه کنید و آن را در طول دوره های اخیر بی ثباتی زنجیره تامین آسیب پذیرتر می کند و واضح است که تغییرات برای انعطاف پذیری لازم است. اما در میان این چالش ها، یک بازیگر نسبتاً جدید وارد صحنه شد که قادر به تقویت بخش نیمه هادی اروپا بود: ترکیه. نقش رو به گسترش ترکیه در صنعت نیمه هادی از آنجایی که مسیرهای تجاری سنتی آسیا در سال‌های اخیر با فشار فزاینده‌ای مواجه شده‌اند، شرکت‌های اروپایی فعالانه بر تقویت ارتباطات درون اروپایی از طریق تمرکز دارند. نیمه هادی ها و در دسترس بودن آن ها برای چندین صنعت اصلی اروپایی حیاتی است، با توجه به اینکه اروپا دوبرابر تولید تراشه های خود مصرف می کند، با این حال، اتحادیه اروپا در حال انجام اقداماتی است و قرار است تا سال 2030 بیش از 43 میلیارد یورو برای تقویت تولید نیمه هادی خود سرمایه گذاری کند. ترکیه به عنوان یکی از مهم ترین تولیدکنندگان و توزیع کنندگان فناوری و نیمه هادی در میان کشورهای غیر اتحادیه اروپا در منطقه اروپایی ظاهر شده است. موقعیت استراتژیک آن بین اروپا و آسیا، همراه با سرمایه گذاری های قابل توجه توسط دولت ترکیه در تحقیق و توسعه، محیط مساعدی را برای رشد شرکت های نیمه هادی ایجاد کرده است. در واقع،طبق آمار Statistaدرآمد نیمه هادی ترکیه از 730 میلیون دلار در سال 2023 به 931 میلیون دلار تا سال 2027 افزایش خواهد یافت. به عنوان مثال، صنعت خودروسازی، بخش مهمی برای اروپا است و به ویژه از قابلیت های نیمه هادی ترکیه بهره می برد. گرایش به سمت وسایل نقلیه برقی و خودمختار (هوشمند)باعث افزایش تقاضابرای نیمه هادی های پیشرفته در سراسر اروپا شده است، با این حال این تقاضا اکنون توسط سازندگان ترکیه ای که تراشه هایی برای سیستم های کنترل خودرو، سرگرمی اطلاعات و حسگرها تولید می کنند، برآورده می شود. این موضوع زمانی اهمیت بیشتری پیدا می کند که در نظر بگیرید که بخش خودروسازی اروپا در حال تلاش برای رقابت در بخش خودروهای الکتریکی در مقیاس جهانی بوده است – و تولید نیمه هادی ترکیه به این معنی است که اکنون زمینه لازم برای انجام این کار را دارد. ترکیه از فرصت استفاده می کند و مشارکت خود را با سایر مناطق نیز گسترش می دهد. در ژوئیه 2023، این کشور سرمایه گذاری مشترک با قطر برای تولید نیمه هادی را اعلام کرد. همزمان، ترکیه با هدف افزایش ظرفیت صادراتی و تامین تقاضای داخلی، سرمایه گذاری در نسل جدید خودروهای هیبریدی و الکتریکی را تسریع می بخشد. در 26 ژوئیه، رجب طیب اردوغان، رئیس جمهور ترکیه در مراسم راه اندازی برنامه تشویقی فناوری پیشرفته HIT-30 در استانبول سخنرانی کرد که نشان داد ترکیه در حال تسریع تولید تراشه داخلی است و یک برنامه تشویقی 5 میلیارد دلاری را اعلام کرد. او به شدت بر تلاش مشترک تولیدکنندگان تراشه های محلی ترکیه TUBITAK Bilgem، Aselsan، Arcelik و YongaTek تاکید کرد(پرهیز از هر گونه موازی کاری و اتلاف وقت و انرژی) -محصولات اصلی TÜBİTAK BİLGEM شامل فناوری نیمه هادی،امنیت سایبری، فناوری نرم افزار، سیستم های جنگ الکترونیک، سیستم های راداری و غیره است. -محصولات اصلیASELSAN عبارتند از: سیستم های ارتباطی، رادارها، تجهیزات اویونیک، سامانه های جنگ الکترونیک، سامانه های پدافند هوایی، سامانه های هدف و .... -محصولات اصلی Arçelik شامل white goods(لوازم خانگی)، لوازم داخلی، محصولات الکترونیکی، لوازم خانگی کوچک، سیستم های تهویه مطبوع، سیستم های HVAC و ... می باشد. -محصولات اصلی YongaTek's شامل طراحی IC/ASIC/SoC/تراشه، 5G/6G و ارتباطات ماهواره ای، پردازش ویدئو، فناوری اینترنت اشیا و غیره می باشد. در میان آنها، پردازنده 65 نانومتری CAKIL به طور مشترک توسط TÜBİTAK BİLGEM و Aselsan توسعه یافته است،که اولین ریزپردازنده مستقل ترکیه است که در مالزی طراحی و تولید شده است. هدف این پردازنده کاهش وابستگی به محصولات وارداتی به ویژه در صنایع دفاعی است و در سیستم های کنترل آتش و پرواز، سامانه های پهپادی کاربرد دارد. ترکیه حدود 10 مرکز تحقیق و توسعه از جمله شرکت‌ها و دانشگاه‌های صنایع دفاعی دارد که می‌توانند محصولاتی تا 1 میکرون تولید کنند . ÇAKIL دارای کنترل آتش، پهپاد، هدایت، خلبان خودکار، کنترل پرواز، رادار، سونار و غیره در صنایع دفاعی است. یک گزارش تحقیقاتی در صنعت تراشه که توسط دفتر تحول دیجیتال ریاست جمهوری منتشر شد، گفت: برای پردازش سیگنال و برنامه های مدیریت ماموریت در نظر گرفته شده است. در این گزارش همچنین اشاره شده است که هدف از پروژه YONCA طراحی سخت افزار خود ترکیه برای کاربردهای نظامی و غیرنظامی حیاتی است که ترکیه را قادر می سازد برای اولین بار تراشه های 16 نانومتری تولید کند و پایه و اساس تولید تراشه های کلیدی زیر 7 نانومتر را در آینده ایجاد کند. . علاوه بر این، ASELSAN فناوری رادار داخلی AESA (آرایه اسکن الکترونیکی فعال) را از تولید در سطح تراشه تا یکپارچه‌سازی سیستم نهایی، 100% با استفاده از منابع داخلی و ملی در ترکیه با موفقیت تولید کرده است. این فناوری برای اولین بار بر روی پلتفرم F-16 ÖZGÜR قرار گرفت و توانایی های رو به رشد ترکیه در این منطقه حساس را به نمایش گذاشت. CENTIK قصد دارد سالانه 25 میلیون قطعه تولید کند و فناوری خود را در ترکیه تقویت کند با همکاری Arçelik و Yongatek، ÇENTİK، یک تراشه میکروکنترلر تولید داخل که برای کنترل وسایل الکترونیکی طراحی و تولید شده است، به تولید انبوه و استفاده در داخل و خارج از کشور خواهد رسید. تراشه Centik توسط Arçelik در زمینه های لوازم خانگی، لوازم الکترونیکی مصرفی ، لوازم کوچک و لوازم جانبی آشپزخانه استفاده خواهد شد. مالکیت معنوی طراحی تراشه کاملاً متعلق به ترکیه خواهد بود. اولین نمونه های اولیه این پروژه قرار است در سال 2025 ساخته شوند. با موفقیت صادراتی این محصول، YONGATEK با ARÇELİK یکی از شرکت های پیشرو در صنعت لوازم خانگی ترکیه برای تولید انبوه به توافق رسیده است. در چارچوب قرارداد با ARÇELIK، YONGATEK حدود 25 میلیون تراشه در سال عرضه خواهد کرد. طراحی تراشه ها به طور کامل توسط CHIPATEK انجام خواهد شد و تولید توسط TSMC از طریق IMEC، مرکز تحقیقات میکروالکترونیک پیشرو اروپا انجام خواهد شد.که به بازار داخلی ترکیه و همچنین بخش های بین المللی مانند رباتیک، خودرو و اینترنت اشیا(IOT) خدمت خواهد کرد. اولین تراشه ها در دبی به مشتریان تحویل داده می شود و اولین موفقیت صادراتی CENTIK را رقم می زند. تولید انبوه چیپ قابلیت های تولید تکنولوژیکی ترکیه را به میزان قابل توجهی افزایش خواهد داد. تولید انبوه هزینه ها را کاهش می دهد و به آن امکان می دهد با قیمت های رقابتی تر در بازار جهانی حضور داشته باشد. علاوه بر این، تامین تقاضای ترکیه برای تراشه به کاهش کسری حساب جاری با کاهش واردات کمک خواهد کرد. این پیشرفت همچنین راه را برای سهم قابل توجهی از صنایع دفاعی ترکیه هموار خواهد کرد. صنعت دفاعی ترکیه در سال 2024 با تلاش شرکت ها و موسساتی مانند ASELSAN، ROKETSAN، HAVELSAN، TUSAŞ، Baykar، Otokar، FNSS، BMC، TÜBİTAK SAGE، ASFAT، MKE و غیره به توسعه خود ادامه می دهد. تاثیر زنجیره تامین در اروپا تاکید روزافزون بازار فناوری بر ارتباطات درون اروپایی به طور اجتناب ناپذیری در حال تغییر شکل زنجیره های تامین است. در حالی که ارتباطات از آسیا و آمریکای شمالی همچنان بر مسلط هستند، منطقه‌ای شدن به این معنی است که صنعت انعطاف‌پذیرتر شده و به طور فزاینده‌ای قادر به ارائه جایگزین‌های اروپایی شده است. تحقیقات نشان می‌دهد که بسیاری از شرکت‌های فناوری اروپایی هنگام ارزیابی مجدد زنجیره‌های تامین خود دو جنبه مهم را در نظر می‌گیرند. اولا، آنها در حال تمرکززدایی از مراکز تولید ارزان قیمت هستند تا خطر اختلال یا تعطیلی ناشی از رویدادهای پیش بینی نشده را کاهش دهند. ثانیاً، تمرکز بیشتر بر روی انتقال تولید به بازارهای نهایی برای محصولات با حاشیه بالاتر است. این بدان معناست که کشورهایی که در مجاورت مراکز مصرف هستند، مانند ترکیه، اهمیت بیشتری برای بازارهای اروپایی قائل شده اند. بنابراین، نقش رو به رشد ترکیه در صنعت نیمه هادی اروپا نشان دهنده گامی مهم در جهت تقویت زنجیره تامین و ارتقای خودکفایی تکنولوژیکی است. با این وجود، تحلیل انتقادی این تحول و در نظر گرفتن ریسک‌های مرتبط ضروری است. از یک سو، ترکیه به اروپا فرصتی برای تنوع بخشیدن به منابع نیمه هادی و کاهش اتکا به تامین کنندگان خارجی می دهد. همچنین به رشد بخش فناوری ترکیه کمک می کند و در نتیجه توسعه اقتصادی را تقویت می کند. از سوی دیگر، اروپا باید از قابلیت اطمینان، کیفیت و امنیت زنجیره های تامین نیمه هادی از ترکیه اطمینان حاصل کند و به طور مداوم استراتژی های خود را با پویایی در حال تحول صنعت و چشم انداز جهانی تطبیق دهد. استقرار استراتژیک تأسیسات تولید نیمه هادی برای دوام ماندگاری تأسیسات تولیدی اصلی حیاتی خواهد بود. برای مثال، کارخانه‌های خاصی در اروپای شرقی با زیرساخت‌های قدیمی دست و پنجه نرم می‌کنند، در حالی که کشورهای حاشیه‌ای نزدیک به اروپا ممکن است تجربه گسترده‌ای در صادرات لوازم الکترونیکی نداشته باشند. کمبود زیرساخت به‌ویژه در پشتیبانی کمتر قوی‌تر از زنجیره تأمین از سوی تأمین‌کنندگان سطح اول در آمریکای شمالی و اروپا در مقایسه با همتایان آسیای شرقی قابل‌توجه است. در نتیجه، برنامه‌هایی برای تقویت این زیرساخت در سال‌های آینده برای ایجاد زنجیره‌های تامین واقعا انعطاف‌پذیر در حال انجام است. موقعیت چنین تأسیسات تولیدی از اهمیت ویژه ای برخوردار است و نقش دولت مربوطه و میزان حمایت آن را نباید دست کم گرفت. مشوق های دولتی واقعاً خوب است زیرا می توانند بر تصمیمات سرمایه گذاری تأثیر بگذارند. اما بزرگترین ارزشی که دولت به ارمغان می آورد ایجاد چارچوب مناسب برای موفقیت پروژه های بلندمدت از طریق ثبات سیاسی و اقتصادی است. بنابراین، تداوم سیاست و ثبات شرایط تجارت، مؤلفه‌های حیاتی برای توسعه یک اکوسیستم بالغ با نیروی کار واجد شرایط هستند. این تمرکز بر انگیزه های کوتاه مدت دولت غلبه می کند. کوی ژونگ پینگ ژانگ رئیس بخش فناوری در منطقه بزرگ چین: نقش رو به رشد ترکیه در صنعت نیمه هادی تاثیر عمیقی بر زنجیره های تامین در اروپا دارد. انطباق با تامین کنندگان موجود در ترکیه به معنای تعدیل در لجستیک، کنترل کیفیت و ارزیابی ریسک، همراه با گسترش و بهینه سازی پایدار زیرساخت است. با این حال، از آنجایی که ترکیه به سیر صعودی خود در بازار ادامه می‌دهد و به کانونی برای نیمه‌رساناها در اروپا تبدیل می‌شود، اتکا به آسیا می‌تواند شروع به کنار گذاشتن کند و امنیت و انعطاف‌پذیری را به زنجیره‌های تامین اضافه کند. مطلب پایانی: بازار نیمه‌هادی‌ها در ترکیه در سال‌های اخیر رشد قابل‌توجهی را تجربه کرده است که تحت تأثیر عوامل مختلفی مانند ترجیح مشتری، روند بازار، شرایط خاص محلی و عوامل زیربنایی اقتصاد کلان است. ترجیح مشتریان در بازار نیمه هادی ها در ترکیه نقش مهمی در توسعه آن ایفا کرده است. مصرف کنندگان ترک تقاضای فزاینده ای برای دستگاه ها و لوازم الکترونیکی پیشرفته نشان داده اند که به نیمه هادی های با کارایی بالا نیاز دارند. این امر منجر به افزایش نیاز به نیمه هادی هایی با قدرت پردازش بالاتر، بهبود بهره وری انرژی و ویژگی های اتصال پیشرفته شده است. علاوه بر این، مشتریان در ترکیه نیز به نیمه هادی هایی که مقرون به صرفه هستند و ارزش مناسبی برای پول ارائه می دهند ترجیح داده اند. روند بازار در صنعت نیمه هادی ها در ترکیه نیز به رشد آن کمک کرده است. یکی از روندهای کلیدی، پذیرش فزاینده فناوری اینترنت اشیا (IoT) در بخش‌های مختلف، مانند مراقبت‌های بهداشتی، تولید و حمل‌ونقل است. این امر تقاضا برای نیمه هادی هایی را ایجاد کرده است که می توانند اتصال و پردازش داده را برای دستگاه های IoT فعال کنند. روند دیگر محبوبیت فزاینده فناوری‌های هوش مصنوعی (AI) و یادگیری ماشین (ML) است که برای پردازش و تجزیه و تحلیل داده‌ها به نیمه‌رساناهای قدرتمند نیاز دارند. علاوه بر این، تقاضای فزاینده برای وسایل نقلیه الکتریکی در ترکیه نیز نیاز به نیمه هادی های مورد استفاده در کاربردهای خودرو را افزایش داده است. شرایط خاص محلی نیز در توسعه بازار نیمه هادی ها در ترکیه نقش داشته است. این کشور دارای جمعیت جوان و آگاه به فناوری است که به تقاضای بالای دستگاه‌ها و لوازم الکترونیکی کمک کرده است. علاوه بر این، ترکیه دارای پایگاه تولیدی قوی، به ویژه در بخش خودرو و الکترونیک است، که محیط مساعدی را برای رشد صنعت نیمه هادی ها ایجاد کرده است. علاوه بر این، دولت سیاست‌ها و مشوق‌های حمایتی را برای جذب سرمایه‌گذاری خارجی در بخش نیمه‌رساناها اعمال کرده است که به توسعه آن دامن زده است. عوامل زیربنایی اقتصاد کلان نیز بر رشد بازار نیمه هادی ها در ترکیه تأثیر گذاشته است. این کشور در سال های اخیر رشد اقتصادی پایداری را تجربه کرده است که باعث افزایش قدرت خرید مصرف کنندگان و افزایش تقاضا برای دستگاه های الکترونیکی شده است. علاوه بر این، ترکیه دارای جمعیت جوان و رو به رشدی است که پایگاه مصرف کننده بزرگی برای نیمه هادی ها ایجاد کرده است. علاوه بر این، دولت در توسعه زیرساخت ها و ابتکارات تحول دیجیتال سرمایه گذاری کرده است که فرصت هایی را برای صنعت نیمه هادی ها ایجاد کرده است. در نتیجه، بازار نیمه هادی ها در ترکیه به دلیل ترجیحات مشتری، روند بازار، شرایط خاص محلی و عوامل اقتصادی کلان به سرعت در حال توسعه بوده است. افزایش تقاضا برای دستگاه های الکترونیکی پیشرفته، پذیرش فناوری های IoT و AI،و سیاست های حمایتی دولت همگی به رشد بازار کمک کرده است. با توجه به این عوامل، انتظار می‌رود بازار نیمه‌رساناها در ترکیه در سال‌های آینده به سیر صعودی خود ادامه دهد. منابع:https://www.statista.com/outlook/tmo/semiconductors/turkey https://www.maersk.com/insights/growth/2023/11/08/turkey-semiconductor-industry https://www.easelinkelec.com/News/329.html#:~:text=semiconductor .

ظاهرا اسراییل طی تصاویری ادعا کرده یحیی سنوار رییس و رهبر حماس رو به شهادت رسونده با مقایسه با تصاویر قبلی از ایشون به نظر این ادعا صحیح است

ساختار آموزش خلبانان اوکراینی و سیستمها و تاکتیکها و تقسیم بندی و شکل اسکادران و پایگاه هوایی شون کاملا متفاوت از غرب و شرقی بوده حتی خلبانانشون انگلیسی بلد نبودند از این نظر با ما متفاوت هستند چون تصور می کنم ما ساختار آموزش به نسبت منعطف با بیس غربی و تکمیل شده با سخت افزار شرقی داریم برای نمونه در رومانی بعد الحاق به جبهه غرب این اتفاق افتاد:ساختار "هنگ "که معمولاً در ساختار پیمان ورشو استفاده می شد رها شد و به یک ساختار پایگاه هوایی که میزبان گروه های هوایی و اسکادران بود تغییر یافت

شرکت آذربایجانی DEFTECH پهپاد DT-001وDT-101 را مجهز به مهمات سرگردان F-1500/F-5000 ارائه می کند. این سیستم که برای انجام طیف گسترده ای از ماموریت ها طراحی شده است، شامل دو هواپیمای بدون سرنشین (پهپاد) با بال های پشت سر هم، DT-001 و DT-101، و همچنین مهمات سرگردان F-1500 و F-5000E است. پهپاد DT-001 پهپاد DT-001 مانند یک هواپیما بلند می شود و فرود می آید. وزن برخاست آن بسته به ماموریت بین 75 تا 120 کیلوگرم متغیر است، حداکثر جرم محموله 40 کیلوگرم است. طول بال های این پهپاد 3.6 متر و درازای آن 3.6 متر است. نیرو محرکه آن یک موتور360سی سی بنزینی با پروانه دو ملخه ست DT-001 دارای سرعت کروز 120-130 کیلومتر در ساعت و ارتفاع کروز بین 3000 تا 5000 متر است. مخزن سوخت بسته به مشخصات پرواز و بار، استقامت 5 تا 10 ساعته را تضمین می کند. پهپادDT-101 پهپادDT-101 می تواندشامل دوربین‌های نوری و مادون قرمز، دوربین‌های چند طیفی، LIDAR، فاصله‌یاب تعیین‌کننده لیزری همراه با سیستم فروسرخ خنک‌شونده (FLIR)، غلاف‌های SIGINT/ELINT، غلاف‌های پارازیت یا تجهیزات رله سیگنال باشد. مجهز به سیستم ارتباطات ماهواره‌ای با پهنای باند تا 10 مگابایت، فرکانس پرش UHF رمزگذاری شده انتقال داده-ادغام در شبکه مش محلی است، و قابلیت عملیات در منطقه محروم از GNSS را دارد DT-101 یک پهپاد VTOL است که از همان بدنه هواپیما DT001 استفاده می کند، بنابراین طول و طول بال ها یکسان باقی می مانند. با این حال، نیرو محرکه متفاوتی دارد که بر اساس یک موتور بنزینی 180 سی سی به عنوان ژنراتور و چهار موتور الکتریکی با روتور است که برای برخاستن و فرود عمودی بالابر کافی را فراهم می کند، جرم برخاست بدنه هواپیما بسته به ماموریت به 55-75 کیلوگرم محدود می شود. ارتفاع کروز، سرعت و استقامت پرواز همان ست و همچنینDT-101 قادر به حمل بار ماموریت مشابه است، البته حداکثر بار محموله باید کمتر از DT-001 باشد. دو مهمات سرگردان F-1500 با برد 40 کیلومتر یا یک مهمات سرگردان F-5000E بزرگتر با برد 20 کیلومتر می توانند بر روی جایگاههای زیر بدنه نصب شوند. علاوه بر استفاده از یک پهپاد در نسخه هوا به سطح، هر دو مهمات می توانند از یک لانچر زمینی قابل استفاده مجدد در نسخه سطح به سطح نیز پرتاب شوند. هیچ جزئیاتی در مورد سیستم پرتاب لانچر ارائه نشده است، اما کاملاً محتمل است که در هنگام پرتاب قبل از فعال شدن پیشرانه مهمات و استقرار سطوح آیرودینامیکی از یک سیستم پنوماتیک استفاده شود. این مهمات دارای یک بال پشت سر هم هستند که یکی در جلوی بدنه که در زیر آن قرار دارد و دیگری در پشت که بر روی بدنه قرار دارد، و دو دم عمودی که به سمت پایین مستقر می شوند. این مهمات توسط یک موتور الکتریکی براش لس کار می کند که یک ملخ دو تیغه را می چرخاند F-1500 F-1500 حدود 1متر طول و 1.1 متر درازای بال دارد و می تواند به عنوان یک سلاح زمینی مورد استفاده قرار گیرد. جرم آن در هنگام پرتاب 5 کیلوگرم است. به نظر می رسد که جرم کلاهک بسته به نحوه استقرار F-1500 متفاوت است. دو کلاهک 1.5 کیلوگرمی موجود است، یکی ضدنفر با فیوز مجاورتی و دیگری ضد زره، که احتمالاً برای عملیات های زمینی استفاده می شود، در حالی که این مهمات در نسخه هوا به سطح می تواند یک کلاهک 3 کیلوگرمی را حمل کند که در دو نوع مختلف نیز ارائه می شود. یکی ضد زره و یکی ترموباریک. برد 10 تا 15 کیلومتری برای نسخه زمینی اعلام شده است که برای سیستم پرتاب هوایی به 40 کیلومتر افزایش می یابد و استقامت آن بسته به پیکربندی و شرایط محیطی بین 20 تا 40 دقیقه است. ارتفاع کروز آن بین 300 تا 3000 متر است. سرعت کروز حدود 120 تا 130 کیلومتر در ساعت است، اما مهمات می تواند در یک حمله در حالت شیرجه تا سرعت 250 کیلومتر در ساعت شتاب بگیرد که به گفته منابع شرکت، امکان استفاده از آن را برای انهدام هلیکوپترها یا پهپادهای دشمن فراهم می کند. دماغه مهمات مجهز به سیستم اپترونیک با دوربین های روز و شب و همچنین سیستم هدف گیری مبتنی بر الگوریتم های هوش مصنوعی است. F-5000E جرم F-5000E حدود16 کیلوگرم است، جرم پرتابگر 10 کیلوگرم است. طول بدنه پهپاد 2 متر و طول بال آن 2.2 متر است. این مهمات را می توان به سرجنگی 5 کیلوگرمی مجهز کرد که در سه نوع مختلف موجود است، ضدنفر با فیوز مجاورتی، زره پوش و ترموباریک. ارتفاع کروز بسته به ماموریت جنگی بین 300 تا 3000 متر متغیر است، سرعت کروز بین 120 تا 130 کیلومتر در ساعت و استقامت آن 20 تا 40 دقیقه است. یک سیستم اپترونیک با دوربین های روز و شب و همچنین سیستم تعیین هدف با الگوریتم های هوش مصنوعی در دماغه مهمات نصب شده است. به گفته یکی از نمایندگان این شرکت، UAS برای تولید سریالی آماده است و آزمایشات شرکت ویژگی های اعلام شده سیستم را تأیید کرد. منبع:https://www.edrmagazine.eu/

راستش اطلاعی ندارم که میشد تکی شلیک بشه و خلبان با مهارتش تعادل بالگرد و حفظ کنه و یا اینکه بالگردهای جنگی مجهز به ژیروسکوپ بودند یا نه(وزن موشک کمتر از140کیلو گرم بود) ولی با توجه به حجم خرید موشک ماوریک در رژیم گذشته اگر لازم به شلیک دوتایی موشک هم بود مسئله خاصی از این بابت وجود نداشت.

سلام اتفاقا در قالب طرح "امید"روی کبرهای نان تاو نصب شد.ظاهرا عملکرد موفقیت آمیزی داشته""".انهدام یک ایستگاه راداری ارتش عراق که در یک کارخانه متروکه استتار شده بود از معروف ترین استفاده های ماوریک توسط کبرا است. همچنین در مواردی با این موشک به مراکز تجمع نیروهای عراقی حمله می شد که نتایج بهتر در زمان کمتر نسبت به استفاده از راکت های هایدار70 داشته است. به عنوان مثال در عملیات فتح المبین 11 فروند موشک ماوریک توسط کبراهای ایران شلیک شد.این کار در حالی در ایران و در بحبوحه جنگ به انجام رسید که تا آن زمان اجرای اینکار در دنیا سابقه نداشت و در آمریکا نیز بالگرد سوپرکبرا در 1990 این موشک را به طور آزمایشی به کار گرفت."" در مورد نحوه هدایت حدسم اینه که سیستم هدایت تلویزیونی از روی فانتوم به کبرا انتقال داده شد

با بالگرد ماوریک می زدیم وقتی ماوریک زدن مد نبود

بله فکر کنم جای این مباحث این تاپیک نیست ولی به نظر حقیر مشکلات عمدتا ناشی از بحثهای نظری هست.فکر می کنم جمهوری اسلامی در بحث اقتصاد سیاست داخلی و خارجی و کلا دیپلماسی مبنای نظری مناسب جمهوری اسلامی ایران رو نداره..کلا ول شده ست ملغمه ایی از گرایشات چپ و سوسیالیستی و لیبرال و .... که اصلا با واقعیت کشور همخوانی نداره

جملات احساسی شما هم خوب بود. ""قبول دارم كه ما مثل كوفيان هستيم ولي بيشتر در اقتصاد كم كاري كرديم و چوبش در همه جا ميخوريم وقتي رهبر اين ده سال اسم سال رو اقتصاد گذاشتن و مسئولان در پي خام فروشي و مردم در پي فرهنگ كارمندى رفتن ، رهبر رو تنها گذاشتيم""" میشه بفرمایید مردم چطوری در اقتصاد کم کاری کردند و پشت رهبر رو خالی کردند؟!این مردم کوفی مسلک ایران (به قول شما و دوستان)کجای اقتصاد دستشونه که بخوان بازی دربیارند؟کسی که به زندگی بخور نمیر کارمندی قانعه دیگه عرصه دیگه ایی براش باز نیست قطعا دولتها باعث این وضعیت هستند """ولي قبول دارم وزارت خارجه هاي ظريف و عراقچي براي اين صحنه ها ضعيف و نامناسب و كوچك هستن و در قد و قوامه اين بازي ها نيستن""" قطعا این حرف شما نگاه جانبدارنه جناحی داره ولی مثلا چه کسی رو در جمهوری اسلامی می خواین نام ببرید که عملکرد بهتری داشته باشه؟قدرت سیاست خارجی مثل وکالت دادگاه نیست که وکیل لایحه بهتر بنویسه بتونه رای رو برگردونه از اقتصاد و قدرت نظامی و جایگاه بین المللی کشور سرچشمه می گیره البته که با شما موافقم هیچگاه دم و دستگاه دیپلماسی کشور در حد و اندازه توان میدانی کشور نبوده و نیست یعنی اصلا قدرت بهره برداری حداکثری از عملکرد ما در میدان رو نداره.اگر شهید عبدالهیان رو می خواین مثال بزنید نتایج عملکرد ایشون فرقی با بقیه نداشته .چه وعده صادق چه پاسخ پاکستان و ....دنبال دلایل ریشه ایی تر باشید این رو مطالعه بفرمایید درسهای زیادی برای ما داره (البته اونها پول ریختن تو پلیس امنیتی در ایران دوستان و آقازاده ها و اعوان انصار زدن به جیب فرستادند اونور آب)

چگونه آلمان شرقی در نبرد برای فناوری شکست خورد تلاش آلمان شرقی برای رسیدن به نوآوری های تکنولوژیک غرب، موفقیت های چشمگیری را به همراه داشت، اما در مسیر نادرستی هزینه شد در ژوئیه 1958، "والتر اولبریخت"، دبیر اول حزب حاکم آلمان شرقی ، احساس خوش بینی داشت. این دبیر کل( تسخیری..اجباری)65 ساله از دو جنگ جهانی جان سالم به در برده بود،( رژیم نازی، پاکسازی های مرگبار استالین و قیام مردمی علیه رژیم او در آلمان شرقی در سال 1953.) اکنون به نظر می رسید اوضاع در حال بهبود است.اما بیش از 100000 نفر از مردم او از زمان تأسیس این ایالت، هر سال جمهوری دموکراتیک آلمان (GDR) را ترک می کردند. در سال بحرانی 1953، این ارقام به بالای 300000 رسیده بود. محدودیت های زیاد. شرایط زندگی در سال 1958 را به پایین ترین سطح خود رسانده بود "والتر اولبریخت" رهبر حزب حاکم اتحاد سوسیالیست (SED) از فرصت برگزاری کنگره پنجم این حزب استفاده کرد و خوش بینی خود را با رفقای خود در میان گذاشت. او با الهام از شعار ، "سوسیالیسم پیروز خواهد شد!"، اعلام کرد که قصد دارد اقتصاد را "در عرض چند سال" توسعه دهد تا یک بار برای همیشه برتری سیستم سوسیالیستی جمهوری دموکراتیک آلمان را در مقایسه با ایالت امپریالیستی "بن" [آلمان غربی]نشان دهد البته این خوش بینی در بهترین حالت یک ادعای جسورانه و در بدترین حالت، توهم به نظر می رسید. طبق اعتراف خود مقامات جمهوری دموکراتیک آلمان، اقتصاد این ایالت کوچک. حدود 30 درصد از اقتصاد همتای غربی بسیار بزرگتر و مرفه خود عقب تر بود. این کشور سهم بزرگ غرامت های جنگی را پرداخت کرده بود، زیرا اتحاد جماهیر شوروی برای احیای اقتصاد ویران شده خود به آن نیاز داشت در حالی که متحدان غربی دریافت غرامت رو بیخیال شدند و به صدر اعظم "کنراد آدناور" اجازه دادند تا اقتصاد و ارتش را بازسازی کند و از او در این روند حمایت کردند.( 1.5 میلیارد دلار از طرح مارشال.) علاوه بر این، اقتصاد آلمان شرقی به دلیل کمبود فرصت های تجاری ناشی از سیاست انزوا و تحریمی" بن"،علیه اش خفه شد.( دکترین هالشتاین) آلمان غربی در سال 1955 قانونی گذاشت که هر کشوری جمهوری آلمان را به عنوان یک کشور مستقل به رسمیت بشناسد، روابط دیپلماتیک و اقتصادی را با آن قطع خواهد کرد. با توجه به وسعت اقتصاد آلمان غربی در مقایسه با شرق، کمتر کشوری جرات پرداخت بهای اقتصادی برای نادیده گرفتن حرف صریح "بن "را داشت. تحریم تجاری به جز نام، جمهوری آلمان را به انزوای اقتصادی و دیپلماتیک و اتکای کامل به حسن نیت شوروی برای واردات و صادرات وادار کرد. دکترین هالشتاین تا سال 1970 ادامه داشت. نتیجه این بود که حتی محصولاتی مانند قهوه، صابون یا شکلات و هر چیز دیگری که نیاز به واردات داشت، به سختی به دست می‌آمد. تفاوت اقتصاد دو آلمان یک سال قبل الحاق علی‌رغم چنین مشکلاتی،" اولبریخت "به هیچ وجه تنها کسی نبود که در سال 1958 احساس خوش‌بینی می کرد. آخرین کوپن‌های جیره در راه بودند و سال بعد کاملاً ناپدید می‌شدند. کار سختی که بسیاری از مردم برای از بین بردن آوار از شهرهایی مانند درسدن، ماگدبورگ و روستوک کرده بودند، راه را برای روند بازسازی آهسته اما قابل مشاهده باز می کرد. و این شوروی بود که اولین ماهواره مصنوعی (اسپوتنیک 1) را در سال 1957 به فضا پرتاب کرد و باعث شوک در غرب و مجذوبیت در شرق شد. اگر اتحاد جماهیر شوروی از نظر اقتصادی ضعیف‌تر بتواند در عصر فضا از ایالات متحده مرفه جلو بزند، شاید آلمان شرقی نیز بتواند از آلمان غربی پیشی بگیرد؟ این روند فکری به سرعت به یک شعار تبلیغاتی و یکی از شعارهای اولیه جمهوری دموکراتیک آلمان تبدیل شد: «سبقت گرفتن بدون عقب‌نشینی». پس چگونه اقتصاد منزوی جمهوری GDR می تواند کار کند؟ والتر اولبریخت با وجود همه ایراداتش فهمید که پاسخ ایجاد اقتصاد بزرگتر نیست، بلکه اقتصاد بهتر است. به عبارت دیگر:کلید اصلی فناوری خواهد بود. یا همانطور که اولبریخت می گوید: "ما گچ کمی داریم، بنابراین باید سریعتر فکر کنیم." و بنابراین، دولت سوسیالیستی منابع عظیمی را در نوآوری، پردازش داده ها و میکروالکترونیک سرمایه گذاری کرد. در برخی از زمینه ها موفقیت های قابل توجهی به دست آمد. "ترابانت" (یک خودروی اقتصادی ساخت آلمان شرقی)را در نظر بگیرید ، شاید نمادین ترین محصول آلمان شرقی بود.اما در غرب، خودروی بی‌معنا و منسوخ شده و نمادی از دستاوردهای ناقص در فناوری GDR به عنوان مشتی نمونه خروار بود. موتور کم حجم آن تنها 23 اسب بخار نیرو تولید می کرد، در حالی که بو و صدای خروجی آن به وضوح یادآور دهه های گذشته بود، خودروی ترابانت ساخت آلمان شرقی که برای خریداری آن باید سالها در نوبت می ماندید زمانی که مردم در سال1989 بعد از خراب کردن دیوار برلین از آن عبور و وارد آلمان غربی می شدند دقیقا همان خودروی بدون تغییر 1963 بود. شاید در دهه 1980، ترابانت به یک یادگاری قدیمی و ضعیف تبدیل شده بود که غرب آن را به سخره می گرفت. اما در اوایل دهه 1960، به تغییرات تجاری و اقتصادی اولبریخت در اقتصاد GDR و جذب عموم مردم کمک کرد.Zeitgeist(روح ملی) را تقویت کرد یک نسخه جدید ویژه برای ششمین کنگره SED در سال 1963 تولید شده بود: "Sachsenring Trabant 601(ساکسنرینگ)".( این پیست که در Zwickau، ساکسونی ساخته شد، شباهت زیادی به Triumph Herald بریتانیا داشت و از همان تکنیک‌های طراحی پیروی می‌کرد، که در آن زمان واقعاً مدرن و مد روز محسوب می‌شد.) ترابانت 601(همون سمند پلاس خودمون) از پیشرفت تکنولوژی صحبت می شد. بسیاری از فیلم‌ها، از جمله فیلم‌هایی که در آلمان شرقی تولید می شدند، مضامین آینده‌نگر فناوری و اکتشاف فضا را به نمایش می‌گذاشتند که به‌ویژه جوانان را مجذوب خود می کرد.یوری گاگارین، شوروی اولین مرد را در سال 1961 به فضا فرستاد و در سال 1963، والنتینا ترشکووا اولین زن شد که در تور انفرادی سه روزه خود، 48 بار به دور زمین چرخید. هنگامی که این زوج در اکتبر 1963 از GDR بازدید کردند، بسیاری از مردم واقعاً از دیدن فضانوردان تازه مشهور هیجان زده شدند. اصلاحات اقتصادی اولبریخت برای تطابق و تشویق این روحیه خوش بینی تکنولوژیکی طراحی شده بود. «نظام اقتصادی جدید» (NES) در سال 1963 معرفی شد که برخی شرایط بازار را به اقتصاد سوسیالیستی بازگرداند. حتی روزنامه آلمان غربی Süddeutsche Zeitung حدس می زد که جمهوری دموکراتیک آلمان ممکن است «به نوعی از سرمایه داری بازگردد». دفتر سیاسی تصمیم گرفت که «نظریه غلبه سیاست بر اقتصاد» باید به پایان برسد - «اهداف اقتصادی اولویت دارند». برای مدتی مداخله و سرمایه گذاری دولت بر پیشرفت فناوری متمرکز بود،تاکنترل سیاسی. مسئولیت و آزادی بیشتر در مورد روش های توسعه و تولید به شرکت های بسیار تخصصی کشور با سابقه های طولانی و افتخارآمیز پژوهشی بازگردانده شد. باید دست آنها را نسبتاً باز گذاشت تا کار توسعه فناوری در سطح جهانی را انجام دهند مردم آلمان شرقی در سال1989 در هنگام ورود به آلمان غربی خودروی ب.ام.و مدل1988 به عنوان مثال، کارل زایس ینا، شرکتی که تا به امروز لنزها و سایر مهندسی های با دقت بالا در زمینه اپتیک تولید می کند، در ژانویه 1962 شکایت کرد که خواسته هایی که توسط برنامه ریزی متمرکز اقتصادی بر روی آن گذاشته شده بود، مانع از تمرکز آن بر توسعه می شود. فناوری پردازش داده های مورد نیاز برای تکمیل دستگاه های اندازه گیری خود زایس که شروع به تغییر کرد. NES از کارشناسانی مانند Erich Apel، که یکی از مهندسان موشک در پروژه‌های نظامی نازی در Peenemünde در طول جنگ جهانی دوم بود، استفاده کرد. بر این اساس، تولید ناخالص داخلی و بهره وری آلمان شرقی افزایش یافت. حتی مرکز علوم اجتماعی تاریخی کلن آلمان غربی نیز بر این باور بود که جمهوری دموکراتیک آلمان شروع به فراگیر شدن کرده است. با این حال، در یک اقتصاد برنامه ریزی شده، تلاش نوآورانه به رغبت سیاسی وابسته است. اولبریخت در اواخر دهه 1960 در حال پیر شدن بود، رویای او برای اقتصاد مبتنی بر فناوری توسط بسیاری از رفقای او به عنوان خیالات پیرمردی در جستجوی میراثی برای خود تعبیر شد. در برنامه توسعه 1971-1975 دیگر چنین مزخرفات ظاهراً آینده نگرانه ای وجود نداشت. جانشین اولبریخت، اریش هونکر، در ابتدا می خواست روابط خود را با مسکو بیشتر کند.که به معنای عدم توسعه انفرادی فناوری جدید در GDR بود. مدت‌ها بعد، یکی از سیاست‌گذاران کلیدی اقتصادی جمهوری دموکراتیک آلمان، گونتر میتاگ، به تلخی اظهار داشت که وقتی نوبت به توسعه فناوری می‌رسد، ما هنوز در این توهم بودیم که جمهوری دموکراتیک آلمان این کار را با همکاری نزدیک با اتحاد جماهیر شوروی انجام می دهد. اریش هونکر در شرایطی که اتحاد جماهیر شوروی با حسادت و خساست از نتایج تحقیقات و توسعه خود محافظت می کرد و از در اختیار گذاشتن بسیاری از منابع مورد نیاز برای ادامه فعالیت های توسعه ایی GDR(جمهوری دموکراتیک آلمان) امتناع می کرد،" هونکر "در نهایت شروع به جستجوی کشورهای غیرسوسیالیستی برای مشارکت در بخش فناوری کرد. یک نامزد طبیعی وجود داشت: "ژاپن". در طول دهه 1970، دو کشور شروع به همکاری و تجارت مواد شیمیایی، فلزات و الکترونیک کردند. جمهوری دموکراتیک آلمان به وسایل الکترونیکی جدید و با کیفیت نیاز داشت که در غرب به طور فزاینده ای مقرون به صرفه و فراوان بود، مانند رادیو، تلویزیون و استریو،که مورد توجه خاصی بود. در ماه مه 1981، اریش هونکر یک سفر مفصل دولتی به ژاپن انجام داد و طی آن دو کشور قراردادهای تجاری به ارزش 440 میلیون دلار منعقد کردند. دبیر کل همچنین عمیقاً تحت تأثیر فرهنگ کار ژاپنی قرار گرفت و از فرآیندهای اتوماسیونی که از روبات‌ها برای تولید محصولات پیشرفته استفاده می‌کرد شگفت‌زده شد. با این حال، هرچه جمهوری آلمان موفق به برآوردن خواسته های مردم می شد، آنها بیشتر خواستار بودند. تا سال 1980، 105 دستگاه تلویزیون به ازای هر 100 خانوار وجود داشت، که به این معنی بود که مردم بیشتر و بیشتر در معرض فرهنگ غربی، از جمله تبلیغات، قرار می گرفتند. "کارل نندل،" دبیر دولتی وزارت مهندسی برق و الکترونیک، ادامه این سرعت را غیرممکن دانست. او از شرکتVEB Electronic Components در شهر Gera خواست تا یک ضبط کاست مقرون به صرفه تولید کند، کاری که شرکت آن را ناممکن و دشوار می دانست. "نندل" که از نتیجه ناامید شده بود، مدیر دولتی شرکت را احضار کرد و گفت: "باید درک کنید که از نظر سیاسی لازم است که ضبط کننده های خود را داشته باشیم!" برای مدیر اینقدر این کار ناممکن بود که دچار حمله قلبی شد در نهایت تصمیم بر واردات کل خطوط تولید گرفته شد. به عنوان مثال، با توشیبا معامله ای انجام شد. غول صنعتی ژاپنی پیش از این نیز در جمهوری دموکراتیک آلمان (GDR) جای پا داشت، در نتجه منجر به تأسیس کارخانه هایی برای تولید تلویزیون های رنگی در برلین و ایلمناو با قطعات وارداتی بالغ بر 850 میلیون مارک آلمان غربی شد. در 13 مه 1982 کارخانه ای برای فناوری صوتی با ظرفیت تولید 750000 ضبط کاست و 30000 دستگاه پخش کاست Hi-Fi اضافه کرد. VEB Stern Radio Berlin، شرکت دولتی تولید رادیو، از سیستم ها و قطعات ژاپنی و وارداتی از ایالات متحده استفاده می کرد. هربرت رولوف، مدیر کل تجارت بین‌المللی برای واردات فناوری صنعتی از سال 1980، به یاد می‌آورد که موفقیت این تعهد بزرگ ناچیز بود: «بله، ما موفق شدیم انواع جدیدی از لوازم الکترونیکی سرگرمی و لوازم خانگی را وارد بازار کنیم. به جای یک مدل، 20مدل. اما در اینترشاپ‌ها (که کالاهای غربی را به ارز غربی می‌فروخت) . تمرکز بر میکروالکترونیک و منطقی‌سازی برای التیام زخم‌های چرکین اقتصادی جمهوری دموکراتیک آلمان کافی نبود،چیزی که در دفتر سیاسی هیچگاه نخواستند که آنرا قبول کنند برد کامپیوتری ساخت آلمان شرقی در سال1987 تا سال 1989، هونکر به شدت بیمار و ضعیف شده بود، اما این باور واهی مبنی بر اینکه فناوری می‌تواند همه چیز را برطرف کند، باقی ماند. هونکر با بازدید از VEB Kombinat Mikroelektronik Erfurt که در آنجا نمونه اولیه یک پردازنده 32 بیتی به او نشان داده شد،. شیفته فناوری که به تازگی به او نشان داده شده بود، اعلام کرد: "نه گاو و نه الاغ نمی توانند سوسیالیسم را در مسیر آن متوقف کنند." این باور تزلزل ناپذیر که فناوری .سوسیالیسم را پیروز خواهد کرد، مشکل تمام مدت بود. بله، جمهوری دموکراتیک آلمان با توجه به اندازه و مشکلاتی که با آن روبرو بود، موفق شد پیشرفت‌های فناوری قابل‌توجهی داشته باشد، اما چنین موفقیت‌هایی کاملا دولتی بودند و بنابراین به ایدئولوژی وابسته بودند. جمهوری دموکراتیک آلمان تقریباً در تمام دوران حیات خود، بین سال‌های 1949 تا 1989، نبرد تکنولوژیک را «مسئله بقا» و «یک جزء ذاتی کل سیستم جنگ اقتصادی» می‌دید. اماهمیشه پول برای فناوری.. صرف پروژه های مفید یا اقتصادی نمی شد. در واقع، مقدار زیادی از آن به خزانه وزارت امنیت دولتی، معروف به استاسی ، ریخته می شد . رئیس استاسی، اریش میلکه،موجودی کنترل‌کننده و متحجر بود. او با تسلطی که بر اعضای دفتر سیاسی داشت موفق شد تا مبالغ هنگفتی از بودجه عمومی را برای پروژه‌هایی که از پارانویای خود ناشی می‌شد به دست آورد. (میلکه در مسکو آموزش دیده و مردی کاملاً بی رحم بود،) مبالغ هنگفتی برای پیگیری غرایز بیمارگونه خود برای نظارت و کنترل تخصیص داد. اریش میلکه استاسی بیشتر تلاش های خود را بر آنچه که OTS، "بخش عملیاتی-فناوری خود می نامید"متمرکز کرد. که ناظر بر توسعه فناوری نظارت بسیار تخصصی، مانند سیستم‌های دوربین مجزا برای افراد، ساختمان‌ها و اسناد بود. برخی از تجهیزات آن متشکل از فناوری عادی غیرنظامی وارداتی از غرب بود، مانند دوربین‌های پولاروید، که در طول بازرسی خانه‌های مخفی برای اطمینان از قرار دادن اقلام دقیقاً در جایی که قرار داشتند استفاده می‌شد. سایر زمینه‌های توسعه فناوری پیچیده‌ای را تولید کردند که در فیلم جیمز باند یافت می شد. دوربین‌های کوچکی وجود داشت که به شکل رژلب ظاهر می‌شدند که وقتی باز می‌شدند فعال می‌شدند تا یک منشی جاسوس از اسناد روی میزش فیلم بگیرد. دوربین های مادون قرمز مخفی می توانستند از طریق کیف های چرمی مخصوص عکاسی کنند. نظارت انبوه و پردازش داده ها نیز برای مؤثرترین سیستم نظارت دولتی که تا کنون وجود داشته است بسیار مهم بود. به اصطلاح سیستم کنترل مرکزی. یا Ceko، در سال 1973 با هزینه 150 میلیون مارک - معادل دستمزد سالانه حدود 10000 مهندس، عملیاتی شد. این به استاسی اجازه داد تا 4000 مکالمه تلفنی را به طور همزمان شنود کند - علاوه بر ایستگاه های محلی و سیار، و کارخانه های مهم حتی از کارمندان خود (مانند شعبه کوتبوس که در آن 20 واحد کنترل نصب شده بود)، استراق سمع می کرد. ضبط و پردازش این گفتگوها کار فشرده ای بود. مکالمات بر روی نوار کاست ضبط می شد و بسته به اینکه چقدر مهم تلقی می شد، حدود دو هفته ذخیره می شد. سپس نوارها خالی شدند و دوباره مورد استفاده قرار گرفتند. اگر آنچه روی آنها بود برای درازمدت مورد توجه بود، توسط تایپیست ها رونویسی می شد. با توجه به محدودیت‌های اقتصاد آلمان شرقی، هزینه‌های زیادی روی فناوری که برای سرکوب مخالفان و نظارت بر زندگی روزمره شهروندان صرف می شد، نتیجه آن: کنترل کلی دولت، نوآوری را خفه کرد، از منابع انسانی قابل توجه در دسترسش استفاده نادرست کرد، و به دنبال آن بود. تا بسیاری از آنچه را که به دست آورده بود برای اهداف سیاسی تغییر دهد. موفقیت‌های جمهوری دموکراتیک آلمان در مقایسه با سایر دولت‌های داخل بلوک کمونیستی نشان می‌دهد که در چارچوب محدودیت‌هایی که داشت، دستاوردهای زیادی به دست آورد. پتانسیل زیادی وجود داشت. با تمرکز بر علوم پیچیده و امکان سرمایه گذاری هنگفت هدفمند از سرمایه دولتی در نقاط خاص برای اهداف خاص، ممکن است معجزه کند. ساخت آلمان شرقی(احتمالا 8بیتی) با این حال، دقیقاً همان سرمایه‌گذاری «هدفمند» مانع از ایجاد زندگی بهتر شد. همان غیرت ایدئولوژیک که افراد یا دولت ها را به سرمایه گذاری چشمگیر در بخش های خاص توسعه،که اغلب آنها دور از دسترس، آینده نگرانه و اتوپیایی به نظر می رسند، وادار می کرد، در آخر آنها را به سوء استفاده از توسعه فناوری برای اهداف سیاسی وسوسه می کرد. تلاش غیرممکن آلمان شرقی برای رسیدن به غرب و در نهایت سبقت گرفتن از آن در زمینه فناوری، بیش از یک ضرورت اقتصادی یا غرور بود. بلکه این نبرد تکنولوژیک چیزی کمتر از مسئله بقا نبود و باعث سرمایه گذاری هدفمند و برنامه ریزی استراتژیک شد که به موفقیت های چشمگیری نیز منجر شد. اما در همان زمان، بخش اعظم این پیشرفت را به یک دستگاه امنیتی منحصر به فرد در تاریخ جهان واگذار کرد. شباهت های آشکاری با کشورهایی مانند چین و روسیه امروزی وجود دارد که در آنها فناوری به شدت سیاسی است و کل بخش ها مطابق با اهداف رژیم کنترل، حمایت، حذف یا سرمایه گذاری می شوند. وسواس آلمان شرقی به فناوری، سؤالات گسترده تری را در مورد پیامدهای مداخله دولت در سطح جهانی در این بخش ایجاد می کند - با نتایجی که از خوب و بد تا زشت را شامل می شود. منبع: https://engelsbergideas.com/