پرونده خدمتی جرثقیل پرنده ساخت سیکورسکی پس از سال‌ها خدمت درخشان بسته خواهد شد. _استفاده گسترده از هلیکوپتر به عنوان جرثقیل پرنده در ایالات متحده به ژانویه 1946 باز می‌گردد_، زمانی که یگان هلیکوپتری فرماندهی پشتیبانی مواد ارتش از سازندگان درخواست کرد تا پیشنهادات خود را جهت ساخت هلیکوپتر بزرگی با توانایی حمل بار خارجی تا 10000 پوند (4536 کیلوگرم) و کانتینرهایی به ابعاد (1/6×44/2×44/2 متر) را به صورت آویز ارایه دهند.این هلیکوپتر نیرومند می‌بایستی از شعاع تاکتیکی حدود 160 کیلومتر و توان پرواز یک ساعت و نیم برخوردار می‌بود. کمپانی هواپیماسازی «کلت» که اوت 1947 برندة این رقابت شده بود قبل از تکمیل مونتاژ نمونه اولیة مدل ایکس . اچ 17 با مشکلات مالی مواجه شد و تکمیل نمونه اولیه آن را کمپانی هواپیماسازی «هیوز» برعهده گرفت. پرواز اولین هلیکوپتر در اکتبر 1953 انجام شد. با این حال، این نمونه جهت تولید سفارش نشده وکاری روی پروژه آن در دسامبر 1955 به اتمام رسید. نیروی دریایی به این نتیجه رسیده بود که یک جرثقیل پرنده می‌تواند وسیله با ارزشی برای یک نیرو باشد. چرا که این هلیکوپتر در فروریزی عمودی یا در حمل تدارکات و مهمات از کشتی به ساحل جهت پشتیبانی از عملیات آبی خاکی تفنگداران دریایی بسیار سودمند خواهد بود. به همین سبب در آوریل 1952 نیروی دریایی 3 نمونه از هلیکوپترهای مک دانل ایکس.اچ.سی.اچ-1 را سفارش داد. محدودیت‌های مالی کارخانه سازنده کار را تا مدتی به تأخیر انداخت و سرانجام تکمیل نمونة اولیه از این سری هلیکوپتر سال بعد به اتمام رسید. پروژه بعدی جرثقیل هوایی امریکا، سیکورسکی اس.-60 با سرمایه گذاری شخصی بود که نمونه اولیه آن در مارس 1959 اولین پرواز آزمایشی خود را انجام داد. اس.-60 دو موتور از نوع «پرات اند ویتنی آر.-2800» دارد و ترکیب دینامیکی آن از هلیکوپتر اس –56 گرفته شده است. از این نوع هلیکوپتر سی.اچ.-37برای نیروی زمینی.اچ.آر.2-اس-1 برای تفنگداران دریایی و اچ.آر.-2 اس.-1 برای تفنگداران دریایی و اچ.آر.-2 اس. 1 دبلیو برای نیروی دریای ساخته شد. شکل ظاهری‌ اس.-60 شامل تنه ودنبالة باریک و کشیده و چرخهای فرود سه‌گانه و عنکبوتی شکل است. دو موتور توربینی دارد. و سرانجام همین هلیکوپتر بود که به عنوان جرثقیل پرنده به تعداد انبوه برای ارتش و مشتریان دیگر ساخته شد. در ادامة تلاش برای ساخت هلیکوپتر مناسبی که بتواند اشیاء سنگین را برای اهداف نظامی و صنعتی در زیر و قسمت عقب، کابین خدمه پرواز و به شکل آویز حمل کند، کمپانی سیکورسکی کار روی هلیکوپترهای اس.-64 مجهز به موتورهای توربینی را در 1916 و پیش از سقوط هلیکوپتر موتور پیستونی اس.-60 شروع کرده بود. اتمام موفقیت‌آمیز آزمایشات نظامی موجب شد تا در سال 1965 جمعاً 165 فروند شامل (نمونه‌های وای.سی.اچ.-54. آر .سی.اچ.-54 آ و سی.اچ.-54.سی) برای استفاده گردان 478 هلیکوپتری در ویتنام جنوبی و جابجایی تجهیزات سنگین در واحد یکم ترابری به کمپانی سیکورسکی سفارش داده شود. هلیکوپترهای سی.اچ-54 تا عقب‌نشینی نیروهای زمینی امریکا در بهار 1973 در ویتنام باقی ماندند. آن‌ها با حمل تجهیزات، ادوات وماشین‌آلات جنگی به صورت آویخته و ماشین‌آلات جنگی به صورت آویخته و مشارکت در کمک رسانی و تعمیر هواپیماهای ساقط شده، (سی.اچ-54ها با صرفه جویی 210 میلیون دلار در عملیات بازیابی هواپیماها برای خود کسب اعتبار کردند). حمل پرسنل به تعداد قابل توجه شامل رکوردی معادل 87 نفر نیرو و سه نفر خدمه- و انهدام باند فرود هلیکوپترها در میان جنگل با فرو ریختن ده‌هزار پوند (4536 کیلوگرم) بمب مجهز به فیوزهای انفجاری، ارزش عملیاتی فوق‌العادة خود را به اثبات رساندند. در طی 8 سال حضور در منطقه جنگی تلفات این هلیکوپترها بسیار ناچیز بود. یک فروند سی.اچ-54 آ (تازه) در سال 1966 توسط آتش پدافند به زیر کشیده شد و هشت فروند تاره طی سال‌های 1966 تا 1972 دچار سانحه شدند. به دنبال پایان یافتن جنگ در جنوب شرقی آسیا، انتقال هلیکوپترهای تازه به یگان هلیکوپتری گارد ملی ارتش ایالات متحده آغاز شد. نوع سی.اچ-47 سیبا استاندارد حمل و نقل متوسط قادر به بلند کردن بار آویخته‌ سنگین‌تر نسبت به انواع سی.اچ-54 بود (10659 کیلوگرم در مقابل 9072 کیلوگرم). علاوه بر آن ارتش امیدوار بود بویینگ ورتول اس.اچ-54.آ (هلیکوپتر جرثقیل سنگین) که کار روی آن را نیروی دریایی و ارتش از سال 1971 مشترکاً عهده‌دار بودند بزودی وارد خدمت شود. توسعه و تکمیل نوع پیشرفته این هلیکوپتر مجهز به پروانه دو طبقه با قابلیت بلند کردن 45000 پوند (20410 کیلوگرم) بار برای جایگزینی تازه‌ها از طرح‌های در دست بررسی است. جرثقیل هلیکوپتر در خدمت ارتش امریکا باقی مانده است. هلیکوپترهای سی.اچ-54 آ گارد ملی ارتش مجهز به دو موتور توربوشفت پرات‌اند ویتنیی تی .-72 –1 هستند. این موتورها هر یک قدرتی برابر 4500 اسب بخار جهت برخاستن از زمین و حداکثر 4000 اسب بخار هنگام پرواز افقی دارند. تاره‌ها یک پروانه‌ اصلی 6 تیغه و یک پروانه 4 تیغه در انتهای دم دارند. خدمة پروازی آن‌ها معمولاً شامل خلبان، کمک خلبان و یک نفر متصدی جرثقیل است. صندلی‌های تاشویی نیز برای دو نفر اضافی در کابین خلبان در نظر گرفته شده است. یکی از این صندلی‌ها بین دو خلبان و یک صندلی در کنار صندلی رو به پشت و به سمت راست بدنه قرار گرفته است. بار یا توسط یک کابل فلزی به طول 30 متر از زمین بلند می‌شود و یا به چهار قلابی که در کناره‌های بدنه قرار دارند متصل می‌شوند. در حال حاضر هلیکوپترهای سی.-1.-54.آ توسط واحدهای گار ملی ارتش در 4 ایالات آمریکا مورد استفاده قرار می‌گیرند. 1-گردان ترابری -.1160، واقع در پایگاه ارتش در ساوانا – جورجیا. 2-گارد ملی نوادا، گردان « دی» هوانوردی 113 واقع در «استید» در رنو. 3-گار ملی میسی‌سی‌پی، گردان «ابی» هوانورد 185 واقع در «کی‌فیلدمریندین». 4-گارد ملی پنسیلوانیا ، گردان «اچ» هوانوردی 104 در پایگاه نظامی «موییر» واقع در «فورت ایندنیا تاون» هلیکوپترهای سی‌. اچ 54. بی‌با موتور تی.-73 سی.-700 که هنگام برخاستن از زمین قدرتی برابر با 4800 اسب بخار دارد. جفت چرخ بودن ارابه فرود اصلی و کاملتر بودن برخی از قطعات قادر به بلند کردن 2500 پوند (11340 کیلوگرم) بار هستند و در حال حاضر توسط سازمان‌های ذیل مورد استفاده قرار می‌گیرند. 1-آلاسکا-گردان هوانوردی 207/1 منطقه هوایی «بریانت» واقع در «فورت ریچارسون». 2-آبالاما-گردان هوانوردی 131 واقع در «برمینگهام» فرودگاه «مانیسیپال». 3-کانکتیکوت- گردان هوانوردی 169 واقع در فرودگاه بین المللی «برادلی» گارد ملی ارتش نوادا به خاطر قرار گرفتن پایگاهش در دامنه شرقی «سی‌یرانوادا» و مجاورتش با منطقه وسیع آزمایشات هسته‌ای در صحرای نوادا، در تعدد مأموریتها نسبت به سایر گاردهای ارتش که تاره در اختیار دارند مسئولیت بیشتری دارا است. فعالیتهای قابل توجه واحد نقل و انتقال سنگین گارد ملی نوادا شامل: (1)حمل نیرو و تخلیه بیماران با استفاده از اطاقک رزمی همگانی آن که 45 نفر تکاور همراه با تجهیزات و یا 22 برانکارد همراه با تجهیزات و یا 22 برانکارد بیمار را در خود جای می‌دهد. (2)مبارزه با آتش‌سوزی جنگل‌ها با حمل مخازن مخصوص که محتوی 100 گالن یا 3785 لیتر یا 2000 گلان 7580 لیتر آب می‌باشند. (3)کمک به آژانس‌ها و شرکت‌های خصوصی مانند حمل تجهیزات و وسائل ساختمانی به محل‌هایی که توسط وسائل نقلیه زمینی دسترسی به آن‌ها مشکل است. (4)یاری دادن به فعالیت‌های تأسیساتی ساخمانی در منطقه آزمایشی «پوت امسا» منطقه آزمایش‌های هسته‌ای سازمان انرژی اتمی. (5) حمل و جابجایی وسائل نقلیه زمینی هواپیما که بعنوان هدف‌های فرضی در مانورهای دریایی و مناطق بمباران‌های هوایی نزدیکی «فالون» مورد استفاده قرار می‌گیرد. و همچنین جمع‌آوری باقیمانده این هدفها برای رعایت هر چه بیشتر قوانین سخت روز افزون محیط زیست. برای انجام این مأموریتها، گردان هوانوردی دی.113، 9 فروند هلیکوپتر سی.اچ.-54.آ و یک فروند یو.اچ-.-1 .اچ در اختیار دارد که توسط 152 نفر، افراد گارد ملی به پرواز درآمده و نگه ‌داری می‌شوند. در طرحهای جاری خروج تدریجی هلیکوپترهای سی.اچ.-54.آ و سی.اچ.-54 بی‌باقیمانده در گردان هوانوردی دی-113 و 6 واحد دیگر گارد بین سالهای 1991 تا 1993 پیش‌بینی شده و دریافت هلیکوپترهای بویینگ سی.اچ.-47. دی در برنامه قرار دارد. هلیکوپترهای سی.اچ.-47 . دی با وجودی که از هلیکوپترهای تازه انعطاف‌پذیرترند و قادر به بلند کردن بار آویخته سنگین‌تری نیز می‌باشند، با اینحال در چند مورد خاص محدودیتهایی دارند. از جمله فاقد قلاب‌های نیرومند باربری بوده و به راحتی قدر به تلو خودرن یا مانور روی بارهای حجیم و بی‌قواره نیستند. علاوه بر این نقصان هلیکوپترهای تازه مشهود خواهد بود چرا که آنها مطمئن بودن خود را به اثبات رسانده‌اند. در حالیکه اخبار متناقضی در مورد هلیکوپتر شینوک مبنی بر احتمال وجود اشکال هیدرولیک افراد گارد اغلب به دریچه‌های کوچک افراد گارد اغلب به دریچه‌های کوچک شیشه‌ای و برجسته‌ای که در دو طرف بدنة هلیکوپتر قرار دارد اشاره می‌کنند. شایع است. که این دریچه‌ها بمنظور بازدید ظاهری نشست هیدرولیک در حین پرواز تعبیه شده است- وجود دارد. بین سالهای 1964 تا 1972 فقط تعداد 97 فروند از هلیکوپترهای وای.سی.اچ- 54 . آ سی.اچ-54 .آ و سی.اچ-54 بی توسط کمپانی سیکورسکی برای ارتش امریکا ساخته شد. این هلیکوپترهای جرثقیل هوایی عمر طولانی و پرثمر داشته‌اند. در 1990 با گذشت 26 سال از ورود آن‌ها به خدمت، هلیکوپترهای تازه هنوز هم هفت واحد از گارد ملی ارتش را تشکیل می‌دهند. هلیکوپتر تازه، سی.اچ-54 تنها جرثقیل پرنده اختصاص یافته به ارتش امریکا باقی می‌ماند، و زمانیکه از خدمت خارج شود خلاء بعضی از توانایی‌های آن مشهود خواهد بود. تا سال 1994 تمامی هلیکوپترهای سی.اچ-54 باقی مانده از خدمت خارج شده، و هلیکوپترهای شینوک جایگزین آن‌ها خواهند شد. تنها چهار واحد از واحدهای گارد ملی از سی.اچ.-54 آ و سه واحد دیگر از سی.اج.-54 بی باقی خواهند ماند. مشخصات فنی سیکورسکی سی.اچ.-54 قطر پروانه اصلی 59/21 متر طول کامل 97/26 متر طول تنه 41/21 ارتفاع کامل 75/7 متر (فضای چرخش) سطح دیسک پروانه 2/378 متر مربع وزن خالی 8724 متر وزن سوخت 2595 کیلوگرم حداکثر ظرفیت بار 9070 کیلوگرم حداکثر وزن هنگام برخاستن 19050 کیلوگرم حداکثر سرعت 204 کیلومتر در ساعت (در سطح دریا) حداکثر سرعت سیر 175 کیلومتر در ساعت حداکثر شتاب اوجگیری 6/8 متر در ثانیه حداکثر سقف پرواز 2100 متر برد پرواز با حداکثر سوخت 400 کیلومتر منبع:http://daneshnameh.roshd.ir