Schweizer Model 333 بالگرد شوایتزر مدل 333 که در کلاس بالگردهای سبک موتور توربینی قرار می گیرد، گونه تقویت شده و تغییر یافته مدل 330 است که در سال 1993 وارد خدمت شده بود. مشخصات جدید این بالگرد شامل افزایش ارتفاع در ارابه های فرود و بهسازی قطعات سیستم دینامیکی و روتورهای جدید است که باعث افزایش قدرت بار مفید، سرعت و قابلیت پرواز ایستا در مقایسه با سلف خود شده است. این بالگرد به منظور انجام مأموریت هایی مانند اعمال قانون هوابرد، آموزش خلبانی پایه و پیشرفته، گشت و مراقبت از خطوط انتقال نیرو و نفت، جمع آوری الکترونیکی خبر، حمل نقل و دیگر کاربردهای چند منظوره طراحی و ساخته شده است. در سال 1983 کمپانی شوایتزر توسط کمپانی هیوز اجازه ساخت بالگرد مدل 300C را دریافت کرد که همین امر باعث ورود شوایتزر به جرگه تولید کننده های بالگرد شد. در سال 1986 شوایتز کل برنامه مدل 300C را خریداری کرده و در سال های بعدی خانواده این بالگرد را با دو مدل 330 و 300CB گسترده تر کرد. کمپانی آمریکایی شوایتزر در سال 2004 توسط کمپانی بزرگ طراحی و ساخت بالگرد سیکورسکی خریداری شده و اکنون به عنوان یکی از زیرمجموعه های این کمپانی به فعالیت مشغول است. http://www.aerospace-technology.com/projects/model333/images/img1.jpg مدل 333 بالگرد شوایتزر در ژانویه سال 2000 میلادی گواهینامه پرواز را از FAA دریافت کرده و در پایان همان سال توسط پلیس هیوستون به خدمت گرقته شد. به همراه مدل جدید کیت ارتقا و به روزرسانی مدل های 330 و 330SP ب استاندارد 333 نیز توسط این کمپانی عرضه شده که اولین بالگرد ارتقا یافته با این کیت در سال 2001 توسط پلیس سان آنتونیو به خدمت گرفته شد. در ژانویه سال 2004 کمپانی شوایتزر گواهینامه FAA را برای گونه ای از این بالگرد با قدرت برخاست افزایش یافته دریافت کرد. این ارتقا هم به صورت انتخابی در مدل های جدید و هم به طور کیت برای مدل های قدیمی قابل ارائه بود. در این ارتقا محدوده حداکثر قابل ارائه بود. در این ارتقا محوده حداکثر قدرت برخاست پنج دقیقه ای از 252 به 280 شفت اسب بخار رساند شده که در نتیجه سقف پرواز ایستای خارج از تأثیر زمین به 6 هزار پا افزایش یافت. از بدنه مدل 333 در و ساخت بالگرد تاکتیکی بدون سرنیشن RQ-8A Firescout کمپانی نورث روپ گرومن که برای نیروی دریایی ایالات متحده ساخته شده، استفاده شده است. شوایتزر333 هم چنین در مراحل اولیه نمایشگر فن آوری بالگرد دارای توانایی پرواز با «سیم سیکورسکی X2» نیز به کار گرفته شد. http://www.bijanair.com/images/Helicopter/1/exterior/full.jpg روتور ارتقا یافته مدل 333 و نیز فن آوری پیشرفته به کار برده شده در پره های روتور توانایی حمل 30 درصد بار خارجی بیشتر از مدل 330 را به این بالگرد داده است. قابل ذکر است که پره های روتور اصلی دارای ماهواره های کوژدار با برآر زیاد هستند. روتور با قطر کلگی بیشتر با دیسک بزرگ تر توسط هزار خاری به شفت محرک متصل شده تا حداکثر قدرت برخاست و قدرت پیوسته، گشتاور و سرعت را افزایش دهد. با وزن برخاست برای یک عملیات معمولی این بالگرد سرعت پیمایشی حود 105 نات را بیش از 5/3 ساعت می تواند داشته باشد و سقف پرواز ایستای این بالگرد تحت تأثیر زمین بالای 8 هزار پا است. شکل بدنه و سکان های عمودی و افقی ثابت بزرگ موجب افزایش پایداری و هندلینگ پروازی و در نهایت ارابه های فرود با ارتفاع بیشتر باعث افزایش فاصله ایمن بدنه با زمین شده است. برای افزایش ایمنی در هنگام برخورد سازه این بالگرد دارای 29 اینچ بخش جاذب انرژی برخورد بوده و یک مخزن سوخت بادکنکی مقاوم در برابر ضربه نیز به تجهیزات آن اضافه شده است. کاکپیت عریض این بالگرد را می توان مجهز به سه صندلی برای مأموریت های چند منظوره و یا چهار صندلی برای حمل مسافر بیشتر کرد. برای این بالگرد و پانل آلات دقیق در نظر گرفته شده که بسته به انتخاب مشتری یک نوع VFR و یک پانل VFR/FR دارای محل نصب آلات و ادوات جدید قابل سفارش است. بالگرد شوایتزر مدل 333 از یک موتور توربوشفت رولزرویس 250-C20W نیرو می گیرد. حداکثر قدرت برخاست این بالگرد 420 شفت اسب بخار بوده و گنجایش سوخت آن نیز 276 لیتر است. http://www.aerospace-technology.com/projects/model333/images/img2.jpg منبع:http://tama.mihanblog.com