گاهی به پهپادهای پرتاب شونده از زیردریایی با توجه به توان و کارایی اثبات شده زیر دریایی های پنهان کار و بومی ایران، مجهز شدن این تجهیزات به پرنده های بدون سرنشین کابوسی برای نیروهای بیگانه حاضر در منطقه خواهد بود. به گزارش گروه دفاع و امنیت مشرق، پرنده های بدون سرنشین در نقش های مختلف از جمله شناسایی، جاسوسی و اکتشاف، جنگ افزار های برگزیده ارتش های امروز دنیا هستند که دارای جایگاهی تسخیر ناشدنی در جنگ های مدرن می باشند. مزیت بدون سرنشین بودن، در کنار ویژگی های کوچکی، سبکی و ارزانی و همین طور قابلیت اطمینان پذیری بالا، به این وسایل امکان می دهد تا بیشتر از هر وسیله دیگری برای مقاصد گفته شده مناسبت داشته باشند. هر چند که پهپاد ها، در حین انجام ماموریت بسیار کارآمدند، ولی در برخی از اوقات، استفاده از آنها به دلیل بعد مسافت و همین طور بزرگی و گستردگی تاسیسات پرتاب و بازیافت و ایستگاه زمینی، مشکلاتی را پیش روی می آورد که از آن جمله می توان به آسیب پذیری تاسیسات در مقابل آتش احتمالی دشمن، ایجاد خطر برای گروه انجام عملیات و همین طور لو رفتن محل استقرار نیروهای خودی اشاره کرد. با توجه به این موضوع اگر بتوان پهپادها را به شکلی مخفیانه وکار آمد و در فاصله مناسب از دشمن دریافت و بازیافت کرد، بالا رفتن قابلیت اطمینان پذیری پیش و پس از انجام عملیات، کارایی وسیله را دو چندان خواهد ساخت و از این طرف دیگر نیروهای خودی نیز از ایمنی کافی برخوردار خوهند بود. گزینه ای که قادر است تمام این نیازمندیها را برآورده کند، واگذار کردن نقش پرتاب و بازیافت و همین طور ایستگاه کنترل زمینی به زیر دریایی هایی است که قادرند به شکلی رادار گریز وارد آب های دشمن شوند. در این مقاله به تلاش های صورت گرفته برای توسعه این دسته از پهپاد ها در نقاط مختلف جهان و معرفی نمونه های ساخته شده و طرح های در دست توسعه از آنها می پردازیم: *پهپاد تک ماو پژوهشگران در سال 2005موفق به تولید پهپادی شدند که با قرار گرفتن در یک لوله می تواند،از زیر دریایی های رها شده و با رسیدن به سطح آب، پرواز کند. این پروژه که با پشتیبانی نیروی دریایی ایالات متحده انجام کرفته است،توسط پژوهشگران شرکت سامانه های اسپاوار به اجرا در آمده است. این پهپاد با قرار گرفتن در یک لوله سر بسته، به کمک یک گوی شناور از عمق 40 پایی به سطح آب رسیده و شناور می شود. در داخل لوله ساز و کارری تعبیه شده است که برای پرتاب کردن پهپاد، سرعت اولیه لازم رابه آن می دهد. پرنده بدون سرنشینی که در این سامانه مورد استفاده قرار گرفته است، یک ریز پهپاد تک ماو است که بالهای آن برای امکان پذیری قرار گرفتن در داخل لوله تا می شوند. گوی شناور در سطح آب که به وسیلهی یک سیم با زیر دریایی ارتباط دارد، در نقش ایستگاه کنترل زمینی آن نیز ظاهر می شود. همین طور وظایف فرمان و کنترل را پیش از پرتاب می توان با خالی کردن هوای داخل این بویه، آن را به زیر آب کشیده و با زیر دیایی به خارج از منطقه عملیات جابه جا کرد. پرنده بدون سرنشین به کار رفته نیز پس از انجام عملیات در داخل دریا سقوط خواهد نمود. پهپاد تک ماو که توسط نیروهای اشغال گر امریکایی در عراق مورد استفاده قرار گرفته استف قاد به پرواز با سرعتی معادل 80 کیلونتر بر ساعت بوده و تا 30 دقیقه می تواند پرواز خودگردان انجام دهد . تک ماو توسط شرکت پژوهش های کاربردی واقع در آلبوکرک، نیومکزیکو طراحی و ساخته شده است. ویژگی های طراحی این وسیله به شکلی است که با پرتاب شدن از زیر دریایی های سرنشین دار و بدون سرنشین همخوانی خوبی دارد. *پهپاد اسکن ایگل پژوهشگران در سال 2006 نسخه ای از پهپاد اسن ایگل را طراحی کرده اند که قابلیت پرتاب شدن از هواپیما را دارد. این نسخه جدید به طوری تغییر یافته است تا بتواند از محفظه بمب هواپیماهای بمب افکن و یا زیر دریایی و همین طور از لوله اژدرمانندی زیر دریایی ها شلیک می شود، پرتابرگردد. برای بازیافت این وسیله می توان از شنورهای سطح آب و یا گارد ساحلی استفاده کرد.همین طور می توان لوله هایی که پهپاد از آن پرتاب می شوند را از راه دور غرق کرد. لوله اژدر مانند کوچک پس از پرتاب شدن از زیر دریایی به سطح آب آمده و پهپاد اسکن ایگل را پس از باز شدن بال های آن تا ارتفاعی پرتاب می کندکه پرنده بتواند به پرواز خود ادامه دهد. پهپاد اسکن ایگل که 40 پوند وزن دارد قادر است ماموریت هایی را تا 20 ساعت به انجام برسناد. شعاع عملیاتی این وسیله از زیر دریایی تقریبا برابر با شعاع عملیاتی آن در صورت هدایت از سطح زمین است. *پهپاد وولانس در ماه گذشته، پژوهشگران آلمانی با استفاده از طرح موجود علاءالدین، پهپادی را طراحی کرده اند که به جای پرتاب به کمک دستف می تواند از ساز و کاری که در برجک دیده بانی زیر دریایی تعبیه شده، پرتبا گردد. دست کم می توان سه عدد از پرنده های بدون سرنشین وولانس رابا قرار دادن در محفظه های بسته در زیر دریایی، نگهداری کرد. این پرنده ا بوسیله ی پرتاب کننده هایی تا شونده پرتاب می شوند که در برجک دیده بانی زیر دریایی های پرسکوپ دار قرار گرفته اند. از طرف دیگر می توان به جای استفاده از پریسکوپ و یا پرتاب کننده های پهپاد وولانسف از مسلسل در این مکان استفاده کرد. برای پرتاب پهپاد وولانس، لازم است زیردریایی به عمق استفاده از پریسکوپ وارد شده و دریچه برجک خود را باز کند. در این صورت پرتاب کننده هواپیما که به شکلی جالب هواپیمای با بالهای تا شده را به همراه دارد، از هم باز شده و این وسیله ی کوچک را پرتاب می کند. پس از انجام این کار دریچه برجک بسته شده و خلبان پرنده با فرو رفتن زیر دریایی در زیر آب، ‌به کنترل آن می پردازد. برای برقراری ارتباط ، آنتنی بلند از بدنه زیر دریایی خارج شده و وظیفه ی ارسال فرامین و دریافت داده ها را انجام می دهد. در این روش نیازی به بازیافت کردن تجهیزات پرتاب کننده پرنده نیست و از طرف دیگر، سرعت عمل نیز بسیار بالاست. مشکل موجود در این طرح، ضرورت بالا آمدن زیر دریایی به عمق پیرسکوپ است. پهپاد وولانس به مانند علاء الدین قادر است تا پیش از خالی شدن باتری ها، تا یک ساعت عملیات انجام دهد. از جایی که تنها راه بازیافت پرنده بازگشت زیر دریایی به سطح اب است، این سامانه را می توان یک بار مصرف تلقی کرد. سرعت بیشینه وولانس90 کیلومتر در ساعت است که اغلب به دلیل خارج شدن از خط دید، در طول یک ساعت می تواند تا شعاع 30 کیلومتری از زیر دریایی مادر دور شود. این وسیله برای زیر دریایی هایی که در آنها مورد ساتفاده قرار می گیرد، یک برگ برنده به شمار می آید، چرا که زیر دریایی ها در هنگام فرو رفتن در زیر آب اطلاعی از دنیای اطراف خود ندارند. همینطور به دلیل سرعت کم، زیر دریایی های غیر اتمی در زیر اب قادر نیستند، دشمنان خود را در محیط اطراف شناسایی کرده و برای مقابله سریع و مؤثر با آنها درست به انجام کاری بزنند.با مجهز شدن زیر دریایی ها به این وسایل، امکان تبدیل شدن آنها به جنگ افزار هایی هراس انگیز وجود خواهد داشت. هر چند که پهپاد های وولانس تقریبا غیر قابل ردگیری هستند، ولی به دلیل فرو فرستاده شدن تصاویر ویدئویی در باند سی توسط این وسایل به زیردریایی ، امکان به خطر افتادن زیر دریایی مادر وجود خواهد داشت. بالگرد های ضد زیر دریایی مدرن امروزی با استفاده از سامانه های سونار خود قادر خواهند بود با استفاده از این امواج ، این زیر دریایی ها را به اسانی مورد هدف قرار دهند. *پهپاد کورمورنت در سالهای گذشته، طراحی و ساخت پهپادی در دارپا مورد توجه قرار گرفته است که قادر است پس از پرتاب از زیر دریایی و انجام عملیات، بازیافت شده و دوباره مورد استفاده قرار گیرد. طرح اولیه این پهپاد دگردیسی پذیر که کورمورنت نام دارد، توسط مهندسان شرکت لاکهید مارتین داده شده است. نقاط حساس این پرنده از جمله ورودی های هوایی آن در هنگام پرتاب توسط روکشهایی انعطاف پذیر آب بندی می شوند. برای جلوگیری از پاره شدن این پوشش، درون بدنه پهپاد،با نیتروژن تحت فشار قرار می گیرد. این پرنده از لوله های پرتاب موشک های بالستیک قاره پیما نظیر ترایدنت قابل پرتاب بوده و از پس از پرتاب بر روی سطح آب شناور خواهد شد. با جدا شدن روکش های محافظ سوراخ های بدنه در سطح آب، موتور جت به کار خواهد افتاد و پرنده به تدریج از سطح آب جدا خوهد گشت. پس از انجام عملیات می توان پرنده را بوسیله شناور شدن در سطح آب و یا استفاده از چتر بازیافت کرد. این پرنده را می توان برای مقاصد شناسایی و یا تهاجمی به کار گرفت که با توجه به محموله ای که برای آن در نظر گرفته، مشخص می گردد. بدنه این وسیله از تیتانیوم ساخته می شود که علاوه بر مقاوم بودن در برابر خوردگی، می تواند در برابر شلیک شدن موشک از حفره داخل آن نیز از خود پایداری نشان دهد. بر خلاف موشکهای بالستیک که محل اختفای یزر دریایی مادر را بر ملا می کنند، این وسیله باعث لو رفتن ایستگاه زمینی خود نخواهد شد. نکته جالب درباره بازیافت این وسیله استفاده از یک ربات زیر دریایی است که بر زیبایی کار و در عین حال پیچیدگی آن می افزاید. انجام اولین آزمایش ها در مورد امکان پذیری ساخت چنین وسیله ای در اواخر سال 2008 آغاز خواهد گردید. تحلیل جایگاه پهپاد های پرتاب شونده از زیر دریایی در راهبرد دفاعی جمهوری اسلامی با توجه به تهدیدات روز افزون دشمنان خارجی و از طرف دیگر فزونی گرفتن توان علمی و فنی کشور مان در زمینه نظامی و غیر نظامی، استفاده از جنگ افزار های پیشرفته و غافل گیر کننده مسلما قنشی کلیدی در به هم زدن محاسبات دشمنان از منظر پیش گیری و همین طور زمین گیر کردن آنها در صورت حمله احتمالی خواهد داشت. خمان گونه که گفته شد، ویژگی پنهان کاری زیر دریایی ها در ترکیب با مزیت های فوق العاده پرنده های بدون سرنشین، کلید حل بسیاری از مشکلات موجود در عملیات های شناسایی و جاسوسی است. با توجه به توان و کارایی اثبات شده زیر دریایی های پنهان کار و بومی ایران، مجهز شدن این تجهیزات به پرنده های بدون سرنشین می تواند کابوسی برای نیروهای بیگانه حاضر در منطقه تبدیل گردد و کار را برای حضور آنان در این مناطق به مراتب مشکل تر کند. با توجه به این موضوع دامنه شناسایی و جاسوسی نیروهای مسلح جمهوری اسلامی به یک باره گسترش چشم گیری خواهد بافت، به طوری که بنا به تحلیل کارشناسان امنیتی غوغاسالار رژیم صهیونیستی «حتی استفاده از گزینه دریایی مدیترانه نیر در اقدام تلافی جویانه ایران در برابر تهاجم احتمالی، وجود خواهد داشت.» از طرف دیگر با توجه به توسعه فناوری یاد شده، استفاده از آن در آب های سرزمینی ایران زنگ خطری برای مسئولان امر خواهد بود،‌ چرا که در صورت پیش بینی نکردن این امکان و مقابله پیشاپیش با آن،‌ امکان هر گونه درز اطلاعاتی از تاسیسات ساحلی و فرا ساحلی وجود خواهد داشت. شایان ذکر است که جاسوسی به کمک پرنده های بدون سرنشین کوچک بسیار موثرتر از تصویر برداری هایی که از منابع ماهواره ای انجام می گیرد خواهد بود. هر چند که دشمن در موقعیتی نیست که توانایی حمله از پهپادهایی با این ویژگی را داشته باشد، ولی در راهبرد دفاعی آینده جمهوری اسلامی باید، حضور احتمالی این وسایل را هم پایه جنگ افزارهایی چون موشک های کروز دور برد، جدی گرفت. منبع: www.globalsecurity.com www.theregister.co.uk www.strategypage.com http://mashreghnews.ir/NSite/FullStory/News/?Id=14040

به نام خدا   امروزه جایگاه و اهمیت استفاده از روبات ها و خودروهای بدون سرنشین زمینی بر کسی پوشیده نیست. ماموریت هایی که توسط سیستم های رباتیک انجام می شوند اغلب امن تر و در موارد خاص سریع تر و دقیق تر بوده و استفاده از آنها موجب کاهش تلفات انسانی در عملیات های خطرناک می شود. به همین دلیل علی رغم چالش های توسعه روبات ها و خودروهای بدون سرنشین مانند هدایت و کنترل بر روی زمین، کشورهای متعددی به دنبال طراحی و ساخت این سیستم ها هستند.   فدراسیون روسیه نیز یکی از کشورهای پیشرو در توسعه روبات ها و خودروهای بدون سرنشین محسوب می شود و نمونه هایی از این سیستم ها را در نقش های شناسایی، رزمی، پاکسازی مین و ...توسعه داده است. در این تاپیک برخی از روبات ها و خودروهای بدون سرنشین رزمی را که توسط روسیه توسعه داده شده اند مورد بررسی قرار می دهیم .   خانواده سیستم های رباتیک رزمی "Uran"   سیستم رباتیک آتش نشان Uran-14 :         Uran-14 یک سیستم رزمی مهندسی آتش نشان چندمنظوره بدون سرنشین می باشد که برای اطفاء حریق در محیط هایی که برای ورود انسان ها غیر قابل دسترس و خطرناک می باشد توسط شرکت سهامی تجهیزات پردازش و مدیریت تولید 766 ام (JSC UPTK 766) توسعه داده شده است و از فاصله امن با استفاده از تکنولوژی کنترل از راه دور اداره می شود.   این روبات بر اساس پلتفرم خودروی آتش نشان کنترل از راه دور  DOK-ING MVF-5 و تکنولوژی اثبات شده مورد استفاده در ساخت سیستم های مین روب می باشد که قادر به بقا در برابر انفجارات در میادین مین و دیگر عملیات های خطرناک است.   مرکز ثقل پایین همراه با موتور قدرتمند و سازه اصلی جمع و جور به Uran-14 اجازه می دهد از قدرت مانور بسیار عالی برخوردار باشد. همچنین مجهز بودن به آخرین فناوری های اطفاء حریق، به همراه دو مخزن آب و کف، موجب شده این روبات از توانایی خاموش کردن آتش سوری با حداقل آسیب به خود و اپراتورها که در طول عملیات خارج از منطقه خطر مستقر هستند برخوردار باشد .     سیستم رباتیک مین روب Uran-6 :         سیستم رباتیک رزمی مهندسی چندمنظوره Uran-6 یک خودروی مین روب کنترل از راه دور زرهی می باشد که به تجهیزات مین روبی مجهز بوده و توسط  شرکت سهامی تجهیزات پردازش و مدیریت تولید 766 ام (JSC UPTK 766) توسعه داده شده است. Uran-6 را می توان به تجهیزاتی مانند تیغه بولدوزر ، ترولس و تیغه مین کوب چرخان مجهز کرد و از فاصله ای حدود یک کیلومتری مین ها، بمب های دست ساز و دیگر دستگاه های انفجاری را کشف و از بین برد .   ارتفاع این روبات 1.4 متر بوده و می تواند از موانعی تا ارتفاع 1.2 متر عبود کند.همچنین موتور این روبات قدرت 32 اسب بخار در تن را فراهم می کند و با توجه به تجهیزات نصب شده، وزن Uran-6 بین 6 تا 7 تن متفاوت است.           لازم به ذکر است سیستم های رباتیک چندمنظوره روسیه از خانواده اوران تست های میدانی پیچیده ارتش این کشور را با موفقیت گذرانده و وزارت دفاع فدراسون روسیه نیز اتمام پاکسازی مین در مناطق کوهستانی نزدیکی  Veduchi چچن که توسط سیستم مین روب رباتیک اوران-6 انجام می شد را اعلام کرده است.   سیستم رباتیک رزمی Uran-9 :         سیستم رباتیک چندمنظوره رزمی Uran-9 برای ارائه شناسایی راه دور و پشتیبانی آتش به واحدهای شناسایی و ضد ترور طراحی شده است و شامل دو روبات شناسایی و پشتیبان آتش ،تراکتور حمل و نقل و پست کنترل سیار می شود. جنگ افزار روبات های شناسایی و پشتیبانی آتش شامل توپ خودکار 30 میلیمتری 2A72 ،مسلسل هم محور 7.62 میلیمتری و موشک های ضد تانک هدایت شونده  Ataka بوده و بسته به نیاز مشتری می تواند متفاوت باشد.   این روبات که به یک سیستم هشتار دهنده لیزری و تجهیزات کشف ،شناسایی و رهگیری مجهز شده است برای انجام ماموریت های نظامی و ضد تروریسم محلی مناسب بوده و استفاده از آن می تواند تلفات پرسنل نظامی را به طور قابل توجهی کاهش دهد.   در این خصوص Boris Simakin ،رئیس بخش تجزیه و تحلیل و برنامه ریزی بلند مدت روسوبورون اکسپورت گفت : "توسعه دهندگان روسی از تمام شایستگی‌های لازم برای ساخت روبات های نظامی مدرنی که مورد تقاضای بازارهای بین المللی باشد برخوردار هستند. این بخش از بازار سلاح در حال رشد سریع است ،بنابراین روسوبورون اکسپورت یک استراتژی بازاریابی بلند مدتی را برای ترویج و پیشبرد چنین قطعه های سخت افزاری از جمله به عنوان بخشی از پروژه های امنیتی یکپارچه توسعه و اجرا خواهد کرد."   شرکت روسوبورون اکسپورت (بخشی از شرکت دولتی روستک) در سال 2016 سیستم رباتیک چندمنظوره رزمی Uran-9 را به بازارهای بین المللی عرضه خواهد کرد.   ویدیویی از این روبات :     [aparat]idAJo[/aparat]   http://www.aparat.com/v/idAJo     منابع : http://defence-blog.com/army/the-russian-uran-14-multifunctional-robotic-vehicle-for-hazardous-environments.html http://eng.766uptk.ru/index.php?do=static&page=vsya-produkciya http://rbth.com/defence/2015/01/22/automatons_with_epaulettes_russias_new_generation_of_military_robots_43071.html http://tass.ru/en/russia/794676 http://eng.mil.ru/en/multimedia/photo/gallery.htm?id=26302@cmsPhotoGallery http://defence-blog.com/army/russia-to-start-promoting-uran-9-combat-robotic-system.html     با تشکر از جناب نوریخانی :rose: :rose: :rose: copyright © Military.ir تمامی حقوق برای وبسایت میلیتاری محفوظ است .     ادامه دارد ...

با سلام. پس از ایجاد تاپیک قایق تندروی سراج 1 و استقبال دوستان از این تاپیک تصمیم به ایجاد این تاپیک گرفتم امیدوارم خوشتون بیاد. شناور بی سرنشین یا مهدی قایق تندروی یا مهدی یک شناور بدون سرنشین پرسرعت، مجهز به حسگرهای مختلف و دارای سه مقر پرتاب راکت است. این شناور با بدنه کامپوزیتی، دارای سطح مقطع راداری پایین بوده و می تواند به صورت کنترل از راه دور هدایت شود. یامهدی بر اساس یک قایق سرنشین دار دو نفره گشتی ساخته شده و شناوری «اثرسطح» محسوب می شود که دارای خصائصی از طرح قایق های کاتاماران بوده و توان حرکت سریع در دریای مواج را دارد. گفتی است شناورهای تندروی کنترل از راه دور اخیراً توسط رژیم صهیونیستی نیز در خلیج فارس بکارگرفته شده است. استفاده از شناورهایی با سامانه های پردازشگر و هوشمند و بدون سرنشین، امکان بکارگیری تسلیحات راکتی را در مناطق عملیاتی، خطرات نیروهای انسانی در استفاده از سلاح های کوتاه برد را به نحو چشمگیری کاهش داده است. این شناور دارای ظرفیت بالای انهدام اهداف سطحی است و از قابلیت تخریب بالا به وسعت ۷ متر در ۷ متر برخوردار است. یامهدی دارای طول 11.9 متر، عرض 3.1 متر، و ارتفاع 1.5 متر با آبخور 65 سانتی متری است. جرم آن 8.5 تن و دارای دو موتور 660 اسب بخار است که آن را به سرعت 50 نات برابر 92.5 کیلومتر بر ساعت(25.69 متر بر ثانیه) می رساند. این شناور تا بحال تنها مجهز به سه مقر مخفی در جلو بدنه برای پرتاب راکت معرفی شده است. این شناور به تولید انبوه رسیده است. ساخت قایق «یا مهدی» و سلاح های به کار گرفته شده در آن در داخل کشور انجام شده است. منابع: http://www.sardabir.com/?p=21367 http://www.militaryparsi.ir/maritime/iranian-navy/navy-and-reconstruction/208-ghayegh-tondro-iran-navy2.html http://www.sardabir.com/?p=21367