به نام خدا هواپیمای بدون سرنشین Orion شرکت علوم پروازی Aurora (شفق قطبی) مسئول توسعه هواپیمای بدون سرنشینی با قابلیتهای اطلاعاتی، نظارتی، شناسایی (ISR) ، رله ارتباطی و قابلیتهای تهاجمی برای نیروی هوایی ارتش آمریکا شد.لابراتوار تحقیقاتی نیروی هوایی ارتش آمریکا در سپتامبر 2010، پروژه اوریون را به عنوان گزینه مناسبی برای فاز نخست ساخت محصولی به عنوان اثبات کننده تکنولوژی قابلیتهای مشترک (JCTD) با ویژگی پرواز در ارتفاع متوسط و بصورت جهانی و با قابلیتهای اطلاعاتی، نظارتی، شناسایی و ارتباطی (MAGIC) انتخاب کرد.پهپاد اوریون در نوامبر 2010 رونمایی شد و در اگوست 2013 پروازی به مدت سه ساعت و سی و یک دقیقه را انجام داد. این پرواز در ارتفاع 8000 پایی از سطح دریا انجام شد. توسعه پهپاد اوریون: طراحی بدنه، مونتاژ و یکپارچه سازی اجزاء در کارخانه متعلق به شرکت علوم پروازی Aurora در شهر کلمبوس واقع در ایالت می سی سی پی به انجام رسید و تستهای مربوط به محدوده بار خارجی روی بالهای هواپیما در مارس 2009 انجام شد. طراحی و مشخصات پهپاد اوریون: بدنه پهپاد اوریون متشکل از اجزای تمام کامپوزیت میباشد، از جمله این اجزاء میتوان به ارابه های فرود و مخزن داخلی سوخت اشاره کرد. بالهای این هواپیمای بدون سرنشین دارای ساختار معلق (cantilevered beam) بوده، پوسته (skin) و تیرکهای (spars) بالها از مواد کامپوزیت ساخته شده است، در حالیکه دنده های بال (ribs) از آلیاژهای آلومینیوم به همراه مواد کامپوزیت ساخته شده است .طول دهانه بال در این هواپیمای بدون سرنشین 132 فوت ( بیش از 40 متر) بوده و شامل قطعات آماده قابل نصب و تجهیزات مربوط به کنترل زمینی میباشد.این پهپاد قابلیت پشتیبانی از عملیاتهای اطلاعاتی در نقاط دوردست را دارا میباشد. این پهپاد همچینین قابلیت تامین هشدارهای موقعیتی را به منظور پشتیبانی مستقیم از نیروها را دارا میباشد.این پهپاد همچنین قابلیت انجام عملیات بصورت مستقل و پردازش خودکار داده های دریافتی را دارا میباشد.وزن این هواپیمای بدون سرنشین هنگام برخاستن از زمین 11200 پوند معادل 5 تن بوده و وزن محموله قابل حمل توسط پهپاد 2600 پوند معادل 1179 کیلوگرم میباشد. محموله پهپاد اوریون: مشخصات پهپاد اوریون انعطاف پذیر بوده و مهندسی در نظر گرفته شده برای محموله های این پهپاد به گونه ای میباشند که امکان انجام ماموریت در نواحی غیرقابل بررسی زمین مانند اقیانوسها که فاقد هرگونه امکانات و زیرساختهایی مانند فرودگاهها و باند پروازی میباشد، را مقدر کرده است.محموله های این پهپاد عبارتند از: سیستمهای تصویربرداری چندطیفی (FMV) ، حساسه های الکترواپتیک - مادون قرمز (E0/IR) ، سیستمهای جمع اوری اطلاعات از طریق رهگیری سیگنالها (SIGINT) ، سیستمهای تصویربرداری ابرطیفی وسیستمهای نظارتی با گستره دید وسیع (WAAS) میباشد. این پهپاد همچنین با رادارهای دریایی هشداردهنده دریایی و رادارهای جستجوی جنگلی همگام سازی شده است. این پهپاد همچنین دارای قابلیتهایی مثل رادار روزنه دید، سیستم تعقیب اهداف متحرک (DMTI)، سیستمهای رله داده های ارتباطی مبتنی بر انتقال خط دید (LOS) و فراتر از خط دید (BLOS) و سیستمهای پردازش، بهره برداری و انتشار داده ها (PED) میباشد. پایگاههای کنترل زمینی پهپاد: در اکتبر 2011، شرکت علوم پروازی Aurora و شرکت AAI که در زمینه سیستمهای هواپیماهای بدون سرنشین مشغول فعالیت میباشد، تفاهم نامه ای را با هدف همگام سازی پهپاد اوریون با پایگاههای زمینی کنترل جهانی پهپاد (UGCS) و سایر سیستمهای هدایتی پهپاد تنظیم کردند.سیستم هدایت و فرمان UGCS شامل یک دیتا لینک مشترک تاکتیکی دیجیتال بمنظور ارایه پهنای باند بیشتر و امنیت بالای انتقال داده ها میباشد.این سیستم بطور همزمان هدایت و فرمان را برای تمام پهپادهایی که از این سرویس مشترک استفاده میکنند مهیا میکند.در تفاهم نامه مورد اشاره، همچنین شرکت AAI متعهد شد تا سایر اماکانات نظیر سیستم ارتباط و انتقال داده امن هواپایه (FASTCOM) و سیستمهای ارتباط از راه دور متحرک و سنسورهای تاکتیکی اشتراک گذاری اطلاعات (Tac-SIS) را با پهپاد اوریون همگام سازی کند. موتور و عملکرد پهپاد: این پهپاد دارای دو موتور توربودیزل پیستونی سوخت سنگین میباشد که این موتورها دارای گواهی تایید از اداره هوانوردی ایالات متحده آمریکا(FAA) می باشند. این پهپاد بمنظور حمل محموله هایی با وزن 2600 پوند معادل 1179 کیلوگرم طراحی شده است. در صورتیکه وزن محموله این پهپاد در حدود 1000 پوند معادل حدودا 453 کیلوگرم در نظر گرفته شود مداومت پروازی این پهپاد تا 5 روز ارتقا خواهد یافت! ارتفاع اوجگیری این پهپاد حدود 30000 پا میباشد .حداکثر سرعت این پهپاد 120 مایل دریایی معادل 222 کیلومتر بر ساعت میباشد و سرعت پهپاد در حالت کروز حدود 85 مایل دریایی معادل 157 کیلومتر بر ساعت میباشد.حداکثر مسافتی که این پهپاد میتواند با یک بار سوختگیری طی کند 15000 مایل، معادل 24000 کیلومتر میباشد و شعاع عملیاتی این پهپاد 4000 مایل، معادل 6500 کیلومتر از ایستگاه کنترل و مداومت پروازی در حالت معمول 24 ساعت میباشد. ادعای شرکت Aurora مبنی بر شکستن رکورد مداومت پروازی توسط پهپاد اوریون: این پروژه ابتدا قرار بود منجر به تولید یک هواپیمای بدون سرنشین با قابلیت پرواز در ارتفاع بالا با سوخت هیدروژنی شود ولی در ادامه و با تکامل پروژه تصمیم بر آن شد تا محصول نهایی پروژه یک پهپاد با موتور دیزلی، با قابلیت پرواز در ارتفاع متوسط و مداومت پروازی 5 روز با شد و همچنین بطور چشمگیری هزینه های پروازی کمتری نسبت به پهپاد پریدیتور داشته باشد.شرکت علوم پروازی Aurora پهپاد اوریون را به عنوان پهپادی با مداومت پروازی فوق العاده بالا معرفی کرد. این شرکت توانست در دسامبر 2014 با انجام پروازی به مدت 80 ساعت رکورد مداومت پروازی را به نام این پهپاد به ثبت برساند.ابن مقایسه بصورت مستقیم با رکورد پرواز 4/30 ساعته پهپاد گلوبال هاوک که درسال 2001 بوده است انجام شد و اولین قدم برای رسیدن به هدف نهایی این پهپاد برای دستیابی به مداومت پروازی 120 ساعته میباشد. این پرواز 80 ساعته بر فراز یکی از مراکز نظامی تست تسلیحات دریایی هواپایه واقع در ایالت کالیفرنیا که به دریاچه چین شهرت یافته، بمنظور اثبات مفاهیم این پروژه انجام شد.بنا به گفته آقای جان لانگفورد، مدیر اجرایی شرکت علوم پروازی Aurora، انتظار میرود این رکورد در چند هفته پس از ثبت آن، توسط انجمن ملی هوایی آمریکا که شاهد این پرواز بود به تصویب برسد. به گفته او این رکورد، تجدید علاقه به این پروژه که بمنظور کاهش بار کار انسانی و کاهش هزینه های مربوط به یک پهپاد ارتفاع متوسط با مداومت پروازی بالا (MALE) که دارای مداومت پروازی 5 برابری در مقایسه با پهپاد کلاس پریدیتور، طراحی شده است ، را موجب میشود. پهپاد اوریون در حال فرود پس از انجام پرواز 80 ساعته بر فراز دریاچه چین شرکت Aurora برای دستیابی به این رکورد 80 ساعته با برخی ملزومات از جمله بحث مالی مواجه بود، بنا به گفته جان لانگفورد بودجه در نظر گرفته شده برای دستیابی به این رکورد برای سه تلاش پروازی در نظر گرفته شده بود که این شرکت توانست در دومین پرواز به این رکورد دست پیدا کنند.نخستین تلاش مربوط بود به یک پرواز 3 ساعته که هواپیما را بمنظور تنظیم دوباره سیستم خاتمه پرواز به زمین نشاندند.در دومین تلاش که منجر به ثبت این رکورد شد، پرواز در ارتفاع 4500 تا 10000 پایی از سطح آبهای آزاد انجام شد.بنا به گفته جان لانگفورد، در این پرواز بمنظور شبیه سازی حمل محموله توسط پهپاد، جسمی به وزن 1000 پوند توسط این پهپاد حمل شد.عامل محدود کننده پرواز در این پهپاد شعاع عملیاتی آن میباشد نه مداومت پروازی آن. این پهپاد پس از انجام پرواز 80 ساعته و هنگام فرود، دارای 1700 پوند سوخت در مخزن خود بود که این مقدار سوخت برای پرواز به مدت 37 ساعت دیگر نیز کفایت میکند.این پرواز، دومین تلاش برای شکستن رکورد مداومت پروازی و در مجموع هیجدهمین پرواز پهپاد اوریون بود. این پهپاد در مجموع 158 ساعت پرواز داشته است که در این مدت توانسته بود تا ارتفاع 18000 پایی صعود کند.برنامه نهایی برای این پهپاد دستیابی به مداومت پروازی 120 ساعته در ارتفاع پروازی 20000 پایی و حمل محموله ای به وزن 1000 پوند میباشد که قرار است تا اواخر سال 2015 انجام شود.شرکت Aurora در سال 2007 به منظور مطالعه روی مداومت پروازی خیلی بالا از سوی لابراتوار تحقیقاتی نیروی هوایی آمریکا، در جهت تولید پرنده ای بال ثابت بمنظورجایگزینی با کشتی هوایی نظارتی انتخاب شد، از جمله ملزومات در نظر گرفته شده برای این محصول این بود که مداومت پروازی آن باید از مداوت پروازی 30 ساعته گلوبال هاوک و مداومت پروازی 24 ساعته پریدیتور بیشتر باشد.پس از این بود که پروژه Blue Devil 2 متعلق به نیروی هوایی و پروژه کشتی هوایی نظارتی-اطلاعاتی با مداومت پروازی بالا که از طرف ارتش پیشنهاد شده بود لغو گردیدند، در حالیکه شرکت Arora توانست در سال 2009 برنده قرار داد ساخت پهپاد اوریون به عنوان اثبات کننده تکنولوژی قابیلتهای مشترک (JCTD) شد. این پهپاد نخستین پرواز خود را در آگوست 2013 انجام داد. در ابتدای طراحی پروژه اوریون، این پروژه به عنوان یک هواپیمای بدون سرنشین تک موتوره با سوخت هیدروژنی با قابلیت پرواز در ارتفاع بالا و مداومت پروازی بالا (HALE) با برد بلند در نظر گرفته شده بود، سپس این پروژه مورد باز طراحی قرار گرفته و به یک پهپاد ارتفاع متوسط و مداومت پروازی بالا (MALE) تغییر ماهیت داد. از دیگر تغییرات صورت گرفته روی این پروژه این بود که بجای یک موتور با سوخت هیدروژنی، از دو موتور توربودیزل ساخت شرکت اتریشی Austro Engine استفاده شد، این موتورها از سوخت جت استفاده میکردند.در مدل اولیه ی پهپاد اوریون، وزن محموله 400 پوند وارتفاع پروازی آن 65000 پا و وزن پهپاد 7000 پوند بود. در بازطراحی صورت گرفته وزن محموله به 1000 پوند و وزن پهپاد به 11000 پوند ارتقا پیدا کرد ولی ارتفاع اوجگیری پهپاد به 20000 پا کاهش پیدا کرد. در بازطراحی صورت گرفته، شرکت Aurora یک بال جدید و مناسب با شرایط پروازی در نظر گرفته شده برای پهپاد طراحی و روی آن نصب کرد.بنا به گفته جان لانگفورد، عملکرد آئرودینامیکی بالهای جدید و موتور بکار گرفته شده راضی کننده است و به نقاط در نظر گرفته شده در طراحی بسیار نزدیک میباشد. تمام اتوماتیک بودن از جمله قابلیتهای این پهپاد است.در طول پرواز 80 ساعته این پهپاد، چهار خلبان وظیفه هدایت این پهپاد را بر عهده داشتند. تستهای پروازی این پهپاد توسط نیروی هوایی آمریکا مدیریت میشود، این پهپاد از سیستم کنترل زمینی، ایستگاههای کنترل زمینی و سیستمهای ارتباط داده ای ساخت شرکت تکستران آمریکا استفاده میکند.این پهپاد دارای یک سیستم کنترل پرواز سه گانه هست، این سیستم تولید شرکت Aurora بوده و قبل از آن در یکی دیگر از محصولات این شرکت به نام Centaur یا قنطروس که یک هواپیمای سبک چهار نفره با سیستم خلبانی اختیاری (OPA) بود استفاده و تست شده بود. هواپیمای Centaur فاز بعدی توسعه این پهپاد که باید امسال انجام شود بررسی پهپاد درانجام ماموریتهای محوله میباشد، طبق برنامه اعلام شده محموله سنسورهای الکترواپتیک و مادون قرمز امسال باید تست شود.طبق شواهد، اینطور به نظر می آید که نیروی هوایی آمریکا برنامه ای برای بکارگیری این پهپاد به عنوان چیزی فراتر از یک اثبات کننده تکنولوژی ندارد!البته تستهایی برای این پهپاد در نظر گرفته شده است ولی برنامه ای مبنی بر استفاده عملیاتی از این پهپاد تا کنون اعلام نشده است. بنا به گفته نیروی هوایی، این نیرو نیاز رسمی به این پهپاد ندارد و در تستهای در نظر گرفته شده برای این پهپاد شواهد استفاده عملیاتی ازآن دیده نمیشود.بنا به گفته جان لانگفورد، در صورت اعلام نیاز، شرکت Aurora آماده ساخت مدلهای جدیدی از پهپاد میباشد. بنا به گفته او، این شرکت ارتباط و مراقبت مداوم را یک فرصت میداند و همانگونه که در پهپاد اوریون مشاهد شد به مداومت پروازی 5 روز با محموله 1000 پوندی دست یافته شد که در صورت سبک تر کردن محموله این زمان به بیش از یک هفته افزایش پیدا میکرد. به گفته جان لانگفورد، تمامی درخواستها برای کاهش هزینه های ارتباطی، نظارتی و همچنین کاهش هزینه های آموزشی با این پهپاد بطور کامل اجرا شد و پهپاد اوریون عمل به وعده های داده شده توسط این شرکت را اثبات کرد. ضمائم: Orion: منظومه جبار ISR: intelligence, surveillance and reconnaissance JCTD: Joint Capability Technology Demonstration MAGIC: Medium Altitude Global ISR and Communicatione cantilevered beam: به گونه ای از طراحی بال در هواپیما گفته میشود که بال فقط در یک انتها فیکس شده است. در تصویر پایین مشخص است. Skin, Spars and Ribs of wing FMV: full motion video E0/IR: electro-optic/infrared SIGINT: sensor, signals intelligence WAAS: wide area airborne surveillance رادار جنگلی: رادارهای با قابلیت نفوذ در شاخ و برگ (foliage penetration radars ) یا رادارهای جستجوی جنگلی گونه ای از رادارها میباشد که امواج آنها قابلیت عبور از شاخ و برگ گیاهان و جستجوی سطح زمین در مناطق جنگلی را دارا میباشند. رادار کاوش جنگلی LOS: Line-Of-Sight BLOS: Beyond Line-Of-Sight DMTI: dismount moving target indication PED: processing, exploitation and dissemination UGCS: Universal Ground Control Station FASTCOM: Forward Airborne Secure Transmission and Communication Tac-SIS: Tactical Sensor Intelligence Sharing FAA: Federal Aviation Administration MALE: Medium-altitude long-endurance HALE: High-altitude long-endurance OPA: Optionally Piloted Aircraft منابع: http://www.airforce-technology.com/projects/orion-unmanned-aircraft-system-uas/ http://aviationweek.com/defense/aurora-claims-endurance-record-orion-uas فقط برای میلیتاری مترجم : MILAD110 استفاده از مطالب تنها با ذکر نام مترجم، آدرس سایت و لینک ارجاع به این صفحه مجاز است. با تشکر ویژه از دوست عزیزم جناب 7mmt بابت پیشنهاد این موضوع.