به نام خدا AeroVironment RQ-11 Raven هواپیمای بدون سرنشین کوچک (SUAV) (2003) AeroVironment RQ-11 یا Raven به دلیل ابعاد و وزن آن، در گروه هواپیماهای بدون سرنشین کوچک (SUAV) طبقه‌بندی می شود. Raven براساس SUAV FQM-151 Pointer (که در سال 1999 ساخته شد و توسط ارتش و سپاه تفنگداران ایالات متحده مورد استفاده قرار گرفت) توسعه داده شده است. AeroVironmental توسط مهندس هوانوردی، پاول مک کرید، مدیریت می شود، در سال 1971 تاسیس شده و دفتر مرکزی آن خارج از مونروویا ، در کالیفرنیا است. این شرکت محصولات مبتکرانه زیادی تولید کرده که از جمله آن ها می توان به اولین هواپیما با استفاده از نیروی انسان (پدالی) و قابل بازیابی، انواع هواپیماهای خورشیدی و پهپاد های خورشیدی و معمولی، پهپاد Global Observer با سوخت هیدروژنی، خودروی خورشیدی Sunraycer و حتی نمونه دایناسور پتروداکتیل پرنده، اشاره کرد. Raven هم اکنون توسط نیروهای استرالیا، جمهوری چک، دانمارک، استونی، عراق، ایتالیا، لبنان، هلند، نروژ، اسپانیا، انگلیس (قرض داده شده از طرف ایالات متحده) و ایالات متحده مورد استفاده قرار می گیرد. قرار است بوروندی و اوگاندا برای مبارزه با شورشیان سومالی این پهپاد را دریافت کنند. Raven می تواند طیف مختلف وظایف هوایی را برای بازارهای نظامی و غیرنظامی انجام دهد اما بیشتر به دلیل کاربردهای نظامی برای دستیابی بصری، جمع‌آوری اطلاعات منطقه یا شناسایی مکانی مورد استفاده قرار می گیرند. تا کنون 13000 Raven ساخته شده و به طور گسترده در فرماندهی عملیات ویژه، ارتش و نیروی هوایی ایالات متحده و در جنگ های عراق و افغانستان مورد استفاده قرار گرفته است. ماهیت کوچک پهپاد با ارائه اطلاعات لحظه ای از میدان نبرد برای استفاده در سطح تیپ، شرکت ها و واحد های کوچک مناسب است. Raven برای اولین بار در سال 2001 پرواز کرد و به طور رسمی در سال 2003 معرفی شد. تولید انبوه در سال 2006 با هزینه هر واحد 35000 دلار شروع شد. کل مجموعه Raven، هواپیما و ایستگاه کنترل، بیش از 250000 دلار هزینه دارد. پرواز Raven به راحتی توسط یک نفر که پهپاد را از دماغه به آسمان پرتاب می کند، انجام می شود. اجزای اصلی چارچوب هواپیما در بدنه مستطیل شکل قرار دارند که با پوشاندن آن توسط بخش دماغه مخروطی شکل، دوربین را در خود جای داده است. در قسمت جلوی بدنه، سامانه دوربین CCD الکترواپتیکال 2 گانه در جلو و پهلو نگر با قابلیت چرخش و بزرگنمایی الکترونیکی و تثبیت کننده، به همراه دوربین دید در شب مادون قرمز با قابلیت جلو نگر و پهلو نگر قرار دارد. یک میله دمی از بخش پایینی انتهای بدنه شروع می شود و یک بال عمودی و یک بالچه یک تکه افقی به آن متصل هستند. بال اصلی به طرز قابل توجهی به سمت بالای بدنه سیب دارد. یک ملخ 2 پره ساده در بخش بالایی انتهای بدنه (با آرایش pusher) وظیفه به حرکت در آوردن این پهپاد را بر عهده دارد. نیروی پهپاد توسط یک موتور الکتریکی Aveox 27/26/7-AV تامین می شود که می تواند آن را به سرعت 56 کیلومتر بر ساعت برساند و مداومت پروازی بین 1 تا 1.5 ساعت را برای آن رقم بزند. طول آن 1.4 متر، طول بال ها 1.3 متر و وزن عملیاتی آن حدود 2 کیلوگرم است. با این ابعاد، Raven می تواند در یک کوله پشتی استاندارد حمل شود. RQ-11 با کمک سامانه دوربین های روزانه و مادون قرمز می تواند در روز و شب پرواز کند. می تواند توسط اپراتور روی زمین یا به طور خودکار با تنظیم مسیر و هدایت GPS پرواز کند. برخلاف پهپاد های بزرگتر و قدرتمند تر در حال خدمت، توانایی شناسایی و نظارت Raven با ارائه تصاویر لحظه ای و تمام رنگی به عملیات های در حد دید تا 10 کیلومتر محدود می شود. برخاست و فرود این پهپاد به صورت نرمافزاری و خودکار است. نسخه اولیه Raven مدل RQ-11A است که دیگر تولید نمی شود. ارتش ایالات متحده 376 نسخه از مدل A را تهیه کرد (پس از پیروزی در مسابقه SUAV های ارتش). به دنبال آن RQ-11B Raven B "پیشرفته" ساخته شد که باعث تولید RQ-11B هشت کاناله و همچنین RQ-11B DDL با لینک داده دیجیتال برای مدیریت فرکانس شد. مدل B بر اساس نقاط قوت طرح اولیه Raven از نظر استقامت و قابلیت های مأموریت شامل پشتیبانی از مادون قرمز، GCU ارتقا یافته، وزن عملیاتی سبکتر و اپتیک های بهتر ساخته شده است. تولید انبوه مدل B در 5 اکتبر سال 2006 شروع شد و تا پایان آن سال 80 نسخه از آن ساخته شد. در اکتبر 2011، وزارت دفاع ایالات متحده از قراردادی 6,874,175 دلاری برای تهیه سامانه لینک دیجیتال و قطعات یدکی Raven رونمایی کرد. در سپتامبر 2012 اعلام شد، یمن پهپاد RQ-11 را از وزارت دفاع ایالات متحده خریداری خواهد کرد. در اکتبر 2018، نیروی هوایی ایالات متحده قراردادی 13 میلیون دلاری برای حمایت از هم پیمانان در آمریکای لاتین/کارائیب با سامانه هوایی RQ-11B Raven را با شرکت AeroVironment امضا کرد. مشخصات - سال ورود به خدمت: 2003 - تعداد فروند ساخته شده: 13000 - کشورهای مصرف کننده: استرالیا، جمهوری چک، دانمارک، استونی، عراق، ایتالیا، لبنان، هلند، نروژ، اسپانیا، انگلیس، ایالات متحده - نقش: جاسوسی-نظارت-شناسایی و پیش آهنگی (ISR، سنجش اهداف زمینی و منطقه هدف برای ارزیابی سطح تهدیدات محیطی، قدرت و تحرکات دشمن)، نیروهای ویژه (شناسایی عناصر و ماموریت های نیروهای ویژه/عملیات های ویژه)، توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد) - طول: 90 سانتی‌متر - طول بال ها: 1.38 متر - وزن: 1 کیلوگرم - حداکثر وزن برخاست: 1 کیلوگرم (0 کیلوگرم ظرفیت بار) - قوای محرکه: یک موتور الکتریکی Aveox 27/26/7-AV با ملخ 2 پره، آرایش pusher - حداکثر سرعت: 56 کیلومتر بر ساعت - برد: 10 کیلومتر - تسلیحات: ندارد. محموله شامل دوربین رنگی در روز و دید در شب مادون قرمز - نسخه ها: FQM-151 Pointer (سال 1999؛ نام اولیه در ارتش ایالات متحده)، RQ-11A Raven A (سال 2002؛ نسخه اولیه)، RQ-11B Raven B (نسخه)، RQ-11B (8-Channel) (نسخه)، RQ-11B DDL (سامانه لینک داده دیجیتال) منبع