شركت Rheinmetall ( كه سابقاً STN Atlas Elektronik ناميده مي‌شد )، سازنده‌ي پرنده‌هاي بدون سرنشين براي ارتش آلمان است. KZO براي به‌دست آوردن تصوير بلادرنگ از هدف‌ها، موقعيت اهداف ثابت و سرعت اهداف متحرك، از سيستم حسگر مادون قرمز استفاده مي‌كند. اطلاعات مربوط به هدف از پرنده و در مسافت دورتر از 100 كيلومتر به ايستگاه زميني منتقل مي‌شود تا براي عملكرد مؤثر سيستم‌هاي ديگر نظير توپخانه بردبلند، راكت‌ها و موشك‌ها مورد استفاده قرار ‌گيرد. اين هواپیمای بدون سرنشین را مي‌توان در تمام شرايط آب و هوايي و به هنگام شب يا روز به‌كار گرفت. مدل‌هاي مختلف اين هواپیمای بدون سرنشین اين هواپیمای بدون سرنشین كه در سه مدل ساخته شده، مأموريت‌هاي شناسايي و مراقبت را انجام مي‌دهد و مي‌تواند يك مسافت‌ياب ليزري و يك تعيين‌كننده مختصات هدف را نيز با خود حمل كند. مدل صادراتي اين هواپیمای بدون سرنشین، TUcan نام دارد .Tvcan قادر به حمل و جابه‌جايي بارهاي مختلفي بر حسب نيازهاي كشور سفارش دهنده است. دو مدل جنگ الكترونيكي اين هواپیمای بدون سرنشین (Mucke ECM)و Fledermaus (ESM) ناميده مي‌شوند. ECM، حامل سيستم هايي نظير مختل كننده‌هاي رادار در باند 20 تا 110 مگاهرتز و يا باند 100 تا 500 مگا هرتز است و ESM شامل سيستم هايي براي تعيين محل فرستنده هاي دشمن بر اثر انتشار سيگنالهاي راديويي مي باشد . اطلاعات مربوط به تعيين موقعيت دشمن و ويژگي هاي سيگنالهاي راديويي به ايستگاه كنترل زميني منتقل مي شود . هواپیمای بدون سرنشین kzo اين هواپیمای بدون سرنشین ،يك هواپيماي دوباله با ،بالهاي كوتاه است كه پهناي بال آن 3/43 متر ،طول آن 2/29 متر و ارتفاعش 0/96 متر مي باشد .اندازه اين پرنده كوچك ،ساختار آن از مواد تركيبي و طرح آن به گونه اي است كه از ديد رادارهاي مادون قرمز و آشكارسازهاي تلوزيوني مخفي مي ماند . بارمفيد KZO اين پرنده بر حسب شرايط و مقتضيات عمليات، بارهاي مختلفي را مي‌تواند حمل كند. حداكثر قابليت حمل بار اين پرنده، 35 كيلوگرم و حداكثر وزن پرتاب آن 126 كيلوگرم مي باشد . Kzo در ارتش آلمان حمل‌كننده‌ي سيستم جستجوگر مادون قرمز zeiss ophelios WBG كه در طول موج 12 ميكرون عمل مي كند و نيز رادار synthetic – aperture است ،يك سيستم ثبت اطلاعات درون هواپیمای بدون سرنشین نصب شده كه اطلاعات بدست آمده را از هواپیمای بدون سرنشین و توسط باند اطلاعات كامپيوتري به ايستگاه كنترل زميني منتقل مي كند . نصب يك مسافت ياب ليزري و سيستم تعيين كننده مختصات هدف به kzo امكان داده تا به عنوان يك هواپیمای بدون سرنشین جنگي بي سرنشين مورد استفاده قرار گيرد . موتور هواپیمای بدون سرنشین kzo پرنده kzo با يك موتور دو سيلندر Fichtel and sachs كه 24 كيلووات نيرو توليد مي كند ،به حركت در مي آيد نيروي این موتور مي تواند يك ملخ دو پره اي را بچرخاند . واحدهاي پرتاب تعداد باتري‌هاي سيار با قابليت آماده‌سازي سريع كه در اين پهپاد و در هر مأموريت توسط ارتش آلمان مورد استفاده واقع مي‌شود، بستگي به نيازهاي عملياتي خواهد داشت. يك سامانه بي‌سرنشين KZO براي ارتش آلمان شامل دو سامانه زميني است. هر سامانه زميني شامل يك سامانه كنترل زميني سيار به همراه يك خودرو تجهيزات ارتباط مخابراتي، يك خودرو پرتابگر، يك خودروي بازيافت و يك خودروي بازسازي و مرمت وسيله پرنده مي‌باشد. خودروي ايستگاه زميني داراي محافظي است كه آن را در برابر خطرات ناشي از تشعشعات هسته‌اي، جنگ‌هاي بيولوژيكي، شيميايي و پالس‌هاي الكترومغناطيسي محافظت مي‌نمايد. اعزام هواپیمای بدون سرنشین kzo ارتش آلمان بر حسب شرايط و مقتضيات عمليات، kzo را از سكوهاي پرتاب سيار پرتاب مي‌كند،يك سيستم kzo ارتش آلمان شامل 10 هواپیمای بدون سرنشین با سيستم كنترل زميني است . هر سيستم زميني در بر گيرنده يك ايستگاه كنترل زميني سيار باخودروي مخابراتي رابط‌ داده‌ها، سكوي پرتاب، سكوي بازگشت و فرود وسايل و بازسازي مي‌باشد. بازگردانی پناهگاه ويژه ايستگاه كنترل زميني برروي وسيله‌ي نقليه نصب شده و از ايستگاه در برابر عوامل ش- م- ه- (NBC) و پالس‌هاي الكترومغناطيسي حفاظت به عمل مي‌آورد. ايستگاه كنترل زميني كه مي‌تواند همزمان دو پرنده را كنترل كند، به سه ايستگاه كاري رايانه‌اي جهت برنامه‌ريزي ماموريت كنترل پرواز، نشان دادن آن در نمايشگر و ارزيابي اطلاعات و تصاوير منتقل شده‌ي مربوط به هدف، مجهز مي‌باشد. هواپیمای بدون سرنشین KZO از كانتينرهاي ذخيره و پرتاب يكسان استفاده مي‌كند و ايستگاه كنترل زميني آن مانند هواپيماي بدون سرنشين رزمي Taifun است. كانتينر پرتاب ( با طول 3/05 متر ،عرض 2/44 متر و ارتفاع 2/44 متر ) هميشه بر روي يك كاميون قرار دارد. سكوي پرتاب مورد نياز براي هواپیمای بدون سرنشین kzo سكويي به ابعاد100*100 متر مربع است . اين سيستم را پس از قرار دادن بر سكوي پرتاب مي توان ظرف 30 ثانيه آماده پرتاب نمود ، رايانه‌ي ايستگاه كاري در خودروي فرماندهي براي برنامه‌ي پرتاب، پرواز، انتقال اطلاعات و بازگشت هواپیمای بدون سرنشین مورد استفاده قرار مي‌گيرد. مجموعه‌ي اطلاعات كامل شده از ايستگاه فرماندهي به رايانه‌ي كنترل پرواز كه روي هواپیمای بدون سرنشین نصب شده است، منتقل مي‌گردد. انتقال اطلاعات از فرماندهي به كاربر پرواز، موجب آگاهي او از آخرين دستورالعمل‌هاي مأموريت و پرواز در حين پرواز هواپیمای بدون سرنشین مي‌گردد. براي حمل و نقل و نگهداري آسان‌تر، بال‌هاي اين پرنده قابليت تا شدن را دارند؛ ولي به هنگام پرتاب، تا نمي‌شوند. كاربر پرواز شروع پرتاب را مشخص مي‌كند و خرج پرتاب كه راكت كوچكي است، روشن مي‌شود. با نيروي خرج پرتاب، هواپیمای بدون سرنشین از كانتينر پرتاب، به بيرون رانده مي‌شود و موتور محرك راكت پس از پرتاب از هواپیمای بدون سرنشین جدا مي شود. Uplink اطلاعات تصويري از فرمانده و downlink اطلاعات به اپراتور، در مقابل ايجاد پارازيت نيروهاي دشمن مقاوم است. downlink از طريق باندku مي تواند با برد بيش از 150 كيلومتر از ايستگاه كنترل زميني عمل كند. اين برد در محيط‌هاي پر تراكم جنگ افزارهاي الكترونيكي دشمن، به 100 كيلومتر كاهش مي يابد . این هواپیمای بدون سرنشین معمولا با سرعت 150 كيلومتر در ساعت به سمت منطقه هدف پراز مي كند و حداكثر سرعت آن 250 کیلومتر برساعت است .پس از رسيدن به منطقه هدف ،سرعتش به 120 km/h كاهش مي يابد .ارتفاع عملكرد آن 300 تا 3500 متر است و بيش از 5/3 ساعت توان مقاومت دارد . اين هواپیمای بدون سرنشین به دنده فرود مجهز نشده است؛ درعوض براي فرود آمدن در منطقه مورد نظر، از چتر و كيسه‌هاي هوايي استفاده مي‌شود. مساحت زمين مورد نياز براي بازگشت دادن هواپیمای بدون سرنشین بايد 200 *200 متر مربع باشد . منبع: naser.ofogh.net paydarymelli.ir