يكي از غير منتظره ترين اتفاقاتي كه در نمايشگاه هوايي فانبرو 2006 افتاد رونمايي از پهپاد P_175 ملقب به Polecat (به معناي راسو) توسط كمپاني لاكهيد مارتين بود. اين پهپاد از نوع بدون دم بوده و در ارتفاع بالا با مداومت پروازي زياد قادر به انجام عمليات است. گفتني است كه بر اساس اطلاعات منتشره از سوي شركت لاكهيد مراحل طراحي و ساخت اين پهپاد تنها 18 ماه به طول انجاميده است. اين پروژه كه در ماه مارس سال 2003 ميلادي آغاز شد 27 ميليون دلار براي شركت لاكهيد مارتين هزينه در بر داشته است و اين در حالي است كه اين پرنده تا سال 2005 هيچ گونه پرواز آزمايشي انجام نداده بود و اولين پرواز آزمايشي خود را به احتمال زياد در سال 2005 در پايگاه گروم ليك واقع در صحراي نوادا به انجام رساند. بنا به اطلاعاتي كه از سوي شركت لاكهيد منتشر شده است هدف از ساخت اين پهپاد انجام آزمايشات روي برد تكنولوژي هاي مورد استفاده در پهپاد هاي نسل سوم بوده است اما از آنجايي كه بعيد به نظر ميرسد كه اين شركت قصد افشاي برنامه خود براي توليد انبوه اين پرنده را داشته باشد به نظر ميرسد كه اهدافي فراتر از ساخت يك پهپاد آزمايشي يا بعضا شناسايي در پس اين طرح نهفته باشد. مشخصه كليدي در طراحي آن بالهايي به عرض 27.44 متر ان است كه جريان هوا را به صورت يكنواخت مثل هواپيماي بمبارديه مدل DHC-8 از خود عبور ميدهد و به مدد اين طراحي ائرو ديناميك بر كارايي آن به ميزان قابل توجهي افزوده شده است. اما در حالي كه هدف از طراحي و ساخت اين پرنده انجام امور تحقيقاتي بيان شده بود ولي بالهاي آن طوري طراحي شده بودند كه ديد راداري اين پرنده را به حداقل ميزان ممكنه ميرساندند در حالي كه از هيچ كدام از طرح هاي پنهان كاري مثل مواد جاذب راداري در آنها استفاده نشده بود. اين پهپاد براي عمليات در ارتفاعي معادل 65000 پا يا به عبارتي 20000 متر طراحي شده و از آنجايي كه در ارتفاعي بالاتر از اين مقدار هواگردها از خود ردي سفيد رنگ متشكل از بخار آب پشت سر خود بر جاي ميگذارند ميتوان براي جلوگيري از اين عمل از يك كمپرسور (مثل جنگنده F_117) استفاده كرد. اما مهمترين سوالي كه ممكن است مطرح شود اين است كه مشتري اين پهپاد كدام نيرو ميتواند باشد؟ در پاسخ ميتوان گفت كه از آنجايي كه اطلاعات كاملي از اين پرنده منتشر نشده نميتوان به قطعيت در مورد مشتري احتمالي آن نظر داد و تنها گزينه هايي كه به ذهن خطور ميكند ميتوان به ارتش ايلات متحده و سازمان جاسوسي آمريكا CIA اشاره كرد. از آنجايي كه سالهاست كه شركتهايي نظير جنرال اتميك با پهپاد هاي خانواده Predator و شركن نورثروپ گرومن با گلوبال هاوك و بوئينگ با Bird of Pray بازار پهپاد هاي عملياتي ارتش آمريكا و چندين كشور متحد اين كشور را در دست دارند و شركت لاكهيد توفيق چنداني در اين امر به دست نياورده است پيشرفتهاي سريع و طرح هاي اين شركت در زمينه ساخت پهپاد ها عموما اين پيام را براي مسئولين وزارت دفاع آمريكا دارد كه اين شركت كماكان در صنعت ساخت و تكنولوژي پهپادهاي پيشرفته همانند صنعت ساخت هواپيما در خط مقدم قرار دارد. در اين خصوص با طراحي و ساخت سريع به همراه سرعت در انجام پروازهاي ازمايشي به همراه بودجه زياد شركت لاكهيد تمام توجه خود را معطوف به سه حوزه اساسي و حساس براي طراحي نسل جديدي از پهپادها كرده است كه عبارتند از: كاهش هزينه هاي مربوط به توليد انبوه و طراحي بدنه هاي كامپوزيتي و نيز كاهش عمده هزينه ها در بخش ساخت با استفاده از تجهيزات پيشرفته ساخت و مديريت توليد و مهمتر از آن يكپارچه كردن سيستم مستقل كنترل پرواز با سيستم اداره و بررسي ماموريت (Mission handling system) كه نتيجه آن عدم نياز به هرگونه مداخله و فرمان از سوي كنترلر زميني ميباشد و اين پهپاد را قادر ميسازد تا به طور خودكار از زمين بلند شده و ماموريتش را انجام دهد و سپس به پايگاه خود باز گردد بي آنكه نيازي به صدور فرمان يا كنترل خاصي از سوي تجهيزات و نفرات مستقر روي زمين داشته باشد. عامل ديگري كه شركت لاكهيد را براي ساخت اين پرنده مصممتر كرد اعلام نياز نيروي هوايي آمريكا به يك هواگرد برد بلند اعم از بي سرنشين يا سرنشين دار بود كه وظيفه اش انجام عمليات ضربتي بوده و بايد تا سال 2018 وارد خدمت گردد. اما در ماه مارس سال 2007 خبري كه از سوي مقامات شركت لاكهيد منتشر شد همگان را حيرت زده كرد. اين خبر چيزي نبود جز اعلام نقص و در پي آن سقوط تنها نمونه ساخته شده از پهپاد polecat. بر اساس اين خبر تنها نمونه از اين پرنده در ماه دسامبر سال 2006 در حالي كه داشت آزمايشي در مورد برد پروازي را انجام ميداد در پايگاه نليس واقع در نوادا سقوط كرده بود. در اصل اين پرنده در حال سپري كردن سومين پرواز آزمايشي خود بود كه نقص در سيستم اتمام پرواز (flight termination) در تجهيزات زميني باعث ميشود تا حالت تخريب خودكار (fail-safe mode) فعال شده و از ادامه پرواز اين پرنده جلوگيري نمايد. اين حالت به عنوان يك نياز براي موشك هاي دور برد و هواگردهاي بدون سرنشين در نظر گرفته شده و هدف از آن خاتمه دادن به پرواز در حالتي است كه موشك يا پهپاد كنترل خود را از دست ميدهند و يا از برد موثر خود خارج ميشوند و هدف از ايجاد اين حالت جلوگيري از بروز حوادث جانبي اعم از برخورد با مناطق مسكوني يا نظامي است.(نمونه اي از اين حالت در موشك هايي مثل فينيكس وجود دارد كه بعد از اينكه از برد خود خارج شده يا كنترلشان را از دست ميدهند آنها را در هوا منهدم ميكند) البته تاخير در اعلام سانحه به علت طولاني شدن مراحل امنيتي و نيز به درازا كشيدن تحقيقات و بررسي ها بر روي لاشه پرنده براي يافتن علت سانحه و نيز ايزوله كردن(از لحاظ امنيتي) منطقه سقوط و آشيانه اين هواگرد در پايگاه گروم ليك نوادا كه به عنوان منطقه 51 نيز شناخته ميشود اعلام شده بود. با اين حال بايد منتظر ماند و ديد كه آيا شركت لاكهيد قصد دارد تا نمونه ديگري از اين پهپاد را ساخته و مورد آزمايش قرار دهد يا نه؟ البته با توجه به اين كه اين شركت توانايي خود در رابطه با طراحي و ساخت پهپاد در مدت زمان كم را اثبات نموده است ميتواند به همراه شركت هايي مثل بوئينگ و نورثروپ گرومن به عنوان يكي از پيمانكاران ساخت هواگرد بلند پرواز مورد نياز نيروي هوايي آمريكا وارد بازار رقابت شود. مشخصات فني: نقش: پهپاد آزمايشي و احتمالا شناسايي شركت سازنده: لاكهيد مارتين آمريكا عرض بالها: 27.44 متر وزن خالي: 4080 كيلوگرم توان حمل محموله: 455 كيلوگرم سقف پرواز عملياتي: 19817 متر معادل 65000 پا پيشرانه: دو موتور توربو فن مدل Williams FJ44-3E هر يك با كشش 13.38 كيلو نيوتن مداومت پروازي: بين 18 تا 24 ساعت تخمين زده ميشود مترجم: Blaze استفاده از اين مطلب منوط به ذكر نام مترجم و لينك به سايت ميليتاري ميباشد.