به دنبال طراحی بمب افکن سنگین B-52 از سوی ایالات متحده و شروع دوران جنگ سرد بین دو قدرت، اتحاد شوروی به قصد ساخت بمب افکنی افتاد که قابلیت هایی بیش از همتای غربی اش داشته باشد. ضمن آنکه با سرعت فوق العاده، بتواند خود را سریعتر به خاک دشمن برساند و با موشکهای کروز دوربرد خود، ضربات خرد کننده وارد کند. کار ساخت بمب افکن مافوق صوت بین قاره ای M-50 موسوم به Bounder در سال 1956 به وسیله ی دفتر طراحی Myasishchyev در اتحاد شوروی آغاز شد. طرح هواپیما از ابتدا قرار بود مافوق صوت، با برد پروازی زیاد و قابلیت حمل موشکهای دوربرد کروز M-61 باشد. این بمب افکن استراتژیک شوروی، قرار بود برد پروازی در حدود 10000 کیلومتر داشته باشد، ضمن آنکه موشکهای کروز با بردی 1000 کیلومتری را حمل کند. M-50 بالهایی دلتا شکل داشت که برای پرواز مافوق صوت ایده آل بود. فاصله ی دو نوک بال آن 1/35 متر و طول هواپیما نیز 5/57 متر را شامل می شد. این بمب افکن سنگین، از چهار موتور بسیار پرقدرت توربوجت موسوم به «17-16» ساخت P.F. Zubets بهره می جست. دو موتور پرقدرت تر در جایگاههایی در زیر بالها و دو موتور کم قدرت تر در نوک بالها نصب یافته بودند. نمونه ی اولیه ی این هواپیما به سال 1959 آماده ی پرواز شد و اولین پرواز خود را به تاریخ 27 اکتبر 1959 با موفقیت انجام داد. به دلیل اینکه موتورهایی که قرار بود از ابتدا بر روی این بمب افکن نصب شوند، در آن زمان در دسترس نبودند، در نمونه ی اولیه ی این هواپیما، از دو موتور VD-7 و دو موتور VD-7g استفاده شده که این موتورها نمی توانستند این بمب افکن سنگین را به سرعتی بیش از 99/0 ماخ برسانند. دومین نمونه ی M-50 به مدل M-52 معروف گشت. این بمب افکن با موتورهای ساخت Zubets مجهز شده بود که از ابتدا قرار بود بر روی این بمب افکن نصب شوند. نحوه ی نصب موتورها تغییر یافته بود و دو موتور مانند بالچه ی کوچکی، در انتهای بالها نصب شده بودند. در دسامبر 1960، دبیر کل حزب کمونیست اتحاد شوروی (خورشچف)، طی سخنانی در حضور مقامات عالی رتبه ی اتحاد شوروی، اظهار داشت که طرح و توسعه ی بیشتر صنعت هواپیماهای نظامی به مصلحت نمی باشد. رهبر شوروی، که شیفته ی اکتشافات فضایی و توسعه ی صنعت فضانوری اتحاد شوروی بود، دستور داد که تمام اموری که قبلا قرار بود توسط هواپیماهای نظامی انجام شوند، با انواع مختلفی از موشکهای هدایت شونده جایگزین شوند. بدین جهت، مجلس وزرای اتحاد شوروی، طی لایحه ای به ستاد مشرک کل نیروهای اتحاد شوروی، خواستار توقف کلیه ی کارهای تحقیقاتی بر روی هواپیماهای جدید شد. اولین قربانیان این دستور نابخردانه، دفاتر طراحی هواپیمایی Lavochkin و Myasischev بودند. کارشناس معروف دفتر طراحی معروف به V. Myasischev به ریاست مرکز TsAGI انتخاب شد. وی از ادامه ی کار بسیار ناامید و سرخورده بود، زیرا از هواپیمای طراحی شده ی او یعنی M-50 و M-52 که اولین بمب افکن های مافوق صوت و بسیار دوربرد در کل جهان به شمار می رفتند، تنها تعداد بسیار اندکی ساخته شده بود. به سال 1960، طرح و توسعه ی بمب افکن M-50 ، به دلیل فروپاشی دفتر طراحی Myasishchyev ، برای همیشه متوقف شد. به طرز شگفت آوری، اطلاعات در مورد M-50 یا Bounder کم است. یکی از مهندسین اتحاد شوروی بعدها اظهار کرد که این هواپیما یک مشکل بزرگ داشت و آن کمبود اطلاعات در مورد پرواز مافوق صوت در زمان طراحیش بود. مشخصات : ماموریت: بمب افکن استراتژیکی مافوق صوت موتورها: 4 موتور توربوجت D-15 در مدل M-50 با میزان کشش هرکدام 28660 پاوند 4 موتور ساخت Zubetc در مدل M-52 با میزان کشش نامعلوم. سرعت کروز: 4/1 ماخ فاصله دو نوک بال: 1/35 متر طول هواپیما: 5/57 متر ورود به خدمت: 1959 پایان کار: 1960 منبع