بسمه تعالی با سلام دوستان مطلبی که در زیر میخوانید با توجه به نزدیکی بزرگداشت هفته ایام دفاع مقدس از این حیث مورد توجه حقیر قرار گرفت که بیان این مطلب فقط تنها بخش کوچکی از رذالت و سبوعیت جنایتکاران مزدور بعثی را به تحریر کشانده و از طرفی حقانیت و مظلومیت مردم شهید پرور ایران را بیش از پیش مبرهن میسازد و اینکه فرزندان مومن و خدا جوی این سرزمین مقدس چگونه با دست خالی و با نثار قطره قطره خون خود پوزه کثیف این شیطان صفتان و اربابان شرقی و غربی آنها را به خاک مذلت مالیدند و تا تاریخ، تاریخ است مایه مباهات و سرفرازی میهن اسلامی شدند و الگوی تمام نشدنی برای ملتهای آزاد اندیش و آزادیخواه و مسلمان. لذا خواندن این مطلب مارا بیش از پیش با دشمنان دیروز و امروز ما که هیچ تفاوتی با هم نداشته و ندارند آشنا ساخته و لزوم هوشیاری و بالا بردن سطح آگاهی مان را نسبت به راهی که پیموده ایم و مسیر در پیش رو که ودیعه مقدس آن عزیزان دوران دفاع مقدس است بر ما گوش زد میکند./// کوچک همه غیور جوانان ایران اسلامی. نجف 47 و این هم مطلب: گوشه هایی از زندگی شرارت بار و شرم آور سرلشکر جنایتکار بعثی "هشام صباح الفخری" :: هشام صباح فخری جزو بزرگ ترین جنایتکاران جنگ است؛ چرا که دستور اعدام اسرای ایرانی را می داد و افسران و درجه داران را به این کار ترغیب می کرد. او گاهاً خود نیز به این کارها ممارست داشت و به عنوان مثال اقدام به پرتاب اسرای ایرانی از هلی کوپتر درحال پرواز می کرد و معتقد بود این امر سبب بالا رفتن روحیه سربازان می شود. هشام صباح الفخری"از جمله افسران حزب بعث عراق بود که ستاره بخت شان در جنگ می درخشید. او بسیار مطیع و فرمان بردار بود و آمادگی کامل داشت تا دستورات محوله را با خونسردی و بدون آنکه از خویش بپرسد که آیا آمادگی انجام آن رادارد یا نه، انجام دهد. این شناسه اوست: 1- از استان موصل 2- معاون فرمانده گردان 4 تانک تابعه لشکر چهارم که قرارگاه آن همیشه شهر موصل بوده است. (وی در طول تصدی این مسئولیت متهم به اغفال پیک زیر دست خود و اعمال غیر اخلاقی با وی شد.) 3- فرمانده گردان تانک در تیپ 10 زرهی 4- فرمانده تیپ 10 زرهی 5- فرمانده لشکر ده زرهی 6- فرمانده سپاه چهارم 7- معاون رئیس ستاد ارتش 8- فرمانده یکی از سه ستون خط شکن برای باز پس گیری شهر فاو از خصوصیات اخلاقی وی این که: - شرب افراطی مشروبات الکلی، به ویژه هنگام نبردها - بد خلق و قسی القلب در برخورد با زیر دستان - و از صفات اصلی و متمایز هم پر خوری و حرص در خوردن در حد تهوع گفته شده که در قرارگاه تحت فرماندهی وی، اتاقی را به خوراکی های مخصوص او اختصاص داده بودند و آن اتاق شامل خوردنی های مشهور موصل "باسعلرمة" و "کبة موصلی" بوده است. یک بار با سقوط یک گلوله توپ سنگین به این اتاق و انهدام آن، مقر لشکر زمان سخت و اضطراب آوری را تجربه کرده است؛ چرا که سبب می شد همراهان وی به سبب ناتوانی شان در تهیه این خوراکی های اختصاصی او، به تاب و تب بیفتند. او وقتی فرمانده لشکر10 زرهی بود، سه تن از افسران را به عنوان محافظ خود گمارده بود، درحالی که بنابر قوانین قرارگاه لشکر، یک افسر می بایست در پست محافظت از وی قرار می گرفت. برای هر یک از این محافظین وظایف خاصی تعریف شده بود. افسر اول که درجه سروانی داشت، در بغداد ساکن بود و ارتباطی با جبهه نداشت. وظیفه او منحصر می شد به تامین نیازهای خانواده و رساندن فرزندان این فرمانده به مدرسه و نگهبانی از منزل و اطاعت از اوامر همسر او. افسر دوم با درجه ستوان یکم، او را به هنگام رفت و آمد در جبهه جنگ همراهی می کرد و امور و کارهای وی را در مقر سر و سامان می داد. اما محافظ سوم که اهمیت و جایگاه مهم تری نیز داشت، افسری بود با درجه سرهنگ دومی به نام "عباس قومیه" که وظیفه اش ترتیب دادن مجالس شب نشینی ویژه برای الفخری بود. او گه گاه یا وقتی که فرمانده سر زده از او می خواست، به بغداد رفته و سور و سات شب نشینی مخصوص را بر پا می ساخت تا او شبی را میان بستر زنان خواننده در کاباره های بغداد بگذراند. هشام صباح فخری برای شب نشینی کاباره "الامباسی" را ترجیح می داد و آن هم به سبب استفاده این کاباره از زیباترین و بهترین گروه های خارجی هنرمند که به عراق می آمدند، بود. قصه عباس قومیه و رابطه اش با هشام فخری، تنها یک نمونه از نمونه های بزرگ تر است. مثلا سرتیپ "عبدو الدیری" فرمانده نیروی دریایی نیز افسر سرهنگ دومی داشت که این گونه امر را برای او مهیا می ساخت؛ به طوری که هر انسان شریفی از گفتن آن شرم دارد. سرتیپ "عمر الهزاع" فرمانده لشکر یک مکانیزه، گروهی از افسران لشکر را برای کارهایی مورد استفاده قرار می داد که عرق شرم را بر پیشانی می نشاند. اما این افسران کاملا آبرو و شرف و شخصیت خود را بدون هیچ بهایی می فروختند. باوجودی که کرامت و شرف سخصیت انسان را نمی توان با تمام مال و زیور آلات دنیا فروخت. اما اینان، آن را به کم ترین قیمتی می فرختند. اما کرامت عباس قومیه به دلایل متعدد و مبهم، سنگین و بالا بود. از جمله آن که عباس عضو شعبه ای در حزب بعث بود و همین سبب می شد تا به سبب نوع کالایی به نمایش گذارده، سنگین بها باشد. از جهت دیگر عباس قومیه به دلیل این جایگاه حزبی اش، از مصونیت بالایی در بربر هر کس که علیه اش قد علم کند و یا بر ضدش گزارش دهد، برخوردار باشد. و بدین گونه است که هشام صباح الفخری از آن چه انجام می داد، مطمئن بود که هرگز با مشکل و اعتراض جدی مواجه نخواهد شد. چه آنکه او فرمانده است و دلالش یک مسئول عالی رتبه حزب. هشام صباح الفخری به ورزش "دمبل" علاقه داشت و همیشه بدان ممارست داشت. هر شب به یک یگان اعلام می شد که فرمانده امشب را در پیش شما خواهد گذراند. مثلا گردان تانک "حماد" یا مقر تیپ 24 و تیپ 42 و تیپ 17 و این درحالی بود که وی تجهیزات بازی "دمبل" و جوایز لازم برای برندگان را نیز با خود می برد و بلیط های بازی را مجانا بین همه پخش می کرد. جوایزی که برای این بازی اختصاص داده می شد، بسیار عظیم بود. فرمانده لشکر از افسر توجیهات سیاسی می خواست که جوایز را برای چنین شب هایی آماده کند. و این درحالی بود که محافظان و اطرافین وی نیز از این خوان حالتی به اندازه کافی بهره مند بودند و همیشه از این سفره چیزی به آنان می رسید. معروف است که وی افسران و سربازان کم سن و سال و زیبا را برای محافظت از خود انتخاب می کرد و و همین سبب شک افسران لشکر 10 زرهی می شد. به ویژه آنکه او گذشته اخلاقی سالمی نداشت و همین شک و گمان را بیشتر می کرد. هشام صباح فخری جزو بزرگ ترین جنایتکاران جنگ است؛ چرا که دستور اعدام اسرای ایرانی را می داد و افسران و درجه داران را به این کار ترغیب می کرد. او گاهاً خود نیز به این کارها ممارست داشت و به عنوان مثال اقدام به پرتاب اسرای ایرانی از هلی کوپتر درحال پرواز می کرد و معتقد بود این امر سبب بالا رفتن روحیه سربازان می شود. قساوت وی منحصر به ایرانی ها نمی شد. او به کشتن و ریختن خون سربازان و افسران عراقی نیز راغب بود. بعد از عملیاتی که به موجب آن نیروهای ایرانی از"هور الهویزه" گذشتند و به جاده اصلی بغداد – بصره رسیدند و قسمتی از آن را تصرف کردند، او خود شخصاً مسئولیت اعدام بیش از 400 سرباز و افسر را در استادیوم ورزشی شهر العماره بر عهده گرفت. در کنار او، "ثابت سلطانی" فرمانده لشکر ده زرهی هم حضور داشت. اعدام چند ساعت به طول انجامید و اهالی شهر و تعداد زیادی از نظامیان مجبور به تماشای این صحنه وحشتناک بودند تا ترس و وحشت در دل ساکنان محلی و سربازان منتشر شده و آنان بدانند که سرنوشت هر کسی که از میدان نبرد فرار کند، همچون سرنوشت این بد بخت ها خواهد بود. منبع: ساجد برگرفته کتاب "بناء المعنوی للجیش المسلحة العراق" نوشته "الزبیدی"