خلاصه ای از سیر تكامل سلاح M-16 : سال 1948: در این سال ، اداره مرگزی تحقیقات ارتش امریكا به این نتیجه می رسد كه سلاح های كالیبر 22/0 اینچ (56/5 میلیمتر) با برد موثر 300 متر و دارای برگه ناظم آتش (دارا بودن قابلیت انتخاب حالت تك تیر یا رگبار) ، بیشتر مورد پسند سربازان امریكایی قرار می گیرد. سال 1953 تا 1957: سلاح های كالیبر 22/0 با سرعت دهانه بالا مورد آزمایش قرار می گیرند. سال 1957: ارتش امریكا به كارخانه Armalite ، سفارش ساخت سلاحی را می دهد كه دارای مشخصه های زیر باشد: 1- كالیبر 22/0 اینچ 2- وزن كم 3- دارا بودن قابلیت شلیك در حالت تك تیر و رگبار 4- گلوله آن پس از طی مسافت 500 متر ، توان نفوذ در یك كلاه خود آهنی را داشته باشد. پس از دریافت این سفارش ، یك مهندس جوان در كارخانه Armalite به نام Eugen Stoner ، دست به طراحی این سلاح برمبنای سلاح AR-10 زد. در همان زمان كارخانه های مهمات سازی Renington و Sierra ، دست به طراحی و ساخت خشاب و گلوله های مخصوص كالیبر 222/0 اینچ زدند كه نهایتآ منجر به تولید گلوله های كالیبر 223/0 اینچ رمینگتون (56/5 میلیمتری) شد. سال 1958: اولین مدل AR-15 به ارتش امریكا تحویل داده شد و تحت سخت ترین آزمایش ها قرار گرفت. نتایج اولیه آزمایش از این قرار بود: دقت كم ، ضریب اطمینان پایین. سال 1959: كارخانه Colt ، امتیاز ساخت این سلاح را بدست می آورد. سال 1960: Eugen Stoner طراح AR-15 ، به كارخانه Colt ملحق می شود. در این سال ، فرمانده نیروی هوایی امریكا سفارش ساخت 8000 قبضه AR-15 را به كارخانه Colt می دهد. این سلاح ها ، برای استفاده در نیروی هوایی و یگان های ویژه هوابرد امریكا خریداری شدند. سال 1962: در این سال ، 1000 قبضه AR-15 به ویتنام فرستده می شود و پس از آزموده شدن در میادین جنگ ، مورد تآیید سران ارتش قرار می گیرد. سفارش ساخت 85000 قبضه برای نیروی زمینی و 19000 قبضه برای نیروی هوایی امریكا ، به كارخانه Colt داده می شود. سلاح AR-15 ، از این پس با نام M-16 شناخته می شود. سال 1964: در این سال ، M-16 به عنوان اسلحه سازمانی ارتش امریكا پذیرفته می شود. سال 1966: سفارش ساخت 840 هزار قبضه M-16 ، به كارخانه Colt داده می شود. سود حاصل از تولید این سلاح برای كارخانه Colt ، معادل 94 میلیون دلار بود. سال 1967 تا 1970: ارتش امریكا مدل XM16E1 (كه برای نیروی زمینی طراحی كرده بود) را متحول كرد و با نام M16AI معرفی كرد. سال 1970: فشنگ های M-16 ، با نوع جدیدی از باروت مرغوب پر شدند كه دوده كمتری ایجاد می كرد. باروت های به كار رفته در سال های قبل ، باعث ایجاد دوده زیادی می شدند كه این امر ، باعث انسداد مجاری سلاح می شد. در این سال ، كیف وسایل نظافت سلاح نیز همراه خود سلاح M-16 به سربازان تحویل داده شد. همچنین نوعی خشاب 30 تیر هم برای این سلاح تولید گشت. (این كار ، برای مقابله با سلاح AK-47 سربازان ویتنامی بود كه خشاب 30 تیر داشت.) سال 1977 تا 1979: سلاح M-16 ، مورد پسند ارتش های عضو پیمان ناتو گردید. مهندسان اروپایی در گام خان سلاح و نوع مهمات به كار رفته ، كمی تغییرات ایجاد كردند. سال 1981: كارخانه Colt ، گونه ای از این سلاح را بر مبنای مهمات SS109/5.56NATO متحول كرد و با نام M16AIEI معرفی كرد. لوله این سلاح ، سنگین تر و كوتاه تر بود و در آن حالت شلیك رگبار در آن ، جای خود را به حالت شلیك 3 تیر داده بود. سال 1982: سلاح M16AIEI ، با نام M16A2 به ارتش امریكا تحویل داده می شود. سال 1983: نیروی دریایی امریكا ، مدل M16A2 را ارتقاء می دهد. سال 1985: نیروی زمینی امریكا نیز مدل M16A2 را ارتقاء می دهد. سال 1988: كارخانه بلژیكی FN ، ساخت مدل جنگی M-16 را ادامه می دهد و كارخانه Colt ، تنها نمونه های پلیسی و شهری آنرا تولید می كند. سال 1994: مدل های M16A3 و M16A4 یا ریل مخصوص نصب دوربین و چند تغییر كوچك دیگر معرفی می شوند. مدل M16A3 علاوه بر دارا بودن حالت شلیك 3 تیر ، قادر به شلیك در حالت رگبار نیز می باشد. سلاح M-16 ، توسط دهها كارخانه اسلحه سازی در امریكا ، كانادا ، چین و بلژیك ساخته شده و در ارتش و نیروهای مسلح بسیاری از كشورها مانند لبنان ، كانادا ، انگلیس و ... به كار گرفته شده است. دقت این سلاح خوب و كشندگی آن كمی ضعیف توصیف شده است. این سلاح اگرچه قابلیت انعطاف خوبی دارد ، ولی نمی توان ضریب انعطاف آنرا با AK-47 یا AK-74 روسی مقایسه كرد. یكی از نقاط قوت این سلاح ، انواع بیشمار روپوش لوله ، دستگیره تپانچه ای و لوله هایی است كه برای آن تولید شده است. به عنوان مثال لوله های 7 تا 24 اینچی برای آن در دسترس می باشند. http://www.centralclubs.com/forum-f19/m-16-t61028.html