در اواخر جنگ جهانی اول(۱۹۱۴-۱۹۱۸)، نخستین تانک های جنگی پا به عرصه نبرد گذاشتند. آلمانی ها به سرعت به این امر واکنش نشان دادند و با استفاده از تفنگ های ۱۳mm با گلوله های قابل نفوذ در زره افراد داخل تانک رو می کشتند. این تفنگ های تک تیر تا اواخر دهه ۳۰ میلادی در ارتش های شوروی و انگلیس استفاده می شدند. اما با شروع دومین جنگ جهانی(۱۹۳۹-۱۹۴۵) و ظهور نسل جدید تانک های مدرن و قدرتمند آلمانی که زرهی نفوذ ناپذیر داشتند تفنگ های تک تیر کنار گذاشته شدند. در آن زمان تنها راه مقابله با یک تانک استفاده از تانکی دیگر بود که بتواند به نبرد در برابر تانک دشمن بپردازد. در سال ۱۹۴۳ آمریکایی ها سلاحی جدید به نام "بازوکا M9" را وارد عرصه نبرد کردند که قادر بود تانک های آلمانی را منهدم کند. بازوکا اولین راکت انداز ضدتانک جهان بود که توسط نفر حمل می شد. این سلاح تاثیر زیادی در تعیین سرنوشت جنگ داشت. بعدها بازوکا در جنگ کره و جنگ ویتنام هم به کارگرفته شد. در اواخر جنگ جهانی دوم(۱۹۴۴) آلمانی ها یک سلاح جدید ضدتانک به نام "پانزرفاست" را به خدمت گرفتند. این سلاح هرگز مانند بازوکا به شکل وسیع به خدمت گرفته نشد. پس از جنگ پانزرفاست مورد توجه متخصصان روسی قرار گرفت و با الهام گرفتن از آن سلاحی جدید به نام "RPG2"را ساختند. RPG2 درسال ۱۹۴۹ وارد خدمت شد. و پس از گذشت چند سال از خدمت خارج شد. RPG2 پانزر فاست ساخت آلمان نازی پس از آن مشهورترین راکت انداز جهان با نام RPG7 که تکامل یافته RPG2 بود، ساخته شد. و با توجه به اینکه خود RPG2 هم از پانزرفاست الگوبرداری شده بود، می توان به نوعی مبدا RPG7 را کشور آلمان نازی دانست. RPG7 دارای برد و قدرت تخریب بیشتر نسبت به مدل قبلی بود. RPG7 به سرعت جای خود را در بین ارتش های دنیا و چریک ها باز کرد و به سلاحی محبوب و مشهور تبدیل گشت. راکت RPG7 هم مانند RPG2 دارای پره های از پشت است، که پس از شلیک این پره ها باز شده و باعث تعادل در هنگام پرواز می شوند. RPG7 دارای مدل ها های متفاوتی است که برای مقاصد مختلف مورد استفاده قرار می گیرند. مانند D که مخصوص نیروهای هوابرد است و تاشو است و یا مدل OG-7V که دارای کلاهک خوشه ای وRPG7مخصوص نبردهای شهری است. و همین طور مدل های RPG7-V1 و RPG7-V2 که از پرکاردبردترین مدل ها هستند و در ایران هم موجودند. تولید این سلاح در چین، ایران، بلغارستان، لهستان، پاکستان و... همچنان ادامه دارد اما تولید آن در روسیه متوقف شده است و با مدل های جدیدتر مانند RPG22 جایگزین شده است. در حال حاضر قدرتمندترین راکت ضدتاک جهان RPG29 است که تولید آن منحصرا در اختیار روسیه قرار دارد. RPG7 در اکثر جنگ های پس از جنگ کره (۱۹۵۰-۱۹۵۳) حضور داشته است که یکی از این جنگ ها جنگ هشت ساله ایران با عراق بوده است. یقینا همه ما این سلاح ضدتاک را اکثر فیلم ها یا سریال ها جنگی دیده ایم و از تاثیر گذاری آن در هشت سال دفاع مقدس باخبریم. در زمان شروع جنگ لشکرهای زرهی ارتش عراق از قدرتمندترین یگان های زرهی جهان به حساب می آمدند و در مقابل ارتش بحران زده و ضعیف ایران قرار داشت. در ماه های ابتدایی جنگ به جرات می توان گفت تعداد سلاح های ضدتانک ما از تعداد تانک های عراقی کمتر بود و تانک های عراقی می توانستند با پیشروی و رد شدن از روی سنگرها و رزمندگان ما تا مرکز کشور هم پیشروی کنند. در این زمان هوانیروز همیشه قهرمان ارتش به داد کشور رسید و با مقاومت سرسختانه در مقابل ستون های زرهی ارتش بعثی، جلوی پیشروی سریع آن ها را گرفت. در برخی روزهای ابتدایی جنگ، بالگردهای کبرا هوانیروز از صبح تا شب مشغول موشک باران تانک های عراقی بودند و فقط برای سوخت گیری و مهمات گیری به پایگاه می آمدند. کبراهای ایرانی به واقع کابوس لشکرهای زرهی عراق بودند. اما به تدریج سلاح RPG7 با سه برابر قیمت و با واسطه وارد ایران شد. و اگر این گونه نبود ما در بیش از ۸۰٪ عملیات ها مغلوب عراق می شدیم. بنابراین ما به نوعی مدیون RPG7 هستیم.همان گونه که گفته شد RPG7 دارای مدل های گوناگونی است که از نظر مشخصات فنی با یکدیگر تفاوتهای زیادی دارند. اما مشخصات نمونه تولید شده در ایران به شرح زیر است: سرعت اولیه: ۳۲۰ متر بر ثانیه وزن لانچر: ۶.۶ کیلوگرم وزن راکت: ۲.۴ کیلوگرم برد موثر: ۵۰۰ متر کالیبر: ۴۰ میلیمتر طول سلاح: ۹۵۰ میلیمتر نزدیک به دو دهه است که با ورود تانک های جدیدی مانند M1 آمریکایی، مرکاوای اسراییلی، لئوپارد آلمانی،چلنجر انگلیسی، لکرک فرانسوی و... دیگر جایی برای RPG7 به عنوان یک سلاح ضدتانک باقی نمانده است. زیرا زره مستحکم و چند لایه تانک های امروزی کاملا نسبت به سلاح هایی از این قبیل مقاوم هستند. اما هنوز هم می توان از RPG7 به عنوان وسیله ای برای منهدم کردن خودروهای دشمن، تاسیسات، محل تجمع نفرات، بالگردهایی که در ارتفاع پایین پرواز می کنند و... استفاده کرد. منبع: http://www.artesh-iran.blogfa.com