سوخو 33 جنگنده ناوپرواز روسی است که در ناتو به Flanker-D شهرت دارد و پروژه ساخت آن در سال 1982 در شرکت سوخو کلید خورد. این هواپیما را باید یکی از نمونه های بهینه سازی شده Su-27 دانست که حتی در ابتدا به Su-27Kنامگذاری شده بود . مهمترین تفاوت های این جنگنده با Su-27قابیلت پرواز و فرود بر عرشه ناو هواپیمابر و همچنین قابلیت سوختگیری هوایی است. پروژه طراحی Su-33 به عنوان یک جنگنده مستقل به طور جدی از سال 1984 در دفتر طراحی و تست شرکت سوخو آغاز شد . طرح اولیه در نوامبر سال 1984 آماده شد و با اضافه شدن جزییات آن در سال 1985 نهایی شد.اولین پرواز این جنگنده در می سال 19855 بود و در سال 1994 بعد از فروپاشی شوروی به تعداد 24 فروند تحویل نیروی دریایی روسیه شد تا بر روی عرشه ناو هواپیمابر Admiral Kuznetsov قرار بگیرد. در مرحله تست این هواپیما بیش از 400 بار عملیات فرود . برخاست از روی عرشه شبیه سازی شده ناو انجام شد تا این اطمینان حاصل شود که در هنگام فرود یا برخاست از روی عرشه ناو واقعی مشکلی پیش نخواهد آمد. در این 400 بار تنها یک مورد تصادف با خسارت جزیی گزارش شد که به علت وزش باد شدید و عدم تعادل در هنگام فرود رخ داد و به جنگنده نیز آسیب چندانی وارد نشد. پرواز این جنگنده توسط خلبانان MiG-29K انجام میشد که آن نیزیک جنگنده ناوپرواز بود. این خلبانان در مجموع Su-33 را بهتر از MiG-29K میدانستند و تنها عیب آن را در سیستم تثبیت کننده آن عنوان میکردند که هنگام فرود وظیفه ایجاد تعادل را بر عهده داشت که این مشکل نیز بعدها مرتفع شد. البته با شروع پروازهای عملیاتی نیروی دریایی متوجه شد که این هواپیما آنقدرها هم که در آزمایش ها نشان میداد بی عیب و نقص نیست و علی رغم کاهش طول آن نسبت به Su-27 هنوز هم نمیتوانست به خوبی وارد آشیانه شده و در آنجا ثابت شود که این مورد با به کار بردن گیره های مخصوص و فشرده کردن ارابه های فرود در هنگام ورود به آشیانه برطرف شد. مشکل دیگر در سیستم خنک کننده نازل ها بود که چون در تمام آزمایشات در هنگام پرواز اگزوز نازل در زاویه 60 درجه تنظیم میشد اما به وجود آمدن یک اشکال باعث شد که زاویه اگزوزها به 45 درجه تغییر یابد که لوله های انتقال آب در این زاویه تحت فشاز زیادی قرار میگرفتند که رفع این مشکلات نیز زمانی در حدود چند روز را به خود مشغول کرد. در سوخو 33 بر خلاف نمونه های آمریکایی مثل F-14 از سکوی پرش موسوم به سکوی اسکی به جای سیستم های پرتاب فنری در هنگام برخاست هواپیما استفاده میشود. این کار دو حسن دارد یکی اینکه از فشار زیادی که پرتاب کننده های فنری به هواپیما وارد میکنند جلوگیری میشود و دیگر اینکه هواپیما از نرخ اوج گیری بیشتری برخوردار خواهد شد اما در این حالت Su-33 نمیتواند با حداکثر ظرفیت بارگیری خود پرواز کند. باله های کانارد این هواپیما برای تطبیق با پرواز از باندهای کوتاه و همچنین افزایش قابلیت مانورپذیری بهینه سازی شده اند اما برای رسیدن به حداکثر کارایی طراحان مجبور شدند بخش هایی از دماغه را نیز مجددا طراحی کنند تا جریان هوا بهتر عبور کند. این کاناردهای پیشرفته سرعت فرود بر روی عرشه را 50 درصد کاهش میدهند و بدین ترتیب جنگنده فرود امن تری خواهد داشت همچنین در هنگام شکستن دیوار صوتی باعث پایداری بیشتر هواپیما خواهند شد.سطح بالهای هواپیما نیز افزایش یافته است هرچند که طول آنها تغییری نکرده ، سطح این بالها با لایه ای پوشانده شده تا مقاومت آن در مقابل فشار بیشتر شود. دم عمودی جنگنده نیز کاهش طول داشته است تا بتواند به راحتی وارد آشیانه های تنگ ناو هواپیمابر شود. همینطور برای این منظور آنتن رادار عقب هواپیما در فاصله بین دم های عمودی نیز کوتاه تر شده. سیستم شناسایی و رهگیری مادون قرمز Su-33 نیز مجددا طراحی شده و با تغییر مکان توانسته محدوده بیشتری را پوشش دهد. همچنین لوله L شکل برای سوخت گیری هوایی نیز در این جنگنده نصب شده است تا برد آن افزایش یابد. به موشک های هدایت شونده Kh-25MP, Kh-31 و Kh-41 مجهز شده است همچنین موشک های R-27EM هم به این جنگنده قابلیت نبردهای ضدکشتی را داده است. سوخو 33 به همان خوبی که در نبردهای روزانه حاضر میشود در نبرهای شبانه نیز از پس انجام ماموریت ها بر می آید و میتواند با کمک مرکز فرماندهی ناو عملیات خود را انجام دهد. علاوه بر نبردهای هوایی ماموریت این جنگنده به شناسایی و انهدام سیستم های ضدزیردریایی ، آواکس ، هواپیماهای ترابری ، سایت های موشکی ضدکشتی ، وسایل دوزیست آبی خاکی و قایق های شناسایی و مین ریز دشمن نیز گسترش می یابد. شرکت روسی Rosoboronexport با عقد قراردادی با چین فروش حداکثر 50 فروند از این هواپیما را به ارزش 5.2 میلیارد دلار نهایی کرده است و برای این منظور دو فروند Su-33 را به چین تحویل داده تا با انجام آزمایش های مربوط تقاضای نهایی برای خرید بین 12 تا 48 فروند باقی مانده را تسلیم مقامات روسی کند و بدین ترتیب مشکل هواپیماهای ناوپرواز خود را مرتفع گرداند. این قرارداد در سال 2006 و در جریان نمایشگاه هوایی زوهای بسته شد و قرار بود از سال 2007 تحویل تحویل این جنگنده ها به چین آغاز شود اما نگرانی از کپی کاری چینی ها از این هواپیما و صادر کردن آن روسها را از این تصمیم منصرف کرد مضاف بر اینکه چینی ها سابقه این کار را نیز داشتند و سابق بر این جنگنده MIG 21 را تحت عنوان J-7 و اخیرا Su-27 را تحت عنوانJ-11 تولید کرده اند. از آنجا که چینی ها به این جنگنده ها نیاز داشتند راضی شدند تا هواپیما های J-11 خود را تحت لیسانس روسیه و با نام Su-27 تولید کنند و بدین ترتیب روسیه از آغاز سال 2009 تحویل این هواپیماها را به چین آغاز کرد. همچنین باید به این نکته اشاره کرد که علاوه بر روسیه و چین کشور اوکراین نیز تعدادی از این جنگنده را در اختیار دارد. مشخصات Su-33 خدمه : 1 نفر طول : 21.94 متر فاصله نوک دو بال : 14.7 متر ارتفاع : 5.93 متر وزن خالی : 18.4 تن حداکثر وزن هنگام پرواز : 33 تن پیشرانه : دو موتور توربوفن AL-31F با اگزوز برداری سرعت : 2.17 ماخ در ارتفاع 10000 متری سرعت واماندگی : 240 کیلومتر بر ساعت برد : 3000 کیلومتر سقف پرواز : 17000 متر تسلیحات : یک مسلسل 30 میلیمتری با نواخت 150 گلوله در دقیقه بیش از 6.5 تن انواع مهمات در 12 مقر خارج بدنه شامل : موشک های هوا به هوای R-27 و R-73 انواع بمب ها و راکت ها و بمب های آتش زا هواپیماهای مشابه : F-18هورنت و سوپر هورنت یوروفایتر تایفون رافال J-8 F-15 F-14 منبع: http://p30zip.com/thread-2548/page-8.html