در اواسط دهه 1960 نیروی دریایی ایالات متحده برای تعویض هواپیماهای تهاجمی ای-4،مناقصه ساخت یک هواپیمای تهاجمی سبک دریاپایه تک سرنشینه مجهز به سیستم های پیشرفته ناوبری را مطرح کرد.طرح مورد نظر،یک هواپیمای زیرصوتی بود که بتواند بیش از ای.4ئی، سلاح های غیر هسته ای حمل کند و از هعده میگ های روسی،موشک های زمین به هوا و آتشبار های ضد هوایی برآید.همچنین تاکید شده بود که طرح پیشنهادی باید ضمن کاهش هزینه ها و افزایش سرعت تولید،با ویژگی های عرفی هواپیماهای موجود چندان متفاوت نباشد.در 11 فوریه 1964 شعبه صنایع هوایی شرکت ال.وی.تی به نام ووت (در آن زمان،ووت کورپوریشن)،برنده این مناقصه شد و کار ساخت و طراحی را که بعد ها ای.7 نامیده شد،آغاز کرد.در 27 سپتامبر 1964 اولین نمونه ای-7 ای به پرواز درآمد که مدتی بعد،رسما کورس ایر2 نامیده شد. ال.تی.وی در ساخت ای-7 از تجربه تولید هوپیماهای قبلی اش،یعنی اف-8 کروسادر،استفاده کرد ولی طرح جدید بر خلاف طرح قبلی به موتور های بدون پس سوز،بالهای بدون پسگرایی و بدنه ای کوتاهی مجهزی شد.با این حال،قدرت حمل تجهیزات جدید،حدودا دوبرابر A-4 بود. حاصل کار طراحی A-7 ،هواپیمایی کوتوله و بدنما بود که هرچند مشکل مهمی در پروازهای آزمایشی نداشت،خلبانان به کم توانی آن معترض بودند.ضمن آنکه هدایت و کنترل آن بر روی باند های خیس ،مشکل بود.هرچند این هواپیما در نظر اول،چندان توجه کسی را جلب نکرد،در پنج میدان مهم یعنی ویتنام،لبنان،گرانادا،لیبی و خلیج فارس به طور موثری در عملیات نظامی شرکت کرد.[/b] A-7 مصرف سوخت کمی دارد و تقریبا میتواند همه سلاح های ویژه نیروی دریایی را حمل کند.این هواپیما در مدلهای متعددی عرضه شد و علاوه بر نیروی دریایی،در نیروی هوایی هم به خدمت درآمد.بر خلاف انتظار،با ورود A-7 به خدمت،A-4 همچنان در خدمت باقی ماند و در کنار ای-7 به اجرای وظایفش ادامه داد. A-7 با استفاده از سیستم Pave Penny (هدفگیر و نشانه گذار لیزری) و همچنین شکل مناسب کابین خلبان که میدان دید وسیعی را فراهم میکرد، برای هدف قراردادن مواضع زمینی از دقت نسبتا زیادی برخوردار است و سیستم دید در شب هم امکان اجرای عملیات شبانه را فراهم میکند. ای-7 در کنار EA-6B زوج مناسبی را برای اجرای عملیات تشکیل میدهد،این ترکیب در جنگ خلیج فارس کارایی خود را نشان داد.برای پوشاندن ظاهر نازیبا،اغلب هواپیماهای A7 رنگ آمیزی باشکوهی دارند،به خصوص بر روی دم عمودی وسیعشان..! ... انواع مدلها: A-7A : مدل اولیه A-7B : با موتور اصلاح شده A-7C : مدل آموزشی دو سرنشینه A-7D : مدل ویژه نیروی هوایی A-7E : آخرین و پرنوانترین مدل دریایی سایر مدلها: TA-7C , A-7K , A-7P ... کاربران: ایالات متحده امریکا،یونان ... تعداد تولید شده تا نیمه دهه 80 : بیش از 1500 فروند --- مشخصات فنی A-7E ---- نیروگاه - یک موتور توربرفن آلیسون TF41-A2 بدون پس سوز بیشترین رانش موتور: 66 کیلونیوتن ظرفیت مخازن سوخت درونی: 5700 لیتر ابعاد نسبت منظری بال: 4.0 دهانه بال: 11.8 متر دهانه دم افقی: 5.5 متر طول: 14 متر ارتفاع: 5 متر وزنها بیشترین وزن برخاستن: 19 تن عملکرد پروازی بیشترین سرعت افقی: 1112 کیلومتر بر ساعت مسافت برخاستن: 1.8 کیلومتر با بیشترین بارمزد سایر عکسها: در صورت استفاده از این مطلب،ذکر نام نویسنده و لینک سایت میلیتاری الزامی است[/align]