هواپيماي جنگنده پشتيبان F-2 براي نيروي دفاع هوايي ژاپن نتيجه برنامه توايد مشترك امريكا و ژاپن است. صنايع سنگين ميتسوبيشي به عنوان طرف اصلي قرارداد و شركت هوانوردي لاكهيد مارتين امريكا به عنوان طرف دوم قرارداد. F-2A مدل تك سرنشين و F-2B مدل دو سرنشين اين جنگنده است. آژانس دفاعي ژاپن برنامه توليد 130 فروند F-2 كه 83 فروند آن از مدل A و 47 فروند آن از مدل B است را دارد كه تا سال 2010 تحويل آنها انجام ميشود. گرچه آينده برنامه نامعلوم است ولي تاكنون 76 فروند تحويل شده است. در سال 1987, نيروي دفاع هوايي ژاپن نوعي از هواپيماي F-16C را به عنوان FS-X ژاپن براي جايگزيني با هواپيماي F-1 ميتسوبيشي را انتخاب كرد و در سال 1988 ميتسوبيشي به عنوان پيمانكار اصلي براي هواپيمايي كه به نام F-2 شناخته ميشود انتخاب شد. اين برنامه شامل انتقال تكنولوژي از امريكا به ژاپن ميشود و سهم امريكا در اين قرارداد 40% است. چهار نمونه آزمايشي ساخته شد كه دو نمونه آن براي آزمايشات استاتيكي و دونمونه ديگر براي آزمايشات فرسودگي استفاده شد. پروازهاي آزمايشي اين نمونه ها در سال 1997 كامل شد و هواپيما در سال 1998 وارد مرحله توليد شد. اولين توليدات در سپتامبر 2000 به آژانس دفاعي ژاپن تحويل شد كه بيش 49 فروند را شامل ميشد. اين جنگنده در تاسيسات كوماكي ميتسوبيشي در ناگويا مونتاژ ميشود. طراحي كاوازاكي مسئوليت توليد قسمت مياني بدنه, درهاي چرخها و موتور را بر عهده دارد. ميتسوبيشي قسمت جلويي بدنه و بالها را توليد ميكند. ميتسوبيشي همچنين طراحي ساختار جعبه بال-پاييني كه شامل پوسته پاييني, تيرك, دنده ها و سري است و از چند سازه گرافيت اپوكسي ساخته شده را انجام داده است. كه اين اولين بار است كه در يك جنگنده تاكتيكي از اين تكنولوژي استفاده ميشود. شركت فوجي ساخت سطح بالايي بالها, پوشش رادار, فلپ ها و ورودي هواي موتور به همراه قسمت انتهايي را انجام ميدهد و شركت لاكهيد مارتين نيز طراحي و ساخت قسمت انتهايي بدنه و باله هاي پاياني و لبه جلويي فلپ ها را انجام ميدهد. كابين كابين به سه نمايشگر چند كاره و يك نمايشگر كريشتال مايع ساخت شركت يوكوگاوا مجهز شده است. HUD نيز توسط شركت شيمادزو ساخته شده است. تسليحات سيستمهاي جنگ الكترونيك, كامپيوتر ماموريت, و راداد فاز فعال به وسيله ميتسوبيشي الكتريك ساخته شده است. يك توپ M61A1 ولكان 20 م م در انتهاي قسمت اتصال بال نصب شده است. اين جنگنده داراي 13 جايگاه حمل سلاح است كه يكي در زير بدنه, 2 عدد در قسمت انتهاي بال و 5 عدد در زير هز بال است. سيستم حمل سلاح توسط لاكهيد مارتين ساخته شده است. اين جنگنده داراي 2 ريل پرتاب موشك فريزر نش ايت كه توسط نيپي ساخته شده است. اين جنگنده فابليت حمل موشك ميانبرد اسپارو, موشك كوتابرد سايدوايندر و موشك كوتاه برد AAM-3 ساخت ميتسوبيشي را دارد. F-2 ميتواند به موشكهاي ضد كشتي ASM-1 و ASM-2 مجهز شود. اين موشكها كه از سري نوع 80 ساخت ميتسوبيشي هستند در اصل براي F-1 در سال 1980 ساخته شدند. اين جنگنده همچنين توانايي حمل بمبهاي 500 پوندي, بمبهاي خوشه اي CBU-87/B و پرتاب كننده راكت را دارد.قسمت مركزي و محلهاي داخلي حمل سلاح زير بال توانايي جمل مخزن سوخت 4400 كيلوگرمي را دارد. آويونيك و كنترل پرواز لاكهيد مارتين مسوئوليت ساخت سيستمهاي آويونيك را دارد. سيستم پرواز بر روي سيم توسط شركت پرواز الكتريك ژاپن توليد شد و هاني ول نيز تحت يك برنامه مشترك توليد شد. حالات سيستم پرواز بر روي سيم شامل كنترل افزايشي, تثبيت استاتيكي و كنترل بار در هنگام مانور ميشود. ارتباطات سيستمهاي ارتباطي موجود در F-2 يك فرستنده AN/ARC-164 كه بر روي كانال UHF كار ميكند و توسط ريتون ساخته شده, يك فرستنده V/UHF ساخت شركت NEC و سيستم هشدار دهنده دوست از دشمن, يك راديو HF ساخت شركت كوكوساي الكتريك را شامل ميشود. موتورها اين جنگنده با يك موتور توربوفن F110-GE-129 جنرال الكتريك با پس سوز مجهز شده است. اين موتور نيروي معادل 131.7 كيلو نيوتن توليد ميكند كه سرعتي معادل 2 ماخ را به اين جنگنده ميدهد. منبع : Airforce Technology