جنگ جهانی دومی جنگی بود تمام عیار که سرنوشت جهان امروز را با کنار هم چیدن کشورها رقم زد. یکی از نبردهایی که در این جنگ به وقوع پیوست, نبرد استالینگراد در حمله ی المان به شوروی بود. این نبرد حماسه های بسیار زیادی برای گفتن دارد. یکی از این حماسه هایی که در این جنگ به وقوع پیوست, دفاع از ساختمانی بود که امروزه با نام ساختامن پاولوف یا pavlov's house شناخته میشود.   ابتدا نگاهی کوتاه به فرمانده ی جوخه ای 25 نفره که از این ساختمان در طی شصت روز در مقابل الماانها دفاع کردند, بپردازیم.   یاکوف پائولوف, متولد چهارم اکتبر سال 1917 و وفات بیست و نهم سپتامبر 1981, یک سرباز ارتش سرخ شوروی بود که در تاریخ بیست و هفتم سپتامبر 1942 به مقام قهرمان اتحاد جمهوری شوروی, نائل امد. مدال عنوان قهرمان اتحاد جمهوری شوروی بالاترین مقامی بود که در شوروی وجود داشت که به قهرمانان به صورت یک مدال اهدا میشد.   یاکوف پائولوف       اما حماسه ای که ایشان در نبرد استالینگراد رقم زد, چه بود؟ در 27 سپتامبر سال 1942 جوخه ی تحت فرمان یاکوف پائولوف موفق شد یک ساختمان مسکونی چهارطبقه که به وسیله ی المانها تسخیر شده بود را بازپس گیرد و سپس از این ساختمان در برابر حملات ادامه دار ارتش المان نازی, تا دو ماه بعد که قوای شوروی رسیدند و محاصره شکسته شد, دفاع کنند. این ساختمان و حماسه ی دفاع از ان با نام ساختمان پاولوف در تاریخ نقش بست. به خاطر نقش قابل توجه یاکوف پائولوف در این نبرد, او نائل به دریافت  مدال عنوان قهرمان اتحاد جمهوری شوروی و مدال نشان لنین و مدال نشان انقلاب اکتبر و دو مدال نشان ستاره ی سرخ و چندین مدال دیگر شد. پس از جنگ نیز به حزب کمونیست پیوست. او سه بار به عنوان معاون شورای عالی جمهوری سوسیالیستی فدراتیو شوروی انتخاب شد.   اما ماجرای این نبرد و دفاع از این ساختمان چه بود؟   ماجرای ساختمان پاولوف در طی محاصره ی استالینگراد به وسیله ی المانها در تاریخ بین 27 سپتامبر تا 25 نوامبر سال 1942 اتفاق افتاد. این ساختمان که معروف به ساختمان پاولوف هست, یک ساختمان چهار طبقه در مرکز استالینگراد و عمود بر رودخانه ی ولگا بود و مشرف بر روی میدان نهم ژانویه و یک میدان بزرگ معروف به یکشنبه ی خونین بود. در سپتامبر سال 1942 این ساختمان به وسیله ی نیروهای المانی مورد هجوم قرار گرفت و یک جوخه از سپاه سیزدهم ارتش شوروی دستوری مبنی بر دفاع از این ساختمان دریافت کرد. این جوخه به وسیله ی گروهبان یاکوف پاولوف هدایت میشد, یک افسر غیر رسمی که در ان زمان بر اثر کشته و زخمی شدن تمام افسران کادر (ترجمه ی خودم) , هدایت جوخه را به دست گرفته بود. منظور من از افسر غیر رسمی این هست که به خاطر کشته شدن یا زخمی شدن افسر این خوجه, اقای یاکوف موقتا هدایت این جوخه رو به دست گرفته بود. وجه تمایز و نقطه قوت استراتژیکی این ساختمان این بود که با این ساختمان میشد از یک بخش کلیدی و مهم باریکه ی ولگا دفاع کرد. نقطه قوت تاکتیکی ساختمان نیز به خاطر موقعیت ان بر روی یک خیابان متقاطع بود که به مدافعان یک خط دید یک کیلومتر به طرف شمال جنوب و غرب میداد. پس از چند روز, که نیروهای کمکی و پشتیبانی رسیدند, افراد یاکوف استعداد تحت فرمان جوخه را تا 25 سرباز افزایش دادند و مدافعان را با مسلسل, راکتهای ضد تانک و خمپاره مجهز کردند. برای اجرا کردن فرمان شماره 227 استالین, با نام "not one step back" گروهبان یاکوف پاولوف دستوری مبنی بر استقرار شدن در ساختمان و دفاع از ان تا اخرین گلوله و اخرین سرباز, دریافت کرد.   برای اجرای این دستور, یاکوف دستور داد تا اطراف ساختمان چهار لایه از سیم خاردار و میدان مین بسازند و بر روی هر پنجره ی مشرف به میدان, یک مسلسل مستقر کنند. در اقدامات اولیه ی دفاعی ,  یاکوف متوجه شد که تفنگ ضد تانکهای ptrs-41 که بر روی سقف نصب کرده بودند, برای استفاده در کمین غیر منتظره ی تانکهای المانی, زمانی که تانکها به داخل برد دفاعی ساختمان وارد میشدند, موثر است. با این روش, سقف برجکهای نازک تانکها, در معرض اتش تنفگهای ضد تانک از طرف بالا قرار میگرفتند, و تانکها قادر نبودند برای جواب دادن, اسلحه های خود را به قدر کافی به طرف بالا ببرند.   برای ارتباطات داخلی بهتر, نیروهای یاکوف, دیوارهای زیرزمین ساختمان و سقف بالایی را تخریب کرده بودند و سیم ارتباطی را به طرف خارج از ساختمان به محل استقرار نیروهای شوروی, حفر کرده بودند. تجهیزات پشتیبانی نیز به وسیله ی خندقها ویا قایقها, با وجودی که المانها به وسیله ی حمله ی هوایی المانها مواجه میشدند, به این طرف رودخانه می امدند, حمل میشدند. با این حال غذا و مخصوصا اب, برای مدت کوتاهی کفایت میکرد. به خاطر نبود تخت خواب, سربازها سعی میکردند بر روی پشم شیشه های مخصوص ایزوله کردن لوله ها که ترکیده بودد, بخوابند و این مزید بر اتشهای کور المانها شده بود که سعی میکردند مقاومت انها را بشکنند. المانها چند بار در روز به ساختمان حمله میکردند. هر دفعه, پیاده نظام المانها و یا تانکهای المانی, سعی میکردن که از میدان عبور کنند و به ساختمان نزدیک بشوند, اما نیروهای یاکوف, انها  را به وسیله ی اتشهای مسلسلها و شلیک تنفگهای ضد تانک از زیرزمین, پنجره ها و سقف, متوقف میکرد. به همین ترتیب, مدافعان, و همچنین مردم غیر نظامی شوروی که در تمام مدت در زیرزمینها زندگی میکردند, از این نبرد سخت که بین 27 سپتامب رتا 25 نوامبر در جریان بود و  سپس به وسیله ی حمله ی گسترده ی شوروی باری از مدافعان برداشته شد, به دور نگهداشته شده بودند.   ساختمان پس از نبرد..           ساختمان پاولوف, تبدیل به یک سمبل برای این مقاومت فوق العاده ی نیروهای روسی در طی نبرد استالینگراد شد, که در نهایت پس از ماه ها تلفات گسترده در دو طرف, منجر به پیروزی قاطع برای شوروی گشت.   ژنارل واسیلی چوکوف ( واسیلی چویکوف ) , ژنرال فرمانده ی نیروهای شوروی در استالینگراد سپس جوکی با این مضمون گفت: المانها نیروهای بسیار بیشتری را برای تصرف ساختمان پاولوف از دست دادند تا نیروهایی که برای تصرف پاریس از دست دادند.   ساختمان پاولوف بعد از نبرد بازسازی شد همچنان تا به امروز به عنوان ساختمان مسکونی استفاده میشود. یک بنای یادبودی نیز برای به یاد داشتن نبرد در قسمت شرقی رودخانه ی ولگا, نیز بر روی ساختمان نصب شده است.   ساختمان در نمای امروزی..             منبع: http://en.wikipedia.org/wiki/Pavlov%27s_House     این مطلب تنها برای میلیتاری نوشته شده است.. استفاده با ذکر مطلب بلامانع میباشد.