Terrier اولین موشک پدافند هوایی برد متوسطی بود که روی شناور های آمریکا عملیاتی شد ، این موشک نتیجه پروژه زنبور نر (Bumblebee) بود (که هدف از آن طراحی و تولید یک موشک پدافندی بلند برد به نام SAM-N-6 Talos بود که با موتور رمجت کار میکرد) اما هنگامی که کار روی پروژه Talos در حال انجام بود برای برآورد قدرت سیستم هدایت موشک در درگیری با اهدافی پر سرعت (فراصوت) نیاز به وجود یک هواگرد با این سرعت حس شد که با وجود رضایت بخش بودند تست ها مشخص شد کار بر روی پروژه Talos به علت پیچیدگی های زیاد چندین سال به طول خواهد انجامید که همین قضیه موجب شد تا طراحان به فکر سیستمی با برد متوسط بیفتند که سرانجام آن موشک RIM 2 بود. تست های پروازی Terrier در سال 1951 آغاز شد ولی برطرف کردن نواقص تا سال 1956 به طول انجامید و این موشک در این سال به طور کاملا عملیاتی تحت عنوان SAM-N-7 وارد خدمت در نیروی های مسلح ارتش آمریکا شد. خط تولید این موشک تحت نام SAM-N-7 شروع به کار کرد اما پس از مدت کوتاهی به دلیل برخی بهسازی ها نام SAM-N-7a Terrier 1a برایش انتخاب شد که به زودی به Terrier BW-0 معروف شد که در این نام حرف B مخفف عبارت Beam-riding به معنی هدایت شونده با پرتو و حرف W مخفف عبارت Wing-controlled به معنای کنترل شونده توسط بالها بود و عدد 0 به معنی سری صفرم بود پس همانطور که معلوم شد هدایت این موشک توسط سیستم هدایتی پرتو نور بود و موشک توسط بالکهایش در آسمان کنترل میشد. نیروی پیشران این موشک را یک بوستر راکتی سوخت جامد Allegany Ballistics به همراه یک موتور سوخت جامد MW Kellogg تامین میکردند. نمونه Terrier 1b این موشک قرار بود تا با سیستم های الکترونیکی جدیدی که توسط شرکت APL/Philco طراحی شده بود تجهیز گردد که هیچ گاه به تولید نرسید تا اینکه سیستم جدید الکترونیکی که توسط شرکت موتورولا برای این موشک انتخاب شد که نتیجه آن موشک SAM-N-7c Terrier 1c بود که تحت عنوان Terrier BW-1 نیز شناخته میشود که تنها تفاوتش با نمونه Terrier BW-0 تولید آسان و ضریب اطمینان بالاتر بود و وجه متشترک آنها این بود که تنها قابلیت درگیر شدن با اهدافی را داشتند که با سرعتی کمتر از صوت پرواز کرده و در ارتفاعی کمتر از 12 کیلومتری باشند. نسخه بعدی این موشک Terrier BT-3 بود که در این نامگذاری حرف B مخفف همان عبارت Beam-riding بود و حرف T مخفف عبارت Tail-controlled به معنی کنترل شونده به وسیله دم و عدد 3 نیز به معنای سری سوم تولیدی بود.(سری دوم قرار بود دارای موتوری پیشرفته تر باشد که به علت عدم امکان ارایه موتور بهتر تولید آن لغو شد) در این سری (BT 3) بدنه شکل آئرودینامیک تری به خمد گرفته بود و بالها با صفحات ثابت جایگزین شده بودند همچنین سطوح کنترلی از بالها به دم موشک انتقال پیدا کرده بودند که این تغییرات به چابک تر شدن موشک بسیار کمک میکرد همچنین این موشک برای افزایش برد و سرعت به یک موتور جدید و خلبان خودکار پیشرفته تر مجهز شده بود که با وجود تمامی این امکانات میتوانست با اهداف سریع (فراصوت) نیز درگیر شود. اولین تست موفق این نمونه در سال 1954 انجام گرفت و در سال 1956 کاملا عملیاتی شده و در اختیار نیروی دریایی قرار گرفت نمونه ارتقا یافته این موشک که Terrier BT-3A نام داشت دارای سوختی جدید ( که مدت زمان بیشتری دوام می آورد) و متوری بهینه سازی شده بود که به کمک آنها میتوانست برد خود را از 20 کیلومتر به 37 کیلومتر یعنی چیزی در حدود 2 برابر میزان قبلی برساند همچنین این نمونه اولین مدل از خانواده Terrier بود که قابلیت حمله به اهداف سطحی (شناورهای کوچک) را داشت. نمونه بعدی این موشک BT-3(N) بود که توان حمل کلاهک هسته ای W-45-0 با قدرتی معادل یک کیلو تن را داشت ، این موشک که بر حسب نیاز در دوران جنگ سرد طراحی شده بود تنها عضو از خانواده Terrier بود که توان حمل کلاهک هسته ای را داشت. پس از مدتی طراحان به فکر تغییر سیستم هدایت این موشک از هدایت پرتو نوری به غیر فعال راداری افتادند که حاصل آن نمونه HT-3 این موشک بود ، اگر چه بسیاری از اجزا این موشک با موشک RIM-24 Tartar که خود مدلی از Terrier به حساب می امد یکی بود اما فرقی که بین انها عدم وجود بوستر در موشک RIM-24 Tartar بود. در سال 1957 سیستم آشیانه یابی راداری برای این موشک تست شد و پس از موفقیت امیز بودن این آزمایش که با استفاده از یک جستجوگر رادار باند C انجام گرفت پیش نمونه با نام XHW-1 وارد مراحل پیشرفته تر آزمایش برای ورود به خط تولید شد و به دلیل این که این موشک میتوانست از سیستم هدیت SARH(Semi-Active Radar Homing) استفاده کند توانایی زیادی برای مقابله با اهدافی که در ارتفاع پایین پرواز میکردند داشت. در سال 1963 که وزارت دفاع آمریکا سیستم هماهنگ نامگذاری را تدوین کرد نام این موشک رسما RIM 2 انتخاب شد. آخرین نمونه از سری موشک های Terrier نمونه RIM-2F بود که به نوعی ارتقا یافته نمونه RIM-2E. (SAM-N-7 HT-3) به حساب می امد ، این موشک که دارای موتور قدرتمند تری بود میتوانست تا دوبرابر برد نمونه قبلی یعنی 70 کیلومتر پیش برود ، همچنین این نمونه به HTR-3 نیز معروف است که در آن H مخفف Homing به معنی آشیانه یابی ، T مخفف Terrier و R مخفف Retrofit به معنای ارتقا یافته میباشد. از سایر مزایای این موشک نسبت به مدل های قبلی میتوان به امکان درگیری با چند هدف ، سیستم های پیشرفته الکترونیکی ، سیستم مقابله با جنگ الکترونیک ECCM مدرن تر و قابلیت درگیری موثر تر علیه اهداف سطحی اشاره کرد که این مزایا دلیلی بود برای ارتقا بسیاری از موشک های نمونه RIM-2E به مدل استاندارد RIM-2F. در نهایت خط تولید این موشک پس از تولید 8000 تیر موشک در سال 1966 متوقف شد و این موشک در دهه 1980 کاملا از خدمت بازنشسته شد و با موشک RIM 67 جایگزین گردید. مشخصات فنی: منبع