[center][color=#008000][b][font=tahoma,geneva,sans-serif]به نام خدا[/font][/b][/color][/center] [center][font=tahoma,geneva,sans-serif][color=#008000][b]با سلام[/b][/color][/font][/center] [center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/120136_558.jpg[/img][/center] [center][font=tahoma,geneva,sans-serif]این پراید! که در انفجار چند وقت پیش دمشق در نزدیکی (احتملا 1 کیلومتری!!!) ساختمان امنیت ملی سوریه پارک بوده است نسبت به اتومبیل های اطراف آسیب کمتری دیده و [b]در کمال ناباوری[/b] [/font][font=tahoma,geneva,sans-serif] [/font][font=tahoma,geneva,sans-serif] مقاومت بیشتری از خود نشان داده است! [/font][font=tahoma,geneva,sans-serif] [/font][/center] [center][font=tahoma,geneva,sans-serif]از این رو به تمامی سپاهیان و ارتشیان عزیز توصیه میکنیم که زین پس نبود خودرو های امرپ (مقاوم به انفجار) در ایران را با خودروی فوق مقاوم پراید جبران کنند! مقاومت و سطح حفاظتی این ابر خودرو به حدی است که در استاندارد حفاظتی [url="http://www.military.ir/forums/topic/19538-%D8%A2%D8%B4%D9%86%D8%A7%DB%8C%DB%8C-%D8%A8%D8%A7-%D8%A7%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D9%86%D8%AF%D8%A7%D8%B1%D8%AF-stanag-4569-%D9%86%D8%A7%D8%AA%D9%88/"]STANAG 4569[/url] ناتو نمی گنجد! [/font][img]http://www.military.ir/forums/public/style_emoticons/default/big%20hug.gif[/img][/center] [center][font=tahoma,geneva,sans-serif]از دوستان عزیز میلیتاریست نیز انتظار داریم که زین پس به جای واژه غریب و نامأنوس [b]امرپ[/b] از واژه [b]پراید[/b] برای خودرو های حفاظت شده مقاوم به انفجار استفاده کنند! [/font] [/center] [center][font=tahoma,geneva,sans-serif]علاوه بر این [/font][font=tahoma,geneva,sans-serif]با توجه به کشف چنین قدرت حفاظتی شگرفی در این ابر خودرو[/font][font=tahoma,geneva,sans-serif] ، از خودرو ساز معظم [size=8][b]سایپا [/b][/size]نیز انتظار داریم تا در افزایش قیمت آن تعجیل فرماید! [/font][font=tahoma,geneva,sans-serif] [/font][/center] [center] در آخر :[/center] [center][font=tahoma,geneva,sans-serif]چگونه وصف پراید گويم در اين کلام حقير [/font][font=tahoma,geneva,sans-serif]----------------- که وصف حفاظتش به گفتار در نمي گنجد[/font][img]http://www.military.ir/forums/public/style_emoticons/default/whew!.gif[/img][/center] [center][url="http://www.mashreghnews.ir/fa/news/86949/%D8%B9%DA%A9%D8%B3%D9%85%D9%82%D8%A7%D9%88%D9%85%D8%AA-%D9%BE%D8%B1%D8%A7%DB%8C%D8%AF-%D8%AF%D8%B1-%D9%85%D9%82%D8%A7%D8%A8%D9%84-%D8%A7%D9%86%D9%81%D8%AC%D8%A7%D8%B1"][font=tahoma,geneva,sans-serif]منبع : مشرق[/font][/url][/center]

کبـرا نخستین هلیکوپتــر عملیاتی در جهان غرب بود که به طـور اختـصاصـی بـرای مامـوریتـهای تـهاجمی ساخته شـد، و از هـمین رو، نـیای همه هلـیکوپتــرهـای هجومی و ضد تانک امروزین به شمار می رود. از اوایل دهه ی 1960 میلادی و در جریان جـنگ ویتنــام استفاده گسترده از هلـیکوپتـرهای مسـلح رواج یافــت. محدودیتهای هلیکوپترهای همه منظوره که با اصلاحاتی تبدیل به ماشـین های جنگی شده بودند، منـجر به تــلاش برای تکمیل هلیکوپتــرهایی با ماموریتــهای ویژه شد. هلیکوپتــر کبرا با قدرت آتـش و مانورپـذیری بی سابقه ای که از خود نشـان داد، از هنگام جنگ ویتنام در تمامی عملیات نظامی آمریکا حضور داشته است. کبرا هنوز هم در واحد تفنگداران دریایی آمریکا و نیز در نیروهای مسلح هشت کشـــــــور دیگر از جمله جمهوری اسلامی ایـران به پرواز ادامه می دهد. واحد تفنگداران دریایی خواستار نمونه ی دوموتوره ی کبرا بود، و از همین رو بـود که هلیکوپتر ای اچ – 1 ج یا "کبرای دریایی" تکمیل شد. ای اچ – 1 یا "هیوی کبرا"، نواده هلیکوپتر ترابری/همه منظوره یو اچ – ا "هیوی" به شمار می رود و برای اولین بار در میانه دهه 1960 برای خـدمت در نیروی زمینی آمریکا تکمیل شد، زمانی که نیاز مبرمی به یک هلیکوپتر مسلح سبک و سریع حس می شد که اختصاصاً برای حمل جنگ افزار طراحی شده باشد و بتواند با دقت زیاد به هدفها ضربه بزند. در نمونه اولیه کبرا، موتور؛ انتقال قدرت و دیگر اجزای اصلی "هیوی" حفظ شده بود، اما بدنه پهن "هیوی" جای خود را به بدنه ای باریک با صندلیهایی پشت سر هم داد. شرکت بل، این هلیکوپتر جدید را با سرمایه گذاری خودش تکمیل کرد. در همان هنگام شرکت "لاکهید هلیکوپتر" به سفارش ارتش آمریکا، هلیکوپتر "ای اچ – 56 ای" یا "شاین" را برای پاسخگویی به نیاز به یک "سیستم پیشرفته پشتیبانی آتش هوایی" ساخت و نخستین نمونه آزمایشی آن را در سال 1967 بیرون داد. اما ارتش آمریکا خواهان هلیکوپتری بود که سیستم کنترل آتش و ناوبری آن به پیچیدگی "شاین" نباشد. نیاز شدید به استفاده از هلیکوپترهای زرهپوش مسلح در جنگ ویتنام، و موفقیت هلیکوپتر ساخت شرکت "بل"، باعث شد ارتش آمریکا پیش نمونه ها و نیز انواع تولیدی این هلیکوپتر را سفارش دهد و تولید "شاین" را بایگانی کند. آنچه در این هلیکوپتر جدید از هیوی کبرا به ارث رسیده بود، بدنه باریک با کابین های پشت سر هم (تیرانداز در جلوی خلبان)، موتور "لایکامینگ تی – 53"، بالکهای جانبی با مقرهای حمل سلاح، و برجک تیربار زیر پوز بود. "ای اچ – 1 جی" یا همان کبرای جدید، از ملخ های پهن تر و بدنه ی باریکتری سود می جست که سرعتی دو برابر یو اچ – 1 به آن می بخشید. هوانیروز (ايران) در تجهیز ناوگان خود دست به خریدهای گسترده دیگری نیز زد، از جمله 66 فروند هلیکوپتر ترابری سنگین دو ملخی "سی اچ – 47 سی" یا "شینوک". کارآیی کبرا سبب شد که تفنگداران دریایی آمریکا نیز خیلی زود به استفاده از آن در جنگ ویتنام بپردازند و نمونه خاصی از آن را در سال 1968 سفارش بدهند. واحد تفنگداران دریایی خواستار نمونه ی دوموتوره ی کبرا بود، و از همین رو بود که هلیکوپتر ای اچ – 1 ج یا "کبرای دریایی" تکمیل شد. این نمونه دارای دو موتور توربوشفت "پرت اند ویتنی تی 400" بود که پیشرانه آن را افزایش می داد. کبرای دریایی همچنین از یک تیربار پوز جدید بهره می برد، یعنی تیربار سه لوله 20 میلیمتری "اکس ام – 197". ای اچ – 1 جی برای انجام این ماموریتها طراحی شد: - اسکورت مسلح هلیکوپترهای حامل نفرات و بار - سرکوب آتش دشمن در منطقه نبرد - شناسایی مسلحانه - نشانه گذاری هدف برای هواپیماهای تهاجمی - حمله دقیق به هدفهای زرهی - دفاع از خود و هلیکوپترهای دیگر در برابر آتش هوابه هوای دشمن نخستین هلیکوپترهای ای اچ – 1 ج از مجموع 67 فروند،در سال 1971 به تفنگداران دریایی آمریکا تحویل داده شدند و تا پایان جنگ ویتنام در عملیات رزمی شرکت جستند. موفقیت عملیاتی کبرا، کشورهای مختلفی را بر آن داشت تا این هلیکوپتر را به کار گیرند. در نتیجه، نیروهای مسلح اسرائیل، ترکیه، یونان، بحرین، ژاپن، اردن، پاکستان، کره جنوبی، تایوان و تایلند نیز سفارش خرید کبرا دادند. هوا نیروز نیز در طول دهه ی 1970 میلادی برنامه گسترش عظیمی را در دستور کار خود نهاد که در نهایت آن را به بزرگترین نیروی هلیکوپتری منطقه و چهارمین نیروی بهره برداری کننده از هلیکوپترهای نظامی در جهان بدل ساخت. هوانیروز نخست 300 فروند هلیکوپتر ترابری / همه منظوره "بل 214 ای" را که به "اصفهان" شهرت یافت سفارش داد. در پی آن، بیش از 200 فروند هلیکوپتر تهاجمی کبرا از نوع ای اچ – 1 ج در دستور کار قرار گرفت. هوانیروز در تجهیز ناوگان خود دست به خریدهای گسترده دیگری نیز زد، از جمله 185 فروند هلیکوپتر "آگوستا – بل 206" ساخت ایتالیا، حدود 100 فروند هلیکوپتر "آگوستا – بل 205"، و 66 فروند هلیکوپتر ترابری سنگین دو ملخی "سی اچ – 47 سی" یا "شینوک". جدیدترین نمونه ی کبرا به نام "ای اچ – 1 دبلیو" یا "سوپرکبرا" با توانایی های هوا به هوای بیشتر هم اکنون در واحد تفنگداران دریایی آمریکا خدمت می کند. در دهه ی 1970 میلادی، حکومت پیشین ایران در پشتیبانی از نیروهای مسلح عمان در مبارزه با شورشیان ظفار فعالیتی گسترده داشت. شماری از هلیکوپترهای کبرا و اصفهان هوانیروز در جریان عملیات در ظفار سرنگون شدند، اما بخش اعظم ناوگان هلیکوپتر هوانیروز دست نخورده ماند تا پس از انقلاب شکوهمند ایران و در جریان جنگ هشت ساله ایران و عراق، عملیات رزمی تمام عیار را تجربه کند. در جریان سال نخست جنگ، هلیکوپترهای کبرا در کنار جنگنده های نیروی هوایی، نقش مهمی در جلوگیری از پیشروی ستونهای زرهی و مکانیزه عراق ایفا کردند. در چند مورد نیز کبراهای ایران درگیر نبرد هوایی با هلیکوپترهای تهاجمی "می –24" روسی نیروی هوایی عراق شدند. در عملیات "توفان صحرا" برای آزادی کویت در سال 1991، کبرا های آمریکایی در نقش پشتیبانی نزدیک هوایی به کار گرفته شدند. حدود 78 فروند کبرای تفنگداران دریایی آمریکا، 1273 ماموریت رزمی انجام دادند که تنها یکی از آنها در شرایط غیررزمی سرنگون شد. . یک نمونه آزمایشی چهار ملخی با تجهیزات الکترونیک پیشرفته تر و مقدورات پروازی افزونتر نیز ساخته شده است. مشخصات فنی نوع: هلیکوپتر تهاجمی / پشتیبانی ضد زره حداکثر سرعت: 226 کیلومتر بر ساعت حداکثر برد: 507 کیلومتر طول: 16.18 متر ارتفاع: 4.09 متر قطر ملخ: 13.41 متر وزن خالی: 2993 کیلوگرم حداکثر وزن برخاست: 4536 کیلوگرم پیشرانه: دو موتور توربوشفت "پرت اند ویتنی تی 400" تسلیحات: یک برجک "جنرال الکتریک یونیورسال" برای تیربار سه لوله ی 20 میلیمتری "ام 197"، قابلیت حمل هشت موشک ضد تانک "تاو"، موشکهای هوابه هوا و مقره های راکت انداز.