براي جوابگوئي به نيازهاي سرفرماندهي ترابري نيروي هوائي آمريكا جهت جايگزيني هواپيماهاي ترابري موتور پيستوني C-124 Globemaster II، كمپاني لاكهيد مبادرت به طرح و توليد هواپيماي استراتژيك اسارليفتر C-141 StarLifter نمود. اولين پرواز اين هواپيماي سنگين ترابري در تاريخ 17 دسامبر 1963 انجام گرفت و در اكتبر 1964، استارليفتر وارد خدمت نيروي هوائي آمريكا گرديد. C-141 يكي از متداولترين و موثرترين هواپيماهاي حمل ونقل نيروي هوائي آمريكا بوده است. اين موفقيت نتيجه مستقيم وجود دو عامل مهم، يعني برد زياد و ظرفيت حمل بار كافي در اين هواپيما ميباشد. اين دو عامل نقش اساسي را در حسن اجراي ماموريتهاي ترابري استراتژيكي ايفا مينمايند. زاويه خميدگي بال C-141 به عقب، در مقايسه با هواپيماهاي حمل و نقل غير نظامي كه با آن در يك كلاس وزني قرار دارند، كمتر بوده و در نتيجه اين هواپيما ميتواند با سرعتي كمتر از هواپيماهاي معمولي تجاري به گشت زني بپردازد. (معمولا 797 كيلومتر). علاوه بر اين استارليفتر در مقايسه با هواپيماهاي ياد شده قادر است بارهاي سنگين تري را حمل نمايد و براي برخاستن با اين بار ، احتياج به باند كوتاهتري دارد. مقطع عرضي بدنه C-141 استارليفتر مشابه هواپيماي ترابري C-130 Hercules ميباشد. مقطع عرضي بدنه 2.74 متر در 3.04 متر،‌براي پذيرش 90 درصد از وسائل و تجهيزات قابل حمل موجود در نيروي هاي زميني و هوائي مناسب است. ولي اين فضا براي حمل بسياري از محمولات حجيم ناكافي بود. کابین اولیه کابین ارتقا یافته مدل C يكي از بزرگترين محمولاتي كه توسط استارليفتر حمل ميشد ، موشكهاي بالستيك بين قاره اي مينوت من Minute Man/ ICBM به صورت بسته بندي شده بود . به منظور حمل اين بسته بنديها ، كف قسمت بار بسياري از C-141 ها كمي مستحكمتر شده بود تا بتواند ريلهاي لغزنده زير جعبه هاي اين بار 39138 كيلوگرمي را تحمل كند. استارليفتر همچنين قادر به حمل 154 سرباز، يا 123 چترباز با تجهيزات كامل است. در هنگام حمل مجروحان ، فضاي درون بدنه براي جاي گيري 80 برانكارد و 16 نفر پرسنل مراقبتهاي پزشكي كافي است. C-141 ها قادر به فرود تحت هر شرايط جوي ميباشند. مجموعا 285 فروند C-141 ساخته شد. در خلال جنگ ويتنام C-141 يكي از مهمترين هواپيماهاي بود كه در پل هوائي آمريكائيان براي رساندن تجهيزات و وسائل جنگي به سربازان آن كشور و نيز بازگرداندن مجروحان و كشته شدگان به آمريكا نقش بزرگي را ايفا كرد. پیشرانه Pratt & Whitney TF33-P-7 در سال 1975 شعبه كمپاني لاكهيد در ايالت جورجيا، دوباره سازي 274 فروند استارليفتر موجود را آغاز كرد. بدين صورت تغييراتي شامل طويل تر كردن بدنه هواپيما به ميزان 7.01 متر و نصب سيستم سوختگيري هوائي براي سوخت گيري از تانكرهاي مجهز به سيستم Flying Boom برروي اين هواپيما صورت گرفت(C-141B). همچنين در نحوه اتصال بال به بدنه تجديد نظر شد تا بدين صورت از ميزان كشيده شدن هواپيما بطرف زمين كاسته شود و هواپيما بتواند براحتي و بدون مصرف انرژي زياد در سطح پرواز مورد نظر، قرار گيرد. اين تغييرات باعث تا C-141 بتواند در كنار ديگر ساخته غول پيكر كمپاني لاكهيد C-5 Galaxy سالهاي بيشتري را در خدمت باشد. C-141 پس از قريب 40 سال خدمت در مي 2006 بازنشسته شد و جانشين او هواپيماي ترابري فوق مدرن و بسيار گران C-17 خواهد بود. مشخصات فني C-141 B: نوع: هواپيماي ترابري استراتژيكي تعداد خدمه: 6-5 نفر طول:51.3 متر فاصله دو نوك بال: 48.8 متر ارتفاع: 12 متر مساحت بال: 300 متر مربع وزن خالي: 65542 كيلوگرم حداكثر وزن برخاست: 147000 كيلوگرم موتور: چهار موتور توربوفن Pratt & Whitney TF33-P-7 با نيروي كشش 9525 كيلوگرم هركدام حداكثر سرعت: 912 كيلومتر بر ساعت برد: 9880 كيلومتر سقف پرواز: 12500 متر نرخ صعود: 13.2 متر بر ثانيه نسبت كشش به وزن: 0.25[/align] [align=center]منبع[/align]