بوئینگ EC-135 یک هواپیمای کنترل و فرماندهی از نسخه C-135 Stratolifter می باشد که تحت برنامه " Looking Glass " و در طول جنگ سرد به صورت 24 ساعته برای فرماندهی جنگ های هسته ای پرواز می کرد و همچنین مدل EC-135N این هواپیما نیز در طول برنامه فضایی آپولو به خدمت گرفته شد . از هواپیماهای پیشرفته این خانواده ( EC ) که در محدوده هواپیماهای دارای ابزار دقیق و پیشرفته محسوب می شوند می توان به EC-135B و EC-18B اشاره نمود که برای ردیابی و اطلاعات تله متری و بخاطر حمایت از برنامه های فضایی ایالات متحده ، در اواخر دهه 60 میلادی به خدمت گرفته شدند . در اوایل دهه 60 ، ناسا و وزارت دفاع نیاز خود را مبنی بر احتیاج به قابلیت ردیابی موبایلی و پلتفرم تله متری برای حمایت از برنامه فضایی آپولو و سایر پرتاب های فضایی ( منظور پرتاب موشک های فضایی برای حمل ماهواره می باشد ) اعلام کردند ، که از این رو طی یک پروژه مشترک میان این دو نهاد ، قرار دادی با شرکت های مک دانل داگلاس و شرکت BENDIX به امضا رسید که قرار شد تا هشت فروند هواپیمای C-135 به EC-135 تغییر یابند . اولین نمونه از EC-135 که از نمونه N بود در ژانویه 1968 وارد خدمت شد که از ویژگی این مدل می توان به دماغه بزرگ آن ( همانند فالکون اسرائیل ) اشاره نمود که یک آنتن رادار به اندازه 7 فوت در آن قرار داده شده است . شایان ذکر است که این هواپیما با نام مستعار Jimmy Durante در نیروی هوایی شناخته می شود . تا پایان برنامه آپولو در سال 1972 ، این هواپیما در شرق آمریکا و در پایگاه نیروی هوایی واقع در فلوریدا نگهداری می شد . پس از آن در دسامبر 1975 به وینگ 4950 ام پایگاه هوایی Wright-Patterson واقع در اوهایو ملحق شد که این نقل مکان به منظور انجام ارزیابی و آزمایشات و ارتقای مدل N این هواپیما به C-135E صورت پذیرفت اما این پایان مهاجرت و جا به جایی این هواپیما نبود ، چرا که به پایگاه هوایی Edwards در کالیفرنیا نقل مکان کرد و به عضویت اسکادران 412 ام در آمد ولی با این حساب به دلیل هزینه های بالا و پیشرفت های تکنولوژی ماهواره ای ، وظایفش کاهش یافت که از این رو تصمیم نیروی هوایی بر آن شد تا از آن در برنامه J-STARS سود جوید . این هواپیما در طول زندگی 32 ساله خود فرصت شرکت در برنامه هایی نظیر : برنامه فضایی ایالات متحده ، جمع آوری اطلاعات تله متری ، پشتیبانی موشک های کروز ، تایید و حمایت معاهدات بین المللی ، آزمایش های سپر موشکی و شاتل فضایی را داشت . پروژه Looking Glass در این پروژه به صورت حداقل 11 فروند هواپیمای EC-135C در جایگاه پست فرماندهی استراتژیک هوایی در این برنامه شرکت جستند . در میان سال های 1993 - 1998 در پایگاه Offutt واقع در نبراسکا که مقر اصلی آنان بود حضور یافتند و همچنین بعضی دیگر از اسکادران هایی که پذیرای اینان بودند عبارتند از : اسکادران 34 ام سوخت گیری هوایی ( 1961-1963 ) اسکادران 38 ام شناسایی استراتژیک ( 1963-1966 ) اسکادران دوم کنترل و فرماندهی هوابرد ( 1966– 1970 ) اسکادران هفتم کنترل و فرماندهی هوابرد ( 1994-1998 ) پایگاه هوایی Barksdale واقع در لوئیزیانا ، اسکادران 913 ام سوخت گیری هوایی ( 1963-1970 ) و ... استراتژی هسته ای ایالات متحده بر مبنای فرمان ، کنترل و برقراری ارتباط با نیرو های هسته ای خود تحت هر شرایطی می باشد و همچنین یکی از عناصر ضروری و مهم که باعث اطمینان خاطر خدمه و کارکنان این پروژه می شد این بود که آنان یقین داشتند یک بمب افکن و یک موشک همیشه آماده این امر می باشند تا در صورت لزوم ( مواقع جنگی ) بتوانند مراکز فرماندهی آنان ( دشمن ) را نابود سازند . قابل ذکراست که هدف از اجرای این پروژه تضمینی ست بر این امر که نیرو های استراتژیک ایالات متحده تنها در صورت دریافت دستور از جانب رئیس جمهور وارد عمل شوند . آغاز به کار فرماندهی استراتژیک هوایی ( The Strategic Air Command ) مصادف با آغاز ماموریت های شیشه ای شد که فعالیت 24 ساعته آن به مدت بیش از 29 سال به طول انجامید که در این مدت 281 هزار ساعت پرواز بدون حادثه را به انجام رساند . در 24 ژوئیه 1990 فعالیت این پروژه به عنوان هشدار مداوم هوابرد به پایان رسید اما همچنان بر روی زمین باقی ماند و به عنوان آلرت 24 ساعته به انجام وظیفه پرداخت . مدل A این هواپیما تا قبل از تحویل مدل C در سال 1963، به عنوان پست فرماندهی پرواز های خود را انجام می داد و در پایان کار این هواپیما در این پروژه ، هواپیمای E-6 Mercury نیروی دریایی جایگزین آن در پروژه Looking Glass شد . ماموریت ها Silk Purse در طی این عملیات چهار فروند هواپیمای EC-135H برای پست فرماندهی به فرمانده فرماندهی نیروی ایالات متحده در اروپا که در نیروی هوایی سلطنتی انگلستان مستقر بود واگذار گردید . Scope Light این عملیات با استعداد 5 فروند هواپیمای EC-135J / P آغاز گشت ، پست فرماندهی ایالات متحده در اقیانوس اطلس را گردن نهاد و در پایگاه هوایی Langley مستقر گردید . Blue Eagle این عملیات نیز همانند ماموریت Scope Light می باشد ولی با این تفاوت که محدوده انجام ماموریت آن در اقیانوس آرام و پایگاه مورد استقرار آن Hickam بود . Nightwatch این ماموریت با سه فروند EC-135J انجام می شد که این سه هواپیما در پایگاه Andrews سکنا گزیدند . این برنامه در اوایل سال 1960 آغاز شد و هدف از آن تامین امنیت جانی رئیس جمهور و مقامات بلند پایه ملی در صورت حمله هسته ای به واشنگتن می باشد که در سال 1974 این وظیفه بر عهده هواپیمای E-4 نهاده شد . مشخصات شایان ذکر است که مشخصات این هواپیما همانند هواپیمای C-135 Stratolifter می باشد . طول : 41.53 متر ارتفاع : 12.70 ارتفاع وزن خالی : 44,663 کیلو گرم وزن بارگیری شده : 135,000 کیلو گرم ماکزیمم وزن تیک آف : 146,000 کیلو گرم پیشرانه 4 موتور CFM International CFM56 هر کدام با قدرت 96 کیلو نیوتن 4 موتور Pratt & Whitney TF-33-PW-102 هر کدام با قدرت 80 کیلو نیوتن مدل ها EC-135 A EC-135 B EC-135C EC-135 E EC-135 G EC-135 H EC-135 J EC-135 K EC-135 L EC-135 N EC-135 J/P EC-135 Y ***************************************************************************************** مترجم و گردآورنده : F14AA هرگونه برداشت از این مطلب منوط به ذکر نام مترجم و منبع ( Military.ir ) می باشد منابع http://en.wikipedia....i/Boeing_EC-135 http://www.fas.org/n.../c3i/ec-135.htm http://www.globalsec...tems/ec-135.htm