بسم ا... ایتالیا...ایتالیا..... تحویل هویتزرهای 155 م.م FH-70 به ارتش اوکراین در میانه ماه می 2022 ، خبری منتشر شد مبنی بر تحویل تعدادی هویتزر 155 م.م اف اچ -70 کششی توسط یکی از کشورهای عضو ناتو به ارتش اوکراین که می بایست جبران خساراتی باشد که تا آن تاریخ به یگان های توپخانه اوکراینی وارد آمده بود و به نوعی ضمن جایگزینی قطعات از میان رفته ، میزان قدرت آتش توپخانه ارتش کیف را تا حدودی افزایش دهد. آتش به اختیار !!!!! از اوایل ماه می 2022 کشورهای غربی و عضو ناتو بتدریج تصمیم گرفتند تا سامانه های توپخانه ای با کالیبر بالا را به ارتش اوکراین تحویل دهند و تا این لحظه ( 9 ژوئن 2022) بیشتر از یکصد قبضه هویتزر ام777 به این کشور منتقل شده و روند تحویل محصولات جدیدتری نیز ادامه دارد . در این میان ، با مشاهده نشانه هایی مبنی بر حضور هویتزرهای اف اچ-70 ، اینک مشخص شده که این سامانه های توپخانه ای از سوی ارتش ایتالیا در اختیار واحدهای رزمی ارتش اوکراین قرار گرفته است . بلحاظ تاریخچه روند تحویل از 13 ماه می 2022 روزنامه ریپابلیکا خبری در مورد آماده سازی بسته کمک نظامی ایتالیا به منظور انتقال به اوکراین منتشر نمود که شامل تسلیحات سبک ، مهمات ، در کنار هویتزرهای 155 م.م اف اچ -70 بود . دو روز بعد یعنی در 15 می ، یک رسانه مجازی اوکراینی اعلام نمود که روند آموزش خدمه اوکراینی هویتزرهای اهدایی از ایتالیا ، در پادگان تیپ یکم نیروی زمینی ارتش استونی در حال اجراست و با توجه به این که استونی یکی از کاربران این هویتزر است ، می توان نتیجه گرفت که بحث انتقال این سلاح ها ، از مدتها قبل جریان داشت . با این حال ، یازده روز بعد یعنی در 26 ماه می 2022 وزارت دفاع اوکراین تصاویر جدیدی از ین هویتزر با خدمه اوکراینی در مکانی نامعلوم منتشر نمود که درآن پرسنل نظامی در حال استقرار ، بارگذاری مهمات و شلیک این هویتزرها بودند که می توان فرض نمود این تسلیحات قبلا از سوی ایتالیا واگذار شده باشد تاریخچه توسعه هویتزر صحرایی اف اچ -70 (Feldhaubitze 1970 ) بلحاظ قدمت طراحی ، چندان جدید محسوب نمی شود چرا که تاریخ توسعه آن به سال 1968 و امضاء قرارداد همکاری میان بریتانیا و آلمان بعنوان اولین پروژه بین المللی در اتحادیه اروپا برمی گردد که می بایست منجر به تولید یک توپ صحرایی جدید می شد . براساس شرایط قرارداد ، شرکت انگلیسی ویکرز مسئولیت هماهنگی مراحل تولید را بر عهده گرفت ، در حالی که تعریف ، طراحی و تولید بخش های مربوط به پیکربندی این هویتزر نیز در حوزه مسئولیت این شرکت قرار داده شد و راین متال بعنوان شریک آلمانی پروژه نیز مسئول طراحی لوله توپ ، سامانه های هدایت و مهمات را برعهده گرفت . دراین میان ، ارتش ایتالیا با توجه به نیازمندی خود ، بواسطه شرکت اتوملارا به سال 1970 به این برنامه واردشد . پس از اتمام مراحی طراحی و ساخت نمونه های اولیه ، روند آزمایش های رزمی این سلاح از سال 1972-1971 آغاز گردید و تا میانه این دهه تلاش سه شریک پروژه بر روی اصلاح مشکلات آن متمرکز شد که در نهایت پس از اتمام کار ، نسخه نهایی به سال 1978 رونمایی گردید و پس از تکمیل خطوط تولید ، ارتش آلمان در بازه زمانی 1982-1987 چیزی در حدود 216 قبضه ، ایتالیا 164 قبضه و بریتانیا 71 قبضه ازاین هویتزرها را به شرکت سازنده سفارش داد . مدت کوتاهی پس از اعلام این سفارش ها ، ارتش ژاپن نیز مجوز تولید 480 قبضه ازاین سلاح را از سازنده دریافت نمود . در این میان ، ارتش بریتانیا هویتزرهای اف اچ-70 خود را با شناسه بومی ال-121 و ال-122 تا اواخر دهه نود در خدمت نگاه داشت و پس از آن بطور کامل بسمت طراحی و تولید هویتزرهای خود کششی روی آورد . ارتش آلمان نیز در بازه زمانی سالهای 2022-2000 همین استراتژی را در پیش گرفت ،اما ارتش ایتالیا هنوز این سلاح ها را بصورت عملیاتی در اختیار دارد ولی تعداد آنها رو به کاهش بوده و یا به انبار فرستاده شده و یا به مشتریان خارجی فروخته میشود . در حال حاضر هشت کشور اروپایی و آسیایی این هویتزر را در خدمت دارند و بطور خاص ، ارتش ایتالیا هم اکنون 90 قبضه را بصورت فعال و 70 قبضه را بصورت دپو شده در موجودی خود می بیند که به احتمال زیاد ، هویتزرهای تحویلی به اوکراین ، از انبارهای ارتش ایتالیا بوده است . ویژگی های فنی اف اچ -70 یک هویتزر کششی است که براساس استانداردهای توپخانه ارتش های عضو ناتو به سال 1963 طراحی و تولید شده است . این هویتزر با دراختیار داشت قابلیت شلیک مستقیم و منحنی ، می تواند مواضع پیاده نظام ، تجهیزات و استحکامات دشمن را هدف قرار دهد . این سلاح با توجه به نیازمندی به 8 خدمه برای راه اندازی و شلیک ، در حالت ذخیره ، حدود 9.8 متر درازا داشته و وزن آن به 9.6 تن می رسد . طول لوله این هویتزر بعنوان بخش اصلی آن ، حدود 39 برابر کالیبر آن بوده و به یک فشار شکن دو مرحله ای در بخش انتهایی خود مجهز است ، در حالی که بخش انتهایی آن به یک ورودی با مکانیزم گُوه عمودی مسلح می شود و مکانیزم ماشه نیز در نزدیکی آن قرار دارد . مهمات مورد استفاده این هویتزر نیز ، گلوله های 155 م.م استاندارد ناتو است که درصورت مهارت خدمه ، امکان شلیک 3 تیردر 15 ثانیه یا 6-4 تیر در دقیقه برای آن امکان پذیر است . برد این هویتزر در زمان کاربرد مهمات عادی بین 24-22 کیلومتر و در زمان استفاده از خرج موشکی حدود 30-28 کیلومتر است . کل مجموعه لوله توپ و مکانیزم بارگذار و هدایت ، بر روی یک قنداق با سامانه عقب نشینی هیدروپنوماتیک تثبیت شده و آزادی عمل آن در سمت تا 56 درجه به راست و چپ و در ارتفاع از5- درجه تا 70+ درجه می باشد . بخش حامل این هویتزر شامل یک جک ، دو تیر کشویی و یک چرخ بالابر فنری است و برای ساده سازی استقرار ، دوبازوی هیدرولیکی برای آن تعبیه شده که با در اختیار داشتن یک واحد برق کمکی ، کار خدمه را برای انتقال آن تا حدودی آسان تر می کند . سامانه هیدرولیک این هویتزر با الگوبرداری از پیشرانه کم مصرف فولکس واگن طراحی شده که به خدمه اجازه میدهد برای در فواصل کوتاه این هویتزر را جابه جا کنند . دراین حالت ، نیروی موتور به چرخ های اصلی منتقل میشود ، بااین حال برای نقل و انتقال در فواصل دور ، کل این هویتزر به یک کِشنده سنگین نیاز دارد . پتانسیل رزمی از نقطه نظر فنی ، هویتزر اف اچ -70 یک سلاح به نسبت موفق محسوب می شود و با توجه به خصوصیات ذکر شده ، از نمونه های هم عصر و یا حتی نمونه های جدیدتر ، چیزی کم نداشته و بدلیل وجود قابلیت استفاده از گلوله های استاندارد ناتو ، امکان برعهده گرفتن طیف متنوعی از ماموریتها را دارد . بلحاظ مکانیزم عملکرد ، این هویتزر کارکرد ساده ای را به نمایش می گذارد با این تبصره که خدمه حرفه ای و با سطح آموزش بالا ، موجود باشد .با این حال ، محدودیت های زمانی که ارتش اوکراین هم اکنون با آن روبرواست ، باعث میشود تا احتمال استفاده از همه توانمندی های این هویتزر بشدت کاهش پیدا کند . بدین معنی که در درجه اول ، اف اچ 70 یک سلاح با استانداردهای ناتو است و بازآموزی خدمه اوکراینی که پیش از این با استاندارد شوروی سابق آموزش دیده اند ، نیازمند هزینه و وقت بسیار است . دومین مساله ، تعداد محدود هویتزرهای ارسالی است و اگر همه 70 هویتزر ایتالیایی تحویل شود ، امکان تشکیل یک لشکر کامل وجود دارد ، اما مشکل اینجاست که نخست باید خسارات فعلی جبران شود و سپس به فکر توسعه کمی آتش توپخانه ارتش اوکراین بود .با توجه به تمامی این موارد ، داستان قدیمی توسعه رزمی درزمان جنگ ، در حال تکرار شدن است ، بدین معنی که ارتش اوکراین در حال دریافت کمک های تسلیحاتی است ، اما فرصتی برای بکارگیری تمامی پتانسیل موجود تا این لحظه ایجاد نشده و خدمه فرصت بسیار محدودی برای کسب تجربه در اختیار دارند . پی نوشت : 1- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند. 2- جنگها را آدم ها می برند ، نه تسلیحات ( نقل به مضمون از ژنرال جرج . اس . پاتون ) 1- منبع