[center][size=5][b]بسمه تعالی شانه [/b][/size] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10281/Untitled~0.png[/img][/center] [center] سانتان ( suntan ) به معنی حمام آفتاب اسم رمز پروژه ای بود که ناسا به سال 1956 کلید زد . هدف ازین پروژه ، ساخت هوا گردهای بسیار دورپیما و همچنین با سرعت بیش از دو ماخ بود . این طرح بایستی با ویژگی های بیشتر نسبت به U-2 ، جانشین آن می شد .[/center] [center] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10281/suntan3~0.jpg[/img] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10281/suntan2~0.jpg[/img][/center] [center] اولین محصول این پروژه از شرکت لاکهید مارتین ، هواپیمای cl- 400 بود که به نام خود پروژه ، سانتان نامیده شد . سه چیز دراین هواپیما به نظر بنده بسیار خاص هست : [b]اول[/b] : پیکر بندی این هواپیما یکی از خاص ترین پیکر بندی های تاریخ هوانوردی هست ... دو موتور جت در انتهای دوبال به همراه بالهای مخروطی ( Tapered wing ) با نسبت منظری بسیار پایین ( low Aspect ratio ) و بدنه ی بسیارکشیده ... تنها هواپیمای شبیه به این که بنده دیده ام F-104 Starfighter هست . گرچه دراستار فایتر هم موتورها در کنار بدنه نصب شده و به جای پیشرانه های سانتان دو مخزن سوخت خارجی در انتهای دوبال نصب شده .[/center] [center] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10281/1200px-Lockheed_XF-104.jpg[/img] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10281/Bundesarchiv_B_145_Bild-F027437-00092C_Flugzeuge_F-104_Starfighter2C_MFG_1.jpg[/img] [size=3]F-104 Starfighter[/size] اندکی دورتر از استار فایتر ، EWR VJ 101 هست . هواپیمای آلمانی که برای نشست و برخاست عمودی طراحی شده بود .[/center] [center] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10281/Aircraft_VJ101C_LH.jpg[/img] و اندکی دورتر از EWR VJ 101 ، پرنده ی سیاه SR-71 Blackbird هست که گرچه بال مثلثی هست ولی محل نصب پیشران تا حدودی ، شبیه سانتان هست .[/center] [center] [url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10281/Lockheed_SR-71_Blackbird.jpg"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10281/thumb_Lockheed_SR-71_Blackbird.jpg[/img][/url] [b]دوم[/b] : محرمانه بودن عجیب این پروژه ... گفته شده اسم و عنوان این پروژه تا سال 1970 کاملا محرمانه باقی مونده و حتی همین الان هم با وجود چند ده ساعت آزمایش موفق ؛ هیچ عکسی از نمونه ی ساخته شده موجود نیست ! [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10281/p145a~0.jpg[/img] [b]سوم [/b]: پیشران : این هواپیما با سوخت هیدروژن مایع LH2 حرکت میکرد ! دوموتور توربو جت LH2 ساخت پرت اند ویتنی که هواپیما رو تا بیش از 2.5 ماخ سرعت و تا بیش از 30 کیلومتر ارتفاع میرسوند ! [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10281/sun9~0.jpg[/img] [size=3]طرحی از پیشران ( نام مدل پیشران هنوز مشخص نیست ) [/size] خلاصه اینکه به دلایلی از جمله قابلیت پایین اطمینان و خطرناک بودن هیدروژن مایع و همچنین گران بودن استحصال اون ، این پروژه در سال 1958 لغو شد . گفته شده نمونه ی پیش ساخت بیش از 25 ساعت پرواز موفق داشته . [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10281/p145b~0.jpg[/img] [size=3]نمایی از مسیر ازمایش [/size] همچنین تجربیات تدوین شده ی این پروژه در اسکانک ورکز ، در زمینه ی پیشران های سوخت هیدرژن مایع ؛ به پروژه های فضایی انتقال پیدا کرد و در ساخت شاتل های فضایی و همچنین فرود عمودی پروژه ی آپولو به کار رفت . همچنین تجربیات طراحی بدنه برای سرعت های بسیار بالا در ساخت SR-71 به کار گرفته شد . به نظر میرسه پس از مسائل مربوط به انرژی در سالهای اخیر ( و به صرفه بودن استحصال هیدروژن مایع ) و بحث استفاده از سوخت های پاک و همچنین پیشرفت های صورت گرفته درزمینه ی امنیت مخازن هیدروژن مایع ، چنین طرح هایی دوباره مورد توجه قرار بگیرند . [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10281/kjCdrNWl.jpg[/img] [size=3]هرگونه کپی برداری ازین مطلب حتی با عدم ذکر سایت میلیتاری به عنوان منبع ، آزاد هست .لا اقل کپی کننده ی محترم خودش میدونه که برای مقالات دست اول دوباره باید به اینجا مراجعه کنه .[/size][/center]