به نام خدا   با سلام     دوستداران عرصه زرهی امسال چشم به رژه پیش رو در روز پیروزی در میدان سرخ دوخته اند ، جایی که گفته می شود روسیه معادلات عرصه زرهی را تغییر خواهد داد و پس از سالها دوری از گذشته درخشان و عقب افتادگی از رقبای غربی ، توان زرهی خود را به جهت کیفی با ارائه پلتفرم های نسل جدید زرهی بازیابی خواهد کرد ، پلتفرم هایی چند منظوره و مشترک!   در این نوشتار همانگونه که از عنوان آن پیداست به بررسی نسل جدید خودرو های زرهی شنی دار روسیه با نام Kurganets پرداخته میشود. اما پیش از انجام این بررسی ، خالی از لطف نیست اگر نگاهی به موضوعاتی همچون پلتفرم های چند منظوره زرهی ، تاریخچه آن ها و حرکت روسیه به سمت توسعه و ساخت چنین پلتفرم هایی داشته باشیم. پیش از دهه هشتاد میلادی ، پلتفرم های زرهی معمولا با توجه به قابلیت ها و تجهیزات نصب شده ، در یک کاربری مشخص به کار گرفته میشدند و با توجه به آن ، نام گذاری خاصی بر روی آن ها صورت میگیرفت همچون ، خودروی رزمی پیاده نظام ، نفربر زرهی ، تانک و .......... . البته در برخی پلتفرم ها همچون نفربرهای زرهی معمولا تغییراتی در سطح محدود نیز اعمال شده و مدل های جنبی از این خودرو ها همچون مدل فرماندهی یا خودروی مخابراتی نیز به ساخت میرسید اما این کاربری ها علاوه بر محدودیت در ماهیت پلتفرم زرهی تغییری ایجاد نمیکردند ، نفربر زرهی فرماندهی همچنان در چهارچوب و نقش یک نفربر باقی میماند با این تفاوت که به تجهیزات فرماندهی مجهز میشد.   از دهه هشتاد میلادی تا امروز تعریف دیگری از خودروهای رزمی زرهی مطرح شده و طرح های مختلفی براساس آن به توسعه و ساخت رسیده است. در این تعریف یا مفهوم ، خودروی زرهی به گونه ای طراحی و ساخته میشود که قابلیت نصب تجهیزات و تسلیحات متنوع و به کارگیری در نقش های کاملا متفاوت را داشته باشد به نحوی که بتوان نمونه های مختلف ساخته شده براساس یک پلتفرم را به صورت جداگانه دسته بندی کرد (در قالب نفربر ، خودروی رزمی و .......). اساس یک چنین پلتفرم هایی ، یک شاسی مشترک با طراحی و سیستم های پایه ای (پیشرانه ، جعبه دنده ، تعلیق و ........) مشابه است که برحسب نیاز ، ماژول های رزمی و تجهیزات مختلف (برای کاربری های مختلف) بر روی آن نصب میگردد و خودرویی با تعاریف مشخص را میسازد.   مهمترین مزیت این دست خودرو ها (یا پلتفرم ها) کاهش هزینه و سهولت در نگهداری و پشتیبانی است ، این مسئله از تشابه در طراحی و سیستم های پایه ای مورد استفاده ناشی میشود و البته برای استراتژی کمیت روسی  (یا کمیت شرقی) نیز یک مزیت مهم خواهد بود و این امکان را به کشورهایی نظیر روسیه خواهد داد که پلتفرم چند منظوره را در مدل های مختلف و در تعداد بالا به تولید برسانند بدون آنکه در مورد مسائل نگهداری و پشتیبانی از آن نگرانی خاصی داشته باشند. اصلی که در طراحی و ساخت این دست خودروها مد نظر قرار دارد ماژولاریتی و قابلیت تطبیق است تا امکان نصب سیستم های مختلف در عین وجود مشترکات ( طراحی ، سیستم های رانشی مشابه و امثالهم) فراهم باشد.   و اما به کارگیری پلتفرم های چند منظوره در روسیه :   این کشور از دهه پنجاه و شصت میلادی (دوران اتحاد جماهیر شوروی) پلتفرم BTR را در دو نوع شنی دار و پس از آن چرخ دار ارائه کرد. خودروهای BTR-60/70/80/82 و در نهایت BTR-90 در طی چند دهه توسط این کشور (بعد از فروپاشی شوروی توسط روسیه) به تولید رسیدند. فرم و کلیت طراحی نفربر های سری بی تی آر روسی در طول چند دهه گذشته تقریبا یکسان بوده و با این تفاوت که مدل های مختلف دارای بهینه سازی هایی نسبت به اسلاف خود هستند. روس ها براساس مدل های مختلف پلتفرم بی تی آر ، خودروهای زرهی متفاوتی را در نقش های مختلف ارائه داده اند همچون خودروی فرماندهی ، شناسایی ، حامل خمپاره انداز و ............  .با وجود اینکه پلتفرم بی تی آر در چندین مدل و نقش مختلف به ساخت رسیده اما در جایگاه یک پلتفرم چند منظوره تمام عیار با کاربری های گسترده ، دارای محدودیت هایی است که از طراحی آن ناشی میشود.   خانواده BTR (از مدل 60 به بعد)     البته روس ها در طول سال های گذشته تلاش هایی جهت رفع این محدودیت ها و ساخت نمونه های جدید داشته اند که یکی از اخرین نمونه های آن نفربر BTR-90M مجهز به برجکی مشابه خودروی رزمی BMP-3 (مجهز به توپ 100 میلیمتری ، توپ 30 میلیمتری و ........) بود که البته صرفا در حد یک نمونه آزمایشی باقی ماند. محدودیت هایی همچون تحرک باعث میگردد که پلتفرم BTR برای کاربری هایی نظیر خودروی پشتیبان آتش (FSV) مجهز به برجک های سنگین با سلاح هایی با کالیبر بالا (همچون 105 یا بالاتر) گزینه مناسبی نباشد.  پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی ،  فدراسیون روسیه مهمترین و بزرگترین وارث تکنولوژی و تجهیزات زرهی آن بود (و پس از آن کشور اوکراین).   BTR-90M     روس ها در حدود 50 سال به دنبال توسعه پلتفرم BTR بودند حال آنکه در نیروهای مسلح فدراسیون روسیه با توجه به گذشت زمان ، تغییر الزامات نبرد و برنامه های به روزرسانی ، پلتفرم BTR دیگر پاسخگو نبود. تبعا برای روس ها با بیش از نیم قرن کار بر روی یک پلتفرم ، آسان نبود که پلتفرم جدیدی را با تعاریف و قابلیت هایی کاملا جدید ارائه کنند در نتیجه اولین گزینه ارتقای پلتفرم BTR و ساخت نمونه ای جدید بود که در نهایت در قالب ارتقای برخی مدل ها و نصب ماژول های رزمی جدید همچون BTR-90 دنبال شد و در آخر نیز به نتیجه قابل توجه و تغییر دهنده ای ختم نگردید. در بخش پلتفرم های شنی دار نیز روس ها بیش از آنکه به دنبال ساخت و توسعه یک پلتفرم چند منظوره و مشترک باشند ، پلتفرم های متنوع و متعددی را توسعه دادند از قبیل BMP  ، MT-LB  و ........ . البته پلتفرم های ذکر شده در مدل های مختلف با کاربری های متفاوتی نیز بعضا تولید گردید (همچون مدل فرماندهی ، ارتباطی ، شناسایی و  .......) اما در پایان ، کاربری های قابل دستیابی و ایجاد بر روی این پلتفرم ها به مراتب محدود تر از پلتفرم های چند منظوره نسل جدید بود.   MT-LB     سری BMP     این محدودیت با توجه به الزامات جدید مد نظر ( همچون نصب ماژول های رزمی متنوع و دارای تسلیحات سنگین) همچنان روس ها را به ساخت پلتفرمی جدید وادار میساخت. در نهایت این عامل خارجی بود که راه گشای روس ها در این مسئله شد. در یک دهه گذشته روسیه در زمینه برخی طرح های مرتبط با زرهی (سیستم های نظارتی نسل جدید) با صنایع فرانسوی (همچون تالس و ...) همکاری هایی را شکل داد که حاصل آن نصب تجهیزات به روز و نسل جدید نظارتی ساخت فرانسه بر روی ادوات روسی بود. اما این برای روس ها کافی به نظر نمیرسید چرا که فرانسه از جمله کشورهای صاحب سبک زرهی در غرب بود و میتوانست روسیه را با زرهی غربی و مفاهیم نوین و به روز به کار رفته در آن هر چه بیشتر آشنا سازد. با توجه به این مسئله ، همکاری هایی جهت ساخت یک پلتفرم مشترک با کشور فرانسه براساس خودروی Nexter VBCI آغاز شد که حاصل آن ساخت خودروی زرهی اتم (ATOM ) بود.   ATOM     در این همکاری روس ها به یک پلتفرم ماژولار به سبک غربی دست یافتند که امکان نصب تجهیزات مختلف (برجک های نیمه سنگین و سنگین با تسلیحات کالیبر بالا) و به کارگیری در کاربری های مختلف بدون کاهش قابل توجه سطح قابلیت ها (از جمله تحرک) را داشت و این مهمترین تجربه برای روس ها در جهت  عبور از پلتفرم منسوخ BTR و حرکت در جهت ساخت خودروهای نسل جدید چند منظوره چرخ دار و شنی دار بود. روس ها به عنوان صاحبان سبک در عرصه زرهی ، در بخش توسعه و به کارگیری خودروهای چند منظوره با کاربری های گسترده در حدود چند دهه از رقیب سنتی خود امریکا عقب بودند. از دهه هشتاد میلادی سپاه تفنگداران دریایی ایالات متحده (US Marine Corps) به دنبال یک خودروی زرهی سبک وزن به منظور افزایش تحرک یگان های رزمی موتوریزه خود بود.   سپاه تفنگداران به دنبال خودرویی بود که از پلتفرم مناسب و قابل توسعه ای برخوردار باشد و چنین پلتفرمی را در خودروی زرهی آبی/خاکی   MOWAG Piranha I  با پیکربندی 8×8 ساخت سوئیس یافت. بدین منظور شرکت جنرال موتورز کانادا نمونه ای از خودروی سوئیسی ذکر شده را برای سپاه تفنگداران ایالات متحده به تولید رساند که این خودرو به اختصار LAV-25  یا خودروی زرهی سبک وزن نامیده شد. پس از انتخاب پلتفرمی سوئیسی و ساخت نمونه ای برگرفته از آن توسط جنرال موتورز کانادا ، توسعه پلتفرم با نصب سیستم ها و تسلیحات مختلف به شرکت های آمریکایی واگذار شد که حاصل آن ساخت چندین نمونه با کاربری های مختلف از خودروی LAV-25 مختص سپاه تفنگداران دریایی بود. ساخت LAV-25 در زمانی بود که روس ها همچنان به دنبال توسعه پلتفرم BTR بودند.   LAV-25   علاوه بر این چین نیز که از بزرگترین خریداران محصولات نظامی روسیه محسوب میشود با ارائه خانواده خودروهای تایپ 07 (بعد ها ZBL09 موسوم به پلنگ برفی) در این عرصه از روسیه پیشی گرفته است. البته اقبال به خودروهای چند منظوره و اصطلاحا ماژولار زرهی مختص کشورهای ابر قدرت نظامی نظیر امریکا ، روسیه نیست. خودروی ماژولار پیشرفته (اختصارا AMV) از صنایع پاتریا یک نمونه قابل توجه در این زمینه است. خودرویی که تاکنون با 1600 سفارش و لیسانس تولید از کشور های مختلف در سال های اخیر به خوبی اقبال به مفاهیمی همچون خودروی زرهی ماژولار و چند منظوره را در میان کشورهای مختلف با سطوح متفاوتی از توان و الزامات نظامی نشان میدهد. نمونه لهستانی و تحت لیسانس AMV با نام Rosomak تاکنون در چندین مدل مختلف و متنوع از جمله خودروی پشتیبان آتش ، نفربر زرهی ، خودروی رزمی پیاده نظام ، حامل خمپاره انداز و ....... به ساخت رسیده است.   استرایکرهای چینی : خانواده خودرو های زرهی چرخ دار 8×8 ارتش آزادی بخش خلق نفربر زرهی Rosomak ساخت لهستان   AMV     به روسیه باز گردیم ، خودروی Atom که با همکاری فرانسه ساخته شد پلتفرم مناسبی را برای روس ها فراهم آورد ، اما پروژه این خودرو بنا بر دلایلی عمدتا سیاسی پس از چندی متوقف شد در نتیجه روس ها پروژهایی مستقل جهت ساخت خودروهای زرهی چند منظوره را کلید زدند که در نهایت به طراحی و ساخت چندین پلتفرم چند منظوره و مشترک از هر دو نوع چرخ دار و شنی دار منجر شد ، البته در این میان با وجود طراحی و ساخت داخلی ، نباید از تاثیر تجربه حاصل شده در همکاری با طرف فرانسوی در پروژهAtom  چشم پوشی کرد.   با ارائه نه تنها یک پلتفرم بلکه چند پلتفرم ، حال روس ها نه تنها عقب ماندگی خود در این زمینه را جبران کرده بودند بلکه در زمینه پلتفرم های شنی دار چند منظوره نیز گوی سبقت را از رقبای غربی می ربودند. این پلتفرم ها عبارت بودند از پلتفرم  Kurganets (در کلاس شنی دار 25 تن) ، پلتفرم Bumerang (در کلاس چرخ دار 10 الی 25 تن) ، پلتفرم شنی دار BTR-MD (در بخش تامین نیاز نیروهای هوابرد) و پلتفرم  Armata (در کلاس شنی دار حدود 50 تن) . پلتفرم های مورد اشاره روسیه را قادر میسازد تا خودروهایی در کاربری های گسترده همچون آمبولانس زرهی ، نفربر (APC)، خودروی رزمی پیاده نظام  (IFV)، خودروی رزمی سواره نظام (CFV) ، خودروی پشتیبان آتش (FSV)، حامل سامانه پدافندی ، حامل موشک ضد تانک ، حامل خمپاره انداز  و خودروی بازیابی (ARV) ، خودروی فرماندهی (در سطح یگان های مختلف) ، خودروی ارتباط و مخابرات و  ........ را درعین حفظ قابلیت های مورد نظر (در بحث تحرک ، حمل و انتقال و .........) به ساخت برساند. بنابر اعلام وزارت دفاع روسیه ، نیروی زمینی ارتش این کشور برنامه نوسازی 70 درصد از تجهیزات زرهی خود از طریق جایگزینی با ادوات جدید را  تا سال 2020 در دست اقدام دارد که در این برنامه خودرو هایی نظیر Kurganets و Bumerang جایگاهی ویژه دارند.    خانواده BTR-MD     در این میان ذکر این نکته ضروری است که با توجه به برخی مسائل و مشکلات به خصوص در زمینه اقتصادی (مسائلی همچون افت قیمت نفت و ....) ممکن است روس ها به برنامه های خود در این زمینه آنچنان که برنامه ریزی کرده اند دست نیابند و ما شاهد برنامه های نوسازی محدودتری در بخش زمینی ارتش روسیه باشیم. نکته دیگر این است که در صورت تحقق برنامه های اعلامی و جایگزینی خودروهای زرهی موجود با پلتفرم های چند منظوره مورد اشاره ، ارتش روسیه اولین ارتشی در جهان خواهد بود که دارایی های زرهی خود را تحت چند پلتفرم مشترک در می آورد که در اینصورت به میزان قابل توجهی از هزینه ها و مشکلات پشتیبانی و نگهداری آن نیز کاسته میشود. البته ایالات متحده نیز از سال 2003 الی 2009 برنامه مشابهی جهت ایجاد پلتفرم چند منظوره مشترک با نام سیستم های رزمی آینده (Future Combat Systems) را دنبال کرد که در نهایت به دلیل برخی مشکلات (عمدتا مالی) لغو گردید و اکنون به صورتی تغییر یافته در قالب پروژه دیگری (BCT Modernization) دنبال میشود که تاکنون زمان بندی مشخص و رسمی برای ارائه محصولاتش اعلام نشده و ممکن است همچون پروژه پیشین در نهایت لغو گردیده و به محصول یا محصولاتی عملیاتی ختم نشود.   سیستم های رزمی آینده (Future Combat Systems)    پلتفرم Kurganets توسط صنایع ماشین سازی Kurgan روسیه ارائه شده و براساس اطلاعاتی که تا کنون منتشر شده است در چندین مدل مختلف با کاربری گوناگون توسعه داده خواهد شد. یکی از مدل های این پلتفرم ، خودروی رزمی پیاده نظام Kurganets-25 است که در ادامه به آن پرداخته خواهد شد البته اطلاعاتی که ارائه میشوند بعضا و در مواردی تایید رسمی نداشته و براساس اعلام و تحلیل منابع غیر رسمی هستند در نتیجه امکان تغییر آن ها وجود دارد. خودروی رزمی پیاده نظام Kurganets-25 برای اولین بار در بخش اختصاصی و غیر عمومی نمایشگاه دفاعی RAE 2013 روسیه در نیژنی تاگیل که با حضور رهبران سیاسی و نظامی روسیه برگزار شد ، رونمایی گردید.   ساخت پیش نمونه Kurganets       طرح گرافیکی از Kurganets-25     در بررسی این خودروی رزمی به چند بخش پرداخته میشود که عبارتند از :   تسلیحات و سیستم کنترل آتش  این خودروی رزمی به یک برجک دو نفره (two-man turret) با سیستم محرک الکتریکی مجهز خواهد بود که به صورت مایل به عقب بدنه بر روی شاسی قرار میگیرد. برجک دارای چند نوع سلاح با کاربری های متفاوت است که عبارتند از : توپ 30 میلیمتری خودکار 2A42  (مورد استفاده در BMP-2) از محصولات دفتر طراحی KBP با سرعت دهانه 960 متر بر ثانیه و نرخ آتش 200 تا حداکثر 800 گلوله بر دقیقه ، تیربار 7.62 مدل PKT به صورت هم محور (coaxial) توپ و نصب شده در سمت راست آن ، دو پرتابگر موشک هدایت شونده چند منظوره Kornet-EM هر کدام با دو پرتابگر در طرفین برجک. توپ 30 میلیمتری 2A42 سلاحی چند منظوره است که بسته به مهمات مورد استفاده جهت مقابله با ادوات زرهی سبک ، پیاده نظام و استحکامات سطح پایین مورد استفاده قرار میگیرد.   تیربار هم محور نیز جهت مقابله با پیاده نظام و خودروهای غیر زرهی به کار میرود. اما یکی از مهمترین بخش های تسلیحاتی این خودروی رزمی ، سیستم موشکی هدایت شونده Kornet-EM است. این سامانه نسل جدیدی سامانه موشکی ضد زره کورنت و از محصولات دفتر طراحی KBP است که جهت مقابله با تانک های نسل جدید ، ادوات زرهی مجهز به زره واکنشگر انفجاری ، سنگرها و استحکامات و درگیری با اهداف پروازی کم سرعت در ارتفاع پست (از جمله بالگرد ها و هواگرد های بدون سرنشین) در طول شب و روز ، در شرایط آب و هوایی نامساعد و در بردی بلند طراحی و ساخته شده. این سامانه نسبت به سلف خود دارای برتری هایی است که عبارتند از : قابلیت مقابله با اهداف در حالت خودکار با استفاده از سیستم رهگیری خودکار هدف (automatic target tracker) و در نتیجه کاهش بار کاری خدمه ، حذف خطای عامل انسانی ، افزایش احتمال انهدام اهداف و ایجاد قابلیت شلیک کن فراموش کن (fire and forget) افزایش دو برابر برد از حدود 5500 متر به 10000 متر و بهبود پنج برابری دقت در هدایت امکان شلیک تمامی موشک های خانواده کورنت (موشک های سیستم پیشین) برخورداری از سه نوع موشک برای مقابله با اهداف مختلف (نوع  شدیدالانفجارضد تانک (HEAT) با برد 8 کیلومتر و سر جنگی دو مرحله ای (Tandem) با نفوذ 1100 الی 1300 میلیمتر ، دو نوع موشک شدیدالانفجار با سرهای جنگی از نوع هوا سوختی (ترموباریک) با قدرت انفجاری برابر با 7 الی 10 کیلوگرم تی ان تی و با برد 8 الی 10 کیلومتر امکان شلیک و هدایت همزمان دو موشک به سمت هدف از طریق یک پرتابگر به منظور حصول اطمینان از انهدام کامل هدف و ایضا مقابله با ادوات مجهز به سامانه حفاظت فعال (APS) اما قابلیت کلیدی که سامانه موشکی ضد تانک Kornet-EM برای خدمه خودرو فراهم میکند ، قابلیت شلیک کن ، فراموش کن است که از طریق سیستم رهگیری خودکار هدف فراهم شده و با وجود این قابلیت خدمه امکان مقابله همزمان با دو هدف از طریق موشک هدایت شونده و ایضا دیگر تسلیحات نصب شده بر خوردرو را خواهند داشت که نرخ مقابله خودرو با اهداف را افزایش میدهد و تاثیر قابل توجهی در توان رزمی خودرو خواهد داشت.   ماژول رزمی Kurganets-25     یکی از مهمترین اجزای نصب شده بر برجک خودرو مجموعه کنترل سلاح و آتش آن است. این سیستم از نوع کامپیوتری چند منظوره (با قابلیت هدایت و کنترل اتش توپ ، تیربار و موشک های هدایت شونده) بوده و مجهز به دو مجموعه مستقل نظارت و هدفگیری است. مجموعه های نظارت و هدفگیری نیز از نوع چندکاناله بوده و از سیستم تصویربرداری تلویزیونی ، تصویر برداری حرارتی (احتمالا نسل سوم با قابلیت کشف و شناسایی در برد بالا) ، مسافت یاب لیزری و کانال هدایت لیزری جهت سامانه موشکی هدایت شونده برخوردار هستند. یکی از قابلیت های مهم و تاثیر گذار سیستم کنترل آتش نصب شده بر این خودروی رزمی ، دوکاناله بودن مجموعه نظارت و کنترل آن است که امکان هدفیابی و مقابله مستقل را برای توپچی و فرمانده به صورت همزمان فراهم میکند.   طراحی و حفاظت این خودرو از شاسی معمول پلتفرم  Kurganets بهره میبرد که از جهات ابعاد به شاسی خودروی رزمی  نزدیک است . این شاسی از صفحات سبک زرهی (فولادی یا آلیاژی از آلومینیوم) ساخته شده و سطحی از حفاظت را به صورت پایه ای (بدون نیاز به نصب زره افزودنی) ارائه میدهد. مهمترین نکته در طراحی این خودرو قابلیت تطبیقش با تجهیزات مختلف و ایضا وجود قابلیت نصب زره به صورت ماژولار (قابل نصب و جداسازی) است که امکان افزودن صفحات و افزایش سطح حفاظت (در صورت لزوم و در حد لازم) را فراهم می آورد. سطح حفاظت پایه ای و همه جانبه این خودرو میبایست در حدود مقاومت در برابر اصابت گلوله های کالیبر پایین و ترکش مهمات توپخانه باشد که با زره افزودنی قابل افزایش است. یکی از نکاتی که در بحث حفاظت این خودرو به آن توجهی ویژه شده ، حفاظت جانبی شاسی است به نحوی که در طرح های منتشر شده از این خودرو ، صفحات ماژولار جانبی به صورت سرتاسری و با پوشش تقریبا کامل بکناره شاسی (به جز نقاط روی چرخ های جاده) قابل رویت هستند.     این صفحات به احتمال زیاد از نوع زره های ترکیبی (کامپوزیتی) خواهند بود تا سطح مقاومت مناسبی را برای بخش جانبی شاسی رقم بزنند. این مسئله نقطه برتری حفاظتی طرح  Kurganets بر طرحی هایی همچون سری BMP است.  در سری BMP (به خصوص مدل های دوم و سوم)  مسئله اصلی  ایجاد سطوح حفاظتی کامل در بخش جلویی خودرو است و بخش های جانبی ، عقبی و فوقانی خودرو از زره به مراتب کمتری برخوردارند. این ضعف در  خودرو های BMP-2/3 با تعریف بسته های ارتقای حفاظت و نسبت آن ها بر روی خودرو رفع میشود اما در طرحی همچون Kurganets به وضوح برای بخش های جانبی خودرو نیز به صورت پایه ای میزان قابل توجهی از حفاظت در نظر گرفته شده است.    Kurganets در تمرینات پیش از رژه     در طراحی این خودرو ، جایگاه راننده در سمت چپ بخش جلویی ، محفظه پیشرانه در سمت راست بخش جلویی (بر خلاف BMP-3 که پیشرانه در عقب خودرو قرار داشت و نزدیک به BMP-2 که دارای پیشرانه ای در بخش جلییی است) و محفظه نیروها (با ظرفیت 7 الی 8 نفر) نیز در بخش عقب خودرو واقع شده است. جهت سهولت دسترسی و ورود و خروج به محفظه نیرو ها ، یک رمپ با محرک الکتریکی در نظر گرفته شده است. علاوه بر رمپ جهت ورود و خروج خدمه و ایضا نیرو ها ، در بخش فوقانی بدنه خودرو سه الی چهار دریچه تعبیه شده که هر کدام از آن ها دارای بلوک نظارتی مستقل (شامل پریسکوپ  نظارت در روز و ایضا نظارت در شب) هستند.   در کنار حفاظت زرهی ، خودروی رزمی Kurganets-25 از جنبه حفاظتی دیگری نیز برخوردار است که سیستم حفاظت فعال Drozd-2  (از محصولات دفتر طراحی) را شامل میشود. این سیستم در حقیقت نمونه توسعه یافته و جدیدی از سامانه Drozd-1 است. سامانه Drozd-1 نخستین سیستم حفاظت فعال روسی است که به صورت عملیاتی در افغانستان (در تهاجم شوروی) مورد آزمایش قرار گرفت و نتایج مطلوبی از مقابله با تهدید پرتابه های ضد تانک از خود برجای گذاشت. این سامانه شامل مجموعه راداری برای کشف و رهگیری پرتابه ایی با سرعت 70 الی 700 متر برثانیه ، سیستم پردازش مرکزی اطلاعات و تعدادی پرتابگر جهت شلیک پرتابه های 107 میلیمتری دفاعی به سمت تهدید است. این سامانه دارای مشکلاتی از قبیل پوشش محدود ناحیه جلوی تانک (صرفا 60 درجه) و نبود سیستم هشدار دهنده موثر جهت اخطار به پیاده نظام اطراف تانک در زمان فعال سازی سیستم در نتیجه ایجاد تلفات انسانی است. جهت رفع این سیستم ها سامانه اصلاح شده ای با نام Drozd-2 نیز توسعه داده شد که از سیستم هشدار دهنده و قابلیت پوشش 120 درجه ای ناحیه جلویی (و 360 درجه به صورت کلی) برخوردار است.   تصویری از لحظات پایانی مقابله پرتاب دفاعی سامانه حفاظت فعال Drozd-2     علاوه بر این سیستم جدید ، قابلیت مقابله با پرتابه هایی با سرعت بیشتر (تا سرعت 1200 متر بر ثانیه) را دارد. سوالی  که در این میان مطرح میشود این است که آیا این سیستم به صورت پایه ای و پیش فرض بر روی خودرو نصب خواهد شد و یا به عنوان یک گزینه و به صورت انتخابی مطرح خواهد بود. روس ها پیش از این نیز سیستم حفاظت فعال Arena-E جهت نصب بر روی خودروهای رزمی پیاده نظام به صورت انتخابی ارائه داده بودند.   تحرک خودروی زرهی Kurganets-25 با طولی در حدود 7 متر (مشابه BMP-3) دارای هفت محور است که در مقایسه با خودروی BMP-3 شش محوری ، افزایش یک محور تنها به دلیل افزایش وزن (از 18.7 تن BMP-3 به 25  تن Kurganets) ، تقسیم و تحمل بهتر وزن در محورها به نظر می رسد. پیشرانه این خودرو بسته به منابع مختلف (که به صورت غیر رسمی اطلاعاتی منتشر کرده اند یا تحلیل هایی ارائه داده اند) حداکثر در حدود 500 الی 800 اسب بخار خواهد بود که برای یک خودروی زرهی در کلاس 25 تن ، نسبت قدرت به وزنی در حدود 32 اسب بخار بر تن (با وجود پیشرانه 800 اسب بخاری) را فراهم میکند که بیانگر تحرک قابل توجه خودرو است.   سرعت این خودرو در حدود 80 الی 85 کیلومتر بر ساعت تخمین زده میشود. خودروی Kurganets-25 از سیستم تعلیق میله پیچشی (torsion bar) بهره خواهد برد که در کنار سادگی و مقاومت و دوام بالا ، سطح تنش وارده به خودرو در زمان حرکت در زمین های ناهموار را به میزان قابل قبولی کاهش میدهد. مشابه یک چنین سیستم تعلیقی در تانک های روسی نیز مورد استفاده قرار گرفته است. این خودروی رزمی از نوع کاملا آبی/خاکی بوده و از روش شناوری در سطح آب و حرکت با استفاده از دو جت آبی (که در بخش عقبی بدنه نصب شده اند) استفاده میکند. حداکثر سرعت این خودرو در داخل آب در حدود 10 کیلومتر بر ساعت تخمین زده میشود (که مشابه BMP-3 خواهد بود)   لوازم و تجهیزات تجهیزات و لوازمی که در این خودرو به صورت الزامی یا احتمالی نصب خواهند شد عبارتند از : سیستم خودکار اطفاء حریق ، سیستم حفاظت ش. م. ر ، سیستم ناوبری ماهواره ای و .........................     با توجه به دستیابی به یک پلتفرم چند منظوره ( یا یک شاسی با قابلیت تطبیق بالا) ، میتوان خودروهای متفاوتی از سری Kurganets انتظار داشت که خودروی پشتیبان آتش (FSV) و یا تانک سبک از جمله آن ها است. این خودرو ها از طریق نصب یک برجک کوچک (یا نیمه برجک) مجهز به تسلیحات کالیبر بالا همچون توپ 105 و 125 میلیمتری (و ایضا سلاح های ثانویه همچون تیربار هم محور) بر روی پلتفرم Kurganets ساخته میشوند.   ویژگی هایی که میتوان برای چنین خودروهایی در نظر گرفت شامل برخورداری از سیستم بارگذار خودکار ، سیستم کنترل آتش نسل جدید دو کاناله (برای نظارت و هدفگیری مستقل فرمانده و توپچی) و ......... است که البته روس ها جهت ساختش مشکل تکنولوژیکی ندارند. این خودرو ها سه خدمه خواهند داشت که راننده ، توپچی و فرمانده هستند. به طور کلی روسیه با استفاده از پلتفرم Kurganets و نصب برجک هایی با سلاح های کالیبر بالا و قابلیت پشتیبانی مستقیم آتش، امکان ساخت ادواتی با کاربری مشابه سیستم توپخانه ای سیار (MGS) ایالات متحده را خواهد داشت. (البته نمونه مشابه شنی دار)     یکی از مدل هایی که براساس پلتفرم Kurganets قابل ساخت است ، سیستم خمپاره انداز خودکششی (self-propelled mortar system) است. روسیه پیشتر سیستم هایی نظیر 2S31 Vena ، 2S9 Nona-S و 2S23 Nona-SVK را براساس پلتفرم های شنی دار و چرخ دار (BTR و BMP) ارائه داده میتوان انتظار داشت که خودروی بعدی براساس پلتفرم Kurganets ساخته شود. این مدل احتمالا همچون اسلاف خود از خمپاره انداز 120 میلیمتری بهره خواهد برد و  از جهت سیستم کنترل آتش نیز به جدیدترین سیستم خمپاره انداز خودکششی روسی 2S31 Vena شباهت خواهد داشت. البته ممکن است از سیستم های پیشرفته تری نیز برخوردار باشد. نرخ اتش احتمالی این سیستم در حدود 8 الی 10 گلوله و با برد تخمینی آن  7 الی 13 کیلومتر است.     مدل دیگر خودروی کورگانتس مجهز به توپ 57 میلیمتری است که وظیفه پشتیبانی آتش از پیاده نظام را برعهده خواهد داشت؛ و می تواند آتش خودکار انواع گلوله های 57 میلیمتری را با دقت فراهم کند. انواعی گلوله های این توپ شامل ضد زره، ترکشزا، شدیدالانفجار و ........... ماژول رزمی «پترل» در این خودرو شامل توپ خودکار 57 میلیمتری BM-57  و سیستم کنترل آتش مدرن دیجیتال می شود. علاوه بر این بر روی برجک سیستم چندکاناله پانورامیک نصب خواهد بود.گفته می شود نسخه مجهز به توپ 57 میلیمتری برای یگان های زرهی نیروی دریایی توسعه داده می شود.         منابع :   1 2 3 4 5 6 7 8     نویسندگان و مترجمین : سید پژمان امین مدنی (Lord-Soldier) و سینا نوریخانی   هرگونه برداشت از این مطلب صرفا با ذکر نام وبسایت میلیتاری به عنوان منبع مجاز است