یکی از زمینه هایی که علاقه مندان به دنیای نظامی گری و تسلیحات به آن توجه می کنند ، سلاح های تخریب انبوه یا همان سلاح های کشتار جمعیست. از آن جایی که به کار گیری این سلاح ها در دکترین ارتش های کشورهای مختلف جزء آخرین حلقه های دفاعی – تهاجمی محسوب می شود و امروزه بیشتر جنبه ی بازدارندگی دارد ، تدابیر امنیتی شدیدی برای به کار گیری این تسلیحات اندیشه شده است. چرا که به کار گیری اشتباه ممکن است جنگی به راه بیاندازد که حتی باعث نابودی تمدن بشری شود.     یکی از بزرگ ترین و پیشرفته ترین زرادخانه های اتمی دنیا در اختیار ایالات متحده ی امریکاست. در این مقاله سعی می کنیم تا به سلسله مراتب به کار گیری این تسلیحات در امریکا بپردازیم.   فوتبال   حتما ماجرای کیف دستی ای که همیشه همراه رئیس جمهور است و تنها از طریق این کیف است که به کار گیری یک سلاح اتمی تایید می شود را شنیده اید. این کیف "فوتبال" نام دارد! جرقه ی ایجاد فوتبال به ماجرای بحران موشکی کوبا برمی گردد. رئیس جمهور جان اف. کندی نگران بود که شاید یک فرمانده ی جسور زیردریایی اتمی شوروی بدون تایید مسکو اقدام به شلیک موشک اتمی به خاک امریکا کند شاید هم یک فرمانده ی خودی به شوروی. بعد از ختم بحران موشکی کوبا ، رئیس جمهور کندی دستور داد تا یک بازبینی کلی در سیستم فرماندهی و کنترل تسلیحات اتمی ایالات متحده صورت بگیرد. ماحصل این بازبینی یک سیستم فوق محرمانه ی امنیتی به نام "فوتبال" بود. (حتی نام این سیستم هم محرمانه است و فوتبال لقبیست که عوام به آن داده اند). اسم فوتبال از آن جایی انتخاب شد که ماهیت این کیف درست مانند یک شوت سرضرب (Dropkick) در فوتبال است.         سر دفتر سابق اتاق نظامی کاخ سپید ، بیل گالی ، در شرح فوتبال می نویسد:   " در فوتبال 4 چیز وجود دارد. "کتاب سیاه" که شامل اهداف احتمالی حمله ی اتمیست ، یک کتاب که شامل مکان های سیلوهای محرمانه است، یک جزوه با 8 تا 10 برگ که برگه ها بهم منگنه شده اند و شرح راهنمای سیستم اضطراری هشدار است و یک کارت 3 در 5 اینچی که تمامی کد های تصدیق حمله در آن موجود است. کتاب سیاه 9 در 12 اینچ است و 75 برگ دارد که نوشته های آن برنگ سیاه و قرمز چاپ شده اند. کتاب سیلوهای محرمانه هم در همین اندازه بود و در آن اطلاعاتی وجود دارد که سایت های امن در سراسر کشور را معرفی می کند ، مکان هایی که رئیس جمهور در زمان های بحرانی باید به آن ها برود."   یانکی سفید (Yankee White)   وظیفه ی حمل فوتبال بر عهده ی یانکی سفید است. کسانی که در ارتش امریکا خدمت می کنند ، همگی توسط سازمان امنیت ملی امریکا (NSA) برای بررسی سوء سابقه بررسی می شوند. طبیعیست که هرچقدر شغل یک نظامی مهم تر باشد ، پاک بودن ، وفادار بودن و فرمانبرداری او نیز درجه ی اهمیت بالاتری دارد. شخصی که از شدید ترین بررسی ها در پس زمینه ی خود و خانواده اش سر بلند بیرون می آید "یانکی سفید" لقب می گیرد.   از جمله ملاک های مهم انتخاب یانکی سفید می توان به شهروند امریکایی بودن ، وفاداری بی چون و چرا و عدم تاثیرپذیری و وابستگی فرد ، اطرافیان و خانواده ی وی به کشورهای خارجی اشاره کرد.   یانکی سفید توسط زنجیری که به مچش متصل است ، به طور فیزیکی به فوتبال متصل است و وظیفه ی او آماده ی استفاده نگه داشتن فوتبال در تمامی زمان هاست. یانکی سفید حامل فوتبال باید همیشه در نزدیکی رئیس جمهور باشد ، اگر رئیس جمهور ایستاده است ، اوهم می ایستد ، همراه با رئیس جمهور راه می رود و با او در تمامی وسایل نقلیه همراه می شود.   شخصی که به عنوان یانکی سفید انتخاب می شود باید از درجه ی O-4 باشد ، یعنی حداقل سرگرد نیروی هوایی ، نیروی زمینی ، تفنگدار دریایی ویا ناوسروان نیروی دریایی یا گارد ساحلی باشد.   گفتنیست که اولین زنی که به این درجه رسید ، ناخدادوم ویوین کری از گارد ساحلی بود. وی برای مدتی فوتبال را برای رئیس جمهور ریگان حمل می کرد.   ویوین کری   رئیس جمهور ریگان و کارتر دو شخصی بودند که برگه ی کدهای تاییده را همیشه در لباسی که به تن داشتند حمل می کردند و یک سرهنگ تفنگدار دریایی ، جان کلاین ، فوتبال را برایشان حمل می کرد.   سرهنگ کلاین ، رئیس جمهور ریگان ، بازی گلف   حمل کدهای تایید حمله توسط رئیس جمهور، بعد از حمله ای که به رونالد ریگان انجام شد ممنوع شد ، زمانی که وی را به اتاق اورژانس بردند و لباس هایش را از تنش در آوردند لیست کدها گم شد و بعدا درون یکی از کفش های ریگان پیدا شد و بر سرزبان ها افتاد که ریگان لیست را در جورابش نگه می دارد!        سوء قصد به جان ریگان   زمانی که نیکسون رئیس جمهور بود ، در یکی از بازدیدهای رئیس جمهور شوروی لئونید برژنف ، باهم دیگر سوار به اتومبیل لینکلن ریاست جمهوری شدند و به گشت و گذار پرداختند! بعدا مشخص شد که یانکی سفید جا مانده است ! نیکسون 30 دقیقه از فوتبال جدا بود !   جداماندن از فوتبال در زمان فورد ، کارتر ، بوش پسر و کلینتون هم اتفاق افتاده است!   کدهای طلایی   کدهای تایید پرتاب سلاح های اتمی ، کدهای طلایی نام دارند. این کدها به طور روزانه توسط آژانس امنیت ملی صادر شده و به کاخ سپید ، پنتاگون ، هواپیمای تاکامو (Take Charge and Move Out) و مراکز استراتژیک فرماندهی فرستاده می شود. به منظور امنیت بالاتر ، همراه با کدهای اصلی کدهای دیگری هم بر روی لیست و بینابین کدهای اصلی چاپ می شوند که هیچ معنی ای ندارند. رئیس جمهور هر روز صبح باید این لیست را مرور کند و به خاطر بسپارد که کدامین یک از کد ها صحیح هستند.      تاکاموی فعلی و پیشین ، تاکامو هواپیماییست که در صورت وقوع حمله ی اتمی به خاک ایالات متحده ، وظیفه ی رساندن رئیس جمهور و سایرمسئولین نظام را به سرپناه امن بر عهده دارد   زنجیره ی عمل   اگررئیس جمهور یا شخص دیگری که در آن لحظه فرماندهی را بر عهده دارد ، تصمیم به صادر کردن دستور استفاده از سلاح اتمی بگیرد باید شخص حامل فوتبال را مطلع کرده و با او به محلی خلوت برود. حامل فوتبال کیف را باز خواهد کرد. یک سیگنال فرماندهی توسط فوتبال به ستادمشترک فرستاده می شود. سپس رئیس جمهور به کمک راهنماهایی که توسط یانکی سفید در اختیارش قرار می گیرد  سناریوهای مختلف ممکن برای حمله را مرور می کند و یک برنامه ی پیشنهادی را انتخاب می کند که ممکن است شامل استفاده از یک تک موشک کروز یا یک برنامه ی ترکیبی از پرتاب چندین موشک قاره پیما ، بمب ها و کروزها باشد. این برنامه های حمله به فراخور زمان توسط OPLAN 8010 چیده می شود.   سپس از طریق ابزار ارتباطی محرمانه ای که در کیف موجود است ، یانکی سفید با مرکز فرماندهی ملی نیروهای نظامی تماس می گیرد یا در زمانی که خاک امریکا مورد حمله قرار گرفته باشد با مراکز متعدد هوابرد که در بوئینگ های E-4B و زیر دریایی های اتمی مستقر هستند تماس گرفته می شود.   مراکز استراتژیک هوابرد امریکا ، امریکا 4 فروند از این هواپیما را در خدمت دارد   قبل از این که امکان صادر کردن دستور ممکن شود ، رئیس جمهور باید هویت خود را برای ارتش محرز کند ، این کار توسط قرائت یک کد از روی یک کارت پلاستیکی (به نام بیسکوییت ) انجام می گردد.   در زمانی که رئیس جمهور زنده باشد ، صدور دستور حمله فقط توسط رئیس جمهور ممکن است ولی دستور حمله باید توسط وزیر دفاع تایید شود. پس از طی مراحل بالا و تایید شدن کد ها توسط ارتش دستورها با توجه به برنامه ای که خواستده شده است به واحد های مربوطه داده می شود و یک بار دیگر برای تایید صحت دوباره بررسی می شوند.   تایین هدف استراتژیک   گفته می شود که کتاب سیاه 75 برگ دارد که همگی از مختصات اهداف پر شده اند. اهدافی که در این کتاب لیست شده اند در چهار دسته طبقه بندی می شوند:   - نیروهای هسته ای روسیه (Russian Nuclear Forces) - نیروهای نظامی متعارف (Conventional military forces) - پایتخت های نظامی و سیاسی (Military and political leadership) - اهداف اقتصادی/صنعتی (Economic/Industrial targets)   هر کدام از این بخش ها نیز به 3 زیرگروه تقسیم می شوند:   - گزینه های حمله ی اساسی (MAO) - گزینه های حملی ی انتخابی (SAO) - گزینه های حمله ی محدود (LAO)   همچنین این دستورالعمل به رئیس جمهور اجازه ی انتخاب اهداف منطقه ای برای مقابله با نیروهای مهاجم متعارف در برابر نیروهای ایالات متحده را نیز می دهد. این راهنما اجازه ی اجرای دستور در هر شرایطی را می دهد.   رئیس جمهور دو انتخاب در پیش رو دارد ، فعال سازی پرتاب بر پایه ی اخطار (Launch on Warning) یا فعال سازی پرتاب در زمان تحت حمله ی اتمی بودن (Launch under Attack).   مسئولیت توزیع روزانه ی کدهای طلایی بر عهده ی آژانس امنیت ملی (NSA) قرار دارد. این کدها به طور روزانه در اختیار کاخ سپید ، پنتاگون ، STRATCOM و هواپیمای تاکامو قرار می گیرد تا در صورت نیاز توسط NCA مورد استفاده قرار گیرد. NCA شامل رئیس جمهور ، وزیردفاع ، معاونان و جانشین های انتخابی آن ها می شود.   سامانه ی عمل اجازه دهنده   تمامی کدها و مراحل امنیتی در نهایت به سلاح اتمی ختم می شوند ، سلاحی که باید کد امنیتی به آن خورانده شود تا مسلح شده و اجازه ی انفجار را داشته باشد. این سامانه چندین قفل برروی مهمات هسته ای اعمال می کند تا از عدم قابلیت استفاده از آن بدون داشتن کد های امنیتی اطمینان حاصل شود ، برای مثال ممانعت از مسلح شدن ، ممانعت از روشن شدن موتور و شلیک ، مسدود کردن حفره ی انفجار و جلوگیری از شروع واکنش هسته ای ، مسدود کننده ی مدارهای الکترونیکی، ممانعت از دسترسی انسانی به کنترل پنل بمب و ... توسعه ی این سیستم در سال 1951 شروع شد و در ابتدا سامانه ای بسیار ساده و عموما فیزیکی بود. و تا سال 1981 تنها نیمی از زرادخانه ی امریکا به این سامانه ها مجهز بودند که در نهایت بادستور وزیردفاع وقت تا سال 1987 تمامی زرادخانه با این استاندارد ارتقاء پیدا کردند. سامانه ی فعلی حداقل تا سال 2025 عملیاتی خواهد بود و با صرف هزینه های چندصدمیلیون دلاری ، ارتش امریکا سالانه سیستم های قدیمی را نوسازی می کند. در سال 2001 امریکا پیشنهاد نصب این سامانه را به پاکستان ارائه کرد ولی مقامات پاکستان که می ترسیدند این سیستم ها با داشتن حفره ی امنیتی و اصطلاحا "kill-switch"  این قابلیت را به امریکایی ها بدهد که سامانه های آن ها را کنترل و یا در مواقع لزوم از استفاده ی آن ها جلوگیری کنند ، این پیشنهاد را رد کردند.   2 قفل فیزیکی پال   اولین پال   مرد دقیقه ها (Minuteman)   در ایالات متحده ، پنجاه سیلویی که موشک های اتمی قاره پیمای آن ها دائما آماده پرتاب است مرد دقیقه ها نام دارند. شاید جالب باشد که بدانید کد پرتاب این سیلو ها به مدت تقریبی 20 سال در دوران جنگ سرد 00000000 بود ! این عمل که عامدانه انجام شده بود البته محرمانه بود.     تمامی سلاح های اتمی ایالات متحده برای به کار گیری نیاز به تایید و طی مراحل و پروسه های ذکر شده دارند، شامل موشک های قاره پیما ، تسلیحات حمل شده توسط B-52 و سایر هواگردها ، موشک های ترایدنت زیردریایی ها و سایر بمب ها و موشک ها و ...         یک بمب اتمی B61 امریکایی همراه با تمام محتویات ، من جمله سامانه ی امنیتی PAL که استفاده ی این بمب بدون کد تایید را غیرممکن می کند   شاید ارتش امریکا برای استفاده از سلاح های هسته ای خود بسیار سخت گیر بوده و پروتکل های پیچیده ای برای آن ها وضع کرده باشد ولی با وجود ارتش های بی در و پیکری به مانند پاکستان و بمب های اتمی بریتانیا که همچنان تنها توسط یک کلید فیزیکی فعال می شوند و زیردریایی های اتمی آن ها که تنها با دستور فرمانده امکان شلیک سلاح اتمی دارند (بدون نیاز به تایید مقامات) ، باید دعا کنیم که دیگر جنگی بین کشورهای بزرگ اتفاق نیفتد !   حسن ختام رئیس جمهور سابق فدراسیون روسیه، دیمیتری مدودف ، در حال بازی با فوتبال خود !         نویسنده: آرمان مجدی (Commandant)   کپی برداری بدون ذکر منبع ممنوع copyright © Military.ir