hyunmoo، فرشته نگهبان آسمان کره (از مجموعه تاپیک های هیأت تحریریه میلیتاری)        Hyunmoo نام مجموعه ای از موشک هایی است که توسط کره جنوبی توسعه داده شده است. این واژه بر گرفته از کلمه ای به معنی فرشته محافظ آسمان های شمالی می باشد که احتمالا به تهدیدات کره شمالی اشاره دارد.   تاریخچه تا سال 1990، کره جنوبی صدها موشک Nike Hercules با برد 180 کیلومتر (108 مایل) در اختیار داشت. این موشک ها توسط کمپانی Raytheon ایالات متحده در سال 1958 توسعه داده شده بودند و حدود 200 عدد از آن ها در 20 سایت موشکی مختلف در کره جنوبی قرار داشتند که به عنوان یک سامانه زمین به هوای بازدارنده کلیدی علیه تهدیدات هوایی کره شمالی عمل می کردند. کره جنوبی اولین موشک های Nike Hercules را در سال 1960 از آمریکا دریافت کرد. در دهه 1970، آژانس توسعه دفاعی کره جنوبی اقدام به بهینه سازی این موشک ها جهت افزایش برد، بهبود دقت و توانایی درگیری با اهداف زمینی نمود. این آژانس در سال 1975، نمونه ای از این موشک با نام NHK-1 را با برد 150 کیلومتر تولید کرد. نمونه های موشک Nike-Hercules آمریکایی که در کره وجود داشتند به عنوان الگو جهت تولید این موشک به کار رفتند. به دلیل فناوری صنعتی ضعیف و محدود کره جنوبی در آن زمان، این کشور از آمریکا جهت انتقال فناوری و تجهیزات مورد نیاز درخواست کمک کرد ولی نتوانست موافقت دولت آمریکا را در این زمینه جلب نماید.         موشک Nike-Hercules آمریکایی، شلیک موشک Nike Hercules کره جنوبی در تمرین سالانه در سال 1974        Hyunmoo I در سال 1978، کره جنوبی موشک های جانشین NHK-1 با نام  NHK-2 (با نام دیگر Hyunmoo1) را آزمایش کرد. طبق گزارشات، در این موشک ارتقاهایی در مورد الکترونیک و سر جنگی صورت گرفته بود و بسته به وزن محموله، موشک می توانست تا اهداف در فاصله 250 کیلومتری را مورد اصابت قرار دهد. این موشک از یک لانچر متحرک شلیک شده و پرتاب آن توسط خودروي ون حامل مركز كنترل آتش مورد پایش قرار می گیرد. پیشران موشک Hyunmoo موتور جامد دو مرحله ای بوده و دارای سیستم کنترل ناوبری داخلی (INS) می باشد که قابلیت رسیدن به هدف در هر شرایط اقلیمی بدون دریافت هیچ گونه فرمانی در زمان بعد از شلیک را داراست. طول تقریبی آن 12 متر بوده و وزنی معادل 5 تن دارد. در این موشک مشکل مربوط به مرحله اول پیشرانه که در موشک های بالستیک Paekgom (یا همان NHK-1) وجود داشت برطرف شده است.           hyunmoo 1 در سمت راست و NHK1 در سمت چپ   توافقنامه کره جنوبی و ایالات متحده آمریکا در سال 1979، یادداشت تفاهمی بین ایالات متحده آمریکا و کره جنوبی به امضا رسید که طی آن کره جنوبی موظف می شد برد موشک های بالستیک خود را در حد 180 کیلومتر نگه دارد. بعد از این توافقنامه، کره جنوبی اقدام به تولید تعداد محدودی از موشک های Hyunmoo تحت نظارت آمریکا نمود. تا سال ها بعد از آن، Hyunmoo تنها موشک بالستیکی بود که به صورت بومی در کره جنوبی تولید می شد.        Hyunmoo II بعد از مدتی از امضای توافقنامه بین کره جنوبی  و آمریکا، گزارشاتی از منابع متعدد دریافت شد مبنی بر این که کره جنوبی در حال توسعه نسل بعدی موشک NHK-2 با نام NHK-2A (با نام دیگر Hyunmoo-II A) می باشد. در آن زمان حدس زده می شد این موشک برد بیش تری نسبت به NHK-2 داشته و احتمالا برد آن 320 کیلومتر باشد. با این وجود، اطلاعات محدودی در منابع غیر طبقه بندی شده در این مورد وجود داشت. علاوه بر این در همان زمان کره جنوبی اولین آزمایش حامل فضایی خود را که به صورت مستقل توسعه داده بود، در قالب پروژه KSR انجام داد. در حالی که اطلاعات غیر طبقه بندی شده در مورد KSR  بسیار محدود بود؛ تعدادی از منابع اعلام کرده بودند KSR قابلیت تبدیل شدن به موشک بالستیک با برد 900 کیلومتر را دارا می باشد. اولین تست موفق Hyunmoo II در سال 1982 و بدنبال تب و تاب داخلی سیاسی در کره جنوبی صورت گرفت. دومین آزمایش نیز در سال 1985 و توسط مرکز آزمایش سامانه های دفاعی (DSTC) صورت پذیرفت. در سال 1986، کره جنوبی موفق به آزمایش موشکی با وزن محموله 480 کیلوگرم و برد 180 کیلومتر شد. در اواخر دهه 1980، آمریکایی ها نگرانی هایی را در مورد قابلیت های تکنیکی موشک های NHK-2 و مغایرت آن ها با موافقنامه 1979 بین کره جنوبی و آمریکا ابراز کردند. به همین دلیل در سال 1990، آمریکا مجوز صادرات موشک های Hyunmoo را متوقف کرد و از کره خواست تا اطلاعات فنی این موشک را در اختیار آمریکا قرار دهد. این امر منجر به بازرسی آمریکا از این موشک ها در سال 1990 گردید. بعد از آن بازرسان اعلام کردند این موشک ها بردی در حدود 180 کیلومتر داشته و مغایرتی با توافقنامه ندارند، اما همچنین ابراز داشتند این موشک ها قابلیت بهینه سازی و افزایش برد به 250 کیلومتر را هم دارا هستند. البته به نظر می رسد قبل از اعلام بازرسان و از سال ها قبل آمریکایی ها می دانستند که این موشک ها از طریق اضافه کردن 3 طبقه مشابه هم به صورت عمودی یا اضافه کردن قسمت های مشابه به صورت افقی قابلیت افزایش برد قابل توجهی دارند.            سامانه های موشکی hyunmoo 2   در طول دهه 1990 کره جنوبی تلاش کرد از طریق عضویت در رژیم کنترل فناوری موشکی، توافقنامه 1979 بین خود و آمریکا را تغییر دهد. به نظر می رسد کره جنوبی از این اقدام دو هدف را دنبال می کرد: از یک طرف کره جنوبی قصد داشت از نظر فناوری موشکی به استقلال نسبی از آمریکایی ها دست پیدا کرده و بعد از آن به ساختن موشک هایی که می توانستند اهداف فراتر از کره شمالی را هدف قرار دهند بپردازد. از طریف دیگر عضویت در این رژیم این امکان را به کره می داد تا از فناوری های موشکی سایر کشورهای عضو نیز بهره برده و در نتیجه پیشرفت های بیش تری را در عرصه موشکی و فضایی کسب نماید.   در نوامبر 1999، تصاویر گرفته شده توسط ماهواره های جاسوسی ایالات متحده آمریکا نشان داد در سال قبل از آن، کره جنوبی بدون اطلاع آمریکا یک پایگاه تست موتور موشک ساخته است. به نظر می رسید این ایستگاه که شامل یک سازه بتنی یا محفظه فلزی بود و موتور موشک جهت تست در آن قرار می گرفت؛ به صورت مخفیانه و در راستای برنامه موشکی کره جنوبی توسعه داده شده باشد. در همان زمان مسئولین کره در محافل خصوصی اعلام کردند؛ سئول تکنولوژی ساخت موشک های با برد بلند را از کشورهای اروپایی به دست آورده و در حال توسعه موشک های نسل بعد خود می باشد. ایالات متحده و کره جنوبی در نوامبر سال 1999 توافق کردند حداکثر برد موشک های کره جنوبی افزایش یافته و به 300 کیلومتر برسد. در این راستا کره جنوبی موشک های ATACMS Block 1A را در دسامبر 1999 از آمریکا در خواست کرد ولی گفتگو با آمریکایی ها در رابطه با استفاده از موشک های با برد بیش از 300 کیلومتر این موضوع را به تعویق انداخت. در 17 جولای 2001 دولت کره جنوبی اعلام کرد موشک هایی با برد 187 مایل و وزن محموله 1100 پوند را توسعه داده و بکارگیری خواهد کرد.   Hyunmoo II جدید موشک بالستیک Hyunmoo-II فعلی، با بردی در حدود 300 کیلومتر از سال 2008 عملیاتی شده است. این موشک از سوخت جامد استفاده کرده و از سامانه هدایتی GPS/INS برخوردار است که آن را قادر می سازد تا هدف را با دقت چند ده متر مورد اصابت قرار دهد. به نظر می رسد جهت جبران این دقت نسبتا کم، سر جنگی با مهمات خوشه ای مسلح شده باشد. با فرض صحت تصاویر منتشر شده از این موشک، ظاهر کلی Hyunmoo II مشابه موشک ATACMS آمریکایی می باشد. موشک های آماده به شلیک در لانچرهای مربعی بر روی کشنده حامل قرار داده می شوند.   نمونه بروزرسانی شده Hyunmoo-2A که Hyunmoo-2B نام دارد، از اواخر 2009 وارد خدمت شد. این موشک بالستیک نیز بردی در حدود 500 کیلومتر دارد. موشک  Hyunmoo-2B به عنوان قسمتی از سامانه حمله پیش دستانه، قادر به اصابت به تقریباً هر نوع هدفی در کره شمالی می باشد. در همین حین و در اکتبر 2012 و به موازات افزایش تهدیدهای هسته ای کره شمالی، ایالات متحده و کره جنوبی طی معاهده ای توافق کردند حداکثر برد موشک های کره شمالی از 300 کیلومتر به 800 کیلومتر افزایش یابد. یکسال بعد و در اکتبر 2013، کره جنوبی به مناسبت 65 امین سال پایه گذاری ارتش این کشور رژه ای را برگزار کرد که البته هدف اصلی آن جلوگیری از اقدامات تحریک آمیز توسط کره شمالی بود. در این مراسم، کره جنوبی برای نخستین بار موشک کره ای را نمایش داد که قادر به زدن اهداف با دقت بالا در کره شمالی بودند. این موشک Hyunmoo-3 با برد 1000 کیلومتر بود.            سامانه موشکی ATACMS block 1 کره جنوبی در اکتبر 2003، Hyunmoo 2 در رژه سال 2013 Hyunmoo III Hyunmoo-3، موشک کروز جدیدی است که توسط آژانس توسعه دفاعی (ADD) کره جنوبی طراحی شده است. به نظر می رسد Hyunmoo-3 هیچ شباهتی به نمونه های قبلی Hyunmoo نداشته باشد. موشک های قبلی، نمونه های ارتقا یافته موشک های سطح به هوای Nike Hercules بودند که در پاسخ به تهدیدات موشکی اسکاد- B و Nodong-1 کره شمالی، به موشک های بالستیک سطح به سطح با برد کوتاه و سرعت زیاد تبدیل شده بودند. در عوض، طراحی این موشک جدید، شباهت زیادی به موشک های کروز Tomahawk آمریکایی دارد. Hyunmoo-3A که به اختصار عقاب-1 نامیده می شود در آزمایشات بردی در حدود 500 کیلومتر داشت؛ در حالی که نمونه Hyunmoo-3B با نام اختصاری عقاب-2 بردی در حدود 1000 کیلومتر دارد. همچنین Hyunmoo-3C یا عقاب-3 توانایی درگیری با اهداف در فاصله 1500 کیلومتری را داراست. این موارد در مقایسه با موشک های Hyunmoo I با برد 180 کیلومتر و موشک های Hyunmoo-2 با برد 300 کیلومتر که از نوع بالستیک بودند پیشرفت بزرگی محسوب می شود. این موشک از یک موتور توربوفن بهره برده که از این نظر با سایر موشک های کروز مادون صوت هم رده خود شباهت داشته و وزن محوله آن تا حدود 500 کیلوگرم می باشد. سیستم هدایتی آن شامل سامانه هدایت درونی (IGS) و GPS می باشد. همان طور که گفته شد حداکثر وزن محموله این موشک 500 کیلوگرم از مواد منفجره معمول می باشد. سری ناوشکن های کلاس King Sejong the Great و زیردریایی های کلاس KSS-III، با سامانه های عمود-پرتاب خود به این موشک ها مجهز خواهند شد.             سامانه های موشکی Hyunmoo 3 گفتنی است براساس رژیم کنترل فناوری موشکی، تولید موشک های غیربومی که بیش از مقدار معینی وزن محموله و برد داشته باشند توسط کره جنوبی ممنوع می باشد؛ بنابراین تأکید زیادی بر توسعه موشک های کروز دوربرد که محدودیتی در وزن محموله و برد ندارند صورت گرفته است. با معرفی Hyunmoo-III که در بعضی موارد دارای سامانه های مشابه ICBMs می باشد؛ ارتش کره جنوبی واحد فرماندهی موشکی را جهت مدیریت این سامانه  ها ایجاد کرده است. علاوه بر این، در 3 ژوئن 2015، انستیتو دولتی تحقیقات دفاعی کره جنوبی، برای اولین بار موشک بالستیک با برد حداقل 500 کیلومتر را نیز آزمایش کرده است. با توجه به پیچیدگی و گنگ بودن نحوه نامگذاری موشک های نام برده شده؛ در اشکال زیر مشخصات موشک hyunmoo 1 و سایر موشک های این دسته آورده شده است.          همچنین در ادامه فیلم هایی از شلیک و برخورد به هدف موشک های hyunmoo قرار داده شده است.   فیلم شلیک موشک بالستیک hyunmoo ۲ و موشک کروز hyunmoo۳   فیلم حضور سامانه های موشکی Hyunmoo کره جنوبی در رژه سال ۲۰۱۳   فیلم شلیک موشک کروز hyunmoo ۳ از ناو و برخورد به هدف       در این مورد در میلیتاری بخوانید: قرارداد انتقال تکنولوژی کره جنوبی و امارات (تاپیک سال 2013)   موشک هیونمو (سری موشک های زمین به زمین کره جنوبی) (تاپیک سال 2013)   منابع:   https://en.wikipedia.../wiki/Hyunmoo-3   http://www.globalsec...k/hyunmoo-2.htm   http://www.globalsec...rok/hyunmoo.htm   https://en.wikipedia.org/wiki/Hyunmoo   http://missilethreat...1-2-hyon-mu-12/   http://www.nti.org/m...df?_=1359670222   http://www.cesim.fr/...g/72/article/61   http://defense-updat...ml#.Vaka4Pn_7eM   « برداشت فقط با ذکر military.ir مجاز است. »