پرواز بر فراز آسمان مرگبار کنگره تصمیم می گیرد : تخصیص 75 میلیون دلار برای توسعه هواگردهای شناسایی ارتش تصمیم گیران حاضر در کنگره براین تمایل قرار دارند که بودجه ای به میزان 4/75 میلیون دلار را برای توسعه هواگردهای جدید شناسایی در اختیار ارتش قرار دهند ، اما برخی در کنگره معتقدند که شک و تردیدهایی در این زمینه وجود دارد . در این میان ، یک سئوال حیاتی وجود دارد که آیا یک هواگرد مسلح ، با سقف پرواز پایین و سبک وزن ، تهدیدات روسیه را پاسخ خواهد داد ؟ آیا ارتش می تواند هواگرد شناسایی/ تهاجمی آینده (FARA) را در کنار شش اولویت دیگر خود ، دنبال کند ؟ ژنرال رودی استویچ ، ژنرال بازنشسته ارتش که از انتشار چنین تحلیلهایی نگران به نظر میرسید ، معتقد است که علیرغم نبود اطلاعات لازم از جزییات این طرح ، الزام ارتش برای برخورداری از چنین قابلیتی به کنگره ارسال شده و می بایست اعتبار لازم بدان داده شود . ژنرال رودی استویچ OH-58 وجود نیازمندی های ضروری ، بخش بنیادین هر برنامه تسلیحاتی برای ارتش بشمارمی رود ، اما به شکل خاص ، این برنامه ، تلاش ارتش برای یافتن جایگزینی برای ناوگان بالگردهای شناسایی OH-58 کیووا است که ناوگانش ، اکنون روند کاهشی خود را در بخش های مختلف ارتش دنبال می کند . RAH-66 در گذشته ، پروژه هایی نظیر RAH-66 کومانچی ( بالگردی با فناوری پیشرفته پنهانکاری ) و ARH-70 با جاه طلبی کمتر در حوزه فناوری براساس پلت فرم بالگرد غیر نظامی بل-407 ، لغو گردید . در نتیجه برنامه تسلیح ارتش به یک بالگرد دیده بانی سبک وزن در ابتدای آغاز خود ، بطور کامل از دستور کار خارج شد و ارتش به استفاده از بالگردهای توپدار آپاچی در ترکیب با پرنده های بدون سرنشین ، محدود گردید که نتایج چندان مطلوبی در پی نداشت . ARH-70 اما در حال حاضر ، ارتش با دنبال نمودن برنامه جدیدی که هواگرد شناسایی/ تهاجمی آینده (FARA) نام دارد ، درپی آن است که همزمان سه هدف مهم را محقق کند : 1- طراحی و تولید یک هواگرد جدید با سرعتی در حدود 250-180 گِرِه ، که بسیار سریعتر از یک بالگرد متعارف است که در مجموع نیروهای مسلح را بسوی کاربرد نسل جدیدی از بالگردهای ترکیبی و تیلیت روتورهایی رهنمون می نماید که در آینده ممکن است شرکتهای تسلیحاتی را وارد رقابت جدیدی برای تولید این هواگردها نماید . 2- یک هواگرد شناسایی در این کلاس ، قادر است تا سریع تر و آسان تر از بالگردهای سنگین تری نظیر آپاچی در ارتفاع کم ، برروی مناطق شهری پرواز نماید که در این زمینه، پلتفرمهای کوچکی نظیر بالگرد سیکورسکی S-97 ، مناسب تر از پیشنهادات شرکت بل به نظر میرسد . 3- یک هواگرد با قابلیت پرواز خودکار بیشتر که میتواند با دو خدمه یا بدون آن ( به شکل اختیاری برای کاربر ) پرواز کند ، در ترکیب با نیم دوجین پهپادهای بدون سرنشین مسلح به موشک ، ترکیب قابل توجهی را برای کاربران احتمالی فراهم می نماید . هواگردهای شناسایی مسلح آینده ، در ترکیب با پرنده های بدون سرنشین رزمی ، پیاده نظام و توپخانه ، می توانند حریف قابل توجهی برای کشور متخاصم که به پدافند زمین به هوا به شیوه روسی مسلح هستند ، بشمار آیند ، چرا که با توجه به قابلیتهای فوق الذکر ، این هواگردها می توانند برای اجرای ماموریتهای محوله ، به عمق خاک دشمن نفوذ نموده ، اهداف مورد نظر ارتش را پیدا نموده و در صورت نیاز ، آنها را منهدم نمایند . ایده مفهومی بویینگ- سیکورسکی ژنرال استویچ اعتقاد دارد که خلبانان ارتش با چالشی جدید روبرو خواهند شد ، چرا که هواگردهای سریع آینده ، به مجموعه ای کامل از اقدامات متقابل در برابر دفاع هوایی دشمن مسلح می شوند و این به معنای پشتیبانی نزدیک هوایی مطلوب تر از سایر واحدهای ارتش و تسهیل چنین ماموریتهایی برای نیروی هوایی است . با ورود این هواگردهای جدید، عملیات برفراز خطوط مقدم (FLOT) ، که به معنای حمایت از سربازان در خطوط تماس با دشمن است ، در مقایسه با گذشته ( نظیر آنچه که در سالهای 90-91 اجرا شد ) بسیار مطلوب تر و هماهنگ تر خواهد شد . به اعتقاد این ژنرال آمریکایی ، بالگردهایی آپاچی که قبل از آغاز مرحله اصلی عملیات طوفان صحرا ، ماموریت ایجاد یک حفره در شبکه راداری ارتش عراق را بر عهده داشتند ، بر خلاف تصورات ، عملکردی مطلوب را برجای نگذاشت و صرفاً بدلیل اینکه این واحدها، بخشی از یک نیروی بزرگتر محسوب میشدند ، عملیات تهاجمی آنها موفق ارزیابی گردید . علاوه براین ، در آینده و با ورود این هواگردهای جدید ، ارتش در نظر دارد تا خدمه این سخت افزارهای هوایی را به مجموعه کاملی از تجهیزات بقاء (ASE) مسلح کرده تا پس از آموزشهای ویژه ، عملکردی مطلوب را به نمایش گذارند . به اعتقاد برخی تحلیلگران ، این مساله که بالگردهای ارتش در عملیاتهایی محوله در عراق و افغانستان بدلایل مختلف ، با تهدیدات چندانی مواجه نشدند و بر خلاف تصورات، این تسلیحات با کالیبر کوچک بود که برای خدمه هوایی چالش ایجاد نمود ، امادر جریان تهاجم به عراق در سال 2003 ، یک گردان از بالگردهای آپاچی که در تلاش بود تا بدون پشتیبانی آتش توپخانه ، به کربلا حمله کند ، بشدت از سوی واحدهای عراق مسلح به موشکهای ضد هوایی شانه پرتاب مورد حمله قرار گرفت . با این حال ، ارتش برای اقدام برعلیه یک دشمن مسلح به فناوری پیشرفته تر نظیر روسیه ،حتی با وجود استفاده از پهپادها ، موشکها و پیاده نظام برای تخریب رادارها و آتشبارهای دفاع هوایی ، ممکن است که دچار چالشی به مراتب جدی تر شود ،چرا که بدلیل نزدیک بودن دو نیروی درگیر ، عملاً برد زیاد و سرعت بیش از حد ، بی اهمیت خواهد شد . دراین وضعیت ، که تحلیلی مرگبار از جنگ آینده است ، تنها پرنده های بدون سرنشین هستند که می توانند به درون یک شبکه متراکم دفاع هوایی نفود کنند ، البته حضور خدمه هوایی منسوخ نخواهد شد ولی سرمایه گذاری ها بتدریج به سمت طراحی هواگردهای مسلح تر و با کارایی بالاتر گرایش پیدا میکند . پی نوشت : 1- ادامه دارد 2- به عمل ، کار برآید ..... صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9