نيروهاي دريايي و ثبات در منطقه ي جنوب آسيا

[daria 24]

[color=darkblue]سلام به همه
بعد از اظهارات فرمانده ي نيروي دريايي درباره ي اهميت منطقه ي شمال اقيانوس هند گفتم شايد بد نباشه يه تاپيك در اين باره بزنم.اميدوارم مفيد باشه هر چند مطلب مربوط به حدود 10 ساله پيشه ولي ارزش يه بار خوندنو داره
منبع كتاب ظرفيت نظامي و خطر بروز جنگ[/color]


[color=blue]مقدمه[/color]
[color=darkblue]درياهايي كه ساحل كشورهاي جنوب آسيا را مي شويند از نظر استراتژيك جزِ مهم ترين آب هاي كره ي زمين محسوب مي شوند. تانكرهاي حمل نفت و گاز كه از تنگه ي هرمز به سوي اقيانوس هند و سپس به طرف درياي چين جنوبي در حركتند، شريان انرژي ژاپن به عنوان دومين قدرت بزرگ اقتصادي جهان به شمار مي روند. كشورهاي جنوب آسيا متشكل از چين، هند، ايران و پاكستان منافع قابل ملاحظه يي در تجارت دريايي داشته و داراي بنادر مهمي هستند كه با بزرگ ترين شبكه ي تجارت دريايي جهان در ارتباط مي باشند. هر چهار كشور از نيروهاي دريايي شاخصي برخوردارند كه روز به روز در حال ارتقاي آن هستند. از اين ميان دو كشور هند و چين مايلند به قدرت عمده ي دريايي تبديل شوند. طرح هاي بلند پروازانه ي هند تا حد زيادي دچار جرح و تعديل شده و قابليت هاي واقعي چين نيز اغلب اغراق آميز مي باشد. به هرحال، توسعه ي آتي نيروي درياي اين چهار كشور عامل مهمي در ثبات منطقه به حساب مي آيد/
هر چهار كشور اخيرا به نحوي در عمليات هاي دريايي درگير بوده اند. اين درگيري ها معمولا در ارتباط با درگيري هاي وسيع تر ساحلي (خشكي) است، اما برخي از درگيري ها نيز ناشي از اختلاف برسر مالكيت جزاير رخ داده است. مورد آخر از اهميت بيشتري برخوردار است، زيرا مفاد كنوانسيون سال 1982 سازمان ملل در زمينه ي <حقوق درياها> حق بهره برداري اقتصادي از آب ها تا شعاع 200 مايلي ساحل را براي كشورها محفوظ مي داند/
در طي جنگ با عراق، ايران درگير عمليات هاي دريايي مهمي بود. هدف عراق از شروع جنگ نفتكش ها(Tanker War) جلوگيري از صادرات حياتي نفت ايران بود و همچنين باعث ي حمله تلافي جويانه ي ايراني ها به كشتيراني كشورهاي عربي شد كه به نوبه ي خود منجر به درگيري ميان نيروهاي ايراني و نيروي دريايي امريكا گرديد. اين همه، حضور انبوه نيروهاي دريايي چند مليتي در خليج فارس را در پي داشت. فشار فزاينده ي نيروي دريايي امريكا به ايران احتمالا از جمله عوامل موثر در قبول آتش بس از طرف ايران است.(پاورقي 1)
جنگ سال 1971 هند و پاكستان را مي توان يكي از بزرگ ترين درگيري هاي دريايي پس از جنگ جهاني در سال 1945 به شمار آورد. هند به وسيله ي حملات موشكي، بنادر غربي پاكستان را هدف قرار داد و با استفاده از ناو هواپيمابر خود به اهداف ساحلي حمله ور شد تا آنچه را كه پاكستان شرقي (East Pakistan) مي ناميد محاصره نمايد. اگرچه تلاش پاكستان براي ايجاد يك منطقه ي مين گذاري شده توسط زيردريايي به يك فاجعه ختم شد، اما يكي ديگر از زيردريايي هاي پاكستان توانست فريگيت (Frigate) هندي را غرق كند كاري كه پس از سال 1945 از سوي هيچ زيردريايي غيراتمي ديگري مشاهده نشده است. علاوه براين، هند از نيروي دريايي اش براي تثبيت موقعيت خود در اقيانوس هند به عنوان قدرت بدون رقيب منطقه استفاده كرده است كه بارزترين نمونه ي آن سركوب كودتاي سال 1988 مالديو توسط نيروي دريايي هند است/
نيروي دريايي ارتش آزاديبخش خلق چين (PLAN) درگذشته به نسبت غيرفعال بوده است، البته ناوهاي آن در سال 1974 براي بازپس گيري جزاير پاراسل (Paracel) از ويتنام مورد استفاده قرار گرفت. اين مساله باعث شد منازعه بر سر مالكيت جزاير درياي چين جنوبي بالا گرفته و هنوز هم ادامه داشته باشد و علاوه بر اين منطقه ي مزبور را در زمره ي مناطقي قرار داد كه در جهان امروز احتمال وقوع يك نبرد دريايي در آنها زياد است. چين به چيزي كمتراز حاكميت مطلق بركل منطقه رضايت نمي دهد كه اين خود باعث گسترش درگيري به برونئي، مالزي، فيليپين، تايوان و ويتنام مي شود. نفت و ماهي براي كشورهاي منطقه منافع زيادي به همراه دارد و چشم پوشي از آن امكان ندارد، اما مساله ي مهم تري كه دغدغه ي كشورهاي منطقه به حساب مي آيد تسلط يك چين <مقتدر> بر جريان آزاد كشتيراني اين آبراه است. 25 درصد عبور و مرور دريايي جهان در اين منطقه صورت مي گيرد و استمرار دسترسي به اين آبراه ها به ويژه براي ژاپن از اهميت بالايي برخوردار است. درگيري اخيري كه در اكتبر سال 1994 ميان يك زيردريايي هسته يي چين و يك ناو هواپيمابر امريكا در درياي زرد به وقوع پيوست شايد نمونه يي از وقايع آتي باشد. تايوان از احتمال محاصره ي دريايي توسط چين ابراز نگراني كرده است و اين نگراني با تمرينات اخير چين تشديد شده است. همچنين حركت هاي ديگري كه توسط نيروي دريايي چين انجام شده و به طور كامل تحت كنترل رهبريت سياسي پكن نيزنمي باشد باعث تشديد نگراني ها شده است. دزدي هاي دريايي توسط شناورهاي كوچك وابسته به واحدهاي دريايي شبه نظامي، يك مشكل جدي به شمار مي رود كه اگرچه تا به حال <نيروي دريايي ارتش خلق چين> در اين مساله دخالتي نداشته است ولي بيم آن مي رود كه اتخاذ تدابير قاطعانه در آب هاي مجاور، بي ثباتي سياسي در داخل را سبب گردد/
در ديگر سوي مسير نفت، ايران قرار دارد كه از ديرباز به عنوان مدخل ورودي به خليج فارس مطرح بوده است. نيروهاي نامنظم ايران در سال 1992 اتباع <امارات متحده ي عربي> را از جزيره ابوموسي اخراج كردند تا اقدام ايران در سال 1971 يعني تصرف اين جزاير در خليج فارس را استحكام بخشند.(پاورقي 2) جزاير تنب بزرگ و كوچك و ابوموسي به وسيله ي دفاع ساحلي و پايگاه هاي پرتاب موشك هاي سطح به هوا(SAM) و نيز توپخانه ي سنگين تجهيز شده اند. اعمال فشار توسط ايران از طريق مداخله در كشتيراني، آن گونه كه در جنگ عراق و ايران اتفاق افتاد، اسباب نگراني شديد غربي ها را فراهم آورده است و اين نگراني بدون شك همانند اواخر دهه ي 1980 به يك پاسخ بين المللي مي انجامد/
در اقيانوس هند، خطر وقوع جنگ ميان هند و پاكستان همچنان پابرجاست. چاودري (Rahul Roy - Chaudhury) مي گويد: <1>
هند معتقد است اتخاذ استراتژي تدافعي از سوي پاكستان قطعي است، زيرا از نظر كميتي در مرتبه ي پايين تري نسبت به هند قرار دارد. با اين حال، هند همچنان نگران حمله ي پاكستان به اهداف بسيار با ارزش خود نظير ناو هواپيمابر و نيروگاه هاي تامين انرژي مستقر در خشكي و دريا مي باشد. سيستم هاي دفاعي پاكستان به اندازه ي كافي قوي هستند كه بتوانند مانع تكرار حمله ي هندي ها به كراچي يا تاسيسات ساحلي پاكستان شوند. در كل، با توجه به كاهش ضربه پذيري پاكستان در مقابل فشار دريايي، به نظر نمي رسد كه عمليات هاي دريايي بتوانند همانند حمله ي سال 1971 موثر باشند اگرچه ممكن است نقش ثانويه مهمي داشته باشند[/color]

[MOHAMMAD 6,333]

[quote]نيز توپخانه ي سنگين تجهيز شده[/quote]

جالبه حتی با توپخونه هم می تونیم بزنیمشون!

[daria 24]

[color=darkblue]سلام[/color]

[color=indigo]ساختار نيرو [/color]
[color=blue]ايران [/color]
[color=darkblue]تغيير عمده يي كه در قابليت دريايي ايران رخ داد مديون دستيابي اين كشور به دو زيردريايي روسي كيلوكلاس مدل (Type 778 EMK) مي باشد. اولي به نام <طارق> در اواخر سال 1992 و دومي به نام <نور> در ژوئن 1993 به ايران تحويل شد. سومين زيردريايي نيز در سال 1993 به آب انداخته شد، اما به دليل مشكلات مالي، استفاده از آن در نيروي دريايي به تأ خير افتاد. در ابتدا تصور مي شد كه اين زيردريايي ها با توجه به مشكلاتي نظير آموزش خدمه و متناسب ساختن آنها براي عمليات در آب هاي گرم خليج فارس، فقط مي توانند به عنوان تهديدي محدود آن هم در زماني معين مطرح باشند. با وجود اين، مشكل خنك كردن (سرمايش) باتري ها با كمك هندي ها حل شد و پاكستان نيز در زمينه ي تربيت خدمه ي عملياتي كمك هاي شاياني كرد.اين زيردريايي ها هم در خليج فارس و هم خارج از آن حضور دارند. آنها از دو قابليت مين گذاري و اژدر افكني برخوردارند كه در مورد اولي از مين هاي قوي پيشرفته و در مورد دوم از اژدرهاي بيدار يا آكوستيك استفاده مي شود. ايران همچنين داراي دو يا سه زيردريايي عملياتي كوچك تر طرح كره شمالي يا يوگسلاوي است كه توانايي حمله به شناورهاي مستقر در لنگرگاه را از طريق حملات جانبي يا مردان قورباغه يي حامل مين هاي چسبان دارند/
يكي از ضعف هاي عمده ي ايران فقدان رزمناوهاي سطحي مدرن است. دو ناوشكن امريكايي اين كشور كه متعلق به جنگ جهاني دوم است با استفاده از تجهيزاتي نظير سكوي پرتاب موشك هاي سطح به هوا(SAMs) ، يك فروند بالگرد و چهار توپ 5 اينچي نوسازي شده اند. ايران پنج فروند فريگيت كوچك نيز در اختيار دارد كه سه فروند آن انگليسي و دو تاي ديگر امريكايي است. شناورهاي سابق كلاس الوندClass) (Alvand مجهز به يك توپ اتوماتيك مدرن 5/4 اينچي در جلو، توپ هاي دولول 35 ميلي متري در انتها و پرتاب كننده موشك هاي سطح به سطح (SSM) معروف به <درياكُش> ايتاليايي مي باشند كه با راكت هاي بمباران كننده ي 21 BM-تلفيق يافته اند. اما دو شناور بايندر(Bayandors) فقط داراي توپ هاي سبك هستند. تمام اين شناورها از توانايي كمي در جنگ ضد هوايي (AAW) برخوردارند. ناوشكن ها احتمالا از هيچ موشك قابل استفاده يي برخوردار نيستند و فريگيت ها هم توانايي چنداني ندارند به نحوي كه در دهه ي 1980 غرق شدن دو فروند و آسيب ديدگي شديد يك فروند ديگر اين ضعف را كاملا نمايان ساخت. توانايي ايران در زمينه نبرد ضد زيردريايي (ASW) بسيار محدود است به نحوي كه در اين زمينه ي فقط از برخي قابليت هاي كوتاه برد برخوردار است كه براي مثال مي توان به اژدرها و خمپاره اندازهاي زيرآبي (عمقي) مستقر در رزمناوهاي <الوند> اشاره كرد. براي حمل اژدرهاي ضد زيردريايي از بالگردهاي دريايي نيز مي توان بهره جست اگرچه اصولا از آنها براي عمليات هاي ضد سطحي استفاده مي شود/
بالگردهاي ايتاليايي سلطان دريا(Sea King) كه مجهز به سونار آويخته (Dipping Sonar) ، اژدر هدف ياب (Homing Torpedoes) و همچنين بمب زيرآبي (Depth Charges) هستند از جمله مهم ترين امكانات جنگ ضد زيردريايي (ASW) ايران محسوب مي شوند. گزارشات حاكي از آن است كه در حال حاضر بين 3 تا 10 فروند از اين بالگردها در وضعيت عملياتي (فعال) بسر مي برند. بالگردهاي مزبور زمين- پايه (Land-based) هستند اما كشتي هاي بزرگ يدك كش خارك (Kharg) نيز توانايي حمل آنها را دارند. براي هماهنگي عمليات تجسس و هجوم سطحي از هواپيماي گشت دريايي موسوم به اوريون-3 (3(Orion P- استفاده مي شود. هواپيماي ترابري هركولس سي-130 (130(C- و دو فروند بالگردH35D نيروي دريايي كه به منظور مين روبي خريداري شده اند پشتيباني از هواپيماي مذكور (اوريون -3) را به عهده دارند. گفته مي شود به هواپيماهاي تهاجمي سوخو-24 (سابقا متعلق به عراق) ماموريت ضد كشتي محول شده است/
مهم ترين عاملي كه باعث توانمندي دريايي ايران شده است برخورداري از قايق هاي تندرو ضدسطحي است كه در اختيار نيروي دريايي و سپاه پاسداران قرار دارد. ده قايق بزرگ 250 تني ساخت فرانسه با موشك هاي چيني ضد كشتي 802C- كه بردي در حدود 100 كيلومتر دارند تجهيز شده اند. چين نيز در حال تحويل ده قايق از سري هودونگ (Hudong) است كه به همين نحو تسليح شده اند، اما از قايق هاي فرانسوي بسيار كوچك تر هستند. بحث در مورد سلاح و تجهيزات اين قايق ها، تحويل پنج قايق اول را به تاخير انداخته است. قايق موشك انداز كلاس اسا(Osa -IIClass) كه قبلا متعلق به عراق بود توسط ايران به كار گرفته شده است. ايران همچنين سه قايق ساخت كره شمالي كه با موشك انداز چند لول تجهيز شده اند را در اختيار دارد. علاوه بر اين 6 قايق توپ دار 100 تني ساخت امريكا (كه احتمال مي رود توان عمليات ضد زيردريايي آن مانند سابق نباشد) در اختيار ايران است. تعداد زيادي قايق كوچك تر كه اكثرا در داخل توليد شده اند و تجهيزاتي نظير توپ هاي سبك، تيربار يا راكت انداز حمل مي كنند نيز جزِ امكانات دريايي ايران است. در دهه ي 1980 اينها اصلي ترين ابزار جنگ چريكي ايران بودند/
ايران داراي هفت فروند <كشتي آبخاكي>(Landing Ship) بزرگ است كه علاوه بر پياده كردن نيرو در ساحل دشمن مي تواند براي عمليات مين گذاري و يا به عنوان كشتي مادر براي پشتيباني و تدارك قايق هاي كوچك سپاه پاسداران و شناورهاي ضدمين مورد استفاده قرار گيرد. ايران حدود سه مين روب ساحلي نيز در اختيار دارد. كشتي هاي آبخاكي بزرگ تر از يك سو باعث دسترسي راحت قايق هاي كوچك تر شده و در نتيجه انعطاف پذيري آنها را بالا مي برد و از سوي ديگر قادرند به سرعت و در هر مكان تامين كننده ي هر تعداد نيروي انساني لازم باشند. با استفاده از كشتي تجديد تداركات ساخت انگليس موسوم به خارك (Kharg) و دو كشتي تداركاتي كوچك تر آلماني، قابليت هاي عملياتي بيشتري نيز براي ناوگان ايران فراهم شده است/
موشك هاي دفاع ساحليِ ساحل - پايه بخش مهمي از توانايي دريايي ايران به شمار مي رود. آنها در جزيره ي خارك، جزاير خليج فارس و در حوالي بندرعباس استقرار يافته اند. تنگه ي هرمز تحت پوشش موشك هاي مستقر در بندرعباس است. اكثر آنها موشك هاي كرم ابريشم چيني (Chinese HY-2 Silkworms) مادون صوت با بردي در حدود 50 مايل هستند كه احتمالا از كره شمالي خريداري شده اند. اما ايران در حال حاضر به توانايي ساخت اين موشك دست يافته و در سال 1995 سلاح ساخت خود را از نظر كارايي در دفاع ساحلي مورد آزمايش قرار داد. گزارشات مكرر حاكي از آن است كه موشك هاي ضد كشتي موسوم به Mach 2SS- N-22 Sunburn با بردي در حدود 120 كيلومتر از اوكراين براي دفاع ساحلي خريداري شده است. در صورت صحت اين مطلب - نوعي دفاع ساحلي موشكي با آرايش دو تا سه موشك برروي هر خودرو در سال 1995 گزارش گرديد - و تحويل محموله ها به ايران، اين تسليحات را مي توان مخوف ترين سلاح دريايي انحصاري ايران به حساب آورد/ [/color]

[daria 24]

[color=darkblue]سلام[/color]

[color=blue]پاكستان [/color]
[color=darkblue]پاكستان مصمم است در بخش زيردريايي به عنوان يك قابليت دريايي ويژه سرمايه گذاري كند. در حال حاضر چهار زيردريايي قديمي ساخت فرانسه موسوم به <دافنز>(Daphnes) كه سه فروند آن در سال 1971 تحويل داده شد و يكي ديگر از پرتقال خريداري گرديد، و دو فروند زيردريايي بزرگ تر فرانسوي به نام آگوستاس (Agostas) كه در سال هاي 1980-1979 تحويل داده شد در اختيار نيروي دريايي پاكستان قرار دارند. (اين دو زيردريايي ابتدا توسط آفريقاي جنوبي سفارش داده شده بود.) همه ي اين زيردريايي ها مجهز به موشك هاي ضد كشتي ساب- هارپون (Sub-Harpoon) ، اژدرهاي هدف ياب و مين مي باشند. طي دهه ي آتي نيروي زيردريايي پاكستان دستخوش پيشرفت هايي در اين زمينه خواهد شد. اين تغييرات با خريد سه فروند <آگوستاس> صورت مي پذيرد كه اولي در فرانسه ساخته خواهد شد، كار ساخت دومي با هدف انتقال فناوري در پاكستان به اتمام خواهد رسيد و سومي به طور كامل در پاكستان ساخته مي شود. مورد آخر برنامه يي بسيار بلند پروازانه است كه با هدف تجهيز سومين زيردريايي با موتور جلو برنده ي بي نياز به هوا و متكي به اكسيژن مايع صورت مي گيرد. تمامي اين زيردريايي ها مجهز به موشك هاي اگزوسه (SM -93 Exocet) پرتاب در آب مي باشند. به علاوه، پاكستان سه فروند زيردريايي كوچك طرح ايتاليا را ساخته است كه همگي به اژدر و مين چسبان شناگر مجهز هستند. واحد عمليات ويژه ي پاكستان نيز داراي نفربرهاي <>Chariot است/
امريكا در سال 1990 ارسال كمك نظامي به پاكستان را تحريم نمود و پاكستان نيز در پاسخ، هشت فروند فريگيت امريكا را در سال 94-1993 به اين كشور برگرداند و به جاي آن شش فريگيت قديمي تر نوع 21 (21(Type- ارتش سلطنتي (انگليس) را به ناوگان سطحي خود افزود/
اگرچه فريگيت هاي انگليس همانند فريگيت هاي امريكايي داراي سيستم هاي جنگ ضد هوايي نيستند، اما با توجه به سكوهاي به نسبت مدرن اين شناورها، در صورت تمايل خريداران مي توان آنها را با تجهيزاتي از قبيل انواع سنسور، موشك، اژدرهاي مورد نياز براي جنگ ضد زيردريايي، بالگرد و توپ تجهيز نمود. برخي تجهيزات مانند موشك امريكايي <هارپون> و توپ هاي ضد هوايي كوتاه برد ولكان فالانكس (Vulcan Phalanx) از شناورهاي قديمي جدا و به اين كشتي انتقال داده شده اند. البته از قرار معلوم اين انتقال به معني پايان كار سه ناوشكن نوسازي شده ي امريكايي (Gearing Class) مجهز به <هارپون> و <فالانكس> مي باشد كه طي سال هاي 1982-1980 خريداري شده بودند. اگرچه شناورهاي مزبور نوسازي شده اند ولي گزارشات بيانگر آن است كه تمامي كشتي هاي اين نسل از رده خارج و غيرفعال مي باشند. نيروي دريايي در حال خريد بالگردهاي لينكس (Lynx) براي <فريگيت هاي> جديد است تا به وسيله آن سلاح مورد نياز جهت جنگ ضد زيردريايي (ASW) را تامين نمايد و همچنين به وسيله ي موشك هاي پرنده ي درياييِ(Sea Skua) اين بالگرد، جنگ ضد سطحي را به اجرا در آورد. قرار است فريگيت هاي نوع-21 با تجهيزات جديد كنترل و فرماندهي نظير وسايل ارتباط اطلاعاتي مجهز شوند كه در اين صورت به رزمناوهاي نوين و پرقابليت تبديل خواهند شد. در حال حاضر موثرترين رزمناوهاي سطحي پاكستان دو مدل قديمي فريگيت ليندركلاس (Leander Class) ساخت انگلستان است كه در سال 1988 خريداري شده اند. اين شناورها مجهز به توپ و خمپاره اندازهاي ضد زيردريايي با برد كوتاه است، با اين حال داراي رادار و اتاق عملياتي است كه براي كنترل هواپيما مفيد مي باشد؛ اين شناورها بالگرد آلوت-3(Alouette) را جهت تجسس حمل مي كنند و حداكثر بازده عملياتي آنها ريختن بمب هاي زير آبي است. هنگامي كه فريگيت هاي نوع-21 در شرايط ايده آل باشند، اين هشت فريگيت در مجموع مي توانند نقش مهمي در كنترل دريايي ايفا نموده و كشتيراني پاكستان را از تهديدات مختلف در امان نگهدارند. البته گفتني است كه اين شناورها در جنگ ضد هوايي بسيار ضعيف بوده و ضروري است از پوشش هواييِ ساحل- پايه ي مناسبي برخوردار باشند. به علاوه توانايي نيروي دريايي پاكستان در مورد تعمير و نگهداري موتورهاي <توربين گازي> شش فروند فريگيت جديد نوع-21 مورد ترديد است. يك ناو چيني كه جديدا خريداري شده و يك كشتي هلندي قديمي تر، دو يدك كشي هستند كه براي تامين نيازهاي تداركاتي نيروي فريگيت پاكستان به كار مي روند/
نيروي هوايي پاكستان قصد دارد جنگنده بمب افكن هاي ميراژ خود را براي همكاري با نيروي دريايي اختصاص دهد. اين هواپيما قادر به حمل موشك هاي اگزوسه به عنوان سلاح ضد كشتي مي باشد. شش بالگرد دريايي سلطان دريا(Sea King) مي توانند جانشين مناسبي براي هواپيماهاي مذكور جهت حمل موشك اگزوسه باشند. چهار هواپيماي گشت دريايي دست دوم موسوم به بريگيت آتلانتيك (Breguet Atlantique) جهت شناسايي دريايي و انجام جنگ ضد زيردريايي در درياي عمان به كار گرفته شده اند. اين هواپيماها همچنين قادر به حمل موشك اگزوسه هستند/
پاكستان به وسيله ي سه مين ياب فرانسوي مدرن درحال نوسازي ناوگان ضد مين خود مي باشد. مين يابي كه در خليج فارس مشغول همكاري با نيروي دريايي فرانسه بود به عنوان اولين مين ياب به نيروي دريايي پاكستان مامور شد. مراحل ساخت دومي در فرانسه به پايان رسيده و سومي در كراچي در حال اتمام است. به علاوه، پنج مين روب بدون سرنشين در سال 1991 از چين خريداري شده است. افزون براين، چين تامين نيروي كوچكي متشكل از هشت قايق موشكي تندرو را در دو <كلاس> به عهده گرفته است كه به موشك هاي <كرم ابريشم> مسلح اند. همچنين پنج قايق توپدار كوچك نيز جزِ ناوگان نيروي دريايي پاكستان است كه يكي از آنها ساخت داخل مي باشد و اميد مي رود وارد خط توليد شود/[/color]

[daria 24]

[color=darkblue]سلام[/color]

[color=blue]هند [/color]
[color=darkblue]ناوهاي هواپيمابر با هواپيماهاي مجهز به موشك ضد كشتي، ناوشكن و فريگيت هاي دوربرد مسلح به موشك هاي ضد كشتي، زيردريايي هاي پيشرفته غيرهسته يي با اژدرهاي قوي و در نهايت ناوهاي جنگي تندرو(Corvettes) مجهز به موشك و قايق هاي تندرويي كه سابقه ي خوبي در زمينه ي عمليات هاي دوربرد و حمله به بنادر دشمن دارند، همگي مبين قدرت خوفناكي هستند كه اگر زيردريايي هاي هسته يي تهاجمي (SSNs) به آنها اضافه شود از آنچه هستند بسيار خوفناك تر خواهند شد/
درحقيقت برنامه ريزي هند به نحوي است كه در صورت بروز درگيري با پاكستان، بتواند بر ضد اين كشور عمليات تهاجمي انجام دهد. با تمام اين احوال، هند به توانايي هاي خود واقف است و همچنين درباره ي توانايي هاي تهاجمي خود خيالپردازي نمي كند و آن را بيش از حد تخمين نمي زند. عوامل ديگري نيز باعث اعتدال گرايشات تهاجمي هند مي شوند كه از مهم ترين آنها مي توان فقدان پشتيباني (لجستيك) دريايي قوي را ذكر كرد. اين مساله باعث محدوديت نقش هند درمحيط اطراف مي شود. با وجود اين، هر كشوري كه در همسايگي هند قرار دارد بايد به قدرت دريايي اين كشور حتي با وجود مضيقه هاي كنوني، توجه خاصي مبذول نمايد/ [/color]

[hexman 354]

دوستان هند چند تا ناو هواپيما بر داره ؟

[daria 24]

[color=darkblue]سلام
يكي داره يكيم مي خواد از روسيه بخره داره ر ساخت داخليشم به شدت كار ميكنه[/color]

[hexman 354]

[quote][color=darkblue]سلام
يكي داره يكيم مي خواد از روسيه بخره داره ر ساخت داخليشم به شدت كار ميكنه[/color][/quote]

ممنون بعد هواپيماهاي ناو نشينش چيا هستن؟تا اونجايي كه من ميدونم خفن ترين جنگنده هاي هند سوخو 30 هست كه فكر نكنم ناونشين باشن؟؟يا شايد هم هستن؟؟