فناوري ليزری هوابرد

[00Amin 2,389]

[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/abl.jpg[/img]



[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/abl3.jpg[/img]

[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/bl2.jpg[/img]

لیزرهای ضد اسکاد نیروی هوایی ایالات متحده اشعه‌ای به ضخامت یک تیر تلگراف دارد. به نظر میلز هولومن رئیس علوم تسلیحاتی فرماندهی موشکی ارتش آمریکا ، لیزرهای شیمیایی آنقدرها هم کارآمد نیستند.
قدرت اشعه آنها یک دهم انرژی مورد نیاز برای پمپ سلاح است و همین امر موجب بزرگی دستگاهها می‌شود. اشعه لیزر ، بعد از طی چند کیلومتر متلاشی و تجزیه می‌شود و این امر در مسافتهای طولانی مشکلاتی را بوجود می‌آورد.

با این حال برنامه‌هایی در حال اجراست تا لیزرها را به کاربردهای نظامی وارد سازند. اولین هواپیمایی که به سلاحهای تشعشعی مجهز می‌شود چیزی جز جنگنده استیلت خواهد بود و برای این منظور هواپیمای بولینگ 747 ترجیح داده می‌شود.

نیروی هوایی آمریکا با تیمی مرکب از بوئینگ ، لاکهید - مارتین و TRW قراردادی به منظور ساخت نمونه‌ای کاربردی از سیستم هوابرد لیزری ABL برای رهگیری و انهدام موشکهای بالستیکی در حال پرواز امضا کرد.
سیستم ضداسکاد ABL ، شامل یک لیزر شیمیایی یدید اکسیژن (COIL) است که در برجی گردنده در دماغه بوئینگ 747-400F جاسازی شده است.

هنگام گشتهای هوایی در ارتفاع بالا و در فاصله 250 کیلومتری پایگاههای موشکی دشمن ، ABL با استفاده از دوربینی فرو سرخ و از پس ابرها به دنبال شعله دنباله‌ای اسکادهای پرتاب شده می‌گردد. سپس خدمه به نشانه گیر لیزری سوئیچ می‌کنند تا موشک در حال پرواز رهگیری شده ، قسمت سوختش هدفگیری شود. با قفل شدن روی بدنه موشک ، سیستم ، اشعه لیزر را که ضخامتی برابر با قطر تیرهای تلگراف دارد، شلیک می‌کند، بدین ترتیب با بوجود آمدن سوراخی در مخزن سوخت ، موشک ظرف چند ثانیه منفجر و منهدم می‌شود.

البته نیروی مورد نیاز این سیستم بسیار زیاد است.
سیستم مولد و مخازن شیمیایی یک لیزر سه مگاواتی حجمی بسیار (بیش از حجم یک جت) را اشغال می‌کند.

هیچ جت جنگنده‌ای امکان حمل سوخت لیزری و نیروی مورد نیاز (برای سلاح لیزری) را ندارد. البته بوئینگ 747-400F فقط به دلیل حجم بزرگش (مخازن ذخیره آن ، ظرفیت مورد نیاز 50 پرتابه لیزری را دارد) برای این برنامه انتخاب نشده است بلکه توانایی پرواز این هواپیما در بالاترین ارتفاع به مدت 8 ساعت نیز مد نظر بوده است.

دقت عمل لازم برای انهدام اسکادها از راه دور معادل به گودال انداختن یک توپ گلف از فاصله 65 کیلومتری است. علی‌رغم اینکه پرواز در ارتفاع 40000 پایی انجام می‌شود و هوا در این ارتفاع رقیق است، اما ABL نیز مواجه با مشکلات مربوط به انتقال اشعه ، مشابه همان مسائلی که موجب به تعویق افتادن تکامل لیزرها در میدان نبرد زمینی شده است، می‌باشد.

چند متر پس از خروج لیزر ، اشعه بر اثر آشفتگی جوی (گردبادهایی با تراکمهای مختلف) متلاشی و تجزیه می‌شود، اما سیستم کنترل اشعه در عرض چند صدم ثانیه با اندازه گیری این آشفتگیها اشعه را به گونه‌ای تنظیم می‌کند که از تلاشی آن جلوگیری می‌شود. این کار را تعدادی آینه تنظیم شونده ، که خروجی لیزر را احاطه می‌کنند، تحت تأثیر سیگنالهای ورودی به سیستم و قبل از ورود اشعه به اتمسفر انجام می‌دهند. آزمایشگاه فیلیپس نیروی هوایی ، در آزمایشی، موشکهایی را از فاصله 48 کیلومتری رهگیری و منهدم ساخت.

در سال 1983، نیروی هوایی ، قدرت خود را در انهدام موشکهایی ساید و این بار در بکار گیری لیزر موجود در هواپیمای تغییر یافته NKC135A از فاصله 10 کیلومتری به نمایش گذارد. سیستم ABL اولین آزمایش خود را در سال 2002 میلادی به انجام رساند و سپس در سال 2004 میلادی تولید 7 فروند یوئینگ مجهز به این سیستم با هزینه‌ای معادل 5 میلیارد دلار آغاز شد. در سال 2006 و درست همزمان با به کار گیری نسل جدید موشکهای اسکاد توسط کره شمالی ، این تجهیزات بکار گرفته می‌شوند. اما همه اینها اساسا متفاوت با آن سلاحهای تشعشعی علمی- تخیلی هستند که ارتش ایالات متحده از به کار گیری آنها در میادین نبرد منصرف شد.

منبع میلیتاری

[Babakim1 46]

[color=brown]تشکر امین جان

به بخش فناوری نیروی هوایی انتقال یافت.[/color]

[00Amin 2,389]

ممنون از محبت دوستان لطف دارید! i_dont't_know

[hamed_713 242]

ظاهرا قراره كه اين ليزر هوابرد براي انجام ماموريت هاي خود به خاورميانه اعزام شود.

زماني كه عمل پرتاب در سامانه كنترل آتش صورت مي‌گيرد، اشعه مي‌تواند هدفي با حركت سريع را از صدها كيلومتر دورتر مورد اصابت قرار دهد؛ اشعه مادون قرمزي كه براي چشم غيرمسلح قابل رويت نيست .
اين فناوري آتشبار ليزري پرنده مي‌تواند به وسيله ناوگاني از خودروهاي هوايي بي‌سرنشين مجهز به آيينه‌هاي مخصوص همراهي شود. اين پرنده‌هاي رباتيكي هم براي هدف‌گيري و تشخيص دشوارترند و هم از يك هواپيماي 747 بزرگ دسترسي بيشتري دارند و مي‌توانند اشعه ليزر پرانرژي را به سوي هدف‌هايي كه ممكن است از محدوده برد ليزر يا از تيررس ديد هواپيما خارج باشند تقويت كنند. با همراهي ناوگاني از پرنده‌هاي بي‌سرنشين رباتيكي، فناوري ليزر هوابرد قادر است ناحيه بالقوه گسترده‌تري را پوشش دهد. اين فناوري در واقع تركيب كاملا جديدي از ليزرها و ربات‌ها به شمار مي‌رود و ممكن است پاسخي به انتقادهايي باشد كه با هدف بي‌مصرف كردن برنامه ليزر هوابرد مطرح مي‌شود.


ممنون امين جان. مطلب بسيار خوب و در عين حال قابل بحث و برسي است.

[00Amin 2,389]

ممنون حامد جان

درمورد اون خودروهاي هوايي بي‌سرنشينی که گفتید اطلاعات بیشتری دارید ؟