تاپیک جامع موشک هوا به هواي دوربرد aim-152 تاپیک جامع موشک هوا به هواي دوربرد AIM-152

[EBRAHIM 153]

در اواسط دههء 1980، نیروی دریایی ایالات متحده، نیاز خود را جهت یک موشک پیشرفنهء هوا به هوای دوربرد جهت جایگزینی موشکهای AIM-54 Phoenix (فونیکس) اعلام کرد. پروژهء ساخت موشک تحت نام AAAM که مخفف عبارت Advanced Air-to-Air Missile آغاز شد. این موشک قرار بود به میزان قابل توجهی سبکتر و کوچکتر از موشک فونیکس باشد، اما پیش بینی شده بود که دارای برد بیشتر و سرعت کمتری باشد که میزان آن 3 ماخ اعلام شده بود.جهت انجام این پروژه، برخی تکنولوژی های کلیدی نظیر استفاده از یک موتور رم جت به همراه موتور معمول موشکها، و همچنین هدایت پذیری راداری / حرارتی توسط «مرکز تست سلاح نیروی دریایی ایالات متحده» (NWC = U.S Naval Weapons Center) در China Lake به سال 1983 مورد ارزیابی قرار گرفتند. این ارزیابی ها، تحت برنامه ای به نام ACIMD یا Advanced Common Intercept Missile Demonstration انجام شدند.
تحت برنامهء ACIMD، اولین موشکهای آزمایشی طراحی و ساخته شدند، اما تا زمان لغو این پروژه، هیچگاه مورد آزمایش قرار نگرفتند. به سال 1987، دو تیم پیمانکار جهت تکمیل ارزیابی های نهایی AAAM برگزیده شدند؛ این شرکتها عبارتند بودند از :
1) هیوز – رایتئون
2) جنرال داینامیکس – وستینگهاوس

موشک AAAM ساخت هیوز – رایتئون، بر پایهء طراح ACIMD بود، و از یک سیستم راکت هیبریدی با سوخت جامد به عنوان موتور بهره می برد که به این موشک، امکان دست یابی به سرعتهای بالاتر به هنگام رسیدن به حداکثر بردش را می بخشید.
سامانهء هدایت این موشک بر پایهء هدایت اینرسیایی بود که در میانهء راه با فرمانهای رادار تامکت، اصلاح مسیر می کرد؛ (شبیه به سیستم هدایت پذیری موشک AIM-120 آمرام) همچنین جهت هدفیابی نهایی، از سیستم دوگانهء هدفیابی راداری و حرارتی بهره می برد.
تیم طراحی جنرال داینامیکس – وستینگهاوس، یک طرح کوچکتر ولی بسیار قابل توجه را پیشنهاد کردند. موشک طراحی این تیم از پیشرانه چندضربه‎ای (multiple-pulse) با سوخت جامد بهره می‏برد. سامانهء هدایت پذیری این موشک بر پایهء یک سیستم اینرسیایی به همراه یک هدفیاب نیمه فعال راداری بسیار پیشرفته برای پیمودن مسیر تا نیمهء راه و از یک سنسور الکترواپتیکالی جهت هدفیابی مستقل از ميانه تا انتهاي مسیر بهره می‏برد. همچنين يك سيستم ثانويه و پشتيبان جستجوكنندهء حرارت نيز پيش‏بيني شده بود تا عمل هدفيابي را به هنگامي كه جستجوگر الكترواپتيكالي از يافتن هدف ناكام شود، به انجام برساند.

تامكت شليك كنندهء اين موشك، از يك غلاف هدفياب بهره مي‏برد كه مجهز به يك رادار جلونگر و عقب نگر بود كه بدين جهت به هواپيما اين امكان را مي‏داد كه بدون نياز به پرواز به سمت هدف، آن را مورد شناسایی قرار دهد.
در اواخر دههء 1980، مقرر شد از موشك AAAM بر ضد هواپيماهاي ساخت شوروي Tu-22M Backfire و Tu-160 Blackjack كه بمب‏افكن‏هاي دوربرد و مافوق‏صوت به شمار مي‏رفتند، استفاده شود. با اين حال، پس از پايان دوران جنگ سرد، برنامهء ساخت اين موشك به سال 1992 قبل از آنكه طرح و نقشه‏اي براي توليد انبوه در نظر گرفته شود، براي هميشه كنار گذاشته شد.
اندك زماني قبل از لغو ساخت اين موشك، طرح رسمي ساخته شده به نام YAIM-152A جهت ساخت موشك درنظر گرفته شده طبق برنامهء AAAM اختصاص يافت. قبل از خاتمه يافتن طرح AAAM، نيروي دريايي ايالات متحده، نگاه مثبت خود را به نوع دوربرد موشك هوا به هواي AIM-120 AMRAAM (شايد موشك AIM-120C-7) جهت جايگزيني موشكهاي AIM-54 Phoenix ابراز داشت. موشكهاي دوربرد آمرام ويژهء نيروي دريايي، قرار است پس از به موزه فرستاده شدن جنگنده‏هاي موفق اف14 تامكت، از سال 2007 وارد سازمان خدمت در اين نيرو شوند.

مشخصات:

طول:12فوت
قطر:
هیوز-رایتون=23سانتی متر
جنرال داینامکس=14سانتی متر
وزن:
هیوز-رایتون=300کیلو گرم
جنرال داینامکس=172 کیلو گرم
سرعت:3ماخ
برد:بیش از 180 کیلومتر
پیشرانه:
هیوز-رایتون=ramjet engine/integral rocket
جنرال داینامکس=multiple-pulse solid propllant rocket
سرجنگی:30 تا 50 پوند مواد ترکشی چند تکه شونده

------------------------------------------------------
منبع:centralclubs.com

[Arash 7,048]

در اواسط دهه‎ی هشتاد سده‎ی گذشته، نیروی دریایی ایالات متحده، نیاز خود را جهت یک موشک پیشرفنه‎‎ی هوا به هوای دوربرد جهت جایگزینی موشکهای AIM-54 Phoenix (فونیکس) اعلام کرد. پروژه‎ی ساخت موشک تحت نام AAAM که مخفف عبارت Advanced Air-to-Air Missile آغاز شد. این موشک قرار بود به میزان قابل توجهی سبکتر و کوچکتر از موشک فونیکس باشد، اما پیش‎بینی شده بود که دارای برد بیشتر و سرعت کمتری باشد که میزان آن سه ماخ اعلام شده
 

 

AIM-54C

جهت انجام این پروژه، برخی تکنولوژی‎های کلیدی نظیر استفاده از یک موتور رم جت به همراه موتور معمول موشک‎ها و همچنین هدایت پذیری راداری ـ حرارتی توسط [مرکز تست سلاح نیروی دریایی ایالات متحده] (NWC = U.S Naval Weapons Center) در China Lake به سال هزار و نهصد و هشتاد و سه مورد ارزیابی قرار گرفتند. این ارزیابی‎ها، تحت برنامه‎ای به نام ACIMD یا Advanced CommonIntercept Missile Demonstration انجام شدند.
تحت برنامه‎ی ACIMD، اولین موشک‎های آزمایشی طراحی و ساخته شدند، اما تا زمان لغو این پروژه، هیچگاه مورد آزمایش قرار نگرفتند. به سال هزار و نهصد و هشتاد و هفت، دو تیم پیمانکار جهت تکمیل ارزیابی‎های نهایی AAAM برگزیده شدند؛ این شرکتها عبارتند بودند از:
1) هیوز – رایتئون
2) جنرال داینامیکس – وستینگهاوس
 

 

تصویری از موشک پیشرفته‎ی ساخت شده تحت برنامهء ACIMD

موشک AAAM ساخت هیوز – رایتئون، بر پایه‎ی طراح ACIMD بود، و از یک سیستم راکت هیبریدی با سوخت جامد به عنوان موتور بهره می‎برد که به این موشک، امکان دست‎یابی به سرعت‎های بالاتر به هنگام رسیدن به حداکثر بردش را می‎بخشید.
سامانه‎ی هدایت این موشک بر پایه‎ی هدایت اینرسیایی بود که در میانه‎ی راه با فرمان‎های رادار تامکت اصلاح مسیر می‎کرد؛ [شبیه به سیستم هدایت‎پذیری موشک AIM-120 آمرام] همچنین جهت هدفیابی نهایی، از سیستم دوگانه‎ی هدفیابی راداری و حرارتی بهره می‎برد.
 

 

تصویری از نمونه‎‎ی آزمایشی موشک AAAM ساخت هیوز - رایتئون

تیم طراحی جنرال داینامیکس – وستینگهاوس، یک طرح کوچکتر ولی بسیار قابل توجه را پیشنهاد کردند. موشک طراحی این تیم از پیشرانه چند ضربه‎ای multiple-pulse با سوخت جامد بهره می‎‏برد. سامانه‎‎ هدایت‎‎پذیری این موشک بر پایه‎‎ی یک سیستم اینرسیایی به همراه یک هدفیاب نیمه فعال راداری بسیار پیشرفته برای پیمودن مسیر تا نیمه‎‎ی راه و از یک سنسور الکترواپتیکالی جهت هدفیابی مستقل از میانه تا انتهای مسیر بهره می‏برد. همچنین یک سیستم ثانویه و پشتیبان جستجو کننده حرارت نیز پیش‏‎بینی شده بود تا عمل هدفیابی را به هنگامی که جستجوگر الکترواپتیکالی از یافتن هدف ناکام شود، به انجام برساند.
تامکت شلیک کننده‎ی این موشک، از یک غلاف هدفیاب بهره می‏‎برد که مجهز به یک رادار جلونگر و عقب‎نگر بود که بدین جهت به هواپیما این امکان را می‎‏داد که بدون نیاز به پرواز به سمت هدف، آن را مورد شناسایی قرار دهد.
 

 

جزئیات موشک YAIM-152A ساخت جنرال دینامیکس - وستینگهاوس

در اواخر دهه‎ی هشتاد سده‎ی گذشته، مقرر شد از موشک AAAM بر ضد هواپیماهای ساخت شوروی Tu-22M Backfire و Tu-160 Blackjack که بمب‎‏افکن‎‎‏های دوربرد و فراصوت به شمار می‎‏‎رفتند، استفاده شود. با این حال، پس از پایان دوران جنگ سرد، برنامه‎ی ساخت این موشک به سال 1992 قبل از آنکه طرح و نقشه‎‏‎ای برای تولید انبوه در نظر گرفته شود، برای همیشه کنار گذاشته شد.
اندک زمانی قبل از لغو ساخت این موشک، طرح رسمی ساخته شده به نام YAIM-152A جهت ساخت موشک در نظر گرفته شده طبق برنامه‎‎ی AAAM اختصاص یافت. قبل از خاتمه یافتن طرح AAAM، نیروی دریایی ایالات متحده، نگاه مثبت خود را به نوع دوربرد موشک هوا به هوای AIM-120AMRAAM (شاید موشک AIM-120C-7) جهت جایگزینی موشک‎‎های AIM-54 Phoenix ابراز داشت. موشک‎های دوربرد آمرام ویژه‎ی نیروی دریایی، قرار است پس از به موزه فرستاده شدن جنگنده‎‏‎های موفق اف14 تامکت، از سال دو هزار و هفت وارد سازمان خدمت در این نیرو شوند. [شدیدن موشکی مشابه موشک آمرام را ـ مشابه ایرانی ـ توصیه میکنم. ظاهرن فکور (فونیکس) که ساخته مهندسان عزیز و خلاق کشورمان فقط بر روی تامکت قابل نصب است. فاطر و ... هم تمام نیازهایمان پاسخگو نیست. جای موشکی با سطح کیفی آمرام و یا آر 73 در تولیدات داخلی‎‏مان خالی‎‎ست. امید است که به زودی شاهد شکوفایی در این برنامه و سطح نیز باشیم]


طرح جنرال داینامیکس

خصوصیات:

هیوز – رایتئون

عملکرد:موشک هوا به هوای دوربرد

سازنده: هیوز – رایتئون

کشور سازنده: ایالات متحده امریکا

پیشرانه: integral rocket/ramjet engine

طول: 3.66 متر

قطر:23 سانتی متر

وزن: ~300 کیلوگرم

برد:+180 کیلومتر

سر جنگی: 14-26 کیلوگرم ترکشی

موشک‎های مشابه: AIM-120 AMRAAM

طرح وستینگهاوس

عملکرد:موشک هوا به هوای دوربرد

سازنده: جنرال داینامیکس – وستینگهاوس

کشور سازنده: ایالات متحده امریکا

پیشرانه: multiple-pulse solid-propellant rocket

طول: 3.66 متر

قطر: 14 سانتی متر

وزن: 172 کیلوگرم

برد: +180 کیلومتر

سر جنگی: 14-26 کیلوگرم ترکشی

موشک‎های مشابه: AIM-120 AMRAAM/AIM-54 Phoenix


●منبع: فناوری موشکی

● منبع اصلی:designation-systems

●ذخیره شده از: مجله هوایی


با سپاس از همکاران خوبمان در مجله هوایی و تارنمای مرجع و نویسنده اصلی

ممنون میشم عکس ها توسط مدیران به گالری منتقل شود

منبع

[IR-Craft 544]

راستش من نگرفتم

دوتا تیم شد
1) هیوز – رایتئون
2) جنرال داینامیکس – وستینگهاوس

هیوز رایتئون موشک AAAM را طراحی کردن.

جنرال داینامیک وستینگهاوس هم یه موشک دیگه که از ویژگی هاش معلومه غولی بوده برا خودش ولی اسمش گفته نشده همچین اینکه آیا تولید شده یا نه؟

[davoud 183]

[quote]
[right][background=rgb(248, 248, 255)]نیروی دریایی ایالات متحده، نگاه مثبت خود را به نوع دوربرد موشک هوا به هوای AIM-120AMRAAM (شاید موشک AIM-120C-7) جهت جایگزینی موشک‎‎های AIM-54 Phoenix ابراز داشت. موشک‎های دوربرد آمرام ویژه‎ی نیروی دریایی، قرار است پس از به موزه فرستاده شدن جنگنده‎‏‎های موفق اف14 تامکت، از سال دو هزار و هفت وارد سازمان خدمت در این نیرو شوند.[/background][/right]
[size=4][/quote][/size]
فكر كنم منظورش AIM-120D هست كه به تازگي وارد خدمت شده و 180 كيلومتر برد داره. آخر هم معلوم نشد كه موتورش سوخت جامد خالي هست يا از موتور راكتي و رم جت به صورت تركيبي استفاده ميكنه. ولي تو فروم هاي خارجي صحبت ميشه كه مدل دي امرام از موشك اروپايي متئور خيلي بهتر و دقيق تر هست. با احتساب اينكه رادار فعال داخل كلاهك موشك امرام در محدوده باند X يعني 8 تا 10 گيگاهرتز كار ميكند ولي رادار متئور در باند K يعني 18 تا 30 گيگاهرتز.

[mahdavi3d 14,067]

[size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif]جدا!؟ فقط با توجه به رادارش یا با در نظر گرفتن همه مولفه ها!؟[/font][/size]
[size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif]چون معمولا اینگونه شنیده ایم که فرکانس بالاتر یعنی عملکرد بهتر! [/font][/size]

[IR-Craft 544]

متاسفانه این مقاله کپی پیستی میزنه و خیلی گنگ هست من که نفهمیدم آخرش چی شد.

[KOLAHSABZ 206]

این موشکی که وستینگهاوس ساخته انگار در انتهاش یه راکت هست اگر اینطور باشه برای برد نزدیک این موشک رسما به آتول تبدیل میشه (به خاطر سرعت و شتاب بالا مانور پذیری افت میکنه و با کوچکترین مانوری جا میمونه